Το ψεύδος και οι επιπτώσεις αυτού στην δομή της κοινωνίας.

Εισαγωγή

Η χρήση του ψεύδους ανάγεται από την αρχαιότητα ακόμη. Αποτέλεσε το μέσο το οποίο όρισε τον έλεγχο των μαζών καθώς και το μέσο το οποίο χρησιμοποιήθηκε για την παραπλάνηση των ανθρώπων από άτομα που θέλησαν να νομιμοποιήσουν διάφορα από τα εγκλήματά τους.

Το ψεύδος διακρίνεται στα μικρά και αθώα ψεματάκια αλλά και στα μεγάλα με τραγικές συνέπειες ψεύδη καθώς και στα αστεία ψεύδη. Σε κάθε περίπτωση έχει σημασία ο σκοπός της χρήσης του ψεύδους και ειδικά εάν η χρήση διακρίνεται από ιδιοτέλεια τότε έχουμε αναγωγή του μικρού ελαττώματος σε μικρό ή μεγάλο έγκλημα. Η χρήση του ψεύδους ως στοιχείο χιούμορ αποτελεί την υγιή μορφή χρήσης ψεύδους και αποτελεί ουσιαστικά μία μέθοδο διδασκαλίας στους νέους οι οποίοι μαθαίνουν αρχικά να ξεχωρίζουν τα μικρά ψεύδη και στο μέλλον καταφέρνουν και παρουσιάζουν το στοιχείο της διάκρισης σε ακόμη μεγαλύτερα επίπεδα και ανάλογα με το ύψος μάθησης και την φιλοσοφικότητα που τους διακρίνει.

Το ψεύδος μερικές φορές δεν είναι εκούσιο αλλά λέγεται από κεκτημένη ταχύτητα και αυθαίρετη θεώρηση της αλήθειας θεωριών και γεγονότων τα οποία συνήθως δεν είναι σε θέση ο άνθρωπος να γνωρίσει. Μέσα σε αυτά τα ακούσια ψεύδη εντάσσονται διάφορες υποθετικές θεωρίες επιστημονικής φύσεως οι οποίες αν και ανυπόστατες πείθουν με την χρήση σοφιστιών πλέον και αυτό γιατί κάποιοι θέλουν να τις αναπαραγάγουν αγνοώντας το ύψος της τεκμηρίωσης που υφίσταται.

Στην συνέχεια θα προσπαθήσω να αναλύσω διάφορες πτυχές που προκύπτουν από την χρήση του ψεύδους και θα προσπαθήσω να επικεντρωθώ στην επίπτωση που έχει στην όλη δομή της σημερινής αλλά και των μελλοντικών κοινωνιών.

Περιπτώσεις χρήσεων ψεύδους

Το ψεύδος συνηθίζει να έχει σκοπούς στην χρήση του. Ενδεικτικά θα αναφέρω τις κυριότερες χρήσεις ψεύδους καθώς και τους σκοπούς που το διακρίνουν:

1. Χρήση του ψεύδους που ορίζει εκφράσεις που βγάζουν άπλετο γέλιο, ανάλογα με το μέγεθος του ψεύδους που θα χρησιμοποιηθεί.

Ενδεικτικά θα αναφέρω ένα μεγάλο ψεύδος που ορίζει χιουμοριστικότητα.

«Η Νέα Δημοκρατία θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές με ποσοστό που θα ξεπεράσει το 97%»

2. Ψευδομαρτυρία.

Η περίπτωση αυτή χρήσεως ορίζει κάθε ψευδή μαρτυρία που αφορά ιστορικό γεγονός, μαρτυρία σε δικαστική διαμάχη, καθώς και κάθε ψεύδος το οποίο καταγράφεται και αναμεταδίδεται στη συνέχεια με αποτέλεσμα να έχει επιπτώσεις συνολικά στην δομή της κοινωνίας αλλά και στην πορεία ορισμένων ομάδων ανθρώπων μέσα στις κοινωνικές δομές που αναπτύσσουν οι άνθρωποι. Θα επεκταθώ σχετικά σε άλλο κεφάλαιο συνολικά για το ψεύδος και όχι ειδικά για την κατηγορία αυτή.

3. Ψευδοκατηγορία.

Η περίπτωση αυτή αποτελεί την κάθε διαβολή που χρησιμοποιείται για ιδιοτελής σκοπούς και εδώ υπάρχουν επιπτώσεις τόσο στην δομή των κοινωνιών όσο και στα ίδια τα άτομα τα οποία συχνά από το γεγονός μίας άδικης ή και δίκαιης κατηγορίας δεν είναι δυνατό να ορθοποδήσουν. Ένα λάθος του ανθρώπου το οποίο ΔΙΟΡΘΩΘΗΚΕ μπορεί να ορίσει μία κατηγορία η οποία να είναι μεν αληθής αλλά να αφορά κατάσταση η οποία ήταν υφισταμένη στο παρελθόν και σήμερα αποτελεί ΨΕΥΔΟΣ το οποίο με την χρήση της αληθοφάνειας επηρεάζει την ομαλή ένταξη στην κοινωνία ενός ατόμου ή μίας εταιρίας η οποία επαγγελματικά προσπαθεί να ορθοποδήσει.

4. Χρήση που ορίζει την έπαρση.

Εδώ έχουμε ψεύδη έπαρσης και τέτοια είναι τα ψεύδη των κυνηγών και των ψαράδων οι οποίοι για να δείξουν ότι κατέχουν το άθλημα διηγούνται ψευδής ιστορίες από τις οποίες αποκτούν τον θαυμασμό του ακροατή. Είναι αυτά μικρά ή μεγάλα ψεύδη που σπάνια διακρίνονται από ιδιοτελής σκοπούς πέρα από την περίπτωση της θέλησης ανάπτυξης υστεροφημίας του ατόμου.

Φυσικά υπάρχουν και άλλες χρήσεις του ψεύδους οι οποίες αποτελούν υποκατηγορίες των παραπάνω κατηγοριών στις οποίες μπορούν κάλλιστα να ενταχθούν.

Η χρήση του ψεύδους με την μέθοδο της διαβολής

Πριν προχωρήσω σε περαιτέρω ανάλυση θα ήθελα να διευκρινίσω ότι η διαβολή αθώων από ανθρώπους δεν έχει οριοθετηθεί ιστορικά και λογικό είναι να ανάγεται ακόμη και στα πρώτα χρόνια του ανθρώπου. Είναι η συνήθης τακτική που παρατηρείται στα παιδιά που όταν πιάνονται να έχουν κάνει μία ζημιά, λένε δεν το έκανα εγώ, αλλά ο τάδε και οι συνέπειες του ψεύδους ορίζουν την διαβολή και την ενοχοποίηση αθώων. Αυτή είναι η πιο απλή περίπτωση ψεύδους και υπάρχουν πιο σύνθετες και πιο ύπουλες που ορίζουν ακόμη σοβαρότερα εγκλήματα με διαβολή ολόκληρων κοινωνικών ομάδων και τελικά την καλλιέργεια ενός φαινομένου ρατσισμού.

Οι κυριότερες περιπτώσεις ψεύδους διαβολής ανάγονται στην προσπάθεια ελέγχου των μαζών και έτσι θεωρώ ότι πρέπει να επεκταθώ περισσότερο στο επόμενο κεφάλαιο.

Ο έλεγχος των μαζών με την χρήση του ψεύδους

Αν προχωρούσα σε ανάλυση της χρήσεων ψευδών για έλεγχο των μαζών θα έπρεπε να γράφω για εβδομάδες προκειμένου να δείξω τις μέθοδες που αναπτύσσονται από τους επιτήδειους που η δράση τους ανάγεται στην αρχαία Ελλάδα και όπου άνθισε η ελευθερία του λόγου που είναι το κορυφαίο των δικαιωμάτων των ανθρώπων.

Το κορυφαίο λοιπόν δημοκρατικό δικαίωμα του ανθρώπου όρισε καταστάσεις ελέγχου των μαζών προκειμένου να αναδειχθούν στην εξουσία άνθρωποι που συνήθως δεν είναι ικανοί να εξουσιάσουν ούτε τον ίδιο τους τον εαυτό.

Πριν προχωρήσω στην ανάλυση των σοφιστικών μεθόδων που προέκυψαν από το δημοκρατικό δικαίωμα του ανθρώπου θα ήθελα να αναλύσω ορισμένες υποκατηγορίες ελέγχου των μαζών με την χρήση ψεύδους.

Ψεύδη που στόχο έχουν την ιδιοτέλεια

Συνηθίζεται από ανταγωνιστές να ορίζουν κακή ποιότητα προϊόντων ΨΕΥΔΩΣ των ανταγωνιστών προκειμένου να πουλήσουν κι έτσι έχουμε μία περίπτωση ελέγχου των μαζών για ιδιοτελής σκοπούς οικονομικών συμφερόντων.

Πέρα από την ιδιοτέλεια οικονομικών συμφερόντων υπάρχει η ιδιοτέλεια υστεροφημίας και εδώ κατατάσσονται τα ψεύδη που ορίζουν την έπαρση.

Ψεύδη που χρησιμοποιούνται για διασκέδαση

Οικονομικών συμφερόντων είναι και τα μικρής σημασίας ψεύδη που αποτελούν τις συγγραφές μυθιστορημάτων όπως και των κινηματογραφικών και τηλεοπτικών ταινιών και σειρών. Αυτά τα ψεύδη ουσιαστικά αποφέρουν διασκέδαση και είναι αμελητέα ή μάλλον θα ήταν αμελητέα η επίδρασή τους στην κοινωνία, εάν δεν είχε εισβάλλει μέσα σε αυτά και οι ΨΕΥΔΗΣ μεταφορά ιστορικότητας από ανθρώπους που ΜΗ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ πως είχαν τελεστεί τα ιστορικά γεγονότα, όρισαν την ροή των τότε πραγμάτων με μυθιστορηματικό τρόπο και τα παρουσιάζουν με περισσή αληθοφάνεια. Ενδεικτικά θα αναφέρω τις Αμερικάνικες φαντασίες με τις τηλεοπτικές σειρές της Ζήνας και του Ηρακλή, αλλά και τον κώδικα Ντα Βίντσι αλλά και το μυθιστόρημα του Καζαντζάκη τα οποία ορίστηκαν από την διαβολή του κυρίου και της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής η οποία έγινε τα πρώτα χρόνια της Χριστιανοσύνης.

Η μεταφορά του ΨΕΥΔΟΥΣ ανά τους αιώνες όρισε την σημερινή διαβολή ανθρώπων ΚΑΙ ΘΕΟΥ και τελικά απομάκρυνση από την πίστη στον Θεό ΜΥΡΙΑΔΩΝ αδερφών μας και τελικά την καθοδήγηση της κοινωνίας στην απομάκρυνση από τις αρετές που δίδαξε ο Κύριος με ΤΕΛΕΙΟ ΤΡΟΠΟ.

Ταυτόχρονα η διαβολή του Σωκράτη και άλλων αρχαίων φιλοσόφων με ΨΕΥΔΗΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΙΕΣ στον λόγο των ΜΕΓΑΛΩΝ αρχαίων φιλοσόφων όρισε την απομάκρυνση από την αρετή με την δόλια μέθοδο χρήσεων ψεύδους. Η περίπτωση του Σωκράτη είναι μία από τις περιπτώσεις που ορίστηκαν και πέρασαν στον κόσμο την πεποίθηση ότι οι αρχαίο Έλληνες είχαν ομοφυλοφιλικές δράσεις όταν ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ υπήρχαν αυτές οι παραφύσιν επιλογές ηδονών της σαρκός. Οι αρχαίοι Έλληνες όμως όριζαν ως υπέρτατη ηδονή την ηδονή του πνεύματος και ΣΠΑΝΙΑ κάποιος αναφέρονταν στην ηδονή της σαρκός και αφού ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ να την αγνοήσει. ΠΑΝΤΑ όμως στην αρχαία Ελλάδα ορίζονταν ως παρά φύσιν επιλογή αν και οι σύγχρονοι προσπαθούν να παρουσιάσουν την ατέρμονη επιλογή τους ως μία από τις προβλεπόμενες επιλογές τους την οποία φυσικά έχουν αλλά ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να προσπαθούν να πείσουν εμάς και άλλους για την ορθότητα των επιλογών τους και αφού το φαινόμενο απομακρύνει από την τεκνοποίηση που είναι η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΗΔΟΝΗ που προκύπτει από την ΑΓΑΠΗ και ορίζεται από την προκύπτουσα μητρότητα και πατρότητα η οποία ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ σε περιπτώσεις ομοφυλοφιλικού ζευγαρώματος και έτσι απλά ορίζεται η παρά φύση επιλογή των ανθρώπων αυτών.

Η ύπουλη και κρυφή μορφή φασισμού που πηγάζει μέσα από την ΑΡΧΗ της δημοκρατίας που είναι η ελευθερία του λόγου

Η ελευθερία του λόγου είναι αναφαίρετο δικαίωμα του ανθρώπου. Ορίζεται δε νομικά και ο νόμος προβλέπει κυρώσεις εναντίων όσων θα χρησιμοποιήσουν τον λόγο τους ελεύθερα για να βλάψουν συνανθρώπους τους.

Ο Καντ έγραψε: " Η ελευθερία του ενός σταματά εκεί που αρχίζουν να θίγονται τα όρια της ελευθερίας των άλλων".

Η φράση αυτή είναι φράση ψευδοσοφίας και αυτό γιατί η παρουσία μας μόνο που θα διαβεί από κάποιο δρόμο μπορεί να εμποδίσει την ελευθερία του άλλου ο οποίος απλά μπορεί να μην θέλει να μας βλέπει. Η μη παρουσία μας όμως στο διάβα που περιγράφηκε είναι στέρηση της δικής μας ελευθερίας. Θα μπορούσε απλά να μην είχε οριστεί με μία αποστροφή του βλέμματος του θιγόμενου συνανθρώπου μας που ενοχλήθηκε.

Με λίγα λόγια η ελευθερία θα μπορούσε να είχε οριστεί με τρόπο ο οποίος δεν θα στερούσε ΚΑΝΕΝΟΣ την ελευθερία αν οι σχέσεις των ανθρώπων διέπονταν από αγάπη και αν η κοινωνικότητα ορίζονταν ως αμοιβαίο γεγονός.

Με λίγα λόγια ο Καντ έγραψε μία φράση την οποία χρησιμοποιούν πολλοί σήμερα σε όλο τον κόσμο η οποία είναι φράση που αποκτά υπόσταση ΜΟΝΟ ΣΕ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ομάδες και όχι στους κύκλους των φιλοσόφων και όπου οι συζητήσεις ορίζονται με ΠΛΗΡΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ και με υπομονή στο άκουσμα του ομιλητή ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΧΡΟΝΟΥ και όπως ορίζονταν οι συζητήσεις στην αρχαία Ελλάδα και όπου ένας φιλοσοφικός διάλογος μπορούσε να κρατήσει μερικές εβδομάδες με διακοπές ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΦΑΓΗΤΟ.

Στην σημερινή Βουλή που είναι το άντρο της Δημοκρατίας ουσιαστικά έχουμε περιορισμό των ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΦΛΥΑΡΩΝ πολιτικών οι οποίοι μη έχοντας κάτι να προσθέσουν επί του θέματος αναπαραγάγουν την κομματική θέση ΑΒΟΥΛΩΣ και χρησιμοποιούν ΣΥΝΕΧΩΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΨΕΥΔΗ δημιουργώντας συνθήκες πλύσεως εγκεφάλου και αφού είναι γνωστό ότι υπάρχει τηλεοπτική κάλυψη η οποία θα αποφέρει ψήφους στην επόμενη βουλή.

Η ελευθερία γενικώς διέπεται από ορισμένου κανόνες οι οποίοι ΠΡΕΠΕΙ να διέπονται από πνεύμα δικαιοσύνης.

Φράσεις σαν αυτή του Καντ χρησιμοποιήθηκαν για να πείσουν περί του ουσιώδους μίας θέσης κάτω από το δημοκρατικό δικαίωμα και με την εισαγωγή λίγων από τα γνωστά ή άγνωστα ψεύδη έχουν πείσει και έχουν οριστεί πολλές κακοδικίες και έχουν καταδικαστεί ΑΘΩΟΙ την ίδια ώρα που τελέστηκαν εγκλήματα τα οποία όρισαν την καταδίκη τελικά ΑΘΩΩΝ συμπολιτών μας.

Με την χρήση ανάλογης μορφής ψευδών ανέρχονται στην εξουσία διάφοροι πλανολόγοι πολιτικοί και έρχονται πολλοί από τους συμπολίτες μας να προπηλακίζουν όσους αγωνίζονται με νύχια και με δόντια όπως και εγώ, να δείξουν στον κόσμο τις μέθοδες πλάνης των πολιτικών και ΑΓΥΡΤΩΝ που λυμαίνονται τους χώρους της θρησκείας, της πολιτικής, της δημοσιογραφίας και τέλος της ΨΕΥΤΟΕΠΙΣΤΗΜΗΣ της αστρολογίας.

Ο έλεγχος των μαζών ορίζεται από την αμάθεια του λαού και από την αδυναμία επικέντρωσης της σκέψης στην υπό διαπραγμάτευση έννοια. Συχνά υπάρχουν πολλοί που αναπαράγουν θεωρίες οι οποίες στηρίζονται στο ψεύδος ή σε μικρές αλήθειες τις οποίες χρησιμοποιούν εκεί όπου έχουν μερικώς εφαρμογή για να πείσουν περί του ορθού των πράξεών του αν και ουσιαστικά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ σε αυτό που προάγουν. Ενδεικτικά θα αναφέρω την περίπτωση ΚΑΚΟΔΙΚΙΑΣ που ορίστηκε από το δικαστήριο του Στρασβούργου το οποίο μονιμοποίησε τον προσηλυτισμό και επειδή δεν αρθρώθηκε ορθός λόγος με επιχειρήματα που να αναδεικνύουν την προσπάθεια προσηλυτισμού δια της χρήσης ψεύδους και δια των αμφιβόλου αλήθειας θεωριών των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

Θα έλεγε κανείς ότι δεν έχω δικαίωμα να κρίνω αποφάσεις δικαστηρίων αλλά όταν αυτές έρχονται και ΚΑΤΑΡΓΟΥΝ βασικές αρχές ελευθερίας της σκέψης και επιτρέπουν την νομιμοποίηση του προσηλυτισμού τότε ΝΑΙ ΕΧΩ ΚΑΘΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να επικαλούμαι το άρθρο 13 του Ελληνικού Συντάγματος το οποίο θεωρώ ότι ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΙΑ ο ορισμός της κατάργησης αυτού. Φυσικά η υπόθεση Κοκκινάκη ορίστηκε από νόμο της δικτατορίας, αλλά ΚΑΙ ΠΑΛΙ ο προσηλυτισμός υπήρχε υφιστάμενος και ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ έπρεπε η νομική στήριξη της Ελλάδος να προσέξει να μην καταδικαστεί το Ελληνικό κράτος επειδή δεν επέτρεψε τον προσηλυτισμό και όπως ΝΟΜΙΜΩΣ έπραξε. Το δικαστήριο του Στρασβούργου όρισε την καταδίκη της Ελλάδος για ΑΛΛΟ ΑΙΤΙΟ το οποίο δεν είχε σχέση με τον προσηλυτισμό για τον οποίο καταδικάστηκε στην Ελλάδα ο κύριος Κοκκινάκης και έτσι ενώ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΕΓΚΛΗΜΑ από την Ελλάδα σε βάρος του κυρίου αυτού, καταδικάστηκε η Ελλάδα επειδή απλά δεν είχε νομιμοποιήσει ακόμη την αίρεση των Μαρτύρων του Ιεχωβά οι οποίοι είχαν ήδη μία μάζωξη το έτος 1976 και περίμεναν να πέσει ο ουρανός στο κεφάλι τους (Χιούμορ Γαλατών στα κινούμενα σχέδια Αστέριξ και Οβελίξ) αλλά ΠΑΡΑΔΟΞΩΣ για αυτούς δεν έπεσε.

Το γεγονός της καταδίκης της Ελλάδος στην υπόθεση Κοκκινάκη πλέον χρησιμοποιείται για τον έλεγχο των μαζών νομιμοποιώντας ΚΑΚΩΣ πλέον το δικαίωμα προσηλυτισμού. Ταυτόχρονα κατηγορούνται ως προσηλυτιστές οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν την φράση του κυρίου «ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΑΣ ΠΡΟΣΕΛΘΕΙ». Στην Ορθοδοξία δεν χρησιμοποιούνται και ούτε είναι αποδεκτή η χρήση μεθόδων ελέγχου των μαζών, αν και ορισμένοι Ιερείς με τον φανατισμό που ΚΑΚΩΣ καλλιεργούν, δημιουργούν κάποιο υποτυπώδη έλεγχο των μαζών από φόβο μην κυλήσουν οι πιστοί στην πλάνη των αιρέσεων και όπου ο παραπλανητικός λόγος ελκύει προσηλυτιστικά με ψεύδη τα οποία είναι κατηγορίες κατά των Ιερέων συνήθως.

Η χρήση του ψεύδους στην Ιστορία

Η εισαγωγή του ψεύδους στην Ιστορία ανάγεται από το παρελθόν και τις πρώτη μορφή της περιγραφής της ιστορικότητας που ορίστηκε με την προφορική διάδοση διαφόρων γεγονότων. Όσοι έχουν παρακολουθήσει την μορφή που λαμβάνει το γεγονός όταν αποκτά φήμη θα διαπίστωσαν πόσο εύκολα μεγαλοποιούνται τα πάντα στην περιγραφή. Θυμίζω την περίπτωση της Ελληνικής ταινίας κατά την διάρκεια της οποίας ένας τραυματίας σε κάποιο ατύχημα έφτασε να γίνουν οι νεκροί μερικές δεκάδες. Ανάλογα έχουμε παρατηρήσει και τηλεοπτικά να γίνονται στα δελτία των ειδήσεων παρόμοιες υπερβολές στην αναζήτηση της δημοσιότητας που συχνά είναι και αυτή μία πηγή ψεύδους.

Οι προφορικές λοιπόν ιστορίες = μύθοι όρισαν στοιχεία που ανάχθηκαν ως πραγματικά αν και εισήλθαν σε αυτά πολλά φανταστικά γεγονότα από ανθρώπους που ήθελαν να κάνουν πιο γλαφυρή την περιγραφή τους. Αργότερα εντάχθηκαν αυτά μέσα στις γραφές και μένουν σήμερα αποτυπωμένα ως ιστορικότητες ορίζοντάς αυτά μερικοί ως αντικειμενικότητες όταν υπάρχουν παραπλήσιες αναιρετικές ιστορίες σε άλλες γραφές.

Συχνά λοιπόν ο ιστορικός έχει να επιλέξει ανάμεσα στον αφηγητή ενός γεγονότος ο οποίος ανήκε στην ομάδα ανθρώπων που έδρασαν ιδιοτελώς με την χρήση του ψεύδους όπως η περίπτωση του Κωνσταντίνου του Μέγα του αυτοκράτορα και μεγάλου αγίου της εκκλησίας μας. Αν λοιπόν ο ιστορικός ορίσει ως αξιόπιστο τον κατήγορο και σφετεριστή της εξουσίας του αυτοκράτορα θα αναχθεί αντί της αντιθέτου απόψεως που ορίζεται από ΑΔΙΑΣΕΙΣΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ αντικειμενικότητες τότε θα εισαχθεί το ψεύδος και θα συναντήσουμε την ιδιοτελή χρήση του από αιρετικούς και κατηγόρους του Μέγα αγίου της εκκλησίας μας ο οποίος απλά προστάτεψε τις συζύγους και τα ανίψια για όσο καιρό του ήταν δυνατό αυτό από τους ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ ΣΦΕΤΕΡΙΣΤΕΣ οι οποίοι προσπάθησαν να αναρριχηθούν στην εξουσία.

Ανάλογα ψεύδη υπάρχουν χιλιάδες με κορυφαία αυτά που γράφηκαν στην σύγχρονη ιστορία και όπου υπάρχουν αλληλοαντικρουόμενες συγγραφές για γεγονότα τις δικτατορίας από άτομα που βίωσαν διωγμούς να εμφανίζονται ως ένοχοι των διωγμών που υπέστησαν από τους διώκτες τους σε μια προσπάθεια να αθωωθούν οι ίδιοι από το ή τα εγκλήματα που τέλεσαν.

Έτσι απλά λοιπόν μεταγενέστερα έχουμε την αναπαραγωγή του ψεύδους από όσους έρχονται σε επαφή με την ιστορική πηγή η οποία αποτελεί ουσιαστικά απολογία κατηγορουμένου με την υφιστάμενη ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ την οποία ανάγουν σε αξιόπιστη και συνεχίζουν να σπιλώνουν ΑΘΩΟΥΣ που έδωσαν το αίμα της ζωής τους για την δημιουργία μίας κοινωνίας δικαίου και έχουν μερίδιο στην σημερινή σχετικά ικανοποιητική ελευθερία που βιώνουμε όλοι μας.

Η χρήση του ψεύδους και η εισαγωγή του στις επιστήμες

Στην περίπτωση εισαγωγής ψεύδους των επιστημών υπάρχουν κυρίως ψεύδη που εισάγονται ΑΒΟΥΛΩΣ και επειδή πολύ απλά υπάρχει ΑΓΝΟΙΑ ΓΝΩΣΗΣ η οποία άγνοια συνεχώς μειώνεται και όσο η επιστήμη εξελίσσεται και τεκμηριώνει τις ανακαλύψεις της. Το πρόβλημα στα ψεύδη που συναντούμε στην επιστήμη δεν είναι στα αβούλως χρησιμοποιούμενα ψεύδη, αλλά στην με βούληση χρήση του ψεύδους που αναπαράγει θεωρίες που έχουν καταργηθεί γιατί έτσι συμφέρει ορισμένους οι οποίοι θέλουν να αναπαράγουν την άγνοια ή καλύτερα θέλουν να πουλήσουν τα κείμενα που γράφηκαν με το όνομα που είναι παγκοσμίως γνωστό όπως είναι αυτό του Αϊνστάιν αλλά και των φιλοσόφων και ψευδοφιλοσόφων του παρελθόντος οι οποίοι χρησιμοποίησαν τα ψεύδη των ΑΤΕΛΩΝ επιστημονικών θεωριών που γράφηκαν δεκαετίες ή και αιώνες νωρίτερα.

Μία από τις ατελής επιστημονικές θεωρίες που ορίστηκαν και ανέπτυξαν ΧΙΛΙΑΔΕΣ φαντασίες και όχι επιστημονικές θεωρίες είναι η θεωρία εξέλιξης του Δαρβίνου. Η μελέτη σκελετών και άλλων ευρημάτων όρισαν μία ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ιστορικότητα η οποία ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΤΕΚΜΗΡΙΩΘΕΙ και εφόσον έχει ορίσει τον άνθρωπο ως απόγονο του πιθήκου, που ο μεν άνθρωπος ΦΕΡΕΙ ΨΥΧΗ, ενώ ο πίθηκος ΔΕΝ ΦΕΡΕΙ και αυτό θα αποδειχθεί όταν τελεστεί το γνωστό πείραμα ζύγισης ετοιμοθάνατου πιθήκου οπότε και το βάρος ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΤΑΒΛΗΘΕΙ. Αν μεταβληθεί, ΑΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ γιατί ΘΑ ΚΑΤΕΡΡΕΕ ο Λόγος του Θεού που αναφέρει την δημιουργία του ανθρώπου ΑΠΟ ΠΗΛΟ και με ΨΥΧΗ που δημιουργήθηκε από την ΠΝΟΗ ΘΕΟΥ, τότε λοιπόν η μεταβολή αυτή θα τεκμηρίωνε την θεωρία ότι ο άνθρωπος προήλθε από τον πίθηκο. ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΠΟΤΕ ότι ο άνθρωπος προήλθε από τον πίθηκο.

Ανάλογα λοιπόν ορίστηκαν ιστορικές περιόδους όπως νεολιθική και παλαιολιθική και άλλες με ιστορικότητα η οποία βασίστηκε στην μέθοδο χρονολόγησης με την χρήση άνθρακα η οποία ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΕ ΟΤΙ ΛΑΝΘΑΝΕΙ και έτσι απλά και γρήγορα θα πρέπει να οδεύσουν οι σχετικές θεωρίες =ΨΕΥΔΗ στον κάλαθο των αχρήστων γιατί ΕΚΕΙ ΑΝΗΚΟΥΝ και αφού απλά αποτελούν την ΦΑΝΤΑΣΙΑ των συγγραφέων μελετητών που ορίστηκαν από ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ οι οποίες ΕΜΕΙΝΑΝ γιατί απλά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΝΕΩΤΕΡΟ για να τις καταργήσει. Ποιος θα μπορούσε να ξέρει πως και τι έχει συμβεί μερικές χιλιάδες χρόνια πριν ή και εκατομμύρια όπως υποθέτουν οι φαντασιόπληκτοι που όρισαν την συγγραφή της φαντασίας τους ως επιστημονικές θεωρίες.

Η χρήση του ψεύδους στην φιλοσοφία που ορίστηκε από σοφιστικούς κύκλους και τα αποτελέσματα αυτής στον έλεγχο των μαζών

Όπως είναι γνωστό, οι Έλληνες φιλόσοφοι δεν άφησαν έννοια χωρίς να την αναλύσουν τόσο διεξοδικά ώστε μόνο λεπτομέρειες να έχουν να προσθέσουν οι νεώτεροι με εξαίρεση τους τομείς όπου η ελάχιστη επιστημονική γνώση της εποχής δεν τους άφηνε περιθώρια να αναπτυχθούν περισσότερο. Αν γνώριζαν όσα έχει σήμερα ανακαλύψει η επιστήμη τότε θα έφτυναν κατάμουτρα όποιον χρησιμοποιούσε το ψεύδος και όπως είναι γνωστό ότι δια της ροχάλας έκαναν μπάνιο οι ψευδοκατήγοροι. Φανταστείτε πόσο μπάνιο θα έκαναν στην ροχάλα όσοι διαστρέβλωσαν τον Σωκράτη και τον όρισαν ομοφυλόφιλο όταν από ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΟΡΙΣΜΟΥ ΑΞΙΟΠΙΣΤΗΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗΣ όταν ο μεγάλο φιλόσοφος προσπαθούσε να φέρει τον φίλο του Αλκιβιάδη στην απόλαυση της μορφής έρωτος που δεν είναι ενάντια στην φύση του ανθρώπου και του αρσενικού ειδικότερα.

Εδώ θέλω να κάνω μία παρένθεση και επειδή ΠΡΟΓΝΩΡΙΖΩ ότι το χιούμορ μου(περί ροχάλας) δεν θα είναι αποδεκτό στους κύκλους των νεομελετητών φιλοσοφίας οι οποίοι δεν αποδέχονται και την απλότητα του λόγου μου, η οποία απλότητα είναι αυτή που επιλέγεται ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΩ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟΣ, όταν άλλοι απλά θέλουν να θαμπώνουν με το ακατανόητο και τον πλουραλισμό χρήσης λέξεων οι οποίες δεν αποφέρουν νόημα, γιατί ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΙ ΟΥΣΙΩΔΕΣ που να στέκει φιλοσοφικά για να μας πουν.

Οι αρχαίοι Έλληνες λοιπόν έλεγαν ότι «ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΠΟΙΟΣ ΛΕΕΙ ΚΑΤΙ αλλά ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ». Έτσι και εγώ λέω ότι δεν έχει σημασία ο τρόπος που λες κάτι ΑΡΚΕΙ να είναι κατανοητό το πνεύμα με το οποίο λέγεται αυτό και να μην παρανοεί ο ακροατής ή αναγνώστης ορίζοντας την δική του νόηση.

Η παραπάνω αναφορά μου έγινε για να σας δείξω πως εισάγονται επίσης τα ψεύδη στην βιβλιογραφία που άλλες φορές είναι βούληση πλάνησης των μαζών περί του υγιούς ή του νομιμόφρονου των επιλογών τους και άλλες φορές ΠΑΡΑΝΟΗΣΕΙΣ από έλλειψη φιλοσοφικού πνεύματος ή από ΚΑΚΙΣΤΕΣ και ΑΥΘΕΡΕΤΕΣ μεταφράσεις κειμένων με την εισαγωγή της ερμηνείας που προκύπτει από την πρώτη λέξη που θα βρεθεί στο λεξικό, ΑΔΙΑΦΟΡΩΝΤΑΣ για το αλλοπρόσαλλο κείμενο που αποδίδεται σε ανθρώπους που ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΠΑΝ ή δεν έγραψαν τα σχετικά όπως τους αποδίδονται.

Οι μελέτες Αγγλόφωνων κυρίως μελετητών αλλά και Γαλλόφωνων και Γερμανόφωνων επίσης όρισε την σοφιστεία ως ισότιμη έννοια με την σοφία στα πανεπιστήμια των χωρών αυτών λόγω της ΦΤΩΧΕΙΑΣ των γλωσσών που χρησιμοποιούν και επειδή δεν κατάφεραν να κατανοήσουν την σημασία και την διαφορετικότητα του κύκλου των σοφιστών οι οποίοι ΞΕΧΩΡΙΖΑΝ στην αρχαία Αθήνα από τους φιλοσόφους και αυτό γιατί είχαν ως στοιχείο την έπαρση ενώ αντίθετα οι φιλόσοφοι ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΧΟΝΤΑΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΟΦΟΙ και με την ταπεινοφροσύνη της αγνοίας τους αναζητούσαν την ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ μία αντικειμενικότητα την οποία ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΑΝΑΖΗΤΟΥΝ στο εξωτερικό οι νεοεισαγώμενοι φιλόσοφοι που θαυμάζονται από μερικούς όταν ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΙ ΝΕΟ ΝΑ ΜΑΣ ΠΟΥΝ που να στέκει φιλοσοφικά αλλά απλά αναπαράγουν τις σοφιστείες όπως έπραξαν οι Βολταίρος Καντ και Καμύ αλλά και χιλιάδες άλλοι γνωστοί και άγνωστοι ψευδοφιλόσοφοι. Παρατηρήθηκε μάλιστα να στρεβλώνονται οι ικανοί στοχαστές του εξωτερικού από ΑΝΙΔΕΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ που όρισαν μια έννοια που ΠΟΤΕ ΔΕ ΕΝΝΟΗΣΕ ο Μακιαβέλι με αποτέλεσμα να του αποδίδεται μία θεωρία η οποία ήταν από τις επιλογές που θα είχε να επιλέξει ο ηγεμόνας τον οποίο συμβούλεψε με την οποία επιλογή ΗΤΑΝ ΑΝΤΙΘΕΤΟΣ και όπως ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΕΡΟ από τις γραφές που ΠΑΝΑΞΙΟΥ ΣΤΟΧΑΣΤΗ Μακιαβέλι.

Κλείνω λοιπόν το κεφάλαιο περί ελέγχου των μαζών αφού ανέδειξα σχεδόν κάθε μέσο που χρησιμοποιείται με την εισαγωγή ψεύδους για να πλανήσει τις μάζες τις οποίες οδηγούν ορισμένοι από την ιδιοτέλεια της ψηφοθηρίας, της οικονομικής εκμετάλλευσης, του προσηλυτισμού αλλά και της έπαρσης που αναδύεται από το ύφος του σοφού που θέλουν να φέρουν ορισμένοι. Επίσης υπάρχουν πολλές μικρότερης σημασίας ιδιοτέλειας που προκύπτουν από την χρήση του ψεύδους για τον έλεγχο των μαζών.

Η επίδραση του ψεύδους στην δομή της κοινωνίας μας αλλά και των μελλοντικών κοινωνιών

Μετά από όλα όσα ανέφερα που σας είναι γνωστά βεβαίως θέλω να αναρωτηθείτε πως θα προκύψει μία κοινωνία η οποία θα βελτιωθεί όταν η χρήση του ψεύδους την οδηγεί σε συνεχή κατάπτωση.

Στην δημοσιογραφία καλλιεργείται η άγνοια με την αναμετάδοση των ψευδών ειδήσεων.

Στην κοινωνία έχουμε καταδίκες αθώων για εγκλήματα που δεν έπραξαν και αθωώσεις εγκληματιών που ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ και ΑΥΞΑΝΟΥΝ τα εγκλήματά τους με την χρήση του ψεύδους.

Στην επιστήμη έχουμε πλημμελή ανάπτυξη αυτής αφού είναι δύσκολο να αφαιρεθούν τα σκουπίδια =ψεύδη που εισήγαγαν κάποιοι απλά για να θαμπώσουν με την ψευδοσοφία τους.

Στην επιστήμη επίσης έχουμε εισαγωγή ψευτοεπιστημών όπως αυτές της παραψυχολογίας και της αστρολογίας. Η πρώτη είναι αυτή που καλλιεργεί το ψεύδος χιλιάδων αιρέσεων και η δεύτερη αποτελεί ένα ψυχικό έγκλημα στις ψυχούλες νεαρών γυναικών κυρίως και αφού ορίζουν κακοψυχία (δηλητήριο σκορπιού) σε ψυχούλες που ΔΕΝ ΤΟΛΜΟΥΝ ΝΑ ΑΓΓΙΞΟΥΝ ΜΥΓΑ για να μην την βλάψουν.

Στην ιστορία και στις θρησκείες έχουμε εισαγωγή ψευδών που ορίζουν διδαχές οι οποίες προκύπτουν στους νεώτερους οδηγώντας τους σε συνεχή κατάπτωση.

Μπορείτε άραγε να φανταστείτε ποια θα ήταν η δομή της κοινωνίας να επέλεγε ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ για πορεία ζωής και ποια θα ήταν η πορεία αυτής αν δεν υπήρχε το ψεύδος;

Επίλογος

Μετά από όλα αυτά το μόνο που θα ήθελα είναι να αναδειχθεί η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ και δεν μπορεί παρά να συμπληρώνεται. Συχνά αν υπάρχει απόκρυψη μέρους αυτής μπορεί να οδηγηθούν οι μελετητές ή ακόμη και τα δικαστήρια σε καταδίκες ΑΘΩΩΝ. Αν για το ίδιο θέμα υπάρχουν αλληλοαναιρούμενες απόψεις τότε είναι προφανές ότι η μία ή και όλες μπορεί να είναι ψεύδη. Έτσι με διάκριση και με ΣΥΝΕΧΗ ΑΓΩΝΑ ΜΑΘΗΣΗΣ μπορεί ο εκάστοτε φιλοσοφικός αναζητητής να πλησιάζει όσο το δυνατόν πιο κοντά στην απομάκρυνση κάθε ψεύδους.

Για να φτάσει κάποιος στην μία αλήθεια πρέπει σταδιακά ΝΑ ΠΕΤΑΕΙ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΚΑΘΕ ΨΕΥΔΟΣ και όπως έπραξαν οι δύο αυτοκράτορες που κατηγορήθηκαν με ΠΑΣΙΦΑΝΕΣΤΑΤΑ ΨΕΥΔΗ οι οποίοι έκαψαν τα αιρετικά κείμενα που υπέπεσαν στην αντίληψή τους. Αλλά πάραυτα βρέθηκαν αντίτυπα και σήμερα έχουμε αναβίωση των ΨΕΥΔΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΩΝ που ήταν το ευαγγέλιο του Ιούδα και της Μαγδαληνής.