Οι Πνευματικοί αγώνες και οι τρόποι απόκτησης νικών σε αυτούς

Φίλοι μου

Η συνεχιζόμενη ανοησία στις Ορθόδοξες σελίδες με την παρουσίαση μικρών αποσπασμάτων των Λόγων Αγίων που έχουν σχέση με Πνευματικούς αγώνες με εξαναγκάζει να προχωρήσω σε μία ακόμη δημοσίευση σχετικά για να διευκρινίσω πολλά σημεία της σχετικής διδασκαλίας που μένουν δυσνόητα. Θα είμαι εξαιρετικά Λακωνικός όπως Λακωνικοί είναι και οι Άγιοι μας, αλλά θα απλοποιήσω αρκετά την διδασκαλία τους η οποία θα είναι ΣΥΝΟΛΙΚΗ και όχι ένα απλό αποκοπτόμενο τμήμα χωρίς θεματολογία που παραμένει μετέωρο και έτοιμο να στρεβλωθεί από τον οποιονδήποτε αναγνώστη με την συνήθη σκέψη που τον διακατέχει ότι είναι αλάνθαστος στην νόηση των σχετικών.  Η έπαρση αυτών αλλά και πολλών από τους Πνευματικούς ορίζει την κακή διδασκαλία των σχετικών καθώς πρόωρα όλοι έχουν εγκαταλείψει τον Γέροντά τους.

Υπάρχουν λίγοι Γέροντες που ΟΜΟΙΩΣ με τον ίδιο τρόπο Λακωνικά που θα παρουσιάσω, διδάσκουν τα σχετικά και είναι αξιοζήλευτος αυτός ο τρόπος διδασκαλίας, αλλά δεν τον μιμούνται οι συνήθως φλύαροι Ιερείς και Θεολόγοι οι οποίοι απομακρύνονται από το θέμα με αποτέλεσμα και οι ίδιοι να μην έχουν προχωρήσει σωστά στους πνευματικούς αγώνες. Στην περίπτωση των Ιερέων η ΣΥΝΕΧΗΣ παρουσία τους στον χώρο της εκκλησίας και η επαφή με το Ευαγγέλιο αλλά ΚΥΡΙΩΣ με την Προσευχή και την συμμετοχή στα άχραντα μυστήρια, έχει ως αποτέλεσμα και συχνά πετυχαίνουν νίκες στους πνευματικούς αγώνες ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ. Αυτό είναι που δίδαξε και ο Γέροντας Πορφύριος σε μία μόνο διδασκαλία του, η οποία αποκοπτόμενη από άλλες οδηγεί κόσμο στην μη πεισματική μάχη με την αμαρτία και τελικά την απώλεια αυτοελέγχου και την ΣΥΝΕΧΗ ΠΤΩΣΗ. Ο Άγιος Πορφύριος δίδαξε τα σχετικά ΥΠΟ ΟΡΟΥΣ τους οποίους ΠΡΕΠΕΙ να τηρεί ο ασκούμενος για να φτάσει με ήπιους αγώνες στις πνευματικές νίκες κατά της αμαρτίας. Στην παρούσα δημοσίευση θα αναλύσω τους δύο δρόμους που υπάρχουν και τις δυσκολίες  που εμφανίζονται όταν διδάσκεται μόνο ο ένας από αυτούς, με τους πιστούς να μην μπορούν να πετύχουν νίκες αν και έχουν ΠΛΗΡΗ ΥΠΑΚΟΗ στον Πνευματικό τους. Εδώ θέλω να τονίσω το μικρό λάθος των πνευματικών οι οποίοι κινούνται σε όλους τους πιστούς με όμοιο τρόπο αν και κάθε άνθρωπος λόγω της ιδιοσυγκρασίας του πρέπει να ακολουθήσει διαφορετικό δρόμο για να φτάσει στις πνευματικές νίκες και την απομάκρυνση από την αμαρτία. Φυσικά δεν αναφέρομαι σε αυτούς που θέλουν και εμμένουν στην αμαρτωλή κατάσταση αλλά σε όσους ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ, αλλά στέκονται αδύναμοι και υποκύπτουν στην αμαρτία γιατί δεν διδάχθηκαν σωστά τους Πνευματικούς αγώνες… και είναι ΠΛΗΘΩΡΑ των ΠΙΣΤΩΝ που  ενώ εκκλησιάζονται ΣΥΝΕΧΩΣ, ενώ εξομολογούνται ΣΥΝΕΧΩΣ, ενώ λαμβάνουν την Θεία Μετάληψη ΣΥΝΕΧΩΣ, πάραυτα είναι ΣΥΝΕΧΩΣ στον βούρκο της αμαρτίας και είναι δακτυλοδεικτούμενοι από τους απέχοντες από την εκκλησία, λόγω της αμαρτωλής τους κατάστασης,  αν και θα έπρεπε να είναι παράδειγμα προς μίμηση.

Μετά από την φλύαρη αυτή εισαγωγή προχωρώ σε Λακωνική ανάλυση ενός εξαιρετικά δύσκολου θέματος το οποίο υπό κανονικές συνθήκες χρειάζεται αρκετές εκατοντάδες σελίδες για να αναλυθεί.

Οι τρεις δρόμοι στους οποίους βαδίζουν οι άνθρωποι στην σύγχρονη κοινωνία

Ο Γέροντας Πορφύριος έλεγε ότι είναι καλύτερα οι πνευματικοί αγώνες να γίνονται με ήπιο τρόπο και χωρίς βία. Τι εννοούσε όμως πραγματικά;

ΣΑΦΩΣ και είχε δίκιο ο Άγιος και όχι απλά Γέροντας Πορφύριος, αλλά δεν είναι ο μόνος τρόπος και δεν είναι ο κατάλληλος για κάθε άνθρωπο και για κάθε τρόπο ζωής, ο τρόπος αυτός πνευματικών αγώνων που είναι και η ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΗ διδασκαλία αυτοελέγχου της Ορθοδοξίας.

Πριν προχωρήσω στα ενδότερα του θέματος θα πρέπει να θυμίσω τον Ιερό Χρυσόστομο που έλεγε ότι ο Θεός ευαρεστείτε και στους δυο δρόμους που θα ακολουθήσει ο άνθρωπος. Αυτοί είναι ο ένας ο δρόμος του μοναχισμού και ο άλλος της οικογένειας. Σήμερα ο κόσμος έχει αλλάξει και πλέον βρίσκεται σε ένα δρόμο κάπου ανάμεσα και αφού επιλέγει το ζευγάρωμα για λόγους σαρκικών απολαύσεων και για να ξεγελάσει την μοναξιά του ΧΩΡΙΣ ΓΑΜΟ. Δηλαδή όλο και περισσότεροι άνθρωποι είναι σε ένα ενδιάμεσο δρόμο ο οποίος είναι μερικώς μοναχικός δρόμος και μερικώς της οικογένειας και αφού υπάρχουν πληθώρα διαζυγίων. Ακόμη και αν δεν υπάρχει διαζύγιο η βίωση του ζευγαρώματος χωρίς τα δεσμά ενός γάμου, είτε αυτός είναι Θρησκευτικός είτε πολιτικός είτε ακόμη και η μιαρή κατάσταση ενός συμβολαίου συμβίωσης, είναι και αυτές οι περιπτώσεις στον ενδιάμεσο δρόμο μεταξύ μοναχισμού και οικογένειας. Η συχνή αλλαγή συντρόφων ορίζει την ανικανότητα τελικά της καρδιάς να δεσμευτεί σε ένα σύντροφο και να φτάσει στην οικογένεια με αποτέλεσμα ο ενδιάμεσος δρόμος να είναι αυτός που ακολουθείται τελικά από όλο και περισσότερους ανθρώπους.  

Αυτή η ενδιάμεση κατάσταση λοιπόν δεν είναι αυτή που συστήνεται από την εκκλησία και υπάρχουν πιστοί που βρίσκονται ΕΝΤΟΣ της εκκλησίας υπάκουοι στον Πνευματικό τους, αλλά με εμμονή στην αμαρτία καθώς το σαρκικό φρόνημα εκ των πραγμάτων τους οδηγεί σε διάφορες συχνά μικρές μόνο αμαρτίες αν και σύνηθες είναι το φαινόμενο μεγάλων αμαρτιών.  Αν κάποιος έχει υποκύψει στο σαρκικό φρόνημα εκτός γάμου εκ των πραγμάτων να μπει ανάμεσα σε άλλο ζευγάρι, η οποία πράξη, ακόμη και αν είναι εκτός γάμου το ζευγάρι θα ορίσει τελικά την αμαρτία της μοιχείας στα μάτια του θεού. Φυσικά είναι συνηθέστερο για τους άντρες να προχωρούν σε αμαρτίες πορνείας και μετά να τρέχουν να εξομολογούνται χωρίς Μετάνοια και να λαμβάνουν την Θεία κοινωνία προς καθαρισμό τους… αλλά ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΤΥΧΕΙ στους πνευματικούς αγώνες τους και έχουν κάνει ανυπακοή στον Κύριο και Θεό μας και στον Πνευματικό τους επίσης. Η συμβίωση στον έξω κόσμο ακόμη και αν υπάρχει αποχή από κάθε σαρκικό φρόνημα ορίζει εμφανίσεις μνησικακίας και ακηδίας καθώς είναι συχνές οι κατηγορίες προς τους συνανθρώπους μας με πιο συχνή αυτήν προς τους πολιτικούς καθώς γινόμαστε κριτές αυτών συχνά ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ την αλήθεια επηρεαζόμενοι από τα ψεύδη ή και από μεγάλες αλήθειες που κυκλοφορούν. Σε αυτήν την περίπτωση και πάλι υποπίπτουμε σε πληθώρα μικρών ή μεγάλων αμαρτημάτων γιατί οι πνευματικοί μας αγώνες δεν είναι βίαιοι ακολουθώντας την σχετική συμβουλή του Γέροντα Πορφύριου αλλά έχοντας ΑΝΥΠΑΚΟΗ στον πνευματικό μας αν είναι άξιος ή σε κακές εντολές του Πνευματικού μας ο οποίος μπορεί να μην είναι τόσο σωστά καταρτισμένος σε πνευματικά θέματα. Είναι φανερό ότι προσπαθώ να καλύψω κάθε περίπτωση που μπορεί να απαντηθεί όσο δύσκολο και αν είναι αυτό. 

Οι πνευματικοί αγώνες δίχως εσωτερική βία

Ήρθε λοιπόν η ώρα να μπούμε στα ενδότερα του θέματος καθώς έγινε φανερό ότι στην περίπτωση του ενδιάμεσου δρόμου που ακολουθούν οι περισσότεροι, οι Πνευματικοί αγώνες τείνουν να είναι ανύπαρκτοι υπό την πνευματική κατάσταση των αγώνων χωρίς βία και αφού εκ των πραγμάτων υπάρχει αρκετά έντονα αμαρτωλή κατάσταση. Ας αναλύσουμε όμως την κατάσταση των ήπιων αγώνων και το τι συμβαίνει σε αυτή την περίπτωση.

Η υπακοή στον Γέροντα έχει ορίσει την πορεία του ασκούμενου στο τρίπτυχο Μετάνοια- Εξομολόγηση – Θεία Μετάληψη.

 Γίνεται φανερό λοιπόν ότι στην περίπτωση της πορείας στο τρίπτυχο που αναφέρθηκε, έχουμε τρεις κατηγορίες ανθρώπων. Έχουμε αυτούς που έχουν ανυπακοή στον Γέροντα και υποκριτική Εξομολόγηση αλλά υποταγή στην αμαρτία στην οποία επιδίδονται με σθένος και μετά ζητούν την ευχή για να απαλλαγούν από τις αμαρτίες τους. Σε αυτούς τους ανθρώπους συχνά οι απαλλακτικές ευχές δεν έχουν δύναμη γιατί ο Κύριος που είναι ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΚΡΙΤΗΣ και ΑΡΧΙΕΡΕΑΣ επίσης, δεν είναι ευαρεστημένος στην πορεία των ανθρώπων αυτών καθώς απουσιάζει η μετάνοια. Έτσι η υποκριτική Εξομολόγηση που ακολουθεί ορίζει ασήμαντης σημασίας την λήψη της Θείας Μετάληψης και έτσι δεν έρχεται πάντα μέσω αυτής το Πνεύμα το Άγιο για να εγκατασταθεί στην ψυχή του ανθρώπου.

Στην δεύτερη περίπτωση έχουμε αυτούς που έχουν μετάνοια και Εξομολογούνται ζητώντας ΣΥΝΕΧΩΣ την συγχώρεση… αλλά δεν έχουν σημαντικούς πνευματικούς αγώνες για να μείνουν σε κατάσταση περιορισμένης αμαρτωλότητας. Έτσι πέφτουν ΣΥΝΕΧΩΣ στα ίδια σφάλματα. Σε αυτήν την περίπτωση ο Κύριος είναι ευαρεστημένος με την Μετάνοια και έτσι οι ευχές έχουν την ΔΥΝΑΜΗ ανακούφισης και έρχεται το πνεύμα το Άγιο ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που ο πιστός λαμβάνει την Θεία Μετάληψη… αλλά χάνεται γρήγορα καθώς δεν υπάρχει καθαρός χώρος για να εγκατασταθεί μόνιμα.

Οι πιστοί της δεύτερης αυτής κατηγορίας έχουν μικρή προσευχή για βοήθεια. Αν ο πιστός νιώθει λερωμένος από την αμαρτία και ζητά ΣΥΝΕΧΩΣ και ΑΡΚΕΤΕΣ ΩΡΕΣ ημερησίως από τον Κύριο να καθαριστεί και να μείνει καθαρός… τότε το Πνεύμα το  Άγιο εγκαθίσταται και μένει ΜΟΝΙΜΑ αν μόνιμη είναι και η προσευχή. Αυτή είναι η περίπτωση των αγώνων ΧΩΡΙΣ βία που περιγράφει ο Γέροντας Πορφύριος και φυσικά δεν μένει η διδασκαλία του μόνο στους ήπιους αγώνες καθώς σε άλλες διδασκαλίες του αναλύει επίσης τους βίαιους αγώνες κατά της αμαρτίας. Αν σταματήσει η προσευχή σε αυτήν την περίπτωση ο ασκούμενος χάνει τα κεκτημένα και αφού εκ των πραγμάτων είναι δύσκολο να μείνει καθαρός και να διατηρήσει το Άγιο Πνεύμα μέσα του.

Οι πιστοί της τρίτης κατηγορίας είναι αυτοί που μετέχουν ΣΥΝΕΧΩΣ στην Θεία λειτουργία και έχουν συχνή προσευχή πολλές στιγμές κατά την διάρκεια της ημέρας. Αυτοί έχοντας στον νου τους ότι δεν πρέπει να αμαρτάνουν πετυχαίνουν και το Πνεύμα το Άγιο εγκαθίσταται ΜΟΝΙΜΑ στην καρδιά τους και έχουν μία πορεία ενάρετη κα αξιοζήλευτη στην ζωή τους. Η αγάπη δε στην καρδιά τους είναι τόσο μεγάλη που αποδίδει τους καρπούς της με καλά έργα κατά πως διδάσκει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Ο Ιερός Χρυσόστομος διδάσκει ΤΕΛΕΙΑ την σημασία των καλών έργων στην ενάρετη πορεία του ανθρώπου και δεν νομίζω ότι πρέπει να επεκταθώ περισσότερο εδώ εγώ.

Οι πνευματικοί αγώνες που φέρουν βία

Οι αγώνες της κατηγορίας αυτής είναι κυρίως για προχωρημένους πνευματικά ανθρώπους. Είναι για αυτούς που θέλουν ΠΛΗΡΗ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ από την αμαρτία όπως συμβαίνει στην Μοναχική ζωή αλλά ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ καθώς είναι πολλοί οι πιστοί που θέλουν όμοια πορεία. Συχνό είναι το φαινόμενο οι πιστοί που θέλουν πλήρη απομάκρυνση από την αμαρτία να πελαγώνουν καθώς βλέπουν την συχνή πτώση τους. Κάποιοι από αυτούς έχουν φοβηθεί την αμαρτία και εδώ θυμάμαι τον Πνευματικό μου Γέροντα να παροτρύνει τα τέκνα του να μην φοβηθούν την αμαρτία, αλλά να συνεχίσουν την πορεία αγάπης στην ζωή τους και τους πνευματικούς τους αγώνες, έχοντας γνώση ότι δεν γίνεται να μείνει αναμάρτητος ο άνθρωπος.

Οι πιστοί αυτής της κατηγορίας έχουν ΠΛΗΡΗ αποστροφή προς την αμαρτία και αν δεν έχουν την προσευχή η οποία θα διατηρήσει το Πνεύμα το Άγιο, οι ήττες τους θα είναι συχνές. Έτσι χρειάζεται αγώνας ΑΝΕΛΕΗΤΟΣ και ΔΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ, που η βία σε αυτήν την περίπτωση θα ασκηθεί ενάντια στον νου ο οποίος επιτρέπει τις πτώσεις. Η προσευχή αποτελεί ουσιαστικά αποπροσανατολισμό της σκέψης με στόχο να μην επιτρέπονται οι λογισμοί που θα δράσουν προς αμαρτωλή κατάσταση. Ταυτόχρονα το Πνεύμα το Άγιο δρα τόσο θεραπευτικά όσο και ανασταλτικά κατά των λογισμών αμαρτωλής δράσης με αποτέλεσμα ο πιστός να αμαρτάνει ελάχιστα και με μικρά αμαρτήματα και ίσως ΜΕΓΑΛΑ αγνοήματα τα οποία προκύπτουν από λειψή Θεολογική γνώση.

Σε αμαρτήματα αυτής της κατηγορίας τα οποία μπορεί να είναι πολύ σοβαρά υποπίπτουν συχνά ακόμη και Ιερείς αλλά και πολλοί πιστοί που ενασχολούνται με Θεολογικά θέματα στην προσπάθειά τους να διαδώσουν τον Λόγο του Κυρίου με στόχο να Τον ικανοποιήσουν και να Του δείξουν την αγάπη τους. Ομοίως ΟΛΟΙ οι αιρετικοί αμαρτάνουν με πολύ συχνή ροή και αφού τα αγνοήματα τους προκύπτουν από την λανθασμένη διδασκαλία που έλαβαν όντας άτυχοι να γεννηθούν από γονείς αιρετικούς ή ακόμη και μετά από επιλογή των ιδίων.

Με την ευκαιρία αναφοράς των αιρετικών θα μπω στο κυρίως θέμα που είναι η δράση δια της βίας κατά της αμαρτίας δείχνοντας αρχικά τον τρόπο άσκησης των μαρτύρων του Ιεχωβά αλλά και πολλών Βουδιστικών αιρέσεων. Αυτοί οι αιρετικοί λοιπόν μαθαίνουν την αοργησία αρχικά. Τοποθετούνται μπροστά στον καθρέπτη ή και χωρίς καθρέπτη και οι μυητές τους υβρίζουν συνεχώς προσπαθώντας να τους οργίσουν με όποιο τρόπο μπορεί να φανταστεί ο καθένας καθώς οι συμπεριφορές είναι εξαιρετικά αμαρτωλές καταστάσεις του μυητή, κάτι που στην Ορθοδοξία θεωρείται αδιανόητο καθώς ο Γέροντας και διδάσκαλος πρέπει να είναι παράδειγμα προς μίμηση. Έτσι στην Ορθοδοξία δείχνεται η κατάσταση νηφαλιότητας με την απλότητα της διδασκαλίας του Κυρίου που λέει «Γύρνα το άλλο μάγουλο» στο κάθε χαστούκι που δέχεσαι. Αυτό συμβαίνει βέβαια σε αιρετικούς των Μαρτύρων του Ιεχωβά και σε Βουδιστές επίσης μόνο που ο Ιερέας ΔΕΝ ραπίζει ΚΑΝΕΝΑ καθώς ο ίδιος πρώτα θέλει να είναι ΚΑΘΑΡΟΣ έναντι του Κυρίου.

Οι μάρτυρες του Ιεχωβά λοιπόν μαθαίνουν να είναι ανέκφραστοι και με πλήρη νηφαλιότητα εξοργίζουν τους Ορθοδόξους όταν προσπαθούν να τους ελκύσουν στην αίρεσή τους. Είναι η σοφιστική τεχνική εξόργισης του συνομιλητή για να μην είναι σε θέση να βρει απαντήσεις στα θέματα της αιρετικής διδασκαλίας των μυητών στην αίρεση. Αν λοιπόν εμείς οι Ορθόδοξοι αντί να οργιζόμαστε όταν τους συναντούμε τους πληρώσουμε ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΝΟΜΙΣΜΑ και νηφάλιοι αν τους διδάξουμε την ΠΛΗΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΥΡΙΟΥ… τότε μπορεί να επαναφέρουμε στον Ορθό δρόμο αυτούς που έφυγαν από ανάμεσά μας. Η κατάσταση αυτή φυσικά αποτελεί ανυπακοή στον Πνευματικό μου και αν την ακολουθήσει κανείς το ίδιο θα ισχύει καθώς οι Γέροντες από φόβο μην πλανηθούν οι πιστοί λόγω της απουσίας γνώσης τους, αλλά και για να μην ενωθούν με την αμαρτία των αιρετικών συστήνουν ΠΛΗΡΗ ΑΠΟΣΤΡΟΦΗ ακόμη και στην θέα των αιρετικών οι συμβουλές αυτές των γερόντων είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ΟΡΘΕΣ καθώς είναι δύσκολο να κατέχει κανείς πλήρη Θεολογική γνώση.

 Καλό θα είναι λοιπόν οι ίδιοι Ιερείς και οι Θεολόγοι που φέρουν γνώση να μην διώχνουν τους μάρτυρες του Ιεχωβά αλλά ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΝΗΦΑΛΙΟΤΗΤΑ να τους θλίβουν ωθώντας τους στην ΑΛΗΘΕΙΑ. Οι άνθρωποι αυτοί όσο δεν πετυχαίνουν τον στόχο τους τόσο περισσότερο θλίβονται γιατί συχνά πυκνά έχουν οικονομικά οφέλη από το κάθε άτομο που θα ξεγελάσουν πέρα από την συνήθη αμοιβή που τους δίνεται για να επιτελέσουν το έργο τους του άτυπου προσηλυτισμού. Λέω άτυπου γιατί πλέον προσεγγίζουν με το  «όποιος θέλει ας προσέλθει» υπό τον φόβο των μηνύσεων που έχουν κατατεθεί κατά καιρούς από Ορθοδόξους πιστούς αν και οι ίδιοι αρχικά θα έπρεπε να συγχωρούν. Φυσικά δεν είμαι αντίθετος με τα των μηνύσεων καθώς ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΤΡΟΠΟΣ καθώς αν δεν δράσεις δια της βίας με όποιον συνεχίζει και βλάπτει, τότε αυτός ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΣΥΝΕΧΩΣ να βλάπτει όπως μας βλάπτει και η αμαρτία. Επίσης αν μερικοί που διαθέτουν γνώση κρατήσουν τους αιρετικούς και τους δείξουν αγάπη τίποτα να μην πετύχουν θα χαθεί χρόνος για να προσεγγιστεί κάποιο άλλο υποψήφιο θύμα που έχει κλονισμένη πίστη. Έτσι οι αιρετικοί θα χάσουν τον χρόνο τους και θα έρθουν σε επαφή με την αλήθεια αφού ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ που αναφέρουν τα κείμενα της Καινής Διαθήκης που απαντούν στην αίρεση των μαρτύρων του ιεχωβά ή σε οποιαδήποτε άλλη αίρεση. Προσωπικά φρόντισα να έχω φωτοτυπίες ενός τέτοιου κειμένου για να έχω πρόχειρες απαντήσεις και βρήκα ΕΠΙΠΛΕΟΝ σημεία ο ίδιος και ΜΟΝΟΣ μου για περισσότερη τεκμηρίωση τα οποία ήταν καταλληλότερα για τα επιχειρήματα αυτών που προσπάθησαν να με προσεγγίσουν κάποτε.

Στις Βουδιστικές αιρέσεις λοιπόν αλλά και σε άλλες αιρέσεις όπως και η προαναφερόμενη αίρεση των μαρτύρων του Ιεχωβά διδάσκεται η αρετή από δρόμους εξαιρετικά επικίνδυνους και το αποτέλεσμα είναι αυτοί οι άνθρωποι να φτάνουν σε κατάσταση μικρής αμαρτωλότητας καθώς έχουν ανέλθει ψηλά στην Κλίμακα της αρετής ή Κλίμακα της Αγάπης όπως είναι αυτήν που διδάσκει η Ορθοδοξία μας. Φυσικά τα ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΓΝΟΗΜΑΤΑ της αίρεσης στην οποία μετέχουν παραμένουν και αν συγκαταλέγονται στους διαδότες  της αίρεσης τότε θα πρέπει να θυμούνται συχνά την φράση του Κυρίου για όσους έχουν αλλάξει τα Ιερά Κείμενα καθώς η απόκρυψη λέξεων κατά την νόηση δύναται να αλλάξει το πλήρες νόημα του Ευαγγελίου και ΙΣΟΔΥΝΑΜΕΙ με προσθήκη ή αφαίρεση λέξεων από αυτό. Προσωπικά τόνισα αρκετές φορές τα σχετικά στους μάρτυρες του Ιεχωβά που με προσέγγισαν και διαπίστωσα ότι έχω να κάνω με τυφλωμένους ανθρώπου που έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου. Σε αυτούς ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ οι ευχές του Αγίου Βασιλείου για να φύγουν οι λογισμοί που τους εμποδίζουν να εγκαταλείψουν την αίρεση αν και έχουν καταλάβει ότι βρίσκονται σε πλανημένη διδασκαλία.

Προσωπικά εύχομαι όποτε θυμάμαι να δοθούν αυτές οι ευχές από τους Αγγέλους γιατί οι Ιερείς δεν θα τους προσεγγίσουν ποτέ (μετά λύπης μου το αναφέρω). Αν το πράξουν να νομίζουν ότι πρόκειται για δαιμόνιο πλάσμα που έχει κυριαρχήσει το οποίο θα θέλουν να διώξουν κάτι που ΔΕΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ γιατί τα πλάσματα- αποστάτες είναι ΟΛΑ ΕΞΟΡΙΣΤΑ.  Οι λογισμοί αυτοί λοιπόν που εγκαθίστανται στις ψυχές των ανθρώπων αυτών έχουν τις ρίζες τους κάποιες φορές από εξωγενής παράγοντες καθώς πολλοί Βουδιστές Δάσκαλοι έχουν γνώση και εμφυτεύουν τους λογισμούς που θα παρασύρουν τους πιστούς στην αίρεση και τα δαιμόνια αυτά που είναι ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟ εξέρχονται ΜΟΝΟ ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ Ιερέως ο οποίος έμαθε από τρίτους για την πορεία κάποιου και την απομάκρυνσή του από την εκκλησία.   Έτσι καλό θα είναι οι πιστοί που πηγαίνουν στο Άγιο Όρος να αναφέρουν τα ονόματα των αιρετικών που γνωρίζουν για να προσευχηθούν για αυτούς κάποιοι Γέροντες που ίσως το θελήσουν. Έτσι ο Κύριος ΘΑ ΦΡΟΝΤΙΣΕΙ για την επιστροφή των ασώτων υιών και την απομάκρυνση των δαιμονίων λογισμών. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά και πολλές άλλες αιρέσεις δεν διαθέτουν όμοια γνώση εμφύτευσης σκέψεων και έτσι ότι συμβαίνει ορίζεται αυτό από την πλύση εγκεφάλου. ΚΑΙ ΠΑΛΙ όμως  χρειάζονται οι ευχές του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου για να φύγει αυτή η εμμονή σκέψεων που εμποδίζει τους αιρετικούς να δουν καθαρά την ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΥΡΙΟΥ.

 Έτσι αν τυχόν και όταν επιστρέψει κάποιος στην Ορθοδοξία είτε από τον Βουδιστικό δρόμο είτε αν προέρχεται από τους μάρτυρες του Ιεχωβά τότε οι απαλλακτικές ευχές για τα  ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ που είναι τα αγνοήματα ουσιαστικά της εκάστοτε αιρετικής διδασκαλίας έχουν μεγάλη δύναμη και τότε η ΤΕΡΑΣΤΙΑ Μετάνοια αυτού τον οδηγεί σε κατάσταση μηδαμινής αμαρτωλότητας είτε έχει επιλέξει τον δρόμο της οικογένειας είτε  του Μοναχισμού. Αυτοί επιστρέφουν συχνά μετά από ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΚΥΡΙΟΥ ο οποίος με κάποιο όραμα ή όνειρο τους δίνει Μετάνοια. Πολλοί από αυτούς έχουν προσευχή και ΖΗΤΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ για να μάθουν αν όντως βαδίζουν αυτοί στην ΑΛΗΘΕΙΑ και έτσι η ΑΛΗΘΕΙΑ που είναι ο Ιησούς Χριστός δεν τους αρνείται την Φώτιση και τους οδηγεί στην Ορθοδοξία. Το τραγικό είναι ότι σπάνια βρίσκονται Ιερείς που θα δώσουν απαλλακτικές ευχές σε μάρτυρες του Ιεχωβά που επιστρέφουν, ενώ τους Βουδιστές του δέχονται ευκολότερα πίσω στην Ορθοδοξία όπως και άλλους αιρετικούς. Αν τυχόν λοιπόν κάποιος αιρετικός διαβάζει αυτές τις αράδες ΜΕ ΥΠΟΜΟΝΗ πρέπει να αναζητήσει Πνευματικό κυρίως σε κάποιο Μοναστήρι καθώς στην ενορία του είναι γνωστή η πρότερη κατάσταση στην οποία βρίσκονταν και μπορεί ακόμη και ο Ιερέας να κατακρίνεται και να φοβάται να τον δεχθεί πίσω. Αν έχει υπομονή και τον βλέπουν να προσεύχεται ΕΞΩΘΕΝ του ναού οι περισσότεροι πιστοί  ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ότι υπάρχει Μετάνοια και αργά ή γρήγορα θα τον δεχθούν ανάμεσά τους. Μέχρι να συμβεί αυτό όμως καλό θα είναι να έχει βρεθεί πνευματικός σε κάποιο Μοναστήρι ΜΑΚΡΙΑ και κατά προτίμηση στο Άγιο Όρος και όπου ακόμη και αν εκδιωχθεί κάποιος από κάποιον Ιερέα, κάπου δίπλα σε άλλο Μοναστήρι θα γίνει δεκτός συχνά ΜΕ ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΑΓΚΑΛΕΣ και ακούγοντας το όνομά του από τον Γέροντα ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΕΧΕΙ ΠΕΙ ο ίδιος πρώτα.  Θυμίζω ότι οι αιρετικοί δεν είναι τίποτα άλλο από τα ΑΣΩΤΑ αδέρφια μας και έχουμε υποχρέωση να τα δεχθούμε πίσω όπως τους δέχεται ΠΑΝΤΑ ο Πατέρας και Θεός μας ή καλύτερα ο ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ ΜΑΣ ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΠΑΝΤΩΝ.

Ο άνθρωπος στον έξω κόσμο και ο πιο απλός τρόπος για να πολεμήσει την αμαρτία

Σε αυτή την ενότητα έχουμε και πάλι αγώνες δια της βίας. Επειδή οι πιστοί αδυνατούν να έχουν συνεχή προσευχή στον Κύριο και αυτοέλεγχο κατά της αμαρτίας είναι συχνές οι πτώσεις τους εκ νέου στην αμαρτία με αποτέλεσμα να επιστρέφουν στον πνευματικό τους ζητώντας συγχώρεση. Είναι ΟΡΘΟ σε αυτήν την περίπτωση να ζητούν πολλές φορές την ημέρα προσευχόμενοι από το Πνεύμα το Άγιο να μην τους εγκαταλείψει άλλη φορά. Αν δεν μπορούν να το πράξουν αυτό τότε μένει ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ για να νικήσουν την αμαρτία. Αυτός είναι η τριβή με αυτή και η ΕΝΤΟΝΗ ΑΡΝΗΣΗ ΥΠΟΤΑΓΗΣ. Έτσι λοιπόν αναφέρω ως παράδειγμα αυτό της πορνείας. Αν κάποιος υποπίπτει σε αυτό το αμάρτημα τότε απλά ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ έξω από τα γνωστά «σπίτια» και ΝΑ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΠΕΙΣΜΑΤΙΚΑ στην θέλησή του να μπει μέσα. Την ίδια ώρα είναι ορθό να ζητάει την βοήθεια του Κυρίου αλλά αν δεν το ζητήσει, τότε η νίκη του θα είναι ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΟΛΟΣΧΕΡΩΣ και θα έχει νικήσει ΜΟΝΙΜΑ. Όταν καταφέρει και ΔΕΝ ΞΑΝΑΠΕΣΕΙ στην αμαρτία τότε είναι βέβαιο ότι την νίκησε ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ. Μετά από μία τέτοια νίκη δεν είναι εύκολο να ξαναπέσει κάποιος στο ίδιο αμάρτημα. Ανάλογα μπορούν να πολεμηθούν ΟΛΑ τα αμαρτήματα τα οποία όμως πρότερα ΠΡΕΠΕΙ να εντοπιστούν.

Επίγνωση των αμαρτημάτων

Επειδή υπάρχει πληθώρα αμαρτημάτων μας που συγκαταλέγονται στα αγνοήματα ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟ να ζητάμε την ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΥΡΙΟΥ για να τα εντοπίσουμε αυτά. Φροντίζουμε να αυξήσουμε την μετάνοια για ότι πράξαμε και μετά οδηγούμαστε στον πνευματικό μας για Εξομολόγηση. Αν το επιτρέψει ο Πνευματικός τότε οδηγούμαστε στην Θεία Μετάληψη αν και είναι ΟΔΥΝΗΡΟ να μη συγχωρεί πρότερα ο Πνευματικός και να ορίζει απουσία από την Θεία Μετάληψη. Είναι πολλοί οι πνευματικοί που ορίζουν ποινές αποχής και αυτοί έχουν υποπέσει σε αυτό το σημαντικό αμάρτημα που συγκαταλέγεται και αυτό στα αγνοήματα καθώς αυτοορίζονται κριτές στην θέση του ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΚΡΙΤΗ. Ενώ λοιπόν ο Κύριος δίνει άφεση Αμαρτιών ΔΙΧΩΣ τιμωρία και ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ κάποιοι από τους πνευματικούς ορίζουν την τιμωρία αποχής. Φυσικά στόχος τους είναι η αύξηση της Μετάνοιας, αλλά συχνά πετυχαίνουν τα αντίθετα και ενώ οι Εξομολογούμενοι επιθυμούν προσέγγιση με τα Θεία απομακρύνονται από αυτά και την εκκλησία εξαιτίας της έπαρσης στην οποία ακόμη βρίσκονται. Είναι καλό λοιπόν ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ επιστροφής ασώτου να τον δέχονται ΜΕ ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΑΓΚΑΛΕΣ όπως στην γνωστή παραβολή και να διδάσκουν μετά με προσοχή την ταπείνωση στους επαρμένους. Διαπίστωσα με τα ίδια μου τα μάτια ότι πολλά από τα θύματα που παρασέρνονται στην αίρεση των μαρτύρων του Ιεχωβά βρίσκονται σε όμοια έπαρση και αυτήν εκμεταλλεύονται οι γνωστοί ΑΓΥΡΤΕΣ που δια αμοιβής βγαίνουν στους δρόμους για να μοιράσουν δήθεν βιβλία αν και ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ στόχος τους είναι να ελκύσουν πιστούς στην αίρεσή τους.

 Έτσι λοιπόν οι πνευματικοί είναι οι ίδιοι συχνά που είναι αίτιοι της απομάκρυνσης από την εκκλησία πολλών πιστών. Δεν σας κρύβω ότι αν είχα επιστρέψει ως άσωτος υιός όπως επέστρεψα και εγώ στην εκκλησία λίγα χρόνια νωρίτερα από την ημέρα που τελικά επέστρεψα ΚΑΙ ΜΟΝΟ Η ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑΣ ποινής αποχής από την Θεία μετάληψη θα μπορούσε να με απομακρύνει εκ νέου από την εκκλησία. Φρόντισε ο Άγιος Νεκτάριος και με ένα ΣΗΜΑΔΙ που μου δόθηκε αύξησα την μετάνοια η οποία ήταν μηδαμινή μέχρι εκείνη την ημέρα επιστροφής μου στην Ορθόδοξη ΒΕΒΑΙΟΤΑΤΑ εκκλησία (δεν έφυγα ποτέ ουσιαστικά από αυτή) από την οποία έμενα μακριά και έτσι αγνόησα την πιθανότητα αυτή η οποία λέχθηκε από τον πνευματικό μου. Ο πνευματικός μου ΒΕΒΑΙΟΤΑΤΑ δεν όρισε ΚΑΜΙΑ ποινή και δεν γνωρίζω γιατί ανέφερε τα σχετικά και έτσι παρέμεινα κοντά του αγνοώντας την σχετική αναφορά. Διαφορετικά θα αναζητούσα ΑΛΛΟΝ ΠΙΟ ΑΞΙΟ αλλά θα δεχόμουν ΚΑΘΕ ΠΟΙΝΗ κάνοντας υπακοή στον Γέροντα μέχρι να βρω αυτόν που θα μου επιτρέψει την ΕΝΤΟΝΗ επιθυμία μου για την λήψη της Θείας μετάληψης και τελικά του καθαρισμού της ψυχής μου από την αμαρτία. Σήμερα ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΕΥΤΥΧΗΣ που επέλεξα τον συγκεκριμένο Γέροντα.

Ενώ λοιπόν εγώ ζητούσα ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΑ να θυμηθώ όλα μου τα αμαρτήματα για να καθαριστώ από αυτά ο Άγιος Νεκτάριος φρόντιζε και με σημαδιακά όνειρα μου θύμιζε εποχή, τόπο και χρόνο τέλεσης σημαντικού αμαρτήματος και μετά ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ θυμόμουν κάτι που είχα κάνει τότε. Αυτή η διαδικασία προέκυψε και την αποφάσισα μετά από μελέτες μου στην διδασκαλία του Αγίου Μάξιμου του Ομολογητή ο οποίος έλεγε ότι πρέπει να Εξομολογούμαστε ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Σήμερα ξέρω ότι αυτό ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ να συμβεί αλλά η θέληση και μόνο να επιτευχθεί το αδύνατο, οδηγεί στην επίγνωση τόσο της αμαρτωλότητας όσο και την επίγνωση της αμαρτίας. Με τον τρόπο αυτό ορίζεται εσωτερικά στην ψυχή του ανθρώπου ΠΛΗΡΗ ΑΠΟΣΤΡΟΦΗ από την αμαρτία και η προσευχή προσφέρει ΤΑ ΜΕΓΙΣΤΑ. Νομίζω ότι ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ θα πρέπει να έρθουν σε επαφή με τα Άπαντα του Αγίου Μάξιμου του Ομολογητή και όπως εκδίδονται πλέον τα κείμενα αυτού.

Επίλογος
Μετά από όλα αυτά συστήνω στους συνετούς αναγνώστες που διαθέτουν ιστοχώρους να φροντίζουν να μην αποκόπτουν τμήματα των Ιερών γραφών των Αγίων Πατέρων της εκκλησίας μας. Είναι τόσο δύσκολες οι έννοιες και τόσο πυκνά τα νοήματα των λόγων των Γερόντων που αν κοπεί ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΦΡΑΣΗ μπορεί να αλλάξουν τα νοήματα. Ακόμη και μια λέξη αν δεν προσεχθεί δεόντως ορίζει λανθασμένες τις νοήσεις που εξάγονται με αποτέλεσμα τα συμπεράσματα που θα περάσουν στον κόσμο να είναι αντίθετα από αυτά που θα ήθελε ο Γέροντας να περάσουν. Χαρακτηριστικότερο όλων είναι η αναφορά του Γέροντα Πορφύριου περί των αγώνων χωρίς βία και όπου θεωρεί ότι είναι καλύτεροι αυτοί, αλλά δεν φέρουν το ίδιο αποτέλεσμα σε όλες τις κατηγορίες ανθρώπων. Ο Γέροντας στις διδασκαλίες του αναφέρθηκε και σε αγώνες δια της βίας και φυσικά τόνιζε τις δυσκολίες αυτών καθώς θα είναι συχνές οι πτώσεις, αλλά όταν έρθει το ποθούμενο και όπως κατά λέξη έλεγε τότε ο άνθρωπος θα έχει πετύχει τόσο μεγάλη νίκη που ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΧΑΣΕΙ ΠΟΤΕ.