Τα λάθη του Αiνστάιν

Εισαγωγή

Με λύπη διαπιστώνω ότι πολλοί από εσάς ασπάζεστε στα τυφλά επιστημονικές ή άλλες θεωρίες χωρίς τον στοιχειώδη προβληματισμό. Ορίζοντας ως ευαγγέλιο την επιστημονική γνώση θα καταλήξετε να μη βγάζετε άκρη από τις αλληλοσυγκρούσεις των θεωριών. Αλλά αν αναζητήσετε μια λογική θα κρίνετε κάποια στιγμή και φτάνοντας στην γνώση σταδιακά, την ευστάθεια διαφόρων θεωριών. Εγώ απλώς παρουσιάζω την λογική και αφήνω σε εσάς να κρίνετε αν στέκουν τα πράγματα επιστημονικά ή όχι αφού η λογική που πηγάζει από την φιλοσοφία και ΓΕΝΝΗΣΕ τα μαθηματικά ΟΡΘΩΝΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ.

Η Θεωρία της σχετικότητας

Όταν διδάχθηκα για πρώτη φορά τον τύπο στης θεωρίας του αιώνα που για εμένα είναι πλέον Η ΑΝΟΗΣΙΑ του αιώνα είχα τις εξής απορίες.

Μπορεί να καταστραφεί η ύλη;
Όταν καταστρέφεται δεν μετατρέπεται σε άλλες μορφές;
Πως είναι δυνατόν να χάνεται ποσότητα μάζας και να μετατρέπεται αυτή σε ενέργεια;
Γιατί η ενέργεια στον τύπο της θεωρίας της σχετικότητας δεν είναι στα υποπροϊόντα μιας αντίδρασης και είναι απλά ένας μαθηματικός τύπος;

Διδασκόμενος με τα χρόνια έμαθα για την αρχή διατήρησης της ενέργειας. Σε αυτόν τον τύπο ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ αυτή, γεγονός που ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ, αφού οι επιστημονικές αρχές είναι ακατάρριπτες. Το ίδιο ισχύει και με την αρχή αφθαρσίας της ύλης. Οι δύο αυτές αρχές είναι αλληλένδετες αφού κάθε πηγή ενέργειας στο σύμπαν ορίζεται από μετατροπές της ύλης.

Δεν χρειάζεται να εξηγήσω περισσότερο ότι ο τύπος ΧΩΡΙΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ έχει ήδη ΚΑΤΑΡΕΥΣΕΙ αφού ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ να αλλάξουν ή να καταργηθούν οι αρχές που περιέγραψα.

Βέβαια κάποιοι θα μπορούσαν να πουν ότι δεν κατανόησα τους επιστήμονες. Εγώ πάλι λέω ότι μερικοί επιστήμονες μπροστά στον φόρτο εργασίας χάνονται στις έννοιες και μηχανεύονται αποδείξεις που χρειάζονται επιστημονικά μυαλά για να διορθώσουν τα λάθη τους. Ποιος από εσάς που ασχοληθήκατε με τα μαθηματικά δεν αναζητούσε επί ώρες ένα Λάθος του σε κάποια από τις ασκήσεις που κλήθηκε να επιλύσει.

Επιστημονικά έχω αποδείξει ότι η θεωρία της σχετικότητας ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΠΟΥΘΕΝΑ.

Πριν προχωρήσω σε περαιτέρω ανάλυση θα ήθελα να κάνω μία εισαγωγή σε όσα θα επακολουθήσουν και ενώ θα ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΩ επί των ΑΝΟΗΣΙΩΝ που προέκυψαν πάνω σε μια θεωρία που Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ επιστήμονας είχε καταργήσει ΜΕ ΜΙΑ ΜΟΝΟ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ. Αναφέρομαι στην μελέτη του επί της καμπύλωσης του φωτός του έτους 1937.

Απορώ πως είναι δυνατόν να διδάσκονται ακόμη τα σχετικά της θεωρίας της σχετικότητας αφού είναι τόσο απλή η περίπτωση απόρριψης αυτών. Θα αρχίσω από την κατάρριψη των δύο αρχών στις οποίες στηρίχθηκε ο Αϊνστάιν οι οποίες είναι γνωστές από το 1905 έτος που δεν ήταν γνωστές πολλές από τις σημερινές ανακαλύψεις οι οποίες αν ευσταθούσαν αυτά που ειπώθηκαν τότε, σήμερα ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ.

Στον παρακάτω δεσμό http://www.physics4u.gr/faq/special.html#special3 αναφέρονται αυτά που θα περιγράψω και θα καταρρίψω.

α. Οι νόμοι της φύσης είναι ίδιοι για όλα τα αδρανειακά συστήματα αναφοράς.

β. Η ταχύτητα του φωτός είναι ίδια σε όλα τα αδρανειακά συστήματα αναφοράς.

Ως αδρανειακό σύστημα αναφοράς ποιο είναι αυτό που μπορεί να καλεστεί;

Το σύστημα που βρίσκεται σε αδράνεια;
ή το σύστημα που βρίσκεται σε σταθερό σημείο;

Είναι σημαντικός ο ορισμός αφού τα μεγέθη που προσμετρούνται με τα μαθηματικά αν δεν υπάρχει σημείο αναφοράς δεν είναι δυνατόν να μετρηθούν. Αν δεν ίσχυε το α) σήμερα δεν θα υπήρχε φυσική. Μέχρι εδώ έχει καλά η θεωρία η οποία στην ουσία της μελετά ένα σύστημα οφθαλμαπάτης. Αυτήν την οφθαλμαπάτη προσπάθησε προσδιορίσει ο Αϊνστάιν και παρήγαγε μια θεωρία η οποία χάνεται στο άπειρο όταν την στοχαστεί κάποιος που έχει στοιχειωδώς απλές γνώσεις Φυσικής.

Σχετικά με το β) τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Εισαγωγικά σας παρουσιάζω τα παρακάτω:

Στην σελίδα στην οποία αναγράφονται τα σχετικά υπάρχει παραπομπή για την καμπύλωση του φωτός και πως προκύπτει. Εκεί υπάρχουν οι δύο παρακάτω παράγραφοι:

Η Ειδική θεωρία της Σχετικότητας βασίζεται, στη σταθερότητα της ταχύτητας του φωτός ανεξάρτητα από το σύστημα αναφοράς, θεωρεί ότι αυτή είναι η μεγαλύτερη στη φύση και τέλος στηρίζεται στην έννοια της ισοδυναμίας των αδρανειακών συστημάτων αναφοράς για την περιγραφή των νόμων της μηχανικής και του Ηλεκτρομαγνητισμού. Ένα από τα θέματα που ενοχλούσε τον Αϊνστάιν ήταν η ισότητα της αδρανειακής με την βαρυτική μάζα. Η ισότητα αυτή που μετρήθηκε από επιστήμονες όπως ο R. Eotvos, με ακρίβεια 5 προς 109 , ενώ στην Νευτώνεια φυσική θεωρείται ως σύμπτωση, ενοχλούσε τον Αϊνστάιν διότι δεν ερμηνευόταν ως απόρροια ενός γενικότερου νόμου της φυσικής.

Ο Αϊνστάιν ενοχλήθηκε από την ισότητα της αδρανειακής μάζας με την βαρυτική μάζα. Αυτή η φράση, μου δείχνει ότι είχε ξεχάσει ότι ως μάζα ορίζεται η ποσότητα της ύλης η οποία μετρήθηκε με την χρήση της θεωρίας της βαρύτητας από τον Νεύτωνα και ενώ αλλάζει το βάρος αν αλλάξει η βαρύτητα αλλαγή της μάζας (δηλαδή της ύλης) ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΟΡΙΣΤΕΙ. Παραδειγματικά αναφέρω την μεταφορά ενός αντικειμένου ΧΩΡΙΣ ΦΘΟΡΑ σε υψόμετρο. Με την αλλαγή της βαρύτητας άλλαξε το μετρήσιμο μέγεθος και πολλά που απορρέουν από την βαρύτητα, αλλά η μάζα ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ Η ΙΔΙΑ. Εδώ έχουμε μια προσπάθεια να αποδειχθεί κάτι που είναι ΠΑΣΙΦΑΝΕΣ. Είναι η διατήρηση της ποσότητας της ύλης η οποία ορίστηκε ως μάζα και για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις ορίστηκε η μονάδα αυτής, συσχετιζόμενη με την βαρύτητα στην επιφάνεια της θάλασσας. Έπρεπε να δοθεί ένα σταθερό σημείο αναφοράς. Ο Αϊνστάιν ενοχλήθηκε και προσπάθησε να αποδείξει το ΑΝΑΠΟΔΕΙΚΤΟ με την σχετικότητα που προκύπτει από οφθαλμαπάτες τις οποίες αποδείχνει μαθηματικά το παράδειγμα της αρχικής σελίδας παραπομπής.

Μελετώντας ο Αϊνστάιν το φως, έβλεπε ότι χάνεται ύλη φωτός την οποία δεν μπορούσε να προσδιορίσει και σήμερα έχει αποδειχθεί ότι είναι τα σταματημένα σωματίδια του φωτός από την Αστρική σκόνη ή τα μεγαλύτερα άστρα και πλανήτες ή μετεωρίτες και ότι άλλο έχει οριστεί ως αντικείμενο του σύμπαντος.

Προχωρώντας παρακάτω θα δείξω ότι σχεδόν είχε φτάσει στην ανακάλυψη που σήμερα δεν έχει συμψηφιστεί. Ο Αϊνστάιν αν έφτανε εδώ θα είχε διορθώσει ΟΛΑ τα αρχικά του λάθη. Παρακάτω θα εξηγήσω τα σχετικά. Επιστρέφω στην αρχή β) :

Στην αναφορά περί καμπύλωσης του φωτός θα την βρείτε στον παρακάτω δεσμό http://www.physics4u.gr/articles/bendinglight.html , υπάρχουν αποδείξεις ότι το φως είναι κινούμενα σωματίδια τα οποία έλκονται και κατά συνέπεια επηρεάζονται από την βαρύτητα.

Αν ισχύουν όλα αυτά ΠΟΥ ΙΣΧΥΟΥΝ αφού έχουν αποδειχθεί και από άλλους επιστήμονες, τότε έχουμε να κάνουμε με μια αρχή β η οποία πάει περίπατο στα άστρα και θα εξηγήσω γιατί. Τα σωματίδια του φωτός ξεκινούν από τις εκρήξεις των άστρων και με κίνηση η οποία προϋποθέτει ενέργεια φτάνουν σε μας και μας προκαλούν το φαινόμενο της ορατότητας. Κάθε σωματίδιο έχει ενέργεια η οποία κατά την κίνηση μετατρέπεται σε κινητική ενέργεια η οποία προκαλεί την κίνηση. Υπάρχουν πολλές θεωρίες που έχουν αποδείξει ότι αυτή η κινητική ενέργεια είναι ουσιαστικά μια αφαίρεση ενέργειας από την αρχική και συνολική ενέργεια η οποία ήταν η ενέργεια του ενός ΜΟΝΟ σωματιδίου φωτός. Κατά την κίνηση υπάρχει κατανάλωση ενέργειας και οι φυσικοί ξέρουν ότι αυτή στο κενό και εφόσον δεν υπάρχει τριβή προκαλεί μια ταχύτητα η οποία ΔΕΝ ΜΕΙΩΝΕΤΑΙ ΠΟΤΕ. Είναι γνωστό όμως ότι στο σύμπαν υπάρχει η αστρική σκόνη και έτσι συχνά το κενό είναι τοπικό φαινόμενο. Πολλά σωματίδια Φωτός συγκρούονται με την Αστρική σκόνη και σταματούν εκεί όπου και συσσωματώνονται ενώ άλλα συσσωματώνονται με τους Πλανήτες και τα άστρα. Έτσι έχουμε προσθαφαιρέσεις ύλης αλλά και αλλαγή της ταχύτητας των σωματιδίων φωτός. Η καμπυλότητα και ο ορισμός της βαρυτικής έλξης στο φως αποτελούν ουσιαστικά κατάργηση της θεώρησης ότι η ταχύτητα του φωτός είναι σταθερή. Είναι γνωστό ότι κατά την βαρυτική έλξη έχουμε άσκηση δύναμης (φυγόκεντρος) η οποία αλλάζει την ταχύτητα του κινούμενου σωματιδίου. Τα σχετικά περιγράφονται στην φυσική Α' δέσμης μαθημάτων και το βιβλίο που διδάχθηκα το έτος 1986. Δεν χρειάζομαι περισσότερες αποδείξεις για να αποδείξω την ΚΑΚΗ ΧΡΗΣΗ της αρχής β) Ο Αϊνστάιν ο ίδιος απέδειξε με την καμπύλωση του φωτός που επεξεργάστηκε ότι η αρχή που ο ίδιος όρισε ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ.

Γενικά τώρα για την θεωρία έχω να πω ότι αυτή ορίζει ένα διανυσματικό μέγεθος του χωροχρόνου. Ως χωροχρόνος μπορεί να οριστεί η θέση ενός αντικειμένου και ο όγκος που καταλαμβάνει κατά την χρονική στιγμή την οποία ορίζουμε t . Την επόμενη στιγμή αν ένα αντικείμενο κινηθεί θα αλλάξει και ο χωροχρόνος. Μπορεί να οριστεί ως μέγεθος αλλά η θεώρηση αντιστροφής του χρόνου ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΗ από τον ορισμό του διανύσματος χρόνου. Ποτέ δεν υπάρχει κίνηση προς τα πίσω του χρόνου ΑΠΟ ΟΡΙΣΜΟΥ ΑΥΤΟΥ και έτσι όποια θεωρία προκύψει είναι της επιστημονικής φαντασίας. Στην περίπτωση του χωροχρόνου ΠΟΤΕ δεν ορίστηκε σημείο αναφοράς και πως θα μπορούσε άλλωστε αφού η αρχή του χρόνου είναι το άπειρο πριν και αυτό δεν αποτελεί σταθερό σημείο. Ποιο θα μπορούσε να θεωρηθεί λοιπόν ως αδρανειακό σύστημα αναφοράς στην περίπτωση του χωροχρόνου; Οι άνθρωποι όρισαν ως μηδέν την Γέννηση του Χριστού και από τότε ο χρόνος κυλάει ΜΟΝΟ προς τα εμπρός. Ποιο σύστημα συντεταγμένων μπορεί να προκύψει με την μία συντεταγμένη μονόδρομη και την άλλη αμφίδρομη; Θα είναι ή δεν θα είναι τελικά το όλο σύστημα μονόδρομο; ΦΥΣΙΚΑ ΝΑΙ και έτσι είναι αυτονόητο ότι ο χωροχρόνος είναι σχετικό μέγεθος. Οι άλλες διαστάσεις όμως που ορίζονται ως συντεταγμένες ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΤΙΚΕΣ και έτσι προκύπτει μια σύγχυση πάνω στις ατελείωτες θεωρίες του Αϊνστάιν τις οποίες χρησιμοποιούν ΚΑΚΙΣΤΑ οι σημερινοί επιστήμονες και ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΑΝΟΗΣΙΕΣ. ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Υπάρχουν επιστημονικές ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ του Αϊνστάιν και ΚΑΚΗ ΧΡΗΣΗ ακόμη και λαθών αυτού. Υπάρχουν οφθαλμαπάτες τόσο φυσικές όσο και τεχνητές, Είμαι πεπεισμένος ότι η ανολοκλήρωτη έρευνα του Αϊνστάιν χρησιμοποιήθηκε λάθος από τους σύγχρονους επιστήμονες αφού ξέχασαν ότι ο Αϊνστάιν κατέρριψε κάτι που ο ίδιος είχε πει αρχικά. Έτσι προκύπτουν τεχνητές οφθαλμαπάτες μιας θεωρίας που ονομάστηκε ως θεωρία της σχετικότητας.

Έχουμε λοιπόν αλληλοαναιρούμενες ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ του Αϊνστάιν και τον ΟΡΙΣΜΟ της ΑΝΟΗΣΙΑΣ του αιώνα αφού συμψηφίστηκε έρευνα του ίδιου του Επιστήμονα από άτομα ΠΟΥ ΠΟΤΕ δεν μελέτησαν σχολαστικά και προέκυψαν ΤΕΡΑΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ τα οποία ορίζονται με την λανθασμένη ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ θεώρηση του αμφίδρομου διανύσματος του χρόνου. Ο χρόνος είναι διάσταση όπως ορίστηκε από τον άνθρωπο, αλλά ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ να θεωρηθεί ότι μπορεί να υπάρχει επιστροφή σε αυτόν. Σε κάθε περίπτωση ΟΛΟΙ μιλούν για διαφορά χρόνου και ΠΟΤΕ για κίνηση στον χρόνο αφού είναι διάσταση η οποία ορίζει στοιχεία των τριών γνωστών διαστάσεων σε συμψηφισμό. Είναι διάσταση βοηθητική και ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ουσιαστικά. Η ύλη ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ αλλά ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΖΕΤΑΙ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΙΩΝΙΑ και αλλάζει η μορφή της ΜΟΝΟ ανά τους αιώνες. Το μικρότερο σωματίδιο που όρισαν οι επιστήμονες έχει ΣΤΑΘΕΡΗ ύλη και για αυτό ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ έχει ο χρόνος αφού στην αιωνιότητα θα έχει την ίδια και αρχικά ορισμένη ύλη, όπως αυτή ορίζεται από τους επιστήμονες. Παρακαλώ να μου δείξετε που λανθάνω και προσκαλέστε φυσικούς να μου ορίσουν το λάθος μου για να μάθω επιτέλους που έχω άδικο, αν αυτό το βρίσκω λίγο δύσκολο να συμβεί.

Τεκμηριώνοντας ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ πάνω στα λάθη του μεγάλου επιστήμονα, θα αρχίσω με μια φράση το Αϊνστάιν την οποία βρήκα στην εγκυκλοπαίδεια πολλών σκουπιδιών η οποία παρόλα αυτά αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο μελέτης. Σας ομιλώ για την ηλεκτρονική εγκυκλοπαδεια Βικιπαιδεία.

"Δεν υπάρχει αριθμός πειραμάτων που να μπορεί να δείξει ότι η θεωρία μου είναι σωστή, αλλά ένα και μόνο πείραμα μπορεί να αποδείξει ότι είναι λάθος" .
Άλμπερτ Αϊνστάιν


Το 2005 και το 2006 δόθηκαν βραβεία Νόμπελ σε δύο επιστήμονες που απέδειξαν ότι το φως είναι σωματίδια ύλης.

Ένας δεσμός προς μια περίληψη του Νόμπελ 2005 είναι ο παρακάτω:

http://users.sch.gr/kassetas/scr0Nobel05.htm

Δεν θα αναλύσω περισσότερο αφού οι δύο αυτές θεωρίες αν μελετηθούν λίγο θα δείξουν τα λάθη του Αϊνστάιν και θυμάμαι ότι είχε ειπωθεί τότε ότι άνοιξε ο δρόμος για να διορθωθούν τα λάθη του Αϊνστάιν. Είναι λοιπόν πολλοί οι επιστήμονες που έχουν το υπόβαθρο εκείνο του στοχασμού και κατανοούν ότι υπάρχουν αρκετά λάθη τόσο στην ειδική όσο και στην γενική θεωρία της σχετικότητας. Η κατάργηση λοιπόν της αρχής την οποία επικαλέστηκε ο Αϊνστάιν περί σταθερότητας της ταχύτητας του φωτός ορίστηκε ήδη και η ταχύτητα μετρήθηκε και υπολογίστηκε ΑΚΡΙΒΩΣ αλλά με την προσθήκη στο κενό για το φως που προήλθε από το άστρο του ηλίου ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Αυτό γιατί αν προέρχονταν από άστρα με μικρότερη ή μεγαλύτερη βαρυτική ή έλξη, τότε θα ήταν διαφορετική και αυτό γιατί η αρχική ελκτική δύναμη θα όριζε διαφορετική αρχική μείωση αυτής.

Εντός αερίων υπάρχουν μεταξύ των στοιχείων που τα αποτελούν ηλεκτρομαγνητικοί δεσμοί που αλλάζουν την ταχύτητα του φωτός και υπάρχουν κάποια πειράματα από ότι γνωρίζω από λεκτικές συζητήσεις που είχα που αποδείχνουν ότι η ταχύτητα του φωτός μεταβάλλεται. Είναι φανερό λοιπόν ότι πολλοί επιστήμονες διέκριναν τα λάθη του Αϊνστάιν και φυσικά πολλοί είναι αυτοί που απέδειξαν πειραματικά τα λάθη σε διάφορα σημεία της θεωρίας της ειδικής αλλά και γενικής σχετικότητας.

Είναι φανερό λοιπόν ότι στην Ελλάδα συνεχίζει η διδασκαλία στα πανεπιστήμια ψευδών ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ θεωριών και αυτό προκύπτει από την σταματημένη κατάρτιση καθηγητών που πήραν μια έδρα και έδεσαν τον γάιδαρο (για να μην χρησιμοποιήσω μια πιο βαριά έκφραση.

Στην Ελλάδα υπάρχει απουσία γνώσης αποτελεσμάτων πολλών πειραμάτων τα οποία ΔΕΝ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΙ, ενώ σε άλλες χώρες ξεκινούν την διδασκαλία κάθε θεωρίας ορίζοντας τα γνωστά λάθη του Αϊνστάιν για να διδάξουν Φυσική και όχι επιστημονική φαντασία.

Μια που μίλησα για επιστημονική φαντασία θα αναφέρω τις θεωρίες πιθανότητας ταξιδιού στον χρόνο που προέκυψαν από το σύστημα συντεταγμένων το οποίο από ορισμού του χρόνου είναι μονόδρομο με κύλιση του χρόνου προς τα εμπρός αφού αποτελεί βοηθητική συντεταγμένη. Η επιστροφή στον χρόνο είναι παράδοξη προς τον ορισμό του χρόνου ο οποίος ορίστηκε ως το διάστημα που μεσολάβησε για την κίνηση ενός σωματιδίου από ένα σημείο στο άλλο. Αυτός ο αρχικός ορισμός όρισε την κύλιση του χρόνου προς τα εμπρός και προς τα πίσω μπορεί να κυλήσει ο χρόνος ΜΟΝΟ στις ταινίες τύπου βίντεο, όπου με ένα γύρισμα προς τα πίσω έχουμε επανάληψη. Επανάληψη μια χρονικής στιγμής στην πραγματικότητα ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΗ και αυτό δεν τεκμηριώνεται, αλλά τα πάντα στην φύση δείχνουν ότι οι κυκλικές ισορροπίες βασίζονται σε ένα σύστημα αναπαραγωγής το οποίο διατηρεί την ζωή στον Πλανήτη. Υπάρχει επιστροφή των υλικών στην αρχική τους δομή και γενικά μια κυκλικότητα η οποία σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να συσχετιστεί να αναστροφή του χρόνου αν και υπάρχουν πολλές ομοιότητες. Ο χωροχρόνος και η καμπύλωση αυτού είναι άλλη μια ανοησία που ελέχθη από τον Αϊνστάιν ο οποίος θεώρησε ότι η απόδειξη που ο ίδιος παρουσίασε περί καμπύλωσης της πορείας του φωτός μπορεί να οριστεί ως καμπύλωση του χωροχρόνου. Σκέφτηκε ότι η θάλασσα και η εικόνα της καμπυλώνεται υπό την επήρεια του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου αλλά και της σχετικής στρογγυλότητας της Γης και έτσι κατέληξε ότι το σύμπαν είναι σφαιρικό και μπορεί να υπάρχει καμπύλωση του χώρου κατά πως παρουσιάζεται σε ένα κάτοπτρο που παραμορφώνει την εικόνα με την μορφή της καμπύλωσης.

Ξέρω ότι έχω προχωρήσει σε ακατανόητα μονοπάτια και έτσι θα θυμίσω παλιότερες δημοσιεύσεις μου περί σύμπαντος και του μεγέθους των ανοησιών(θα βρείτε τα σχετικά εδώ) θεωριών περί παράλληλων συμπάντων και συστολής διαστολής αυτού. Το σύμπαν κατά την θεωρία περί καμπύλωσης του χωροχρόνου μπορεί να αποτελέσει ως εφαλτήριο ορισμού η καμπύλωση του σύμπαντος που θα μοιάζει με την εικόνα που βλέπουμε μέσα από ένα κάτοπτρο το οποίο καμπυλώνει την εικόνα. Μιλάμε δηλαδή και πάλι για υποθετική εικόνα γιατί αν υπάρχει καμπύλωση του χωροχρόνου του σύμπαντος στην καμπύλωση θα υπάρχει χώρος έξω από αυτό και έτσι θα καταργηθεί ο ορισμός του σύμπαντος ως συνόλου των πάντων. Αν πάλι θεωρήσουμε ένα κομμάτι χωροχρόνου το οποίο α καμπυλωθεί τότε προκύπτει αλλαγή των συντεταγμένων που ορίζουν τον χωροχρόνο ως διαστατικό μέγεθος και έτσι θα μιλάμε για διαφορετικό χωροχρόνο και όχι για τον αρχικό. Μιλάμε δηλαδή για φανταστική κίνηση του χώρου ο οποίος από ορισμού τους ως κομμάτι του σύμπαντος ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΙΝΗΘΕΙ.

Με λίγα λόγια ο Αϊνστάιν σε μια σύγχυση νου και ξεχνώντας ή αγνοώντας(δεν ξέρω τι προηγήθηκε πρώτο χρονικά) την απόδειξη περί καμπύλωσης κατήργησε το σύστημα συντεταγμένων το οποίο καμπύλωσε και μέσα σε αυτό όρισε την ευθεία πορεία του φωτός και την καμπύλωση αυτού. Μιλάμε δηλαδή για καμπύλωση της θεωρίας του ΣΥΝΟΛΙΚΑ την οποία δεν πρόλαβε να διορθώσει. Μιλάμε για μια σειρά υποθέσεων οι οποίες είναι ανοησίες και είναι μέρος σκέψεων τις οποίες όλοι μας καθαρίζουμε κάποια στιγμή. Όταν έχουν γραφεί αν δεν προληφθεί η πιθανότητα χρήσης αυτών από άλλους μπορεί τα σκουπίδια μας να τα βρουν άλλοι και επειδή προέρχονται από το ΠΡΩΤΟ ΟΝΟΜΑ του Αϊνστάιν να τα θεωρήσουν θεωρίες αλάνθαστες και να οδηγούνται σε συνεχή λάθη.

Εδώ κάπου θέλω να τονίσω ότι δεν είμαι Φυσικός και έχω εμπιστοσύνη στους σημερινούς επιστήμονες αφού ΣΥΝΕΧΩΣ διορθώνουν λάθη του παρελθόντος τα οποία ορισμένοι θέλουν να συντηρούνται και πολέμησαν την δική μου αναφορά και τον ορισμό αυτών ως ΑΝΟΗΣΙΕΣ=ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ που ΕΙΝΑΙ.