Συμπαντική φιλοσοφία της απόλυτης πραγματικότητας

Πριν ξεκινήσω αυτήν την πραγματεία θέλω να θυμίσω τα λόγια ενός μεγάλου επιστήμονα που θεωρήθηκε τρελός στην εποχή του, όπως και ο γράφων αυτές τις πραγματείες επίσης…

«…και όμως κινείται».

Εισαγωγή

Από την αρχαιότητα ακόμη ο άνθρωπος ενδιαφέρθηκε για ότι υπάρχει στον «ουρανό». Επειδή έβλεπε ότι την νύχτα υπήρχε αλλαγή στην θέση κυρίως του φεγγαριού αλλά και άλλων άστρων καταλάβαινε ότι το σύμπαν είναι απέραντο και έτσι δεν ομιλούσε πλέον για «ουρανό» αλλά για «ουρανούς». Ο άνθρωπος λοιπόν είχε ανέκαθεν την περιέργεια να μάθει τι γίνεται στο αχανές σύμπαν. Όλοι οι λαοί μελέτησαν τα άστρα και άλλοι λαοί έμειναν στην φαντασιοπληξία όσων ήθελαν να απομυζήσουν χρήματα από την ανάγκη του ανθρώπου να γνωρίζει το μέλλον(διάφορες μαντείες με κυριότερη την αστρομαντεία), ενώ ελάχιστοι λαοί αναζήτησαν την απόλυτη αλήθεια για το σύμπαν με τους Έλληνες να προσεγγίζουν σε απίστευτο βαθμό την πραγματικότητα. Τα κείμενα έμειναν γραμμένα για κάποιους αιώνες αλλά στη συνέχεια και μετά την έλευση του Κυρίου Ιησού Χριστού στην Γη κάποιοι θέλησαν να παραποιούν συνεχώς την πραγματικότητα για να δικαιολογήσουν την ανυπαρξία του μηδενισμού τους. Πρώτοι παραποιητές των κειμένων φιλοσοφίας ήταν οι Αλεξανδρινοί σοφιστές και όχι φιλόσοφοι(υπήρχαν εκείνη την εποχή φιλόσοφοι) με πιο γνωστούς παραποιητές τον Αέτιο και τον Ψευδοπλούταρχο. Διάφοροι Ρωμαίοι προγενέστεροι της εποχής των Αλεξανδρινών παρουσίασαν φιλοσοφία μερικώς απτή στην πραγματικότητα αλλά με πολλά λάθη. Στους Αλεξανδρινούς συγκαταλέγονται δύο πολύ σπουδαίες μορφές φιλοσόφων με κυριότερους την Αικατερίνη Υπατία αλλά και τον Θεωνά τον πατέρα της. Η Υπατία ήταν πολύ σπουδαία στοχαστής και μιμήθηκε στο απόλυτο την Πλατωνική φιλοσοφία και τρόπο ζωής. Οι Ρωμαίοι είχαν λόγους να θέλουν να στρεβλώσουν τα κείμενα αρετής των Αρχαίων Ελλήνων και επειδή εντός αυτών των κειμένων υπήρχε και αυτό που σήμερα ονομάζω συμπαντική φιλοσοφία της απόλυτης πραγματικότητας αρνήθηκαν να διασώσουν τμήματα φιλοσοφίας τα οποία θα ήταν σήμερα γνώση για τους επιστήμονες οι οποίοι δεν θα υπέπιπταν σε λάθη που εισήγαγαν οι μηδενιστές οι οποίοι είχαν τον σκοπό τους βεβαίως. Σώθηκαν λοιπόν όσα θέλησαν να σώσουν οι Αλεξανδρινοί ενώ υπάρχουν ακόμη κάποια κειμήλια σε βιβλιοθήκες-μουσεία μερικά από τα οποία είναι πλέον τροφή για τα ποντίκια και όπως είναι γνωστό ότι συμβαίνει στην Αγιά Σοφιά. Στο Άγιο Όρος ακούγεται ότι υπάρχουν επίσης κάποια φιλοσοφικά πολύ σπουδαία έργα τα οποία αρνούνται να μελετήσουν οι άθεοι γιατί γνωρίζουν ότι θα χάσουν την γη κάτω από τα πόδια τους όπως έχει συμβεί κάποιες φορές στο παρελθόν από ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ καθηγητές μερικοί εκ των οποίων διατέλεσαν πρόεδροι της ένωσης φιλολόγων Πλάτων προ του 1970.
Ανέφερα λοιπόν τους μηδενιστές γιατί αυτοί σήμερα με την ανοησία που τους διακρίνει έχουν πείσει με την φαυλοκυκλικότητα τους ότι δεν υπάρχει Θεός και έτσι οι επιστήμονες παρέκλιναν από την αρχική τους πορεία έρευνας που θα τους οδηγούσε πολύ πιο σύντομα στην απόλυτη αλήθεια περί σύμπαντος. Βέβαια δεν επηρεάστηκαν όλοι οι επιστήμονες από τους μηδενιστές και έτσι έχουμε κατά καιρούς πολύ σπουδαίες εργασίες να παρουσιάζονται με σκεπτικό ΤΕΛΕΙΑΣ φιλοσοφικότητας και αποδείξεις επιστημονικές σε τμήμα των εργασιών τους και όπου είναι δυνατό να συμβεί.

Σε αυτό το κείμενο που θα παρουσιάσω λοιπόν θα συγκεντρωθούν πολύ σπουδαίες σκέψεις επιστημόνων οι οποίες για χρόνια μένουν απλά ερωτηματικά ή γραφές που κάποιοι θέλησαν να αγνοούν συστηματικά.

Πρόλογος

Στην εισαγωγή αναφέρθηκαν οι αρχαίοι φιλόσοφοι. Συνοπτικά λοιπόν θα παρουσιάσω τμήματα της φιλοσοφίας τους χωρίς να δίνω βιβλιογραφία και εδάφια παρά μόνο κάποιες γενικές αναφορές. Αυτό το πράττω γιατί απλά η εργασία αυτή είναι παρουσίαση στο διαδίκτυο και δεν θέλω να καρπωθεί κάποιος χρήμα αντλώντας απλά τις πληροφορίες αυτές. Όταν συγκεντρώσει τα αποσπάσματα στα οποία αναφέρομαι θα μπορεί να συνθέσει μία εργασία σε επίπεδο ακόμη και ενός διδακτορικού το οποίο θα μπορεί να είναι ισχυρό ράπισμα προς τους άθεους και τους σοφιστές που στρεβλώνουν την φιλοσοφία των αρχαίων άλλες φορές άβουλα παρασυρμένοι από κακούς διδασκάλους που ασπάστηκαν και άλλες φορές εξαναγκασμένοι για να μην χάσουν κάποιο μάθημα ή ακόμη και κάποια έδρα σε πανεπιστήμιο αφού οι άθεοι εδώ και αρκετά χρόνια χαλιναγωγούν την εκπαίδευση τόσο στην Ελλάδα αλλά και σε πολλά πανεπιστήμια του εξωτερικού. Η επιστήμη της Φυσικής και της ψυχολογίας(δεν είναι οι μόνες) έχουν δεθεί με ισχυρά χαλινάρια που εμποδίζουν την γνώση να εκτοξευτεί προσφέροντας στην ανθρωπότητα όλα όσα είναι δυνατό να προσφερθούν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Μέχρι πριν λίγα χρόνια αλλά και ακόμη και σήμερα είναι συχνές οι διαγραφές απατεώνων επιστημονίσκων από τις επιστημονικές κοινότητες επειδή λειτουργούν με τρόπο αγύρτικο. Πιο συχνό είναι το φαινόμενο διαγραφών Φυσικών- αστρολόγων και λιγότερο συχνές δυστυχώς οι διαγραφές απατεώνων ιατρών στον τομέα της ψυχολογίας. Έτσι προέκυψαν τα φαινόμενα τύπου Γιάλομ ο οποίος με φτηνές σοφιστικές έπεισε τους μαθητές του ότι Θεός δεν υπάρχει αν και αυτό που δεν υπάρχει είναι ο νους εντός ενός μηδενιστικού εγκεφάλου στην πραγματικότητα. Μαθαίνω βέβαια ότι σε πολλά πανεπιστήμια ψυχολογίας γίνονται προσπάθειες απαγκίστρωσης από τις κακές διδασκαλίες του εν λόγω απατεώνα αλλά και πάλι είναι πολλοί αυτοί που πείθονται από αυτόν και παρασύρονται άλλες φορές εσκεμμένα και άλλες ακούσια σε ένα λόγο και διδασκαλία ο οποίος είναι λόγος ανόητων στον νου νοημόνων.

Μετά από όλες αυτές τις γενικολογίες νομίζω ότι είναι ώρα να μπούμε στην ουσία το θέματος. Σε άλλη πραγματεία έχουν αναφερθεί στοιχεία συμπαντικής φιλοσοφίας που δείχνουν την ΑΠΟΛΥΤΗ πραγματικότητα η οποία είναι ότι δίχως την δράση ενός πλάσματος που εκ των πραγμάτων πρέπει να είναι αθάνατο και αδημιούργητο το σύμπαν στη σημερινή του μορφή δεν θα υπήρχε.

Εισαγωγή στην έννοια σύμπαν

Πριν από όλα πρέπει να ορίσουμε πραγματιστικά την έννοια σύμπαν γιατί οι σύγχρονοι φυσικοί φαίνεται ότι δεν ενδιαφέρονται για την πραγματικότητα αλλά για την απόκτηση χρημάτων μέσω της σοφιστικής φαντασιοπληξίας που τους διέπει. Αυτά που περιγράφονται εδώ έχουν δημοσιευτεί ήδη σε πολλά περιοδικά και είναι σκέψεις ή προβληματισμοί επιστημόνων που σε κάποιες περιπτώσεις είναι απλές υποθέσεις ατεκμηρίωτες επιστημονικά. Εδώ θα δοθεί φιλοσοφική απόδειξη θεωρητική η οποία μπορεί πολύ εύκολα να τεκμηριωθεί και επιστημονικά. Είναι δε τόσο τρανή η απόδειξη αυτή η θεωρητική που θα μπορούσε ήδη να είναι ορισμένο αξίωμα της Φυσικής το οποίο θα έπρεπε να διδάσκεται ο μαθητής από τα γεννοφάσκια του και πριν ακόμη βρεθεί σε κάποιο κολέγιο ή πανεπιστήμιο.

Κάποια στιγμή λοιπόν οι επιστήμονες στο παρελθόν και πριν διεισδύσουν σε αυτήν οι άθεοι που επιεικώς θα τους χαρακτήριζα ανόητους θέλησαν να δώσουν τον ορισμό του σύμπαντος. Η λέξη σύμπαν είναι Ελληνική και είναι αδιανόητο να μην ορίζει επαρκώς μία έννοια. Σύμπαν λοιπόν είναι το σύνολο των πάντων και όταν λέμε «τα πάντα» εννοούμε ότι υπάρχει το οποίο είναι τόσο ορατό όσο και αόρατο. Θέλω να προλάβω εδώ μερικούς βιαστικούς και να τους θυμίσω ότι στην μηδενιστική φιλοσοφία ισχύει ο κανόνας ότι το μηδέν είναι υπαρκτό ως αφετηρία. Το μηδέν είναι όντως υπαρκτό ακόμη και ως στοιχείο ενός συνόλου όταν στην θεωρία των συνόλων δεν υπάρχει ορισμός για το κενό σύνολο. Οι μαθηματικοί που συνέθεσαν αυτές τις θεωρίες δεν ήταν ανόητοι για να ξεγελαστούν και να πειστούν όπως ο αμαθής κόσμος ότι το μηδενικό στοιχείο ενός συνόλου ορίζει και το σύνολο ως μηδέν. Η λέξη μηδέν είναι επίσης στην καταγωγή της αρχαία Ελληνική και ορίζει το ΤΙΠΟΤΑ αλλά αυτό το τίποτα επουδενί δεν μπορεί να οριστεί ως αφετηρία πάντων. Οι φιλόλογοι γνωρίζουν την ετυμολογία της λέξης και δεν θέλω να επεκταθώ επί του αντικειμένου αφού ήδη είμαι αρκετά περιπαιχτικός προς αυτούς με τα κείμενα που γράφω τα  οποία δεν έχουν ολοκληρωμένη στίξη και μπορεί να έχουν ορθογραφικά ή συντακτικά λάθη τα οποία σκόπιμα δεν διορθώνονται. Οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν στίξη και έγραφαν κεφαλαία αφού εκείνα τα χρόνια η σοφιστική ακόμη δεν είχε προσπαθήσει να δημιουργήσει κανόνες παραποίησης του λόγου. Τότε οι σοφιστές είχαν πνεύμα και δεν προσπαθούσαν να πείσουν όπως ο γνωστός μαθηματικός Ράσελ ότι μπορεί μία εξίσωση να αλλάξει αν προσθέσουμε σε αυτήν το μηδέν. Ναι αναφέρομαι στο γνωστό παράδοξο του Ράσελ το οποίο δεν είναι παράδοξο στην πραγματικότητα αλλά ήταν μια ανοησία και μαθηματικά λάθη τα οποία είχαν στόχο την παραπλάνηση όσων θόλωνε ο νους τους με τα μαθηματικά. Εκείνα τα χρόνια ο Ράσελ κόντεψε να διαγραφεί από την επιστημονική κοινότητα την οποία ξεγέλασε ορίζοντας τα μαθηματικά του λάθη εσκεμμένης παραπλάνησης τα οποία ήταν ουσιαστικά εισαγωγή στην μηδενιστική φιλοσοφία ως παράδοξο. Με την λέξη παράδοξο άφηνε ένα νοηματικό κενό το οποίο όριζε την πιθανότητα να ισχύει η εξίσωσή του η οποία στην ουσία της ήταν εισαγωγή του μηδενός δηλαδή του κενού σε οτιδήποτε υπαρκτό. Μόνο που το κενό στο σύμπαν υπάρχει και είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ΥΠΑΡΚΤΟ. Αυτό το κενό ορίζεται και ως ΜΗΔΕΝ δηλαδή ΤΙΠΟΤΑ της ύλης.

Αφού αναφέραμε την ύλη νομίζω ότι πρέπει να προσδιορίσουμε σωστά και τις έννοιες σωματίδιο και μάζα. Ο ορισμός της μάζας είναι γνωστός. Ως μάζα ορίζεται η ποσότητα της ύλης που εμπεριέχεται σε ένα σώμα. Επομένως και το σωματίδιο που είναι μικροσκοπικό ουσιαστικά σώμα είναι αδιανόητο να μην έχει ποσότητα μάζας. Αν δεν διαθέτει μάζα τότε δεν εμπεριέχει ύλη και άρα πρόκειται για το κενό ή για μηδενικό σωματίδιο… εδώ κάπου οι φιλόσοφοι γελούν με τους Φυσικούς που προσπαθούν να αποδείξουν το αυταπόδεικτο το οποίο εμπεριέχεται ουσιαστικά στον ορισμό της μάζας και της ύλης. Επίσης ο ορισμός που δίνεται συνήθως θεωρεί ότι ύλη  είναι οτιδήποτε έχει μάζα και καταλαμβάνει όγκο. Το σωματίδιο αν δεν διαθέτει μάζα και αν δεν καταλαμβάνει όγκο τότε είναι μηδέν της ύλης και άρα ανύπαρκτο. Κατανοώ ότι οι ορισμοί περικλείουν κάποια φαυλοκυκλικότητα στην οποία χάνονται οι επιστήμονες επειδή δεν κατανοούν ορθά την έννοια της ύλης.

Το σύμπαν λοιπόν είναι το σύνολο των πάντων και εντός αυτού υπάρχει η ύλη και το κενό. Ως ύλη ορίζουμε οποιαδήποτε χημική ένωση η οποία είναι γνωστή ή άγνωστη, ορατή ή αόρατη και ως κενό ορίζεται η απουσία ύλης και όχι το μηδέν. Στη συνέχεια θα δείξουμε ότι υπάρχουν ελεύθερα σωματίδια στο σύμπαν που δεν υπόκεινται σε ενώσεις αλλά συνθέτουν αυτό που ονομάζεται τελικά ύλη και ναι και αυτά είναι υλικά αν και μερικοί αφιλοσόφητοι και ανόητοι επιστήμονες τα βάπτισαν σωματίδια δίχως ύλη κάτι που εξ ορισμού είναι άτοπο. Από την στιγμή που κάτι ονομάζεται σωματίδιο είναι ύλη διαφορετικά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Αν δεν υπήρχε το κενό τότε η ύλη του σύμπαντος δεν θα μπορούσε να κινηθεί και άρα θα ήταν ένα συμπαγές αεικίνητο αντικείμενο κάτι το οποίο είναι άτοπο με τις σημερινές γνώσεις Φυσικής αλλά και φιλοσοφικά επίσης. Το σύμπαν διαθέτει την συνολική του ενέργεια η οποία θα ήταν μηδέν αν δεν υπήρχε κενό μεταξύ των σωματιδίων ύλης. Το κενό λοιπόν είναι το μηδέν της ύλης και ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ.

Στην σημερινή φυσική λοιπόν ανακαλύφθηκαν στον κόσμο των κβάντα μικροσκοπικά σωματίδια τα οποία κινούνται ταχύτατα. Ακόμη λοιπόν και εντός ενός μορίου υπάρχει το κενό αφού αν δεν υπήρχε αυτό τότε δεν θα μπορούσαν να έχουν ύπαρξη τα γνωστά ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Η έρευνα έδειξε την ύπαρξη σωματιδίων τα οποία ονομάστηκαν σχεδόν όλα εκτός από ένα το οποίο ακόμη δεν έχει προσδιοριστεί επακριβώς. Αναφέρομαι βέβαια στο γνωστό σωματίδιο του χιγκς. Δεν θα μπω σε επιστημονικές ορολογίες μιας θεωρίας που είναι ακόμη υπό σύνθεση αλλά αυτό που θέλω να πω είναι ότι είναι αδύνατο η ύλη να μην αποτελείται από ένα σωματίδιο το οποίο είναι το μικρότερο όλων. Στην πραγματικότητα είναι λάθος ο ορισμός του σωματιδίου για το μικρότερο αντικείμενο που υπάρχει. Φιλοσοφικά στον διάλογο «Φαίδρος» υπάρχει ένα αξίωμα συμπαντικής φιλοσοφίας το οποίο επίσης έπρεπε να διδάσκεται στους μαθητές και όχι σε καθηγητές πανεπιστημίου αφού αποτελεί αξίωμα της φιλοσοφίας της απόλυτης πραγματικότητας στην οποία ζούμε. Αν βέβαια κάποιος θέλει να ζει σε εικονικές πραγματικότητες αυτές δεν αποκλείουν την απόλυτη πραγματικότητα αλλά είναι απλά υποκειμενικές πλάνες στις οποίες αυτοεισάγονται όσοι δεν αναζητούν την ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ. Η εικονική αυτή πλάνη ορίζει συχνά ως απαντημένα όλα τα άγνωστα ερωτήματα και είναι η τέχνη παραπλάνησης των σοφιστών όπου ο φαύλος κύκλος κυριαρχεί και ορίζει ως απαντήσιμο το αναπάντητο όπου δεν διαχωρίζεται το ορθό από το λάθος. Είναι η τεχνική με την οποία εμφανίζονται ως σοφοί οι άσοφοι αφού απαντούν χωρίς να έχουν απαντήσει ουσιαστικά σε μια τέχνη την οποία εδώ και χρόνια χρησιμοποιούν και όλοι οι πολιτικοί επίσης . Ο Πλάτωνας λοιπόν αναφέρεται στον λόγο του Στησιχόρου κατά την αναφορά του οποίου ορίζεται πως τα πάντα στον κόσμο πρέπει να έχουν μία αφετηρία η οποία θα είναι αθάνατη και αδημιούργητη. Έτσι και στην ύλη υπάρχει ένα μικροσκοπικό σωματίδιο το οποίο είναι αγέννητο και αδημιούργητο. Το σωματίδιο αυτό ΔΕΝ ΦΘΕΙΡΕΤΑΙ και αποτελεί υλικό το οποίο συνθέτει τα γνωστά συσσωματώματα ύλης τα οποία γίνονται αντιληπτά από τον άνθρωπο δίχως την επέμβαση της επιστήμης.

Εφόσον όμως αναφερόμαστε στην συμπαντική φιλοσοφία και σε μικροσκοπικό σωματίδιο είναι αδιανόητο να  μην αναφερθεί ο Δημόκριτος. Ο Δημόκριτος λοιπόν και όλοι οι αρχαίοι φιλόσοφοι όταν έδιναν ορισμούς φρόντιζαν αυτοί να είναι τέλειοι. Αυτό βέβαια δεν ορίζει το αλάνθαστο στους Αρχαίους Έλληνες αλλά υπάρχουν ορισμοί που στην όψη τους φαίνονται απλοί και ελλιπείς αλλά στην πραγματικότητα είναι τέλειοι. Στο παρελθόν και όταν οι επιστήμονες κατάφεραν να διασπάσουν το άτομο και να βρουν ακόμη και εντός αυτού μικρότερα σωματίδιο πίστεψαν ότι ο Δημόκριτος δεν ήξερε τι έλεγε. Στην πραγματικότητα ο Δημόκριτος αναφέρθηκε στο άτομο ορίζοντας αυτό ως το μικρότερο σωματίδιο ύλης και οι βιαστικοί επιστήμονες ονόμασαν άτομο ένα σωματίδιο το οποίο στην πραγματικότητα ήταν απλά σωματίδια τα οποία στην ένωσή τους δημιουργούν τελικά το μόριο και όχι το ορισμένο σήμερα ως άτομο αφού αυτό δεν μπορεί να σταθεί μόνο του ελεύθερο στη φύση. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν επιστήμονες που νομίζουν ότι η γνώση έφτασε στην κορύφωσή της και θεωρούν ότι υπάρχουν τομείς στους οποίους δεν έχουν να ανακαλύψουν κάτι νέο. Έτσι για να μείνουν στην ιστορία κάποιοι θέλουν να γκρεμίσουν θεωρίες αποδεδειγμένες και να χτίσουν από την αρχή την θεωρία της επιστήμης μερικές φορές διαγράφεται από την διδασκαλία ότι υπάρχει που δείχνει την ύπαρξη του Θεού. Η αφαίρεση όμως στοιχείων αλήθειας απομακρύνει τους επιστήμονες από την απόλυτη πραγματικότητα και οι θεωρίες τους μένουν συχνά ξεκρέμαστες έτσι ώστε να μοιάζουν ανοησίες εμπρός στα μάτια φιλοσόφων.

Στις δεκαετίες λοιπόν πριν το 1990 υπήρχαν καθηγητές φυσικής που προσέγγιζαν το σύμπαν ως το άγνωστο εντός του οποίου συμπεριλαμβάνεται ο Θεός και στην Ελλάδα πολλοί αναφέρθηκαν στον Δημόκριτο και εξηγούσαν στον κόσμο την αναφορά του σχετικά με την σύνθεση της ύλης η οποία είναι δημιουργημένη από ένα μικροσκοπικό σωματίδιο το οποίο είναι αδιάσπαστο και το οποίο αποτελεί ουσιαστικά το υλικό που ορίζει την μάζα όλων των υλικών. Επειδή το σωματίδιο αυτό δεν διαιρείται ονομάστηκε ως άτομο όπου η έννοια άτομο ορίζει ουσιαστικά την μονάδα ύλης. Στην σύγχρονη φυσική αυτό το άτομο (σωματίδιο του Χιγκς ή όπως αλλιώς ονομαστεί) αποτελεί την μικρότερη μονάδα μάζας η οποία εκ των πραγμάτων είναι άφθαρτη.  

Για να είναι ολοκληρωμένος ο ορισμός του σύμπαντος πρέπει να δοθούν ορισμένες απαντήσεις οι οποίες θα είναι ράπισμα προς τους ανόητους φαντασιόπληκτους τύπου Έρικ Φον Νταίνικεν μερικών από τους οποίους θεωρίες θα αναφερθούν και θα συντριβούν φιλοσοφικά σε άλλο κεφάλαιο. Η απαρχή της συντριβής τους όμως πρέπει να γίνει εδώ με την οριοθέτηση των ορίων του σύμπαντος φιλοσοφικά. Το σύμπαν λοιπόν είναι ΤΑ ΠΑΝΤΑ υπαρκτά και περιλαμβάνει την ύλη και το κενό. Μέχρι που εκτίνεται όμως και ποιο είναι το όριό του;; Ο ορισμός του σύμπαντος  περιλαμβάνει τον ορισμό των διαστάσεων. Με δεδομένο ότι η ύλη είναι ΜΟΝΟ τρισδιάστατη και ποτέ δεν βρέθηκε υπαρκτή και λογική τεκμηρίωση τέταρτης διάστασης με εξαίρεση τον χρόνο που δεν αφορά τον προσδιορισμό της ύλης αλλά όταν εισαχθεί στην ύλη αφορά τον μετασχηματισμό συσσωματωμάτων ύλης, θα προχωρήσουμε στο προσδιορισμό του μικρόκοσμου. Ο Χιγκς λοιπόν με τον ορισμό του πεδίου δημιουργίας της ύλης θεωρούσε ότι υπάρχει το μικρότερο σωματίδιο από το οποίο δημιουργήθηκε κάποια στιγμή η ύλη. Υπάρχει ήδη η θεωρία ότι η δημιουργία του σημερινού σύμπαντος εκ των πραγμάτων δεν γίνεται να μην έχει προέλθει από κάποια αρχική έκρηξη και ο Χιγκς έφτασε πιο βαθιά στην σχετική του έρευνα αφού αναζήτησε το σωματίδιο δημιουργίας της ύλης το οποίο πίστεψε ότι πρέπει στην ένωσή του να υπάρχουν διάφορα πεδία τα οποία συνθέτουν τα υπόλοιπα γνωστά σωματίδια στον κβαντικό κόσμο. Οι επιστήμονες λοιπόν προσπάθησαν να συνθέσουν ύλη και διαπίστωσαν ότι είναι αδύνατο να συμβεί αφού το πεδίο που δημιουργούσαν ήταν ασταθές. Έτσι συνεχίζουν τις πολυέξοδες έρευνές τους για να διαπιστώσουν το αυτονόητο στον νου ενός φιλοσόφου ο οποίος θα προτιμούσε η έρευνά του να μην καλύπτει το πεδίο της περιέργειάς του αφού οι βάσεις της γνώσης του είναι αδιάσειστες. Ο γνήσιος φιλόσοφος και επιστήμονας δεν θα προσπαθούσε να γίνει ο ίδιος Δημιουργός στην θέση του Θεού ούτε θα προσπαθούσε να απαρνηθεί την παρουσία Του. Με ταπεινότητα προς τον Πατέρα Πάντων θα όριζε την έρευνα στο επίπεδο εκείνο που θα βοηθούσε την επιβίωση του ανθρώπου και δεν θα φρόντιζε για άσκοπες δαπάνες σε ένα κόσμο που υπάρχουν  πολυάριθμοι υποσιτιζόμενοι. Τα πεδία λοιπόν του Χιγκς είναι αυτά που ορίζουν την σύνθεση της ύλης τα οποία δεν προήλθαν εκ του μηδενός αλλά τα όρισε ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ.

Αφού ορίσαμε λοιπόν το ελάχιστο όριο του σύμπαντος πρέπει εκ των πραγμάτων να ορίσουμε και το απώτερο όριο. Στην πραγματικότητα πολλοί όρισαν το σύμπαν ως φούσκα κάτι το οποίο δεν έχει τεκμηριωθεί ούτε επιστημονικά ούτε φιλοσοφικά για τον απλούστατο λόγο ότι το όριο του σύμπαντος εκτείνεται στο άπειρο. Αν κάποιος το ορίσει σφαιρικό ή φούσκα ο ίδιος έθεσε όρια σε αυτό και σε αυτήν την περίπτωση άφησε εκτός του συνόλου των πάντων κάτι. Αυτή η διάθεση εντοπισμού των ορίων δημιούργησε τις θεωρίες φούσκες αφού ομιλούν για ένα σύμπαν το οποίο είναι φούσκα. Αν ξεφύγεις από τον πραγματιστικό ορισμό εισέρχεσαι στα όρια της φαντασίας και ενώ ο νους σου γεννάει θεωρίες στην πραγματικότητα γεννάει ψεύδη και αυτά δεν μπορούν να θεωρηθούν γνώση αφού δεν είναι πραγματικότητα. Το σύμπαν λοιπόν του οποίου το κέντρο κανείς δεν γνωρίζει μπορεί να οριστεί ως τον χώρο  εντός τριών διαστάσεων όπου το κέντρο είναι απλά το σημείο του παρατηρητή. Έτσι για την Γη το κέντρο των συντεταγμένων βρίσκεται σε αυτή αλλά θα μπορούσε να είναι και οπουδήποτε στο σύμπαν με τις τρεις διαστάσεις να εκτείνονται στο άπειρο του οποίου το όριο απλά δεν υπάρχει. Αν δεχτούμε ότι υπάρχει όριο τότε θέσαμε και πάλι περιορισμό στο σύμπαν αφήνοντας κάτι έξω από αυτό. Αν από την άλλη δεχόμασταν ότι υπάρχει το κέντρο του σύμπαντος το οποίο γνωρίζουμε και πάλι θα θέταμε όρια στο σύμπαν αφού θα το ορίζαμε σφαιρικό με όρια. Αν ορίσεις όμως ως κέντρο του σύμπαντος το σημείο του παρατηρητή τότε ο ορισμός του κέντρου δεν είναι πλήρως λανθασμένος αφού θα είναι σφαιρικό τρισδιάστατο εκτεινόμενο στο άπειρο. Αναλόγως σε οποιοδήποτε σημείο ορίσει ο παρατηρητής ως κέντρο και πάλι δεν θα λανθάνει αφού και πάλι στο σύμπαν θα είναι υποθετικά σφαιρικό εκτεινόμενο στο άπειρο. Εδώ θέλω να διευκρινίσω ότι οι μαθηματικοί εισάγοντας το όριο στο άπειρο αν και δεν λανθάνουν στην πραγματικότητα φιλοσοφικά έχουν θέσει όριο στο σύμπαν κάτι το οποίο είναι άτοπο αφού εκτείνεται στο άπειρο.

Κάθε παρέκκλιση από τον ορισμό που δώσαμε για το σύμπαν δημιουργεί θεωρίες που μπορεί να εμπεριέχουν στοιχεία αλήθειας αλλά η βάση τους είναι κλονισμένη από την θεωρία της πραγματικότητας.

Λίγα λόγια για την θεωρία της σχετικότητας

Εδώ κάπου πρέπει να αναφέρω την θεωρία της σχετικότητας και τον Αϊνστάιν ο οποίος συνέθεσε μία θεωρία που εμπεριέχει λάθη πασιφανέστατα σε λογικούς αλλά αποτελεί ένα υλικό διδασκαλίας το οποίο είναι χρήσιμο για το μέλλον. Αυτά τα λάθη προέκυψαν γιατί κάποιοι βρήκαν πρόχειρα του μεγάλου επιστήμονα τα οποία είχε αποθηκεύσει για να ανατρέχει σε αυτά και τα ονόμασαν θεωρίες. Επίσης υπάρχει μία λάθος τοποθέτηση του Αϊνστάιν σε ότι αφορά τον ορισμό του χωροχρόνου και την καμπύλωση αυτού. Το σχετικό λάθος εντοπίζεται απλά με φιλοσοφική σκέψη και αν θεωρηθεί ως μία απλή λανθασμένη αρχική θεώρηση τότε μπορεί η όλη θεωρία να οδηγηθεί στην απόλυτη πραγματικότητα η οποία πραγματικότητα είναι Η ΜΟΝΗ την οποία έπρεπε να αναζητούν οι επιστήμονες. Όπως προαναφέρθηκε η εισαγωγή του μηδενός έτσι και σήμερα έχουμε τους «βαρυτικούς» επιστήμονες μερικοί εκ των οποίων βαδίζουν στα όρια του παραλόγου αφού η επιστήμη για αυτούς έμεινε ως θεωρία και στην θέση της μπήκε η αστρολογία. Έτσι αυτοί οι κύριοι έπαψαν είναι αστροφυσικοί και λειτουργούν όπως και οι αγύρτες αστρολόγοι παραπλανώντας μάζες ανυποψίαστων πολιτών και οδηγώντας αυτούς στον μηδενισμό και στην άθεη κατάσταση. Εδώ κάπου θέλω να αναφέρω το γεγονός ότι υπάρχουν οι αληθινά άθεοι οι οποίοι είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΝΟΗΤΟΙ και οι εσκεμμένα άθεοι οι οποίοι αν και γνωρίζουν την ύπαρξη του Θεού διδάσκουν τις άθεες θέσεις τους απλά για να ωθήσουν μάζες προς μη ενάρετες πράξεις οι οποίοι στην περίπτωση των ηδονιστών έχουν κατεύθυνση ηδονιστική ενώ στην περίπτωση των αντιεξουσιαστών έχουν κατεύθυνση τρομοκρατική. Ξέρω ότι εισήλθα σε παράπλευρο θέμα συμπαντικής φιλοσοφίας δικαιολογημένα γιατί πολύ απλά εντός του σύμπαντος υπάρχουν τόσο οι ένθεοι όσο και οι άθεοι. Σε άλλο κεφάλαιο θα αναφερθούν οι διορθωτικές κινήσεις στις οποίες πρέπει να προβούν οι επιστήμονες προκειμένου να συνθέσουν μία πραγματική θεωρία η οποία θα απαγκιστρωθεί από την σχετικότητα καθώς οι επιστήμονες είναι αδιανόητο να βαδίζουν στα βήματα του σχετικού αφού για αυτούς πρέπει να κυριαρχεί το απόλυτο.

Τεκμηρίωση της αρχικής έκρηξης(Big bang)

Πολλοί επιστήμονες λοιπόν ακόμη και σήμερα έχοντας στην σκέψη τους απλές λογικές θεωρούν ότι η σημερινή ενέργεια και κατάσταση του σύμπαντος είναι αδύνατο να προήλθε χωρίς κάποια αρχική ώθηση δηλαδή κάποια έκρηξη. Αυτήν την έκρηξη ονόμασαν Big bang και στη συνέχεια έλαβαν υπόσταση διάφορες θεωρίες μερικές εκ των οποίων είναι απλές φαντασιοπληξίες ενώ άλλες είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα τεκμηριωμένες απλά και φιλοσοφικά χρησιμοποιώντας ενδείξεις ερευνητικών ανακαλύψεων. Ο τυχαίος αναγνώστης λοιπόν μπορεί να μην κατανοήσει πλήρως σε ποιες ανακαλύψεις επιστημόνων αναφέρομαι μερικές φορές καθώς δεν θα αναφερθούν ούτε οι επιστήμονες ούτε οι δημοσιεύσεις αυτών για τους λόγους που εξήγησα ήδη και αφορούν την εκμετάλλευση αυτών των γραφών που παρουσιάστηκαν ΔΩΡΕΑΝ στο διαδίκτυο. Αυτό αφορά πολλές από τις αναφορές μου και όπως ίσως διαπιστώσατε ήδη ορισμένοι.

Πως τεκμηριώνεται λοιπόν η αρχική έκρηξη;;;;  Η απάντηση είναι απλή και φιλοσοφική. Παρατηρώντας κανείς τα ουράνια σώματα κατανοεί ότι πρόκειται για φλεγόμενες ύλες όπως πχ ο ήλιος μας. Άλλα σώματα είναι πλανήτες τα οποία φλέγονται εσωτερικά όπως η Γη μας. Αυτή η φλεγόμενη ύλη στο εσωτερικό της Γης ορίζει την παρουσία ενέργειας η οποία εκτοξεύεται στο σύμπαν διαμέσω των ηφαιστείων ή προκαλεί απλά σεισμούς. Σε κάθε περίπτωση το κάθε ουράνιο σώμα σταδιακά χάνει μέρος της ενέργειας που διαθέτει από την καύσιμη εντός του ύλη. Έτσι είναι προφανές ότι στο αχανές σύμπαν όλα τα ουράνια σώματα οδεύουν προς κατάσταση μη καύσης. Με λίγα λόγια η ενέργεια των υλικών του σύμπαντος οδεύει μαθηματικά προς την μετατροπή της σε κινητική. Στο άπειρο του χρόνου λοιπόν που προηγήθηκε κατανοεί κανείς ότι το σύμπαν δεν είχε άλλου είδους ενέργεια εκτός από την κινητική ή δεν είχε καθόλου ενέργεια. Σε κάθε περίπτωση χρειάζεται κάποια υπέρτατη ΔΥΝΑΜΗ ή απλά Δημιουργός για να ορίσει ότι υπάρχει σήμερα ενεργό στο σύμπαν. Δεν μπορεί να αποδειχθεί με κανένα τρόπο φιλοσοφικά ούτε η μία ούτε η άλλη άποψη αλλά αυτό που απαιτείται σε κάθε περίπτωση είναι η αθάνατη αφετηρία πάντων κατά πως έλεγε ο Πλάτωνας. Στην περίπτωση της ύλης πρέπει να υπάρχει ένα σωματίδιο άφθαρτο το οποίο είναι η απαρχή της γνωστής ή άγνωστης ύλης ενώ στην περίπτωση της ζωής είναι αυτονόητο ότι για να υπάρχει ζωή πρέπει να υπάρχει ένα Ον το οποίο ζει παντοτινά και από το οποίο τελικά προέκυψαν άλλες μορφές ζωής. Αυτό το Ον είναι η αθάνατη αφετηρία. Για να ολοκληρώσω την τεκμηρίωση θα αναφέρω απλά ότι για να υπάρχει γέννηση πρέπει να υπάρχει ο γεννήτορας και ο γεννημένος. Αν η αφετηρία είναι το μηδέν τότε και όλοι οι άνθρωποι σήμερα είναι μηδενικά ύπαρξης και άρα οι μηδενιστές που είναι μηδενογέννητοι είναι ΑΠΟΛΥΤΑ μηδενικά ζωής και οι ίδιοι. Στους μηδενιστές συγκαταλέγονται και οι άθεοι γιατί εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να τεκμηριωθεί ούτε να αποκτήσει υποστατική ταυτότητα ο άθεος αν δεν είναι μηδενιστής. 

Εδώ κάπου λοιπόν θέλω να αναφέρω την θεωρία κατά την οποία η ύλη στο αχανές σύμπαν στο απώτερο παρελθόν ήταν απλά μία κινούμενη παλλόμενη μάζα. Αυτή η θεωρία φιλοσοφικά πλέον είναι πιο κοντά στην απόλυτη πραγματικότητα γιατί είναι προφανές ότι στο άπειρο του χρόνου η σημερινή καύση των άστρων δεν θα υπήρχε αφού αυτά θα ήταν απλά στην απώτερη των περιπτώσεων πλανήτες με κάποια υποτυπώδη εσώτερη καύση. Αλλά και πάλι η πραγματικότητα είναι διαφορετική καθώς η ενέργεια του σύμπαντος κάποτε ήταν μηδέν μέχρι να δράσει ο Δημιουργός ο οποίος έδωσε την ώθηση και την σημερινή ενέργεια του σύμπαντος η οποία εκ των πραγμάτων είναι πλέον σταθερή αφού ισχύει ΠΑΝΤΑ η αρχή διατήρησης της ενέργειας και της ύλης.

 Πρόσφατα και μέσα στο 2014 αναφέρθηκε μία ανακάλυψη επιστημόνων οι οποίοι βρήκαν αρχέγονα βαρυτικά κύματα (έτσι τα ονόμασαν αν και ο όρος αρχέγονα δεν στέκει) τα οποία προσδιόρισαν ότι προέρχονται από την αρχική έκρηξη. Στην πραγματικότητα οι επιστήμονες κάτι βρήκαν αλλά είναι ανοησία να πιστεύουν ότι πρόκειται για κάτι προερχόμενο από την αρχική έκρηξη άμεσα για τον απλούστατο λόγο ότι το φαινόμενο αυτό θα απομακρύνοντας συνεχώς από τη σημείο όπου συσσωρεύτηκε η μάζα αρχικά για να προκαλέσει την αρχική έκρηξη. Είναι άτοπο μαθηματικά στην φιλοσοφία της πραγματικότητας να πιστέψει κανείς ότι πρόλαβε να δει ένα κάτι που συνεχώς απομακρύνεται έστω και επιβραδυνόμενο. Τι είδαν λοιπόν;;;  Για να απαντήσω πραγματιστικά πρέπει να παρουσιάσω ολοκληρωμένη την δημοσίευση κάτι το οποίο δεν έχει νόημα γιατί απλά στην πραγματεία αυτή δεν χωρούν φαντασιοπληξίες. Κάθε άλλη θεωρία ελέγχεται φιλοσοφικά …από την στιγμή όμως που είδαν κάποια παλλόμενη κίνηση ύλης  είδαν την λεγόμενη σκοτεινή ύλη όπως ισχυρίζονται αλλά αυτή  δεν είναι τίποτα άλλο από σχετική συμπύκνωση της απομακρυσμένης ύλης του σύμπαντος  για την οποία θα μιλήσουμε στην περιγραφή δημιουργίας του σύμπαντος με την σημερινή μορφή και σε επόμενη κεφάλαιο της πραγματείας αυτής. Η σύσταση αυτής της ύλης θα αναφερθεί χωρίς απόδειξη αφού αυτή αναμένεται να ανακαλυφθεί από επιστήμονες που κατέχουν πλήρη γνώση φυσικής είτε αυτή είναι πραγματιστική είτε είναι φαντασιοπληξία ορισμένων κερδοσκόπων του χώρου.

Σε ένα σύμπαν λοιπόν που συνεχώς μετατρέπει την ενέργειά του σε κινητική είναι ανοησία συμπαντικού μεγέθους να πιστέψει κανείς ότι η σημερινή μορφή των υλικών δεν προήλθε από κάποια αρχική έκρηξη και ακόμη μεγαλύτερη ανοησία είναι να πιστέψει κάποιος ότι αυτή η έκρηξη η οποία είναι αντίδραση ουσιαστικά δεν είναι αποτέλεσμα δράσης κάποιου ανώτερου όντος το οποίο είναι αθάνατο και φυσικά αδημιούργητο. Δηλαδή ομιλούμε για τον Δημιουργό ο οποίος δρώντας όρισε την σημερινή ενέργεια των υλικών που εμείς αντιλαμβανόμαστε ως άστρα. Η βαρυτική φυσική σύντομα όπως πιστεύω θα δείξει και αυτή όπως η Γενετική την ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ της ύπαρξης του Θεού.

Περιγραφή της αρχικής έκρηξης και ορισμός της σημερινής κατάστασης του σύμπαντος.

Στην ενότητα αυτή θα παρουσιαστεί μία θεωρία την οποία προσπερνούν πολλοί έτσι αβίαστα αν και είναι ορισμένη στην ΑΠΟΛΥΤΗ πραγματικότητα. Αν και έχουν αναφερθεί ήδη οι σχετικές τεκμηριώσεις οι οποίες είναι και απόδειξη ύπαρξης Θεού στο κεφάλαιο αυτό θα διαπραγματευτούμε το στοιχείο της αρχικής έκρηξης γιατί πολύ απλά αυτή η αρχική έκρηξη θα μας δείξει τελικά ότι το σύμπαν δεν είναι τόσο πολύπλοκο όσο φαντάζονται οι επιστήμονες.

Πριν όμως μπούμε στο κυρίως θέμα θα πρέπει να ορίσουμε ορθά τις διαστάσεις του σύμπαντος. Οι διαστάσεις αυτές δεν είναι τέσσερις ούτε περισσότερες  όπως ισχυρίζονται ορισμένοι φαντασιόπληκτοι. Η τέταρτη ορισμένη διάσταση που είναι ο χρόνος έχει μία υπόσταση αλήθειας αλλά η προσθήκη αυτής ελέγχεται τόσο μαθηματικά όσο και πραγματιστικά. Είναι αδιανόητο να εισάγεις σε ένα αμφίδρομο σύστημα διαστάσεων μία μονόδρομη.  Αν την προσθέσεις τότε όλο το σύστημα γίνεται μονόδρομο. Ο χρόνος είναι διάσταση μονόδρομη εξ ορισμού της. Όσοι γνωρίζουν τον ορισμό του χρόνου κατανοούν τα σχετικά και επειδή εδώ δεν έχουμε πλήρη ανάλυση της συμπαντικής φιλοσοφίας αλλά μία περίληψη του υπό διαπραγμάτευση θέματος και άρα ορισμένες θεωρίες πρέπει να θεωρηθούν εκ των πραγμάτων γνωστές αφού διδάσκονται στα σχολεία όπως πιστεύω. Αν δεν διδάσκονται τότε κακώς δεν διδάσκονται και σε αυτήν την περίπτωση έχουμε αμαθείς να διδάσκουν αυριανούς επιστήμονες.

Πριν προχωρήσουμε λοιπόν στην αρχική έκρηξη θα πρέπει να ορίσουμε την πραγματικότητα που υπήρχε πριν από την έκρηξη. Οι επιστήμονες αναζητώντας το σωματίδιο του Χιγκς διαπίστωσαν ότι υπάρχει κάποιο σωματίδιο το οποίο δεν υπόκειται σε δεσμούς. Έτσι άρχισαν να ομιλούν για τα πεδία του Χιγκς τα οποία ουσιαστικά είναι εκείνα που ορίζουν την σύνθεση της ύλης. Είναι προφανές ότι το επιστημονικό πεδίο στο οποίο αναφέρομαι είναι ακόμη υπό έρευνα και οι επιστήμονες ακόμη δεν έχουν τεκμηριώσει και ορίσει την σχετική θεωρία σε πλήρη υπόβαθρο. Η αναφορά όμως του Δημόκριτου για το άτομο δηλαδή το μικρότερο σωματίδιο ύλης φαίνεται ότι αποκτά πλέον σάρκα και οστά. Διευκρινίζω για άλλη μια φορά ότι το άτομο είναι η μονάδα της ύλης. Είναι μάλιστα η ΑΠΟΛΥΤΗ πραγματιστική έννοια που ορίζει την μικρότερη μάζα ύλης που υπάρχει στο σύμπαν την οποία ένας λογικός επιστήμονας θα την όριζε ως μονάδα της μάζας. Είναι όμως τόσο απειροελάχιστη αυτή που επειδή οι επιστήμονες δεν μπορούν ακόμη να την εντοπίσουν θεωρούν ότι είναι σωματίδιο φάντασμα. Φυσικά συχνά διαβάζω για σωματίδιο ύλης με μηδενική μάζα σε θεωρίες επιστημόνων και σε κάθε περίπτωση η απορία μένει στο πρόσωπό μου για την φιλοσοφική ποιότητα και κατάρτιση των επιστημόνων. Θεωρώ ανοησία συμπαντικού μεγέθους να ομιλεί κανείς για σωματίδιο και να θεωρεί ότι δεν έχει μάζα αυτό. Αν είναι σωματίδιο ύλης και όπως αναγράφεται στις θεωρίες τότε προφανώς και διαθέτει μάζα. Αν δεν διαθέτει μάζα τότε δεν είναι σωματίδιο και άρα η σχετική αναφορά είναι ένας φαύλος κύκλος ανοησίας. Σκεφτείτε φίλοι μου ότι έχει δημοσιευτεί αυτή η ανοησία για το σωματίδιο που δεν διαθέτει μάζα δηλαδή ομιλούσαν για σωματίδια ανύπαρκτα σε μια θεωρία η οποία έχει ανυπαρξία λογικής. Απορώ μάλιστα  πως είναι δυνατόν οι υπεύθυνοι επιστημονικών περιοδικών να επιτρέπουν να δημοσιεύονται τέτοιες ανοησίες.

Κάποτε και παντοτινά λοιπόν το σύμπαν αποτελείται από την ύλη και το κενό. Η ύλη του σύμπαντος στο παρελθόν ήταν διάχυτα σωματίδια με μηδενική κίνηση. Όσο παράδοξο και αν ακούγεται αυτό σε επιστημονικά αυτιά ναι η ενέργεια του σύμπαντος στο απώτερο παρελθόν ήταν μηδέν. Ήταν μηδέν γιατί δεν υπήρχε δημιουργία και άρα δεν υπήρχε ΤΙΠΟΤΑ πέρα από μία αεικίνητη μάζα με μορφή διάχυτων σωματιδίων στο κενό. Υπήρχε επίσης μόνο ένα πλάσμα που το ίδιο είπε στους ανθρώπους ότι προχώρησε στην Δημιουργία γιατί ένιωθε μοναξιά. Αυτή η μοναξιά ήταν αιώνια και διαρκούσε για πάντα. Είχε το Υπέρτατο αυτό πλάσμα την ΔΥΝΑΜΗ να προχωρήσει στην Δημιουργία αλλά επειδή ήξερε ότι θα ακολουθούσε ένας δρόμος μίσους εμπρός στην ΑΓΑΠΗ που ΕΙΝΑΙ ο Δημιουργός ,δεν προχωρούσε στην Δημιουργία μέχρι να ορίσει όλες τις παραμέτρους του ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΤΟΥ ώστε στο απώτερο μέλλον να χτιστεί μία ΑΠΟΛΥΤΗ κοινωνία της αγάπης. Θα μπορούσε αυτή η κοινωνία να ήταν δημιούργημα εξ αρχής τέλειο αφού ο Θεός είναι ΤΕΛΕΙΟΣ αλλά θα έμοιαζε με την τοποθέτηση άψυχων κα άβουλων πλασμάτων που θα κινούνται και θα φέρονται όπως ήθελε αυτός. Σκεφτείτε τον δημιουργό ενός ρομπότ με κινήσεις προκαθορισμένες. Αυτός ο τεχνίτης δημιουργός θα εξακολουθούσε να είναι μόνος εκτός αν το δημιούργημά του είχε αυτόνομη θέληση. Αυτή η θέληση των πλασμάτων οδήγησε στην πορεία μίσους και τώρα ο κόσμος των πλασμάτων υπόκειται σε μια διαδικασία σωφρονισμού η οποία θα εξακολουθήσει να ισχύει ακόμη και στην αιώνια ζωή η οποία θα ακολουθήσει μετά την Δευτέρα Παρουσία και όπως έχει υποσχεθεί ο Θεός. Οι βιαστικοί άθεοι ας δαμάζουν την έπαρσή τους και ας συνεχίσουν την ανάγνωση με την ελπίδα να κατανοήσουν κάτι πέρα από την μηδενιστική ανοησία στην οποία βρίσκονται. Είναι προφανές ότι η πραγματεία δεν απευθύνεται σε άθεους γιατί πολύ απλά η γνώση ανήκει στους ΔΥΝΑΤΟΥΣ και αυτοί είναι αδύναμα όντα αφού δεν μπορούν να δαμάσουν την έπαρσή τους και ορίζουν τον εαυτό τους παντογνώστη του σύμπαντος θεωρώντας ότι μπορεί να γεννηθεί ζωή ή να έχει δημιουργηθεί το σύμπαν εκ του μηδενός. Θυμίζω ήδη ότι τεκμηρίωσα όπως ο Πλάτωνας στον Φαίδρο. Η αθάνατη αφετηρία της ζωής είναι το υπέρτατο πλάσμα ή καλύτερα ο Δημιουργός ΠΑΝΤΩΝ και αφετηρία της ύλης το μικρότερο σωματίδιο το οποίο ονομάστηκε ως το μποζόνιο ή απλά σωματίδιο του Χιγκς. Η ονομασία αυτή βέβαια μπορεί στο μέλλον να αλλάξει αν και θα έπρεπε απλά να ονομαστεί άτομο. Το άτομο αυτό είναι η αθάνατη αφετηρία της ύλης με πληθυσμό στο άπειρο.

Σε ένα σύμπαν λοιπόν όπου δεν υπήρχαν δεσμοί ύλης έπρεπε κάποιος να δράσει για να δημιουργηθεί ή καλύτερα να μετασχηματιστεί η ύλη. Ο Θεός και μόνο με τον Λόγο Του είπε να γεννηθεί φως και έτσι ξεκίνησε η σύμπτυξη όλης της ύλης του σύμπαντος. Όρισε ο Δημιουργός τον τρόπο που θα γίνει η σύνθεση των σημερινών υλικών με τους γνωστούς και άγνωστους χημικούς δεσμούς και η σύμπτυξη όρισε την έκρηξη. Σε μια τυχαία έκρηξη θα είχαμε την δημιουργία ελάχιστων γαλαξιών και άλλων συνθέσεων της ύλης και όλα θα απομακρύνονταν στο άπειρο του σύμπαντος. Έτσι συνεχίστηκε η Δημιουργία και ο Θεός πλάθοντας την πρώτη του παρέα τους πρωτόπλαστους Αγγέλους όρισε και με τις δυνάμεις που τους δόθηκαν σχηματίστηκε το γνωστό μας ή και άγνωστο τμήμα του σύμπαντος όπου τα υλικά υπόκεινται σε σχηματισμούς και κινήσεις κάποιες εκ των οποίων είναι ήδη γνωστές.

Μια μόνο μικρή απόδειξη ότι υπάρχει επέμβαση υπέρτατου πλάσματος στην Δημιουργία είναι οι κινήσεις των γαλαξιών. Σε τυχαία εκτόξευση αντικειμένων από την αρχική έκρηξη αυτά θα απομακρύνονταν συνεχώς από το σημείο της αρχικής έκρηξης. Εμείς βλέπουμε ακόμη και γαλαξίες ή αστρικά συστήματα καλύτερα να απομακρύνονται από εμάς αλλά και κάποια να έρχονται αργά προς εμάς όπως είναι γνωστή η κίνηση του συστήματος Ανδρομέδα. Αναφέρω την έννοια σύστημα γιατί υπάρχουν νεφελώματα ή γαλαξίες ή άλλα αστρικά συστήματα τα οποία έχουν σταθερή απόσταση μεταξύ τους και έτσι δεν προκύπτει λάθος ούτε ακόμη και αν οι επιστήμονες όρισαν ένα αστρικό σύστημα που δεν διέπεται από τους κανόνες ορισμού ακριβώς.

Οι επιστήμονες ήδη γνωρίζουν ότι μεταξύ των γαλαξιών αλλά και στο απώτερο σημείο που μπορούν να δουν υπάρχει η λεγόμενη σκοτεινή ύλη. Σε άλλο κεφάλαιο θα οριστεί ορθά η αντιβαρύτητα και θα εξηγηθεί η ισορροπία του σύμπαντος. Έτσι θα αποκτήσουν υπόσταση κάποιες ορθές επιστημονικές θεωρίες ενώ οι φαντασιοπληξίες πλέον θα είναι ορατές σε όσους διαθέτουν κοινή λογική. Η σκοτεινή αυτή ύλη ήδη βρέθηκε καθώς οι επιστήμονες ανακάλυψαν αυτό που ονόμασαν βαρυτικά κύματα. Αυτά τα κύματα που βρήκαν είναι η ύλη που αποτελείται από ασύνδετα σωματίδια όπως αυτό στο οποίο αναφέρεται ο Χιγκς δηλαδή για σωματίδια που έχουν μάζα την μικρότερη δυνατή ενός αντικειμένου δηλαδή την μονάδα μάζας και όπως ορίσαμε πιο μπροστά. Έτσι λοιπόν έχουμε τον δικό μας γαλαξία με το γνωστό μας ηλιακό σύστημα το οποίο υπόκειται σε ισορροπίες που μόνο διεστραμμένος νους θα μπορούσε να θεωρήσει ότι είναι τυχαίες. Εντός του συστήματος αυτού ορίστηκε ο πλανήτης Γη και όπως ονομάστηκε και συντέθηκε η ατμόσφαιρα όπως όρισε ο Θεός για να μπορούν να ζήσουν σε αυτήν τα θνητά του πλάσματα. Η θνητότητα είναι ουσιαστικά ορισμός κατάστασης σωφρονισμού και παροδική κατάσταση. Σε αυτό το ηλιακό σύστημα λοιπόν ένας πλανήτης διαθέτει ισορροπίες αδιανόητες διατήρησης θερμοκρασιών της υπάρχουσας ζωής που και πάλι μόνο διεστραμμένος νους θα μπορούσε να θεωρήσει ότι είναι τυχαία. Ναι είμαι προκλητικός προς τους άθεους αλλά και σε όσους νομίζουν ότι διαθέτουν τέλεια λογική και διευκρινίζω ότι οι πραγματείες δεν είναι αλάνθαστα κείμενα δηλαδή δεν είναι Ευαγγέλια. Είναι γραφές με ανθρώπινα λάθη μέσα στα οποία διατίθεται γνώση στην οποία θα φτάσουν ή δεν θα φτάσουν κάποια στιγμή οι επιστήμονες τεκμηριώνοντας και επιστημονικά. Είναι προφανές ότι στην αλυσίδα του λαβύρινθου της γνώσης ο λάθος κρίκος οδηγεί  σε λανθασμένα μονοπάτια και οι θεωρίες δεν οδηγούνται στην απόλυτη αλήθεια. Ο καθαρισμός των λαθών διορθώνει τα λάθη και αυτό θα προσπαθήσουμε να συμβεί με την θεωρία της σχετικότητας η οποία είναι και η απαρχή της φαντασιοπληξίας όλων των σημερινών θεωριών αυτής της μορφής. Πριν από αυτό όμως πρέπει να εξηγήσουμε τι είναι η αντιβαρύτητα ακριβώς καθώς και το γίνεται στα απώτερα σημεία του σύμπαντος.

Η βαρύτητα λοιπόν είναι μία κατάσταση έλξης η οποία έχει υπόσταση με την κίνηση σωματιδίων από και προς τον πόλο έλξης. Οι επιστήμονες εδώ κάπου δεν έχουν ξεκαθαρίσει τι γίνεται ακριβώς με την ύλη και την βαρύτητα αλλά υπάρχουν θεωρίες που έχουν μία ορθή υπόσταση. Αυτές οι θεωρίες αναφέρουν το σωματίδιο του Χιγκς το οποίο αντικαθιστά κάποιο άλλο σωματίδιο το οποίο πηγαινοέρχεται προς τον πόλο έλξης. Στην πραγματικότητα λοιπόν η κίνηση του μικρότερου σωματιδίου το οποίο δεν συμμετέχει στην σύνθεση της ύλης δημιουργεί το φαινόμενο της βαρύτητας. Αυτή η κίνηση των σωματιδίων έχει σχέση με την ποσότητα της μάζας και είναι προφανές ότι ο Νόμος του Νεύτωνα δεν λανθάνει όπως νομίζουν ορισμένοι επιστήμονες. Την εποχή του Αϊνστάιν πίστεψαν όλοι οι επιστήμονες μελετώντας την τροχιά του Ερμή ότι υπάρχει κάποιο λάθος στον συγκεκριμένο νόμο. Ορθά λοιπόν ορισμένοι θεώρησαν ότι ο τεράστιος επιστήμονας που ακούει στο όνομα Αϊνστάιν έκανε ένα μαθηματικό τέχνασμα για να δικαιολογήσει την τροχιά του Ερμή. Ο ίδιος προσπάθησε με την θεωρία της σχετικότητας και την καμπύλωση του χωροχρόνου να εξηγήσει τα ανεξήγητα. Αν ζούσε λίγα χρόνια ακόμη πιστεύω ότι θα είχε ανακαλύψει αυτό που ακόμη οι επιστήμονες αναζητούν αν και ήδη έχουν τεκμηριώσει. Οι τεκμηριώσεις είναι τρεις και αφορούν τρία Νόμπελ που δόθηκαν ένα εκ των οποίων δόθηκε στον Αϊνστάιν και άλλα δύο στην σύγχρονη εποχή δόθηκαν σε δύο συναπτά έτη μετά το 2000 τα οποία δεν θα αναφέρω για λόγους που εξήγησα ήδη. Δεν θέλω να δώσω μασημένη τροφή στους νοήμονες που θα κατανοήσουν αυτήν την πραγματεία και θα αποφασίσουν να δουλέψουν. Περισσότερα λοιπόν σχετικά με τα λάθη του Αϊνστάιν σε άλλη ενότητα. Διευκρινίζω ότι οι επιστήμονες θεώρησαν ως σωστά κάποια λάθη και λάθη κάποια σωστά τεκμηριωμένα του τεράστιου επιστήμονα.

Ο ακριβής ορισμός της αντιβαρύτητας θα μας βοηθήσει για να κατανοήσουμε τα απώτερα σημεία του σύμπαντος. Ήδη λοιπόν αναφέραμε την αρχική κατάσταση του σύμπαντος κατά την οποία έγινε δράση του ΑΙΩΝΙΟΥ πλάσματος που ονομάζουμε Θεό = αθάνατο και το σύμπαν απέκτησε την γνωστή του σημερινή ενέργεια. Η αντιβαρύτητα λοιπόν ορίστηκε από τους επιστήμονες για να εξηγήσουν την επιβράδυνση των σωματιδίων που απομακρύνονται από το σημείο του παρατηρητή που σήμερα είναι η Γη για τις περισσότερες των περιπτώσεων ενώ στο μέλλον το σημείο του παρατηρητή μπορεί να είναι ένα διαστημόπλοιο το οποίο θα απομακρύνεται συνεχώς από την Γη.

Για να εξηγήσουμε ακριβώς την αντιβαρύτητα πρέπει αρχικά να περιγράψουμε τα αποτελέσματα της αρχικής έκρηξης. Σκεφτείτε λοιπόν ότι υπάρχει το νερό σε απέραντη έκταση και μέσα σε αυτό γίνεται μία έκρηξη. Φωτογραφίστε σχεδόν αμέσως μετά το αποτέλεσμα. Έχει δημιουργηθεί ένα κενό εντός του οποίου βρίσκονται τα μεγάλα και μικρά κομμάτια μιας υποθετικά βόμβας τεραστίων διαστάσεων. Αυτά  τα κομμάτια τείνουν να προσεγγίσουν τα σημεία όπου απομακρύνθηκε και συμπιέστηκε το νερό. Ενώ λοιπόν στο νερό θα ακολουθούσε διάχυση των μορίων του νερού τα οποία θα έπρεπε να καλύψουν το κενό του εκτοπίσματος της έκρηξης στο αχανές σύμπαν έχουμε ουσιαστικά συσσώρευση της αρχικής ύλης στο σημείο της έκρηξης και ένα εκτόπισμα της αεικίνητης  πρότερα ύλης προς το άπειρο. Για να δημιουργηθεί η αρχική έκρηξη ο Θεός όρισε και όλη η μάζα του σύμπαντος συμπυκνώθηκε έτσι προέκυψε η αρχική έκρηξη. Επειδή όμως δεν υπήρχαν δεσμοί ύλης πρότερα όρισε τις δυνάμεις συγκράτησης της ύλης δηλαδή αυτά τα πεδία που σήμερα ονομάζονται πεδία του Χιγκς. Όρισε όλα όσα θεώρησε ότι πρέπει να σχηματιστούν έτσι ώστε οι νοήμονες να μπορούν εντός του σύμπαντος να δουν την ύπαρξη του Δημιουργού και Πατέρα Πάντων. Για του άθεους και τους δύσπιστους όρισε τέτοιες συνθήκες ώστε να έχουν υπόσταση μερικώς οι φαντασιοπληξίες τους έτσι ώστε οι άξιοι από αυτούς να μην μένουν σε διαρκή απορία για το σύμπαν και την προέλευση αυτού αλλά αγνοώντας την περιέργειά τους να απορροφηθούν στο έργο τους προς την κοινωνία και την ανθρωπότητα. Οι επεμβάσεις του Δημιουργού ορίζουν και οι μεν ένθεοι λύνουν ΟΛΕΣ τις απορίες τους ενώ όσοι Τον αμφισβητούν και αξίζουν απλά δίνουν όλο τους το είναι στο οικογενειακό περιβάλλον ή στην επιστήμη την οποία υπηρετούν για να ωφεληθεί ο άνθρωπος. Οι κερδοσκόποι και μηδενιστές μένουν στην άγνοιά τους μέχρι να μετανοήσουν ή για όλη τους την θνητή ζωή. Αν έχουν εκμεταλλευτεί τον άνθρωπο για ίδιο όφελος με απώτερους σκοπούς μίσους τότε αυτοί οι άθεοι θα βιώσουν καταστάσεις που κανείς δεν θα ήθελε να γνωρίζει ότι υπάρχουν. Αν ενώ έχουν συμβεί τα παραπάνω και δεν έχουν προκαλέσει μεγάλη ζημιά στην ανθρωπότητα τότε η αγάπη και επιείκεια του Πατέρα Πάντων και Δημιουργού είναι τόσο μεγάλη που οι άνθρωποι αυτοί στην αιώνιο ζωή θα σοκαριστούν και θα σωφρονιστούν στο μέγιστο δυνατό με την λεγόμενη Μετάνοια της τελευταίας στιγμής. Ξέφυγα από την περιγραφή της αρχικής έκρηξης αλλά θεωρώ ότι σε μία συμπαντική φιλοσοφία πρέπει να εμπεριέχεται και η Θεολογία αφού ομιλούμε για στοιχεία Γενέσεως του σημερινού σύμπαντος.

Στο σύμπαν λοιπόν η φωτογραφία που περιγράψαμε στην έκρηξη του νερού ορίστηκε και είναι σήμερα σχεδόν η κατάσταση του σύμπαντος με την διαφορά ότι υπάρχει κίνηση των υλικών της αρχικής έκρηξης με ορισμένα από αυτά να κινούνται τυχαία ενώ άλλα έχουν τοποθετηθεί σε σημεία του σύμπαντος και με κινήσεις οι οποίες δείχνουν ότι είναι αδιανόητο να προέρχονται από την αρχική έκρηξη. Έτσι περιπαίζει ο Θεός τους μηδενιστές και άθεους ενώ οι ένθεοι θαυμάζουν την Δημιουργία και βλέπουν εντός αυτών των απίστευτων ισορροπιών του σύμπαντος την δράση του Δημιουργού τον οποίο λατρεύουν γιατί γνωρίζουν ότι δίχως Αυτόν δεν θα υπήρχαν και δεν θα υπάρχουν στο μέλλον αν δεν τους δώσει αυτό που έχει υποσχεθεί στον άνθρωπο δηλαδή την αθανασία. Όσο πιο πολύ πίστη έχει κάποιος τόσο πιο έντονα πιστεύει ότι ο Θεός ΔΕΝ ΕΙΠΕ ΠΟΤΕ ΨΕΜΑ όπως πίστεψε και ο τεράστιος φιλόσοφος της Αρχαίας Ελλάδας ο Σωκράτης. Οι συνετοί διαβάζοντας τον «Κρίτων» του Πλάτωνα και την απολογία του Σωκράτη κατανοούν γιατί ο φιλόσοφος δεν πιστεύει στην Θεότητα του Απόλλωνα. Ο κεκκομένος κύκλος του Σωκράτη στο αναφερθέν εδάφιο ακόμη αποτελεί σημείο που παιδεύει τους σημερινούς φοιτητίσκους που άβουλα δέχονται την αθεΐα. Ο Σωκράτης με την ευφυΐα του όρισε και με μία φράση δεν αποδέχονταν τόσο την σοφία του όσο και την θεότητα του Απόλλωνα. Κατηγορήθηκε ότι εισήγαγε κενά δαιμόνια δηλαδή πονηρούς λογισμούς στους νέους της εποχής του γιατί πολύ απλά ωθούσε ΠΑΝΤΕΣ να πιστέψουν στον άγνωστο Θεό και ΠΑΤΕΡΑ ΠΑΝΤΩΝ λέγοντας ότι δεν είναι θεοί αυτοί που λένε ψέμα στους ανθρώπους μέσω των χρησμών. Πολλοί στην Αρχαία Ελλάδα δεν αποδέχονταν θεούς όσους δεν είχαν δράσεις αγάπης προς τον άνθρωπο… κατανοώ ότι ξέφυγα καθώς εισήλθα σε φιλοσοφία και διδασκαλίες που ενώ ήταν πλήρως τεκμηριωμένες κάποτε σήμερα δεν διδάσκονται καθώς πέτυχαν τον σκοπό τους οι Χουντικοί αλλά και αργότερα οι άθεοι που ήθελαν μέσω της άθεης κατάστασης που προωθούσαν να εισάγουν ανηθικότητες στην κοινωνία. Οι ιθύνοντες της Ακαδημίας Αθηνών στο παρελθόν που ήταν διορισμένοι από την χούντα ήταν οι άμεσα υπεύθυνοι της κατάργησης ένθεων διδασκαλιών με τις ευλογίες του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ Α’ καθώς έγιναν υποχείρια όργανα άλλων απλά και μόνο για να διατηρήσουν μία έδρα και θέση στην κοινωνία που δεν άξιζαν. Εκείνα τα χρόνια όπως και νωρίτερα είναι γνωστό ότι εξορίστηκαν πολλοί που δεν ασχολήθηκαν με την πολιτική ως κομμουνιστές και στόλισαν πανεπιστήμια στο εξωτερικό τα οποία σταδιακά έγιναν ανώτερα στην σκέψη από αυτά της μητέρας  της φιλοσοφίας και της χώρας που ονομάζεται Ελλάδα. Ζω με ένα όνειρο να δω και πάλι να ξεθάβονται τα έργα των ΑΛΗΘΙΝΩΝ καθηγητών του παρελθόντος που έκρυψαν οι ΑΝΟΗΤΟΙ που δήλωσαν άθεοι την εποχή εκείνη και έθρεψαν την γενιά των σοφιστών που είχαν δάσκαλο τον Λιαντίνη και άλλους στρεβλωτές της Αρχαίας Ελληνικής σκέψης.

Τι είναι η αντιβαρύτητα και πως ισορροπεί το σύμπαν σήμερα

Επιστρέφω λοιπόν στο σημερινό σύμπαν το οποίο εμπεριέχει τα υλικά της έκρηξης και κάποιο μέρος της αρχικής ύλης που αποτελείται από αυτά τα σωματίδια που ορίσαμε ως άτομα ή καλύτερα μονάδες μάζας. Η πυκνότητα αυτών των σωματιδίων ορίζει την δυσβατότητα των σχηματισμένων υλικών της αρχικής έκρηξης τα οποία υπόκεινται στους δεσμούς του Δημιουργού που σήμερα κακώς ονομάζονται πεδία του Χιγκς. Αυτή η δυσβατότητα (εν μέρει και αντιβαρύτητα)  μοιάζει με την άνωση αφού εμποδίζει την διέλευση των υλικών αυτών. Έτσι εξηγείται η επιβράδυνση των γαλαξιών στο απομακρυσμένο σύμπαν. Ανάλογα κοντά στον Ήλιο όπου βρίσκεται ο Ερμής υπάρχει μία πυκνότητα σωματιδίων εξαιτίας της εκπομπής φωτός αλλά και της βαρύτητας του Ηλίου τα οποία ορίζουν το φαινομενικό λάθος της θεωρίας του Νεύτωνα αλλά έχει οριστεί από τον Θεό και Δημιουργό Πάντων μία σπειροειδής τροχιά του Ερμή η οποία δεν διαταράσσει την ισορροπία του ηλιακού μας συστήματος αλλά αντίθετα είναι μέρος της ισορροπίας αυτού αφού ουσιαστικά επηρεάζεται μέσω των βαρυτικών έλξεων όλων των πλανητών. Έστω και ένας πλανήτης να πάψει να υπάρχει στο ηλιακό σύστημα αυτό θα χάσει την ισορροπία του και αυτό το γνωρίζουν άπαντες οι μελετητές του ηλιακού μας συστήματος. Μόνο διεστραμμένος νου μπορεί να πιστέψει ότι ο ηλιακό σύστημα δημιουργήθηκε τυχαία.

 Όπως προαναφέρθηκε όλη η ύλη του σύμπαντος συγκεντρώθηκε στο σημείο που όρισε ο Δημιουργός. Μέρος αυτής της ύλης δημιούργησε συσσωμάτωμα με ορισμένους ήδη τους σημερινούς δεσμούς ύλης από τον Δημιουργό και η έκρηξη αυτή δημιούργησε την σημερινή γνωστή και άγνωστη κατάσταση του σύμπαντος. Στα απώτερα σημεία του σύμπαντος που τείνουν στο άπειρο πλέον έμεινε το κενό και όχι κάτι εκτός σύμπαντος όπως αφιλοσόφητοι επιστήμονες ορίζουν δημιουργώντας σύγχυση που προκαλεί εντύπωση του σύμπαντος μορφής φούσκας. Η ύλη λοιπόν αρχίζει από ένα σημείο και μετά συμπυκνωμένη πλέον στον βαθμό που όρισε ο Δημιουργός. Παρά την παλλόμενη κίνηση της μάζας αυτής που ονομάστηκε αντιβαρύτητα αυτή η ύλη δεν διαχέεται πλέον προς το άπειρο του σύμπαντος. Με λίγα λόγια και μόνο με τον Λόγο του ο Δημιουργός όρισε μια ισορροπία στο σύμπαν η οποία δεν αλλάζει και έτσι δεν υπάρχει κατάρρευση του σύμπαντος μέχρι την ύστατη ώρα της θνητής ζωής στον πλανήτη που δημιουργήθηκε η γνωστή μορφή ζωής που υπόκειται στην φθορά του χρόνου. Μετά την Δευτέρα παρουσία λοιπόν το σύμπαν θα χάσει την ισορροπία του κατά πως περιγράφεται στην Αποκάλυψη με την αναφορά του ανοίγματος των φιαλών από τους Αγγέλους. Πρόκειται δηλαδή για επτά συνολικά ασύλληπτες δυνάμεις οι οποίες ισχύουν στο σύμπαν οι οποίες όταν πάψουν να υπάρχουν τότε θα υπάρχει και κατάλυση της ύλης στην αρχική της μορφή. Μετά από αυτή την ενέργεια Θεού θα υπάρχουν μόνο τοποθεσίες στο σύμπαν όπου θα υπάρχει αθάνατη ζωή καθώς και οι ζώνες τιμωρίας αποστατών και ανυπάκουων πλασμάτων τα οποία κάνουν εκ νέου κακό σε αδέρφια τους καθώς όλοι έχουμε τον ίδιο Δημιουργό και είμαστε αδέρφια μεταξύ μας. Η μία ζώνη εξ αυτών που αναφέρθηκαν θα είναι ο λεγόμενος τριγμός των οδόντων ενώ θα υπάρχουν και ζώνες οι οποίες θα ορίζουν ένα είδος αδιάβατου συνόρου για ψυχές που δεν συγχώρεσαν η μία την άλλη. Αυτά είναι θέματα που δεν αφορούν αυτήν την πραγματεία και είναι γνώση που αφορά το απώτερο μέλλον κάτι που δεν ενδιαφέρει τους περισσότερους. Έτσι κι αλλιώς δεν δόθηκαν στους ανθρώπους τόσα στοιχεία ώστε να γνωρίζουμε περισσότερα για να αναφερθούν εδώ.

Η αντιβαρύτητα λοιπόν τόσο εντός του ηλιακού συστήματος όσο και εντός των γαλαξιών ή του χώρου μεταξύ ηλιακών συστημάτων ορίστηκε από τον Δημιουργό έτσι ώστε να επιτρέπει την διέλευση του φωτός το οποίο είναι αδύνατο να προχωρήσει στα τρίσβαθα του απείρου του σύμπαντος και στα απώτερά του σημεία. Εντός του ηλιακού μας συστήματος η ποσότητα της αρχικής ύλης που είναι διάχυτη και δημιουργεί μέρος της αντιβαρύτητας κατά κάποιο τρόπο αποτελεί και το αρχικό φίλτρο της ηλιακής ενέργειας που φτάνει στην Γη. Η ατμόσφαιρα και η πυκνότητα της φυσικά δεν είναι τυχαία και ορίστηκαν σε καταστάσεις ισορροπίας που είναι αδύνατο να θεωρηθούν τυχαία από νοήμονες.

Η έκρηξη λοιπόν όρισε μία συμπύκνωση της μάζας της αρχικής ύλης στα απώτερα ορατά σημεία από τον άνθρωπο ενώ η πρότερα αεικίνητη ύλη στα απομακρυσμένα σημεία και εκεί όπου το κενό αρχίζει και πυκνώνει από ύλη λόγω της έκρηξης άρχισε να πάλλεται. Αυτή η παλλόμενη μάζα είναι λογικό σε πιο απομακρυσμένα σημεία του σύμπαντος να μειώνει την κίνησή της και ακόμη πιο μακριά να είναι αεικίνητη όπως πριν την Δημιουργία. Περιγράφηκε όμως μια κατάσταση διαφορετική γιατί απλά ορίστηκαν ισορροπίες του σύμπαντος που δεν επιτρέπουν την κατάρρευση αυτού. Αν ίσχυε η παραπάνω άποψη όπως θα ήταν λογικό σε μια περίπτωση συμπύκνωση της ύλης τότε θα υπήρχε κατάρρευση του σύμπαντος στην αρχική του μορφή πολύ συντομότερα από ότι θα φαντάζονταν ο οποιοσδήποτε. Είναι φανερό λοιπόν ότι ο Δημιουργός όρισε συνθήκες δυσνόητες για τους επιστήμονες οι οποίοι εξακολουθούν να είναι κοντόφθαλμοι ειδικά όσοι είναι άθεοι. Οι ένθεοι απλά θαυμάζουν το σύμπαν και συνεχίζουν να αναζητούν το άγνωστο με γνώμονα την ύπαρξη ενός Δημιουργού. Οι άθεοι επηρεασμένοι από την μηδενιστική φιλοσοφία δημιουργούν θεωρίες φούσκας για ένα σύμπαν που φουσκώνει και ξεφουσκώνει όπως η έπαρση αυτών που νομίζουν ότι κατέκτησαν την γνώση αν και δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν ούτε την ποσότητα αερίων που εξάγει ο πισινός τους… ζητώ συγνώμη για το χιούμορ μου.

Όσοι λοιπόν κατάλαβαν την φιλοσοφία της σκέψης αυτής της μεγάλης τελικά ενότητας κατανοούν γιατί υπάρχουν θεωρίες φαντασιοπληξίας που όλες προήλθαν γιατί δόθηκαν όρια στο άπειρο του σύμπαντος.

Διάφορες θεωρίες φαντασιοπληξίας που εμπεριέχουν στοιχείο πιθανής αλήθειας

Η σημαντικότερη των θεωριών είναι η θεωρία της σχετικότητας η οποία στρεβλώθηκε όσο καμιά άλλη. Πληθώρα θεωριών προήλθαν από αυτήν και είναι σπουδαίο εργαλείο στα χέρια των επιστημόνων αλλά σε αυτό το κεφάλαιο δεν θα σχολιαστεί η θεωρία αυτή γιατί σε επόμενο κεφάλαιο υπάρχει εκτενέστερη αναφορά.

Η θεωρία της συστολής διαστολής του σύμπαντος είναι και αυτή μια θεωρία που εμπεριέχει στοιχείο αλήθειας αλλά είναι λανθασμένη εξ ορισμού της. Σε αυτήν υπάγονται παραπλήσιες θεωρίες όπως αυτή του σύμπαντος φούσκα που φουσκώνει και ξεφουσκώνει αλλά όλες και σε κάθε περίπτωση δεν έχουν θέση στην αλήθεια όταν το σύμπαν έχει οριστεί ως το σύνολο των πάντων. Αν το σύμπαν ήταν φούσκα που φούσκωνε ή αν διαστέλλεται τότε υπάρχει κάτι έξω από αυτό άρα είναι άτοπο. Ομοίως αν συστέλλονταν θα έμενε κάτι έξω από αυτό άρα και πάλι έχουμε άτοπο. Στην πραγματικότητα οι θεωρίες αυτές βασίζονται στο στοιχείο της αρχικής έκρηξης και απλά υπάρχει απομάκρυνση των υλικών της έκρηξης και όχι διαστολή. Η θεωρία επηρεάστηκε από την θεωρία της σχετικότητας και στο κεφάλαιο που θα διορθωθούν τα σημαντικότερα λάθη αυτής θα γίνει αναφορά το πώς προέκυψε η θεωρία αυτή και ποιο τελικά το λάθος της.

Με δεδομένο λοιπόν ότι οι περισσότερες θεωρίες φαντασιοπληξίας προέρχονται από την θεωρία της σχετικότητας δεν νομίζω ότι πρέπει να αναφερθεί άλλη θεωρία αφού η κατάρρευση της βάσης όλων των θεωριών καθιστά και αυτές σαθρό οικοδόμημα που καταρρέει.

Η μόνη θεωρία που πρέπει να αναφερθεί γιατί είναι δύσκολο να καταρριφθεί είναι η θεωρία σύμπαντος πολλών διαστάσεων αλλά και αυτή η θεωρία έχει κενά ή καλύτερα το κενό της είναι τόσο μεγάλο που εντός του κενού αυτού χάνεται και η θεωρία αυτή. Για να μιλήσει κανείς για περισσότερες διαστάσεις πρέπει να αποδείξει την ύπαρξη έστω και μιας εξ αυτών. Όταν κανείς μέχρι σήμερα δεν το έχει καταφέρει επιστημονικά είναι φανερό ότι πρόκειται για θεωρία κενής νοημοσύνης. Η άγνοια των επιστημόνων σχετικά με την ύπαρξη διαστάσεων δεν καθιστά υπαρκτή την πιθανότητα να υπάρχουν και η σοφιστική με την οποία τεκμηριώνουν οι αγύρτες την θεωρία αυτή είναι τόσο φτηνή που είναι ανάξια λόγου. Το ακατανόητο δεν είναι και σοφό. Επίσης η γνώση έχει υπόσταση όταν είναι εμπεδωμένη σωστά και κανείς μέχρι σήμερα σοβαρός επιστήμονας δεν ασχολήθηκε με τις φαντασιοπληξίες αυτές.

Ορισμός πορείας διόρθωσης για την θεωρία της σχετικότητας

Πριν προχωρήσουμε στην πρόταση που θα οδηγήσει στην διόρθωση της θεωρίας της σχετικότητας πρέπει να εξηγήσουμε το γιατί πρέπει να συμβεί αυτό. Αναφέρθηκαν ήδη κάποιες θεωρίες φαντασιοπληξίας που καπηλεύονται την θεωρία για να παραπλανήσουν τον λαό προς κατεύθυνση αστρολογίας ή ακόμη και αιρέσεων με στόχο οικονομικά οφέλη. Ταυτόχρονα το ίδιο πράττουν και οι άθεοι παραπλανώντας τον λαό περί της λογικής υπόστασης μιας ανορθολογικής θεωρίας στην πραγματικότητα αφού ο ορθολογισμός οδηγεί στον Θεό και όχι στην άθεη κατάσταση κατά πως δίδαξε ο Πλάτωνας αλλά και άλλοι αρχαίοι φιλόσοφοι.

Είναι ώρα λοιπόν να ασχοληθούμε με την σημαντικότατη θεωρία η οποία εμπεριέχει σπουδαίο υλικό αλλά χρησιμοποιήθηκε στρεβλά για κερδοσκοπικό σκοπό των αγυρτών και όπως πολλάκις αναφέρθηκε. Η Θεωρία αυτή δεν τελειοποιήθηκε γιατί δεν πρόλαβε ο Αϊνστάιν να την ολοκληρώσει. Λίγο πριν τον πόλεμο είχε φτάσει σε μια τεράστια ανακάλυψη για την εποχή εκείνη η οποία όμως δεν είχε λογική γιατί απλά τότε οι επιστήμονες δεν γνώριζαν πολλά για την σύνθεση της ύλης. Ακόμη δεν είχε ολοκληρωθεί η θεωρία διάσπασης του μορίου και όχι του ατόμου και όπως συμβαίνει σήμερα. Με λίγα λόγια η ανακάλυψη του Αϊνστάιν όριζε το φως να επιδέχεται βαρύτητα και εκείνα τα χρόνια αλλά για πολλούς ακόμη και σήμερα είναι αδιανόητο το φως να είναι ύλη για να επιδέχεται βαρυτική έλξη από του ς πλανήτες. Μετά το έτος 2000 λοιπόν άλλοι δύο επιστήμονες με δύο διαφορετικούς τρόπους απέδειξαν την υλική υπόσταση του φωτός αλλά ακόμη και σήμερα υπάρχουν θεωρίες που δεν αποδίδουν μάζα στο φως και το κακό είναι ότι διδάσκονται στα πανεπιστήμια αν και πολλοί ήδη γνωρίζουν τα λάθη των θεωριών αυτών.

Επειδή λοιπόν τότε ο Αϊνστάιν δεν μπορούσε να φανταστεί ότι το φως διαθέτει μάζα που επιδέχεται την βαρυτική έλξη των πλανητών όρισε τον χωροχρόνο και την καμπύλωση αυτού θεωρώντας πως κοντά στους πλανήτες υπάρχει κάτι σαν ωστικό κύμα ή καλύτερα ελκτικό κύμα. Σήμερα σε νου χωρίς γνώσεις φυσικής αυτή η θεωρία μοιάζει εξαρχής λανθασμένη και φαντάζομαι ακόμη και στον τεράστιο επιστήμονα υπήρχε η σκέψη ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Τα χρόνια λοιπόν μετά τον θάνατο του βρέθηκαν μερικοί ανόητοι και πήραν πολλά από τα πρόχειρα που φύλασσε ο Αϊνστάιν εντός των οποίων υπήρχαν λάθη. Όλοι μας σε δύσκολες ασκήσεις και μέχρι να ολοκληρώσουμε μια εργασία έχουμε πρόχειρα στα οποία βρίσκονται λάθη μας τα οποία διορθώσαμε στην συνέχεια για να φτάσουμε στο τελικό αποτέλεσμα. Έτσι λοιπόν κάποια από τα σκουπίδια του Αϊνστάιν έγιναν θεωρίες από ανόητους που δεν μπορούσαν να κατανοήσουν περί τίνος ακριβώς πρόκειται.

Η θεωρία της σχετικότητας λοιπόν για να διορθωθεί χρειάζεται απλή σκέψη και κατάργηση της αναφοράς στον χωροχρόνο. Η έννοια αναφέρθηκε από τον τεράστιο επιστήμονα απλά για να εξηγήσει την καμπύλωση του φωτός αφού εκείνα τα χρόνια ουδείς μπορούσε να φανταστεί ότι το φως είναι σωματίδια. Η θεωρία της σχετικότητας είχε συντεθεί πριν αποδείξει ο τεράστιος επιστήμονας την υλική υπόσταση του φωτός. Σε μια λοιπόν δεδομένη χρονική στιγμή το φως επιδέχεται την ελκτική δύναμη των πλανητών και καμπυλώνεται

Δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο πέρα από το γεγονός ότι ο Αϊνστάιν ήταν ένθεος και περιέπαιζε τους μηδενιστές κατά πως έπραττε και το τελευταίος των μεγάλων φιλοσόφων ο Επίκτητος. Σε όσους γνωρίζουν θυμίζω τι είπε ο μεγιστάνας σκέψης σε καθηγητή του όταν ήταν ακόμη στα θρανία σχετικά με την ύπαρξη του εγκεφάλου εντός της άθεης κεφαλής αυτού που προσπαθούσε δια του μηδενός να αποδείξει ότι δεν υπάρχει Θεός.

Οι επτά δυνάμεις που ορίζουν την σημερινή ισορροπία του σύμπαντος

Σε αυτήν την ενότητα θα αναφερθούν απλά οι επτά δυνάμεις του συγκρατούν το σύμπαν σε ισορροπία. Η ενότητα αυτή είναι ουσιαστικά ένα πείραγμα προς τους γνώστες του αντικειμένου της Φυσικής και διορθώνουν την πλανητική (από την πλάνη) διδασκαλία Βουδιστών οι οποία στρεβλώθηκε αφού υπήρχε αναφορά στις Δυνάμεις αυτές σε αρχαίο κείμενο.

Δύναμη πρώτη: Είναι η δύναμη συγκράτησης της ύλης. Στην φυσική σήμερα η θεωρία ήδη έχει οριστεί με τα γνωστά πεδία του Χιγκς.

Δύναμη δεύτερη: Είναι η δύναμη συγκράτησης ουρανίων σωμάτων. Πρόκειται για την βαρύτητα αλλά αν αναφέρονταν αυτή θα εμπεριέχονταν όλες οι μαγνητικές και ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις. Υπάρχουν δυνάμεις που πηγάζουν από δύναμη συγκράτησης ουρανίων σωμάτων και από αυτήν την δύναμη προκύπτει και η βαρύτητα αλλά όχι όλες οι ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις καθώς κάποιες αυτές προέρχονται από την δύναμη συγκράτησης της ύλης που αναφέρθηκε ως πρώτη δύναμη.

Δύναμη Τρίτη: Είναι η δύναμη συγκράτησης των γαλαξιών. Αν δεν υπήρχε αυτή τότε στο αχανές σύμπαν θα είχαμε απλά σχηματισμούς άστρων. Ήδη οι επιστήμονες γνωρίζουν την διαφορά μεταξύ γαλαξιών και αστρικών συστημάτων. Όσοι γνωρίζουν την σχετική θεωρία κατανοούν ότι πρέπει να υπάρχει μία δύναμη ορισμού ύπαρξης γαλαξιών.

Δύναμη τέταρτη: Είναι η δύναμη συγκράτησης της απώτερης ύλης του σύμπαντος. Αναφέρομαι στην δύναμη που συγκρατεί  την ύλη του σύμπαντος συμπυκνωμένη και δημιουργεί ένα φαινόμενο που υποθετικά θα μπορούσε να οριστεί ως μία φούσκα η οποία συγκρατεί όλη την ύλη του σύμπαντος σε μία σφαιρική έκταση δηλαδή όγκο. Είναι κατανοητό λοιπόν ότι οι θεωρίες που αναφέρονται στο σύμπαν φούσκα έχουν στοιχεία αλήθειας αλλά αυτές οι θεωρίες δεν ορίζουν ως σταθερό τον όγκο αυτό αφού θεωρητικά μοιάζει αδύνατο να συμβαίνει. Αν δεν υπήρχε αυτή η δύναμη το σύμπαν θα είχε καταρρεύσει ήδη καθώς δεν θα άντεχε περισσότερο από μερικές χιλιάδες χρόνια και όχι εκατομμύρια όπως είναι ήδη γνωστό ότι συμβαίνει.

Δύναμη Πέμπτη είναι η δύναμη που ορίζει ως σταθερή την αντιβαρύτητα στα πέρατα όπου συμπυκνώνεται η ύλη και δεν επιτρέπει αυτήν να διαχυθεί σε μεγαλύτερο βαθμό εντός του γνωστού τμήματος του σύμπαντος.

Δύναμη έκτη: Είναι η δύναμη που διατηρεί σταθερή την αντιβαρύτητα μεταξύ των γαλαξιών. Δίχως αυτήν δεν θα ήταν δυνατό να διατηρηθούν γαλαξίες με σταθερή απόσταση μεταξύ τους. Υπάρχει βέβαια σύγκρουση γαλαξιών και αυτή ορίστηκε ως επιτρεπτή κατάσταση από τον Θεό για να πειράζει τους μη νοήμονες που τον αμφισβητούν. Επειδή οι άθεοι δεν πιστεύουν στην ύπαρξη Αυτού έτσι και ο Θεός κατά το «αν αυτό πιστεύεις» όρισε καταστάσεις τυχαιότητας για όσους βλέπουν μόνο όσα θέλουν να δουν στο σύμπαν. Οι σταθερές αποστάσεις μεταξύ κάποιων γαλαξιών ή αστρικών συστημάτων ορίστηκαν για να μπορούν οι νοήμονες να κατανοούν ότι είναι αδύνατο αυτό το σύμπαν να μην το έχει δημιουργήσει κάποιο Υπέρτατο Ον ή αν θέλετε το Ον ή ο Νους των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων.

Δύναμη έβδομη: Είναι η δύναμη που διατηρεί σταθερή την αντιβαρύτητα μεταξύ ηλιακών συστημάτων. Δίχως αυτήν την δύναμη το γνωστό μας ηλιακό σύστημα δεν θα μπορούσε να σταθεί στο σύμπαν και δεν θα υπήρχε δυνατότητα δημιουργίας ατμόσφαιρας και σταθερής κατάστασης ενός εύρους θερμοκρασιών στο οποίο θα αναπτυχθεί η ζωή. Κατανοώ ότι είναι δύσκολο για τους επιστήμονες να κατανοήσουν την δύναμη αυτή γιατί απλούστατα κοντά στους πλανήτες ή τα άστρα η αντιβαρύτητα αυξάνει. Η σταθερότητα της αντιβαρύτητας ισχύει από το σημείο που ελαχιστοποιείται κοντά στο μηδέν η βαρυτική έλξη του ουράνιου σώματος είτε πρόκειται για πλανήτη είτε για άστρο. Στις περιπτώσεις των άστρων απλά η τοπική αντιβαρύτητα γίνεται μεγαλύτερη εξαιτίας της εκπομπής φωτός.

Οι παραπάνω δυνάμεις είναι αδύνατο να ανακαλυφθούν από τους επιστήμονες. Πέρα από την βαρύτητα και την αντιβαρύτητα τίποτα δεν μπορεί να γίνει επιστημονικά αποδεκτό. Αυτό εκμεταλλεύονται οι άθεοι ακόμη και όταν φιλοσοφικά ευσταθούν ΑΠΟΛΥΤΑ οι θεωρίες και εμποδίζουν την γνώση να εκτοξευτεί στα ύψη. Οι επιστήμονες αναλώνονται στον αγώνα να ανακαλύψουν το ανεξήγητο και ο Θεός το επιτρέπει αυτό γιατί απλά υπάρχει σωρεία ανθρώπων που ζει από τις δαπάνες των ερευνών. Είναι ένα σύστημα το οποίο απλά υπάρχει και ζει παρασιτικά αφού καπηλεύεται φόρους πολιτών κυρίως της Αμερικής και λιγότερο των άλλων μεγάλων χωρών που αναπτύσσουν την έρευνα αλλά γενικά το ερευνητικό αυτό πεδίο ορίζει ένα σύνολο ανακαλύψεων που συνδέονται πολλές φορές βοηθώντας τελικά τον άνθρωπο. Ξέρω ότι αυτό δεν είναι κατανοητό στον αναγνώστη αλλά θα το εξηγήσω με τον απλούστερο τρόπο που μπορώ. Οι έρευνες για ενέργεια διαστημοπλοίων οδηγούν σε λύσεις τελικά του ενεργειακού προβλήματος του πλανήτη ο οποίος πρέπει να απεξαρτηθεί από το πετρέλαιο. Ανάλογα αναπτύσσονται τεχνικές και ανακαλύπτονται μηχανήματα τα οποία υποβοηθούν τελικά την ιατρική. Η κβαντική έρευνα οδήγησε σε πολλές ανακαλύψεις που στη συνέχεια βοήθησαν τον άνθρωπο. Νομίζω αρκούν αυτά τα μικρά παραδείγματα. Ο Θεός αφήνει τους άθεους στην άγνοιά του απλά γιατί τελικά καταφέρνουν ακόμη και μέσα από την ανοησία στην οποία βρίσκονται φιλοσοφικά να βοηθήσουν τον άνθρωπο.

Ορολογίες και παραπλανητικές έννοιες που οδηγούν τον λαό στην άγνοια

Με λύπη διαπιστώνω ότι τον χώρο της αστρονομίας λυμαίνεται ένα αηδιαστικό κύκλωμα εκμετάλλευσης της αγωνίας του ανθρώπου να μάθει τι υπάρχει στα πέρατα του σύμπαντος. Αυτοί ορίζοντας ως επιστήμη την φαντασίας όπως και οι ψυχολόγοι όρισαν το μεταφυσικό με τρόπο μη απτό στην πραγματικότητα. Οι ψυχολόγοι όρισαν ως επιστήμη την παραψυχολογία και οι αγύρτες αυτοί τόσο του ενός όσο και του άλλου τομέα ξεπερνούν σε αλητεία ακόμη και τους αστρολόγους αλλά και τους δημιουργούς εκμεταλλευτές των θρησκειών. Τους τελευταίους εκμεταλλεύονται οι άθεοι και ισοπεδώνοντας τα πάντα τους εξισώνουν με την Χριστιανοσύνη και ειδικά με την Ορθοδοξία για να παρασύρουν τον κόσμο στην άθεη κατάσταση και για να εκμεταλλευτούν και αυτοί τον άνθρωπο με οικονομικούς ή ηδονιστικούς σκοπούς.

Η παραψυχολογία όρισε την παραφύση ορίζοντας πως υπάρχει μία άλλη φύση του ανθρώπου παράλληλα. Οι μόνη φύση που διαθέτει ο άνθρωπος είναι η θνητή και η μόνη φύση που υπάρχει πέρα από αυτή είναι η αθάνατη. Ο άνθρωπος απλά θα περάσει από την θνητή στην αθάνατη και δεν συνυπάρχουν οι δύο καταστάσεις. Στην πραγματικότητα οι αγύρτες αυτοί εκμεταλλεύονται ην άγνοια του κόσμου περί ψυχής η οποία είναι η αθάνατη υλική υπόσταση του ανθρώπου και είναι αδιαχώριστη από το θνητό σώμα. Αν χωριστεί η ψυχή από το σώμα τότε επέρχεται ΘΑΝΑΤΟΣ και δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ πέρα από αυτό για τον θνητό άνθρωπο. Παρακάτω θα εξηγήσω πως προκύπτει η αθανασία του ανθρώπου. Για να συμβεί αυτό πρέπει να περάσω στην άλλη κατηγορία αγυρτών τους λεγόμενους μεταφυσικούς επιστήμονες.

Η μεταφυσική είναι άλλη μια απατεωνιά που ορίστηκε ως επιστήμη από ανθρώπους που θέλουν να εκμεταλλευτούν τον άνθρωπο. Πρόκειται για επιστήμονες που είτε ασπάστηκαν είτε γνώρισαν από μακριά τον Βουδισμό ή την αστρολογία απλά η οποία άνθισε ταυτόχρονα με τον Βουδισμό αν και υπήρχε πρότερα στην Αρχαία Αίγυπτο και Ασσυρία. Η μεταφυσική λοιπόν δεν μπορεί να αναφέρεται σε τίποτα άλλο πέρα από το μετά-φύση και άρα αναφέρεται στην αθάνατη κατάσταση που ακολουθεί την θνητή. Εκεί οι αγύρτες βρήκαν πλανητικές διδασκαλίες Βουδιστών τις οποίες γιγάντωσαν με πονηρό τρόπο εκμεταλλευόμενοι την άγνοια του λαού. Ο όρος πλανητική διδασκαλία είναι ουσιαστικά διδασκαλία πλάνης δηλαδή ενώ ομιλούν σε ανθρώπους λέγοντάς τους ότι τους πλανούν γίνονται πιστευτοί απλά και μόνο γιατί θολώνουν τον νου των ακροατών με άγνοια και ακαταλαβίστικους όρους. Τέτοια ορολογία υπάρχει στον Βουδισμό που πλανά ακόμη και αυτούς που γνωρίζουν την γλώσσα τους.

Οι αστρολόγοι από την άλλη είναι μια κατηγορία μελλοντολόγων και άρα ψευδοπροφητών. ΚΑΝΕΙΣ αστρολόγος σήμερα δεν μπορεί να αγγίξει την σοφία της Πυθίας ή άλλων μάντεων της αρχαιότητας αφού οι προβλέψεις του μοιάζουν με την πρόγνωση του καιρού που λέει ότι ο καιρός θα είναι καλός αλλά μπορεί να συννεφιάσει και ίσως να βρέξει. Αν είναι χειμώνας προστίθεται η πιθανότητα του χιονιού. Έτσι οι αστρολόγοι συγκέντρωσαν τα στοιχεία του χαρακτήρα και τα μοίρασαν με τρόπο φαυλοκυκλικό για να πιστέψει ο κόσμος ότι έχουν υπόσταση οι θεωρίες τους. Ομάδες χαρακτηριστικών που εμπεριέχουν λίγο από κάθε κατηγορία ανθρώπων προστέθηκαν ανά ζώδιο και πρόσθεσαν τους πλανήτες για να δικαιολογήσουν κάθε πιθανή μη ένταξη ανθρώπου στην ανοησία που όρισαν ως χαρακτήρα του ανθρώπου που γεννήθηκε τον μήνα για τον οποί ομιλούν. Έτσι πληγώνουν συχνά ευαίσθητες ψυχούλες που τους προσάπτουν το δηλητήριο του σκορπιού ή άλλους στους οποίους προσάπτουν διπροσωπία αν ανήκουν στα δύο γνωστά ζώδια και άλλες ανοησίες οι οποίες δεν ευσταθούν απλά γιατί όλοι οι άνθρωποι είναι πολυπρόσωποι και αλλάζουν τον χαρακτήρα τους ανάλογα με τα βιώματα και τις επιλογές τους.

Οι πλανήτες τοποθετήθηκαν στο σύμπαν στις ισορροπίες που αναφέρθηκαν και πήραν τα ονόματά τους από τους αρχαίους θεούς της Ελλάδας. Αυτοί οι αρχαίοι θεοί ήταν πλανητές δηλαδή πλανούσαν τους ανθρώπους αφού τους οδηγούσαν σε μέθη ή μοιχείες ή ακόμη και σε φόνους όπως τον φόνο της Ιφιγένειας. Σε μια σύγχυση ορολογίας και ταύτιση του πλανήτη με του πλανητή προέκυψε η σημερινή ορολογία και η αστρολογία πλανεί κατά τον γνωστό τρόπο για τους νοήμονες καθώς μόνο ανόητοι πιστεύουν ότι μπορεί τα άστρα να ορίζουν χαρακτήρες.  Έτσι ορίστηκε ένας όρος για τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες απλά χρησιμοποιούσαν την λέξη κόσμος. Σήμερα οι αστρονόμοι και όχι αστρολόγοι χρησιμοποιούν την λέξη κόσμος απλά για να ορίσουν πιθανότητα ζωής στο σύμπαν ή για να ορίσουν άλλα συστήματα υλικών όπως οι γαλαξίες ή τα νεφελώματα ή όπως αλλιώς ονομάστηκαν από τους επιστήμονες. Στην φιλοσοφία της απόλυτης πραγματικότητας πρέπει να αναφερθεί αν ο λέξη κόσμος αναφέρεται σε ένα σύνολο υλικών ή ζώντων οργανισμών.

Επίλογος

Στην τελευταία λοιπόν των πραγματειών μου ορίστηκε η σημερινή κατάσταση του σύμπαντος και δόθηκαν επιστημονικές εξηγήσεις σε μια φιλοσοφία που αγγίζει τόσο τον μικρόκοσμο όσο και τον μακρόκοσμο. Η φιλοσοφία αυτή περιλαμβάνει ΤΑ ΠΑΝΤΑ ζώντα και μη άτομα ή συσσωματώματα του σύμπαντος. Η ύλη είναι αθάνατη. Είναι άφθαρτη και απλά φθείρονται τα συσσωματώματα δείχνοντας την προέλευση όλων των υλικών. Το σύμπαν εμπεριέχει και τα ασύνδετα άτομα (σωματίδια του Θεού ή Χιγκς) τα οποία βρέθηκαν και όρισαν την αντιβαρύτητα. Το σύμπαν εμπεριέχει και την ζωή της οποίας η πηγή είναι άφθαρτη και αδημιούργητη και όχι το μηδέν. Ο άνθρωπος είναι δημιούργημα και φθαρτός για την θνητή ζωή ενώ με την θέωση αποκτά οντότητα αθάνατη την οποία θα του δώσει ο Θεός κατά πως υποσχέθηκε. Στην πραγματεία αυτή δεν μπορεί να μην υπάρχει η ΑΛΗΘΕΙΑ του ενός θεού αφού Αυτός είναι ο Δημιουργός της σημερινής κατάστασης του σύμπαντος. Οι άθεοι και οι ανόητοι μπορούν να χλευάζουν. Η αλήθεια ΠΑΝΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ αργά ή γρήγορα και η παρούσα θνητή ζωή είναι μικρή και ασήμαντη εμπρός στην αιωνιότητα και σε ότι ακολουθήσει. Αυτός που χλευάζει την αλήθεια όταν η αλήθεια βρεθεί εμπρός του ντρέπεται και η Μετάνοια αυτού ακολουθεί αυτομάτως. Έτσι ακόμη και την ύστατη ώρα κάποιες ψυχές θα σωθούν όταν δουν την ΑΛΗΘΕΙΑ κατάματα και είναι γνωστό ότι ο Κύριος είπε στους ανθρώπους ότι το Όνομά Του είναι ΑΛΗΘΕΙΑ.

Εύχομαι αυτή η πραγματεία να βοήθησε έστω και λίγους ανθρώπους να κατανοήσουν την ασημαντότητα της συμπαντικής αναζήτησης. Όσοι πάραυτα θέλουν να ικανοποιήσουν την περιέργειά τους ελπίζω να κατανόησαν το πώς και το γιατί δημιουργήθηκε το σύμπαν. Το πώς αναφέρθηκε σε αυτήν την πραγματεία ενώ το γιατί αναφέρθηκε σε άλλη και αναφέρομαι σε αυτήν του Θεϊκού Σχεδίου καθώς αυτές οι πραγματείες είναι από τις σημαντικότερες που έχω δημοσιεύσει. Φυσικά καμιά δεν είναι ασήμαντη αφού σε όλες δόθηκαν γνώσεις που σπάνια μπορεί να βρει κανείς συγκεντρωμένες με τρόπο που να αποκαλύπτονται τα ψεύδη και οι πλάνες στον νου νοημόνων. Είναι φανερό ότι οι πραγματείες αυτές γράφηκαν για νοήμονες και όχι για ανόητους. Νοήμονες είναι όσοι διαθέτουν φιλοσοφικό πνεύμα και αυτό το διαθέτουν μόνο οι αληθινοί αναζητητές της γνώσης. Οι επαρμένοι που νομίζουν ότι διαθέτουν διάκριση ποτέ δεν θα φτάσουν στην κορύφωση της γνώσης εκεί όπου η αναζήτηση αυτής αγγίζει την σοφία για τον κατακτητή της.

Καλή συνέχεια ΣΕ ΠΑΝΤΕΣ τους αναζητητές της γνώσης.