Η πορεία προς την αγάπη με οδηγό την ψυχολογία και την φιλοσοφία

Εισαγωγή(Το είμαι ως οντότητα)

Ξεκινώντας λοιπόν την πραγματεία αυτή θέλω να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου οι οποίες γεννήθηκαν κατά την εφηβεία μου και ωρίμασαν στον βαθμό που θα μπορούσε να συμβεί αυτό στα χρόνια που ακολούθησαν.

Φαντάζομαι ότι πολλοί από εσάς αναρωτηθήκατε για το “ είναι” σας και ο καθένας είχε διαφορετική αφετηρία σκέψης.

Συνηθίζεται η σειρά των ερωτήσεων να γίνεται ως εξής :

«Ποιος είμαι»;; «που πάω»;;; «τι κάνω»;;;;» κοκ.

Διαφοροποιώντας εγώ την σκέψη μου από όσα εξωτερικεύουν οι περισσότεροι αναρωτήθηκα για το «είμαι» στην κατεύθυνση του πως λειτουργώ ως οργανισμός με την σκέψη ως οντότητα.

Τι είναι αυτό που γεννάει την σκέψη ως οντότητα;;;

Μπορεί αυτό να είναι απλά ο εγκέφαλος του ανθρώπου;;

Πως γίνεται και σκέφτομαι;;;

Γιατί σκέφτομαι έτσι και δεν σκέφτομαι διαφορετικά;;;

Τι είναι αυτό που ορίζει το σύνολο των σκέψεων( = λογισμός) ;;;;;

Αυτές οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά με οδήγησαν σε μια κατάσταση που τελικά όρισα τον έλεγχο της σκέψης με διάφορα απλά αποτελέσματα στην ψυχολογία μου και στην ικανότητα εξωτερίκευσης μιας εσώτερης αγάπης την οποία για χρόνια ήθελα να μένει κρυφή και ανεκδήλωτη και συχνά δημιουργώντας αυτοάμυνες, όριζα συμπεριφορές μίσους οι οποίες δεν μου ήταν αρεστές που συχνά αυτές ήταν αυθόρμητες μη ελεγχόμενες ενέργειες.

Πως μπορεί λοιπόν ο άνθρωπος να εμποδίζει τον αυθορμητισμό που προάγει συμπεριφορές μίσους;

Πως μπορεί ο άνθρωπος να ελέγξει την σκέψη του με αποτέλεσμα να μην προάγει συμπεριφορές μίσους;;;

Πως μπορεί ο άνθρωπος να φτάσει τελικά στην μέγιστη δυνατή αγάπη;;;

Τα ερωτήματα αυτά μελετώντας την φιλοσοφία με οδήγησαν στην νόηση της ολοκλήρωσης της ψυχής που είδα να διδάσκει η Ορθοδοξία, την οποία προσπέρασα αρχικά γιατί βρισκόμουν μακράν αυτής και αργότερα έμαθα ότι διδάχθηκε αυτή από τον αρχαιότερο των Ελλήνων φιλοσόφων τον Ερμή τον Τρισμέγιστο και ακόμη περισσότερο από τους αρχαίους Έλληνες φιλόσοφους των οποίων το όνομα διαβάλλεται ανά τους αιώνες από τους σοφιστές της αρχαιότητας και τα αποσπάσματα που θέλουν να μελετούν ΙΔΙΟΤΕΛΩΣ οι σύγχρονοι σοφιστές, οι οποίοι και θέλουν να οδηγούν τις μάζες προς συμπεριφορές σαρκικών ηδονών ή ακόμη και κακοψυχίας μέσα από τα αναρχικά ή τα αντιεξουσιαστικά κοινωνικά πρότυπα που αναπτύσσονται τις τελευταίες δεκαετίες περισσότερο από ποτέ, συστήματα τα οποία ενέταξαν τμήματα της μηδενιστικής φιλοσοφίας για να πλανήσουν τις μάζες και να τις οδηγήσουν σε συμπεριφορές μίσους.

Ο έλεγχος της σκέψης διδάσκεται και στις ανατολικές φιλοσοφίες από τις οποίες άντλησα στοιχεία για να κάνω τα πρώτα μου βήματα στον αγώνα απόκτησης αυτοελέγχου, αλλά όταν μελέτησα αργότερα την κλίμακα και την Ελληνική διδασκαλία απόκτησης αρετών γενικότερα, είδα ότι οι Βουδιστικοί και άλλοι Ανατολικοί κύκλοι βρίσκονται μακράν της αγάπης στην οποία ενδέχεται να φτάσουν μέσα από τις συμπληγάδες που οι ίδιοι δημιουργούν στα πλαίσιο των διδασκαλιών αυτών. Σε άλλη πραγματεία έχω αναλύσει τα σχετικά.
Η απλότητα με την οποία αποκτά κανείς τον αυτοέλεγχο μέσα από την αρχαία Ελληνική φιλοσοφία είναι απερίγραπτη για δύσκολο να γίνει κατανοητή από όποιον δεν έχει εντρυφήσει την σκέψη του στην διδασκαλία αρετής και ειδικά σε όποιον δεν έχει κατανοήσει την διαφορά του ηθικού από το ανήθικο καθώς ηθικό ορίζεται κάθε παράγοντας που δρέπει αρετές ενώ ανήθικο αντίθετα ο παράγοντας που δρέπει τις κακίες και όπως ονομάστηκαν αυτές από τον Αριστοτέλη τον γνωστό αρχαίο φιλόσοφο στην πραγματεία του «περί αρετών και κακιών».

Περί μηδενισμού και τεκμηρίωση ένθεης κατάστασης

Μια που ανέφερα τους μηδενιστές οι οποίοι θεωρούν ότι από το μηδέν μπορεί να προήλθε ζωή, θα ήθελα να τους θέσω το εξής υπόψη τους:

Εφόσον προήλθε ζωή εκ του μηδενός και αφού ο πατέρας του πρώτου ανθρώπου ή της πρώτης μορφής ζωής είναι το μηδέν, τότε η ζωή είναι μηδέν, δηλαδή τίποτα και άρα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ(άτοπο)। Αφού υπάρχουν λοιπόν και αφού θεωρούν ότι δεν υπάρχει Θεός τότε το μηδέν γέννησε την πρώτη μορφή ζωής και άρα αυτοί είναι μηδενογέννητοι και αφού είναι μηδενογέννητοι άρα και οι ίδιοι είναι πλέον μηδενικά και αφού ο απόγονος του μηδενός δεν μπορεί παρά να είναι ένα άλλο μηδέν. Η αναφορά μου αυτή απευθύνεται και προς τους άθεους καθώς η κατάσταση κατά την οποία θεωρούν ανύπαρκτο τον Θεό, ορίζει και αυτούς μηδενογέννητους και άρα και αυτοί είναι ΟΛΟΚΛΗΡΑ μηδενικά με βάση την φιλοσοφία στην οποία αναπτύσσονται καθώς θεωρούν επίσης ότι από το μηδέν μπορεί να προήλθε ζωή.

Οι αρχαίοι έλληνες έλεγαν ότι ΤΑ ΠΑΝΤΑ πρέπει να διέπονται από μία αρχή δηλαδή μία αφετηρία। Έτσι και για να υπάρχει ζωή πρέπει εκ των πραγμάτων να υπάρχει μια μορφή ζωής η οποία είναι ΑΘΑΝΑΤΗ και ΑΔΗΜΙΟΥΡΓΗΤΗ ζώσα ΑΕΙ. Αν αυτή έχει δημιουργηθεί δηλαδή γεννηθεί, τότε προήλθε από το μηδέν και αφού από το τίποτα ΜΟΝΟ ΤΙΠΟΤΑ μπορεί να γεννηθεί άρα ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ να μην ήταν ζώσα αεί η πρώτη μορφή ζωής την οποία όσοι πιστεύουν σε ένθεη κατάσταση ονομάζουν Θεό ή ΠΑΤΕΡΑ ΠΑΝΤΩΝ που ΕΙΝΑΙ ο ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ. Με δεδομένο ότι ΣΕ ΟΛΕΣ τις θρησκείες αναφέρεται ο πατέρας ΠΑΝΤΩΝ, ακόμη και κάπου στα κρυφά τους κείμενα και εφόσον μας είπε ότι έπλασε τον άνθρωπο για να μην είναι μόνος(ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ υπάρχει αυτή η αναφορά) γίνεται φανερό ότι ο ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΑΣ ΠΑΝΤΩΝ ήταν η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΡΧΗ και άρα είναι ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ο ΕΝΑΣ και ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ. Δεν είναι τυχαίο ότι υπάρχουν Προφητείες στον Βουδισμό και στην αρχαία Κίνα που αναφέρουν την έλευση του Κυρίου, του Υιού του Θεού και συχνά πυκνά βρίσκει κανείς μελετώντας ΣΕ ΟΛΕΣ τις θρησκείες αναφορές για τον Τριαδικό Θεό. Είναι φανερό λοιπόν ότι η Αλήθεια ακολουθεί τον Υιό του Θεού και τον ΟΡΘΟΔΟΞΟ Χριστιανισμό, η οποία είναι η ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΗ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ καθώς αρχίζει με την δημιουργία των Αγγέλων και φτάνει στον θνητό άνθρωπο και στο τέλος του κόσμου διαμέσω των Προφητειών ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ και όχι Αγίων ή ανθρώπου.

Η ψυχολογία ως επιστήμη και οι μελετητές αυτής

Τα χρόνια εκείνα της εφηβείας μου οι σκέψεις αυτές που αφορούσαν το «είναι» μου ήταν προβληματισμοί οι οποίοι έμεναν αναπάντητοι। Μελέτησα αρχικά λοιπόν λίγα βιβλία ψυχολογίας και ο φιλοσοφικός μου νους έμενε ΣΥΝΕΧΩΣ ανικανοποίητος. Οι απαντήσεις που ελάμβανα ήταν τόσο ατεκμηρίωτες που όντας νεότατος ακόμη θεώρησα ότι η ψυχολογία είναι μία επιστήμη ασυνάρτητη η οποία προσπαθεί να γενικεύσει και να ορίσει τους ανθρώπους να λειτουργούν ως μη αυτόνομες οντότητες. Αυτό το γεγονός με ξένισε και θύμωσα τόσο πολύ με τους ψυχολόγους που τους θεώρησα ΑΝΙΔΕΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ όταν έφτασα στα χρόνια των σπουδών μου και τότε που έμαθα τους γενικούς κανόνες που διέπουν έρευνα και τον τρόπο που τεκμηριώνεται ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΑ αυτή. Εκεί οριστικοποίησα την θέση που είχα αναπτύξει από παιδί σχετικά με την δράση των ψυχολόγων των οποίων οι περισσότεροι αναπτύσσονται σε μια επιστήμη που στόχο έχει να απομυζήσει πλέον οικονομικά την κοινωνία με ΜΗΔΑΜΙΝΗ προσφορά. Όταν είδα να καταργούν βασικούς κανόνες της Γενετικής που ξεχωρίζουν τα κληρονομικά από τα επίκτητα χαρακτηριστικά και να αποδίδουν κληρονομικότητες σε ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΑ αναστρέψιμα χαρακτηριστικά, τότε κατάλαβα ότι η ψυχολογία διασύρεται από ανθρώπους οι οποίοι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ, αλλά απλοί μπουρδολόγοι σοφιστές που παρουσιάζονται ως επιστήμονες για να θαμπώσουν τον κόσμο ή για να αποδώσουν χρήσιμη επαγγελματική δραστηριότητα ακόμη και εκεί όπου δεν υπάρχει αυτή.

Πέρα λοιπόν από τις πολύ σοβαρές ψυχικές ασθένειες στις οποίες η επιστήμη της ψυχολογίας προσφέρει τα μέγιστα δυνατά και φυσικά η προηγούμενη αναφορά μου δεν απευθύνεται στο υγιές αυτό μέλος της επιστήμης αυτής, αναπτύχθηκαν οι γνωστοί ψυχοθεραπευτές του καναπέ και ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ως οικονομικά απομυζητές ανθρώπων χωρίς ΚΑΜΙΑ προσφορά και αφού είδα τα αποτελέσματα σε ανθρώπους που τους επισκέφτηκαν. Πέρα από μία παροδική και εθιστική φαρμακευτική αγωγή, η προσφορά των ψυχολόγων που λειτουργούν στην κατηγορία αυτή ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ. Φυσικά κάθε κανόνας έχει και τις εξαιρέσεις του.

Οι ψυχολόγοι που ενδιαφέρονται πραγματικά για τον άνθρωπο δεν θα αναλωθούν σε συμπεράσματα όπως αυτά που αναπτύσσουν οι γνωστές τηλεοπτικές κυρίες του χώρου της ψυχολογίας, τα οποία είναι στατιστικές αναλύσεις σε μία γενική κατεύθυνση απλά και είναι ΑΛΗΘΕΣ κατά μερίδα ατόμων τα συμπεράσματα τα οποία εξάγονται, αλλά θα προχωρήσουν σε μία διδασκαλία απόκτησης ελέγχου του νου από τους ασθενείς ΚΑΙ ΟΧΙ ΘΥΜΑΤΑ όπως έχουν καταντήσει τους ανθρώπους που έχουν φτάσει σε συνθήκες απόγνωσης. Η απόγνωση και το ψυχολογικό στρες ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΑ αλλά οι κύριοι αυτοί ονομάζουν ασθένειες πολλές απόλυτα φυσιολογικές καταστάσεις για να έχει η επιστήμη τους πελατεία και να μπορούν να επιβιώσουν και όπου επαναλαμβάνω επιβιώνουν ΜΕ ΜΗΔΑΝΙΜΗ προσφορά στον άνθρωπο. Ονομάζουν ασθένειες επίσης την υπερκινητικότητα και την διάσπαση προσοχής.

Στην κατηγορία με υπερκινητικότητα βρίσκονται παιδιά με υπερβολική ενεργητικότητα την οποία απλά πρέπει να ελέγξουν για να δρομολογηθεί μία επιβίωση και τα παιδιά αυτά όταν μεγαλώνουν γίνονται εξαιρετικά εργατικά ενώ όταν γίνουν αθλητές πετυχαίνουν υψηλές επιδόσεις και αν ο σωματότυπος τους βοηθά στο άθλημα που έχουν επιλέξει। Η υπερκινητικότητα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΑ αλλά ορίζεται κυρίως από ανυπομονησία και ενεργητικότητα την οποία το άτομο θέλει να διοχετεύσει κάπου. Όταν τα παιδιά αυτά ασκηθούν σωστά στην υπομονή γίνονται ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΔΥΝΑΤΟΙ χαρακτήρες σε αντίθεση με τα περισσότερα παιδιά τα οποία θεωρούν υγιή οι ψυχολόγοι και μπορεί τελικά περισσότερα από αυτά στατιστικά να οδηγούνται στην αυτοκτονία. Αναφέρθηκα στην στατιστική γιατί αυτή είναι που χρησιμοποιείται παραδόξως, όταν ο κάθε άνθρωπος ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ και ελάχιστα ομοιάζουν οι συμπεριφορές των ανθρώπων ακόμη και αν μεγαλώσουν στο ίδιο περιβάλλον. Το γεγονός ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΑΘΕΡΟΣ παράγοντας για να μελετηθεί ορίζει ως ΠΛΗΡΩΣ ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΕΣ τις έρευνες που χρησιμοποιούν στατιστική στον τομέα της ψυχολογίας και της Ιατρικής γενικότερα. Η στατιστική είναι εργαλείο ΕΝΔΕΙΞΗΣ και για να ορίσει απόδειξη χρειάζεται ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΠΟΣΟΣΤΟ, κάτι το οποίο ΜΟΝΟ ΣΕ ΓΟΝΙΔΙΑΚΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ αναζητά από ότι γνωρίζω η σύγχρονη επιστήμη της Μοριακής βιολογίας αλλά και οι γενετιστές όταν η έρευνα φτάσει στο γονίδιο. Σε αντίθεση οι ψυχολόγοι αν και ΜΗ ΓΕΝΝΕΤΙΣΤΕΣ αραδιάζουν σωρεία από ανοησίες περί γονιδιακής συμπεριφοράς σε ΠΛΗΡΩΣ ΕΠΙΚΤΗΤΑ χαρακτηριστικά, από την ανοησία της κεφαλής τους που τους οδηγεί να μελετήσουν στατιστικά ένα δείγμα ανθρώπων, που αν μεγάλωνε με διαφορετικούς γονείς και σε διαφορετικό περιβάλλον αυτόματα θα είχε ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ επιλογές, επιλογές που ορίζονται από την μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου.

Η διάσπαση προσοχής παρατηρείται ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ οι οποίοι αντιμετωπίζουν προβλήματα τα οποία τους απασχολούν την σκέψη με αποτέλεσμα η σκέψη τους να κατευθύνεται αλλού και όχι πχ στην μαθησιακή ασχολία των παιδιών κατά την οποία θεωρούν οι ΨΕΥΤΟΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ότι το παιδί πάσχει, όταν πάσχει ΜΟΝΟ Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥΣ। Φυσικά στο υγιές κομμάτι της ψυχολογίας υπάρχουν οι ψυχολόγοι οι οποίοι θα προσεγγίσουν το παιδί και μιλώντας το θα προσπαθήσουν να βρουν και να αντιμετωπίσουν ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ και όχι την ΨΕΥΤΟΑΣΘΕΝΕΙΑ την οποία ονομάζουν διάσπαση προσοχής.

Η ΜΟΝΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ που τεκμηριώνεται ασθένεια είναι στην περίπτωση των αυτιστικών παιδιών και όπου ΚΑΙ ΠΑΛΙ η ασθένεια δεν είναι η διάσπαση προσοχής αλλά κάτι άλλο που έχει σχέση με τις ουσίες που δεν μετακινούνται σωστά εντός ενός σώματος που ασθενεί ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ। Ψυχή και σώμα συνυπάρχουν και η αδυναμία κίνησης των νευροδιαβιβαστών που υποθέτω ότι είναι ουσίες της ύλης που συνθέτουν την ψυχή, εντός του εγκεφάλου προς τα κέντρα των αισθήσεων τα οποία βρίσκονται επίσης εντός του εγκεφάλου, ορίζει πολλές από τις επονομαζόμενες ψυχικές ασθένειες που είναι πραγματικά ασθένειες τελικά.

Εφόσον η ψυχή είναι ΑΘΑΝΑΤΗ ΚΑΙ ΑΦΘΑΡΤΗ τότε αυτή ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΝΟΣΕΙ και νοσεί απλά το σώμα το οποίο την φέρει εντός του οποίου εμποδίζεται η εξαγωγή λογισμών αν και οι αισθήσεις έχει αποδειχθεί ότι λειτουργούν κανονικά στην περίπτωση των επονομαζόμενων συναισθημάτων। Στην πραγματικότητα λειτουργούν και πάλι ΤΕΛΕΙΑ οι αισθήσεις της καρδιάς που είναι η αγάπη και το μίσος των οποίων οι νευροδιαβιβαστές νομίζω ότι έχουν ήδη βρεθεί και έχουν ελεγχθεί παροδικά ή και μόνιμα σε ασθένειες θεραπεύσιμες με την χρήση θεραπευτικής αγωγής από τους ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥΣ, αυτούς που δεν αναζητούν λύσεις μέσα από τις στατιστικές ανοησίες αλλά μέσα από την ΚΑΘΑΡΗ επιστήμη και όπου η τεκμηρίωση ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ και ορίζει ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΑ συμπεράσματα τα οποία είναι ΑΔΥΝΑΤΟ να αμφισβητηθούν. Με την θεραπεία του σώματος λοιπόν και την σωστή κίνηση των νευροδιαβιβαστών η επιστήμη έχει καταφέρει και έχει θεραπεύσει πολλές από τις πραγματικές ψυχικές ασθένειες αν και η έρευνα ακόμη είναι σε βρεφικό στάδιο ωστόσο ο ρυθμός των ανακαλύψεων δείχνει ότι μπορεί να ενηλικιωθεί πολύ σύντομα και να βρεθούν θεραπείες σε πάρα πολλές πραγματικές ασθένειες από τις επονομαζόμενες ψυχικές στις οποίες όπως προείπα ΔΕΝ ΝΟΣΕΙ η ψυχή αλλά το σώμα χωρίς το οποίο ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να έχει υπόσταση αυτή αλλά ούτε το σώμα μπορεί να φέρει ζωή δίχως αυτή. Ακόμη και τα ζώα έχουν μια μορφή ατελούς ή άτυπης ψυχής που ορίζει την ικανότητα να αισθάνονται. Αυτό ορίζει τα ζώα ανώτερους οργανισμούς από τους άλλους γνωστούς στο γενετικό βασίλειο των ζωντανών οργανισμών.

Είναι ήδη γνωστές οι αναφορές του Επίκουρου αλλά και των σύγχρονων Αγίων Πατέρων της εκκλησίας μας που αναφέρονται σε αδυναμία αυτόνομης υπάρξεως της ψυχής ή του σώματος δίχως ψυχή। Το γεγονός αυτό ορίζει ΑΝΟΗΤΟΥΣ του Αμερικανούς που θεωρούν ότι δύναται να υπάρχουν πνεύματα με την έννοια που αποδίδουν αυτοί στην έννοια πνεύμα καθώς θεωρούν ότι ψυχές δύναται να επιστρέφουν χωρίς σώμα και να ζουν δίχως αυτό. Αυτό είναι ΠΛΗΡΩΣ ΑΤΟΠΟ στην ορθοδοξία καθώς σε αυτή οι Ιερείς μιλούν για μετουσίωση της ψυχής ΣΕ ΝΕΟ ΣΩΜΑ μετά τον θάνατο το οποίο ΚΟΙΜΑΤΑΙ με εξαίρεση όσους γίνονται Άγιοι οι οποίοι μπορεί να επιστρέφουν πραγματικά.

Θυμίζω ότι στην αρχαία Ελλάδα πνεύμα είναι ένα σύνολο λογισμών προς ενιαία κατεύθυνση και δεν ορίζει ΚΑΜΙΑ ΖΩΣΑ ΟΝΤΟΤΗΤΑ όπως μας την περιγράφουν τα αφιλοσόφητα Αμερικανάκια που πιστεύουν άβουλα την κάθε αηδία μηδενιστικής προέλευσης। Φυσικά δεν εξαιρούνται και πολλοί από τους Έλληνες που επηρεάζονται για χρόνια και μέχρι να κατασταλάξουν στην ΑΛΗΘΕΙΑ που είναι η ένθεη κατάσταση τελικά.

Το υλικό της ψυχής και προσδιορισμός αυτού

Επιστρέφω λοιπόν στους αρχικούς προβληματισμούς μου καθώς ξέφυγα σκόπιμα για να αναδείξω τώρα την ύπαρξη της οντότητας της ψυχής, η οποία ΠΑΡΑΔΟΞΩΣ για τους πολλούς ψυχολόγους οι οποίοι είναι ΠΛΗΡΩΣ ΑΦΙΛΟΣΟΦΗΤΟΙ είναι μία άυλη οντότητα με αποτέλεσμα να αποκτά διαχρονικότητα ο λόγος του Επίκουρου ο οποίος θεωρούσε ΑΝΟΗΤΟΥΣ όσους μιλούσαν για άυλη ψυχή। Οι αποδείξεις περί του υλικού της ψυχής δόθηκαν σε άλλη πραγματεία। Αν η ψυχή ήταν άυλη τότε θα ήταν ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ και άρα οι ψυχολόγοι που πιστεύουν στο άυλο της ψυχής θεωρούν ότι δεν έχει νόημα να υπάρχει η επιστήμη την οποία ασκούν. Παράδοξο;;;;;;; ΒΕΒΑΙΟΤΑΤΑ ΝΑΙ.

Διδάχθηκα λοιπόν στο Λύκειο για την συνείδηση, το υποσυνείδητο και το ασυνείδητο και τα χρόνια εκείνα δέχθηκα τις έννοιες και τους ορισμούς μην έχοντας μελετήσει επαρκώς τις σχετικές αναλύσεις και θεωρώντας ότι κάτι θα μου διαφεύγει.

Μελετώντας λοιπόν την φιλοσοφία και την χρήση των εννοιών γενικεύτηκε η εικόνα που είχα για την κάθε έννοια ξεχωριστά και είδα ότι η συνείδηση χρησιμοποιήθηκε αντί να ορίζει το συνειδητό για να ορίσει το ΗΘΙΚΟ। Λένε λοιπόν σε κάποιον «καλά δεν έχεις συνείδηση;» και ορίζουν την συνειδητότητα της μη αρετής των ανθρώπων αυτών.

Αλλά όταν λέει κάποιος ότι «αυτός ο άνθρωπος έχει συνείδηση του τι πράττει, τότε κατανοεί κανείς η συνείδηση δεν είναι τίποτα άλλο από αντίληψη ή καλύτερα αυτογνωσία της πράξης που τελείται। Σε αυτήν την περίπτωση η συνείδηση ορίζει απλά ΤΟ ΑΝΤΙΛΗΠΤΟ και δεν ορίζει ΚΑΝΕΝΑ ΤΜΗΜΑ της ψυχής κατά πως μας παρουσιάστηκε από μια επιστήμη η οποία από ότι φαίνεται βρίσκεται στο νηπιακό της στάδιο ακόμη και αυτό γιατί κυριαρχήθηκε από ανθρώπους που θεοποίησαν τον εαυτό τους και αδιαφόρησαν για τον ΕΝΑ ΘΕΟ και ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΠΑΝΤΩΝ.

Η αναφορά μου αυτή στον Θεό έχει αφετηρία την τεκμηρίωση του υλικού της ψυχής που παρουσίασα σε άλλη πραγματεία η οποία φυσικά ΔΕΝ ΠΡΟΗΛΘΕ ΕΚ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΟΣ για να είναι ΜΗΔΕΝ δηλαδή ανύπαρκτη ύλης। Αφού και ο άνθρωπος ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ να προήλθε εκ του μηδενός, είναι ολοφάνερο ότι έχει αφετηρία την Θεϊκή Ύλη την οποία ονόμασε ο ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ στην αρχαιότητα «νέφες» καθώς ομοιάζει με νέφες τόσο το ΥΛΙΚΟ ΣΩΜΑ του Θεού όσο και το υλικό με το οποίο φάνηκε πολλές φορές στους ανθρώπους οι οποίοι είδαν μια ομίχλη να Τον καλύπτει κατά την ώρα που τους μιλούσε.

Τελικά λοιπόν ποια η χημική σύσταση της ύλης της ψυχής και πως αυτή φεύγει αυτή η μάζα από ερμητικά κλεισμένο κλίβανο στο πείραμα ζύγισης ετοιμοθάνατου ανθρώπου;
Η μάζα αυτή λοιπόν αποτελεί το ΑΘΑΝΑΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΑΣ και διαφεύγει με τις ΔΥΝΑΜΕΙΣ που φέρουν οι Άγγελοι καθώς ο Φύλακας Άγγελός μας είναι αυτός που οδηγεί το εσώτερο είναι μας στον χώρο αναπαύσεως των ψυχών. Γίνεται φανερό εδώ λοιπόν ότι εντάσσω τμήματα Θεοσοφίας στον λόγο μου για να αποκαλύψω την ολοκλήρωση των συμπερασμάτων στα οποία σταδιακά έφτασα δημιουργώντας μία ύλη(λόγο) πολύ συγκεχυμένη η οποία δύσκολα θα καταφέρει να την εκμεταλλευτεί κάποιος δίχως γνώσεις για κερδοσκοπικούς σκοπούς. ΔΙΝΩ ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ όπως έλαβα από Γέροντες την γνώση και απλά συνδυάζω επιστήμη και φιλοσοφία για να φτάσω σε βαθύτερες νοήσεις τις οποίες όσοι διαθέτουν σκέψη θα συνδυάσουν και θα κατανοήσουν δύσκολα μονοπάτια επιστημών, τα οποία οι επιστήμονες ή καλύτερα κάτι κολεγιόπαιδα που αυτοονομάστηκαν επιστήμονες, δεν κατάφεραν λόγω ελλείψεως φιλοσοφικότητας να τις προσεγγίσουν στον τομέα της ψυχολογίας και όχι μόνο.
Στο Λύκειο λοιπόν διδάχθηκα την κίνηση ουσιών τα οποία ορίζουν τον τρόπο με τον οποίο αισθάνεται ο άνθρωπος। Αυτές μελλοντικά είδα να ονομάζονται νευροδιαβιβαστές και εκεί αναρωτήθηκα τι σχέση μπορεί να έχουν με την ΑΘΑΝΑΤΗ ΟΥΣΙΑ που ΕΙΝΑΙ η ψυχή καθώς αυτό είχε ήδη τεκμηριωθεί στον νου μου φιλοσοφικά και απλά ερευνούσα το τοπίο μέσα από έρευνες επιστημόνων από τις οποίες αντλούσα στοιχεία της έρευνας για να αποκτήσω τα δικά μου συμπεράσματα φυσικά ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΟΡΙΖΩ ότι διαθέτω γνώση ψυχολογίας όπως το ίδιο συμβαίνει ακόμη και σήμερα. ΔΕΝ ΕΧΩ ΙΔΕΑ ΑΠΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ αλλά έχω απλά εξάγει τα συμπεράσματά μου σχετικά με το τεκμηριωμένο μέρος της επιστήμης αυτής η οποία ΕΛΠΙΖΩ ότι στο μέλλον θα αναπτυχθεί προς όφελος του ανθρώπου και όχι προς όφελος της τσέπης των ανθρώπων που της διαχειρίζονται.

Αυτό που ήθελα να πω λοιπόν είναι ότι οι νευροδιαβιβαστές είναι πολύ πιθανό να είναι ουσίες οι οποίες εμπεριέχονται στο νεφελώδες υλικό το οποίο αποτελεί την ύλη της ψυχής η οποία διαχέεται μέχρι την άκρη των δαχτύλων μας κατά πως λένε Μοναχοί και καθηγητές Θεολογίας και φυσικά Γέροντες και άγιοι της εκκλησίας μας। Φυσικά ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ αν αληθεύει η υπόθεση αυτή γεγονός που θα μπορούσε να τεκμηριωθεί πολύ απλά αν κάποιος διέθετε το σώμα του για έρευνα και μελετώντας ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΟΥΣΙΕΣ που το αποτελούν προ του θανάτου σε σχέση με όσες μένουν μετά τον θάνατο, καθώς ως γνωστόν και όπως προαναφέρθηκε με τον θάνατο χάνεται μία ποσότητα μάζας που αντιστοιχεί σε κάποια γραμμάρια τα οποία για την επιστήμη ακόμη δεν έχουν προσδιοριστεί, αλλά γνωρίζω από Γέροντες ότι το ελάχιστο που μπορεί να ζυγίζει η μάζα μιας ψυχής είναι περίπου 8 γραμμάρια, μάζα η οποία αυξάνεται αλλά όχι σε σχέση με την μάζα του σώματος, αλλά σε σχέση με κάτι άλλο, καθώς αυτό δεν θα γίνει ούτως ή άλλως κατανοητό και είναι φυσικά η απάντηση που έλαβα από Γέροντες της Ορθοδόξου εκκλησίας μας. Η αύξηση της μάζας της ψυχής προέρχεται από τα οξέα του σύμπαντος τα οποία έχουν οριστεί κατά περίσταση ποσοτικά και ποιοτικά να εισέρχονται και να προσκολλώνται σε αυτή, ανάλογα με το ύψος της αμαρτίας που θα τελεστεί. Η ΔΥΝΑΜΗ που Λόγου του Θεού έχει ορίσει την ποιοτική σύσταση και την ποσότητα του κάθε οξέος που εισέρχεται στην ψυχή το οποίο θα φύγει με την ΧΑΡΗ που μας δίνει ο Κύριος με το ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΑΙΜΑ ΤΟΥ για την απαλλαγή μας από την αμαρτία ΑΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΝ διαθέτουμε Μετάνοια. Αυτό ορίζεται ακόμη και σε όσους δεν λαμβάνουν την Θεία Μετάληψη ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ καθώς οι τύψεις εγκλημάτων ορίζουν πάντα κάποιο ύψος Μετάνοιας η οποία συνυπολογίζεται ΠΑΝΔΙΚΑΙΑ για όλους τους λαούς. Η αναφορά μου αυτή τεκμηριώνεται από τον Προφήτη (Ησαΐα α18) και όπου αναφέρεται με ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΑΦΗΝΕΙΑ το ελαφρύ κόκκινο χρώμα ή και βαθύ κόκκινο επίσης, το οποίο αποκτά η ψυχή από τα οξέα που αναφέρθηκαν παραπάνω και ο Θεός ΥΠΟΣΧΕΤΑΙ ΤΗΝ ΛΕΥΚΑΝΣΗ αυτής περισσότερο από το χιόνι.

Αν μελετηθεί η διαφορά της ποιοτικής σύστασης σε άνθρωπο που θα έχει μάζα ψυχής περισσότερη των οκτώ γραμμαρίων από άνθρωπο που αυτή που δεν θα ξεπερνά την ποσότητα αυτή, μπορούν οι επιστήμονες να ανακαλύψουν τα οξέα που κατακαίνε την ψυχή στην περίπτωση που θα επιτραπεί αυτό από τον Φύλακα Άγγελο και αν βέβαια δεν αξίζει σωτηρίας κάποιος σύμφωνα με την ΚΡΙΣΗ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ।

Η μάζα λοιπόν που θα λείπει στο πείραμα αυτό που ανέφερα νωρίτερα και οι ουσίες που την αποτελούν μπορεί στο μέλλον με την χρήση της πληροφορικής και ειδικών μηχανημάτων που συνεχώς κατασκευάζονται για ανάλογες απαντήσεις να μας δώσει την απάντηση σχετικά με την χημική σύνθεση της ψυχής η οποία ονομάζεται ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ αθάνατη κατά πως περιγράφεται από τον Επίκουρο, ο οποίος θεωρείται ως ο αρχαιότερος επιστήμονας- φιλόσοφος που μελέτησε διεξοδικά την ψυχή συνεχίζοντας την μελέτη του Πλάτωνα ο οποίος είχε διαχωρίσει την ψυχή σε λογικό, θυμικό και επιθυμητικό।

Η ψυχολογία τα αρχαία χρόνια και η μελέτη αυτής από τους φιλοσόφους της αρχαίας Ελλάδας

Αν και πολλοί φιλόσοφοι της αρχαιότητας μελέτησαν τον ψυχολογικό παράγοντα παραδόξως θεωρείται θεμελιωτής της ο Επίκουρος। Στην πραγματικότητα ο Ιπποκράτης αλλά και ο Θεόφραστος που θεωρείται καθόλου άδικα ο πατέρας της επιστήμης της Γεωπονίας αλλά και όλοι οι φιλόσοφοι της αρχαιότητας μελέτησαν τον ψυχολογικό παράγοντα. Αυτός όμως που πρώτος όρισε μια μορφή άτυπου διαχωρισμού της ψυχής είναι ο Πλάτωνας. Χώρισε λοιπόν την ψυχή σε τρία μέρη ορίζοντας αυτά ως λογικό το μέρος εκείνο της ψυχής ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ το οποίο ορίζει την πηγή από την οποία προέρχονται οι λογισμοί, θυμικό το μέρος της ψυχής το οποίο ορίζει τις μνήμες και επιθυμητικό εκείνο το μέρος της ψυχής το οποίο ορίζει τις επιθυμίες.

Παρατηρώντας λοιπόν τους νεώτερους ψυχολόγους είδα να διαχωρίζουν την ψυχή σε συνείδηση και υποσυνείδητο αλλά και άλλες ΑΗΔΙΕΣ οι οποίες ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ έχουν। Το υποσυνείδητο μπορεί να οριστεί ως αυτό που βρίσκεται κάτω από το συνειδητό και ΤΟ ΜΟΝΟ που μπορεί να υπάρχει πέρα από το συνειδητό είναι ΤΟ ΜΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ. Ως υποσυνείδητο ορίζουν οι επιστήμονες αυτό που ορίζει τις αυθόρμητες επιλογές αλλά στην πραγματικότητα αυτό είναι κάτι το ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ καθώς κάθε επιλογή μπορεί και έχει πηγή κάποιους λογισμούς που βρίσκονται βαθιά στα έγκατα της σκέψης και λαμβάνουν χώρα σε αστραπιαίες στιγμές δίχως να γίνονται αντιληπτές. Δηλαδή δεν είναι ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ κάτι που κρύβεται κάτω από την συνείδηση αλλά ΛΟΓΙΣΜΟΙ οι οποίοι εξέρχονται αυθόρμητα αλλά και ΤΑΧΥΤΑΤΑ και έχουν πηγή τον τρόπο σκέψης που έχει επιλέξει ή έχει διδαχθεί το άτομο.

Γνωρίζω ότι τα παραπάνω ξενίζουν τους περισσότερους αλλά αν μελετήσουν λίγο τον Φρόυντ θα δουν ότι σχεδόν με παρόμοιο τρόπο ανέλυε τα σχετικά.
Ο Πλάτωνας λοιπόν όρισε ως λογικό το τμήμα εκείνο της ψυχής το οποίο ουσιαστικά είναι ο νους καθώς από τον νου εξάγονται ΟΛΟΙ οι λογισμοί। Οι μνήμες και οι επιθυμίες όμως είναι κάτι το διαφορετικό. Έτσι τι θυμικό ορίζει ουσιαστικά συμπεριφορές που προέρχονται από τις μνήμες και είναι αυτό που οι σύγχρονοι ονόμασαν υποσυνείδητο αν και ο ορισμός τους ΔΕΝ ΕΦΑΠΤΕΤΑΙ της έννοιας που ορίζεται από την λέξη που επιλέχθηκε. Αντίθετα το θυμικό ορίζει πολλά περισσότερα στον ψυχολογικό παράγοντα καθώς ορίζει τόσο τις μνήμες όσο και τις αισθήσεις καθώς χωρίς την μνήμη η αίσθηση δεν μπορεί να διαχωρίζεται σε επιθυμητή και μη. Με την εισαγωγή των επιθυμιών αναδεικνύω την άμεση σχέση της μνήμης με την επιθυμία στον ορισμό της αισθαντικότητας. Για να γίνω κατανοητός λοιπόν θέλω να σκεφτείτε πως θα ξεχωρίζατε το γλυκό αν δεν θυμόσασταν την αίσθηση του γλυκού ή πως θα ξεχωρίζατε την διαφορετικότητα του αλμυρού αν δεν θυμόσασταν μία πρότερη γεύση. Ανάλογα λοιπόν οι μνήμες ορίζουν την ύπαρξη των αισθήσεων και εδώ κάπου θέλω να θυμίσω τον διαχωρισμό της ψυχής όπως περιγράφονταν σε βιβλία θρησκευτικών της δεκαετίας του ‘60 και του ’70 τα οποία καταργήθηκαν καθώς θεωρήθηκαν ανίδεοι αυτοί που έγραψαν τα σχετικά γιατί δεν έφεραν τίτλους της επιστήμης της ψυχολογίας. Ο διαχωρισμός αυτός ορίζει την ψυχή αποτελούμενη από τον νου και την καρδιά. Ο νους σκέφτεται και η καρδιά αισθάνεται.

Η αισθαντικότητα και πως ορίζεται αυτή

Πριν προχωρήσω στην επόμενη ανάλυση λοιπόν που αφορά τον τρόπο που αισθάνεται ο άνθρωπος θέλω να σας ρωτήσω με ποιο τρόπο γίνονται αντιληπτές οι ηδονές και κατά πόσο μπορεί η ηδονή η οποία ορίζεται από την απόλαυση ενός όμορφου τοπίου να είναι αντιληπτή από τον εγκέφαλο και με ποιο τρόπο। Εδώ οι ψυχολόγοι θα αραδιάσουν σωρεία επιχειρημάτων τα οποία θα αντικρούονται με άλλες έρευνες της ιατρικής και η σύγχυση θα γίνεται ολοένα και πιο μεγάλη στον μελετητή. Σας λέω λοιπόν ότι οι ηδονές δεν είναι τίποτα άλλο από απολαύσεις οι οποίες ορίζονται ΟΧΙ ΠΛΕΟΝ ΑΠΟ ΜΝΗΜΕΣ αλλά από κάποιες ουσίες που υποκινούνται από την διέγερση των αισθητήριων οργάνων είτε αυτά βρίσκονται στο δέρμα και αφορούν την αφή, είτε στην ακοή και αφορούν τα ακούσματα είτε στην όραση και αφορούν τις εικόνες. Ομοίως λοιπόν η γεύση και η όσφρηση λειτουργούν μέσα από μνήμες οι οποίες ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΔΡΑΣΗ στην περίπτωση των ηδονών τις οποίες ΒΕΒΑΙΟΤΑΤΑ αισθάνεται ο άνθρωπος. Αφού λοιπόν ο άνθρωπος αισθάνεται και αυτό γίνεται διαμέσω των αισθητηρίων οργάνων οι μεγάλες απολαύσεις που ορίζονται ως ηδονές από ποιο μέρος της ψυχής θα μπορούσαν να δρουν και σύμφωνα με τον διαχωρισμό των σύγχρονων επιστημόνων ή του Πλάτωνα;;;;;;; ΣΑΦΩΣ και ο Πλάτωνας δεν είχε σκεφτεί τόσο βαθιά καθώς οι αισθήσεις δεν περιγράφονται ΠΟΥΘΕΝΑ και μπορούν να ενταχθούν και στις τρεις κατηγορίες στις οποίες διαχώρισε την ψυχή. Αυτό όμως ορίζει ένα κενό καθώς δεν ορίστηκε ΠΟΥΘΕΝΑ το κέντρο αντίληψης των ηδονών, κάτι το οποίο φαίνεται να προσπάθησε να το καλύψει ο Eπίκουρος αλλά οι γραφές που σώθηκαν δεν αρκούν για ένα τέτοιο συμπέρασμα.

Το κενό αυτό λοιπόν ήρθε η ΣΟΦΙΑ ΘΕΟΥ να το καλύψει με την παρουσίαση του διαχωρισμού της ψυχής σε κάποιους Γέροντες μοναστηριών οι οποίοι είχαν τους σχετικούς προβληματισμούς καθώς μελέτησαν σύγχρονη ψυχολογία και αρχαία Ελληνική φιλοσοφία ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ των σοφιστών αλλά από τα ΚΑΘΑΡΑ κείμενα των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων τα οποία από ότι γνωρίζω κάποια από αυτά έχουν βρεθεί και μελετηθεί σε κάποια μοναστήρια από καθηγητές φιλοσοφίας στο παρελθόν των οποίων τα συγγράμματα έχουν θαφτεί πλέον στις βιβλιοθήκες και απλά κάποιοι αντλούν από αυτά τμήματα φράσεων για να αναπτύξουν την κοπτοραπτική τους την οποία ΠΑΡΑΔΟΞΩΣ ονομάζουν φιλοσοφία।

Έτσι λοιπόν η ψυχή διαχωρίζεται με τρόπο που ΔΕΝ ΜΕΝΕΙ ΚΕΝΟ όταν τα τμήματα αυτής οριστούν ως νους και καρδιά।

Σχετικά με την απόδειξη ότι η καρδιά αισθάνεται, αυτό είναι ΟΛΟΦΑΝΕΡΟ αλλά η επιστήμη ήρθε να μας το αποδείξει με τα πειράματα που έγιναν και έδειξαν κίνηση ουσιών από τον εγκέφαλο προς την καρδιά στο άκουσμα ήχων της φωνής αγαπημένου ανθρώπου αλλά και άλλων περιπτώσεων των ΧΙΛΙΑΔΩΝ πειραμάτων που έγιναν για να ανακαλυφθεί ο τρόπος που αισθάνεται ο άνθρωπος। Ήδη είχα αναφορά στους νευροδιαβιβαστές που ορίζουν τα συναισθήματα που παράγονται από τις αισθήσεις του μίσους και της αγάπης οι οποίες ορίζονται ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η καρδιά πονάει αβάσταχτα κάποιες στιγμές απώλειας αγαπημένου προσώπου λόγω θανάτου ή κατά τον χωρισμό κατά τον οποίο το ένα μέλος του ζευγαριού αγάπησε ΑΠΟΛΥΤΑ ΔΥΝΑΤΑ.

Πέρα από την επιστήμη μπορώ να θυμίσω σε όσους έχουν ερωτευτεί, το πετάρισμα της καρδιάς που ορίζει την υλική ψυχική παρουσία εντός της καρδιάς, καθώς αυτό το πετάρισμα ΔΕΝ ΟΡΙΖΕΤΑΙ από ΚΑΜΙΑ ορμόνη ή ήχο αλλά μόνο από την μνήμη δηλαδή τις θύμησες του ανθρώπου προς τον οποίο υπάρχει μία απροσδιόριστη έλξη η οποία ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΧΕΣΗ έχει με τις φερομόνες που παρατηρούνται στο ζευγάρωμα των ζώων। Το γεγονός αυτό ορίζει ως ΑΝΟΗΤΟΥΣ αυτούς που θεωρούν ότι ο άνθρωπος φέρει γενετική αλυσίδα προερχόμενη από τα ζώα καθώς η καρδιά και οι λογισμοί ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΠΙΣΤΩΘΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΖΩΟ καθώς οι ΑΛΗΘΙΝΟΙ επιστήμονες βρίσκουν συνεχώς δράσεις που ονομάζονται ένστικτα, να καθορίζουν τις συμπεριφορές και την επικοινωνία των ζώων. Φυσικά τα συμπεράσματα αυτά για να γίνουν κατανοητά πρέπει ο άνθρωπος να έχει μελετήσει προσεκτικά πολλές έρευνες και μελέτες ΑΛΗΘΙΝΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ. Θα πρέπει να είναι σε θέση να μπορεί να ξεχωρίζει τις έρευνες- σκουπίδια που συνήθως βασίζονται στην στατιστική από τις αληθινές ΑΛΗΘΕΙΕΣ που αποκαλύπτουν οι επιστήμονες που δεν αρέσκονται στην φαντασιοπληξία αλλά αναζητούν ΑΠΤΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ για όσα στηρίζουν τα οποία ΟΥΔΕΠΟΤΕ γράφουν σε αντίθεση με τους μυθιστοριογράφους ψευτοεπιστήμονες. Κάποιες φορές μπορεί μέσα σε έρευνες που χρησιμοποιούν την στατιστική να υπάρχουν ΑΛΗΘΙΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ από ανθρώπους που υποθέτουν αρχικά και μπορεί στην πορεία να βρουν τρόπο να αποδείξουν αυτά που ΜΕ ΣΑΦΗΝΕΙΑ θέτουν υποθετικά υπόψη των αναγνωστών ή των ακροατών σε επιστημονικά συνέδρια.

Η επικτητότητα των στοιχείων που συνθέτουν τον χαρακτήρα του ανθρώπου και ο έλεγχος αυτών

Σε αυτήν την ενότητα θα αναδειχθεί η ανοησία στην κεφαλή των αστρολόγων-αστροριστρών οι οποίοι αποδίδουν στοιχεία του χαρακτήρα στον άνθρωπο σε σχέση με την θέση των άστρων। Επίσης θα αναδειχθεί η ανοησία στην κεφαλή των ψυχολόγων ερευνητών οι οποίοι αποδίδουν κληρονομικότητα σε ΠΛΗΡΩΣ ΕΠΙΚΤΗΤΑ χαρακτηριστικά.

Πριν προχωρήσω λοιπόν θα θυμίσω σε όσους έχουν διδαχθεί Γενετική τον κανόνα της επιστήμης αυτής που ορίζει την δυνατότητα κληρονομικότητας σε ένα χαρακτηριστικό। Οι άλλοι απλά θα πρέπει να συμβουλευτούν κάποιο βιβλίο Γενετικής και να ενημερωθούν για να μην τους πωλούν φούμαρα και Γενετικές κορδέλες περί κληρονομικότητας στα στοιχεία που συνθέτουν τον χαρακτήρα.

Στην γενετική για να οριστεί κληρονομικότητα πρέπει να υπάρχει το γονίδιο που ορίζει το στοιχείο που μελετάται। Όταν βρεθεί αυτό και βρεθούν και ΟΛΟΙ οι περιοριστικοί παράγοντες εκδήλωσης του γονιδίου ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ λήγει η έρευνα και ορίζει τα τελικά συμπεράσματα ΚΑΙ ΠΟΤΕ με μία απλά στατιστική ανάλυση με την οποία μερικοί ΑΝΟΗΤΟΙ θέλουν να μας παρουσιαστούν ως επιστήμονες διασύροντας την επιστήμη της ψυχολογίας αλλά και της Ιατρικής γενικότερα. Στις επιστήμες ΔΕΝ ΝΟΕΙΤΑΙ να μην γνωρίζει κάποιος τον κανόνα καθορισμού ενός χαρακτηριστικού ως επίκτητο ή κληρονομικό.

Ο κανόνας λοιπόν που ορίζει την κληρονομικότητα λέει ότι ένα χαρακτηριστικό είναι κληρονομικό ΑΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΟ।

Φυσικά η αναστρεψιμότητα δεν πρέπει να λαμβάνει χώρα με την χρήση φαρμάκων, καθώς πολλά γονίδια παράγουν κάποιες ουσίες οι οποίες δύναται με την ανάλογη χημειοθεραπεία να πάψουν να παράγονται και αφού ορίζουν παρεμποδιστικές συνθήκες δράσης του γονιδίου που ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ εξακολουθεί να υπάρχει και να ορίζει το χαρακτηριστικό।

Τα στοιχεία λοιπόν που αναφέρονται στους χαρακτήρες των ανθρώπων έχουν βάση συχνά κάποια στοιχεία όπως πχ τον εγωισμό। Ως εγωισμός χαρακτηρίζεται το πάθος εκείνο που ορίζει την ιδιοτέλεια τους εαυτού. Αν ο άνθρωπος μάθει και αποφασίζει να μοιράζεται πλέον στην ζωή του τότε σταδιακά ο εγωισμός φθίνει και ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ. Άρα ο εγωισμός είναι στοιχείο αναστρέψιμο ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΝΟΗΤΟΣ θα μπορούσε να ορίζει κληρονομικότητα σε αυτόν.

Άλλο στοιχείο που ορίζεται στους χαρακτήρες είναι η ζήλεια। Αν ο ζηλιάρης άνθρωπος ασκηθεί και εξαφανίσει τον εγωισμό του σταδιακά η ζήλεια ΘΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ καθώς ΠΟΤΕ ΠΙΑ το άτομο δεν θα θέλει να γίνουν δικά του όσα ανήκουν στους άλλους αλλά και ούτε θα φοβάται μην χάσει πχ τον σύντροφο, καθώς θα έχει μάθει ότι ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ να ορίζει τα θέλω του και η ζήλεια ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙ από την αγάπη κάτι το οποίο είναι αυτονόητο καθώς έχει τις ρίζες της στο μίσος. Αύξηση της ζήλειας ορίζει μείωση της αγάπης και αντίστροφα.

Σοβαρότερο στοιχείο που απαντάται σε χαρακτήρες είναι η αλαζονεία। Είναι επίσης επίκτητη και αυτή καθώς η αλαζονεία είναι η υπέρμετρη εκείνη περηφάνια η οποία ορίζει τον άνθρωπο υπεράνω όλων και συχνά οι αλαζόνες είναι κατά πολύ κατώτεροι από τους ταπεινούς στον ίδιο χώρο ο οποίος είναι και αυτός που μελετάται το στοιχείο της αλαζονείας. Αναφέρω ως παράδειγμα την επαγγελματική γνώση κατά την οποία ο άνθρωπος που θα κυριαρχηθεί από την αλαζονεία θα θεωρήσει τον εαυτό του κορυφή και θα πάψει να ενημερώνεται για τις εξελίξεις. Ο ταπεινός ο άνθρωπος θα αναζητεί ΣΥΝΕΧΩΣ νέες γνώσεις και ενώ θα βρίσκεται σε κατώτερη θέση από τον αλαζόνα επαγγελματικά δύναται να γνωρίζει πολλά περισσότερα από τον άνθρωπο αλαζόνα. Αν ο άνθρωπος εμποδίζει την υπέρμετρη περηφάνια είναι επόμενο να γίνεται συνεχώς καλύτερος και το στοιχείο αυτό φυσικά είναι αναστρέψιμο καθώς ορίζεται απλά και εύκολα η επιλογή του ανθρώπου που θέλει να συμπεριφέρεται αλαζονικά ή όχι.

Φυσικά δεν χρειάζεται να αναφέρω την οργιλότητα, την μνησικακία την γαστριμαργία ή την άσκηση κριτικής ως στοιχεία αναστρέψιμα καθώς ΟΛΑ ορίζονται από τις επιλογές σκέψης και δράσης του ατόμου।

Με δεδομένη την πληθώρα σελίδων ανάλυσης των σχετικών από τους πατέρες της εκκλησίας μας οι οποίοι ασχολήθηκαν με την διδασκαλία της Κλίμακας θεωρώ ότι δεν χρειάζεται να προχωρήσω σε βαθύτερες αναλύσεις καθώς εδώ η συγγραφή είναι μιας λακωνικής πραγματείας και δεν αρμόζει να γίνω περισσότερο αναλυτικός στις έννοιες। Ήδη απέδειξα πολλά που στους νόες αποκτούν υπόσταση λόγου ενώ στους ανόητους μοιάζουν με ανοησίες καθώς δεν έχουν γνώσεις και κρίση για να ξεχωρίσουν τις ΑΛΗΘΙΝΕΣ επιστημονικές έρευνες από τις στατιστικές μελέτες οι οποίες αποτελούν στοιχεία που ορίζουν ενδείξεις και συχνά η χρήση της στατιστική ορίζει ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΨΕΥΔΗ για την επιστήμη βασιζόμενη στην αρχή της πλειοψηφίας η οποία μπορεί να οριστεί από επιλεγμένο δείγμα το οποίο θα ορίζει και το τελικό αποτέλεσμα.

Επίλογος

Μετά λοιπόν από όλα αυτά γίνεται κατανοητό ότι η ψυχολογία είναι μια επιστήμη η οποία αναπτύσσεται ραγδαία και μένει από όλους εμάς να είμαστε προσεκτικοί όταν ζητάμε υποστήριξη από αυτούς। Καλό θα είναι να μην αποφεύγεται τις συμβουλές των ψυχολόγων καθώς συχνά μπορεί μία μικρή παρότρυνση που μπορεί να σας δώσουν ή να αποφασίσετε μόνοι σας μετά από συζητήσεις, ορίζει τελικά την ψυχική ηρεμία ή αν θέλετε αποκατάσταση όπως την ονομάζουν ΚΑΚΩΣ οι επιστήμονες.

Η σκέψη ΕΛΕΓΧΕΤΑΙ και όταν ελεγχθεί μπορεί να ορίσει εσώτερη γαλήνη και ευτυχία καθώς ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ στα σκουλήκια(αρνητικές σκέψεις) να κατατρών τα σωθικά μας । Επίσης μπορεί ο έλεγχος της σκέψης να μην επιτρέψει και πολλά ακόμη «σκουλήκια» να δράσουν τα οποία είναι αυτά που κατατρώνε την αγάπη. Αναφέρομαι στον εγωισμό, στην οργιλότητα, στην μνησικακία, στην ζήλεια και τέλος στα ακόμη μεγαλύτερα σκουλήκια τα οποία είναι αίτια μη απόκτησης της καταξίωσης τόσο κοινωνικά όσο και επαγγελματικά. Αναφέρομαι στην έπαρση και την αλαζονεία οι οποίες καταστάσεις είναι και αυτές που εμποδίζουν την ταπεινότητα να εμφανιστεί.

Η ταπεινότητα ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ δεν είναι αρνητικό χαρακτηριστικό και όπως δίδαξαν τα σοφιστάκια της αρχαίας αλλά και της σύγχρονης εποχής όπως ο Λιαντίνης(ΔΙΔΑΞΕ σοφιστική) αλλά είναι Η ΚΟΡΥΦΩΣΗ η οποία επιτρέπει την εκδήλωση ΥΠΕΡΤΑΤΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΑΓΑΠΗΣ όπως η αυτοθυσία।

Εύχομαι ΟΛΟΙ ΣΑΣ να επιλέξετε να βαδίσετε τον δρόμο της αρετής δηλαδή της αγάπης και όπως δίδαξε ο Σωκράτης και κατ’ επέκταση ο Πλάτωνας, αλλά και οι περισσότεροι από τους αρχαίους φιλοσόφους। Αν αναφέρω ονόματα θα ξεχάσω πολλούς και έτσι αρκούμαι στους μαθητές του Σωκράτη που είναι γνωστοί, στους επτά σοφούς της αρχαιότητας αλλά και σε άλλους που είναι λιγότερο γνωστοί ως φιλόσοφοι και περισσότερο ως συγγραφείς ή ποιητές όπως ο Αριστοφάνης( ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ ΒΕΒΑΙΟΤΑΤΑ) και οι τρεις τραγικοί βεβαίως, ο Διογένης ο Πιθαρογέννητος που είχε περίσσεια από χιούμορ, αλλά και ο γνωστός μέθυσος ποιητής γνωστός ως ο Ανακρέων ο Γελαστός Γίγαντας. ΚΟΡΥΦΗ ΟΛΩΝ ήταν ο αρχαιότερος των Ελλήνων φιλοσόφων, ο Ερμής ο τρισμέγιστος ο οποίος βάλλεται από τους σύγχρονους σοφιστές οι οποίοι νομίζουν ότι οι αρχαιολόγοι είναι ικανοί να ορίσουν την αξιοπιστία των γραφών όταν καθηγητές των παρελθόντων δεκαετιών με συμψηφισμό γραφών πέτυχαν και καθάρισαν πολλά από τα στρεβλά κείμενα που προήλθαν από τους σοφιστές όπως ο Ψευδοπλούταρχος και πολλοί Ρωμαίοι, που παρουσιάστηκαν ως φιλόσοφοι, αλλά αν μελετηθούν θα διαπιστώσει κανείς ότι η σοφία τους είναι στοιχείο που προήλθε από αντιγραφές Ελλήνων ενώ οι γραφές τους είναι ασυναρτησίες καθώς ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΥΣ δεν ανέλυε τις έννοιες όπως πχ ο Ξένος ο Ελεάτης στους διαλόγους του Πλάτωνα ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ(από τους αρχαίους φιλόσοφους).

Ας είναι ο δρόμος της αγάπης ανοιχτός ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ.