tag:blogger.com,1999:blog-52587929228979951062024-02-20T12:13:18.866+02:00Οι πραγματείες του ΓιώργηΟι πραγματείες αποτελούν περιληπτικές εργασίες επί των θεμάτων διαπραγμάτευσηςΓΙΩΡΓΗΣhttp://www.blogger.com/profile/03063122288838834335noreply@blogger.comBlogger18125tag:blogger.com,1999:blog-5258792922897995106.post-87681095723717314162014-06-09T10:14:00.001+03:002014-06-09T10:16:47.135+03:00Συμπαντική φιλοσοφία της απόλυτης πραγματικότητας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
Πριν
ξεκινήσω αυτήν την πραγματεία θέλω να θυμίσω τα λόγια ενός μεγάλου επιστήμονα
που θεωρήθηκε τρελός στην εποχή του, όπως και ο γράφων αυτές τις πραγματείες
επίσης…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
«…και όμως κινείται».<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Εισαγωγή</b><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Από την αρχαιότητα ακόμη ο άνθρωπος ενδιαφέρθηκε για ότι
υπάρχει στον «ουρανό». Επειδή έβλεπε ότι την νύχτα υπήρχε αλλαγή στην θέση
κυρίως του φεγγαριού αλλά και άλλων άστρων καταλάβαινε ότι το σύμπαν είναι
απέραντο και έτσι δεν ομιλούσε πλέον για «ουρανό» αλλά για «ουρανούς». Ο
άνθρωπος λοιπόν είχε ανέκαθεν την περιέργεια να μάθει τι γίνεται στο αχανές
σύμπαν. Όλοι οι λαοί μελέτησαν τα άστρα και άλλοι λαοί έμειναν στην
φαντασιοπληξία όσων ήθελαν να απομυζήσουν χρήματα από την ανάγκη του ανθρώπου
να γνωρίζει το μέλλον(διάφορες μαντείες με κυριότερη την αστρομαντεία), ενώ
ελάχιστοι λαοί αναζήτησαν την απόλυτη αλήθεια για το σύμπαν με τους Έλληνες να
προσεγγίζουν σε απίστευτο βαθμό την πραγματικότητα. Τα κείμενα έμειναν γραμμένα
για κάποιους αιώνες αλλά στη συνέχεια και μετά την έλευση του Κυρίου Ιησού
Χριστού στην Γη κάποιοι θέλησαν να παραποιούν συνεχώς την πραγματικότητα για να
δικαιολογήσουν την ανυπαρξία του μηδενισμού τους. Πρώτοι παραποιητές των
κειμένων φιλοσοφίας ήταν οι Αλεξανδρινοί σοφιστές και όχι φιλόσοφοι(υπήρχαν
εκείνη την εποχή φιλόσοφοι) με πιο γνωστούς παραποιητές τον Αέτιο και τον
Ψευδοπλούταρχο. Διάφοροι Ρωμαίοι προγενέστεροι της εποχής των Αλεξανδρινών
παρουσίασαν φιλοσοφία μερικώς απτή στην πραγματικότητα αλλά με πολλά λάθη.
Στους Αλεξανδρινούς συγκαταλέγονται δύο πολύ σπουδαίες μορφές φιλοσόφων με
κυριότερους την Αικατερίνη Υπατία αλλά και τον Θεωνά τον πατέρα της. Η Υπατία
ήταν πολύ σπουδαία στοχαστής και μιμήθηκε στο απόλυτο την Πλατωνική φιλοσοφία
και τρόπο ζωής. Οι Ρωμαίοι είχαν λόγους να θέλουν να στρεβλώσουν τα κείμενα
αρετής των Αρχαίων Ελλήνων και επειδή εντός αυτών των κειμένων υπήρχε και αυτό
που σήμερα ονομάζω συμπαντική φιλοσοφία της απόλυτης πραγματικότητας αρνήθηκαν
να διασώσουν τμήματα φιλοσοφίας τα οποία θα ήταν σήμερα γνώση για τους
επιστήμονες οι οποίοι δεν θα υπέπιπταν σε λάθη που εισήγαγαν οι μηδενιστές οι
οποίοι είχαν τον σκοπό τους βεβαίως. Σώθηκαν λοιπόν όσα θέλησαν να σώσουν οι
Αλεξανδρινοί ενώ υπάρχουν ακόμη κάποια κειμήλια σε βιβλιοθήκες-μουσεία μερικά
από τα οποία είναι πλέον τροφή για τα ποντίκια και όπως είναι γνωστό ότι
συμβαίνει στην Αγιά Σοφιά. Στο Άγιο Όρος ακούγεται ότι υπάρχουν επίσης κάποια
φιλοσοφικά πολύ σπουδαία έργα τα οποία αρνούνται να μελετήσουν οι άθεοι γιατί
γνωρίζουν ότι θα χάσουν την γη κάτω από τα πόδια τους όπως έχει συμβεί κάποιες
φορές στο παρελθόν από ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ καθηγητές μερικοί εκ των οποίων διατέλεσαν
πρόεδροι της ένωσης φιλολόγων Πλάτων προ του 1970.<br />
Ανέφερα λοιπόν τους μηδενιστές γιατί αυτοί σήμερα με την ανοησία που τους
διακρίνει έχουν πείσει με την φαυλοκυκλικότητα τους ότι δεν υπάρχει Θεός και
έτσι οι επιστήμονες παρέκλιναν από την αρχική τους πορεία έρευνας που θα τους
οδηγούσε πολύ πιο σύντομα στην απόλυτη αλήθεια περί σύμπαντος. Βέβαια δεν
επηρεάστηκαν όλοι οι επιστήμονες από τους μηδενιστές και έτσι έχουμε κατά
καιρούς πολύ σπουδαίες εργασίες να παρουσιάζονται με σκεπτικό ΤΕΛΕΙΑΣ
φιλοσοφικότητας και αποδείξεις επιστημονικές σε τμήμα των εργασιών τους και
όπου είναι δυνατό να συμβεί. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Σε αυτό το κείμενο που θα παρουσιάσω λοιπόν θα συγκεντρωθούν
πολύ σπουδαίες σκέψεις επιστημόνων οι οποίες για χρόνια μένουν απλά ερωτηματικά
ή γραφές που κάποιοι θέλησαν να αγνοούν συστηματικά.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Πρόλογος</b><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Στην εισαγωγή αναφέρθηκαν οι αρχαίοι φιλόσοφοι. Συνοπτικά
λοιπόν θα παρουσιάσω τμήματα της φιλοσοφίας τους χωρίς να δίνω βιβλιογραφία και
εδάφια παρά μόνο κάποιες γενικές αναφορές. Αυτό το πράττω γιατί απλά η εργασία
αυτή είναι παρουσίαση στο διαδίκτυο και δεν θέλω να καρπωθεί κάποιος χρήμα
αντλώντας απλά τις πληροφορίες αυτές. Όταν συγκεντρώσει τα αποσπάσματα στα
οποία αναφέρομαι θα μπορεί να συνθέσει μία εργασία σε επίπεδο ακόμη και ενός
διδακτορικού το οποίο θα μπορεί να είναι ισχυρό ράπισμα προς τους άθεους και
τους σοφιστές που στρεβλώνουν την φιλοσοφία των αρχαίων άλλες φορές άβουλα
παρασυρμένοι από κακούς διδασκάλους που ασπάστηκαν και άλλες φορές
εξαναγκασμένοι για να μην χάσουν κάποιο μάθημα ή ακόμη και κάποια έδρα σε
πανεπιστήμιο αφού οι άθεοι εδώ και αρκετά χρόνια χαλιναγωγούν την εκπαίδευση
τόσο στην Ελλάδα αλλά και σε πολλά πανεπιστήμια του εξωτερικού. Η επιστήμη της
Φυσικής και της ψυχολογίας(δεν είναι οι μόνες) έχουν δεθεί με ισχυρά χαλινάρια
που εμποδίζουν την γνώση να εκτοξευτεί προσφέροντας στην ανθρωπότητα όλα όσα
είναι δυνατό να προσφερθούν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Μέχρι πριν λίγα χρόνια αλλά
και ακόμη και σήμερα είναι συχνές οι διαγραφές απατεώνων επιστημονίσκων από τις
επιστημονικές κοινότητες επειδή λειτουργούν με τρόπο αγύρτικο. Πιο συχνό είναι
το φαινόμενο διαγραφών Φυσικών- αστρολόγων και λιγότερο συχνές δυστυχώς οι
διαγραφές απατεώνων ιατρών στον τομέα της ψυχολογίας. Έτσι προέκυψαν τα
φαινόμενα τύπου Γιάλομ ο οποίος με φτηνές σοφιστικές έπεισε τους μαθητές του
ότι Θεός δεν υπάρχει αν και αυτό που δεν υπάρχει είναι ο νους εντός ενός
μηδενιστικού εγκεφάλου στην πραγματικότητα. Μαθαίνω βέβαια ότι σε πολλά
πανεπιστήμια ψυχολογίας γίνονται προσπάθειες απαγκίστρωσης από τις κακές
διδασκαλίες του εν λόγω απατεώνα αλλά και πάλι είναι πολλοί αυτοί που πείθονται
από αυτόν και παρασύρονται άλλες φορές εσκεμμένα και άλλες ακούσια σε ένα λόγο
και διδασκαλία ο οποίος είναι λόγος ανόητων στον νου νοημόνων.</div>
<div class="MsoNormal">
Μετά από όλες αυτές τις γενικολογίες νομίζω ότι είναι ώρα να
μπούμε στην ουσία το θέματος. Σε άλλη πραγματεία έχουν αναφερθεί στοιχεία
συμπαντικής φιλοσοφίας που δείχνουν την ΑΠΟΛΥΤΗ πραγματικότητα η οποία είναι
ότι δίχως την δράση ενός πλάσματος που εκ των πραγμάτων πρέπει να είναι αθάνατο
και αδημιούργητο το σύμπαν στη σημερινή του μορφή δεν θα υπήρχε.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Εισαγωγή στην έννοια σύμπαν</b><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Πριν από όλα πρέπει να ορίσουμε πραγματιστικά την έννοια
σύμπαν γιατί οι σύγχρονοι φυσικοί φαίνεται ότι δεν ενδιαφέρονται για την
πραγματικότητα αλλά για την απόκτηση χρημάτων μέσω της σοφιστικής
φαντασιοπληξίας που τους διέπει. Αυτά που περιγράφονται εδώ έχουν δημοσιευτεί
ήδη σε πολλά περιοδικά και είναι σκέψεις ή προβληματισμοί επιστημόνων που σε
κάποιες περιπτώσεις είναι απλές υποθέσεις ατεκμηρίωτες επιστημονικά. Εδώ θα
δοθεί φιλοσοφική απόδειξη θεωρητική η οποία μπορεί πολύ εύκολα να τεκμηριωθεί
και επιστημονικά. Είναι δε τόσο τρανή η απόδειξη αυτή η θεωρητική που θα μπορούσε
ήδη να είναι ορισμένο αξίωμα της Φυσικής το οποίο θα έπρεπε να διδάσκεται ο
μαθητής από τα γεννοφάσκια του και πριν ακόμη βρεθεί σε κάποιο κολέγιο ή
πανεπιστήμιο.</div>
<div class="MsoNormal">
Κάποια στιγμή λοιπόν οι επιστήμονες στο παρελθόν και πριν
διεισδύσουν σε αυτήν οι άθεοι που επιεικώς θα τους χαρακτήριζα ανόητους θέλησαν
να δώσουν τον ορισμό του σύμπαντος. Η λέξη σύμπαν είναι Ελληνική και είναι
αδιανόητο να μην ορίζει επαρκώς μία έννοια. Σύμπαν λοιπόν είναι το σύνολο των
πάντων και όταν λέμε «τα πάντα» εννοούμε ότι υπάρχει το οποίο είναι τόσο ορατό
όσο και αόρατο. Θέλω να προλάβω εδώ μερικούς βιαστικούς και να τους θυμίσω ότι
στην μηδενιστική φιλοσοφία ισχύει ο κανόνας ότι το μηδέν είναι υπαρκτό ως
αφετηρία. Το μηδέν είναι όντως υπαρκτό ακόμη και ως στοιχείο ενός συνόλου όταν
στην θεωρία των συνόλων δεν υπάρχει ορισμός για το κενό σύνολο. Οι μαθηματικοί
που συνέθεσαν αυτές τις θεωρίες δεν ήταν ανόητοι για να ξεγελαστούν και να
πειστούν όπως ο αμαθής κόσμος ότι το μηδενικό στοιχείο ενός συνόλου ορίζει και
το σύνολο ως μηδέν. Η λέξη μηδέν είναι επίσης στην καταγωγή της αρχαία Ελληνική
και ορίζει το ΤΙΠΟΤΑ αλλά αυτό το τίποτα επουδενί δεν μπορεί να οριστεί ως
αφετηρία πάντων. Οι φιλόλογοι γνωρίζουν την ετυμολογία της λέξης και δεν θέλω
να επεκταθώ επί του αντικειμένου αφού ήδη είμαι αρκετά περιπαιχτικός προς
αυτούς με τα κείμενα που γράφω τα οποία
δεν έχουν ολοκληρωμένη στίξη και μπορεί να έχουν ορθογραφικά ή συντακτικά λάθη
τα οποία σκόπιμα δεν διορθώνονται. Οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν στίξη
και έγραφαν κεφαλαία αφού εκείνα τα χρόνια η σοφιστική ακόμη δεν είχε
προσπαθήσει να δημιουργήσει κανόνες παραποίησης του λόγου. Τότε οι σοφιστές
είχαν πνεύμα και δεν προσπαθούσαν να πείσουν όπως ο γνωστός μαθηματικός Ράσελ
ότι μπορεί μία εξίσωση να αλλάξει αν προσθέσουμε σε αυτήν το μηδέν. Ναι
αναφέρομαι στο γνωστό παράδοξο του Ράσελ το οποίο δεν είναι παράδοξο στην
πραγματικότητα αλλά ήταν μια ανοησία και μαθηματικά λάθη τα οποία είχαν στόχο
την παραπλάνηση όσων θόλωνε ο νους τους με τα μαθηματικά. Εκείνα τα χρόνια ο
Ράσελ κόντεψε να διαγραφεί από την επιστημονική κοινότητα την οποία ξεγέλασε
ορίζοντας τα μαθηματικά του λάθη εσκεμμένης παραπλάνησης τα οποία ήταν
ουσιαστικά εισαγωγή στην μηδενιστική φιλοσοφία ως παράδοξο. Με την λέξη
παράδοξο άφηνε ένα νοηματικό κενό το οποίο όριζε την πιθανότητα να ισχύει η
εξίσωσή του η οποία στην ουσία της ήταν εισαγωγή του μηδενός δηλαδή του κενού
σε οτιδήποτε υπαρκτό. Μόνο που το κενό στο σύμπαν υπάρχει και είναι ΑΠΟΛΥΤΑ
ΥΠΑΡΚΤΟ. Αυτό το κενό ορίζεται και ως ΜΗΔΕΝ δηλαδή ΤΙΠΟΤΑ της ύλης. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Αφού αναφέραμε την ύλη νομίζω ότι πρέπει να προσδιορίσουμε
σωστά και τις έννοιες σωματίδιο και μάζα. Ο ορισμός της μάζας είναι γνωστός. Ως
μάζα ορίζεται η ποσότητα της ύλης που εμπεριέχεται σε ένα σώμα. Επομένως και το
σωματίδιο που είναι μικροσκοπικό ουσιαστικά σώμα είναι αδιανόητο να μην έχει
ποσότητα μάζας. Αν δεν διαθέτει μάζα τότε δεν εμπεριέχει ύλη και άρα πρόκειται
για το κενό ή για μηδενικό σωματίδιο… εδώ κάπου οι φιλόσοφοι γελούν με τους
Φυσικούς που προσπαθούν να αποδείξουν το αυταπόδεικτο το οποίο εμπεριέχεται
ουσιαστικά στον ορισμό της μάζας και της ύλης. Επίσης ο ορισμός που δίνεται
συνήθως θεωρεί ότι ύλη είναι οτιδήποτε
έχει μάζα και καταλαμβάνει όγκο<span style="background: white; color: #252525; font-family: "Arial","sans-serif"; font-size: 10.5pt; line-height: 115%;">. Το σωματίδιο
αν δεν διαθέτει μάζα και αν δεν καταλαμβάνει όγκο τότε είναι μηδέν της ύλης και
άρα ανύπαρκτο. Κατανοώ ότι οι ορισμοί περικλείουν κάποια φαυλοκυκλικότητα στην
οποία χάνονται οι επιστήμονες επειδή δεν κατανοούν ορθά την έννοια της ύλης. </span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Το σύμπαν λοιπόν είναι το σύνολο των πάντων και εντός αυτού
υπάρχει η ύλη και το κενό. Ως ύλη ορίζουμε οποιαδήποτε χημική ένωση η οποία
είναι γνωστή ή άγνωστη, ορατή ή αόρατη και ως κενό ορίζεται η απουσία ύλης και
όχι το μηδέν. Στη συνέχεια θα δείξουμε ότι υπάρχουν ελεύθερα σωματίδια στο
σύμπαν που δεν υπόκεινται σε ενώσεις αλλά συνθέτουν αυτό που ονομάζεται τελικά
ύλη και ναι και αυτά είναι υλικά αν και μερικοί αφιλοσόφητοι και ανόητοι
επιστήμονες τα βάπτισαν σωματίδια δίχως ύλη κάτι που εξ ορισμού είναι άτοπο.
Από την στιγμή που κάτι ονομάζεται σωματίδιο είναι ύλη διαφορετικά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.
Αν δεν υπήρχε το κενό τότε η ύλη του σύμπαντος δεν θα μπορούσε να κινηθεί και
άρα θα ήταν ένα συμπαγές αεικίνητο αντικείμενο κάτι το οποίο είναι άτοπο με τις
σημερινές γνώσεις Φυσικής αλλά και φιλοσοφικά επίσης. Το σύμπαν διαθέτει την
συνολική του ενέργεια η οποία θα ήταν μηδέν αν δεν υπήρχε κενό μεταξύ των
σωματιδίων ύλης. Το κενό λοιπόν είναι το μηδέν της ύλης και ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Στην σημερινή φυσική λοιπόν ανακαλύφθηκαν στον κόσμο των
κβάντα μικροσκοπικά σωματίδια τα οποία κινούνται ταχύτατα. Ακόμη λοιπόν και
εντός ενός μορίου υπάρχει το κενό αφού αν δεν υπήρχε αυτό τότε δεν θα μπορούσαν
να έχουν ύπαρξη τα γνωστά ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Η έρευνα έδειξε την ύπαρξη
σωματιδίων τα οποία ονομάστηκαν σχεδόν όλα εκτός από ένα το οποίο ακόμη δεν
έχει προσδιοριστεί επακριβώς. Αναφέρομαι βέβαια στο γνωστό σωματίδιο του χιγκς.
Δεν θα μπω σε επιστημονικές ορολογίες μιας θεωρίας που είναι ακόμη υπό σύνθεση
αλλά αυτό που θέλω να πω είναι ότι είναι αδύνατο η ύλη να μην αποτελείται από
ένα σωματίδιο το οποίο είναι το μικρότερο όλων. Στην πραγματικότητα είναι λάθος
ο ορισμός του σωματιδίου για το μικρότερο αντικείμενο που υπάρχει. Φιλοσοφικά
στον διάλογο «Φαίδρος» υπάρχει ένα αξίωμα συμπαντικής φιλοσοφίας το οποίο
επίσης έπρεπε να διδάσκεται στους μαθητές και όχι σε καθηγητές πανεπιστημίου
αφού αποτελεί αξίωμα της φιλοσοφίας της απόλυτης πραγματικότητας στην οποία
ζούμε. Αν βέβαια κάποιος θέλει να ζει σε εικονικές πραγματικότητες αυτές δεν
αποκλείουν την απόλυτη πραγματικότητα αλλά είναι απλά υποκειμενικές πλάνες στις
οποίες αυτοεισάγονται όσοι δεν αναζητούν την ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ. Η εικονική αυτή
πλάνη ορίζει συχνά ως απαντημένα όλα τα άγνωστα ερωτήματα και είναι η τέχνη
παραπλάνησης των σοφιστών όπου ο φαύλος κύκλος κυριαρχεί και ορίζει ως
απαντήσιμο το αναπάντητο όπου δεν διαχωρίζεται το ορθό από το λάθος. Είναι η
τεχνική με την οποία εμφανίζονται ως σοφοί οι άσοφοι αφού απαντούν χωρίς να
έχουν απαντήσει ουσιαστικά σε μια τέχνη την οποία εδώ και χρόνια χρησιμοποιούν
και όλοι οι πολιτικοί επίσης . Ο Πλάτωνας λοιπόν αναφέρεται στον λόγο του
Στησιχόρου κατά την αναφορά του οποίου ορίζεται πως τα πάντα στον κόσμο πρέπει
να έχουν μία αφετηρία η οποία θα είναι αθάνατη και αδημιούργητη. Έτσι και στην
ύλη υπάρχει ένα μικροσκοπικό σωματίδιο το οποίο είναι αγέννητο και
αδημιούργητο. Το σωματίδιο αυτό ΔΕΝ ΦΘΕΙΡΕΤΑΙ και αποτελεί υλικό το οποίο
συνθέτει τα γνωστά συσσωματώματα ύλης τα οποία γίνονται αντιληπτά από τον
άνθρωπο δίχως την επέμβαση της επιστήμης. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Εφόσον όμως αναφερόμαστε στην συμπαντική φιλοσοφία και σε
μικροσκοπικό σωματίδιο είναι αδιανόητο να μην αναφερθεί ο Δημόκριτος. Ο Δημόκριτος
λοιπόν και όλοι οι αρχαίοι φιλόσοφοι όταν έδιναν ορισμούς φρόντιζαν αυτοί να
είναι τέλειοι. Αυτό βέβαια δεν ορίζει το αλάνθαστο στους Αρχαίους Έλληνες αλλά
υπάρχουν ορισμοί που στην όψη τους φαίνονται απλοί και ελλιπείς αλλά στην
πραγματικότητα είναι τέλειοι. Στο παρελθόν και όταν οι επιστήμονες κατάφεραν να
διασπάσουν το άτομο και να βρουν ακόμη και εντός αυτού μικρότερα σωματίδιο
πίστεψαν ότι ο Δημόκριτος δεν ήξερε τι έλεγε. Στην πραγματικότητα ο Δημόκριτος
αναφέρθηκε στο άτομο ορίζοντας αυτό ως το μικρότερο σωματίδιο ύλης και οι
βιαστικοί επιστήμονες ονόμασαν άτομο ένα σωματίδιο το οποίο στην πραγματικότητα
ήταν απλά σωματίδια τα οποία στην ένωσή τους δημιουργούν τελικά το μόριο και
όχι το ορισμένο σήμερα ως άτομο αφού αυτό δεν μπορεί να σταθεί μόνο του
ελεύθερο στη φύση. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν επιστήμονες που νομίζουν ότι η
γνώση έφτασε στην κορύφωσή της και θεωρούν ότι υπάρχουν τομείς στους οποίους
δεν έχουν να ανακαλύψουν κάτι νέο. Έτσι για να μείνουν στην ιστορία κάποιοι
θέλουν να γκρεμίσουν θεωρίες αποδεδειγμένες και να χτίσουν από την αρχή την
θεωρία της επιστήμης μερικές φορές διαγράφεται από την διδασκαλία ότι υπάρχει
που δείχνει την ύπαρξη του Θεού. Η αφαίρεση όμως στοιχείων αλήθειας απομακρύνει
τους επιστήμονες από την απόλυτη πραγματικότητα και οι θεωρίες τους μένουν
συχνά ξεκρέμαστες έτσι ώστε να μοιάζουν ανοησίες εμπρός στα μάτια φιλοσόφων. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Στις δεκαετίες λοιπόν πριν το 1990 υπήρχαν καθηγητές φυσικής
που προσέγγιζαν το σύμπαν ως το άγνωστο εντός του οποίου συμπεριλαμβάνεται ο
Θεός και στην Ελλάδα πολλοί αναφέρθηκαν στον Δημόκριτο και εξηγούσαν στον κόσμο
την αναφορά του σχετικά με την σύνθεση της ύλης η οποία είναι δημιουργημένη από
ένα μικροσκοπικό σωματίδιο το οποίο είναι αδιάσπαστο και το οποίο αποτελεί
ουσιαστικά το υλικό που ορίζει την μάζα όλων των υλικών. Επειδή το σωματίδιο
αυτό δεν διαιρείται ονομάστηκε ως άτομο όπου η έννοια άτομο ορίζει ουσιαστικά
την μονάδα ύλης. Στην σύγχρονη φυσική αυτό το άτομο (σωματίδιο του Χιγκς ή όπως
αλλιώς ονομαστεί) αποτελεί την μικρότερη μονάδα μάζας η οποία εκ των πραγμάτων
είναι άφθαρτη. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Για να είναι ολοκληρωμένος ο ορισμός του σύμπαντος πρέπει να
δοθούν ορισμένες απαντήσεις οι οποίες θα είναι ράπισμα προς τους ανόητους
φαντασιόπληκτους τύπου Έρικ Φον Νταίνικεν μερικών από τους οποίους θεωρίες θα
αναφερθούν και θα συντριβούν φιλοσοφικά σε άλλο κεφάλαιο. Η απαρχή της
συντριβής τους όμως πρέπει να γίνει εδώ με την οριοθέτηση των ορίων του
σύμπαντος φιλοσοφικά. Το σύμπαν λοιπόν είναι ΤΑ ΠΑΝΤΑ υπαρκτά και περιλαμβάνει
την ύλη και το κενό. Μέχρι που εκτίνεται όμως και ποιο είναι το όριό του;; Ο
ορισμός του σύμπαντος περιλαμβάνει τον
ορισμό των διαστάσεων. Με δεδομένο ότι η ύλη είναι ΜΟΝΟ τρισδιάστατη και ποτέ
δεν βρέθηκε υπαρκτή και λογική τεκμηρίωση τέταρτης διάστασης με εξαίρεση τον
χρόνο που δεν αφορά τον προσδιορισμό της ύλης αλλά όταν εισαχθεί στην ύλη αφορά
τον μετασχηματισμό συσσωματωμάτων ύλης, θα προχωρήσουμε στο προσδιορισμό του
μικρόκοσμου. Ο Χιγκς λοιπόν με τον ορισμό του πεδίου δημιουργίας της ύλης
θεωρούσε ότι υπάρχει το μικρότερο σωματίδιο από το οποίο δημιουργήθηκε κάποια
στιγμή η ύλη. Υπάρχει ήδη η θεωρία ότι η δημιουργία του σημερινού σύμπαντος εκ
των πραγμάτων δεν γίνεται να μην έχει προέλθει από κάποια αρχική έκρηξη και ο
Χιγκς έφτασε πιο βαθιά στην σχετική του έρευνα αφού αναζήτησε το σωματίδιο
δημιουργίας της ύλης το οποίο πίστεψε ότι πρέπει στην ένωσή του να υπάρχουν
διάφορα πεδία τα οποία συνθέτουν τα υπόλοιπα γνωστά σωματίδια στον κβαντικό
κόσμο. Οι επιστήμονες λοιπόν προσπάθησαν να συνθέσουν ύλη και διαπίστωσαν ότι
είναι αδύνατο να συμβεί αφού το πεδίο που δημιουργούσαν ήταν ασταθές. Έτσι
συνεχίζουν τις πολυέξοδες έρευνές τους για να διαπιστώσουν το αυτονόητο στον
νου ενός φιλοσόφου ο οποίος θα προτιμούσε η έρευνά του να μην καλύπτει το πεδίο
της περιέργειάς του αφού οι βάσεις της γνώσης του είναι αδιάσειστες. Ο γνήσιος
φιλόσοφος και επιστήμονας δεν θα προσπαθούσε να γίνει ο ίδιος Δημιουργός στην
θέση του Θεού ούτε θα προσπαθούσε να απαρνηθεί την παρουσία Του. Με ταπεινότητα
προς τον Πατέρα Πάντων θα όριζε την έρευνα στο επίπεδο εκείνο που θα βοηθούσε
την επιβίωση του ανθρώπου και δεν θα φρόντιζε για άσκοπες δαπάνες σε ένα κόσμο
που υπάρχουν πολυάριθμοι υποσιτιζόμενοι.
Τα πεδία λοιπόν του Χιγκς είναι αυτά που ορίζουν την σύνθεση της ύλης τα οποία
δεν προήλθαν εκ του μηδενός αλλά τα όρισε ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Αφού ορίσαμε λοιπόν το ελάχιστο όριο του σύμπαντος πρέπει εκ
των πραγμάτων να ορίσουμε και το απώτερο όριο. Στην πραγματικότητα πολλοί
όρισαν το σύμπαν ως φούσκα κάτι το οποίο δεν έχει τεκμηριωθεί ούτε επιστημονικά
ούτε φιλοσοφικά για τον απλούστατο λόγο ότι το όριο του σύμπαντος εκτείνεται
στο άπειρο. Αν κάποιος το ορίσει σφαιρικό ή φούσκα ο ίδιος έθεσε όρια σε αυτό
και σε αυτήν την περίπτωση άφησε εκτός του συνόλου των πάντων κάτι. Αυτή η
διάθεση εντοπισμού των ορίων δημιούργησε τις θεωρίες φούσκες αφού ομιλούν για
ένα σύμπαν το οποίο είναι φούσκα. Αν ξεφύγεις από τον πραγματιστικό ορισμό
εισέρχεσαι στα όρια της φαντασίας και ενώ ο νους σου γεννάει θεωρίες στην
πραγματικότητα γεννάει ψεύδη και αυτά δεν μπορούν να θεωρηθούν γνώση αφού δεν
είναι πραγματικότητα. Το σύμπαν λοιπόν του οποίου το κέντρο κανείς δεν γνωρίζει
μπορεί να οριστεί ως τον χώρο εντός
τριών διαστάσεων όπου το κέντρο είναι απλά το σημείο του παρατηρητή. Έτσι για την
Γη το κέντρο των συντεταγμένων βρίσκεται σε αυτή αλλά θα μπορούσε να είναι και
οπουδήποτε στο σύμπαν με τις τρεις διαστάσεις να εκτείνονται στο άπειρο του
οποίου το όριο απλά δεν υπάρχει. Αν δεχτούμε ότι υπάρχει όριο τότε θέσαμε και
πάλι περιορισμό στο σύμπαν αφήνοντας κάτι έξω από αυτό. Αν από την άλλη
δεχόμασταν ότι υπάρχει το κέντρο του σύμπαντος το οποίο γνωρίζουμε και πάλι θα
θέταμε όρια στο σύμπαν αφού θα το ορίζαμε σφαιρικό με όρια. Αν ορίσεις όμως ως
κέντρο του σύμπαντος το σημείο του παρατηρητή τότε ο ορισμός του κέντρου δεν
είναι πλήρως λανθασμένος αφού θα είναι σφαιρικό τρισδιάστατο εκτεινόμενο στο
άπειρο. Αναλόγως σε οποιοδήποτε σημείο ορίσει ο παρατηρητής ως κέντρο και πάλι
δεν θα λανθάνει αφού και πάλι στο σύμπαν θα είναι υποθετικά σφαιρικό
εκτεινόμενο στο άπειρο. Εδώ θέλω να διευκρινίσω ότι οι μαθηματικοί εισάγοντας
το όριο στο άπειρο αν και δεν λανθάνουν στην πραγματικότητα φιλοσοφικά έχουν
θέσει όριο στο σύμπαν κάτι το οποίο είναι άτοπο αφού εκτείνεται στο άπειρο.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Κάθε παρέκκλιση από τον ορισμό που δώσαμε για το σύμπαν
δημιουργεί θεωρίες που μπορεί να εμπεριέχουν στοιχεία αλήθειας αλλά η βάση τους
είναι κλονισμένη από την θεωρία της πραγματικότητας.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Λίγα λόγια για την θεωρία της σχετικότητας</b><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Εδώ κάπου πρέπει να αναφέρω την θεωρία της σχετικότητας και
τον Αϊνστάιν ο οποίος συνέθεσε μία θεωρία που εμπεριέχει λάθη πασιφανέστατα σε
λογικούς αλλά αποτελεί ένα υλικό διδασκαλίας το οποίο είναι χρήσιμο για το
μέλλον. Αυτά τα λάθη προέκυψαν γιατί κάποιοι βρήκαν πρόχειρα του μεγάλου
επιστήμονα τα οποία είχε αποθηκεύσει για να ανατρέχει σε αυτά και τα ονόμασαν
θεωρίες. Επίσης υπάρχει μία λάθος τοποθέτηση του Αϊνστάιν σε ότι αφορά τον
ορισμό του χωροχρόνου και την καμπύλωση αυτού. Το σχετικό λάθος εντοπίζεται
απλά με φιλοσοφική σκέψη και αν θεωρηθεί ως μία απλή λανθασμένη αρχική θεώρηση
τότε μπορεί η όλη θεωρία να οδηγηθεί στην απόλυτη πραγματικότητα η οποία
πραγματικότητα είναι Η ΜΟΝΗ την οποία έπρεπε να αναζητούν οι επιστήμονες. Όπως
προαναφέρθηκε η εισαγωγή του μηδενός έτσι και σήμερα έχουμε τους «βαρυτικούς»
επιστήμονες μερικοί εκ των οποίων βαδίζουν στα όρια του παραλόγου αφού η
επιστήμη για αυτούς έμεινε ως θεωρία και στην θέση της μπήκε η αστρολογία. Έτσι
αυτοί οι κύριοι έπαψαν είναι αστροφυσικοί και λειτουργούν όπως και οι αγύρτες
αστρολόγοι παραπλανώντας μάζες ανυποψίαστων πολιτών και οδηγώντας αυτούς στον
μηδενισμό και στην άθεη κατάσταση. Εδώ κάπου θέλω να αναφέρω το γεγονός ότι
υπάρχουν οι αληθινά άθεοι οι οποίοι είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΝΟΗΤΟΙ και οι εσκεμμένα
άθεοι οι οποίοι αν και γνωρίζουν την ύπαρξη του Θεού διδάσκουν τις άθεες θέσεις
τους απλά για να ωθήσουν μάζες προς μη ενάρετες πράξεις οι οποίοι στην
περίπτωση των ηδονιστών έχουν κατεύθυνση ηδονιστική ενώ στην περίπτωση των
αντιεξουσιαστών έχουν κατεύθυνση τρομοκρατική. Ξέρω ότι εισήλθα σε παράπλευρο
θέμα συμπαντικής φιλοσοφίας δικαιολογημένα γιατί πολύ απλά εντός του σύμπαντος
υπάρχουν τόσο οι ένθεοι όσο και οι άθεοι. Σε άλλο κεφάλαιο θα αναφερθούν οι
διορθωτικές κινήσεις στις οποίες πρέπει να προβούν οι επιστήμονες προκειμένου
να συνθέσουν μία πραγματική θεωρία η οποία θα απαγκιστρωθεί από την σχετικότητα
καθώς οι επιστήμονες είναι αδιανόητο να βαδίζουν στα βήματα του σχετικού αφού
για αυτούς πρέπει να κυριαρχεί το απόλυτο.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Τεκμηρίωση της αρχικής έκρηξης(<span lang="EN-US">Big</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">bang</span>)</b><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Πολλοί επιστήμονες λοιπόν ακόμη και σήμερα έχοντας στην
σκέψη τους απλές λογικές θεωρούν ότι η σημερινή ενέργεια και κατάσταση του
σύμπαντος είναι αδύνατο να προήλθε χωρίς κάποια αρχική ώθηση δηλαδή κάποια
έκρηξη. Αυτήν την έκρηξη ονόμασαν <span lang="EN-US">Big</span><span lang="EN-US"> </span><span lang="EN-US">bang</span> και στη συνέχεια έλαβαν υπόσταση διάφορες θεωρίες μερικές εκ
των οποίων είναι απλές φαντασιοπληξίες ενώ άλλες είναι πολύ κοντά στην
πραγματικότητα τεκμηριωμένες απλά και φιλοσοφικά χρησιμοποιώντας ενδείξεις
ερευνητικών ανακαλύψεων. Ο τυχαίος αναγνώστης λοιπόν μπορεί να μην κατανοήσει
πλήρως σε ποιες ανακαλύψεις επιστημόνων αναφέρομαι μερικές φορές καθώς δεν θα
αναφερθούν ούτε οι επιστήμονες ούτε οι δημοσιεύσεις αυτών για τους λόγους που
εξήγησα ήδη και αφορούν την εκμετάλλευση αυτών των γραφών που παρουσιάστηκαν
ΔΩΡΕΑΝ στο διαδίκτυο. Αυτό αφορά πολλές από τις αναφορές μου και όπως ίσως
διαπιστώσατε ήδη ορισμένοι.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Πως τεκμηριώνεται λοιπόν η αρχική έκρηξη;;;; Η απάντηση είναι απλή και φιλοσοφική.
Παρατηρώντας κανείς τα ουράνια σώματα κατανοεί ότι πρόκειται για φλεγόμενες
ύλες όπως πχ ο ήλιος μας. Άλλα σώματα είναι πλανήτες τα οποία φλέγονται
εσωτερικά όπως η Γη μας. Αυτή η φλεγόμενη ύλη στο εσωτερικό της Γης ορίζει την
παρουσία ενέργειας η οποία εκτοξεύεται στο σύμπαν διαμέσω των ηφαιστείων ή
προκαλεί απλά σεισμούς. Σε κάθε περίπτωση το κάθε ουράνιο σώμα σταδιακά χάνει
μέρος της ενέργειας που διαθέτει από την καύσιμη εντός του ύλη. Έτσι είναι
προφανές ότι στο αχανές σύμπαν όλα τα ουράνια σώματα οδεύουν προς κατάσταση μη
καύσης. Με λίγα λόγια η ενέργεια των υλικών του σύμπαντος οδεύει μαθηματικά
προς την μετατροπή της σε κινητική. Στο άπειρο του χρόνου λοιπόν που προηγήθηκε
κατανοεί κανείς ότι το σύμπαν δεν είχε άλλου είδους ενέργεια εκτός από την
κινητική ή δεν είχε καθόλου ενέργεια. Σε κάθε περίπτωση χρειάζεται κάποια
υπέρτατη ΔΥΝΑΜΗ ή απλά Δημιουργός για να ορίσει ότι υπάρχει σήμερα ενεργό στο
σύμπαν. Δεν μπορεί να αποδειχθεί με κανένα τρόπο φιλοσοφικά ούτε η μία ούτε η
άλλη άποψη αλλά αυτό που απαιτείται σε κάθε περίπτωση είναι η αθάνατη αφετηρία
πάντων κατά πως έλεγε ο Πλάτωνας. Στην περίπτωση της ύλης πρέπει να υπάρχει ένα
σωματίδιο άφθαρτο το οποίο είναι η απαρχή της γνωστής ή άγνωστης ύλης ενώ στην
περίπτωση της ζωής είναι αυτονόητο ότι για να υπάρχει ζωή πρέπει να υπάρχει ένα
Ον το οποίο ζει παντοτινά και από το οποίο τελικά προέκυψαν άλλες μορφές ζωής.
Αυτό το Ον είναι η αθάνατη αφετηρία. Για να ολοκληρώσω την τεκμηρίωση θα
αναφέρω απλά ότι για να υπάρχει γέννηση πρέπει να υπάρχει ο γεννήτορας και ο
γεννημένος. Αν η αφετηρία είναι το μηδέν τότε και όλοι οι άνθρωποι σήμερα είναι
μηδενικά ύπαρξης και άρα οι μηδενιστές που είναι μηδενογέννητοι είναι ΑΠΟΛΥΤΑ
μηδενικά ζωής και οι ίδιοι. Στους μηδενιστές συγκαταλέγονται και οι άθεοι γιατί
εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να τεκμηριωθεί ούτε να αποκτήσει υποστατική
ταυτότητα ο άθεος αν δεν είναι μηδενιστής.
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Εδώ κάπου λοιπόν θέλω να αναφέρω την θεωρία κατά την οποία η
ύλη στο αχανές σύμπαν στο απώτερο παρελθόν ήταν απλά μία κινούμενη παλλόμενη
μάζα. Αυτή η θεωρία φιλοσοφικά πλέον είναι πιο κοντά στην απόλυτη
πραγματικότητα γιατί είναι προφανές ότι στο άπειρο του χρόνου η σημερινή καύση
των άστρων δεν θα υπήρχε αφού αυτά θα ήταν απλά στην απώτερη των περιπτώσεων
πλανήτες με κάποια υποτυπώδη εσώτερη καύση. Αλλά και πάλι η πραγματικότητα
είναι διαφορετική καθώς η ενέργεια του σύμπαντος κάποτε ήταν μηδέν μέχρι να
δράσει ο Δημιουργός ο οποίος έδωσε την ώθηση και την σημερινή ενέργεια του
σύμπαντος η οποία εκ των πραγμάτων είναι πλέον σταθερή αφού ισχύει ΠΑΝΤΑ η αρχή
διατήρησης της ενέργειας και της ύλης.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Πρόσφατα και μέσα στο
2014 αναφέρθηκε μία ανακάλυψη επιστημόνων οι οποίοι βρήκαν αρχέγονα βαρυτικά
κύματα (έτσι τα ονόμασαν αν και ο όρος αρχέγονα δεν στέκει) τα οποία
προσδιόρισαν ότι προέρχονται από την αρχική έκρηξη. Στην πραγματικότητα οι
επιστήμονες κάτι βρήκαν αλλά είναι ανοησία να πιστεύουν ότι πρόκειται για κάτι
προερχόμενο από την αρχική έκρηξη άμεσα για τον απλούστατο λόγο ότι το
φαινόμενο αυτό θα απομακρύνοντας συνεχώς από τη σημείο όπου συσσωρεύτηκε η μάζα
αρχικά για να προκαλέσει την αρχική έκρηξη. Είναι άτοπο μαθηματικά στην
φιλοσοφία της πραγματικότητας να πιστέψει κανείς ότι πρόλαβε να δει ένα κάτι
που συνεχώς απομακρύνεται έστω και επιβραδυνόμενο. Τι είδαν λοιπόν;;; Για να απαντήσω πραγματιστικά πρέπει να
παρουσιάσω ολοκληρωμένη την δημοσίευση κάτι το οποίο δεν έχει νόημα γιατί απλά
στην πραγματεία αυτή δεν χωρούν φαντασιοπληξίες. Κάθε άλλη θεωρία ελέγχεται
φιλοσοφικά …από την στιγμή όμως που είδαν κάποια παλλόμενη κίνηση ύλης είδαν την λεγόμενη σκοτεινή ύλη όπως
ισχυρίζονται αλλά αυτή δεν είναι τίποτα
άλλο από σχετική συμπύκνωση της απομακρυσμένης ύλης του σύμπαντος για την οποία θα μιλήσουμε στην περιγραφή
δημιουργίας του σύμπαντος με την σημερινή μορφή και σε επόμενη κεφάλαιο της
πραγματείας αυτής. Η σύσταση αυτής της ύλης θα αναφερθεί χωρίς απόδειξη αφού
αυτή αναμένεται να ανακαλυφθεί από επιστήμονες που κατέχουν πλήρη γνώση φυσικής
είτε αυτή είναι πραγματιστική είτε είναι φαντασιοπληξία ορισμένων κερδοσκόπων
του χώρου.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Σε ένα σύμπαν λοιπόν που συνεχώς μετατρέπει την ενέργειά του
σε κινητική είναι ανοησία συμπαντικού μεγέθους να πιστέψει κανείς ότι η
σημερινή μορφή των υλικών δεν προήλθε από κάποια αρχική έκρηξη και ακόμη
μεγαλύτερη ανοησία είναι να πιστέψει κάποιος ότι αυτή η έκρηξη η οποία είναι
αντίδραση ουσιαστικά δεν είναι αποτέλεσμα δράσης κάποιου ανώτερου όντος το
οποίο είναι αθάνατο και φυσικά αδημιούργητο. Δηλαδή ομιλούμε για τον Δημιουργό
ο οποίος δρώντας όρισε την σημερινή ενέργεια των υλικών που εμείς
αντιλαμβανόμαστε ως άστρα. Η βαρυτική φυσική σύντομα όπως πιστεύω θα δείξει και
αυτή όπως η Γενετική την ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ της ύπαρξης του Θεού.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Περιγραφή της αρχικής
έκρηξης και ορισμός της σημερινής κατάστασης του σύμπαντος.<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
Στην ενότητα αυτή θα παρουσιαστεί μία θεωρία την οποία
προσπερνούν πολλοί έτσι αβίαστα αν και είναι ορισμένη στην ΑΠΟΛΥΤΗ
πραγματικότητα. Αν και έχουν αναφερθεί ήδη οι σχετικές τεκμηριώσεις οι οποίες
είναι και απόδειξη ύπαρξης Θεού στο κεφάλαιο αυτό θα διαπραγματευτούμε το
στοιχείο της αρχικής έκρηξης γιατί πολύ απλά αυτή η αρχική έκρηξη θα μας δείξει
τελικά ότι το σύμπαν δεν είναι τόσο πολύπλοκο όσο φαντάζονται οι επιστήμονες.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Πριν όμως μπούμε στο κυρίως θέμα θα πρέπει να ορίσουμε ορθά
τις διαστάσεις του σύμπαντος. Οι διαστάσεις αυτές δεν είναι τέσσερις ούτε
περισσότερες όπως ισχυρίζονται ορισμένοι
φαντασιόπληκτοι. Η τέταρτη ορισμένη διάσταση που είναι ο χρόνος έχει μία
υπόσταση αλήθειας αλλά η προσθήκη αυτής ελέγχεται τόσο μαθηματικά όσο και
πραγματιστικά. Είναι αδιανόητο να εισάγεις σε ένα αμφίδρομο σύστημα διαστάσεων
μία μονόδρομη. Αν την προσθέσεις τότε
όλο το σύστημα γίνεται μονόδρομο. Ο χρόνος είναι διάσταση μονόδρομη εξ ορισμού
της. Όσοι γνωρίζουν τον ορισμό του χρόνου κατανοούν τα σχετικά και επειδή εδώ
δεν έχουμε πλήρη ανάλυση της συμπαντικής φιλοσοφίας αλλά μία περίληψη του υπό
διαπραγμάτευση θέματος και άρα ορισμένες θεωρίες πρέπει να θεωρηθούν εκ των
πραγμάτων γνωστές αφού διδάσκονται στα σχολεία όπως πιστεύω. Αν δεν διδάσκονται
τότε κακώς δεν διδάσκονται και σε αυτήν την περίπτωση έχουμε αμαθείς να
διδάσκουν αυριανούς επιστήμονες.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Πριν προχωρήσουμε λοιπόν στην αρχική έκρηξη θα πρέπει να
ορίσουμε την πραγματικότητα που υπήρχε πριν από την έκρηξη. Οι επιστήμονες
αναζητώντας το σωματίδιο του Χιγκς διαπίστωσαν ότι υπάρχει κάποιο σωματίδιο το
οποίο δεν υπόκειται σε δεσμούς. Έτσι άρχισαν να ομιλούν για τα πεδία του Χιγκς
τα οποία ουσιαστικά είναι εκείνα που ορίζουν την σύνθεση της ύλης. Είναι
προφανές ότι το επιστημονικό πεδίο στο οποίο αναφέρομαι είναι ακόμη υπό έρευνα
και οι επιστήμονες ακόμη δεν έχουν τεκμηριώσει και ορίσει την σχετική θεωρία σε
πλήρη υπόβαθρο. Η αναφορά όμως του Δημόκριτου για το άτομο δηλαδή το μικρότερο
σωματίδιο ύλης φαίνεται ότι αποκτά πλέον σάρκα και οστά. Διευκρινίζω για άλλη
μια φορά ότι το άτομο είναι η μονάδα της ύλης. Είναι μάλιστα η ΑΠΟΛΥΤΗ
πραγματιστική έννοια που ορίζει την μικρότερη μάζα ύλης που υπάρχει στο σύμπαν
την οποία ένας λογικός επιστήμονας θα την όριζε ως μονάδα της μάζας. Είναι όμως
τόσο απειροελάχιστη αυτή που επειδή οι επιστήμονες δεν μπορούν ακόμη να την
εντοπίσουν θεωρούν ότι είναι σωματίδιο φάντασμα. Φυσικά συχνά διαβάζω για
σωματίδιο ύλης με μηδενική μάζα σε θεωρίες επιστημόνων και σε κάθε περίπτωση η απορία
μένει στο πρόσωπό μου για την φιλοσοφική ποιότητα και κατάρτιση των
επιστημόνων. Θεωρώ ανοησία συμπαντικού μεγέθους να ομιλεί κανείς για σωματίδιο
και να θεωρεί ότι δεν έχει μάζα αυτό. Αν είναι σωματίδιο ύλης και όπως
αναγράφεται στις θεωρίες τότε προφανώς και διαθέτει μάζα. Αν δεν διαθέτει μάζα
τότε δεν είναι σωματίδιο και άρα η σχετική αναφορά είναι ένας φαύλος κύκλος
ανοησίας. Σκεφτείτε φίλοι μου ότι έχει δημοσιευτεί αυτή η ανοησία για το
σωματίδιο που δεν διαθέτει μάζα δηλαδή ομιλούσαν για σωματίδια ανύπαρκτα σε μια
θεωρία η οποία έχει ανυπαρξία λογικής. Απορώ μάλιστα πως είναι δυνατόν οι υπεύθυνοι επιστημονικών
περιοδικών να επιτρέπουν να δημοσιεύονται τέτοιες ανοησίες. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Κάποτε και παντοτινά λοιπόν το σύμπαν αποτελείται από την
ύλη και το κενό. Η ύλη του σύμπαντος στο παρελθόν ήταν διάχυτα σωματίδια με
μηδενική κίνηση. Όσο παράδοξο και αν ακούγεται αυτό σε επιστημονικά αυτιά ναι η
ενέργεια του σύμπαντος στο απώτερο παρελθόν ήταν μηδέν. Ήταν μηδέν γιατί δεν
υπήρχε δημιουργία και άρα δεν υπήρχε ΤΙΠΟΤΑ πέρα από μία αεικίνητη μάζα με
μορφή διάχυτων σωματιδίων στο κενό. Υπήρχε επίσης μόνο ένα πλάσμα που το ίδιο
είπε στους ανθρώπους ότι προχώρησε στην Δημιουργία γιατί ένιωθε μοναξιά. Αυτή η
μοναξιά ήταν αιώνια και διαρκούσε για πάντα. Είχε το Υπέρτατο αυτό πλάσμα την
ΔΥΝΑΜΗ να προχωρήσει στην Δημιουργία αλλά επειδή ήξερε ότι θα ακολουθούσε ένας
δρόμος μίσους εμπρός στην ΑΓΑΠΗ που ΕΙΝΑΙ ο Δημιουργός ,δεν προχωρούσε στην
Δημιουργία μέχρι να ορίσει όλες τις παραμέτρους του ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΤΟΥ ώστε
στο απώτερο μέλλον να χτιστεί μία ΑΠΟΛΥΤΗ κοινωνία της αγάπης. Θα μπορούσε αυτή
η κοινωνία να ήταν δημιούργημα εξ αρχής τέλειο αφού ο Θεός είναι ΤΕΛΕΙΟΣ αλλά
θα έμοιαζε με την τοποθέτηση άψυχων κα άβουλων πλασμάτων που θα κινούνται και
θα φέρονται όπως ήθελε αυτός. Σκεφτείτε τον δημιουργό ενός ρομπότ με κινήσεις
προκαθορισμένες. Αυτός ο τεχνίτης δημιουργός θα εξακολουθούσε να είναι μόνος
εκτός αν το δημιούργημά του είχε αυτόνομη θέληση. Αυτή η θέληση των πλασμάτων
οδήγησε στην πορεία μίσους και τώρα ο κόσμος των πλασμάτων υπόκειται σε μια
διαδικασία σωφρονισμού η οποία θα εξακολουθήσει να ισχύει ακόμη και στην αιώνια
ζωή η οποία θα ακολουθήσει μετά την Δευτέρα Παρουσία και όπως έχει υποσχεθεί ο
Θεός. Οι βιαστικοί άθεοι ας δαμάζουν την έπαρσή τους και ας συνεχίσουν την
ανάγνωση με την ελπίδα να κατανοήσουν κάτι πέρα από την μηδενιστική ανοησία στην
οποία βρίσκονται. Είναι προφανές ότι η πραγματεία δεν απευθύνεται σε άθεους
γιατί πολύ απλά η γνώση ανήκει στους ΔΥΝΑΤΟΥΣ και αυτοί είναι αδύναμα όντα αφού
δεν μπορούν να δαμάσουν την έπαρσή τους και ορίζουν τον εαυτό τους παντογνώστη
του σύμπαντος θεωρώντας ότι μπορεί να γεννηθεί ζωή ή να έχει δημιουργηθεί το
σύμπαν εκ του μηδενός. Θυμίζω ήδη ότι τεκμηρίωσα όπως ο Πλάτωνας στον Φαίδρο. Η
αθάνατη αφετηρία της ζωής είναι το υπέρτατο πλάσμα ή καλύτερα ο Δημιουργός
ΠΑΝΤΩΝ και αφετηρία της ύλης το μικρότερο σωματίδιο το οποίο ονομάστηκε ως το
μποζόνιο ή απλά σωματίδιο του Χιγκς. Η ονομασία αυτή βέβαια μπορεί στο μέλλον
να αλλάξει αν και θα έπρεπε απλά να ονομαστεί άτομο. Το άτομο αυτό είναι η
αθάνατη αφετηρία της ύλης με πληθυσμό στο άπειρο.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Σε ένα σύμπαν λοιπόν όπου δεν υπήρχαν δεσμοί ύλης έπρεπε
κάποιος να δράσει για να δημιουργηθεί ή καλύτερα να μετασχηματιστεί η ύλη. Ο
Θεός και μόνο με τον Λόγο Του είπε να γεννηθεί φως και έτσι ξεκίνησε η σύμπτυξη
όλης της ύλης του σύμπαντος. Όρισε ο Δημιουργός τον τρόπο που θα γίνει η
σύνθεση των σημερινών υλικών με τους γνωστούς και άγνωστους χημικούς δεσμούς
και η σύμπτυξη όρισε την έκρηξη. Σε μια τυχαία έκρηξη θα είχαμε την δημιουργία
ελάχιστων γαλαξιών και άλλων συνθέσεων της ύλης και όλα θα απομακρύνονταν στο
άπειρο του σύμπαντος. Έτσι συνεχίστηκε η Δημιουργία και ο Θεός πλάθοντας την
πρώτη του παρέα τους πρωτόπλαστους Αγγέλους όρισε και με τις δυνάμεις που τους
δόθηκαν σχηματίστηκε το γνωστό μας ή και άγνωστο τμήμα του σύμπαντος όπου τα
υλικά υπόκεινται σε σχηματισμούς και κινήσεις κάποιες εκ των οποίων είναι ήδη
γνωστές. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Μια μόνο μικρή απόδειξη ότι υπάρχει επέμβαση υπέρτατου
πλάσματος στην Δημιουργία είναι οι κινήσεις των γαλαξιών. Σε τυχαία εκτόξευση
αντικειμένων από την αρχική έκρηξη αυτά θα απομακρύνονταν συνεχώς από το σημείο
της αρχικής έκρηξης. Εμείς βλέπουμε ακόμη και γαλαξίες ή αστρικά συστήματα
καλύτερα να απομακρύνονται από εμάς αλλά και κάποια να έρχονται αργά προς εμάς
όπως είναι γνωστή η κίνηση του συστήματος Ανδρομέδα. Αναφέρω την έννοια σύστημα
γιατί υπάρχουν νεφελώματα ή γαλαξίες ή άλλα αστρικά συστήματα τα οποία έχουν
σταθερή απόσταση μεταξύ τους και έτσι δεν προκύπτει λάθος ούτε ακόμη και αν οι
επιστήμονες όρισαν ένα αστρικό σύστημα που δεν διέπεται από τους κανόνες
ορισμού ακριβώς.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Οι επιστήμονες ήδη γνωρίζουν ότι μεταξύ των γαλαξιών αλλά
και στο απώτερο σημείο που μπορούν να δουν υπάρχει η λεγόμενη σκοτεινή ύλη. Σε
άλλο κεφάλαιο θα οριστεί ορθά η αντιβαρύτητα και θα εξηγηθεί η ισορροπία του
σύμπαντος. Έτσι θα αποκτήσουν υπόσταση κάποιες ορθές επιστημονικές θεωρίες ενώ
οι φαντασιοπληξίες πλέον θα είναι ορατές σε όσους διαθέτουν κοινή λογική. Η
σκοτεινή αυτή ύλη ήδη βρέθηκε καθώς οι επιστήμονες ανακάλυψαν αυτό που ονόμασαν
βαρυτικά κύματα. Αυτά τα κύματα που βρήκαν είναι η ύλη που αποτελείται από
ασύνδετα σωματίδια όπως αυτό στο οποίο αναφέρεται ο Χιγκς δηλαδή για σωματίδια
που έχουν μάζα την μικρότερη δυνατή ενός αντικειμένου δηλαδή την μονάδα μάζας
και όπως ορίσαμε πιο μπροστά. Έτσι λοιπόν έχουμε τον δικό μας γαλαξία με το
γνωστό μας ηλιακό σύστημα το οποίο υπόκειται σε ισορροπίες που μόνο
διεστραμμένος νους θα μπορούσε να θεωρήσει ότι είναι τυχαίες. Εντός του
συστήματος αυτού ορίστηκε ο πλανήτης Γη και όπως ονομάστηκε και συντέθηκε η
ατμόσφαιρα όπως όρισε ο Θεός για να μπορούν να ζήσουν σε αυτήν τα θνητά του
πλάσματα. Η θνητότητα είναι ουσιαστικά ορισμός κατάστασης σωφρονισμού και
παροδική κατάσταση. Σε αυτό το ηλιακό σύστημα λοιπόν ένας πλανήτης διαθέτει
ισορροπίες αδιανόητες διατήρησης θερμοκρασιών της υπάρχουσας ζωής που και πάλι
μόνο διεστραμμένος νους θα μπορούσε να θεωρήσει ότι είναι τυχαία. Ναι είμαι
προκλητικός προς τους άθεους αλλά και σε όσους νομίζουν ότι διαθέτουν τέλεια
λογική και διευκρινίζω ότι οι πραγματείες δεν είναι αλάνθαστα κείμενα δηλαδή
δεν είναι Ευαγγέλια. Είναι γραφές με ανθρώπινα λάθη μέσα στα οποία διατίθεται
γνώση στην οποία θα φτάσουν ή δεν θα φτάσουν κάποια στιγμή οι επιστήμονες
τεκμηριώνοντας και επιστημονικά. Είναι προφανές ότι στην αλυσίδα του λαβύρινθου
της γνώσης ο λάθος κρίκος οδηγεί σε
λανθασμένα μονοπάτια και οι θεωρίες δεν οδηγούνται στην απόλυτη αλήθεια. Ο
καθαρισμός των λαθών διορθώνει τα λάθη και αυτό θα προσπαθήσουμε να συμβεί με
την θεωρία της σχετικότητας η οποία είναι και η απαρχή της φαντασιοπληξίας όλων
των σημερινών θεωριών αυτής της μορφής. Πριν από αυτό όμως πρέπει να εξηγήσουμε
τι είναι η αντιβαρύτητα ακριβώς καθώς και το γίνεται στα απώτερα σημεία του
σύμπαντος.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Η βαρύτητα λοιπόν είναι μία κατάσταση έλξης η οποία έχει
υπόσταση με την κίνηση σωματιδίων από και προς τον πόλο έλξης. Οι επιστήμονες
εδώ κάπου δεν έχουν ξεκαθαρίσει τι γίνεται ακριβώς με την ύλη και την βαρύτητα
αλλά υπάρχουν θεωρίες που έχουν μία ορθή υπόσταση. Αυτές οι θεωρίες αναφέρουν
το σωματίδιο του Χιγκς το οποίο αντικαθιστά κάποιο άλλο σωματίδιο το οποίο
πηγαινοέρχεται προς τον πόλο έλξης. Στην πραγματικότητα λοιπόν η κίνηση του
μικρότερου σωματιδίου το οποίο δεν συμμετέχει στην σύνθεση της ύλης δημιουργεί
το φαινόμενο της βαρύτητας. Αυτή η κίνηση των σωματιδίων έχει σχέση με την
ποσότητα της μάζας και είναι προφανές ότι ο Νόμος του Νεύτωνα δεν λανθάνει όπως
νομίζουν ορισμένοι επιστήμονες. Την εποχή του Αϊνστάιν πίστεψαν όλοι οι
επιστήμονες μελετώντας την τροχιά του Ερμή ότι υπάρχει κάποιο λάθος στον
συγκεκριμένο νόμο. Ορθά λοιπόν ορισμένοι θεώρησαν ότι ο τεράστιος επιστήμονας
που ακούει στο όνομα Αϊνστάιν έκανε ένα μαθηματικό τέχνασμα για να
δικαιολογήσει την τροχιά του Ερμή. Ο ίδιος προσπάθησε με την θεωρία της
σχετικότητας και την καμπύλωση του χωροχρόνου να εξηγήσει τα ανεξήγητα. Αν
ζούσε λίγα χρόνια ακόμη πιστεύω ότι θα είχε ανακαλύψει αυτό που ακόμη οι
επιστήμονες αναζητούν αν και ήδη έχουν τεκμηριώσει. Οι τεκμηριώσεις είναι τρεις
και αφορούν τρία Νόμπελ που δόθηκαν ένα εκ των οποίων δόθηκε στον Αϊνστάιν και
άλλα δύο στην σύγχρονη εποχή δόθηκαν σε δύο συναπτά έτη μετά το 2000 τα οποία
δεν θα αναφέρω για λόγους που εξήγησα ήδη. Δεν θέλω να δώσω μασημένη τροφή
στους νοήμονες που θα κατανοήσουν αυτήν την πραγματεία και θα αποφασίσουν να
δουλέψουν. Περισσότερα λοιπόν σχετικά με τα λάθη του Αϊνστάιν σε άλλη ενότητα.
Διευκρινίζω ότι οι επιστήμονες θεώρησαν ως σωστά κάποια λάθη και λάθη κάποια
σωστά τεκμηριωμένα του τεράστιου επιστήμονα.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Ο ακριβής ορισμός της αντιβαρύτητας θα μας βοηθήσει για να
κατανοήσουμε τα απώτερα σημεία του σύμπαντος. Ήδη λοιπόν αναφέραμε την αρχική
κατάσταση του σύμπαντος κατά την οποία έγινε δράση του ΑΙΩΝΙΟΥ πλάσματος που
ονομάζουμε Θεό = αθάνατο και το σύμπαν απέκτησε την γνωστή του σημερινή
ενέργεια. Η αντιβαρύτητα λοιπόν ορίστηκε από τους επιστήμονες για να εξηγήσουν
την επιβράδυνση των σωματιδίων που απομακρύνονται από το σημείο του παρατηρητή
που σήμερα είναι η Γη για τις περισσότερες των περιπτώσεων ενώ στο μέλλον το
σημείο του παρατηρητή μπορεί να είναι ένα διαστημόπλοιο το οποίο θα
απομακρύνεται συνεχώς από την Γη.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Για να εξηγήσουμε ακριβώς την αντιβαρύτητα πρέπει αρχικά να
περιγράψουμε τα αποτελέσματα της αρχικής έκρηξης. Σκεφτείτε λοιπόν ότι υπάρχει
το νερό σε απέραντη έκταση και μέσα σε αυτό γίνεται μία έκρηξη. Φωτογραφίστε
σχεδόν αμέσως μετά το αποτέλεσμα. Έχει δημιουργηθεί ένα κενό εντός του οποίου
βρίσκονται τα μεγάλα και μικρά κομμάτια μιας υποθετικά βόμβας τεραστίων
διαστάσεων. Αυτά τα κομμάτια τείνουν να
προσεγγίσουν τα σημεία όπου απομακρύνθηκε και συμπιέστηκε το νερό. Ενώ λοιπόν
στο νερό θα ακολουθούσε διάχυση των μορίων του νερού τα οποία θα έπρεπε να καλύψουν
το κενό του εκτοπίσματος της έκρηξης στο αχανές σύμπαν έχουμε ουσιαστικά
συσσώρευση της αρχικής ύλης στο σημείο της έκρηξης και ένα εκτόπισμα της
αεικίνητης πρότερα ύλης προς το άπειρο.
Για να δημιουργηθεί η αρχική έκρηξη ο Θεός όρισε και όλη η μάζα του σύμπαντος συμπυκνώθηκε
έτσι προέκυψε η αρχική έκρηξη. Επειδή όμως δεν υπήρχαν δεσμοί ύλης πρότερα
όρισε τις δυνάμεις συγκράτησης της ύλης δηλαδή αυτά τα πεδία που σήμερα
ονομάζονται πεδία του Χιγκς. Όρισε όλα όσα θεώρησε ότι πρέπει να σχηματιστούν
έτσι ώστε οι νοήμονες να μπορούν εντός του σύμπαντος να δουν την ύπαρξη του
Δημιουργού και Πατέρα Πάντων. Για του άθεους και τους δύσπιστους όρισε τέτοιες
συνθήκες ώστε να έχουν υπόσταση μερικώς οι φαντασιοπληξίες τους έτσι ώστε οι
άξιοι από αυτούς να μην μένουν σε διαρκή απορία για το σύμπαν και την προέλευση
αυτού αλλά αγνοώντας την περιέργειά τους να απορροφηθούν στο έργο τους προς την
κοινωνία και την ανθρωπότητα. Οι επεμβάσεις του Δημιουργού ορίζουν και οι μεν
ένθεοι λύνουν ΟΛΕΣ τις απορίες τους ενώ όσοι Τον αμφισβητούν και αξίζουν απλά
δίνουν όλο τους το είναι στο οικογενειακό περιβάλλον ή στην επιστήμη την οποία
υπηρετούν για να ωφεληθεί ο άνθρωπος. Οι κερδοσκόποι και μηδενιστές μένουν στην
άγνοιά τους μέχρι να μετανοήσουν ή για όλη τους την θνητή ζωή. Αν έχουν
εκμεταλλευτεί τον άνθρωπο για ίδιο όφελος με απώτερους σκοπούς μίσους τότε
αυτοί οι άθεοι θα βιώσουν καταστάσεις που κανείς δεν θα ήθελε να γνωρίζει ότι
υπάρχουν. Αν ενώ έχουν συμβεί τα παραπάνω και δεν έχουν προκαλέσει μεγάλη ζημιά
στην ανθρωπότητα τότε η αγάπη και επιείκεια του Πατέρα Πάντων και Δημιουργού
είναι τόσο μεγάλη που οι άνθρωποι αυτοί στην αιώνιο ζωή θα σοκαριστούν και θα
σωφρονιστούν στο μέγιστο δυνατό με την λεγόμενη Μετάνοια της τελευταίας
στιγμής. Ξέφυγα από την περιγραφή της αρχικής έκρηξης αλλά θεωρώ ότι σε μία
συμπαντική φιλοσοφία πρέπει να εμπεριέχεται και η Θεολογία αφού ομιλούμε για
στοιχεία Γενέσεως του σημερινού σύμπαντος.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Στο σύμπαν λοιπόν η φωτογραφία που περιγράψαμε στην έκρηξη
του νερού ορίστηκε και είναι σήμερα σχεδόν η κατάσταση του σύμπαντος με την
διαφορά ότι υπάρχει κίνηση των υλικών της αρχικής έκρηξης με ορισμένα από αυτά
να κινούνται τυχαία ενώ άλλα έχουν τοποθετηθεί σε σημεία του σύμπαντος και με
κινήσεις οι οποίες δείχνουν ότι είναι αδιανόητο να προέρχονται από την αρχική
έκρηξη. Έτσι περιπαίζει ο Θεός τους μηδενιστές και άθεους ενώ οι ένθεοι
θαυμάζουν την Δημιουργία και βλέπουν εντός αυτών των απίστευτων ισορροπιών του
σύμπαντος την δράση του Δημιουργού τον οποίο λατρεύουν γιατί γνωρίζουν ότι
δίχως Αυτόν δεν θα υπήρχαν και δεν θα υπάρχουν στο μέλλον αν δεν τους δώσει
αυτό που έχει υποσχεθεί στον άνθρωπο δηλαδή την αθανασία. Όσο πιο πολύ πίστη
έχει κάποιος τόσο πιο έντονα πιστεύει ότι ο Θεός ΔΕΝ ΕΙΠΕ ΠΟΤΕ ΨΕΜΑ όπως
πίστεψε και ο τεράστιος φιλόσοφος της Αρχαίας Ελλάδας ο Σωκράτης. Οι συνετοί
διαβάζοντας τον «Κρίτων» του Πλάτωνα και την απολογία του Σωκράτη κατανοούν
γιατί ο φιλόσοφος δεν πιστεύει στην Θεότητα του Απόλλωνα. Ο κεκκομένος κύκλος
του Σωκράτη στο αναφερθέν εδάφιο ακόμη αποτελεί σημείο που παιδεύει τους σημερινούς
φοιτητίσκους που άβουλα δέχονται την αθεΐα. Ο Σωκράτης με την ευφυΐα του όρισε
και με μία φράση δεν αποδέχονταν τόσο την σοφία του όσο και την θεότητα του
Απόλλωνα. Κατηγορήθηκε ότι εισήγαγε κενά δαιμόνια δηλαδή πονηρούς λογισμούς
στους νέους της εποχής του γιατί πολύ απλά ωθούσε ΠΑΝΤΕΣ να πιστέψουν στον
άγνωστο Θεό και ΠΑΤΕΡΑ ΠΑΝΤΩΝ λέγοντας ότι δεν είναι θεοί αυτοί που λένε ψέμα
στους ανθρώπους μέσω των χρησμών. Πολλοί στην Αρχαία Ελλάδα δεν αποδέχονταν
θεούς όσους δεν είχαν δράσεις αγάπης προς τον άνθρωπο… κατανοώ ότι ξέφυγα καθώς
εισήλθα σε φιλοσοφία και διδασκαλίες που ενώ ήταν πλήρως τεκμηριωμένες κάποτε
σήμερα δεν διδάσκονται καθώς πέτυχαν τον σκοπό τους οι Χουντικοί αλλά και
αργότερα οι άθεοι που ήθελαν μέσω της άθεης κατάστασης που προωθούσαν να
εισάγουν ανηθικότητες στην κοινωνία. Οι ιθύνοντες της Ακαδημίας Αθηνών στο
παρελθόν που ήταν διορισμένοι από την χούντα ήταν οι άμεσα υπεύθυνοι της
κατάργησης ένθεων διδασκαλιών με τις ευλογίες του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ Α’
καθώς έγιναν υποχείρια όργανα άλλων απλά και μόνο για να διατηρήσουν μία έδρα
και θέση στην κοινωνία που δεν άξιζαν. Εκείνα τα χρόνια όπως και νωρίτερα είναι
γνωστό ότι εξορίστηκαν πολλοί που δεν ασχολήθηκαν με την πολιτική ως
κομμουνιστές και στόλισαν πανεπιστήμια στο εξωτερικό τα οποία σταδιακά έγιναν
ανώτερα στην σκέψη από αυτά της μητέρας
της φιλοσοφίας και της χώρας που ονομάζεται Ελλάδα. Ζω με ένα όνειρο να
δω και πάλι να ξεθάβονται τα έργα των ΑΛΗΘΙΝΩΝ καθηγητών του παρελθόντος που
έκρυψαν οι ΑΝΟΗΤΟΙ που δήλωσαν άθεοι την εποχή εκείνη και έθρεψαν την γενιά των
σοφιστών που είχαν δάσκαλο τον Λιαντίνη και άλλους στρεβλωτές της Αρχαίας
Ελληνικής σκέψης.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Τι είναι η
αντιβαρύτητα και πως ισορροπεί το σύμπαν σήμερα<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
Επιστρέφω λοιπόν στο σημερινό σύμπαν το οποίο εμπεριέχει τα
υλικά της έκρηξης και κάποιο μέρος της αρχικής ύλης που αποτελείται από αυτά τα
σωματίδια που ορίσαμε ως άτομα ή καλύτερα μονάδες μάζας. Η πυκνότητα αυτών των
σωματιδίων ορίζει την δυσβατότητα των σχηματισμένων υλικών της αρχικής έκρηξης
τα οποία υπόκεινται στους δεσμούς του Δημιουργού που σήμερα κακώς ονομάζονται
πεδία του Χιγκς. Αυτή η δυσβατότητα (εν μέρει και αντιβαρύτητα) μοιάζει με την άνωση αφού εμποδίζει την
διέλευση των υλικών αυτών. Έτσι εξηγείται η επιβράδυνση των γαλαξιών στο
απομακρυσμένο σύμπαν. Ανάλογα κοντά στον Ήλιο όπου βρίσκεται ο Ερμής υπάρχει
μία πυκνότητα σωματιδίων εξαιτίας της εκπομπής φωτός αλλά και της βαρύτητας του
Ηλίου τα οποία ορίζουν το φαινομενικό λάθος της θεωρίας του Νεύτωνα αλλά έχει
οριστεί από τον Θεό και Δημιουργό Πάντων μία σπειροειδής τροχιά του Ερμή η
οποία δεν διαταράσσει την ισορροπία του ηλιακού μας συστήματος αλλά αντίθετα
είναι μέρος της ισορροπίας αυτού αφού ουσιαστικά επηρεάζεται μέσω των βαρυτικών
έλξεων όλων των πλανητών. Έστω και ένας πλανήτης να πάψει να υπάρχει στο ηλιακό
σύστημα αυτό θα χάσει την ισορροπία του και αυτό το γνωρίζουν άπαντες οι
μελετητές του ηλιακού μας συστήματος. Μόνο διεστραμμένος νου μπορεί να πιστέψει
ότι ο ηλιακό σύστημα δημιουργήθηκε τυχαία.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Όπως προαναφέρθηκε
όλη η ύλη του σύμπαντος συγκεντρώθηκε στο σημείο που όρισε ο Δημιουργός. Μέρος
αυτής της ύλης δημιούργησε συσσωμάτωμα με ορισμένους ήδη τους σημερινούς
δεσμούς ύλης από τον Δημιουργό και η έκρηξη αυτή δημιούργησε την σημερινή
γνωστή και άγνωστη κατάσταση του σύμπαντος. Στα απώτερα σημεία του σύμπαντος
που τείνουν στο άπειρο πλέον έμεινε το κενό και όχι κάτι εκτός σύμπαντος όπως
αφιλοσόφητοι επιστήμονες ορίζουν δημιουργώντας σύγχυση που προκαλεί εντύπωση
του σύμπαντος μορφής φούσκας. Η ύλη λοιπόν αρχίζει από ένα σημείο και μετά
συμπυκνωμένη πλέον στον βαθμό που όρισε ο Δημιουργός. Παρά την παλλόμενη κίνηση
της μάζας αυτής που ονομάστηκε αντιβαρύτητα αυτή η ύλη δεν διαχέεται πλέον προς
το άπειρο του σύμπαντος. Με λίγα λόγια και μόνο με τον Λόγο του ο Δημιουργός όρισε
μια ισορροπία στο σύμπαν η οποία δεν αλλάζει και έτσι δεν υπάρχει κατάρρευση
του σύμπαντος μέχρι την ύστατη ώρα της θνητής ζωής στον πλανήτη που
δημιουργήθηκε η γνωστή μορφή ζωής που υπόκειται στην φθορά του χρόνου. Μετά την
Δευτέρα παρουσία λοιπόν το σύμπαν θα χάσει την ισορροπία του κατά πως
περιγράφεται στην Αποκάλυψη με την αναφορά του ανοίγματος των φιαλών από τους
Αγγέλους. Πρόκειται δηλαδή για επτά συνολικά ασύλληπτες δυνάμεις οι οποίες
ισχύουν στο σύμπαν οι οποίες όταν πάψουν να υπάρχουν τότε θα υπάρχει και
κατάλυση της ύλης στην αρχική της μορφή. Μετά από αυτή την ενέργεια Θεού θα
υπάρχουν μόνο τοποθεσίες στο σύμπαν όπου θα υπάρχει αθάνατη ζωή καθώς και οι
ζώνες τιμωρίας αποστατών και ανυπάκουων πλασμάτων τα οποία κάνουν εκ νέου κακό
σε αδέρφια τους καθώς όλοι έχουμε τον ίδιο Δημιουργό και είμαστε αδέρφια μεταξύ
μας. Η μία ζώνη εξ αυτών που αναφέρθηκαν θα είναι ο λεγόμενος τριγμός των
οδόντων ενώ θα υπάρχουν και ζώνες οι οποίες θα ορίζουν ένα είδος αδιάβατου
συνόρου για ψυχές που δεν συγχώρεσαν η μία την άλλη. Αυτά είναι θέματα που δεν
αφορούν αυτήν την πραγματεία και είναι γνώση που αφορά το απώτερο μέλλον κάτι
που δεν ενδιαφέρει τους περισσότερους. Έτσι κι αλλιώς δεν δόθηκαν στους
ανθρώπους τόσα στοιχεία ώστε να γνωρίζουμε περισσότερα για να αναφερθούν εδώ.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Η αντιβαρύτητα λοιπόν τόσο εντός του ηλιακού συστήματος όσο
και εντός των γαλαξιών ή του χώρου μεταξύ ηλιακών συστημάτων ορίστηκε από τον
Δημιουργό έτσι ώστε να επιτρέπει την διέλευση του φωτός το οποίο είναι αδύνατο
να προχωρήσει στα τρίσβαθα του απείρου του σύμπαντος και στα απώτερά του
σημεία. Εντός του ηλιακού μας συστήματος η ποσότητα της αρχικής ύλης που είναι
διάχυτη και δημιουργεί μέρος της αντιβαρύτητας κατά κάποιο τρόπο αποτελεί και
το αρχικό φίλτρο της ηλιακής ενέργειας που φτάνει στην Γη. Η ατμόσφαιρα και η
πυκνότητα της φυσικά δεν είναι τυχαία και ορίστηκαν σε καταστάσεις ισορροπίας
που είναι αδύνατο να θεωρηθούν τυχαία από νοήμονες.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Η έκρηξη λοιπόν όρισε μία συμπύκνωση της μάζας της αρχικής
ύλης στα απώτερα ορατά σημεία από τον άνθρωπο ενώ η πρότερα αεικίνητη ύλη στα
απομακρυσμένα σημεία και εκεί όπου το κενό αρχίζει και πυκνώνει από ύλη λόγω
της έκρηξης άρχισε να πάλλεται. Αυτή η παλλόμενη μάζα είναι λογικό σε πιο
απομακρυσμένα σημεία του σύμπαντος να μειώνει την κίνησή της και ακόμη πιο
μακριά να είναι αεικίνητη όπως πριν την Δημιουργία. Περιγράφηκε όμως μια
κατάσταση διαφορετική γιατί απλά ορίστηκαν ισορροπίες του σύμπαντος που δεν
επιτρέπουν την κατάρρευση αυτού. Αν ίσχυε η παραπάνω άποψη όπως θα ήταν λογικό
σε μια περίπτωση συμπύκνωση της ύλης τότε θα υπήρχε κατάρρευση του σύμπαντος
στην αρχική του μορφή πολύ συντομότερα από ότι θα φαντάζονταν ο οποιοσδήποτε.
Είναι φανερό λοιπόν ότι ο Δημιουργός όρισε συνθήκες δυσνόητες για τους
επιστήμονες οι οποίοι εξακολουθούν να είναι κοντόφθαλμοι ειδικά όσοι είναι
άθεοι. Οι ένθεοι απλά θαυμάζουν το σύμπαν και συνεχίζουν να αναζητούν το
άγνωστο με γνώμονα την ύπαρξη ενός Δημιουργού. Οι άθεοι επηρεασμένοι από την
μηδενιστική φιλοσοφία δημιουργούν θεωρίες φούσκας για ένα σύμπαν που φουσκώνει
και ξεφουσκώνει όπως η έπαρση αυτών που νομίζουν ότι κατέκτησαν την γνώση αν
και δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν ούτε την ποσότητα αερίων που εξάγει ο
πισινός τους… ζητώ συγνώμη για το χιούμορ μου. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Όσοι λοιπόν κατάλαβαν την φιλοσοφία της σκέψης αυτής της
μεγάλης τελικά ενότητας κατανοούν γιατί υπάρχουν θεωρίες φαντασιοπληξίας που
όλες προήλθαν γιατί δόθηκαν όρια στο άπειρο του σύμπαντος.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Διάφορες θεωρίες
φαντασιοπληξίας που εμπεριέχουν στοιχείο πιθανής αλήθειας </b><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
Η σημαντικότερη των θεωριών είναι η θεωρία της σχετικότητας
η οποία στρεβλώθηκε όσο καμιά άλλη. Πληθώρα θεωριών προήλθαν από αυτήν και
είναι σπουδαίο εργαλείο στα χέρια των επιστημόνων αλλά σε αυτό το κεφάλαιο δεν
θα σχολιαστεί η θεωρία αυτή γιατί σε επόμενο κεφάλαιο υπάρχει εκτενέστερη
αναφορά.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Η θεωρία της συστολής διαστολής του σύμπαντος είναι και αυτή
μια θεωρία που εμπεριέχει στοιχείο αλήθειας αλλά είναι λανθασμένη εξ ορισμού
της. Σε αυτήν υπάγονται παραπλήσιες θεωρίες όπως αυτή του σύμπαντος φούσκα που
φουσκώνει και ξεφουσκώνει αλλά όλες και σε κάθε περίπτωση δεν έχουν θέση στην
αλήθεια όταν το σύμπαν έχει οριστεί ως το σύνολο των πάντων. Αν το σύμπαν ήταν
φούσκα που φούσκωνε ή αν διαστέλλεται τότε υπάρχει κάτι έξω από αυτό άρα είναι
άτοπο. Ομοίως αν συστέλλονταν θα έμενε κάτι έξω από αυτό άρα και πάλι έχουμε
άτοπο. Στην πραγματικότητα οι θεωρίες αυτές βασίζονται στο στοιχείο της αρχικής
έκρηξης και απλά υπάρχει απομάκρυνση των υλικών της έκρηξης και όχι διαστολή. Η
θεωρία επηρεάστηκε από την θεωρία της σχετικότητας και στο κεφάλαιο που θα
διορθωθούν τα σημαντικότερα λάθη αυτής θα γίνει αναφορά το πώς προέκυψε η
θεωρία αυτή και ποιο τελικά το λάθος της.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Με δεδομένο λοιπόν ότι οι περισσότερες θεωρίες
φαντασιοπληξίας προέρχονται από την θεωρία της σχετικότητας δεν νομίζω ότι
πρέπει να αναφερθεί άλλη θεωρία αφού η κατάρρευση της βάσης όλων των θεωριών
καθιστά και αυτές σαθρό οικοδόμημα που καταρρέει.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Η μόνη θεωρία που πρέπει να αναφερθεί γιατί είναι δύσκολο να
καταρριφθεί είναι η θεωρία σύμπαντος πολλών διαστάσεων αλλά και αυτή η θεωρία
έχει κενά ή καλύτερα το κενό της είναι τόσο μεγάλο που εντός του κενού αυτού
χάνεται και η θεωρία αυτή. Για να μιλήσει κανείς για περισσότερες διαστάσεις
πρέπει να αποδείξει την ύπαρξη έστω και μιας εξ αυτών. Όταν κανείς μέχρι σήμερα
δεν το έχει καταφέρει επιστημονικά είναι φανερό ότι πρόκειται για θεωρία κενής
νοημοσύνης. Η άγνοια των επιστημόνων σχετικά με την ύπαρξη διαστάσεων δεν
καθιστά υπαρκτή την πιθανότητα να υπάρχουν και η σοφιστική με την οποία
τεκμηριώνουν οι αγύρτες την θεωρία αυτή είναι τόσο φτηνή που είναι ανάξια
λόγου. Το ακατανόητο δεν είναι και σοφό. Επίσης η γνώση έχει υπόσταση όταν
είναι εμπεδωμένη σωστά και κανείς μέχρι σήμερα σοβαρός επιστήμονας δεν
ασχολήθηκε με τις φαντασιοπληξίες αυτές.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Ορισμός πορείας
διόρθωσης για την θεωρία της σχετικότητας<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
Πριν προχωρήσουμε στην πρόταση που θα οδηγήσει στην διόρθωση
της θεωρίας της σχετικότητας πρέπει να εξηγήσουμε το γιατί πρέπει να συμβεί
αυτό. Αναφέρθηκαν ήδη κάποιες θεωρίες φαντασιοπληξίας που καπηλεύονται την
θεωρία για να παραπλανήσουν τον λαό προς κατεύθυνση αστρολογίας ή ακόμη και
αιρέσεων με στόχο οικονομικά οφέλη. Ταυτόχρονα το ίδιο πράττουν και οι άθεοι
παραπλανώντας τον λαό περί της λογικής υπόστασης μιας ανορθολογικής θεωρίας
στην πραγματικότητα αφού ο ορθολογισμός οδηγεί στον Θεό και όχι στην άθεη κατάσταση
κατά πως δίδαξε ο Πλάτωνας αλλά και άλλοι αρχαίοι φιλόσοφοι.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Είναι ώρα λοιπόν να ασχοληθούμε με την σημαντικότατη θεωρία
η οποία εμπεριέχει σπουδαίο υλικό αλλά χρησιμοποιήθηκε στρεβλά για κερδοσκοπικό
σκοπό των αγυρτών και όπως πολλάκις αναφέρθηκε. Η Θεωρία αυτή δεν
τελειοποιήθηκε γιατί δεν πρόλαβε ο Αϊνστάιν να την ολοκληρώσει. Λίγο πριν τον
πόλεμο είχε φτάσει σε μια τεράστια ανακάλυψη για την εποχή εκείνη η οποία όμως
δεν είχε λογική γιατί απλά τότε οι επιστήμονες δεν γνώριζαν πολλά για την
σύνθεση της ύλης. Ακόμη δεν είχε ολοκληρωθεί η θεωρία διάσπασης του μορίου και
όχι του ατόμου και όπως συμβαίνει σήμερα. Με λίγα λόγια η ανακάλυψη του
Αϊνστάιν όριζε το φως να επιδέχεται βαρύτητα και εκείνα τα χρόνια αλλά για
πολλούς ακόμη και σήμερα είναι αδιανόητο το φως να είναι ύλη για να επιδέχεται
βαρυτική έλξη από του ς πλανήτες. Μετά το έτος 2000 λοιπόν άλλοι δύο
επιστήμονες με δύο διαφορετικούς τρόπους απέδειξαν την υλική υπόσταση του φωτός
αλλά ακόμη και σήμερα υπάρχουν θεωρίες που δεν αποδίδουν μάζα στο φως και το
κακό είναι ότι διδάσκονται στα πανεπιστήμια αν και πολλοί ήδη γνωρίζουν τα λάθη
των θεωριών αυτών.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Επειδή λοιπόν τότε ο Αϊνστάιν δεν μπορούσε να φανταστεί ότι
το φως διαθέτει μάζα που επιδέχεται την βαρυτική έλξη των πλανητών όρισε τον
χωροχρόνο και την καμπύλωση αυτού θεωρώντας πως κοντά στους πλανήτες υπάρχει
κάτι σαν ωστικό κύμα ή καλύτερα ελκτικό κύμα. Σήμερα σε νου χωρίς γνώσεις
φυσικής αυτή η θεωρία μοιάζει εξαρχής λανθασμένη και φαντάζομαι ακόμη και στον
τεράστιο επιστήμονα υπήρχε η σκέψη ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Τα χρόνια
λοιπόν μετά τον θάνατο του βρέθηκαν μερικοί ανόητοι και πήραν πολλά από τα
πρόχειρα που φύλασσε ο Αϊνστάιν εντός των οποίων υπήρχαν λάθη. Όλοι μας σε
δύσκολες ασκήσεις και μέχρι να ολοκληρώσουμε μια εργασία έχουμε πρόχειρα στα
οποία βρίσκονται λάθη μας τα οποία διορθώσαμε στην συνέχεια για να φτάσουμε στο
τελικό αποτέλεσμα. Έτσι λοιπόν κάποια από τα σκουπίδια του Αϊνστάιν έγιναν
θεωρίες από ανόητους που δεν μπορούσαν να κατανοήσουν περί τίνος ακριβώς
πρόκειται.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Η θεωρία της σχετικότητας λοιπόν για να διορθωθεί χρειάζεται
απλή σκέψη και κατάργηση της αναφοράς στον χωροχρόνο. Η έννοια αναφέρθηκε από
τον τεράστιο επιστήμονα απλά για να εξηγήσει την καμπύλωση του φωτός αφού
εκείνα τα χρόνια ουδείς μπορούσε να φανταστεί ότι το φως είναι σωματίδια. Η
θεωρία της σχετικότητας είχε συντεθεί πριν αποδείξει ο τεράστιος επιστήμονας την
υλική υπόσταση του φωτός. Σε μια λοιπόν δεδομένη χρονική στιγμή το φως
επιδέχεται την ελκτική δύναμη των πλανητών και καμπυλώνεται<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο πέρα από το γεγονός ότι ο
Αϊνστάιν ήταν ένθεος και περιέπαιζε τους μηδενιστές κατά πως έπραττε και το
τελευταίος των μεγάλων φιλοσόφων ο Επίκτητος. Σε όσους γνωρίζουν θυμίζω τι είπε
ο μεγιστάνας σκέψης σε καθηγητή του όταν ήταν ακόμη στα θρανία σχετικά με την
ύπαρξη του εγκεφάλου εντός της άθεης κεφαλής αυτού που προσπαθούσε δια του
μηδενός να αποδείξει ότι δεν υπάρχει Θεός.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Οι επτά δυνάμεις που
ορίζουν την σημερινή ισορροπία του σύμπαντος<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
Σε αυτήν την ενότητα θα αναφερθούν απλά οι επτά δυνάμεις του
συγκρατούν το σύμπαν σε ισορροπία. Η ενότητα αυτή είναι ουσιαστικά ένα πείραγμα
προς τους γνώστες του αντικειμένου της Φυσικής και διορθώνουν την πλανητική
(από την πλάνη) διδασκαλία Βουδιστών οι οποία στρεβλώθηκε αφού υπήρχε αναφορά
στις Δυνάμεις αυτές σε αρχαίο κείμενο.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Δύναμη πρώτη: Είναι η δύναμη συγκράτησης της ύλης. Στην
φυσική σήμερα η θεωρία ήδη έχει οριστεί με τα γνωστά πεδία του Χιγκς.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Δύναμη δεύτερη: Είναι η δύναμη συγκράτησης ουρανίων σωμάτων.
Πρόκειται για την βαρύτητα αλλά αν αναφέρονταν αυτή θα εμπεριέχονταν όλες οι
μαγνητικές και ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις. Υπάρχουν δυνάμεις που πηγάζουν από
δύναμη συγκράτησης ουρανίων σωμάτων και από αυτήν την δύναμη προκύπτει και η
βαρύτητα αλλά όχι όλες οι ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις καθώς κάποιες αυτές
προέρχονται από την δύναμη συγκράτησης της ύλης που αναφέρθηκε ως πρώτη δύναμη.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Δύναμη Τρίτη: Είναι η δύναμη συγκράτησης των γαλαξιών. Αν
δεν υπήρχε αυτή τότε στο αχανές σύμπαν θα είχαμε απλά σχηματισμούς άστρων. Ήδη
οι επιστήμονες γνωρίζουν την διαφορά μεταξύ γαλαξιών και αστρικών συστημάτων.
Όσοι γνωρίζουν την σχετική θεωρία κατανοούν ότι πρέπει να υπάρχει μία δύναμη
ορισμού ύπαρξης γαλαξιών.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Δύναμη τέταρτη: Είναι η δύναμη συγκράτησης της απώτερης ύλης
του σύμπαντος. Αναφέρομαι στην δύναμη που συγκρατεί την ύλη του σύμπαντος συμπυκνωμένη και
δημιουργεί ένα φαινόμενο που υποθετικά θα μπορούσε να οριστεί ως μία φούσκα η
οποία συγκρατεί όλη την ύλη του σύμπαντος σε μία σφαιρική έκταση δηλαδή όγκο.
Είναι κατανοητό λοιπόν ότι οι θεωρίες που αναφέρονται στο σύμπαν φούσκα έχουν
στοιχεία αλήθειας αλλά αυτές οι θεωρίες δεν ορίζουν ως σταθερό τον όγκο αυτό
αφού θεωρητικά μοιάζει αδύνατο να συμβαίνει. Αν δεν υπήρχε αυτή η δύναμη το
σύμπαν θα είχε καταρρεύσει ήδη καθώς δεν θα άντεχε περισσότερο από μερικές
χιλιάδες χρόνια και όχι εκατομμύρια όπως είναι ήδη γνωστό ότι συμβαίνει.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Δύναμη Πέμπτη είναι η δύναμη που ορίζει ως σταθερή την
αντιβαρύτητα στα πέρατα όπου συμπυκνώνεται η ύλη και δεν επιτρέπει αυτήν να
διαχυθεί σε μεγαλύτερο βαθμό εντός του γνωστού τμήματος του σύμπαντος. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Δύναμη έκτη: Είναι η δύναμη που διατηρεί σταθερή την
αντιβαρύτητα μεταξύ των γαλαξιών. Δίχως αυτήν δεν θα ήταν δυνατό να διατηρηθούν
γαλαξίες με σταθερή απόσταση μεταξύ τους. Υπάρχει βέβαια σύγκρουση γαλαξιών και
αυτή ορίστηκε ως επιτρεπτή κατάσταση από τον Θεό για να πειράζει τους μη
νοήμονες που τον αμφισβητούν. Επειδή οι άθεοι δεν πιστεύουν στην ύπαρξη Αυτού
έτσι και ο Θεός κατά το «αν αυτό πιστεύεις» όρισε καταστάσεις τυχαιότητας για
όσους βλέπουν μόνο όσα θέλουν να δουν στο σύμπαν. Οι σταθερές αποστάσεις μεταξύ
κάποιων γαλαξιών ή αστρικών συστημάτων ορίστηκαν για να μπορούν οι νοήμονες να
κατανοούν ότι είναι αδύνατο αυτό το σύμπαν να μην το έχει δημιουργήσει κάποιο
Υπέρτατο Ον ή αν θέλετε το Ον ή ο Νους των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Δύναμη έβδομη: Είναι η δύναμη που διατηρεί σταθερή την
αντιβαρύτητα μεταξύ ηλιακών συστημάτων. Δίχως αυτήν την δύναμη το γνωστό μας
ηλιακό σύστημα δεν θα μπορούσε να σταθεί στο σύμπαν και δεν θα υπήρχε
δυνατότητα δημιουργίας ατμόσφαιρας και σταθερής κατάστασης ενός εύρους
θερμοκρασιών στο οποίο θα αναπτυχθεί η ζωή. Κατανοώ ότι είναι δύσκολο για τους
επιστήμονες να κατανοήσουν την δύναμη αυτή γιατί απλούστατα κοντά στους
πλανήτες ή τα άστρα η αντιβαρύτητα αυξάνει. Η σταθερότητα της αντιβαρύτητας
ισχύει από το σημείο που ελαχιστοποιείται κοντά στο μηδέν η βαρυτική έλξη του
ουράνιου σώματος είτε πρόκειται για πλανήτη είτε για άστρο. Στις περιπτώσεις
των άστρων απλά η τοπική αντιβαρύτητα γίνεται μεγαλύτερη εξαιτίας της εκπομπής
φωτός.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Οι παραπάνω δυνάμεις είναι αδύνατο να ανακαλυφθούν από τους
επιστήμονες. Πέρα από την βαρύτητα και την αντιβαρύτητα τίποτα δεν μπορεί να
γίνει επιστημονικά αποδεκτό. Αυτό εκμεταλλεύονται οι άθεοι ακόμη και όταν
φιλοσοφικά ευσταθούν ΑΠΟΛΥΤΑ οι θεωρίες και εμποδίζουν την γνώση να εκτοξευτεί
στα ύψη. Οι επιστήμονες αναλώνονται στον αγώνα να ανακαλύψουν το ανεξήγητο και
ο Θεός το επιτρέπει αυτό γιατί απλά υπάρχει σωρεία ανθρώπων που ζει από τις
δαπάνες των ερευνών. Είναι ένα σύστημα το οποίο απλά υπάρχει και ζει παρασιτικά
αφού καπηλεύεται φόρους πολιτών κυρίως της Αμερικής και λιγότερο των άλλων μεγάλων
χωρών που αναπτύσσουν την έρευνα αλλά γενικά το ερευνητικό αυτό πεδίο ορίζει
ένα σύνολο ανακαλύψεων που συνδέονται πολλές φορές βοηθώντας τελικά τον
άνθρωπο. Ξέρω ότι αυτό δεν είναι κατανοητό στον αναγνώστη αλλά θα το εξηγήσω με
τον απλούστερο τρόπο που μπορώ. Οι έρευνες για ενέργεια διαστημοπλοίων οδηγούν
σε λύσεις τελικά του ενεργειακού προβλήματος του πλανήτη ο οποίος πρέπει να
απεξαρτηθεί από το πετρέλαιο. Ανάλογα αναπτύσσονται τεχνικές και ανακαλύπτονται
μηχανήματα τα οποία υποβοηθούν τελικά την ιατρική. Η κβαντική έρευνα οδήγησε σε
πολλές ανακαλύψεις που στη συνέχεια βοήθησαν τον άνθρωπο. Νομίζω αρκούν αυτά τα
μικρά παραδείγματα. Ο Θεός αφήνει τους άθεους στην άγνοιά του απλά γιατί τελικά
καταφέρνουν ακόμη και μέσα από την ανοησία στην οποία βρίσκονται φιλοσοφικά να
βοηθήσουν τον άνθρωπο. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Ορολογίες και
παραπλανητικές έννοιες που οδηγούν τον λαό στην άγνοια<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
Με λύπη διαπιστώνω ότι τον χώρο της αστρονομίας λυμαίνεται
ένα αηδιαστικό κύκλωμα εκμετάλλευσης της αγωνίας του ανθρώπου να μάθει τι
υπάρχει στα πέρατα του σύμπαντος. Αυτοί ορίζοντας ως επιστήμη την φαντασίας
όπως και οι ψυχολόγοι όρισαν το μεταφυσικό με τρόπο μη απτό στην
πραγματικότητα. Οι ψυχολόγοι όρισαν ως επιστήμη την παραψυχολογία και οι
αγύρτες αυτοί τόσο του ενός όσο και του άλλου τομέα ξεπερνούν σε αλητεία ακόμη
και τους αστρολόγους αλλά και τους δημιουργούς εκμεταλλευτές των θρησκειών.
Τους τελευταίους εκμεταλλεύονται οι άθεοι και ισοπεδώνοντας τα πάντα τους
εξισώνουν με την Χριστιανοσύνη και ειδικά με την Ορθοδοξία για να παρασύρουν τον
κόσμο στην άθεη κατάσταση και για να εκμεταλλευτούν και αυτοί τον άνθρωπο με
οικονομικούς ή ηδονιστικούς σκοπούς.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Η παραψυχολογία όρισε την παραφύση ορίζοντας πως υπάρχει μία
άλλη φύση του ανθρώπου παράλληλα. Οι μόνη φύση που διαθέτει ο άνθρωπος είναι η
θνητή και η μόνη φύση που υπάρχει πέρα από αυτή είναι η αθάνατη. Ο άνθρωπος
απλά θα περάσει από την θνητή στην αθάνατη και δεν συνυπάρχουν οι δύο
καταστάσεις. Στην πραγματικότητα οι αγύρτες αυτοί εκμεταλλεύονται ην άγνοια του
κόσμου περί ψυχής η οποία είναι η αθάνατη υλική υπόσταση του ανθρώπου και είναι
αδιαχώριστη από το θνητό σώμα. Αν χωριστεί η ψυχή από το σώμα τότε επέρχεται
ΘΑΝΑΤΟΣ και δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ πέρα από αυτό για τον θνητό άνθρωπο. Παρακάτω θα
εξηγήσω πως προκύπτει η αθανασία του ανθρώπου. Για να συμβεί αυτό πρέπει να
περάσω στην άλλη κατηγορία αγυρτών τους λεγόμενους μεταφυσικούς επιστήμονες. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Η μεταφυσική είναι άλλη μια απατεωνιά που ορίστηκε ως
επιστήμη από ανθρώπους που θέλουν να εκμεταλλευτούν τον άνθρωπο. Πρόκειται για
επιστήμονες που είτε ασπάστηκαν είτε γνώρισαν από μακριά τον Βουδισμό ή την
αστρολογία απλά η οποία άνθισε ταυτόχρονα με τον Βουδισμό αν και υπήρχε πρότερα
στην Αρχαία Αίγυπτο και Ασσυρία. Η μεταφυσική λοιπόν δεν μπορεί να αναφέρεται
σε τίποτα άλλο πέρα από το μετά-φύση και άρα αναφέρεται στην αθάνατη κατάσταση
που ακολουθεί την θνητή. Εκεί οι αγύρτες βρήκαν πλανητικές διδασκαλίες
Βουδιστών τις οποίες γιγάντωσαν με πονηρό τρόπο εκμεταλλευόμενοι την άγνοια του
λαού. Ο όρος πλανητική διδασκαλία είναι ουσιαστικά διδασκαλία πλάνης δηλαδή ενώ
ομιλούν σε ανθρώπους λέγοντάς τους ότι τους πλανούν γίνονται πιστευτοί απλά και
μόνο γιατί θολώνουν τον νου των ακροατών με άγνοια και ακαταλαβίστικους όρους.
Τέτοια ορολογία υπάρχει στον Βουδισμό που πλανά ακόμη και αυτούς που γνωρίζουν
την γλώσσα τους. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Οι αστρολόγοι από την άλλη είναι μια κατηγορία μελλοντολόγων
και άρα ψευδοπροφητών. ΚΑΝΕΙΣ αστρολόγος σήμερα δεν μπορεί να αγγίξει την σοφία
της Πυθίας ή άλλων μάντεων της αρχαιότητας αφού οι προβλέψεις του μοιάζουν με
την πρόγνωση του καιρού που λέει ότι ο καιρός θα είναι καλός αλλά μπορεί να
συννεφιάσει και ίσως να βρέξει. Αν είναι χειμώνας προστίθεται η πιθανότητα του
χιονιού. Έτσι οι αστρολόγοι συγκέντρωσαν τα στοιχεία του χαρακτήρα και τα
μοίρασαν με τρόπο φαυλοκυκλικό για να πιστέψει ο κόσμος ότι έχουν υπόσταση οι
θεωρίες τους. Ομάδες χαρακτηριστικών που εμπεριέχουν λίγο από κάθε κατηγορία
ανθρώπων προστέθηκαν ανά ζώδιο και πρόσθεσαν τους πλανήτες για να
δικαιολογήσουν κάθε πιθανή μη ένταξη ανθρώπου στην ανοησία που όρισαν ως
χαρακτήρα του ανθρώπου που γεννήθηκε τον μήνα για τον οποί ομιλούν. Έτσι
πληγώνουν συχνά ευαίσθητες ψυχούλες που τους προσάπτουν το δηλητήριο του
σκορπιού ή άλλους στους οποίους προσάπτουν διπροσωπία αν ανήκουν στα δύο γνωστά
ζώδια και άλλες ανοησίες οι οποίες δεν ευσταθούν απλά γιατί όλοι οι άνθρωποι
είναι πολυπρόσωποι και αλλάζουν τον χαρακτήρα τους ανάλογα με τα βιώματα και
τις επιλογές τους. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Οι πλανήτες τοποθετήθηκαν στο σύμπαν στις ισορροπίες που
αναφέρθηκαν και πήραν τα ονόματά τους από τους αρχαίους θεούς της Ελλάδας.
Αυτοί οι αρχαίοι θεοί ήταν πλανητές δηλαδή πλανούσαν τους ανθρώπους αφού τους
οδηγούσαν σε μέθη ή μοιχείες ή ακόμη και σε φόνους όπως τον φόνο της
Ιφιγένειας. Σε μια σύγχυση ορολογίας και ταύτιση του πλανήτη με του πλανητή
προέκυψε η σημερινή ορολογία και η αστρολογία πλανεί κατά τον γνωστό τρόπο για
τους νοήμονες καθώς μόνο ανόητοι πιστεύουν ότι μπορεί τα άστρα να ορίζουν
χαρακτήρες. Έτσι ορίστηκε ένας όρος για
τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες απλά χρησιμοποιούσαν την λέξη κόσμος. Σήμερα οι
αστρονόμοι και όχι αστρολόγοι χρησιμοποιούν την λέξη κόσμος απλά για να ορίσουν
πιθανότητα ζωής στο σύμπαν ή για να ορίσουν άλλα συστήματα υλικών όπως οι
γαλαξίες ή τα νεφελώματα ή όπως αλλιώς ονομάστηκαν από τους επιστήμονες. Στην
φιλοσοφία της απόλυτης πραγματικότητας πρέπει να αναφερθεί αν ο λέξη κόσμος
αναφέρεται σε ένα σύνολο υλικών ή ζώντων οργανισμών.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Επίλογος<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
Στην τελευταία λοιπόν των πραγματειών μου ορίστηκε η
σημερινή κατάσταση του σύμπαντος και δόθηκαν επιστημονικές εξηγήσεις σε μια
φιλοσοφία που αγγίζει τόσο τον μικρόκοσμο όσο και τον μακρόκοσμο. Η φιλοσοφία
αυτή περιλαμβάνει ΤΑ ΠΑΝΤΑ ζώντα και μη άτομα ή συσσωματώματα του σύμπαντος. Η
ύλη είναι αθάνατη. Είναι άφθαρτη και απλά φθείρονται τα συσσωματώματα
δείχνοντας την προέλευση όλων των υλικών. Το σύμπαν εμπεριέχει και τα ασύνδετα
άτομα (σωματίδια του Θεού ή Χιγκς) τα οποία βρέθηκαν και όρισαν την
αντιβαρύτητα. Το σύμπαν εμπεριέχει και την ζωή της οποίας η πηγή είναι άφθαρτη
και αδημιούργητη και όχι το μηδέν. Ο άνθρωπος είναι δημιούργημα και φθαρτός για
την θνητή ζωή ενώ με την θέωση αποκτά οντότητα αθάνατη την οποία θα του δώσει ο
Θεός κατά πως υποσχέθηκε. Στην πραγματεία αυτή δεν μπορεί να μην υπάρχει η
ΑΛΗΘΕΙΑ του ενός θεού αφού Αυτός είναι ο Δημιουργός της σημερινής κατάστασης
του σύμπαντος. Οι άθεοι και οι ανόητοι μπορούν να χλευάζουν. Η αλήθεια ΠΑΝΤΑ
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ αργά ή γρήγορα και η παρούσα θνητή ζωή είναι μικρή και ασήμαντη
εμπρός στην αιωνιότητα και σε ότι ακολουθήσει. Αυτός που χλευάζει την αλήθεια
όταν η αλήθεια βρεθεί εμπρός του ντρέπεται και η Μετάνοια αυτού ακολουθεί
αυτομάτως. Έτσι ακόμη και την ύστατη ώρα κάποιες ψυχές θα σωθούν όταν δουν την
ΑΛΗΘΕΙΑ κατάματα και είναι γνωστό ότι ο Κύριος είπε στους ανθρώπους ότι το
Όνομά Του είναι ΑΛΗΘΕΙΑ.<o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Εύχομαι αυτή η πραγματεία να βοήθησε έστω και λίγους
ανθρώπους να κατανοήσουν την ασημαντότητα της συμπαντικής αναζήτησης. Όσοι
πάραυτα θέλουν να ικανοποιήσουν την περιέργειά τους ελπίζω να κατανόησαν το πώς
και το γιατί δημιουργήθηκε το σύμπαν. Το πώς αναφέρθηκε σε αυτήν την πραγματεία
ενώ το γιατί αναφέρθηκε σε άλλη και αναφέρομαι σε αυτήν του Θεϊκού Σχεδίου
καθώς αυτές οι πραγματείες είναι από τις σημαντικότερες που έχω δημοσιεύσει.
Φυσικά καμιά δεν είναι ασήμαντη αφού σε όλες δόθηκαν γνώσεις που σπάνια μπορεί
να βρει κανείς συγκεντρωμένες με τρόπο που να αποκαλύπτονται τα ψεύδη και οι
πλάνες στον νου νοημόνων. Είναι φανερό ότι οι πραγματείες αυτές γράφηκαν για
νοήμονες και όχι για ανόητους. Νοήμονες είναι όσοι διαθέτουν φιλοσοφικό πνεύμα
και αυτό το διαθέτουν μόνο οι αληθινοί αναζητητές της γνώσης. Οι επαρμένοι που
νομίζουν ότι διαθέτουν διάκριση ποτέ δεν θα φτάσουν στην κορύφωση της γνώσης
εκεί όπου η αναζήτηση αυτής αγγίζει την σοφία για τον κατακτητή της.<br />
<br />
Καλή συνέχεια ΣΕ ΠΑΝΤΕΣ τους αναζητητές της γνώσης.<o:p></o:p></div>
</div>
ΓΙΩΡΓΗΣhttp://www.blogger.com/profile/03063122288838834335noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5258792922897995106.post-5271219749536248792013-07-10T22:11:00.001+03:002013-07-10T22:13:51.264+03:00Μικρή πραγματεία περί έρωτα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
Η αφορμή για την ανάλυση αυτή είναι το γεγονός ότι οι
περισσότεροι ενώ νοιάζονται για τον έρωτα στην ουσία έχουν κατακρεουργήσει την
έννοια σε μη πραγματιστικό επίπεδο πλέον. Ορίζουν ως αγάπη αυτό που ακολουθεί
τον γάμο ή το πρώτο στάδιο κορύφωσης του φαινομένου αν και ουσιαστικά πρόκειται
για μία κατάσταση που ωριμάζει όπως ένα φρούτο. Τα σύγχρονα σοφιστάκια ανάμεσά
τους και ο γνωστός συγγραφέας Νίκος Δήμου θεωρούν ως έρωτα τον πόθο που
ορίζεται από την αρχική έλξη και χάνουν την ουσία που είναι το όλον φαινόμενο
που ονομάζεται έρωτας.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο κόσμος λέει την γνωστή παροιμία:<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
«Από τα μάτια πιάνεται στα χείλη κατεβαίνει κι από τα χείλη
στην καρδιά ριζώνει και βαθαίνει».<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Εδώ ρωτώ εγώ λοιπόν, μπορεί κανείς να αμφισβητήσει την ΣΟΦΙΑ
ΛΑΟΥ;;;;<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η καρδιά ορίζεται ως το κέντρο εκείνο στο οποίο αποδίδεται η
αγάπη. Ο έρωτας και αυτός έχει τόσο άμεση σχέση με την καρδιά όσο και η αγάπη.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Γιατί λοιπόν αγνοούν τον ΑΠΟΛΥΤΟ ΟΡΙΣΜΟ του έρωτα κατά τον
Σωκράτη και όπως αναφέρεται στους διαλόγους του Πλάτωνα;;;<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Γιατί δεν ορίζουν τον έρωτα ως την υπέρτατη μορφή αγάπης που
είναι;;;;<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η απάντηση είναι απλή: Πρωταρχικός στόχος τους είναι η
ηδονιστική πλευρά του έρωτα γιατί απλά θέλουν να ικανοποιήσουν τις σεξουαλικές
τους ορέξεις. ΔΕΝ ΝΟΙΑΖΟΝΤΑΙ για την ουσία του φαινομένου που λέγεται έρωτας
γιατί απλά θέλουν με λάγνο και κάλπικο τρόπο να έλκουν τα αδύνατα θύματά τους
στις σεξουαλικές τους ορέξεις και μετά να εγκαταλείπουν τα θύματά τους
πληγωμένα στα οποία μένει ζωγραφισμένη η απορία γιατί να αφήνει τόσο πόνο ο
έρωτας αν και ουσιαστικά ο χωρισμός και η κάλπικη προσέγγιση της αγάπης ορίζουν
τελικά την απάτη στην οποία υπέπεσαν θύματα των ορέξεων των καπήλων της έννοιας
έρωτας.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Μετά τα εισαγωγικά αυτά Λακωνικά θα παρουσιάσω το σύνολο της
έννοιας με τρόπο που δεν έχω δει να αναπτύσσεται μέχρι σήμερα. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Έχω δει εξέχουσες αναλύσεις οι οποίες όμως διακατέχονταν από
ένα είδος φλυαρίας. Ο έρωτας κάποιες φορές αρχίζει από την πρώτη ματιά. Δύο
άνθρωποι του αντιθέτου φύλου κοιτάζονται στα μάτια και αφήνονται στην έλξη με
αποτέλεσμα να φιληθούν χωρίς να γνωρίζει κανείς από τους δυο το όνομα του
άλλου. Η περίπτωση αυτή είναι η γνωστή ως κεραυνοβόλος έρωτας. Άλλες φορές η
έλξη αναπτύσσεται αργά καθώς γνωρίζονται δυο άνθρωποι. Τόσο στην περίπτωση του
κεραυνοβόλου έρωτα όσο και στην δεύτερη αυτή περίπτωση με το φιλί κορυφώνονται
μεγάλο μέρος των συναισθημάτων που ορίζουν τον έρωτα. Στο σημείο αυτό ακολουθεί
ο πόθος για σεξουαλική συνεύρεση. Η κορύφωση του έρωτα όμως δεν ορίζεται ούτε
τότε. Αν έχουν ωριμάσει οι συνθήκες τότε η σωματική σύζευξη έχει ορίσει μία
κατάσταση σύνδεσης κατά την οποία ο έρωτας έχει αποφέρει καρπούς.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Έχουν αναπτυχθεί εκείνα τα συναισθήματα που ορίζουν στιγμές
ευτυχίας αλλά και πάλι υπάρχει ένα κενό που πρέπει να καλυφθεί. Αυτό το κενό
ορίζεται από τις διαφωνίες και τις ατέλειες των δύο συντρόφων και όταν πρέπει
απλά να συμβιβαστούν ο ένας με τον άλλο. Σε αυτήν την περίπτωση η κορύφωση του
έρωτα θα έρθει όταν φροντίσουν οι δύο σύντροφοι να προσεγγίζουν τα θέλω τους με
τρόπο που δεν θα διαφωνούν. Η ταπείνωση τους ενός στα θέλω του άλλου θα ορίσει
κάποια στιγμή και θα συνεννοούνται με τα μάτια και με ένα κοίταγμα μόνο. Τότε
έχει ολοκληρωθεί πλήρως ο έρωτας και οι δύο σύντροφοι ζουν τον έρωτα τους,
φαινόμενο το οποίο ορισμένοι ονομάζουν αληθινή αγάπη. Ο έρωτας έτσι κι αλλιώς
είναι η ΤΕΛΕΙΑ και ΑΛΗΘΙΝΗ αγάπη. Είναι το σύνολο των ενεργειών που ορίζουν μία
σχέση η οποία θα γίνει αδιάσπαστη και οι όρκοι θα λάβουν χώρα και οστά. Αναφέρομαι
στο: «μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος» ή σε αυτό που κάποιοι ονομάζουν αιώνια
αγάπη. Ζευγάρια αυτής της μορφής ΔΕΝ ΧΩΡΙΖΟΥΝ στην αιώνιο ζωή όπως και άλλα
βέβαια που έχουν ζήσει με περισσότερες ατέλειες της σύζευξή τους με γάμο ή και
όχι… αλλά δεν νομίζω ότι χρειάζεται να επεκταθώ εδώ σε θέματα Θεοσοφίας.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Μορφές αγάπης και η διαφορά τους από τον έρωτα<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Πριν προχωρήσω βαθύτερα στην ανάλυση του θέματος θέλω να
διαχωρίσουμε τον έρωτα από τις άλλες μορφές αγάπης. Όταν μιλάμε λοιπόν για
έρωτα πρέπει να γνωρίζουμε ότι είναι η υπέρτατη μορφή αγάπης. Βεβαίως υπάρχουν
μεγάλες μορφές αγάπης όπως είναι η μητρική αγάπη αλλά καμιά μορφή αγάπης δεν
μπορεί να συγκριθεί με τον έρωτα. Αυτό πολύ απλά γιατί όταν ο έρωτας
ολοκληρωθεί σωστά τότε ΜΟΝΟ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ μπορεί να χωρίσει τους δύο συντρόφους ενώ
η μητέρα συνετά γνωρίζει ότι πρέπει να εγκαταλείψει συνειδητά το παιδί της για
να επιβιώσει σε μια κοινωνία καρχαριών αφού δεν θα ζήσει αιώνια για να το
προστατεύει. Επίσης τα παιδιά γνωρίζουν ότι κάποια στιγμή πρέπει να εγκαταλείψουν
την πατρική τους οικογένεια για να δημιουργήσουν την δική τους. Οι μορφές
αγάπης αυτές και πάλι είναι ισχυρές και βεβαίως είναι ανώτερες αγάπες από την
φιλική αγάπη αλλά ο έρωτας είναι η υπέρτατη μορφή αγάπης. Βεβαιότατα υπάρχουν
αρρωστημένες μορφές αγάπης οι οποίες συναντούνται συχνά και αφορούν τις μητέρες
και τα τέκνα που δεν μπορούν να αποσκιρτηθούν από μία αγάπη που έτσι κι αλλιώς
δεν σβήνει αλλά πρέπει να περάσει σε δεύτερη μοίρα. Έτσι λοιπόν προκύπτουν οι
κακές πεθερές ή άτομα μητρομανείς που δεν μπορούν να ολοκληρώσουν σωστά τον
έρωτά τους για την σύντροφο έτσι ώστε ΜΟΝΟ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ να μπορεί να τους χωρίσει.
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Αρρωστημένη λοιπόν είναι και εκείνη η μορφή έρωτα με πολλούς
συντρόφους. Ο άνθρωπος που ερωτεύεται αληθινά ΔΕΝ ΜΟΙΡΑΖΕΙ τον έρωτά του αυτόν
σε πολλούς συντρόφους και ούτε μοιράζεται επίσης τον ή την σύντροφό του. Έτσι η
απιστία σε ένα τέτοιο έρωτα μόνο χωρισμό μπορεί να ορίσει. Ακόμη και αν υπάρξει
συγχώρεση μετά την απιστία δεν γίνεται ο έρωτας να ανέλθει τόσο ψηλά ώστε να
είναι ικανός μόνο ο θάνατος να ορίσει τον χωρισμό. Ακόμη και αν δεν επέλθει
ποτέ χωρισμός οι καρδιές των συντρόφων που έστω ο ένας έχει απιστήσει δεν
γίνεται να ενωθούν σε απόλυτο βαθμό. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Σε απόλυτο βαθμό ορίζεται η ένωση και ο έρωτας δύο συντρόφων
που έχουν ορίσει την αποκλειστικότητα του συντρόφου τους, δηλαδή έχουν ενωθεί
για πρώτη φορά σαρκικά μεταξύ τους και ΠΟΤΕ δεν έχουν ενωθεί σαρκικά με άλλο
σύντροφο. Δηλαδή ο απόλυτος έρωτας ορίζεται τότε και μόνο τότε όταν έχουν
διατηρήσει και οι δύο σύντροφοι την αγνότητα (παρθενία) προ του γάμου και
φυσικά γάμος ορίζεται η πρώτη σύζευξη και όχι ο χρόνος κατά τον οποίο ορίστηκε
η τελετή του γάμου. Φυσικά για την Ορθόδοξη εκκλησία ορθός είναι ο δρόμος της
σαρκικής επαφής μετά τις ευχές του Μυστηρίου που έχει οριστεί από τον Κύριο. Ο
τέλειος έρωτας όμως δεν επέρχεται μόνο με τον τρόπο αυτό αλλά με την
αποκλειστικότητα σύζευξης των δύο συντρόφων ανεξάρτητα από τον χρόνο τέλεσης
του μυστηρίου. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο ρόλος των καυγάδων στον έρωτα<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ένα φαινόμενο ακόμη που προβληματίζει πολλούς και πολλοί
ακόμη και ψυχολόγοι ερμηνεύουν λάθος είναι το φαινόμενο των ερωτικών καυγάδων.
Τα μαλώματα είναι υποταγή στο μίσος και δεν έχουν ΚΑΜΙΑ σχέση με την αγάπη,
πόσο περισσότερο δε με τον έρωτα. Απλά κάποιες στιγμές δημιουργούν συνθήκες
αύξησης του έρωτα και αυτές είναι που μπερδεύουν όσους αναλύουν τα σχετικά.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αρχίζοντας λοιπόν να αναλύω το φαινόμενο θα ξεκινήσω από
τους αρχικούς καυγάδες που εμφανίζονται πριν την ολοκλήρωση μιας σχέσης. Σε
αυτό το στάδιο η επερχόμενη σύζευξη ορίζει απώλεια ελευθεριών που πρότερα
υπήρχαν. Ξαφνικά το άτομο θα αρχίσει να νοιάζεται για δύο και όχι μόνο για το
άτομό του και οι ευθύνες αυτές είναι που ξενίζουν τα εσώτερα της ψυχής που
ονόμασαν με ΑΝΟΗΤΟ τρόπο οι ψυχολόγοι υποσυνείδητο. Στην πραγματικότητα
πρόκειται απλά για προδιαθέσεις. Η δέσμια κατάσταση μιας σχέσης (δεν είναι
τυχαίο που αρχικά ονομάζεται δεσμός) εκνευρίζει το άτομο και δημιουργεί μία
προδιάθεση για καυγάδες. Η αρχική απόρριψη του επερχόμενου δεσμού ορίζει τελικά
την ενδυνάμωση αυτού που δεν αναπτύχθηκε κεραυνοβόλα και έτσι οι αρχικοί
καυγάδες εξελίσσονται σε μεγάλο έρωτα ορισμένες φορές.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Οι υπόλοιποι ερωτικοί καυγάδες ορισμένες φορές ορίζουν
συνθήκες έντονων συναισθημάτων γιατί απλά κατά τα μαλώματα πληγώνουν οι δύο
σύντροφοι ο ένας τον άλλο και με την συγχώρεση αναγκάζονται και αυξάνουν την
αγάπη τους δηλαδή τον έρωτά τους τον οποίο αρχικά ξέχασαν. Όταν έχει ωριμάσει
αυτό που ονομάζεται αληθινή αγάπη τότε η συγχώρεση δίνεται με τον εντοπισμό του
σφάλματος και δεν χρειάζεται να προηγηθεί καυγάς. Επίσης η μη θέληση
αντιστροφής μιας κατάστασης κατά την οποία πληγώθηκε ο ένας ορίζει απουσία
μίσους. Στην περίπτωση που κυριαρχήσει ο θυμός τότε ο καυγάς έρχεται ακολούθως
και πληγώνουν ο ένας τον άλλο. Αν υπάρχει αληθινή αγάπη η συγχώρεση ΔΕΝ ΑΦΗΝΕΙ
να προχωρήσει το μίσος το οποίο πνίγεται στα τρίσβαθα της καρδιάς από την οποία
πηγάζει και αυτό. Μετά από όλα αυτά κατανοεί κανείς ότι οι καυγάδες είναι
υποταγή στο μίσος και απώλεια αγάπης και δεν εντείνουν επουδενί τον έρωτα.
Αντιθέτως μειώνουν την αγάπη γιατί πληγώνονται και οι δύο σύντροφοι αρχικά και
μέχρι να εμφανιστούν οι καρποί της συγνώμης και της συγχώρεσης οι οποίοι θα
εντείνουν εκ νέου τον έρωτα.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η σαρκική επαφή και η σημασία της στο όλο φαινόμενο του
έρωτα<br />
<br />
Εδώ θέλω να τονίσω την διαφορετικότητα της σαρκικής επαφής από τον έρωτα αν
επιλεχθεί ο ηδονιστικός τρόπος προσέγγισης αυτού και η γιγάντωση των ηδονών σε
μία κατάσταση που θα δημιουργηθεί με την ωρίμανση του έρωτα.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αν κάποιος επιλέξει την σαρκική επαφή δίχως αγάπη ή αν
θέλετε έρωτα ή αν θέλετε με την ταυτοποίηση της σαρκικής επαφής με τον έρωτα
(ψευδέρωτας) τότε νιώθει μία σωματική ηδονή μικρής έντασης. Κάποιες φορές η
ηδονή αυτή φτάνει σε σημεία έκστασης ειδικά για τις γυναίκες ενώ ο άντρας δεν
είναι σε θέση να νιώσει μεγάλες ηδονές αν δεν επιλέξει να αγαπήσει δυνατά την
σύντροφό του. Οι γυναίκες επειδή έχουν ευαισθησία ψυχής μπορούν να αγαπούν
εφήμερα και να νιώθουν κάτι το οποίο ελέγχουν στην συνέχεια. Αυτές οι γυναίκες
συχνά φτάνουν στην έξαψη αλλά ο απόλυτος έρωτας ορίζει ηδονές μεγάλης έκστασης.
Αυτή η έκσταση δεν είναι μόνιμη με αποτέλεσμα μερικές φορές οι γυναίκες να
νομίζουν ότι ο έρωτάς τους έχει αρχίζει να σβήνει. Στην πραγματικότητα όμως
εφήμερα προβλήματα και μικροί καυγάδες έχουν μειώσει τον έρωτα με αποτέλεσμα
αυτή η στιγμιαία συχνά μείωση του έρωτα
να ορίζει απώλεια ηδονών. Αν όμως ο έρωτας έχει ωριμάσει πλήρως τότε συχνά η
σαρκική επαφή αυτών των συντρόφων φτάνει σε σημεία έκστασης σχεδόν σε κάθε
σύζευξη για την γυναίκα ενώ για τον άντρα η έκσταση ορίζεται από άλλους
παράγοντες. Μικρές χρονικές περίοδοι απουσίας σαρκικής επαφής εντείνουν τον
πόθο και αυξάνεται και πάλι η ηδονή για τον άντρα. Αυτό συμβαίνει συχνά όταν
για λόγους υγείας η γυναίκα πρέπει να μην φτάσει σε σαρκική επαφή και φυσικά ο
άντρας δεν πρέπει να απιστήσει ποτέ. Αν έχει απιστήσει τότε χάνεται μεγάλο
μέρος της μαγείας του έρωτα για αυτόν και κάποιες γυναίκες συχνά καταλαβαίνουν
την απιστία ακριβώς από την μικρή εκστατικότητα του άντρα στην σαρκική τους
επαφή η οποία έχει αντίκρισμα και στην ίδια αφού και αυτή δεν θα νιώσει μεγάλο
μέρος των ηδονών που απολαμβάνονται σε ένα ζευγάρι το οποίο βιώνει τον τέλειο
έρωτα. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο έρωτας λοιπόν αποφέρει ηδονές και στους δύο και οι
μεγαλύτερες ηδονές απολαμβάνονται από τους συντρόφους όταν νιώθουν εκστατικά
και οι δύο και αυτό συμβαίνει σε μόνιμη βάση μόνο για τα τέλεια ζευγάρια τα
οποία δεν έχουν απιστήσει ποτέ. Ιδανικό θα είναι αυτά τα ζευγάρια να έχουν
κάνει έρωτα την πρώτη τους φορά μεταξύ τους και να έχουν φροντίσει η πίστη τους
να γίνει αιώνια. Η προγαμιαία απουσία σαρκικής επαφής που ζητείται από τους
Ιερείς απλά αυξάνει την έκσταση της πρώτης φοράς αφού θα είναι μεγάλος ο πόθος
τους για σαρκική συνεύρεση. Αν δεν τηρηθεί η εντολή του Ιερέα δεν έχει χαθεί
σχεδόν τίποτα αρκεί να υπάρχει η συντροφική πίστη στην πορεία και όπως έχει αναλυθεί
σε άλλες πραγματείες.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η σημασία των παραφύση ηδονών και ο ρόλος τους στον έρωτα<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Οι ηδονές αυτές αποτελούν μία παρεξηγημένη κατηγορία ηδονών
αφού ενοχοποιούνται ή αθωώνονται κατά περίσταση από πολλούς που θέλουν να
πείσουν για το ορθό ή για το μη ορθό της επιλογής αυτής. Σε καμιά περίπτωση
λοιπόν δεν είναι αθώες καταστάσεις αυτές που προκύπτουν από τις παρά φύση
ηδονές αλλά και είναι τραγικό να ορίζονται ως κατακριτέες σε βαθμό που να
λασπώνουν τα άτομα που τις έχουν επιλέξει για μια ζωή. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Αν λοιπόν κάποιος επιλέξει να σταματήσει τις ηδονές παρά
φύση τότε η επερχόμενη φυσιολογική ζωή είναι που πρέπει να μετράει και όχι να
τον βαραίνει μία ρετσινιά για όλη του την ζωή. Για το άτομο που θα επιλέξει να
μετανοήσει και να Εξομολογηθεί ο Θεός με τις ευχές που έχει ορίσει φροντίζει
για την ανακούφιση των ψυχών αυτών. Αν το περιβάλλον τους δεν συγχωρέσει και
δεν ξεχάσει τον πρότερο αμαρτωλό βίο τότε το άτομο βιώνει καταστάσεις ντροπής
που δεν του αξίζουν γιατί απλά δεν το έχουν αγκαλιάσει ως άσωτο υιό και όπως
δέχεται ο Κύριος κάθε μετανοούσα ψυχή. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Τραγικό παράδειγμα του φαινομένου αποτελεί η μη αποδοχή
ατόμων που ήταν επιλογείς παρά φύση στην Ιεροσύνη. Βέβαια υπάρχουν Γέροντες που
αγνοούν τις εντολές ανωτέρων τους Ιερέων γιατί ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ότι στην Ιεροσύνη ο
Θεός δέχεται ΠΑΝΤΕΣ τους επιθυμούντες και φροντίζει για την μετάνοιά τους αν
δεν έχει ανέλθει στον βαθμό που το απαιτεί ο Κύριος και ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ κριτής μας.
Έχουν παρατηρηθεί περιπτώσεις αυτοκτονίας Ιερέων γιατί μαθεύτηκε ο πρότερος
αμαρτωλός βίος τους αν και είχαν ήδη Μετανοήσει και αυτός είναι ένας από τους
λόγους που ο ανώτερος κλήρος δεν δέχεται αυτήν την κατηγορία συνανθρώπων μας
στην Ιεροσύνη. Επίσης μερικοί δεν θέλουν να λερώνεται το όνομα της εκκλησίας
και είναι θεμιτό να το επιθυμούν αυτό. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Τι θα έπρεπε να γίνεται λοιπόν;;<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Απλά ο Γέροντας να προσεύχεται με δάκρυα ψυχής στον Κύριο
για να μάθει αν πρέπει να χειροτονήσει Ιερέα ένα άτομο που έχει επιλέξει
ομοφυλοφιλικές και μάλιστα ειδικά για το άτομο που του το ζητάει. Τότε ο Κύριος
θα επέμβει και θα τον Φωτίσει αναλόγως αν πρέπει ή όχι να τελεστεί η
χειροτονία. Αυτός λοιπόν είναι ο μόνος ορθός δρόμος για να μην φανεί επαρμένος
ο γέροντας που θα αγνοήσει κάποια πιθανή απόφαση ανωτέρων του ή ακόμη και τις
Ιεράς Συνόδου. Τέτοιες αποφάσεις ΜΟΝΟ Ο ΚΥΡΙΟΣ μπορεί να τις αναιρέσει και τότε
μόνο δεν μπορεί να κατηγορηθεί κανείς. Θυμίζω πάντως ότι ο Απόστολος Φίλιππος
χειροτόνησε τον ευνούχο ο οποίος φυσικά είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά αρχικά και
αργότερα αποδέχθηκε την κατάστασή του
και μαζί του όρισε την Χριστιανική εκκλησία της Αιθιοπίας η οποία χώρα και
παραμένει Ορθόδοξη όπως ορίστηκε εξαρχής.<br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Τα άτομα λοιπόν που είναι παρά φύση επιλογείς όταν επιλέξουν
τον ορθό δρόμο είναι δυνατό να αγαπήσουν με τέλειο τρόπο και μάλιστα ορισμένες
φορές η ευαισθησία ψυχής τους ορίζει και νιώθουν τέλεια την ηδονή ενός άντρα αν
πρόκειται για την κατηγορία αυτή των
ατόμων.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η αγάπη και η σχέση της με την ευαισθησία ψυχής<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Οι γυναίκες λοιπόν έχουν λάβει ένα Θείο Δώρο το οποίο είναι
η ευαισθησία ψυχής. Αυτό το δώρο πρέπει όμως να το εκμεταλλευτούν σωστά γιατί
αν ορίσουν σκληροκαρδία στην ψυχή τους τότε κάποιες φορές ο Κύριος είναι
περισσότερο αυστηρός μαζί τους κατά την Κρίση Του. Αυτό γιατί η ευαίσθητη
καρδιά είναι μία καρδιά όπως αυτή του μικρού παιδιού και όλοι γνωρίζουν ότι πρέπει
να κρατήσουν την καρδιά τους αγνή και καθαρή όπως ενός μικρού παιδιού. <br />
<br />
Η καθαρότητα ή αν θέλετε αγνότητα της καρδιάς λοιπόν ορίζεται από την επιλογή
υποταγής στο μίσος ή όχι. Η σκληροκαρδία είναι αποτέλεσμα υποταγής στο μίσος
ενώ η ευαισθησία ψυχής (καρδιάς) είναι αποτέλεσμα υποταγής στην αγάπη. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Οι αρχαίοι λοιπόν δίδαξαν μία αγάπη απίστευτα δυνατή η οποία
ορίζεται από δυνατή καρδιά με μικρές ευαισθησίες. Μία τέτοια καρδιά είναι μία
ολοκληρωμένη καρδιά και αυτή δεν υποτάσσεται αβούλως στο μίσος. Μία ευαίσθητη
καρδιά πληγώνεται εύκολα και εύκολα μπορεί να επιτρέψει την επιλογή της
εκδίκησης και άρα να υποταχθεί στο μίσος. Συχνά λοιπόν οι σύντροφοι
ανταποδίδουν με το ίδιο νόμισμα λάθη των συντρόφων τους εκδικούμενοι αν και θα
έπρεπε να συγχωρούν για να απολαμβάνουν τους καρπούς της συγνώμης και της
συγχώρεσης. Μόνο η απιστία ακόμη και αν συγχωρεθεί δεν μπορεί να ορίσει εκ νέου
καταστάσεις τέλειου έρωτα γιατί απλά το ραγισμένο γυαλί δύσκολα ξανακολλάει.
Μπορεί να μείνει για πάντα ραγισμένο χωρίς να σπάσει, αλλά ποτέ δεν θα είναι
αλώβητο όπως στην αρχική του μορφή. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο Θεός πάραυτα μετά την Εξομολόγηση ορίζει κάποιες ευχές οι
οποίες μπορούν να ορίσουν την απιστία ως μη γενόμενη σε βαθμό που να μην
επηρεάζει την τέλεια ένωση αυτών των συντρόφων. Αυτές οι ευχές δίνονται από τον ίδιο τον Κύριο αν
και μόνο αν ο μοιχός σύντροφος έχει μετανοήσει και ο αθώος σύντροφος έχει
συγχωρέσει ΠΛΗΡΩΣ ανεξάρτητα αν πρόκειται για άντρα η γυναίκα που έχει
απιστήσει. Όταν λοιπόν συμβούν η μετάνοια και η συγχώρεση σε τέλειο βαθμό τότε
μπορεί η διάσπαση ενός τέλειου ζευγαριού εξαιτίας της απιστίας να μην έχει
επιπτώσεις στον έρωτα αυτών των συντρόφων. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Άλλη περίπτωση ευχών που σβήνουν κάθε εμπόδιο τέλειας ένωσης
είναι η περίπτωση που η γυναίκα έχει βιαστεί από τον άντρα της. Η μετάνοια και
η συγχώρεση και πάλι ορίζουν δυνατές ευχές του Κυρίου που ξεπερνούν σε δύναμη
την ευχή του Ιερέα και το ζευγάρι μπορεί να ενωθεί και πάλι τέλεια παρά το
έγκλημα που έχει τελεστεί. Οι ευχές του κυρίου σε τέτοια ζευγάρια δίνονται
ακόμη και αν δεν υπάρχει Εξομολόγηση αρκεί βέβαια η μετάνοια του εγκληματία και
η συγχώρεση του θύματος να έχουν ανέλθει σε υπέρτατο βαθμό. Φυσικά ομοίως
συμβαίνει και σε αλλόθρησκους καθώς η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο είναι
ΤΕΡΑΣΤΙΑ και είναι γνωστό ότι ο Θεός δεν ξεχωρίζει τους ανθρώπους σε άσπρους
μαύρους κόκκινους ή κίτρινους αλλά ούτε σε Χριστιανούς και αλλόθρησκους καθώς
είναι ΠΑΝΔΙΚΑΙΟΣ. Ένας Πανδίκαιος Θεός λοιπόν δεν μπορεί να εξαιρεί τα θύματα
καθοδηγητών άλλων θρησκειών ή αιρέσεων από τους Χριστιανούς που διαθέτουν την
Θεία Μετάληψη και ειδικά τους Ορθοδόξους και έτσι δίνει ευχές ανάλογα με την
μετάνοια και την καθαρή καρδιά και όχι συνυπολογίζοντας την πίστη στην οποία
έχουν καταλήξει άτομα που χειραγωγήθηκαν από άσχετους Θεολογικά ή από ιδιοτελώς
κινούμενους αρχηγούς θρησκειών ή αιρέσεων που ορισμένες φορές ονομάζονται κακώς
ιερείς.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Επίλογος<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Κλείνω λοιπόν την ανάλυση εδώ γιατί θα μπορούσα να γράφω για
ώρες αναλύοντας το εκάστοτε θέμα που παράλληλα θα μπορούσε να αναπτυχθεί με
ολοκλήρωση ενός ολόκληρου βιβλίου και όχι απλά μίας πραγματείας. Ελπίζω να
βοήθησα έστω και ένα άτομο να κατανοήσει την έννοια του έρωτα σε απόλυτο βαθμό
και να μην τον ξεχωρίζει από την αληθινή αγάπη σφάλλοντας. Οι συνθήκες δεσμών
του έρωτα έχουν ως έμφυτα τα ένστικτα που δόθηκαν από τον Θεό για ερωτική
συνεύρεση καθώς ο άνθρωπος θα έπρεπε να αναπαραχθεί. Αυτή και μόνο η αναφορά
ορίζει ως ανόητους όσους θεωρούν μιαρό φαινόμενο την σαρκική ηδονή. Μιαρό είναι
το κάθε φαινόμενο παρά φύση ηδονής καθώς και η άνευ μέτρου επιλογή πολλών
συντρόφων. Στην περίπτωση των πολλών συντρόφων χάνονται οι συνθήκες εκείνες που
θα ορίσουν την μεγάλη αγάπη γιατί το άτομο υποκύπτει στην σαρκική ηδονή
αγνοώντας την καρδιά και τα εσώτερα ψυχικά ένστικτα. Μιαρό είναι το φαινόμενο
απιστιών και όχι ο ίδιος ο έρωτας ή η σαρκική ηδονή.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Επίσης γίνεται φανερό ότι η αγάπη μπορεί να είναι τέλεια
είτε αν έχει τηρηθεί η σαρκική αγνότητα προ του γάμου είτε όχι ΜΟΝΟ με την
βοήθεια του Θεού τον οποίο μπορεί να επικαλεστεί ο καθένας που αναζητάει μία
τέλεια ένωση. Για τον Θεό ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ κάτι που δεν μπορεί να σβήσει από τα
πρότερα γενόμενα αν και βέβαια στα μάτια του Θεού η αμαρτία μας παραμένει
διαπαντός. Ο Θεός όμως ΜΠΟΡΕΙ και ΞΕΧΝΑΕΙ όταν το θελήσει και φροντίζει να
σβήσουν οι μνήμες μας αν πρόκειται για θλίψεις που προκύπτουν από μετάνοια
αμαρτωλής κατάστασης ή αν θέλετε για τύψεις όπως τις ονόμαζαν οι αρχαίοι
Έλληνες. Η ανάπαυση της ψυχής ορίζεται ΜΟΝΟ αν η μετάνοια είναι ΥΠΕΡΤΑΤΗ.
Διαφορετικά η ανακούφιση είναι μικρότερη και αυτό συμβαίνει με την δύναμη μόνο
των ευχών του Ιερέα σε υποκριτές Εξομολογούμενους. Με λίγα λόγια κάποιος που δεν έχει Εξομολογηθεί αλλά
έχει ΥΠΕΡΤΑΤΗ μετάνοια είναι δυνατόν να λάβει την ΔΥΝΑΜΗ της ευχής του Κυρίου
που δεν θα λάβει κάποιος Εξομολογούμενος ο οποίος από συνήθεια απλά λέει τα
αμαρτήματά του χωρίς να έχει φροντίσει να μετανοήσει στον βαθμό που ζητάει η
Αγία τριάδα. <o:p></o:p></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Ο Θεός είναι ΠΑΝΔΙΚΑΙΟΣ και είναι Ο ΜΟΝΟΣ που μπορεί να
οδηγήσει δύο ψυχές σε τέλεια ένωση ανεξάρτητα από τον πρότερο βίο τους. Έτσι ο
τέλειος έρωτας είναι φανερό ότι ΜΟΝΟ ΚΟΝΤΑ στο ΘΕΛΗΜΑ ΘΕΟΥ μπορεί να υπάρξει
τόσο για πιστούς όσο ακόμη και για άθεους οι οποίοι απλά έχουν μετανιώσει για
ότι πρότερα αμαρτωλό έπραξαν ανεξάρτητα αν επέλεξαν την επιστροφή τους ως
άσωτοι υιοί ή όχι. Ο Κύριος αν έχουν μετανοήσει φροντίζει και οδηγούνται εντός
της εκκλησίας ως άσωτοι υιοί, όπου η ΑΓΑΠΗ ΘΕΟΥ τους μεταμορφώνει και αγαπούν
σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό από αυτόν που έχουν επιλέξει οι ίδιοι.<o:p></o:p></div>
</div>
ΓΙΩΡΓΗΣhttp://www.blogger.com/profile/03063122288838834335noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5258792922897995106.post-47351771606470165322012-02-15T17:42:00.004+02:002012-02-15T21:40:32.002+02:00Αισθήσεις και ηδονές<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
<b>Πρόλογος</b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Αν και δεν συνηθίζεται σε πραγματείες να προλογίζονται, εδώ εγώ θα
παρουσιάσω τους λόγους σύνθεσης αυτής της πραγματείας οι οποίοι πηγάζουν από
την ανευθυνότητα και την συνεχή καλλιέργεια ιδιοτέλειας των σημερινών ερευνητών
και επιστημόνων, οι οποίοι στο όνομα του ατομικού συμφέροντος καταστρέφουν
σπουδαίες εργασίες, κομματιάζοντας αυτές με στατιστικές μελέτες οι οποίες είναι
αντιπαραγωγικές και με ασαφή αποτελέσματα. Συχνά οι στατιστικές αυτές μελέτες
και εφόσον αφορούν τον άνθρωπο, στην ψυχολογία και στην Ιατρική γενικότερα,
είναι απλά ενδείξεις χρήσιμες τις οποίες μόνο οι αληθινοί επιστήμονες
χρησιμοποιούν παραγωγικά. Αντίθετα οι δημοσιογράφοι ή κάποιοι φοιτητές οι
οποίοι βιάζονται να ανακοινώσουν μια ανακάλυψη με τρόπο εξαιρετικά ανεύθυνο
παρουσιάζουν τις ενδείξεις των ερευνητικών εργασιών ως ανακάλυψη, αν και
ουσιαστικά αυτές δεν παρέχουν καμιά χρήσιμη πληροφορία. Πολλοί καθηγητές σε
εργασίες κυρίως φοιτητών τους, με φαυλοκυκλική λογική και με μικρά γράμματα
καθιστούν τις έρευνες αυτές, με στατιστικές αναλύσεις, ευσταθείς λογικά αν και ουσιαστικά η εισαγωγή
φαύλου κύκλου έχει καταστήσει την έρευνα ως μία συνολική ανοησία. Έτσι στις
έρευνες αυτές ο αληθινός μελετητής θα πρέπει να αναζητήσει το ίδιο το πείραμα
και τις συνθήκες που διεξάχθηκε και αγνοώντας τα συμπεράσματα, θα πρέπει να
συνεχίσει ο ίδιος την έρευνα και μέχρι να τεκμηριωθεί το ζητούμενο. Κάποιες
φορές αρκούν λίγες γνώσεις για να φτάσει ο ίδιος σε ευσταθή συμπεράσματα
τεκμηριωμένα με θεωρητικό και φιλοσοφικό τρόπο καθώς η φιλοσοφία ως μητέρα
ΠΑΣΩΝ των επιστημών μπορεί να τεκμηριώσει ανά πάσα στιγμή για αυτές. Παρακάτω
λοιπόν και στην εισαγωγή παρουσιάζονται οι αιτίες απώλειας γνώσης καθώς και το
αίτιο για το οποίο η ψυχολογία παραμένει μία επιστήμη ασυνάρτητη για όσους
βλέπουν την αδυναμία της να βοηθήσει ανθρώπους πραγματικά. Η αδυναμία αυτή
προέρχεται από την θεώρηση ασθενείας της ψυχής η οποία σαν ΑΘΑΝΑΤΗ που είναι
ΔΕΝ ΑΣΘΕΝΕΙ, αλλά ασθενεί το σώμα μέσα στο οποίο συνυπάρχει αυτή. Έτσι οι
ψυχοθεραπευτές του καναπέ απομυζούν οικονομικά χωρίς να βοηθούν συχνά ασθενείς
οι οποίοι απλά χρειάζονται διδασκαλία ελέγχου του νου, η οποία σκέψη και μόνο
θα υποβοηθήσει στην σωστή κατεύθυνση ουσιών που η επιστήμη ονόμασε
νευροδιαβιβαστές, αν και όλα δείχνουν ότι πρόκειται απλά για την ουσία (σύνολο
ενώσεων) από την οποία αποτελείται η ψυχή του ανθρώπου. Η τελευταία άποψη δεν
έχει ακόμη τεκμηριωθεί στον νου πολλών επιστημόνων επειδή απλά βρίσκονται σε
κατάσταση άθεη, μία κατάσταση η οποία όσο παραμένει τόσο περισσότερο θα αργεί η
επιστήμη της ψυχολογίας να εξελιχθεί με τρόπο που θα υποβοηθά ακόμη και
φαρμακευτικά (προσωρινά ή και μόνιμα μερικές φορές) τους ασθενείς. Σήμερα
υπάρχουν κάποια ΑΠΕΙΡΟΕΛΑΧΙΣΤΑ από τα γνωστά ψυχοφάρμακα που πραγματικά λειτουργούν θεραπευτικά στα πρώτα
στάδια και μέχρι ο καταθλιπτικός αποφασίσει να ελέγξει τον νου και να συνεχίσει
φυσιολογικά την ζωή του. Η κατάθλιψη δεν είναι ασθένεια όπως νομίζουν μερικοί ή
όπως ιδιοτελώς την ονόμασαν οι ψυχολόγοι για να έχουν πελατεία, αλλά είναι απλά
μία κατάσταση εγκατάλειψης η οποία ορίζεται από την μη θέληση για ζωή του
απογοητευμένου ανθρώπου. Είναι αναστρέψιμη ΑΝ ΠΑΣΑ ΣΤΙΓΜΗ και από το ίδιο το
άτομο και αν αποφασίσει να συνεχίσει παραγωγικά την ζωή του και ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ
κανένα υποκατάστατο. Τα υποκατάστατα και όταν χρησιμοποιούνται χωρίς διδασκαλία
ελέγχου του νου, τότε δημιουργούν εθισμό και επαναφορά στην κατάσταση
κατάθλιψης ανά πάσα στιγμή του ανθρώπου επειδή έτσι συμφέρει στους αγύρτες
ψυχολόγους οι οποίοι τεμπελιάζουν και δεν μελετούν σωστά τον ψυχισμό του
υποτιθέμενου ασθενούς. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η σχέση όσων προαναφέρθηκαν με τις αισθήσεις και τις ηδονές θα αποκαλυφθεί στη συνέχεια καθώς συχνά
μερικοί νομίζουν ότι πρόκειται για αναφορές εκτός θέματος σημαντικών στοιχείων
τα οποία αν και φαίνεται ότι δεν έχουν σχέση στην πραγματικότητα αποτελούν
θεμέλιους λίθους για την κατάκτηση της αλήθειας η οποία αλήθεια αποτελείται από
αδιάσειστες πραγματικότητες. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Εισαγωγή</b><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
Η πραγματεία αυτή είναι ουσιαστικά μία πραγματεία η οποία γράφεται
για να αποκαταστήσει την πλήρη αλήθεια γύρω από το θέμα των αισθήσεων και
ειδικά των ηδονών επειδή οι περισσότεροι Ιερείς και Θεολόγοι έχουν ορίσει μία
μιαρότητα γύρω από τις ηδονές, γεγονός πλήρως παράδοξο και θα εξηγήσω το γιατί.
Αν οι ηδονές ή κάποια από τις ηδονές ήταν μιαρή κατάσταση τότε δεν θα δίνονταν
από τον Θεό καθώς ο Θεός είναι ο Δημιουργός ΠΑΝΤΩΝ και φυσικά και του ανθρώπου.
Εκείνος όρισε τον τρόπο λειτουργίας του ανθρώπου και όπως ορίστηκε μετά την
πτώση του από την αθάνατη κατάσταση στην θνητή. Αυτό που θέλω να διευκρινίσω είναι ότι η
παρούσα πραγματεία δεν αποτελεί ανάλυση που απευθύνεται μόνο στους πιστεύοντες
στον Θεό, αλλά και σε όλους τους ανθρώπους καθώς θα συμπεριληφθούν πολλά
στοιχεία από την σύγχρονη ερευνητική ψυχολογία και όπως έχουν δημοσιευτεί σε
επίσημα επιστημονικά περιοδικά. Δεν θα δοθεί βιβλιογραφία και σε ορισμένες
περιπτώσεις τα συμπεράσματα των εργασιών αυτών έχουν αλλαχθεί μερικώς και έχουν
διορθωθεί καθώς εισήχθηκε σε αυτά η ανοησία της στατιστικής ανάλυσης και
οδεύτηκαν ΠΑΝΑΞΙΕΣ έρευνες σε συμπεράσματα τα οποία αποτελούν ουσιαστικά
σκουπίδια της σύγχρονης βιβλιογραφίας προερχόμενα από τις ανοησίες άθεων, καθώς
επηρεάστηκαν από τους Γιουγκ και Γιάλομ οι οποίοι είναι γνωστό ότι έγραψαν υπό
καθεστώς αθεΐας. Αλλά άθεος μπορεί να χαρακτηριστεί ΜΟΝΟ ο μηδενιστής και όπως
έχω ήδη αναφέρει πολλές φορές, οι μηδενιστές το μόνο που κατάφεραν να
αποδείξουν είναι το μηδέν του νου εντός της κεφαλής τους, κατά πως έλεγε ο
Επίκτητος από τα πρώτα ακόμη Χριστιανικά χρόνια και όταν συνδιαλέχθηκε μαζί
τους.<br />
<br />
Οι ηδονές λοιπόν είναι ένα ΔΩΡΟ ΘΕΟΥ όπως και τα λεγόμενα ένστικτα
αυτοσυντήρησης και επιβίωσης τόσο των ανθρώπων όσο και των ζώων. Σας προδιαθέτω
λοιπόν ότι θα υπάρξει αναφορά και στον τρόπο αισθαντικότητας των ζώων και όπου
οι μελέτες των επιστημόνων έχουν ορίσει ασυναρτησίες από αδυναμία αυτών να
πιστέψουν το αυτονόητο το οποίο έχει αναφερθεί πολλάκις στην βιβλιογραφία των
Θεοσοφικών θεμάτων και αφορά την ανυπαρξία ψυχής στα λεγόμενα κτήνη στα οποία
κατατάσσονται όλα τα έμβια όντα εκτός του ανθρώπου που επιβιώνουν στην Γη.
Φυσικά οι εικασίες για ύπαρξη ζωής εκτός του πλανήτη Γη είναι και αυτές εκτός
τόπου και χρόνου αλλά δεν θα εξηγηθεί αυτό το παράδοξο στην εξέλιξη της
διαπραγμάτευσης του θέματος αυτού, καθώς θεωρώ ότι πρέπει να αναφερθούν
στοιχεία από το βιβλίο της Γενέσεως τα οποία χάθηκαν λόγω κάποιας καταστροφής
λόγω φωτιάς του πρωτότυπου και απόκρυψη γνώσης από επαρμένους ηγούμενους
ορισμένων μονών όπως και του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ στο παρελθόν. Πρόκειται
λοιπόν για γνώση η οποία δεν διδάσκεται πλέον και ωθεί σε μηδενιστικές
κατευθύνεις τους μελετητές οι οποίοι όταν διαπιστώνουν μηδενισμό εντός των
θρησκειών τότε εδραιώνεται η πεποίθησή τους ότι οι θρησκείες είναι δημιούργημα
του ανθρώπου και όπως ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ όλες εκτός της Ορθοδοξίας η οποία είναι η
ΚΑΘΑΡΙΑ ΠΙΣΤΗ στον ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ τον ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ. Ο Θεός θέλει ΜΟΝΟ την καθάρια πίστη η οποία
πηγάζει από την αγάπη του ανθρώπου προς Αυτόν και δεν θέλει τις ιδιοτέλειες και
τις μιαρότητες των θρησκευτικών φανατισμών με τα εγκλήματα που τις ακολουθούν.
Ομοίως φυσικά με τον θρησκευτικό φανατισμό των Μουσουλμάνων εξίσου ή και
περισσότερο μιαρός είναι ο Ορθόδοξος φανατισμός ενάντια στον οικουμενικό
πατριάρχη ή στην λεγόμενη αίρεση του οικουμενισμού, στην οποία ούτε εκκλησία αλλά και ούτε ηγέτης ακόμη δεν
βρέθηκε, αν και αποδόθηκε ίδρυση σε κάποιους οι οποίοι φυσικά δεν ζουν πλέον. Η αναφορά αυτή έγινε αν και μοιάζει εκτός
θέματος, μόνο και μόνο για να διαπιστώσει ο αναγνώστης ότι συχνά οι εγκληματίες
της γνώσης προέρχονται ακόμη και από τους θρησκευτικούς ηγέτες της ΑΛΗΘΕΙΑΣ που
ΕΙΝΑΙ η Ορθόδοξη πίστη στον ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ τον ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ και ΠΑΤΕΡΑ
ΠΑΝΤΩΝ, τον Δημιουργό μας.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Οι ηδονές λοιπόν είναι ουσιαστικά ένα ΔΩΡΟ ΘΕΟΥ στους ανθρώπους
και είναι παράλογο να θεωρηθεί έστω και μία από αυτές ως μιαρή ή αποφευκτέα και
όπως διδάσκουν οι Μοναχοί. Οι Μοναχοί εφόσον έχουν αρνηθεί τα εγκόσμια είναι
επόμενο στα πλαίσια της άσκησής τους να αποφεύγουν τις ηδονές που απαρνήθηκαν
λόγω του όρκου παρθενίας που έχουν δώσει, αλλά όταν επιζητούν κάτι παρόμοιο από
κοσμικούς ανθρώπους οι οποίοι επέλεξαν
τον δρόμο της οικογένειας, απλά παραλογίζουν σε σημείο που ακόμη και πιστοί να
τους αποστρέφονται και να ζουν σε μία ολοένα αυξανόμενη μοναξιά. Είναι γνωστό
ότι στο Άγιο Όρος η φήμη από στόμα σε στόμα οδηγεί τους πιστούς σε Γέροντες οι
οποίοι όσο περισσότερο ο λόγος τους είναι λόγος αγάπης και όσο περισσότερο
είναι αυτός ο λόγος είναι εφαρμόσιμος στα εγκόσμια, τόσο περισσότερους ανθρώπους
βρίσκουν να τους επισκέπτονται σε σημείο ενοχλητικό μάλιστα καθώς δεν μπορούν
να προσευχηθούν πλέον όσο χρόνο θέλουν.<br />
<br />
<b>
Οι αισθήσεις και οι ηδονές. Η αδυναμία της επιστήμης να τις προσδιορίσει σωστά.</b><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Για να γίνει κατανοητή η διαφορά των αισθήσεων από τις ηδονές αλλά
και τα συναισθήματα θεωρώ απαραίτητα να αναλυθούν επαρκώς οι έννοιες. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Αίσθηση είναι λοιπόν το φαινόμενο εκείνο το οποίο ορίζει την
αισθαντικότητα δια ενός μόνο κέντρου. Κάθε ερέθισμα είναι δυνατόν να κεντρίζει
διαφορετικά κέντρα αισθήσεων και να δίνει την αντιληπτικότητα διαμέσω
διαφορετικών αισθήσεων.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Συναίσθημα είναι η κατάσταση εκείνη που παράγεται από το ερέθισμα
το οποίο κεντρίζει κάποια από τις αισθήσεις. Συναισθήματα χαρακτηρίζονται ο
πόνος, η χαρά, η λύπη αλλά και πολλά άλλα τα οποία θεωρώ ότι δεν είναι
αντικείμενο πλήρους ανάλυσης στην παρούσα εργασία.<br />
<br />
Ηδονή είναι η απόλαυση που προσφέρει η αντιληπτικότητα του κάθε ερεθίσματος η
οποία επίσης μπορεί να προέρχεται από πολλά κέντρα για ένα και μόνο ερέθισμα
και όπως θα αναλύσω περισσότερο σε άλλο κεφάλαιο.<br />
<br />
Ξεκινώ την διαπραγμάτευση με την αναφορά επί των αισθήσεων. Αυτές για τους
πολλούς είναι οι γνωστές πέντε του σώματος και αναφέρομαι φυσικά στην όραση,
ακοή, αφή, όσφρηση, γεύση. Οι αισθήσεις αυτές προσφέρουν συναισθήματα όπως στην
περίπτωση της γεύσης είναι το γλυκό και το αλμυρό ή το πικρό και το στυφό, στην
περίπτωση της αφής το απαλό και το σκληρό αλλά και άλλα, στην περίπτωση της
ακοής και της όρασης ή της όσφρησης ομοίως παράγονται τα γνωστά συναισθήματα τα
οποία δεν κρίνω σκόπιμο να αναλύσω περιληπτικά σε αυτήν την πραγματεία.
Υπάρχουν ήδη σπουδαίες εργασίες στην βιβλιογραφία που αναλύουν τέλεια τα
σχετικά και απλά δεν υπάρχει επαρκής σύνδεση των αισθήσεων με τις ηδονές, θέμα
στο οποίο θα επεκταθώ σε άλλο κεφάλαιο της πραγματείας με περισσότερες
λεπτομέρειες.<br />
<br />
Πατέρες της Ορθοδόξου εκκλησίας μας αναφέρουν ως αισθήσεις την καρδιάς την
αγάπη και το μίσος και τις αριθμούν ως έκτη και έβδομη αίσθηση αντίστοιχα.
Κάποιοι ονόμασαν ως έκτη αίσθηση κάποια ένστικτα τα οποία είναι έμφυτα στον
άνθρωπο αλλά ουδεμία σχέση με τις αισθήσεις έχουν. Αυτά είναι ΔΩΡΑ ΘΕΟΥ τα
οποία δόθηκαν για να επιβιώσει ο άνθρωπος μετά την πτώση του από την αθάνατη
κατάσταση στην θνητή. Επίσης δώρα θεού
στον άνθρωπο είναι οι ηδονές οι οποίες δόθηκαν ευθύς εξαρχής στον
άνθρωπο. Τότε η γεύση για τον άνθρωπο ήταν απλά μία απόλαυση καθώς δεν
χρειάζονταν την τροφή για να ζήσει. Προσέφερε εξαρχής την ηδονή η οποία ηδονή
στην προκειμένη προκαλείται από τις απόλαυση που προσφέρουν οι τροφές ή τα ποτά
σήμερα. Οι πρωτόπλαστοι απολάμβαναν μόνο την γεύση των φρούτων και βίωναν κάθε
ηδονή από τις αισθήσεις του σώματος και φυσικά της ψυχής. Φυσικά βίωναν και τις
ηδονές του ζευγαρώματος και εδώ θέλω να τονίσω ότι είναι εξαιρετικά ανεύθυνο να
θεωρούνται μιαρές οι σαρκικές ηδονές που απολαμβάνουν τα ζευγάρια εντός ή ακόμη
και εκτός γάμου (εξαιρώντας τις μοιχείες βεβαίως). Το ορθό θα ήταν οι Ιερείς να
ζητούν από τα τέκνα τους να φροντίζουν για την αποκλειστικότητα των συντρόφων
ακόμη και εκτός γάμου παρά να ορίζουν ακόμη και νηστεία επί των σαρκικών
ηδονών, μία νηστεία η οποία εκ των πραγμάτων λαμβάνει χώρα σε κάποιες περιόδους
και όταν ο ένας από τους δύο συντρόφους θα παρουσιάσει κάποιο πρόβλημα υγείας ή
όταν η γυναίκα φτάσει στην υπέρτατη ηδονή που μπορεί να βιώσει και φυσικά
αναφέρομαι στην τεκνοποίηση. Η τεκνοποίηση είναι ηδονή που νιώθει και ο άντρας
αλλά σε μικρότερο βαθμό γιατί δεν είναι αυτός που κουβαλάει εντός του σώματός
του μία νέα ψυχή με ευθύνη να επιβιώσει τόσο αυτός όσο και η αγέννητη σαρκικά ακόμη
ψυχή. Η ψυχή σχηματίζεται εντός της μήτρας της γυναίκας με την ολοκλήρωση μίας
περιόδου κύησης δηλαδή 28 περίπου μέρες μετά την σύλληψη και αυτός είναι ο
λόγος που η έκτρωση θεωρείται σε κάθε περίπτωση φόνος. Αυτό γιατί όταν η
γυναίκα αντιληφθεί την εγκυμοσύνη, ήδη έχει σχηματιστεί η ψυχή.<br />
<br />
Αναφερόμενος λοιπόν στις αισθήσεις τις ψυχής πρέπει να συνδέσω αυτές με τις
ηδονές. Η αγάπη λοιπόν προς ένα όμορφο τοπίο προσφέρει την ηδονή της όρασης την
οποία ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται με την κίνηση κάποιων ουσιών από τον εγκέφαλο
προς την καρδιά. Ομοίως στο άκουσμα της
φωνής αγαπημένου προσώπου υπάρχει όμοια κίνηση ουσιών οι οποίοι ονομάστηκαν
νευροδιαβιβαστές. Εδώ η επιστήμη ακόμη δεν έχει ξεχωρίσει τις ουσίες που
προκαλούν τις ηδονές από αυτές που ουσιαστικά ορίζουν την αίσθηση της αγάπης
και δεν γνωρίζω αν πράγματι είναι διαφορετικές. Θεωρώ όμως ότι είναι αδύνατο να
είναι οι ίδιες. Οι ηδονές πρέπει εκ των πραγμάτων να προκαλούνται από άλλες
ουσίες οι οποίες είναι συγκεκριμένες και δεν έχουν σχέση με αυτές του μίσους
και της αγάπης για τις οποίες ακόμη δεν είδα πειράματα που να τις διαχωρίζουν
αυτές. Θεωρώ ότι και αυτές οι ουσίες κίνησης κατά την κατάσταση του μίσους
πρέπει να είναι διαφορετικές από της αγάπης. Όλα αυτά λοιπόν τα αναφέρω για να
αναδείξω το γεγονός ότι η επιστήμη της ψυχολογίας ακόμη βρίσκεται σε βρεφικό
στάδιο καθώς δεν έχει ανακαλύψει αυτά που ήδη έπρεπε να έχουν ανακαλυφθεί και η
αιτία αυτών των λαθών είναι η ανοησία της εισαγωγής κληρονομικότητας με την
χρήση της στατιστικής όταν η γενετική και ειδικά η Μοριακή βιολογία την έχουν
ήδη εγκαταλείψει. Οι επιστήμες αυτές ΞΕΡΟΥΝ ότι για να υπάρχει κληρονομικότητα
πρέπει να έχει οριστεί ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ποσοστό και όταν δεν συμβαίνει αυτό πρέπει να
έχει καθοριστεί ΠΛΗΡΩΣ ο περιοριστικός παράγοντας. Ομοίως η άθεη κατάσταση μεγάλων ονομάτων όπως
Γιουγκ και Γιάλομ αλλά και άλλων ψυχολόγων όρισε μία κατάσταση στασιμότητας
στην εξέλιξη της επιστήμης η οποία μέχρι πριν ελάχιστα χρόνια βάδιζε με ένα
βήμα μπρος και δύο πίσω. Σήμερα η Μοριακή βιολογία και ειδικά η ολοκλήρωση της
χαρτογράφησης του <span lang="EN-US">DNA</span> έχουν
καταστήσει ως ασύμβατες λογικά πολλές θεωρίες και έρευνες που βασίστηκαν στην
στατιστική ανάλυση και πιστεύω ότι σύντομα η ψυχολογία θα προχωρήσει πλέον στον
ορθό δρόμο.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Η επιστήμη της ψυχολογίας λοιπόν εδώ και χρόνια καθοδηγείται από
επαρμένους ψυχολόγους οι οποίοι αν και προέρχονται από την ιατρική, έχουν
ξεχάσει τους κανόνες μίας ολοκληρωμένης έρευνας και επίσης δεν αφήνουν άλλες
επιστήμες να ασχοληθούν με το αντικείμενό τους. Ομοίως συμβαίνει και με την
Ιατρική στην οποία ΣΠΑΝΙΑ κάποιοι ΠΑΝΑΞΙΟΙ ερευνητές αποζητούν βοήθεια από τις
παρεμφερείς επιστήμες για να ολοκληρώσουν την έρευνα και όταν αυτή φτάνει στο
αντικείμενο που δεν κατέχουν. Έτσι ζητούν την βοήθεια Μοριακών βιολόγων ή άλλων
επιστημόνων και όπου χρειάζεται αυτό για να τεκμηριώσουν κάθε πτυχή του θέματος
που ερευνούν. Η Ιατρική επίσης
παρουσιάζει πλέον πληθώρα Ιατρών οι οποίοι επιθυμούν να ολοκληρώσουν ένα
διδακτορικό το οποίο ολοκληρώνεται με μία στατιστική ανάλυση επί ενός δείγματος
ατόμων και συχνά οι εργασίες αυτές ανακοινώνονται ως ανακαλύψεις ερευνητών αν
και τα αποτελέσματα των ερευνών αυτών είναι εξαιρετικά ανασφαλή. Η ιδιοτέλεια
των γιατρών οι οποίοι με τον τίτλο του διδάκτορος θα λαμβάνουν απλά μεγαλύτερες
αμοιβές ορίζει και ακόμη και οι ενδείξεις ατελών ερευνών οδεύουν προς τον
κάλαθο των αχρήστων γιατί οι αληθινοί επιστήμονες γνωρίζουν πολύ καλά ότι
χρειάζεται χρηματοδότηση και χρόνια έρευνα η οποία δεν θα αποφέρει οικονομικά
οφέλη στους ερευνητές αλλά απλά μία ηθική ικανοποίηση και μία ηδονή, η οποία
ηδονή είναι αυτή της ανακάλυψης. Έτσι ακολουθούν οι ανεύθυνοι δημοσιογράφοι που
παρουσιάζουν τις ενδείξεις ερευνών ως ανακαλύψεις με αποτέλεσμα η γνώση να
μένει ατελής για τον πολύ κόσμο καθώς οι αληθινοί ερευνητές θα συνεχίσουν και
θα δημοσιεύσουν ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ο οποία θα έχει τεκμηριωθεί ΑΔΙΑΣΕΙΣΤΑ στα
ελάχιστα επιστημονικά περιοδικά που δεν είναι περισσότερα από δύο ή τρία ανά
επιστήμη.<br />
<br />
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι και η σχέση τους με την επιστήμη της
ψυχολογίας</b><o:p></o:p><br />
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
Στους σύγχρονους μελετητές έχει εδραιωθεί η άποψη ότι ο πατέρας
της ψυχολογίας είναι ο Επίκουρος. Αν μελετήσει κανείς πάντως τους άλλους
φιλόσοφους και μάλιστα όλους τους αρχαιότερους του Επίκουρου θα δει ότι όλοι
είχαν αναφορές επί του ψυχικού παράγοντα και μάλιστα αναλύσεις οι οποίες δεν
λανθάνουν ούτε σήμερα που η επιστήμη της ψυχολογίας δεν βρίσκεται στο εμβρυακό
στάδιο αλλά μετά βίας θα μπορούσε να πει κανείς ότι έχει φτάσει στο εφηβικό.
Δεν έχει νόημα στην πραγματεία αυτή να τεκμηριώσω περισσότερο τα σχετικά αλλά
θέλω απλά να φτάσω την ανάλυση επί του τρόπου με τον οποίο αισθάνεται ο
άνθρωπος τόσο τις αισθήσεις όσο και τις ηδονές.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Η φιλοσοφία του Επίκουρου σχετικά με τις αισθήσεις και τις ηδονές</b></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Εξαιρώντας λοιπόν τους περισσότερους αρχαίους
φιλοσόφους θα ήθελα να παρουσιάσω την φιλοσοφία του Επίκουρου συνολικά επί των
ηδονών. Πρόκειται για μία πλήρη φιλοσοφία η οποία βρίσκει ανταπόκριση και
συνδυάζεται πολύ με την σημερινή επιστήμη της ψυχολογίας με εξαίρεση τον
ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ σοφιστή και ανίδεο επί της φιλοσοφίας του Επίκουρου Ίρβιν Γιάλομ ο
οποίος μελέτησε της ηδονιστικές αναφορές των Ρωμαίων οι οποίοι καπηλεύτηκαν τον
Επίκουρο για να ωθήσουν σε ηδονιστικές κατευθύνσεις την κοινωνία της εποχής
τους και όπως έπραξαν πραγματικά.<o:p></o:p></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Έτσι λοιπόν ο Γιάλομ έγραψε μία ασυνάρτητη θεωρία
χρησιμοποιώντας το όνομα του Επίκουρου και όπως είναι ήδη γνωστό στους γνώστες
του αντικειμένου. Ταυτόχρονα ο άνθρωπος αυτός μη πιστεύοντας το υλικό της
ψυχής, που τους ομοίους του επιεικώς ο Επίκουρος ονόμαζε ΑΝΟΗΤΟΥΣ, έγραψε και
διδάσκει μία θεωρία ψυχολογίας η οποία καταργεί τον Φρόυντ. Την αναφορά μου
αυτή τεκμηριώνουν ΠΑΜΠΟΛΛΑ πειράματα τα οποία αναδείχνουν ΑΝΟΗΤΟ τον διδάκτορα
ψυχολογίας. Αναφέρομαι σε πειράματα τα οποία απέδειξαν την αισθαντικότητα
διαμέσω των νευροδιαβιβαστών που άλλες φορές βρίσκονται και κινούνται ΕΝΤΟΣ του
εγκεφάλου και άλλες φορές έχουμε κίνηση από τον εγκέφαλο προς την καρδιά. Οι
τελευταίοι νευροδιαβιβαστές είναι αυτοί που ορίζονται από συναισθήματα αγάπης ή
και μίσους αν και δεν είδα έρευνες που να τεκμηριώνουν την περίπτωση αυτή.<o:p></o:p></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Εδώ κάπου ερωτώ όσους νομίζουν ότι όλα κινούνται από
και διαμέσω του εγκεφάλου, η καρδιά που είναι ουσιαστικά αντλία κίνησης του
αίματος τι σχέση έχει με τους νευροδιαβιβαστές; Για ποιο λόγο πηγαίνουν οι
ουσίες αυτές στην καρδιά;<o:p></o:p></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Θέλω λοιπόν να αναφέρω επίσης ότι ανέλυσα τα σχετικά
σε κάποια από τις πραγματείες μου ήδη και διευκρινίζω ότι η καρδιά είναι τόσο
σωματική με ρόλο αντλίας όσο και ψυχική με ρόλο αισθαντικότητας των αισθήσεων
της αγάπης και του μίσους. Η αναφορά μου αυτή δεν έχει σχέση με τον Επίκουρο
όπως και πολλά άλλα καθώς απλώς συνδυάζω επιστήμη και φιλοσοφία για να αναδείξω
μία απόλυτη πραγματικότητα η οποία βεβαίως χρειάζεται μεγάλη έρευνα ακόμη.<o:p></o:p></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Μελετώντας λοιπόν κανείς τους Ρωμαίους βλέπει ότι η
φιλοσοφία τους είναι τάση προς τις σωματικές ηδονές, ενώ οι μαθητές του
Επίκουρου που έζησαν αιώνες νωρίτερα από τους Ρωμαίους αναφέρουν τον Επίκουρο
ως λάτρη των ψυχικών ηδονών και με κορυφαία αναφορά αυτήν του Φιλόδημου ο
οποίος αναφέρει την άποψη ότι ο Επίκουρος θεωρούσε ως υπέρτατη ηδονή την ηρεμία
της ψυχής. Αλήθεια πόσο ΑΝΟΗΤΟΣ μπορεί να είναι κάποιος για να πιστέψει ότι ο
Επίκουρος ήταν λάτρης των σωματικών ηδονών όταν αυτοί που αναφέρουν τα σχετικά
έζησαν δύο αιώνες αργότερα, ενώ οι μαθητές του αντίθετα αναφέρουν τον Επίκουρο
ως απαθή απέναντι στην ερωτική ηδονή και μάλιστα υπάρχει μία περιγραφή σχετική
για ένα γεγονός που τελέστηκε στον Κήπο του Επίκουρου. Δεν αναφέρω βιβλιογραφία
γιατί είναι λίγα τα στοιχεία που έχουμε για τον Επίκουρο και αυτός που θα
μελετήσει ΕΥΚΟΛΑ τα βρίσκει. Φυσικά δεν θέλω να δώσω μασημένη τροφή στους
φοιτητές οι οποίοι πρέπει να ψάξουν για να φτάσουν σε μία νόηση και μελέτες που
θα ήθελα να είναι αντάξιες αυτών που είδα από την ένωση φιλολόγων Πλάτων προ
της δεκαετίας του 1970.<o:p></o:p></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Ο Επίκουρος λοιπόν διαχώρισε τις ηδονές σε κινητικές
και μη.<o:p></o:p></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Τι εννοούσε ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ φιλόσοφος λοιπόν;;;<o:p></o:p></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Ποιες είναι οι κινητικές και ποιες η μη κινητικές
ηδονές;<o:p></o:p></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Αναζήτησα πολύ στα κείμενα την ανάλυση αυτή και
χρειάστηκε χρόνια μελετών μέχρι να κατασταλάξω στα συμπεράσματα που θα
παρουσιάσω συνδυάζοντας πολλές γραφές και πειράματα επιστημόνων. Ακόμη έχω
πολλά ερωτηματικά, αλλά ελπίζω πειράματα του μέλλοντος να ολοκληρώσουν την
σημερινή εικόνα των απόψεων που φέρω επί του αντικειμένου.<o:p></o:p></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Κινητικές λοιπόν ηδονές είναι ΟΛΕΣ οι ηδονές που έχουν
σχέση με το σώμα και τις αισθήσεις. Αυτές γίνονται αντιληπτές από τα κέντρα των
αισθήσεων καθώς η πληροφορία μεταφέρεται από τα αισθητήρια όργανα στον εγκέφαλο
και αυτός μετά διαμέσω αγνώστων οδών κατευθύνει ή δεν κατευθύνει τους
νευροδιαβιβαστές προς την καρδιά ή εντός του εγκεφάλου.<o:p></o:p></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Εδώ οι επιστήμονες αναφέρουν κάτι για ηλεκτρομαγνητικά
κύματα και άλλες αηδ</span><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 14.25pt;">ίες που διάβασα σε ασυναρτησίες οι οποίες ονομάστηκαν
έρευνες αν και ΠΟΥΘΕΝΑ δεν τεκμηριώθηκε το κέντρο δημιουργίας των σημάτων αυτών
και ο τρόπος επίσης δημιουργίας τους μοιάζει τόσο μετέωρος επιστημονικά και
κατ’ επέκταση φιλοσοφικά που θεωρώ ΑΝΟΗΤΟΥΣ όσους πιστέψουν τα σχετικά χωρίς να
μελετήσουν την υπόλοιπη θεωρία περί του εγκεφάλου ΑΛΗΘΙΝΩΝ επιστημόνων ιατρών
και όχι μπουρδολόγων ψυχολόγων που ομιλούν για άυλη ψυχή και ψάχνουν για
φαντάσματα εντός της άδειας κεφαλής τους.</span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 14.25pt;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">
Για χρόνια νόμιζα ότι η ακοή και η όραση ορίζουν τις μη κινητικές ηδονές αλλά
πριν μερικά χρόνια μία έρευνα που είδα να μιλάει για κάποιον νευροδιαβιβαστή
που κινήθηκε στο άκουσμα της φωνής αγαπημένου προσώπου, με οδήγησε στο
συμπέρασμα ότι ΟΛΕΣ οι αισθήσεις εμπερικλείουν κινητικές ηδονές που γίνονται
αντιληπτές από όσους τις προσδιορίζουν ως υπαρκτές.<o:p></o:p></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Κάποια στιγμή λοιπόν επέστρεψα στην μελέτη του
Επίκουρου και ΕΝΩ ΗΞΕΡΑ την αναφορά του στην υπέρτατη των ηδονών, δεν είχα
σκεφτεί ότι η ψυχική ηρεμία είναι μία ΜΗ ΚΙΝΗΤΙΚΗ ΗΔΟΝΗ. Έτσι κατάλαβα ότι
έψαχνα προς λάθος κατεύθυνση τις μη κινητικές ηδονές αν και είχα ήδη μελετήσει
αρκετές φιλοσοφίες γύρω από τις ηδονές τόσο του σώματος όσο και της ψυχής. Στο
συμπέρασμα αυτό της ηρεμίας και γαλήνης της ψυχής έφτασα όταν κατάφερα να
ελέγχω σε μεγάλο βαθμό την σκέψη μου με αποτέλεσμα να είναι αυξημένες οι ώρες
ηρεμίας κι γαλήνης της ψυχής μου κατά την διάρκεια της ημέρας.<o:p></o:p></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Ποια άλλη θα μπορούσε λοιπόν να είναι μη κινητική
ηδονή;<o:p></o:p></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Η απόλαυση ενός τοπίου, θεωρούσα ότι θα μπορούσε να
είναι μία μη κινητική ηδονή, αλλά διαπίστωσα όταν βίωσα την ηδονή αυτή, ότι
κάποια διεργασία υπήρχε εντός της καρδιάς μου και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η
ηδονή αυτή είχε σχέση με την αγάπη προς την ομορφιά του τοπίου και άρα και αυτή
ήταν κινητική.<o:p></o:p></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Επέστρεψα λοιπόν μετά τα συμπεράσματα αυτά και πάλι
στον Επίκουρο και αναζήτησα κάποια άλλη ηδονή μη κινητική. Διαπίστωσα ότι ΔΕΝ
ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ και σκέφτηκα ότι η ακινησία της ηδονής αυτής προέρχεται από
την σιωπή και την πλήρη ακινησία όλων των κέντρων των αισθήσεων. Πρόκειται
λοιπόν για δράση ακινησίας και θεωρώ ότι πρέπει να ήταν υπερβολικός ο Επίκουρος
στην χρήση του πληθυντικού στην αναφορά του σε μη κινητικές ηδονές.<o:p></o:p></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Άρα λοιπόν όλες οι ηδονές είναι κινητικές εκτός από
την ψυχική ηρεμία η οποία είναι Η ΜΟΝΗ μη κινητική. Μακάρι κάποιος να μπορούσε
να με διαψεύσει, γιατί έτσι θα ολοκλήρωνα χρόνια έρευνα σχετικά με τις ηδονές,
έρευνα η οποία χρησιμοποίησε τόσο την ενεργή βίωση των ηδονών όσο και την
παρατήρηση των κινήσεων προσώπου ή της ψυχής που αποτυπώνεται στα μάτια του
πλάσματος το οποίο έχει την ευτυχία να βιώνει και να απολαμβάνει περισσότερο
όλων τις ηδονές. Αναφέρομαι σαφέστατα στην γυναίκα.<o:p></o:p></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Κλείνοντας λοιπόν το θέμα δεν θα μπορούσα να μην
αναφερθώ στην περίπτωση της ηδονής που περιγράφεται στον πόνο από τον Επίκουρο.
Ο Επίκουρος έλεγε ο πόνος αρχίζει με έναν έντονο παροξυσμό αρχικά και αφού
περιέγραψε την πορεία του πόνου και τον τρόπο που τον αντιλαμβάνεται ως ουδέτερος
παρατηρητής (λάθε βιώσας) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι στον πόνο
συμπεριλαμβάνεται μία ηδονή.<o:p></o:p></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Προβληματισμένος λοιπόν εγώ με τα σχετικά και
προσπαθώντας να ελέγξω τον πόνο, αναρωτήθηκα αν είναι δυνατόν να ήταν
μαζοχιστής ο Επίκουρος αλλά και ο Επίκτητος ο οποίος είχε νικήσει τον πόνο όσο
ΚΑΝΕΙΣ άλλος καθώς είναι γνωστό ότι χλεύαζε τον βασανιστή του που προσπαθούσε
να τον πονέσει, μέχρι που τελικά έσπασε το πόδι του χωρίς να βγάλει άχνα πόνου.
Βιώνοντας λοιπόν πιο έντονο πόνο από ότι συνήθως το 2004 σε μία απλή επέμβαση
που μου έγινε, κατάλαβα ότι όντως υπάρχει ένα είδος ηδονής στον πόνο. Αρχικά
αυτή η ηδονή μου έγινε αντιληπτή από την δράση του παυσίπονου και αργότερα την
βίωσα δίχως αυτά. Πρόκειται για μία ηδονή η οποία προφανώς είναι και αυτή
κινητική καθώς ο πόνος απαλύνεται σταδιακά και σβήνει με τρόπο που αυτός που
τον βιώνει νοιώθει ότι του λείπει τελικά. Γιατί να συμβαίνει αυτό λοιπόν;<o:p></o:p></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Αναρωτήθηκα λοιπόν κατά πό</span><span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 14.25pt;">σο μπορεί ο Δημιουργός να
είχε σχέση με αυτό. Γνωρίζοντας ότι από τον δημιουργό δόθηκαν τόσο στον άνθρωπο
όσο και στα ζώα διάφορα ένστικτα, θεωρώ ότι πρόκειται για ΑΓΑΠΗ ΘΕΟΥ, ο οποίος
έδωσε την ηδονή αυτή η οποία από ελάχιστους γίνεται αντιληπτή, για να
επιβραβεύσει όσους έχουν ασκηθεί στην υπομονή και δεν γκρινιάζουν όταν βιώνουν
τον πόνο. Ασκήθηκα λοιπόν από μικρός με δάσκαλο τον πατέρα μου να μην δίνω
σημασία στον πόνο και το γεγονός αυτό ορίστηκε με την σταδιακή αύξηση της
υπομονής. Πειραματιζόμενος προσπάθησα να είμαι ανυπόμονος κατά την διάρκεια
ενός έντονου πόνου όπως αυτός του χτυπημένου νυχιού και είδα πόσο αργούσε η
ηδονή αυτή απάλυνσης του πόνου. Όταν αγνόησα τον πόνο συνεχίζοντας την εργασία
μου είδα πόσο γρήγορα ένιωσα την ηδονή απάλυνσης του πόνου και τότε κατάλαβα
ότι ο Επίκουρος ΑΥΤΗΝ εννοούσε ως ηδονή που ακολουθεί τον πόνο. Ανάλογη ηδονή
είναι αυτή που ακολουθεί τον εμετό ο οποίος αφού απομακρύνει κάθε δηλητήριο από
το στομάχι δίνει μία απάλυνση η οποία μοιάζει με την ηδονή που περιέγραψα του
πόνου και είναι βεβαίως αφού ακολουθεί μίας κατάστασης κατά την οποία
αισθάνεται πολύ άσχημα ο άνθρωπος . Δεν είναι απλά μία ανακούφιση όπως θα έλεγε
κάποιος γιατρός αυτή η κατάσταση αλλά κρύβει κάτι παραπάνω αισθαντικά και αυτό
το παραπάνω αποτελεί την ηδονή που προανέφερα.</span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt; line-height: 14.25pt;"><br /></span></div>
<div style="line-height: 14.25pt;">
<span style="font-family: Calibri, sans-serif; font-size: 11pt;">Η ηδονή λοιπόν αυτή που αναφέρθηκε από τον Επίκουρο να
ακολουθεί τον πόνο είναι ένα ΔΩΡΟ ΘΕΟΥ καθώς η ΑΓΑΠΗ που ΕΙΝΑΙ ο Θεός με την
θνητότητα όρισε τόσο τον σωματικό όσο και τον ψυχικό πόνο ως βιώματα της
ΤΙΜΩΡΙΑΣ ΘΕΟΥ για να γνωρίζουν οι ανυπάκουοι κατά την ημέρα της σωτηρίας πόσο
σκληρός μπορεί να γίνει και πάλι αν χρειαστεί ο Θεός. Αυτό γιατί ΘΕΛΕΙ ΜΙΑ
ΤΕΛΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ η οποία θα είναι ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ και σε αυτήν θα
οδηγηθούν ΜΕ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥΣ πολλοί από τους σημερινούς σκληρόκαρδους καθώς
ΟΛΟΙ ΘΑ ΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΔΕΙ και όπως περιγράφεται στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο (κεφ. ε 9-30).
Το απόσπασμα αυτό του Ευαγγελίου δείχνει ΠΟΣΟ ΑΝΟΗΤΟΙ είναι όσοι πιστεύουν ότι
οι αλλόθρησκοι δεν θα σωθούν, όταν προς της έλευσης του Κυρίου υπήρχαν ΜΥΡΙΑΔΕΣ
ΛΑΟΥ που δεν είχαν ακούσει και δεν είχαν πιστέψει στον Λόγο του Θεού. ΑΛΙΜΟΝΟ
αν ο Θεός που ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ ήταν τόσο άδικος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<b>
Περιληπτική παρουσίαση των μορφών ηδονής που νιώθει ο άνθρωπος</b><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal">
Συνοψίζοντας λοιπόν εδώ τις ηδονές θα προχωρήσω σε μία συνοπτική
παρουσίαση των ηδονών που μπορεί να νιώσει ο κάθε άνθρωπος ανεξάρτητα αν τις
έχει εντοπίσει ή όχι.<br />
<br />
Κάθε αίσθηση λοιπόν εμπεριέχει και προσφέρει ηδονές στον άνθρωπο. Έτσι η ακοή
προσφέρει την ηδονή της απόλαυσης μίας
μουσικής και αυτό αποτελεί ένα παράδειγμα μόνο όπως ένα παράδειγμα θα αναφέρω
για κάθε αίσθηση καθώς πρόκειται για πραγματεία και δεν θέλω πλήρη ανάλυση του
θέματος. Η όραση λοιπόν προσφέρει την ηδονή απόλαυσης ενός τοπίου. Η όσφρηση
την απόλαυση των αρωμάτων από κάθε πηγή και κάποιες φορές προηγείται της γεύσης
η οποία ανάλογα με τις επιλογές του κάθε ατόμου προσφέρει απόλαυση στο αλμυρό ή
το γλυκό, το ξινό ή το πικρό τα οποία ορίζουν την παρουσία επίσης
συναισθημάτων. Δηλαδή οι τέσσερις αυτές διαφορετικές γεύσεις δεν είναι τίποτα
άλλο παρά συναισθήματα προερχόμενα από το κέντρο που ορίζει την αίσθηση της
γεύσης.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Άφησα τελευταία την αφή γιατί διαμέσω αυτής θέλω να προχωρήσω στις
ακόμη μεγαλύτερες ηδονές που νιώθει ο άνθρωπος και θα την συνδυάσω βεβαίως και
με τις άλλες ηδονές αν και όπου κρίνω ότι χρειάζεται για να αποδώσω τα νοήματα
που θεωρώ βασικά επί του θέματος. Η αφή λοιπόν ορίζει το συναίσθημα του πόνου
ακόμη και στην περίπτωση των ασθενειών καθώς οι βλάβες στο σώμα ορίζουν
αισθαντικότητα η οποία δεν θα μπορούσε να αποδοθεί σε καμιά άλλη αίσθηση. Ακόμη
και ο πόνος των αισθητηρίων οργάνων της ακοής ή άλλων διαπερνά μέσα από τους
γνωστούς νευρώνες και όπως ονομάστηκαν στην ιατρική οι οποίοι φυσικά
λειτουργούν σε κάθε ερέθισμα αφής επίσης. Οι νευρώνες λοιπόν που μεταφέρουν
ουσιαστικά το κάθε ερέθισμα είναι οι μόνοι που θα μπορούσαν να οριστούν ως
κέντρο της αφής και έτσι η αφή γίνεται αίσθηση η οποία ουσιαστικά συλλειτουργεί
με τις άλλες αισθήσεις. Η γεύση για παράδειγμα γίνεται αισθητή με την αφή του
υλικού που θα δοκιμάσει να γευτεί ο άνθρωπος και είναι φανερό ότι πρόκειται για
μία αίσθηση η οποία συνυπάρχει προς όλες τις αισθήσεις. Στην περίπτωση της
ακοής ο ήχος είναι ουσιαστικά και αυτός προερχόμενος από κίνηση ύλης την οποία
αισθάνεται ο άνθρωπος επίσης δια της αφής. Εάν δεν κινούνταν ύλη κατά την
κίνηση του ήχου τότε το ωστικό κύμα ουδέποτε θα προκαλούσε βλάβες και όπως είναι
γνωστό ότι συμβαίνει. Στην περίπτωση της όσφρησης και πάλι αναδύεται ύλη καθώς
οι αρωματικές ενώσεις είναι αέρια. Η χημεία απαντά σε κάθε σχετικό ερώτημα και
δεν θέλω να επεκταθώ εδώ. Η επαφή λοιπόν σε κάθε περίπτωση με ύλη δίνει την
αντιληπτικότητα διαμέσω του εκάστοτε κέντρου αισθήσεως συνυπάρχουσας της δράσης
της αφής. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Από όλες τις αισθήσεις λοιπόν έχουμε τις απολαύσεις που
ονομάζονται ηδονές. Οι νευρώνες ουσιαστικά αποτελούν ένα είδος ηθμοσωλήνων οι
οποίοι μεταφέρουν ουσίες από και προς τον εγκέφαλο ή προς την καρδιά. Επίσης
μεταφέρουν ουσίες από τα κέντρα αισθήσεων προς τον εγκέφαλο ή προς την καρδιά
ορισμένες φορές και όταν πρόκειται για ερέθισμα που αγγίζει το κέντρο αίσθησης
της αγάπης. Έτσι το χάδι είναι και αυτό ένα συναίσθημα που το νιώθει ο άνθρωπος
με την αφή αλλά προκαλεί την καρδιά να αισθάνεται την αγάπη τόσο για τον
άνθρωπο που ακουμπά όσο και τον αποδέκτη του χαδιού. Οι νευρώνες σε αυτήν την
περίπτωση μεταφέρουν τους λεγόμενους νευροδιαβιβαστές προς την καρδιά και
ταυτόχρονα η απόλαυση του φαινομένου εμπερικλείει την ηδονή. Οι ουσίες αυτές
που κινούνται μέσα από τους νευρώνες δεν είναι τίποτα άλλο από ουσίες της
ψυχής. Ανάλογα το ερέθισμα της ακοής της φωνής αγαπημένου προσώπου ορίζει
κίνηση ουσιών προς την καρδιά και ορίζει τις ανάλογες ηδονές που συχνά είναι η
αγάπη είτε προς έμβια όντα αλλά και προς άψυχα υλικά μερικές φορές.<br />
<br />
Η ψυχή του ανθρώπου και όπως έχω ήδη αναφέρει και άλλες φορές διαχωρίζεται σε
νου και σε καρδιά και είναι Ο ΜΟΝΟΣ ορθός διαχωρισμός αυτής. Ο διαχωρισμός της
ψυχής κατά Πλάτωνα ορίζει ουσιαστικά τον διαχωρισμό της αντιληπτικότητας της
ψυχής και είναι επίσης ορθός μερικώς και περισσότερο πλήρης από κάθε άλλο
διαχωρισμό που παρουσιάστηκε ανά τους αιώνες. Επιστρέφω λοιπόν στον νου και
στην καρδιά και διευκρινίζω ότι όλα όσα αναφέρει ο Πλάτωνας κατατάσσονται στον
νου και μόνο και έτσι δεν είναι πλήρης ο σχετικός διαχωρισμός. Έρευνες έχουν
δείξει κίνηση της ουσίας εντός του εγκεφάλου κατά την διάρκεια των σκέψεων η
οποία είναι και αυτή ουσιαστικά ουσία στην οποία συνυπάρχει η ύλη που αποτελεί
την ψυχή. Κάποιες έρευνες έχουν δείξει κίνηση ουσιών προς την καρδιά διαμέσω
των νευρώνων βεβαίως, όταν οι σκέψεις είναι προς κατεύθυνση αγάπης ή μίσους
βεβαίως.<br />
<br />
Περιληπτικά λοιπόν παρουσίασα τον τρόπο απόλαυσης των ηδονών η οποία ορίζεται
από κατάστασης της συνυπάρχουσας ύλης του σώματος και της ψυχής με τρόπο που
είναι αδιαχώριστος. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Κλείνοντας το κεφάλαιο θέλω να αναφέρω ότι στις περιπτώσεις
μεταμοσχεύσεων καρδιάς μεταφέρονται και οι επιλογές του προκατόχου στον ασθενή
της αισθαντικότητας αυτής αλλά οι καταστάσεις αυτές είναι αναστρέψιμες καθώς ο
νους ελέγχει την καρδιά.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Η αισθαντικότητα των ζώων </b><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Στην περίπτωση των ζώων δεν υπάρχει ψυχή για να γίνονται ομοίως
αντιληπτές οι αισθήσεις και οι ηδονές. Σε άλλη πραγματεία τεκμηρίωσα γιατί τα
ζώα δεν φέρουν ψυχή και δεν κρίνω απαραίτητο να αναφερθώ και πάλι επ’ αυτού.
Έτσι μένει να διευκρινίσω πως γίνεται και αισθάνονται τα ζώα τα πάντα έτσι ώστε
να ομοιάζουν με τον άνθρωπο κάνοντας τους άνοες να νομίζουν ότι διαθέτουν
σκέψη. <br />
<br />
Ο Θεός όπως στον άνθρωπο έδωσε στα ζώα τις αισθήσεις. Έτσι και αυτά φέρουν ή
δεν φέρουν μερικές φορές όραση, ακοή, γεύση, όσφρηση αλλά όλα τα ζώα έχουν την
αίσθηση της αφής. Εδώ τονίζω ότι αναφέρομαι σε όλα τα έμβια όντα και όχι μόνο
στην κατηγορία των ζώων και όπως κατατάχθηκαν αυτά από τον άνθρωπο. Θεωρώ
ανόητο τον ορισμό των ζώων καθώς ζώντα είναι όλα τα έμβια όντα. Ο σχετικός
ορισμός προέκυψε από μεταφράσεις ξένων επιστημόνων στην Ελληνική και έτσι η πιο
εύκολη χρήση λέξης που προτιμήθηκε ήταν η λέξη ζώα για μια κατηγορία έμβιων
όντων στην οποία ανήκουν τα θηλαστικά, τα ερπετά, τα πτηνά και τα αμφίβια αν
και πολλά από τα έντομα είναι επίσης ερπετά ή αμφίβια ή πτηνά και διαχωρίστηκαν
και αυτά με ανόητο τρόπο αφού εύκολα θα μπορούσε να οριστεί μία ΤΕΛΕΙΑ ορολογία
την οποία αφιλοσόφητοι επιστήμονες όρισαν αδιαφορώντας για τον σαφή
προσδιορισμό των εννοιών με αποτέλεσμα η επιστήμη σήμερα να παρερμηνεύεται και
να ωθεί πολλούς νέους στον αγνωστικισμό ο οποίος προωθείται από τους μηδενιστές
και όχι μόνο, καθώς οι ελεγκτές των μαζών δρουν επίσης καθοριστικά στους τομείς
της πολιτικής και της θρησκειολογίας με
όλα τα γνωστά αρνητικά επακόλουθα.<br />
<br />
Έτσι λοιπόν ταυτόχρονα με τις αισθήσεις δόθηκε στα ζώα η ικανότητα να
αισθάνονται την αγάπη διαμέσω ενστίκτων και της καρδιάς η οποία λειτουργεί ως
μία άτυπη ψυχή. Έτσι υπάρχουν ορμόνες αλλά και κάποιοι νευροδιαβιβαστές που
ορίζουν την αισθαντικότητα των ζώων τα οποία ομοίως με τον άνθρωπο βιώνουν τις
ηδονές γεγονός που μπερδεύει πολλούς επιστήμονες αλλά και απλούς μελετητές οι
οποίοι ταυτίζουν τον άνθρωπο με τα ζώα αν και ο άνθρωπος υπερέχει όλων έχοντας
νου δηλαδή εκείνο το τμήμα της ψυχής το οποίο του επιτρέπει να εξάγει
λογισμούς.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Επίλογος</b><br />
<b><br /></b><br />
Κλείνοντας λοιπόν θέλω να τονίσω ότι έκρινα σκόπιμο να μείνω περιληπτικός προς θέματα
τα οποία η επιστήμη έχει ήδη αναδείξει και έχει παρουσιάσει ποικίλη ύλη η οποία
στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν λανθάνει. Εξαίρεση φυσικά αποτελούν εργασίες
ψυχολόγων οι οποίοι απαρνήθηκαν την διδασκαλία του Φρόυντ. Υπήρξαν βιβλία που
την δεκαετία του ’80 περιείχαν μεγάλο μέρος της ύλης που περιλήφθηκε στην
παρούσα εργασία. Τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες για να αναδειχθούν νέα
ονόματα στον χώρο τους θέλησαν να μηδενίσουν κάθε εργασία και θεωρία και να
ξεκινήσουν από την αρχή την συγγραφή της όποιας επιστημονικής θεωρίας. Έτσι
έχει καταργηθεί πονηρά και σκόπιμα ορισμένες φορές ύλη διδασκαλίας ακόμη και
από τα σχολεία για να αποκτήσουν υπόσταση οι θεωρίες του ολίγον έγκυος όπως αυτές
πολλών ψευτοερευνητών στον χώρο της ψυχολογίας, της γενετικής επιστήμης αλλά
και άλλων επιστημών. Ακόμη όμως υπάρχουν νόες που ερευνούν και με όπλο την
ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ αντικειμενικότητα να ορίζεται από τις θεωρίες καταφέρνουν και
ανασκάβοντας παλαιότερες θεωρίες φτάνουν σε ΝΕΑ γνώση η οποία στις περισσότερες
των περιπτώσεων εξαφανίζει την ψεύτικη λογική των μηδενιστών. Οι μηδενιστές είναι
οι κύριοι υπαίτιοι της πονηρής αφαίρεσης ύλης διδασκαλίας. <br />
<br />
Μετά από όλα αυτά λοιπόν θέλω να τονίσω ότι χρειάζεται προσοχή στην μελέτη των
επιστημονικών εργασιών καθώς αν γνωρίζει κάποιος τις συνθήκες ορισμού ενός πειράματος
ως αξιόπιστο, μπορεί εύκολα να αφαιρέσει την όποια θεωρία από την σκέψη του η
οποία θα μπορούσε να τον επηρεάσει οδηγώντας αυτόν σε λάθος κατεύθυνση. Θα
πρέπει να ξεχωρίζει τις ενδείξεις από τις αποδείξεις και να αναζητεί μέχρι
ΠΛΗΡΟΥΣ αποδείξεως τα πειράματα εκείνα τα οποία θα ορίζουν την απόδειξη ως μία
αδιαπραγμάτευτη ΑΛΗΘΕΙΑ.<o:p></o:p></div>
</div>ΓΙΩΡΓΗΣhttp://www.blogger.com/profile/03063122288838834335noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5258792922897995106.post-63998190841970980082011-10-24T16:36:00.001+03:002011-10-24T16:36:35.586+03:00Οι Πνευματικοί αγώνες και οι τρόποι απόκτησης νικών σε αυτούς<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
Φίλοι μου<br />
<br />
Η συνεχιζόμενη ανοησία στις Ορθόδοξες σελίδες με την παρουσίαση μικρών
αποσπασμάτων των Λόγων Αγίων που έχουν σχέση με Πνευματικούς αγώνες με
εξαναγκάζει να προχωρήσω σε μία ακόμη δημοσίευση σχετικά για να διευκρινίσω
πολλά σημεία της σχετικής διδασκαλίας που μένουν δυσνόητα. Θα είμαι εξαιρετικά
Λακωνικός όπως Λακωνικοί είναι και οι Άγιοι μας, αλλά θα απλοποιήσω αρκετά την
διδασκαλία τους η οποία θα είναι ΣΥΝΟΛΙΚΗ και όχι ένα απλό αποκοπτόμενο τμήμα
χωρίς θεματολογία που παραμένει μετέωρο και έτοιμο να στρεβλωθεί από τον
οποιονδήποτε αναγνώστη με την συνήθη σκέψη που τον διακατέχει ότι είναι
αλάνθαστος στην νόηση των σχετικών. <span> </span>Η έπαρση
αυτών αλλά και πολλών από τους Πνευματικούς ορίζει την κακή διδασκαλία των
σχετικών καθώς πρόωρα όλοι έχουν εγκαταλείψει τον Γέροντά τους.<br />
<br />
Υπάρχουν λίγοι Γέροντες που ΟΜΟΙΩΣ με τον ίδιο τρόπο Λακωνικά που θα
παρουσιάσω, διδάσκουν τα σχετικά και είναι αξιοζήλευτος αυτός ο τρόπος
διδασκαλίας, αλλά δεν τον μιμούνται οι συνήθως φλύαροι Ιερείς και Θεολόγοι οι
οποίοι απομακρύνονται από το θέμα με αποτέλεσμα και οι ίδιοι να μην έχουν
προχωρήσει σωστά στους πνευματικούς αγώνες. Στην περίπτωση των Ιερέων η ΣΥΝΕΧΗΣ
παρουσία τους στον χώρο της εκκλησίας και η επαφή με το Ευαγγέλιο αλλά ΚΥΡΙΩΣ
με την Προσευχή και την συμμετοχή στα άχραντα μυστήρια, έχει ως αποτέλεσμα και
συχνά πετυχαίνουν νίκες στους πνευματικούς αγώνες ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ. Αυτό
είναι που δίδαξε και ο Γέροντας Πορφύριος σε μία μόνο διδασκαλία του, η οποία
αποκοπτόμενη από άλλες οδηγεί κόσμο στην μη πεισματική μάχη με την αμαρτία και
τελικά την απώλεια αυτοελέγχου και την ΣΥΝΕΧΗ ΠΤΩΣΗ. Ο Άγιος Πορφύριος δίδαξε
τα σχετικά ΥΠΟ ΟΡΟΥΣ τους οποίους ΠΡΕΠΕΙ να τηρεί ο ασκούμενος για να φτάσει με
ήπιους αγώνες στις πνευματικές νίκες κατά της αμαρτίας. Στην παρούσα δημοσίευση
θα αναλύσω τους δύο δρόμους που υπάρχουν και τις δυσκολίες<span> </span>που εμφανίζονται όταν διδάσκεται μόνο ο ένας
από αυτούς, με τους πιστούς να μην μπορούν να πετύχουν νίκες αν και έχουν ΠΛΗΡΗ
ΥΠΑΚΟΗ στον Πνευματικό τους. Εδώ θέλω να τονίσω το μικρό λάθος των πνευματικών
οι οποίοι κινούνται σε όλους τους πιστούς με όμοιο τρόπο αν και κάθε άνθρωπος
λόγω της ιδιοσυγκρασίας του πρέπει να ακολουθήσει διαφορετικό δρόμο για να φτάσει
στις πνευματικές νίκες και την απομάκρυνση από την αμαρτία. Φυσικά δεν
αναφέρομαι σε αυτούς που θέλουν και εμμένουν στην αμαρτωλή κατάσταση αλλά σε
όσους ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ, αλλά στέκονται αδύναμοι και υποκύπτουν στην αμαρτία
γιατί δεν διδάχθηκαν σωστά τους Πνευματικούς αγώνες… και είναι ΠΛΗΘΩΡΑ των
ΠΙΣΤΩΝ που<span> </span>ενώ εκκλησιάζονται ΣΥΝΕΧΩΣ,
ενώ εξομολογούνται ΣΥΝΕΧΩΣ, ενώ λαμβάνουν την Θεία Μετάληψη ΣΥΝΕΧΩΣ, πάραυτα είναι
ΣΥΝΕΧΩΣ στον βούρκο της αμαρτίας και είναι δακτυλοδεικτούμενοι από τους απέχοντες
από την εκκλησία, λόγω της αμαρτωλής τους κατάστασης,<span> </span>αν και θα έπρεπε να είναι παράδειγμα προς
μίμηση.<br />
<br />
Μετά από την φλύαρη αυτή εισαγωγή προχωρώ σε Λακωνική ανάλυση ενός εξαιρετικά
δύσκολου θέματος το οποίο υπό κανονικές συνθήκες χρειάζεται αρκετές εκατοντάδες
σελίδες για να αναλυθεί.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Οι τρεις δρόμοι στους
οποίους βαδίζουν οι άνθρωποι στην σύγχρονη κοινωνία</b><br />
<br />
Ο Γέροντας Πορφύριος έλεγε ότι είναι καλύτερα οι πνευματικοί αγώνες να γίνονται
με ήπιο τρόπο και χωρίς βία. Τι εννοούσε όμως πραγματικά; <br />
<br />
ΣΑΦΩΣ και είχε δίκιο ο Άγιος και όχι απλά Γέροντας Πορφύριος, αλλά δεν είναι ο
μόνος τρόπος και δεν είναι ο κατάλληλος για κάθε άνθρωπο και για κάθε τρόπο
ζωής, ο τρόπος αυτός πνευματικών αγώνων που είναι και η ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΗ διδασκαλία
αυτοελέγχου της Ορθοδοξίας. <br />
<br />
Πριν προχωρήσω στα ενδότερα του θέματος θα πρέπει να θυμίσω τον Ιερό Χρυσόστομο
που έλεγε ότι ο Θεός ευαρεστείτε και στους δυο δρόμους που θα ακολουθήσει ο
άνθρωπος. Αυτοί είναι ο ένας ο δρόμος του μοναχισμού και ο άλλος της
οικογένειας. Σήμερα ο κόσμος έχει αλλάξει και πλέον βρίσκεται σε ένα δρόμο
κάπου ανάμεσα και αφού επιλέγει το ζευγάρωμα για λόγους σαρκικών απολαύσεων και
για να ξεγελάσει την μοναξιά του ΧΩΡΙΣ ΓΑΜΟ. Δηλαδή όλο και περισσότεροι
άνθρωποι είναι σε ένα ενδιάμεσο δρόμο ο οποίος είναι μερικώς μοναχικός δρόμος
και μερικώς της οικογένειας και αφού υπάρχουν πληθώρα διαζυγίων. Ακόμη και αν
δεν υπάρχει διαζύγιο η βίωση του ζευγαρώματος χωρίς τα δεσμά ενός γάμου, είτε
αυτός είναι Θρησκευτικός είτε πολιτικός είτε ακόμη και η μιαρή κατάσταση ενός
συμβολαίου συμβίωσης, είναι και αυτές οι περιπτώσεις στον ενδιάμεσο δρόμο
μεταξύ μοναχισμού και οικογένειας. Η συχνή αλλαγή συντρόφων ορίζει την
ανικανότητα τελικά της καρδιάς να δεσμευτεί σε ένα σύντροφο και να φτάσει στην
οικογένεια με αποτέλεσμα ο ενδιάμεσος δρόμος να είναι αυτός που ακολουθείται
τελικά από όλο και περισσότερους ανθρώπους. <span> </span><br />
<br />
Αυτή η ενδιάμεση κατάσταση λοιπόν δεν είναι αυτή που συστήνεται από την εκκλησία
και υπάρχουν πιστοί που βρίσκονται ΕΝΤΟΣ της εκκλησίας υπάκουοι στον Πνευματικό
τους, αλλά με εμμονή στην αμαρτία καθώς το σαρκικό φρόνημα εκ των πραγμάτων
τους οδηγεί σε διάφορες συχνά μικρές μόνο αμαρτίες αν και σύνηθες είναι το
φαινόμενο μεγάλων αμαρτιών.<span> </span>Αν κάποιος
έχει υποκύψει στο σαρκικό φρόνημα εκτός γάμου εκ των πραγμάτων να μπει ανάμεσα
σε άλλο ζευγάρι, η οποία πράξη, ακόμη και αν είναι εκτός γάμου το ζευγάρι θα
ορίσει τελικά την αμαρτία της μοιχείας στα μάτια του θεού. Φυσικά είναι
συνηθέστερο για τους άντρες να προχωρούν σε αμαρτίες πορνείας και μετά να
τρέχουν να εξομολογούνται χωρίς Μετάνοια και να λαμβάνουν την Θεία κοινωνία
προς καθαρισμό τους… αλλά ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΤΥΧΕΙ στους πνευματικούς αγώνες τους και
έχουν κάνει ανυπακοή στον Κύριο και Θεό μας και στον Πνευματικό τους επίσης. Η
συμβίωση στον έξω κόσμο ακόμη και αν υπάρχει αποχή από κάθε σαρκικό φρόνημα
ορίζει εμφανίσεις μνησικακίας και ακηδίας καθώς είναι συχνές οι κατηγορίες προς
τους συνανθρώπους μας με πιο συχνή αυτήν προς τους πολιτικούς καθώς γινόμαστε
κριτές αυτών συχνά ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ την αλήθεια επηρεαζόμενοι από τα ψεύδη ή
και από μεγάλες αλήθειες που κυκλοφορούν. Σε αυτήν την περίπτωση και πάλι
υποπίπτουμε σε πληθώρα μικρών ή μεγάλων αμαρτημάτων γιατί οι πνευματικοί μας
αγώνες δεν είναι βίαιοι ακολουθώντας την σχετική συμβουλή του Γέροντα Πορφύριου
αλλά έχοντας ΑΝΥΠΑΚΟΗ στον πνευματικό μας αν είναι άξιος ή σε κακές εντολές του
Πνευματικού μας ο οποίος μπορεί να μην είναι τόσο σωστά καταρτισμένος σε
πνευματικά θέματα. Είναι φανερό ότι προσπαθώ να καλύψω κάθε περίπτωση που
μπορεί να απαντηθεί όσο δύσκολο και αν είναι αυτό.<span> </span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<b>Οι πνευματικοί αγώνες
δίχως εσωτερική βία<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
Ήρθε λοιπόν η ώρα να μπούμε στα ενδότερα του θέματος καθώς
έγινε φανερό ότι στην περίπτωση του ενδιάμεσου δρόμου που ακολουθούν οι
περισσότεροι, οι Πνευματικοί αγώνες τείνουν να είναι ανύπαρκτοι υπό την
πνευματική κατάσταση των αγώνων χωρίς βία και αφού εκ των πραγμάτων υπάρχει
αρκετά έντονα αμαρτωλή κατάσταση. Ας αναλύσουμε όμως την κατάσταση των ήπιων
αγώνων και το τι συμβαίνει σε αυτή την περίπτωση. <br />
<br />
Η υπακοή στον Γέροντα έχει ορίσει την πορεία του ασκούμενου στο τρίπτυχο
Μετάνοια- Εξομολόγηση – Θεία Μετάληψη.<br />
<br />
<span> </span>Γίνεται φανερό λοιπόν ότι στην περίπτωση
της πορείας στο τρίπτυχο που αναφέρθηκε, έχουμε τρεις κατηγορίες ανθρώπων.
Έχουμε αυτούς που έχουν ανυπακοή στον Γέροντα και υποκριτική Εξομολόγηση αλλά
υποταγή στην αμαρτία στην οποία επιδίδονται με σθένος και μετά ζητούν την ευχή
για να απαλλαγούν από τις αμαρτίες τους. Σε αυτούς τους ανθρώπους συχνά οι
απαλλακτικές ευχές δεν έχουν δύναμη γιατί ο Κύριος που είναι ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΚΡΙΤΗΣ
και ΑΡΧΙΕΡΕΑΣ επίσης, δεν είναι ευαρεστημένος στην πορεία των ανθρώπων αυτών
καθώς απουσιάζει η μετάνοια. Έτσι η υποκριτική Εξομολόγηση που ακολουθεί ορίζει
ασήμαντης σημασίας την λήψη της Θείας Μετάληψης και έτσι δεν έρχεται πάντα μέσω
αυτής το Πνεύμα το Άγιο για να εγκατασταθεί στην ψυχή του ανθρώπου.<br />
<br />
Στην δεύτερη περίπτωση έχουμε αυτούς που έχουν μετάνοια και Εξομολογούνται
ζητώντας ΣΥΝΕΧΩΣ την συγχώρεση… αλλά δεν έχουν σημαντικούς πνευματικούς αγώνες
για να μείνουν σε κατάσταση περιορισμένης αμαρτωλότητας. Έτσι πέφτουν ΣΥΝΕΧΩΣ
στα ίδια σφάλματα. Σε αυτήν την περίπτωση ο Κύριος είναι ευαρεστημένος με την
Μετάνοια και έτσι οι ευχές έχουν την ΔΥΝΑΜΗ ανακούφισης και έρχεται το πνεύμα
το Άγιο ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που ο πιστός λαμβάνει την Θεία Μετάληψη… αλλά χάνεται γρήγορα
καθώς δεν υπάρχει καθαρός χώρος για να εγκατασταθεί μόνιμα. <br />
<br />
Οι πιστοί της δεύτερης αυτής κατηγορίας έχουν μικρή προσευχή για βοήθεια. Αν ο
πιστός νιώθει λερωμένος από την αμαρτία και ζητά ΣΥΝΕΧΩΣ και ΑΡΚΕΤΕΣ ΩΡΕΣ
ημερησίως από τον Κύριο να καθαριστεί και να μείνει καθαρός… τότε το Πνεύμα
το<span> </span>Άγιο εγκαθίσταται και μένει ΜΟΝΙΜΑ αν
μόνιμη είναι και η προσευχή. Αυτή είναι η περίπτωση των αγώνων ΧΩΡΙΣ βία που
περιγράφει ο Γέροντας Πορφύριος και φυσικά δεν μένει η διδασκαλία του μόνο
στους ήπιους αγώνες καθώς σε άλλες διδασκαλίες του αναλύει επίσης τους βίαιους
αγώνες κατά της αμαρτίας. Αν σταματήσει η προσευχή σε αυτήν την περίπτωση ο
ασκούμενος χάνει τα κεκτημένα και αφού εκ των πραγμάτων είναι δύσκολο να μείνει
καθαρός και να διατηρήσει το Άγιο Πνεύμα μέσα του.<br />
<br />
Οι πιστοί της τρίτης κατηγορίας είναι αυτοί που μετέχουν ΣΥΝΕΧΩΣ στην Θεία
λειτουργία και έχουν συχνή προσευχή πολλές στιγμές κατά την διάρκεια της
ημέρας. Αυτοί έχοντας στον νου τους ότι δεν πρέπει να αμαρτάνουν πετυχαίνουν
και το Πνεύμα το Άγιο εγκαθίσταται ΜΟΝΙΜΑ στην καρδιά τους και έχουν μία πορεία
ενάρετη κα αξιοζήλευτη στην ζωή τους. Η αγάπη δε στην καρδιά τους είναι τόσο
μεγάλη που αποδίδει τους καρπούς της με καλά έργα κατά πως διδάσκει ο Άγιος
Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Ο Ιερός Χρυσόστομος διδάσκει ΤΕΛΕΙΑ την σημασία των
καλών έργων στην ενάρετη πορεία του ανθρώπου και δεν νομίζω ότι πρέπει να
επεκταθώ περισσότερο εδώ εγώ.<br />
<br />
<b>Οι πνευματικοί αγώνες που φέρουν βία</b><br />
<br />
Οι αγώνες της κατηγορίας αυτής είναι κυρίως για προχωρημένους πνευματικά
ανθρώπους. Είναι για αυτούς που θέλουν ΠΛΗΡΗ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ από την αμαρτία όπως
συμβαίνει στην Μοναχική ζωή αλλά ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ καθώς είναι πολλοί οι πιστοί που
θέλουν όμοια πορεία. Συχνό είναι το φαινόμενο οι πιστοί που θέλουν πλήρη
απομάκρυνση από την αμαρτία να πελαγώνουν καθώς βλέπουν την συχνή πτώση τους.
Κάποιοι από αυτούς έχουν φοβηθεί την αμαρτία και εδώ θυμάμαι τον Πνευματικό μου
Γέροντα να παροτρύνει τα τέκνα του να μην φοβηθούν την αμαρτία, αλλά να
συνεχίσουν την πορεία αγάπης στην ζωή τους και τους πνευματικούς τους αγώνες,
έχοντας γνώση ότι δεν γίνεται να μείνει αναμάρτητος ο άνθρωπος. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
Οι πιστοί αυτής της κατηγορίας έχουν ΠΛΗΡΗ αποστροφή προς
την αμαρτία και αν δεν έχουν την προσευχή η οποία θα διατηρήσει το Πνεύμα το
Άγιο, οι ήττες τους θα είναι συχνές. Έτσι χρειάζεται αγώνας ΑΝΕΛΕΗΤΟΣ και ΔΙΑ
ΤΗΣ ΒΙΑΣ, που η βία σε αυτήν την περίπτωση θα ασκηθεί ενάντια στον νου ο οποίος
επιτρέπει τις πτώσεις. Η προσευχή αποτελεί ουσιαστικά αποπροσανατολισμό της
σκέψης με στόχο να μην επιτρέπονται οι λογισμοί που θα δράσουν προς αμαρτωλή
κατάσταση. Ταυτόχρονα το Πνεύμα το Άγιο δρα τόσο θεραπευτικά όσο και
ανασταλτικά κατά των λογισμών αμαρτωλής δράσης με αποτέλεσμα ο πιστός να
αμαρτάνει ελάχιστα και με μικρά αμαρτήματα και ίσως ΜΕΓΑΛΑ αγνοήματα τα οποία
προκύπτουν από λειψή Θεολογική γνώση. <br />
<br />
Σε αμαρτήματα αυτής της κατηγορίας τα οποία μπορεί να είναι πολύ σοβαρά
υποπίπτουν συχνά ακόμη και Ιερείς αλλά και πολλοί πιστοί που ενασχολούνται με
Θεολογικά θέματα στην προσπάθειά τους να διαδώσουν τον Λόγο του Κυρίου με στόχο
να Τον ικανοποιήσουν και να Του δείξουν την αγάπη τους. Ομοίως ΟΛΟΙ οι
αιρετικοί αμαρτάνουν με πολύ συχνή ροή και αφού τα αγνοήματα τους προκύπτουν
από την λανθασμένη διδασκαλία που έλαβαν όντας άτυχοι να γεννηθούν από γονείς
αιρετικούς ή ακόμη και μετά από επιλογή των ιδίων. <br />
<br />
Με την ευκαιρία αναφοράς των αιρετικών θα μπω στο κυρίως θέμα που είναι η δράση
δια της βίας κατά της αμαρτίας δείχνοντας αρχικά τον τρόπο άσκησης των μαρτύρων
του Ιεχωβά αλλά και πολλών Βουδιστικών αιρέσεων. Αυτοί οι αιρετικοί λοιπόν
μαθαίνουν την αοργησία αρχικά. Τοποθετούνται μπροστά στον καθρέπτη ή και χωρίς
καθρέπτη και οι μυητές τους υβρίζουν συνεχώς προσπαθώντας να τους οργίσουν με
όποιο τρόπο μπορεί να φανταστεί ο καθένας καθώς οι συμπεριφορές είναι
εξαιρετικά αμαρτωλές καταστάσεις του μυητή, κάτι που στην Ορθοδοξία θεωρείται
αδιανόητο καθώς ο Γέροντας και διδάσκαλος πρέπει να είναι παράδειγμα προς
μίμηση. Έτσι στην Ορθοδοξία δείχνεται η κατάσταση νηφαλιότητας με την απλότητα
της διδασκαλίας του Κυρίου που λέει «Γύρνα το άλλο μάγουλο» στο κάθε χαστούκι
που δέχεσαι. Αυτό συμβαίνει βέβαια σε αιρετικούς των Μαρτύρων του Ιεχωβά και σε
Βουδιστές επίσης μόνο που ο Ιερέας ΔΕΝ ραπίζει ΚΑΝΕΝΑ καθώς ο ίδιος πρώτα θέλει
να είναι ΚΑΘΑΡΟΣ έναντι του Κυρίου. <br />
<br />
Οι μάρτυρες του Ιεχωβά λοιπόν μαθαίνουν να είναι ανέκφραστοι και με πλήρη
νηφαλιότητα εξοργίζουν τους Ορθοδόξους όταν προσπαθούν να τους ελκύσουν στην
αίρεσή τους. Είναι η σοφιστική τεχνική εξόργισης του συνομιλητή για να μην είναι
σε θέση να βρει απαντήσεις στα θέματα της αιρετικής διδασκαλίας των μυητών στην
αίρεση. Αν λοιπόν εμείς οι Ορθόδοξοι αντί να οργιζόμαστε όταν τους συναντούμε
τους πληρώσουμε ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΝΟΜΙΣΜΑ και νηφάλιοι αν τους διδάξουμε την ΠΛΗΡΗ
ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΥΡΙΟΥ… τότε μπορεί να επαναφέρουμε στον Ορθό δρόμο αυτούς που έφυγαν
από ανάμεσά μας. Η κατάσταση αυτή φυσικά αποτελεί ανυπακοή στον Πνευματικό μου και
αν την ακολουθήσει κανείς το ίδιο θα ισχύει καθώς οι Γέροντες από φόβο μην
πλανηθούν οι πιστοί λόγω της απουσίας γνώσης τους, αλλά και για να μην ενωθούν
με την αμαρτία των αιρετικών συστήνουν ΠΛΗΡΗ ΑΠΟΣΤΡΟΦΗ ακόμη και στην θέα των
αιρετικών οι συμβουλές αυτές των γερόντων είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ΟΡΘΕΣ καθώς είναι
δύσκολο να κατέχει κανείς πλήρη Θεολογική γνώση.<br />
<br />
<span> </span>Καλό θα είναι λοιπόν οι ίδιοι Ιερείς και
οι Θεολόγοι που φέρουν γνώση να μην διώχνουν τους μάρτυρες του Ιεχωβά αλλά ΜΕ
ΠΛΗΡΗ ΝΗΦΑΛΙΟΤΗΤΑ να τους θλίβουν ωθώντας τους στην ΑΛΗΘΕΙΑ. Οι άνθρωποι αυτοί
όσο δεν πετυχαίνουν τον στόχο τους τόσο περισσότερο θλίβονται γιατί συχνά πυκνά
έχουν οικονομικά οφέλη από το κάθε άτομο που θα ξεγελάσουν πέρα από την συνήθη
αμοιβή που τους δίνεται για να επιτελέσουν το έργο τους του άτυπου
προσηλυτισμού. Λέω άτυπου γιατί πλέον προσεγγίζουν με το<span> </span>«όποιος θέλει ας προσέλθει» υπό τον φόβο των
μηνύσεων που έχουν κατατεθεί κατά καιρούς από Ορθοδόξους πιστούς αν και οι
ίδιοι αρχικά θα έπρεπε να συγχωρούν. Φυσικά δεν είμαι αντίθετος με τα των
μηνύσεων καθώς ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΤΡΟΠΟΣ καθώς αν δεν δράσεις δια της βίας με
όποιον συνεχίζει και βλάπτει, τότε αυτός ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΣΥΝΕΧΩΣ να βλάπτει όπως
μας βλάπτει και η αμαρτία. Επίσης αν μερικοί που διαθέτουν γνώση κρατήσουν τους
αιρετικούς και τους δείξουν αγάπη τίποτα να μην πετύχουν θα χαθεί χρόνος για να
προσεγγιστεί κάποιο άλλο υποψήφιο θύμα που έχει κλονισμένη πίστη. Έτσι οι
αιρετικοί θα χάσουν τον χρόνο τους και θα έρθουν σε επαφή με την αλήθεια αφού
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ που αναφέρουν τα κείμενα της Καινής Διαθήκης που απαντούν
στην αίρεση των μαρτύρων του ιεχωβά ή σε οποιαδήποτε άλλη αίρεση. Προσωπικά
φρόντισα να έχω φωτοτυπίες ενός τέτοιου κειμένου για να έχω πρόχειρες
απαντήσεις και βρήκα ΕΠΙΠΛΕΟΝ σημεία ο ίδιος και ΜΟΝΟΣ μου για περισσότερη
τεκμηρίωση τα οποία ήταν καταλληλότερα για τα επιχειρήματα αυτών που
προσπάθησαν να με προσεγγίσουν κάποτε.<br />
<br />
Στις Βουδιστικές αιρέσεις λοιπόν αλλά και σε άλλες αιρέσεις όπως και η
προαναφερόμενη αίρεση των μαρτύρων του Ιεχωβά διδάσκεται η αρετή από δρόμους
εξαιρετικά επικίνδυνους και το αποτέλεσμα είναι αυτοί οι άνθρωποι να φτάνουν σε
κατάσταση μικρής αμαρτωλότητας καθώς έχουν ανέλθει ψηλά στην Κλίμακα της αρετής
ή Κλίμακα της Αγάπης όπως είναι αυτήν που διδάσκει η Ορθοδοξία μας. Φυσικά τα
ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΓΝΟΗΜΑΤΑ της αίρεσης στην οποία μετέχουν παραμένουν και αν
συγκαταλέγονται στους διαδότες<span> </span>της
αίρεσης τότε θα πρέπει να θυμούνται συχνά την φράση του Κυρίου για όσους έχουν
αλλάξει τα Ιερά Κείμενα καθώς η απόκρυψη λέξεων κατά την νόηση δύναται να
αλλάξει το πλήρες νόημα του Ευαγγελίου και ΙΣΟΔΥΝΑΜΕΙ με προσθήκη ή αφαίρεση
λέξεων από αυτό. Προσωπικά τόνισα αρκετές φορές τα σχετικά στους μάρτυρες του
Ιεχωβά που με προσέγγισαν και διαπίστωσα ότι έχω να κάνω με τυφλωμένους
ανθρώπου που έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου. Σε αυτούς ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ οι
ευχές του Αγίου Βασιλείου για να φύγουν οι λογισμοί που τους εμποδίζουν να
εγκαταλείψουν την αίρεση αν και έχουν καταλάβει ότι βρίσκονται σε πλανημένη
διδασκαλία. <br />
<br />
Προσωπικά εύχομαι όποτε θυμάμαι να δοθούν αυτές οι ευχές από τους Αγγέλους
γιατί οι Ιερείς δεν θα τους προσεγγίσουν ποτέ (μετά λύπης μου το αναφέρω). Αν
το πράξουν να νομίζουν ότι πρόκειται για δαιμόνιο πλάσμα που έχει κυριαρχήσει
το οποίο θα θέλουν να διώξουν κάτι που ΔΕΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ γιατί τα πλάσματα-
αποστάτες είναι ΟΛΑ ΕΞΟΡΙΣΤΑ.<span> </span>Οι
λογισμοί αυτοί λοιπόν που εγκαθίστανται στις ψυχές των ανθρώπων αυτών έχουν τις
ρίζες τους κάποιες φορές από εξωγενής παράγοντες καθώς πολλοί Βουδιστές
Δάσκαλοι έχουν γνώση και εμφυτεύουν τους λογισμούς που θα παρασύρουν τους
πιστούς στην αίρεση και τα δαιμόνια αυτά που είναι ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟ εξέρχονται
ΜΟΝΟ ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ Ιερέως ο οποίος έμαθε από τρίτους για την πορεία
κάποιου και την απομάκρυνσή του από την εκκλησία.<span> </span>Έτσι καλό θα είναι οι πιστοί που πηγαίνουν
στο Άγιο Όρος να αναφέρουν τα ονόματα των αιρετικών που γνωρίζουν για να προσευχηθούν
για αυτούς κάποιοι Γέροντες που ίσως το θελήσουν. Έτσι ο Κύριος ΘΑ ΦΡΟΝΤΙΣΕΙ
για την επιστροφή των ασώτων υιών και την απομάκρυνση των δαιμονίων λογισμών.
Οι μάρτυρες του Ιεχωβά και πολλές άλλες αιρέσεις δεν διαθέτουν όμοια γνώση
εμφύτευσης σκέψεων και έτσι ότι συμβαίνει ορίζεται αυτό από την πλύση
εγκεφάλου. ΚΑΙ ΠΑΛΙ όμως <span> </span>χρειάζονται οι
ευχές του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου για να φύγει αυτή η εμμονή σκέψεων που
εμποδίζει τους αιρετικούς να δουν καθαρά την ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΥΡΙΟΥ.<br />
<br />
<span> </span>Έτσι αν τυχόν και όταν επιστρέψει
κάποιος στην Ορθοδοξία είτε από τον Βουδιστικό δρόμο είτε αν προέρχεται από
τους μάρτυρες του Ιεχωβά τότε οι απαλλακτικές ευχές για τα<span> </span>ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ που είναι τα αγνοήματα
ουσιαστικά της εκάστοτε αιρετικής διδασκαλίας έχουν μεγάλη δύναμη και τότε η
ΤΕΡΑΣΤΙΑ Μετάνοια αυτού τον οδηγεί σε κατάσταση μηδαμινής αμαρτωλότητας είτε
έχει επιλέξει τον δρόμο της οικογένειας είτε<span>
</span>του Μοναχισμού. Αυτοί επιστρέφουν συχνά μετά από ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΚΥΡΙΟΥ ο
οποίος με κάποιο όραμα ή όνειρο τους δίνει Μετάνοια. Πολλοί από αυτούς έχουν
προσευχή και ΖΗΤΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ για να μάθουν αν όντως βαδίζουν αυτοί στην
ΑΛΗΘΕΙΑ και έτσι η ΑΛΗΘΕΙΑ που είναι ο Ιησούς Χριστός δεν τους αρνείται την
Φώτιση και τους οδηγεί στην Ορθοδοξία. Το τραγικό είναι ότι σπάνια βρίσκονται
Ιερείς που θα δώσουν απαλλακτικές ευχές σε μάρτυρες του Ιεχωβά που επιστρέφουν,
ενώ τους Βουδιστές του δέχονται ευκολότερα πίσω στην Ορθοδοξία όπως και άλλους
αιρετικούς. Αν τυχόν λοιπόν κάποιος αιρετικός διαβάζει αυτές τις αράδες ΜΕ
ΥΠΟΜΟΝΗ πρέπει να αναζητήσει Πνευματικό κυρίως σε κάποιο Μοναστήρι καθώς στην
ενορία του είναι γνωστή η πρότερη κατάσταση στην οποία βρίσκονταν και μπορεί
ακόμη και ο Ιερέας να κατακρίνεται και να φοβάται να τον δεχθεί πίσω. Αν έχει
υπομονή και τον βλέπουν να προσεύχεται ΕΞΩΘΕΝ του ναού οι περισσότεροι
πιστοί<span> </span>ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ότι υπάρχει
Μετάνοια και αργά ή γρήγορα θα τον δεχθούν ανάμεσά τους. Μέχρι να συμβεί αυτό
όμως καλό θα είναι να έχει βρεθεί πνευματικός σε κάποιο Μοναστήρι ΜΑΚΡΙΑ και
κατά προτίμηση στο Άγιο Όρος και όπου ακόμη και αν εκδιωχθεί κάποιος από
κάποιον Ιερέα, κάπου δίπλα σε άλλο Μοναστήρι θα γίνει δεκτός συχνά ΜΕ ΑΝΟΙΧΤΕΣ
ΑΓΚΑΛΕΣ και ακούγοντας το όνομά του από τον Γέροντα ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΕΧΕΙ ΠΕΙ ο
ίδιος πρώτα. <span> </span>Θυμίζω ότι οι αιρετικοί δεν
είναι τίποτα άλλο από τα ΑΣΩΤΑ αδέρφια μας και έχουμε υποχρέωση να τα δεχθούμε
πίσω όπως τους δέχεται ΠΑΝΤΑ ο Πατέρας και Θεός μας ή καλύτερα ο ΕΝΑΣ ΚΑΙ
ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ ΜΑΣ ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΠΑΝΤΩΝ.<br />
<br />
<b>Ο άνθρωπος στον έξω κόσμο και ο πιο
απλός τρόπος για να πολεμήσει την αμαρτία<br />
<br />
</b>Σε αυτή την ενότητα έχουμε και πάλι αγώνες δια της βίας. Επειδή οι πιστοί
αδυνατούν να έχουν συνεχή προσευχή στον Κύριο και αυτοέλεγχο κατά της αμαρτίας
είναι συχνές οι πτώσεις τους εκ νέου στην αμαρτία με αποτέλεσμα να επιστρέφουν
στον πνευματικό τους ζητώντας συγχώρεση. Είναι ΟΡΘΟ σε αυτήν την περίπτωση να ζητούν
πολλές φορές την ημέρα προσευχόμενοι από το Πνεύμα το Άγιο να μην τους
εγκαταλείψει άλλη φορά. Αν δεν μπορούν να το πράξουν αυτό τότε μένει ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ
ΔΡΟΜΟΣ για να νικήσουν την αμαρτία. Αυτός είναι η τριβή με αυτή και η ΕΝΤΟΝΗ
ΑΡΝΗΣΗ ΥΠΟΤΑΓΗΣ. Έτσι λοιπόν αναφέρω ως παράδειγμα αυτό της πορνείας. Αν
κάποιος υποπίπτει σε αυτό το αμάρτημα τότε απλά ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ έξω από τα
γνωστά «σπίτια» και ΝΑ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΠΕΙΣΜΑΤΙΚΑ στην θέλησή του να μπει μέσα. Την
ίδια ώρα είναι ορθό να ζητάει την βοήθεια του Κυρίου αλλά αν δεν το ζητήσει,
τότε η νίκη του θα είναι ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΟΛΟΣΧΕΡΩΣ και θα έχει νικήσει ΜΟΝΙΜΑ. Όταν
καταφέρει και ΔΕΝ ΞΑΝΑΠΕΣΕΙ στην αμαρτία τότε είναι βέβαιο ότι την νίκησε ΔΙΑ
ΠΑΝΤΟΣ. Μετά από μία τέτοια νίκη δεν είναι εύκολο να ξαναπέσει κάποιος στο ίδιο
αμάρτημα. Ανάλογα μπορούν να πολεμηθούν ΟΛΑ τα αμαρτήματα τα οποία όμως πρότερα
ΠΡΕΠΕΙ να εντοπιστούν. <br />
<br />
<b>Επίγνωση των αμαρτημάτων</b><br />
<br />
Επειδή υπάρχει πληθώρα αμαρτημάτων μας που συγκαταλέγονται στα αγνοήματα ΕΙΝΑΙ
ΟΡΘΟ να ζητάμε την ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΥΡΙΟΥ για να τα εντοπίσουμε αυτά. Φροντίζουμε να
αυξήσουμε την μετάνοια για ότι πράξαμε και μετά οδηγούμαστε στον πνευματικό μας
για Εξομολόγηση. Αν το επιτρέψει ο Πνευματικός τότε οδηγούμαστε στην Θεία
Μετάληψη αν και είναι ΟΔΥΝΗΡΟ να μη συγχωρεί πρότερα ο Πνευματικός και να
ορίζει απουσία από την Θεία Μετάληψη. Είναι πολλοί οι πνευματικοί που ορίζουν
ποινές αποχής και αυτοί έχουν υποπέσει σε αυτό το σημαντικό αμάρτημα που
συγκαταλέγεται και αυτό στα αγνοήματα καθώς αυτοορίζονται κριτές στην θέση του
ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΚΡΙΤΗ. Ενώ λοιπόν ο Κύριος δίνει άφεση Αμαρτιών ΔΙΧΩΣ τιμωρία και
ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ κάποιοι από τους πνευματικούς ορίζουν την τιμωρία αποχής. Φυσικά
στόχος τους είναι η αύξηση της Μετάνοιας, αλλά συχνά πετυχαίνουν τα αντίθετα
και ενώ οι Εξομολογούμενοι επιθυμούν προσέγγιση με τα Θεία απομακρύνονται από
αυτά και την εκκλησία εξαιτίας της έπαρσης στην οποία ακόμη βρίσκονται. Είναι
καλό λοιπόν ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ επιστροφής ασώτου να τον δέχονται ΜΕ ΑΝΟΙΧΤΕΣ
ΑΓΚΑΛΕΣ όπως στην γνωστή παραβολή και να διδάσκουν μετά με προσοχή την
ταπείνωση στους επαρμένους. Διαπίστωσα με τα ίδια μου τα μάτια ότι πολλά από τα
θύματα που παρασέρνονται στην αίρεση των μαρτύρων του Ιεχωβά βρίσκονται σε
όμοια έπαρση και αυτήν εκμεταλλεύονται οι γνωστοί ΑΓΥΡΤΕΣ που δια αμοιβής
βγαίνουν στους δρόμους για να μοιράσουν δήθεν βιβλία αν και ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ στόχος
τους είναι να ελκύσουν πιστούς στην αίρεσή τους.<br />
<br />
<span> </span>Έτσι λοιπόν οι πνευματικοί είναι οι
ίδιοι συχνά που είναι αίτιοι της απομάκρυνσης από την εκκλησία πολλών πιστών.
Δεν σας κρύβω ότι αν είχα επιστρέψει ως άσωτος υιός όπως επέστρεψα και εγώ στην
εκκλησία λίγα χρόνια νωρίτερα από την ημέρα που τελικά επέστρεψα ΚΑΙ ΜΟΝΟ Η
ΑΝΑΦΟΡΑ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑΣ ποινής αποχής από την Θεία μετάληψη θα μπορούσε να με
απομακρύνει εκ νέου από την εκκλησία. Φρόντισε ο Άγιος Νεκτάριος και με ένα
ΣΗΜΑΔΙ που μου δόθηκε αύξησα την μετάνοια η οποία ήταν μηδαμινή μέχρι εκείνη
την ημέρα επιστροφής μου στην Ορθόδοξη ΒΕΒΑΙΟΤΑΤΑ εκκλησία (δεν έφυγα ποτέ
ουσιαστικά από αυτή) από την οποία έμενα μακριά και έτσι αγνόησα την πιθανότητα
αυτή η οποία λέχθηκε από τον πνευματικό μου. Ο πνευματικός μου ΒΕΒΑΙΟΤΑΤΑ δεν
όρισε ΚΑΜΙΑ ποινή και δεν γνωρίζω γιατί ανέφερε τα σχετικά και έτσι παρέμεινα
κοντά του αγνοώντας την σχετική αναφορά. Διαφορετικά θα αναζητούσα ΑΛΛΟΝ ΠΙΟ
ΑΞΙΟ αλλά θα δεχόμουν ΚΑΘΕ ΠΟΙΝΗ κάνοντας υπακοή στον Γέροντα μέχρι να βρω
αυτόν που θα μου επιτρέψει την ΕΝΤΟΝΗ επιθυμία μου για την λήψη της Θείας
μετάληψης και τελικά του καθαρισμού της ψυχής μου από την αμαρτία. Σήμερα ΕΙΜΑΙ
ΠΑΝΕΥΤΥΧΗΣ που επέλεξα τον συγκεκριμένο Γέροντα.<br />
<br />
Ενώ λοιπόν εγώ ζητούσα ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΑ να θυμηθώ όλα μου τα αμαρτήματα για να
καθαριστώ από αυτά ο Άγιος Νεκτάριος φρόντιζε και με σημαδιακά όνειρα μου
θύμιζε εποχή, τόπο και χρόνο τέλεσης σημαντικού αμαρτήματος και μετά ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ
θυμόμουν κάτι που είχα κάνει τότε. Αυτή η διαδικασία προέκυψε και την αποφάσισα
μετά από μελέτες μου στην διδασκαλία του Αγίου Μάξιμου του Ομολογητή ο οποίος
έλεγε ότι πρέπει να Εξομολογούμαστε ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Σήμερα ξέρω ότι αυτό ΕΙΝΑΙ
ΑΔΥΝΑΤΟ να συμβεί αλλά η θέληση και μόνο να επιτευχθεί το αδύνατο, οδηγεί στην
επίγνωση τόσο της αμαρτωλότητας όσο και την επίγνωση της αμαρτίας. Με τον τρόπο
αυτό ορίζεται εσωτερικά στην ψυχή του ανθρώπου ΠΛΗΡΗ ΑΠΟΣΤΡΟΦΗ από την αμαρτία
και η προσευχή προσφέρει ΤΑ ΜΕΓΙΣΤΑ. Νομίζω ότι ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ θα πρέπει να
έρθουν σε επαφή με τα Άπαντα του Αγίου Μάξιμου του Ομολογητή και όπως
εκδίδονται πλέον τα κείμενα αυτού.<br />
<br />
<b>Επίλογος<br />
</b>Μετά από όλα αυτά συστήνω στους συνετούς αναγνώστες που διαθέτουν
ιστοχώρους να φροντίζουν να μην αποκόπτουν τμήματα των Ιερών γραφών των Αγίων
Πατέρων της εκκλησίας μας. Είναι τόσο δύσκολες οι έννοιες και τόσο πυκνά τα
νοήματα των λόγων των Γερόντων που αν κοπεί ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΦΡΑΣΗ μπορεί να
αλλάξουν τα νοήματα. Ακόμη και μια λέξη αν δεν προσεχθεί δεόντως ορίζει
λανθασμένες τις νοήσεις που εξάγονται με αποτέλεσμα τα συμπεράσματα που θα
περάσουν στον κόσμο να είναι αντίθετα από αυτά που θα ήθελε ο Γέροντας να
περάσουν. Χαρακτηριστικότερο όλων είναι η αναφορά του Γέροντα Πορφύριου περί
των αγώνων χωρίς βία και όπου θεωρεί ότι είναι καλύτεροι αυτοί, αλλά δεν φέρουν
το ίδιο αποτέλεσμα σε όλες τις κατηγορίες ανθρώπων. Ο Γέροντας στις διδασκαλίες
του αναφέρθηκε και σε αγώνες δια της βίας και φυσικά τόνιζε τις δυσκολίες αυτών
καθώς θα είναι συχνές οι πτώσεις, αλλά όταν έρθει το ποθούμενο και όπως κατά
λέξη έλεγε τότε ο άνθρωπος θα έχει πετύχει τόσο μεγάλη νίκη που ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ
ΧΑΣΕΙ ΠΟΤΕ.<o:p></o:p></div>
</div>ΓΙΩΡΓΗΣhttp://www.blogger.com/profile/03063122288838834335noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5258792922897995106.post-10516866627285882962010-10-17T15:30:00.003+03:002011-08-16T10:59:09.421+03:00Η πορεία προς την αγάπη με οδηγό την ψυχολογία και την φιλοσοφία<strong>Εισαγωγή(Το είμαι ως οντότητα) </strong>
<br />
<br />Ξεκινώντας λοιπόν την πραγματεία αυτή θέλω να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου οι οποίες γεννήθηκαν κατά την εφηβεία μου και ωρίμασαν στον βαθμό που θα μπορούσε να συμβεί αυτό στα χρόνια που ακολούθησαν.
<br />
<br />Φαντάζομαι ότι πολλοί από εσάς αναρωτηθήκατε για το “ είναι” σας και ο καθένας είχε διαφορετική αφετηρία σκέψης.
<br />
<br />Συνηθίζεται η σειρά των ερωτήσεων να γίνεται ως εξής :
<br />
<br />«Ποιος είμαι»;; «που πάω»;;; «τι κάνω»;;;;» κοκ.
<br />
<br />Διαφοροποιώντας εγώ την σκέψη μου από όσα εξωτερικεύουν οι περισσότεροι αναρωτήθηκα για το «είμαι» στην κατεύθυνση του πως λειτουργώ ως οργανισμός με την σκέψη ως οντότητα.
<br />
<br />Τι είναι αυτό που γεννάει την σκέψη ως οντότητα;;;
<br />
<br />Μπορεί αυτό να είναι απλά ο εγκέφαλος του ανθρώπου;;
<br />
<br />Πως γίνεται και σκέφτομαι;;;
<br />
<br />Γιατί σκέφτομαι έτσι και δεν σκέφτομαι διαφορετικά;;;
<br />
<br />Τι είναι αυτό που ορίζει το σύνολο των σκέψεων( = λογισμός) ;;;;;
<br />
<br />Αυτές οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά με οδήγησαν σε μια κατάσταση που τελικά όρισα τον έλεγχο της σκέψης με διάφορα απλά αποτελέσματα στην ψυχολογία μου και στην ικανότητα εξωτερίκευσης μιας εσώτερης αγάπης την οποία για χρόνια ήθελα να μένει κρυφή και ανεκδήλωτη και συχνά δημιουργώντας αυτοάμυνες, όριζα συμπεριφορές μίσους οι οποίες δεν μου ήταν αρεστές που συχνά αυτές ήταν αυθόρμητες μη ελεγχόμενες ενέργειες.
<br />
<br />Πως μπορεί λοιπόν ο άνθρωπος να εμποδίζει τον αυθορμητισμό που προάγει συμπεριφορές μίσους;
<br />
<br />Πως μπορεί ο άνθρωπος να ελέγξει την σκέψη του με αποτέλεσμα να μην προάγει συμπεριφορές μίσους;;;
<br />
<br />Πως μπορεί ο άνθρωπος να φτάσει τελικά στην μέγιστη δυνατή αγάπη;;;
<br />
<br />Τα ερωτήματα αυτά μελετώντας την φιλοσοφία με οδήγησαν στην νόηση της ολοκλήρωσης της ψυχής που είδα να διδάσκει η Ορθοδοξία, την οποία προσπέρασα αρχικά γιατί βρισκόμουν μακράν αυτής και αργότερα έμαθα ότι διδάχθηκε αυτή από τον αρχαιότερο των Ελλήνων φιλοσόφων τον Ερμή τον Τρισμέγιστο και ακόμη περισσότερο από τους αρχαίους Έλληνες φιλόσοφους των οποίων το όνομα διαβάλλεται ανά τους αιώνες από τους σοφιστές της αρχαιότητας και τα αποσπάσματα που θέλουν να μελετούν ΙΔΙΟΤΕΛΩΣ οι σύγχρονοι σοφιστές, οι οποίοι και θέλουν να οδηγούν τις μάζες προς συμπεριφορές σαρκικών ηδονών ή ακόμη και κακοψυχίας μέσα από τα αναρχικά ή τα αντιεξουσιαστικά κοινωνικά πρότυπα που αναπτύσσονται τις τελευταίες δεκαετίες περισσότερο από ποτέ, συστήματα τα οποία ενέταξαν τμήματα της μηδενιστικής φιλοσοφίας για να πλανήσουν τις μάζες και να τις οδηγήσουν σε συμπεριφορές μίσους.
<br />
<br />Ο έλεγχος της σκέψης διδάσκεται και στις ανατολικές φιλοσοφίες από τις οποίες άντλησα στοιχεία για να κάνω τα πρώτα μου βήματα στον αγώνα απόκτησης αυτοελέγχου, αλλά όταν μελέτησα αργότερα την κλίμακα και την Ελληνική διδασκαλία απόκτησης αρετών γενικότερα, είδα ότι οι Βουδιστικοί και άλλοι Ανατολικοί κύκλοι βρίσκονται μακράν της αγάπης στην οποία ενδέχεται να φτάσουν μέσα από τις συμπληγάδες που οι ίδιοι δημιουργούν στα πλαίσιο των διδασκαλιών αυτών. Σε άλλη πραγματεία έχω αναλύσει τα σχετικά.
<br />Η απλότητα με την οποία αποκτά κανείς τον αυτοέλεγχο μέσα από την αρχαία Ελληνική φιλοσοφία είναι απερίγραπτη για δύσκολο να γίνει κατανοητή από όποιον δεν έχει εντρυφήσει την σκέψη του στην διδασκαλία αρετής και ειδικά σε όποιον δεν έχει κατανοήσει την διαφορά του ηθικού από το ανήθικο καθώς ηθικό ορίζεται κάθε παράγοντας που δρέπει αρετές ενώ ανήθικο αντίθετα ο παράγοντας που δρέπει τις κακίες και όπως ονομάστηκαν αυτές από τον Αριστοτέλη τον γνωστό αρχαίο φιλόσοφο στην πραγματεία του «περί αρετών και κακιών».
<br />
<br /><strong>Περί μηδενισμού και τεκμηρίωση ένθεης κατάστασης </strong>
<br />
<br />Μια που ανέφερα τους μηδενιστές οι οποίοι θεωρούν ότι από το μηδέν μπορεί να προήλθε ζωή, θα ήθελα να τους θέσω το εξής υπόψη τους:
<br />
<br />Εφόσον προήλθε ζωή εκ του μηδενός και αφού ο πατέρας του πρώτου ανθρώπου ή της πρώτης μορφής ζωής είναι το μηδέν, τότε η ζωή είναι μηδέν, δηλαδή τίποτα και άρα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ(άτοπο)। Αφού υπάρχουν λοιπόν και αφού θεωρούν ότι δεν υπάρχει Θεός τότε το μηδέν γέννησε την πρώτη μορφή ζωής και άρα αυτοί είναι μηδενογέννητοι και αφού είναι μηδενογέννητοι άρα και οι ίδιοι είναι πλέον μηδενικά και αφού ο απόγονος του μηδενός δεν μπορεί παρά να είναι ένα άλλο μηδέν. Η αναφορά μου αυτή απευθύνεται και προς τους άθεους καθώς η κατάσταση κατά την οποία θεωρούν ανύπαρκτο τον Θεό, ορίζει και αυτούς μηδενογέννητους και άρα και αυτοί είναι ΟΛΟΚΛΗΡΑ μηδενικά με βάση την φιλοσοφία στην οποία αναπτύσσονται καθώς θεωρούν επίσης ότι από το μηδέν μπορεί να προήλθε ζωή.
<br />
<br />Οι αρχαίοι έλληνες έλεγαν ότι ΤΑ ΠΑΝΤΑ πρέπει να διέπονται από μία αρχή δηλαδή μία αφετηρία। Έτσι και για να υπάρχει ζωή πρέπει εκ των πραγμάτων να υπάρχει μια μορφή ζωής η οποία είναι ΑΘΑΝΑΤΗ και ΑΔΗΜΙΟΥΡΓΗΤΗ ζώσα ΑΕΙ. Αν αυτή έχει δημιουργηθεί δηλαδή γεννηθεί, τότε προήλθε από το μηδέν και αφού από το τίποτα ΜΟΝΟ ΤΙΠΟΤΑ μπορεί να γεννηθεί άρα ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ να μην ήταν ζώσα αεί η πρώτη μορφή ζωής την οποία όσοι πιστεύουν σε ένθεη κατάσταση ονομάζουν Θεό ή ΠΑΤΕΡΑ ΠΑΝΤΩΝ που ΕΙΝΑΙ ο ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ. Με δεδομένο ότι ΣΕ ΟΛΕΣ τις θρησκείες αναφέρεται ο πατέρας ΠΑΝΤΩΝ, ακόμη και κάπου στα κρυφά τους κείμενα και εφόσον μας είπε ότι έπλασε τον άνθρωπο για να μην είναι μόνος(ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ υπάρχει αυτή η αναφορά) γίνεται φανερό ότι ο ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΑΣ ΠΑΝΤΩΝ ήταν η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΡΧΗ και άρα είναι ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ο ΕΝΑΣ και ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ. Δεν είναι τυχαίο ότι υπάρχουν Προφητείες στον Βουδισμό και στην αρχαία Κίνα που αναφέρουν την έλευση του Κυρίου, του Υιού του Θεού και συχνά πυκνά βρίσκει κανείς μελετώντας ΣΕ ΟΛΕΣ τις θρησκείες αναφορές για τον Τριαδικό Θεό. Είναι φανερό λοιπόν ότι η Αλήθεια ακολουθεί τον Υιό του Θεού και τον ΟΡΘΟΔΟΞΟ Χριστιανισμό, η οποία είναι η ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΗ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ καθώς αρχίζει με την δημιουργία των Αγγέλων και φτάνει στον θνητό άνθρωπο και στο τέλος του κόσμου διαμέσω των Προφητειών ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ και όχι Αγίων ή ανθρώπου.
<br />
<br /><strong>Η ψυχολογία ως επιστήμη και οι μελετητές αυτής </strong>
<br />
<br />Τα χρόνια εκείνα της εφηβείας μου οι σκέψεις αυτές που αφορούσαν το «είναι» μου ήταν προβληματισμοί οι οποίοι έμεναν αναπάντητοι। Μελέτησα αρχικά λοιπόν λίγα βιβλία ψυχολογίας και ο φιλοσοφικός μου νους έμενε ΣΥΝΕΧΩΣ ανικανοποίητος. Οι απαντήσεις που ελάμβανα ήταν τόσο ατεκμηρίωτες που όντας νεότατος ακόμη θεώρησα ότι η ψυχολογία είναι μία επιστήμη ασυνάρτητη η οποία προσπαθεί να γενικεύσει και να ορίσει τους ανθρώπους να λειτουργούν ως μη αυτόνομες οντότητες. Αυτό το γεγονός με ξένισε και θύμωσα τόσο πολύ με τους ψυχολόγους που τους θεώρησα ΑΝΙΔΕΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ όταν έφτασα στα χρόνια των σπουδών μου και τότε που έμαθα τους γενικούς κανόνες που διέπουν έρευνα και τον τρόπο που τεκμηριώνεται ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΑ αυτή. Εκεί οριστικοποίησα την θέση που είχα αναπτύξει από παιδί σχετικά με την δράση των ψυχολόγων των οποίων οι περισσότεροι αναπτύσσονται σε μια επιστήμη που στόχο έχει να απομυζήσει πλέον οικονομικά την κοινωνία με ΜΗΔΑΜΙΝΗ προσφορά. Όταν είδα να καταργούν βασικούς κανόνες της Γενετικής που ξεχωρίζουν τα κληρονομικά από τα επίκτητα χαρακτηριστικά και να αποδίδουν κληρονομικότητες σε ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΑ αναστρέψιμα χαρακτηριστικά, τότε κατάλαβα ότι η ψυχολογία διασύρεται από ανθρώπους οι οποίοι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ, αλλά απλοί μπουρδολόγοι σοφιστές που παρουσιάζονται ως επιστήμονες για να θαμπώσουν τον κόσμο ή για να αποδώσουν χρήσιμη επαγγελματική δραστηριότητα ακόμη και εκεί όπου δεν υπάρχει αυτή.
<br />
<br />Πέρα λοιπόν από τις πολύ σοβαρές ψυχικές ασθένειες στις οποίες η επιστήμη της ψυχολογίας προσφέρει τα μέγιστα δυνατά και φυσικά η προηγούμενη αναφορά μου δεν απευθύνεται στο υγιές αυτό μέλος της επιστήμης αυτής, αναπτύχθηκαν οι γνωστοί ψυχοθεραπευτές του καναπέ και ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ως οικονομικά απομυζητές ανθρώπων χωρίς ΚΑΜΙΑ προσφορά και αφού είδα τα αποτελέσματα σε ανθρώπους που τους επισκέφτηκαν. Πέρα από μία παροδική και εθιστική φαρμακευτική αγωγή, η προσφορά των ψυχολόγων που λειτουργούν στην κατηγορία αυτή ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ. Φυσικά κάθε κανόνας έχει και τις εξαιρέσεις του.
<br />
<br />Οι ψυχολόγοι που ενδιαφέρονται πραγματικά για τον άνθρωπο δεν θα αναλωθούν σε συμπεράσματα όπως αυτά που αναπτύσσουν οι γνωστές τηλεοπτικές κυρίες του χώρου της ψυχολογίας, τα οποία είναι στατιστικές αναλύσεις σε μία γενική κατεύθυνση απλά και είναι ΑΛΗΘΕΣ κατά μερίδα ατόμων τα συμπεράσματα τα οποία εξάγονται, αλλά θα προχωρήσουν σε μία διδασκαλία απόκτησης ελέγχου του νου από τους ασθενείς ΚΑΙ ΟΧΙ ΘΥΜΑΤΑ όπως έχουν καταντήσει τους ανθρώπους που έχουν φτάσει σε συνθήκες απόγνωσης. Η απόγνωση και το ψυχολογικό στρες ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΑ αλλά οι κύριοι αυτοί ονομάζουν ασθένειες πολλές απόλυτα φυσιολογικές καταστάσεις για να έχει η επιστήμη τους πελατεία και να μπορούν να επιβιώσουν και όπου επαναλαμβάνω επιβιώνουν ΜΕ ΜΗΔΑΝΙΜΗ προσφορά στον άνθρωπο. Ονομάζουν ασθένειες επίσης την υπερκινητικότητα και την διάσπαση προσοχής.
<br />
<br />Στην κατηγορία με υπερκινητικότητα βρίσκονται παιδιά με υπερβολική ενεργητικότητα την οποία απλά πρέπει να ελέγξουν για να δρομολογηθεί μία επιβίωση και τα παιδιά αυτά όταν μεγαλώνουν γίνονται εξαιρετικά εργατικά ενώ όταν γίνουν αθλητές πετυχαίνουν υψηλές επιδόσεις και αν ο σωματότυπος τους βοηθά στο άθλημα που έχουν επιλέξει। Η υπερκινητικότητα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΑ αλλά ορίζεται κυρίως από ανυπομονησία και ενεργητικότητα την οποία το άτομο θέλει να διοχετεύσει κάπου. Όταν τα παιδιά αυτά ασκηθούν σωστά στην υπομονή γίνονται ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΔΥΝΑΤΟΙ χαρακτήρες σε αντίθεση με τα περισσότερα παιδιά τα οποία θεωρούν υγιή οι ψυχολόγοι και μπορεί τελικά περισσότερα από αυτά στατιστικά να οδηγούνται στην αυτοκτονία. Αναφέρθηκα στην στατιστική γιατί αυτή είναι που χρησιμοποιείται παραδόξως, όταν ο κάθε άνθρωπος ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ και ελάχιστα ομοιάζουν οι συμπεριφορές των ανθρώπων ακόμη και αν μεγαλώσουν στο ίδιο περιβάλλον. Το γεγονός ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΑΘΕΡΟΣ παράγοντας για να μελετηθεί ορίζει ως ΠΛΗΡΩΣ ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΕΣ τις έρευνες που χρησιμοποιούν στατιστική στον τομέα της ψυχολογίας και της Ιατρικής γενικότερα. Η στατιστική είναι εργαλείο ΕΝΔΕΙΞΗΣ και για να ορίσει απόδειξη χρειάζεται ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΠΟΣΟΣΤΟ, κάτι το οποίο ΜΟΝΟ ΣΕ ΓΟΝΙΔΙΑΚΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ αναζητά από ότι γνωρίζω η σύγχρονη επιστήμη της Μοριακής βιολογίας αλλά και οι γενετιστές όταν η έρευνα φτάσει στο γονίδιο. Σε αντίθεση οι ψυχολόγοι αν και ΜΗ ΓΕΝΝΕΤΙΣΤΕΣ αραδιάζουν σωρεία από ανοησίες περί γονιδιακής συμπεριφοράς σε ΠΛΗΡΩΣ ΕΠΙΚΤΗΤΑ χαρακτηριστικά, από την ανοησία της κεφαλής τους που τους οδηγεί να μελετήσουν στατιστικά ένα δείγμα ανθρώπων, που αν μεγάλωνε με διαφορετικούς γονείς και σε διαφορετικό περιβάλλον αυτόματα θα είχε ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ επιλογές, επιλογές που ορίζονται από την μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου.
<br />
<br />Η διάσπαση προσοχής παρατηρείται ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ οι οποίοι αντιμετωπίζουν προβλήματα τα οποία τους απασχολούν την σκέψη με αποτέλεσμα η σκέψη τους να κατευθύνεται αλλού και όχι πχ στην μαθησιακή ασχολία των παιδιών κατά την οποία θεωρούν οι ΨΕΥΤΟΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ότι το παιδί πάσχει, όταν πάσχει ΜΟΝΟ Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥΣ। Φυσικά στο υγιές κομμάτι της ψυχολογίας υπάρχουν οι ψυχολόγοι οι οποίοι θα προσεγγίσουν το παιδί και μιλώντας το θα προσπαθήσουν να βρουν και να αντιμετωπίσουν ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ και όχι την ΨΕΥΤΟΑΣΘΕΝΕΙΑ την οποία ονομάζουν διάσπαση προσοχής.
<br />
<br />Η ΜΟΝΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ που τεκμηριώνεται ασθένεια είναι στην περίπτωση των αυτιστικών παιδιών και όπου ΚΑΙ ΠΑΛΙ η ασθένεια δεν είναι η διάσπαση προσοχής αλλά κάτι άλλο που έχει σχέση με τις ουσίες που δεν μετακινούνται σωστά εντός ενός σώματος που ασθενεί ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ। Ψυχή και σώμα συνυπάρχουν και η αδυναμία κίνησης των νευροδιαβιβαστών που υποθέτω ότι είναι ουσίες της ύλης που συνθέτουν την ψυχή, εντός του εγκεφάλου προς τα κέντρα των αισθήσεων τα οποία βρίσκονται επίσης εντός του εγκεφάλου, ορίζει πολλές από τις επονομαζόμενες ψυχικές ασθένειες που είναι πραγματικά ασθένειες τελικά.
<br />
<br />Εφόσον η ψυχή είναι ΑΘΑΝΑΤΗ ΚΑΙ ΑΦΘΑΡΤΗ τότε αυτή ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΝΟΣΕΙ και νοσεί απλά το σώμα το οποίο την φέρει εντός του οποίου εμποδίζεται η εξαγωγή λογισμών αν και οι αισθήσεις έχει αποδειχθεί ότι λειτουργούν κανονικά στην περίπτωση των επονομαζόμενων συναισθημάτων। Στην πραγματικότητα λειτουργούν και πάλι ΤΕΛΕΙΑ οι αισθήσεις της καρδιάς που είναι η αγάπη και το μίσος των οποίων οι νευροδιαβιβαστές νομίζω ότι έχουν ήδη βρεθεί και έχουν ελεγχθεί παροδικά ή και μόνιμα σε ασθένειες θεραπεύσιμες με την χρήση θεραπευτικής αγωγής από τους ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥΣ, αυτούς που δεν αναζητούν λύσεις μέσα από τις στατιστικές ανοησίες αλλά μέσα από την ΚΑΘΑΡΗ επιστήμη και όπου η τεκμηρίωση ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ και ορίζει ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΑ συμπεράσματα τα οποία είναι ΑΔΥΝΑΤΟ να αμφισβητηθούν. Με την θεραπεία του σώματος λοιπόν και την σωστή κίνηση των νευροδιαβιβαστών η επιστήμη έχει καταφέρει και έχει θεραπεύσει πολλές από τις πραγματικές ψυχικές ασθένειες αν και η έρευνα ακόμη είναι σε βρεφικό στάδιο ωστόσο ο ρυθμός των ανακαλύψεων δείχνει ότι μπορεί να ενηλικιωθεί πολύ σύντομα και να βρεθούν θεραπείες σε πάρα πολλές πραγματικές ασθένειες από τις επονομαζόμενες ψυχικές στις οποίες όπως προείπα ΔΕΝ ΝΟΣΕΙ η ψυχή αλλά το σώμα χωρίς το οποίο ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να έχει υπόσταση αυτή αλλά ούτε το σώμα μπορεί να φέρει ζωή δίχως αυτή. Ακόμη και τα ζώα έχουν μια μορφή ατελούς ή άτυπης ψυχής που ορίζει την ικανότητα να αισθάνονται. Αυτό ορίζει τα ζώα ανώτερους οργανισμούς από τους άλλους γνωστούς στο γενετικό βασίλειο των ζωντανών οργανισμών.
<br />
<br />Είναι ήδη γνωστές οι αναφορές του Επίκουρου αλλά και των σύγχρονων Αγίων Πατέρων της εκκλησίας μας που αναφέρονται σε αδυναμία αυτόνομης υπάρξεως της ψυχής ή του σώματος δίχως ψυχή। Το γεγονός αυτό ορίζει ΑΝΟΗΤΟΥΣ του Αμερικανούς που θεωρούν ότι δύναται να υπάρχουν πνεύματα με την έννοια που αποδίδουν αυτοί στην έννοια πνεύμα καθώς θεωρούν ότι ψυχές δύναται να επιστρέφουν χωρίς σώμα και να ζουν δίχως αυτό. Αυτό είναι ΠΛΗΡΩΣ ΑΤΟΠΟ στην ορθοδοξία καθώς σε αυτή οι Ιερείς μιλούν για μετουσίωση της ψυχής ΣΕ ΝΕΟ ΣΩΜΑ μετά τον θάνατο το οποίο ΚΟΙΜΑΤΑΙ με εξαίρεση όσους γίνονται Άγιοι οι οποίοι μπορεί να επιστρέφουν πραγματικά.
<br />
<br />Θυμίζω ότι στην αρχαία Ελλάδα πνεύμα είναι ένα σύνολο λογισμών προς ενιαία κατεύθυνση και δεν ορίζει ΚΑΜΙΑ ΖΩΣΑ ΟΝΤΟΤΗΤΑ όπως μας την περιγράφουν τα αφιλοσόφητα Αμερικανάκια που πιστεύουν άβουλα την κάθε αηδία μηδενιστικής προέλευσης। Φυσικά δεν εξαιρούνται και πολλοί από τους Έλληνες που επηρεάζονται για χρόνια και μέχρι να κατασταλάξουν στην ΑΛΗΘΕΙΑ που είναι η ένθεη κατάσταση τελικά.
<br />
<br /><strong>Το υλικό της ψυχής και προσδιορισμός αυτού </strong>
<br />
<br />Επιστρέφω λοιπόν στους αρχικούς προβληματισμούς μου καθώς ξέφυγα σκόπιμα για να αναδείξω τώρα την ύπαρξη της οντότητας της ψυχής, η οποία ΠΑΡΑΔΟΞΩΣ για τους πολλούς ψυχολόγους οι οποίοι είναι ΠΛΗΡΩΣ ΑΦΙΛΟΣΟΦΗΤΟΙ είναι μία άυλη οντότητα με αποτέλεσμα να αποκτά διαχρονικότητα ο λόγος του Επίκουρου ο οποίος θεωρούσε ΑΝΟΗΤΟΥΣ όσους μιλούσαν για άυλη ψυχή। Οι αποδείξεις περί του υλικού της ψυχής δόθηκαν σε άλλη πραγματεία। Αν η ψυχή ήταν άυλη τότε θα ήταν ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ και άρα οι ψυχολόγοι που πιστεύουν στο άυλο της ψυχής θεωρούν ότι δεν έχει νόημα να υπάρχει η επιστήμη την οποία ασκούν. Παράδοξο;;;;;;; ΒΕΒΑΙΟΤΑΤΑ ΝΑΙ.
<br />
<br />Διδάχθηκα λοιπόν στο Λύκειο για την συνείδηση, το υποσυνείδητο και το ασυνείδητο και τα χρόνια εκείνα δέχθηκα τις έννοιες και τους ορισμούς μην έχοντας μελετήσει επαρκώς τις σχετικές αναλύσεις και θεωρώντας ότι κάτι θα μου διαφεύγει.
<br />
<br />Μελετώντας λοιπόν την φιλοσοφία και την χρήση των εννοιών γενικεύτηκε η εικόνα που είχα για την κάθε έννοια ξεχωριστά και είδα ότι η συνείδηση χρησιμοποιήθηκε αντί να ορίζει το συνειδητό για να ορίσει το ΗΘΙΚΟ। Λένε λοιπόν σε κάποιον «καλά δεν έχεις συνείδηση;» και ορίζουν την συνειδητότητα της μη αρετής των ανθρώπων αυτών.
<br />
<br />Αλλά όταν λέει κάποιος ότι «αυτός ο άνθρωπος έχει συνείδηση του τι πράττει, τότε κατανοεί κανείς η συνείδηση δεν είναι τίποτα άλλο από αντίληψη ή καλύτερα αυτογνωσία της πράξης που τελείται। Σε αυτήν την περίπτωση η συνείδηση ορίζει απλά ΤΟ ΑΝΤΙΛΗΠΤΟ και δεν ορίζει ΚΑΝΕΝΑ ΤΜΗΜΑ της ψυχής κατά πως μας παρουσιάστηκε από μια επιστήμη η οποία από ότι φαίνεται βρίσκεται στο νηπιακό της στάδιο ακόμη και αυτό γιατί κυριαρχήθηκε από ανθρώπους που θεοποίησαν τον εαυτό τους και αδιαφόρησαν για τον ΕΝΑ ΘΕΟ και ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΠΑΝΤΩΝ.
<br />
<br />Η αναφορά μου αυτή στον Θεό έχει αφετηρία την τεκμηρίωση του υλικού της ψυχής που παρουσίασα σε άλλη πραγματεία η οποία φυσικά ΔΕΝ ΠΡΟΗΛΘΕ ΕΚ ΤΟΥ ΜΗΔΕΝΟΣ για να είναι ΜΗΔΕΝ δηλαδή ανύπαρκτη ύλης। Αφού και ο άνθρωπος ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ να προήλθε εκ του μηδενός, είναι ολοφάνερο ότι έχει αφετηρία την Θεϊκή Ύλη την οποία ονόμασε ο ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ στην αρχαιότητα «νέφες» καθώς ομοιάζει με νέφες τόσο το ΥΛΙΚΟ ΣΩΜΑ του Θεού όσο και το υλικό με το οποίο φάνηκε πολλές φορές στους ανθρώπους οι οποίοι είδαν μια ομίχλη να Τον καλύπτει κατά την ώρα που τους μιλούσε.
<br />
<br />Τελικά λοιπόν ποια η χημική σύσταση της ύλης της ψυχής και πως αυτή φεύγει αυτή η μάζα από ερμητικά κλεισμένο κλίβανο στο πείραμα ζύγισης ετοιμοθάνατου ανθρώπου;
<br />Η μάζα αυτή λοιπόν αποτελεί το ΑΘΑΝΑΤΟ ΕΙΝΑΙ ΜΑΣ και διαφεύγει με τις ΔΥΝΑΜΕΙΣ που φέρουν οι Άγγελοι καθώς ο Φύλακας Άγγελός μας είναι αυτός που οδηγεί το εσώτερο είναι μας στον χώρο αναπαύσεως των ψυχών. Γίνεται φανερό εδώ λοιπόν ότι εντάσσω τμήματα Θεοσοφίας στον λόγο μου για να αποκαλύψω την ολοκλήρωση των συμπερασμάτων στα οποία σταδιακά έφτασα δημιουργώντας μία ύλη(λόγο) πολύ συγκεχυμένη η οποία δύσκολα θα καταφέρει να την εκμεταλλευτεί κάποιος δίχως γνώσεις για κερδοσκοπικούς σκοπούς. ΔΙΝΩ ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ όπως έλαβα από Γέροντες την γνώση και απλά συνδυάζω επιστήμη και φιλοσοφία για να φτάσω σε βαθύτερες νοήσεις τις οποίες όσοι διαθέτουν σκέψη θα συνδυάσουν και θα κατανοήσουν δύσκολα μονοπάτια επιστημών, τα οποία οι επιστήμονες ή καλύτερα κάτι κολεγιόπαιδα που αυτοονομάστηκαν επιστήμονες, δεν κατάφεραν λόγω ελλείψεως φιλοσοφικότητας να τις προσεγγίσουν στον τομέα της ψυχολογίας και όχι μόνο.
<br />Στο Λύκειο λοιπόν διδάχθηκα την κίνηση ουσιών τα οποία ορίζουν τον τρόπο με τον οποίο αισθάνεται ο άνθρωπος। Αυτές μελλοντικά είδα να ονομάζονται νευροδιαβιβαστές και εκεί αναρωτήθηκα τι σχέση μπορεί να έχουν με την ΑΘΑΝΑΤΗ ΟΥΣΙΑ που ΕΙΝΑΙ η ψυχή καθώς αυτό είχε ήδη τεκμηριωθεί στον νου μου φιλοσοφικά και απλά ερευνούσα το τοπίο μέσα από έρευνες επιστημόνων από τις οποίες αντλούσα στοιχεία της έρευνας για να αποκτήσω τα δικά μου συμπεράσματα φυσικά ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΟΡΙΖΩ ότι διαθέτω γνώση ψυχολογίας όπως το ίδιο συμβαίνει ακόμη και σήμερα. ΔΕΝ ΕΧΩ ΙΔΕΑ ΑΠΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ αλλά έχω απλά εξάγει τα συμπεράσματά μου σχετικά με το τεκμηριωμένο μέρος της επιστήμης αυτής η οποία ΕΛΠΙΖΩ ότι στο μέλλον θα αναπτυχθεί προς όφελος του ανθρώπου και όχι προς όφελος της τσέπης των ανθρώπων που της διαχειρίζονται.
<br />
<br />Αυτό που ήθελα να πω λοιπόν είναι ότι οι νευροδιαβιβαστές είναι πολύ πιθανό να είναι ουσίες οι οποίες εμπεριέχονται στο νεφελώδες υλικό το οποίο αποτελεί την ύλη της ψυχής η οποία διαχέεται μέχρι την άκρη των δαχτύλων μας κατά πως λένε Μοναχοί και καθηγητές Θεολογίας και φυσικά Γέροντες και άγιοι της εκκλησίας μας। Φυσικά ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ αν αληθεύει η υπόθεση αυτή γεγονός που θα μπορούσε να τεκμηριωθεί πολύ απλά αν κάποιος διέθετε το σώμα του για έρευνα και μελετώντας ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΟΥΣΙΕΣ που το αποτελούν προ του θανάτου σε σχέση με όσες μένουν μετά τον θάνατο, καθώς ως γνωστόν και όπως προαναφέρθηκε με τον θάνατο χάνεται μία ποσότητα μάζας που αντιστοιχεί σε κάποια γραμμάρια τα οποία για την επιστήμη ακόμη δεν έχουν προσδιοριστεί, αλλά γνωρίζω από Γέροντες ότι το ελάχιστο που μπορεί να ζυγίζει η μάζα μιας ψυχής είναι περίπου 8 γραμμάρια, μάζα η οποία αυξάνεται αλλά όχι σε σχέση με την μάζα του σώματος, αλλά σε σχέση με κάτι άλλο, καθώς αυτό δεν θα γίνει ούτως ή άλλως κατανοητό και είναι φυσικά η απάντηση που έλαβα από Γέροντες της Ορθοδόξου εκκλησίας μας. Η αύξηση της μάζας της ψυχής προέρχεται από τα οξέα του σύμπαντος τα οποία έχουν οριστεί κατά περίσταση ποσοτικά και ποιοτικά να εισέρχονται και να προσκολλώνται σε αυτή, ανάλογα με το ύψος της αμαρτίας που θα τελεστεί. Η ΔΥΝΑΜΗ που Λόγου του Θεού έχει ορίσει την ποιοτική σύσταση και την ποσότητα του κάθε οξέος που εισέρχεται στην ψυχή το οποίο θα φύγει με την ΧΑΡΗ που μας δίνει ο Κύριος με το ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΑΙΜΑ ΤΟΥ για την απαλλαγή μας από την αμαρτία ΑΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΝ διαθέτουμε Μετάνοια. Αυτό ορίζεται ακόμη και σε όσους δεν λαμβάνουν την Θεία Μετάληψη ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ καθώς οι τύψεις εγκλημάτων ορίζουν πάντα κάποιο ύψος Μετάνοιας η οποία συνυπολογίζεται ΠΑΝΔΙΚΑΙΑ για όλους τους λαούς. Η αναφορά μου αυτή τεκμηριώνεται από τον Προφήτη (Ησαΐα α18) και όπου αναφέρεται με ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΑΦΗΝΕΙΑ το ελαφρύ κόκκινο χρώμα ή και βαθύ κόκκινο επίσης, το οποίο αποκτά η ψυχή από τα οξέα που αναφέρθηκαν παραπάνω και ο Θεός ΥΠΟΣΧΕΤΑΙ ΤΗΝ ΛΕΥΚΑΝΣΗ αυτής περισσότερο από το χιόνι.
<br />
<br />Αν μελετηθεί η διαφορά της ποιοτικής σύστασης σε άνθρωπο που θα έχει μάζα ψυχής περισσότερη των οκτώ γραμμαρίων από άνθρωπο που αυτή που δεν θα ξεπερνά την ποσότητα αυτή, μπορούν οι επιστήμονες να ανακαλύψουν τα οξέα που κατακαίνε την ψυχή στην περίπτωση που θα επιτραπεί αυτό από τον Φύλακα Άγγελο και αν βέβαια δεν αξίζει σωτηρίας κάποιος σύμφωνα με την ΚΡΙΣΗ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ।
<br />
<br />Η μάζα λοιπόν που θα λείπει στο πείραμα αυτό που ανέφερα νωρίτερα και οι ουσίες που την αποτελούν μπορεί στο μέλλον με την χρήση της πληροφορικής και ειδικών μηχανημάτων που συνεχώς κατασκευάζονται για ανάλογες απαντήσεις να μας δώσει την απάντηση σχετικά με την χημική σύνθεση της ψυχής η οποία ονομάζεται ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ αθάνατη κατά πως περιγράφεται από τον Επίκουρο, ο οποίος θεωρείται ως ο αρχαιότερος επιστήμονας- φιλόσοφος που μελέτησε διεξοδικά την ψυχή συνεχίζοντας την μελέτη του Πλάτωνα ο οποίος είχε διαχωρίσει την ψυχή σε λογικό, θυμικό και επιθυμητικό।
<br />
<br /><strong>Η ψυχολογία τα αρχαία χρόνια και η μελέτη αυτής από τους φιλοσόφους της αρχαίας Ελλάδας </strong>
<br />
<br />Αν και πολλοί φιλόσοφοι της αρχαιότητας μελέτησαν τον ψυχολογικό παράγοντα παραδόξως θεωρείται θεμελιωτής της ο Επίκουρος। Στην πραγματικότητα ο Ιπποκράτης αλλά και ο Θεόφραστος που θεωρείται καθόλου άδικα ο πατέρας της επιστήμης της Γεωπονίας αλλά και όλοι οι φιλόσοφοι της αρχαιότητας μελέτησαν τον ψυχολογικό παράγοντα. Αυτός όμως που πρώτος όρισε μια μορφή άτυπου διαχωρισμού της ψυχής είναι ο Πλάτωνας. Χώρισε λοιπόν την ψυχή σε τρία μέρη ορίζοντας αυτά ως λογικό το μέρος εκείνο της ψυχής ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ το οποίο ορίζει την πηγή από την οποία προέρχονται οι λογισμοί, θυμικό το μέρος της ψυχής το οποίο ορίζει τις μνήμες και επιθυμητικό εκείνο το μέρος της ψυχής το οποίο ορίζει τις επιθυμίες.
<br />
<br />Παρατηρώντας λοιπόν τους νεώτερους ψυχολόγους είδα να διαχωρίζουν την ψυχή σε συνείδηση και υποσυνείδητο αλλά και άλλες ΑΗΔΙΕΣ οι οποίες ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ έχουν। Το υποσυνείδητο μπορεί να οριστεί ως αυτό που βρίσκεται κάτω από το συνειδητό και ΤΟ ΜΟΝΟ που μπορεί να υπάρχει πέρα από το συνειδητό είναι ΤΟ ΜΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟ. Ως υποσυνείδητο ορίζουν οι επιστήμονες αυτό που ορίζει τις αυθόρμητες επιλογές αλλά στην πραγματικότητα αυτό είναι κάτι το ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ καθώς κάθε επιλογή μπορεί και έχει πηγή κάποιους λογισμούς που βρίσκονται βαθιά στα έγκατα της σκέψης και λαμβάνουν χώρα σε αστραπιαίες στιγμές δίχως να γίνονται αντιληπτές. Δηλαδή δεν είναι ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ κάτι που κρύβεται κάτω από την συνείδηση αλλά ΛΟΓΙΣΜΟΙ οι οποίοι εξέρχονται αυθόρμητα αλλά και ΤΑΧΥΤΑΤΑ και έχουν πηγή τον τρόπο σκέψης που έχει επιλέξει ή έχει διδαχθεί το άτομο.
<br />
<br />Γνωρίζω ότι τα παραπάνω ξενίζουν τους περισσότερους αλλά αν μελετήσουν λίγο τον Φρόυντ θα δουν ότι σχεδόν με παρόμοιο τρόπο ανέλυε τα σχετικά.
<br />Ο Πλάτωνας λοιπόν όρισε ως λογικό το τμήμα εκείνο της ψυχής το οποίο ουσιαστικά είναι ο νους καθώς από τον νου εξάγονται ΟΛΟΙ οι λογισμοί। Οι μνήμες και οι επιθυμίες όμως είναι κάτι το διαφορετικό. Έτσι τι θυμικό ορίζει ουσιαστικά συμπεριφορές που προέρχονται από τις μνήμες και είναι αυτό που οι σύγχρονοι ονόμασαν υποσυνείδητο αν και ο ορισμός τους ΔΕΝ ΕΦΑΠΤΕΤΑΙ της έννοιας που ορίζεται από την λέξη που επιλέχθηκε. Αντίθετα το θυμικό ορίζει πολλά περισσότερα στον ψυχολογικό παράγοντα καθώς ορίζει τόσο τις μνήμες όσο και τις αισθήσεις καθώς χωρίς την μνήμη η αίσθηση δεν μπορεί να διαχωρίζεται σε επιθυμητή και μη. Με την εισαγωγή των επιθυμιών αναδεικνύω την άμεση σχέση της μνήμης με την επιθυμία στον ορισμό της αισθαντικότητας. Για να γίνω κατανοητός λοιπόν θέλω να σκεφτείτε πως θα ξεχωρίζατε το γλυκό αν δεν θυμόσασταν την αίσθηση του γλυκού ή πως θα ξεχωρίζατε την διαφορετικότητα του αλμυρού αν δεν θυμόσασταν μία πρότερη γεύση. Ανάλογα λοιπόν οι μνήμες ορίζουν την ύπαρξη των αισθήσεων και εδώ κάπου θέλω να θυμίσω τον διαχωρισμό της ψυχής όπως περιγράφονταν σε βιβλία θρησκευτικών της δεκαετίας του ‘60 και του ’70 τα οποία καταργήθηκαν καθώς θεωρήθηκαν ανίδεοι αυτοί που έγραψαν τα σχετικά γιατί δεν έφεραν τίτλους της επιστήμης της ψυχολογίας. Ο διαχωρισμός αυτός ορίζει την ψυχή αποτελούμενη από τον νου και την καρδιά. Ο νους σκέφτεται και η καρδιά αισθάνεται.
<br />
<br /><strong>Η αισθαντικότητα και πως ορίζεται αυτή </strong>
<br />
<br />Πριν προχωρήσω στην επόμενη ανάλυση λοιπόν που αφορά τον τρόπο που αισθάνεται ο άνθρωπος θέλω να σας ρωτήσω με ποιο τρόπο γίνονται αντιληπτές οι ηδονές και κατά πόσο μπορεί η ηδονή η οποία ορίζεται από την απόλαυση ενός όμορφου τοπίου να είναι αντιληπτή από τον εγκέφαλο και με ποιο τρόπο। Εδώ οι ψυχολόγοι θα αραδιάσουν σωρεία επιχειρημάτων τα οποία θα αντικρούονται με άλλες έρευνες της ιατρικής και η σύγχυση θα γίνεται ολοένα και πιο μεγάλη στον μελετητή. Σας λέω λοιπόν ότι οι ηδονές δεν είναι τίποτα άλλο από απολαύσεις οι οποίες ορίζονται ΟΧΙ ΠΛΕΟΝ ΑΠΟ ΜΝΗΜΕΣ αλλά από κάποιες ουσίες που υποκινούνται από την διέγερση των αισθητήριων οργάνων είτε αυτά βρίσκονται στο δέρμα και αφορούν την αφή, είτε στην ακοή και αφορούν τα ακούσματα είτε στην όραση και αφορούν τις εικόνες. Ομοίως λοιπόν η γεύση και η όσφρηση λειτουργούν μέσα από μνήμες οι οποίες ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΔΡΑΣΗ στην περίπτωση των ηδονών τις οποίες ΒΕΒΑΙΟΤΑΤΑ αισθάνεται ο άνθρωπος. Αφού λοιπόν ο άνθρωπος αισθάνεται και αυτό γίνεται διαμέσω των αισθητηρίων οργάνων οι μεγάλες απολαύσεις που ορίζονται ως ηδονές από ποιο μέρος της ψυχής θα μπορούσαν να δρουν και σύμφωνα με τον διαχωρισμό των σύγχρονων επιστημόνων ή του Πλάτωνα;;;;;;; ΣΑΦΩΣ και ο Πλάτωνας δεν είχε σκεφτεί τόσο βαθιά καθώς οι αισθήσεις δεν περιγράφονται ΠΟΥΘΕΝΑ και μπορούν να ενταχθούν και στις τρεις κατηγορίες στις οποίες διαχώρισε την ψυχή. Αυτό όμως ορίζει ένα κενό καθώς δεν ορίστηκε ΠΟΥΘΕΝΑ το κέντρο αντίληψης των ηδονών, κάτι το οποίο φαίνεται να προσπάθησε να το καλύψει ο Eπίκουρος αλλά οι γραφές που σώθηκαν δεν αρκούν για ένα τέτοιο συμπέρασμα.
<br />
<br />Το κενό αυτό λοιπόν ήρθε η ΣΟΦΙΑ ΘΕΟΥ να το καλύψει με την παρουσίαση του διαχωρισμού της ψυχής σε κάποιους Γέροντες μοναστηριών οι οποίοι είχαν τους σχετικούς προβληματισμούς καθώς μελέτησαν σύγχρονη ψυχολογία και αρχαία Ελληνική φιλοσοφία ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ των σοφιστών αλλά από τα ΚΑΘΑΡΑ κείμενα των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων τα οποία από ότι γνωρίζω κάποια από αυτά έχουν βρεθεί και μελετηθεί σε κάποια μοναστήρια από καθηγητές φιλοσοφίας στο παρελθόν των οποίων τα συγγράμματα έχουν θαφτεί πλέον στις βιβλιοθήκες και απλά κάποιοι αντλούν από αυτά τμήματα φράσεων για να αναπτύξουν την κοπτοραπτική τους την οποία ΠΑΡΑΔΟΞΩΣ ονομάζουν φιλοσοφία।
<br />
<br />Έτσι λοιπόν η ψυχή διαχωρίζεται με τρόπο που ΔΕΝ ΜΕΝΕΙ ΚΕΝΟ όταν τα τμήματα αυτής οριστούν ως νους και καρδιά।
<br />
<br />Σχετικά με την απόδειξη ότι η καρδιά αισθάνεται, αυτό είναι ΟΛΟΦΑΝΕΡΟ αλλά η επιστήμη ήρθε να μας το αποδείξει με τα πειράματα που έγιναν και έδειξαν κίνηση ουσιών από τον εγκέφαλο προς την καρδιά στο άκουσμα ήχων της φωνής αγαπημένου ανθρώπου αλλά και άλλων περιπτώσεων των ΧΙΛΙΑΔΩΝ πειραμάτων που έγιναν για να ανακαλυφθεί ο τρόπος που αισθάνεται ο άνθρωπος। Ήδη είχα αναφορά στους νευροδιαβιβαστές που ορίζουν τα συναισθήματα που παράγονται από τις αισθήσεις του μίσους και της αγάπης οι οποίες ορίζονται ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η καρδιά πονάει αβάσταχτα κάποιες στιγμές απώλειας αγαπημένου προσώπου λόγω θανάτου ή κατά τον χωρισμό κατά τον οποίο το ένα μέλος του ζευγαριού αγάπησε ΑΠΟΛΥΤΑ ΔΥΝΑΤΑ.
<br />
<br />Πέρα από την επιστήμη μπορώ να θυμίσω σε όσους έχουν ερωτευτεί, το πετάρισμα της καρδιάς που ορίζει την υλική ψυχική παρουσία εντός της καρδιάς, καθώς αυτό το πετάρισμα ΔΕΝ ΟΡΙΖΕΤΑΙ από ΚΑΜΙΑ ορμόνη ή ήχο αλλά μόνο από την μνήμη δηλαδή τις θύμησες του ανθρώπου προς τον οποίο υπάρχει μία απροσδιόριστη έλξη η οποία ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΧΕΣΗ έχει με τις φερομόνες που παρατηρούνται στο ζευγάρωμα των ζώων। Το γεγονός αυτό ορίζει ως ΑΝΟΗΤΟΥΣ αυτούς που θεωρούν ότι ο άνθρωπος φέρει γενετική αλυσίδα προερχόμενη από τα ζώα καθώς η καρδιά και οι λογισμοί ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΠΙΣΤΩΘΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΖΩΟ καθώς οι ΑΛΗΘΙΝΟΙ επιστήμονες βρίσκουν συνεχώς δράσεις που ονομάζονται ένστικτα, να καθορίζουν τις συμπεριφορές και την επικοινωνία των ζώων. Φυσικά τα συμπεράσματα αυτά για να γίνουν κατανοητά πρέπει ο άνθρωπος να έχει μελετήσει προσεκτικά πολλές έρευνες και μελέτες ΑΛΗΘΙΝΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ. Θα πρέπει να είναι σε θέση να μπορεί να ξεχωρίζει τις έρευνες- σκουπίδια που συνήθως βασίζονται στην στατιστική από τις αληθινές ΑΛΗΘΕΙΕΣ που αποκαλύπτουν οι επιστήμονες που δεν αρέσκονται στην φαντασιοπληξία αλλά αναζητούν ΑΠΤΕΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ για όσα στηρίζουν τα οποία ΟΥΔΕΠΟΤΕ γράφουν σε αντίθεση με τους μυθιστοριογράφους ψευτοεπιστήμονες. Κάποιες φορές μπορεί μέσα σε έρευνες που χρησιμοποιούν την στατιστική να υπάρχουν ΑΛΗΘΙΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ από ανθρώπους που υποθέτουν αρχικά και μπορεί στην πορεία να βρουν τρόπο να αποδείξουν αυτά που ΜΕ ΣΑΦΗΝΕΙΑ θέτουν υποθετικά υπόψη των αναγνωστών ή των ακροατών σε επιστημονικά συνέδρια.
<br />
<br /><strong>Η επικτητότητα των στοιχείων που συνθέτουν τον χαρακτήρα του ανθρώπου και ο έλεγχος αυτών </strong>
<br />
<br />Σε αυτήν την ενότητα θα αναδειχθεί η ανοησία στην κεφαλή των αστρολόγων-αστροριστρών οι οποίοι αποδίδουν στοιχεία του χαρακτήρα στον άνθρωπο σε σχέση με την θέση των άστρων। Επίσης θα αναδειχθεί η ανοησία στην κεφαλή των ψυχολόγων ερευνητών οι οποίοι αποδίδουν κληρονομικότητα σε ΠΛΗΡΩΣ ΕΠΙΚΤΗΤΑ χαρακτηριστικά.
<br />
<br />Πριν προχωρήσω λοιπόν θα θυμίσω σε όσους έχουν διδαχθεί Γενετική τον κανόνα της επιστήμης αυτής που ορίζει την δυνατότητα κληρονομικότητας σε ένα χαρακτηριστικό। Οι άλλοι απλά θα πρέπει να συμβουλευτούν κάποιο βιβλίο Γενετικής και να ενημερωθούν για να μην τους πωλούν φούμαρα και Γενετικές κορδέλες περί κληρονομικότητας στα στοιχεία που συνθέτουν τον χαρακτήρα.
<br />
<br />Στην γενετική για να οριστεί κληρονομικότητα πρέπει να υπάρχει το γονίδιο που ορίζει το στοιχείο που μελετάται। Όταν βρεθεί αυτό και βρεθούν και ΟΛΟΙ οι περιοριστικοί παράγοντες εκδήλωσης του γονιδίου ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ λήγει η έρευνα και ορίζει τα τελικά συμπεράσματα ΚΑΙ ΠΟΤΕ με μία απλά στατιστική ανάλυση με την οποία μερικοί ΑΝΟΗΤΟΙ θέλουν να μας παρουσιαστούν ως επιστήμονες διασύροντας την επιστήμη της ψυχολογίας αλλά και της Ιατρικής γενικότερα. Στις επιστήμες ΔΕΝ ΝΟΕΙΤΑΙ να μην γνωρίζει κάποιος τον κανόνα καθορισμού ενός χαρακτηριστικού ως επίκτητο ή κληρονομικό.
<br />
<br />Ο κανόνας λοιπόν που ορίζει την κληρονομικότητα λέει ότι ένα χαρακτηριστικό είναι κληρονομικό ΑΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΟ।
<br />
<br />Φυσικά η αναστρεψιμότητα δεν πρέπει να λαμβάνει χώρα με την χρήση φαρμάκων, καθώς πολλά γονίδια παράγουν κάποιες ουσίες οι οποίες δύναται με την ανάλογη χημειοθεραπεία να πάψουν να παράγονται και αφού ορίζουν παρεμποδιστικές συνθήκες δράσης του γονιδίου που ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ εξακολουθεί να υπάρχει και να ορίζει το χαρακτηριστικό।
<br />
<br />Τα στοιχεία λοιπόν που αναφέρονται στους χαρακτήρες των ανθρώπων έχουν βάση συχνά κάποια στοιχεία όπως πχ τον εγωισμό। Ως εγωισμός χαρακτηρίζεται το πάθος εκείνο που ορίζει την ιδιοτέλεια τους εαυτού. Αν ο άνθρωπος μάθει και αποφασίζει να μοιράζεται πλέον στην ζωή του τότε σταδιακά ο εγωισμός φθίνει και ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ. Άρα ο εγωισμός είναι στοιχείο αναστρέψιμο ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΝΟΗΤΟΣ θα μπορούσε να ορίζει κληρονομικότητα σε αυτόν.
<br />
<br />Άλλο στοιχείο που ορίζεται στους χαρακτήρες είναι η ζήλεια। Αν ο ζηλιάρης άνθρωπος ασκηθεί και εξαφανίσει τον εγωισμό του σταδιακά η ζήλεια ΘΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ καθώς ΠΟΤΕ ΠΙΑ το άτομο δεν θα θέλει να γίνουν δικά του όσα ανήκουν στους άλλους αλλά και ούτε θα φοβάται μην χάσει πχ τον σύντροφο, καθώς θα έχει μάθει ότι ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ να ορίζει τα θέλω του και η ζήλεια ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙ από την αγάπη κάτι το οποίο είναι αυτονόητο καθώς έχει τις ρίζες της στο μίσος. Αύξηση της ζήλειας ορίζει μείωση της αγάπης και αντίστροφα.
<br />
<br />Σοβαρότερο στοιχείο που απαντάται σε χαρακτήρες είναι η αλαζονεία। Είναι επίσης επίκτητη και αυτή καθώς η αλαζονεία είναι η υπέρμετρη εκείνη περηφάνια η οποία ορίζει τον άνθρωπο υπεράνω όλων και συχνά οι αλαζόνες είναι κατά πολύ κατώτεροι από τους ταπεινούς στον ίδιο χώρο ο οποίος είναι και αυτός που μελετάται το στοιχείο της αλαζονείας. Αναφέρω ως παράδειγμα την επαγγελματική γνώση κατά την οποία ο άνθρωπος που θα κυριαρχηθεί από την αλαζονεία θα θεωρήσει τον εαυτό του κορυφή και θα πάψει να ενημερώνεται για τις εξελίξεις. Ο ταπεινός ο άνθρωπος θα αναζητεί ΣΥΝΕΧΩΣ νέες γνώσεις και ενώ θα βρίσκεται σε κατώτερη θέση από τον αλαζόνα επαγγελματικά δύναται να γνωρίζει πολλά περισσότερα από τον άνθρωπο αλαζόνα. Αν ο άνθρωπος εμποδίζει την υπέρμετρη περηφάνια είναι επόμενο να γίνεται συνεχώς καλύτερος και το στοιχείο αυτό φυσικά είναι αναστρέψιμο καθώς ορίζεται απλά και εύκολα η επιλογή του ανθρώπου που θέλει να συμπεριφέρεται αλαζονικά ή όχι.
<br />
<br />Φυσικά δεν χρειάζεται να αναφέρω την οργιλότητα, την μνησικακία την γαστριμαργία ή την άσκηση κριτικής ως στοιχεία αναστρέψιμα καθώς ΟΛΑ ορίζονται από τις επιλογές σκέψης και δράσης του ατόμου।
<br />
<br />Με δεδομένη την πληθώρα σελίδων ανάλυσης των σχετικών από τους πατέρες της εκκλησίας μας οι οποίοι ασχολήθηκαν με την διδασκαλία της Κλίμακας θεωρώ ότι δεν χρειάζεται να προχωρήσω σε βαθύτερες αναλύσεις καθώς εδώ η συγγραφή είναι μιας λακωνικής πραγματείας και δεν αρμόζει να γίνω περισσότερο αναλυτικός στις έννοιες। Ήδη απέδειξα πολλά που στους νόες αποκτούν υπόσταση λόγου ενώ στους ανόητους μοιάζουν με ανοησίες καθώς δεν έχουν γνώσεις και κρίση για να ξεχωρίσουν τις ΑΛΗΘΙΝΕΣ επιστημονικές έρευνες από τις στατιστικές μελέτες οι οποίες αποτελούν στοιχεία που ορίζουν ενδείξεις και συχνά η χρήση της στατιστική ορίζει ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΨΕΥΔΗ για την επιστήμη βασιζόμενη στην αρχή της πλειοψηφίας η οποία μπορεί να οριστεί από επιλεγμένο δείγμα το οποίο θα ορίζει και το τελικό αποτέλεσμα.
<br />
<br /><strong>Επίλογος </strong>
<br />
<br />Μετά λοιπόν από όλα αυτά γίνεται κατανοητό ότι η ψυχολογία είναι μια επιστήμη η οποία αναπτύσσεται ραγδαία και μένει από όλους εμάς να είμαστε προσεκτικοί όταν ζητάμε υποστήριξη από αυτούς। Καλό θα είναι να μην αποφεύγεται τις συμβουλές των ψυχολόγων καθώς συχνά μπορεί μία μικρή παρότρυνση που μπορεί να σας δώσουν ή να αποφασίσετε μόνοι σας μετά από συζητήσεις, ορίζει τελικά την ψυχική ηρεμία ή αν θέλετε αποκατάσταση όπως την ονομάζουν ΚΑΚΩΣ οι επιστήμονες.
<br />
<br />Η σκέψη ΕΛΕΓΧΕΤΑΙ και όταν ελεγχθεί μπορεί να ορίσει εσώτερη γαλήνη και ευτυχία καθώς ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ στα σκουλήκια(αρνητικές σκέψεις) να κατατρών τα σωθικά μας । Επίσης μπορεί ο έλεγχος της σκέψης να μην επιτρέψει και πολλά ακόμη «σκουλήκια» να δράσουν τα οποία είναι αυτά που κατατρώνε την αγάπη. Αναφέρομαι στον εγωισμό, στην οργιλότητα, στην μνησικακία, στην ζήλεια και τέλος στα ακόμη μεγαλύτερα σκουλήκια τα οποία είναι αίτια μη απόκτησης της καταξίωσης τόσο κοινωνικά όσο και επαγγελματικά. Αναφέρομαι στην έπαρση και την αλαζονεία οι οποίες καταστάσεις είναι και αυτές που εμποδίζουν την ταπεινότητα να εμφανιστεί.
<br />
<br />Η ταπεινότητα ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ δεν είναι αρνητικό χαρακτηριστικό και όπως δίδαξαν τα σοφιστάκια της αρχαίας αλλά και της σύγχρονης εποχής όπως ο Λιαντίνης(ΔΙΔΑΞΕ σοφιστική) αλλά είναι Η ΚΟΡΥΦΩΣΗ η οποία επιτρέπει την εκδήλωση ΥΠΕΡΤΑΤΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΑΓΑΠΗΣ όπως η αυτοθυσία।
<br />
<br />Εύχομαι ΟΛΟΙ ΣΑΣ να επιλέξετε να βαδίσετε τον δρόμο της αρετής δηλαδή της αγάπης και όπως δίδαξε ο Σωκράτης και κατ’ επέκταση ο Πλάτωνας, αλλά και οι περισσότεροι από τους αρχαίους φιλοσόφους। Αν αναφέρω ονόματα θα ξεχάσω πολλούς και έτσι αρκούμαι στους μαθητές του Σωκράτη που είναι γνωστοί, στους επτά σοφούς της αρχαιότητας αλλά και σε άλλους που είναι λιγότερο γνωστοί ως φιλόσοφοι και περισσότερο ως συγγραφείς ή ποιητές όπως ο Αριστοφάνης( ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ ΒΕΒΑΙΟΤΑΤΑ) και οι τρεις τραγικοί βεβαίως, ο Διογένης ο Πιθαρογέννητος που είχε περίσσεια από χιούμορ, αλλά και ο γνωστός μέθυσος ποιητής γνωστός ως ο Ανακρέων ο Γελαστός Γίγαντας. ΚΟΡΥΦΗ ΟΛΩΝ ήταν ο αρχαιότερος των Ελλήνων φιλοσόφων, ο Ερμής ο τρισμέγιστος ο οποίος βάλλεται από τους σύγχρονους σοφιστές οι οποίοι νομίζουν ότι οι αρχαιολόγοι είναι ικανοί να ορίσουν την αξιοπιστία των γραφών όταν καθηγητές των παρελθόντων δεκαετιών με συμψηφισμό γραφών πέτυχαν και καθάρισαν πολλά από τα στρεβλά κείμενα που προήλθαν από τους σοφιστές όπως ο Ψευδοπλούταρχος και πολλοί Ρωμαίοι, που παρουσιάστηκαν ως φιλόσοφοι, αλλά αν μελετηθούν θα διαπιστώσει κανείς ότι η σοφία τους είναι στοιχείο που προήλθε από αντιγραφές Ελλήνων ενώ οι γραφές τους είναι ασυναρτησίες καθώς ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΥΣ δεν ανέλυε τις έννοιες όπως πχ ο Ξένος ο Ελεάτης στους διαλόγους του Πλάτωνα ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ(από τους αρχαίους φιλόσοφους).
<br />
<br />Ας είναι ο δρόμος της αγάπης ανοιχτός ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ.ΓΙΩΡΓΗΣhttp://www.blogger.com/profile/03063122288838834335noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5258792922897995106.post-44072727864489994222010-07-25T10:37:00.003+03:002010-07-25T11:35:48.259+03:00H έννοια ελευθερία και η σύνδεση-σχέση αυτής με την αγάπη.<span style="font-weight: bold;">Εισαγωγή στην έννοια της ελευθερία</span><br /><br />Η ελευθερία είναι το ζητούμενο του κάθε ανθρώπου αλλά ακόμη και του κάθε ζωντανού οργανισμού. Ενδεικτικά θα αναφέρω για τα ζώα την κατάσταση μελαγχολίας που βιώνουν όταν βρίσκονται φυλακισμένα, αλλά και τα φυτά τα οποία τείνουν να απελευθερωθούν από ότι τα εμποδίζει να βλέπουν προς το φως και όταν είναι δυνατό να προσπεράσουν το εμπόδιο που τους τίθεται.<br /><br />Η έννοια ελευθερία λοιπόν ορίζεται από την απουσία οποιουδήποτε εμποδίου που μπορεί να τεθεί στην διαγεγραμμένη πορεία του κινούμενου αυτού αντικειμένου. Ανέφερα το κινούμενο αντικείμενο γιατί έχει μεγάλη σημασία ως προς την αναφορά της η κίνηση, η οποία ορίζει τελικά και αυτό το φαινόμενο το οποίο ονομάζεται ζωή. Ο ορισμός της ζωής είναι αυτός που τελικά δίνει την κατεύθυνση προς την οποία μπορεί να οριστεί η ελευθερία με τρόπο ο οποίος δεν θα αποδέχεται ΟΥΔΕΜΙΑ αμφισβήτηση και επίσης ΠΟΤΕ δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ουτοπική κατάσταση. Δεν θα μπορούσα ποτέ να κρύψω το γεγονός ότι για πολλά χρόνια θεωρούσα ως ουτοπία την αναζήτηση της ΠΛΗΡΟΥΣ ελευθερίας, μέχρι που μελέτησα τα γραπτά του Επίκουρου και γνώρισα μία άλλη ερμηνεία άγνωστη σε εμένα της ετυμολογίας της λέξεως ελευθερία. Η ερμηνεία αυτή βρίσκεται στο λεξικό του Σουΐδα και είναι αυτή που ορίζει ως ελευθερία την πορεία προς την αγάπη και όπως ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ αναφέρει ο Επίκουρος.<br /><br />Με ποιο τρόπο λοιπόν η πορεία προς την αγάπη ορίζει τελικά την ελευθερία;<br /><br />Πριν προχωρήσω στην ανάλυση της πορείας αυτής η οποία τελικά θα ολοκληρώσει το θέμα, θεωρώ ότι πρέπει να θιχθούν σημαντικές αναφορές ελευθερίας και ανελευθερίας οι οποίες θα ορίσουν τελικά και θα γίνει κατανοητός ο τρόπος με τον οποίο ελευθερώνει τελικά η πορεία προς την αγάπη από κάθε γεγονός το οποίο θα μπορούσε να είναι εμπόδιο στην πορεία του όντος που λέγεται άνθρωπος.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Ο ορισμός αυτού που ονομάζεται ζωή και η ετυμολογία της έννοιας ελευθερία</span><br /><br />Πριν προχωρήσω λοιπόν στα εσώτερα της ανάλυσης του θέματος και όπως αυτό προσδιορίστηκε αρχικά, θα ήθελα να παρουσιάσω τον ορισμό της ζωής και της ελευθερίας και όπως αντιλαμβάνομαι εγώ το φαινόμενο αυτό. Παρόμοιοι ορισμοί του φαινομένου της ζωής έχουν δοθεί ήδη από πολλούς επιστήμονες στα συγγράμματα ή βιβλία που έχουν δημοσιεύσει με θέματα γενετικής, βιολογίας, βοτανολογίας ή παρεμφερών επιστημών.<br /><br /><span style="font-style: italic;">Ο ορισμός της έννοιας ζωή</span><br /><br /><span style="color: rgb(204, 102, 0);">Ως ζωή λοιπόν εγώ αντιλαμβάνομαι το χαρακτηριστικό αυτό που ορίζει ένα σύστημα υλικών να διαθέτει αυτόβουλη κίνηση και περιλαμβάνει το στοιχείο της γενέσεως.</span><br /><br />Στον ορισμό αυτό δεν θα μπορούσαν ποτέ να ενταχθούν τα ρομποτοειδή κινούμενα υλικά τα οποία δεν διαθέτουν αυτόβουλη κίνηση, και φυσικά δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι διαθέτουν το στοιχείο της γενέσεως καθώς δεν έχουν δυνατότητες να παράγουν άλλα αυτόβουλα υλικά. Επίσης η κίνησή τους έχει οριστεί από τον προγραμματιστή και αν τα ίδια ποτέ πετύχουν διαμέσω της εισαγωγής μιας μορφής σκέψης να παρασκευάζουν απογόνους ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση η κίνησή τους είναι ετερόβουλη και η αναπαραγωγή δεν υφίσταται καθώς σε κάθε περίπτωση θα πρόκειται για ανακατασκευή στα πρότυπα της αρχικής κατασκευής στην οποία ή από την οποία δόθηκε η κίνηση. Στο μέλλον θα πετύχει ο άνθρωπος να παράγει ζωή ή καλύτερα ΝΑ ΑΝΑΠΑΡΑΓΑΓΕΙ την ζωή με την χρήση ρομποτοειδών μηχανημάτων αλλά ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση ενώ τα παραγόμενα υλικά μπορούν να διαθέτουν το φαινόμενο που λέγεται ζωή ο υπεύθυνος παρασκευαστής είναι και θα είναι ΠΑΝΤΑ ο άνθρωπος ο οποίος όρισε τον προγραμματισμό της δράσης των μηχανημάτων αυτών που μοιάζουν ή θα μοιάζουν ως υλικά τα οποία φέρουν το στοιχείο της ζωής.<br />Είναι σαφές ότι υπάρχει ειδοποιός διαφορά στο υλικό το οποίο μοιάζει να φέρει ζωή και στο οποίο πραγματικά φέρει ζωή. Εδώ οι πραγματιστές ΔΙΑΓΡΑΦΟΥΝ ότι διαπιστώνουν ότι μοιάζει με το υπό μελέτη αντικείμενο και όπως ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ διαχωρίζει ο Ξένος ο Ελεάτης στον διάλογο του Πλάτωνα «Σοφιστής» αυτούς που μοιάζουν με αυτούς που πραγματικά είναι. Έτσι και οι αληθινοί φιλόσοφοι ξεχνούν αυτό που μοιάζει και μένουν σε αυτό που πραγματικά είναι, ορίζοντας ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΑΦΗΝΕΙΑ όχι την αληθοφάνεια αλλά την ΜΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ αλήθεια.<br /><br /><span style="font-style: italic;">Ο ορισμός της έννοιας ελευθερία</span><br /><br />Στο λεξικό του Σουΐδα μπορεί να βρει κανείς την ερμηνεία της έννοιας ελευθερία ως πορεία προς την αγάπη ή κάπως παρομοίως. Πως όμως προκύπτει αυτή η ερμηνεία και ποια η ΑΛΗΘΙΝΗ ετυμολογία της λέξεως;;<br /><br />Πολύ απλά λοιπόν βρίσκει κανείς διάσπαρτα σε παλιά βιβλία την ερμηνεία που θα αναφέρω την οποία οι σύγχρονοι νεοσοφιστικοί κύκλοι αποκρύπτουν μην θέλοντας να κατανοήσουν την ανάλυση και την φιλοσοφία του Επίκουρου καθώς η υψηλοφροσύνη τους έχει κυριεύσει, σε βαθμό που να θεωρούν πως είναι παντογνώστες, αλλά μην γνωρίζοντας πόσα κυβικά αέρια παράγει ο πισινός τους κατά την διάρκεια του έτους. Φυσικά αστειεύομαι δείχνοντας στους ανθρώπους αυτούς την αξία της ταπεινότητας καθώς όσα και αν γνωρίζουν ή αν γνωρίσουν στην ζωή τους, αυτά που αγνοούν θα συνεχίζουν να είναι άπειρα εμπρός σε όσα ήδη έχουν μάθει. Αυτή είναι η ταπεινότητα που δίδαξε ο Σωκράτης με την παραδοχή του μεγέθους της αγνοίας του που ο Λιαντίνης θεώρησε ως ειρωνεία καθώς δεν μπορούσε να φανταστεί πως είναι δυνατόν ένας φιλόσοφος να διακρίνεται στην ταπεινότητα ενώ ο ίδιος είχε κυριευτεί από υψηλοφροσύνη η οποία τον οδήγησε στην απόφαση να ορίσει μόνος του την ώρα του θανάτου του και να ελευθερωθεί από την δέσμια κατάσταση που του όρισε η θνητή ζωή, ενώ στην πραγματικότητα ήταν δέσμιος μίας κατάστασης που ο ίδιος όρισε, η οποία τον οδήγησε σε απόφαση «μη ζωής» και τελικά ηττημένο και δέσμιο του θανάτου τον οποίο παραδόξως θεώρησε ότι νίκησε αν και ουσιαστικά βρέθηκε δέσμιος στην αγκαλιά αυτού.<br />Η αναφορά μου στον Λιαντίνη όρισε ουσιαστικά τον τρόπο δράσης των σοφιστών που χαρακτηρίζουν ως ελευθερίες εκείνες τις καταστάσεις που στην πραγματικότητα είναι ανελευθερίες και όπως θα περιγράψω πολλές εκφάνσεις στην συνέχεια।<br /><br />Η λέξη ελευθερία λοιπόν προέρχεται από τα συνθετικά «ελ»+ «ευ»+ «θ»+ «έρως».<br /><br />«Ελ» είναι η λέξη της αρχαίας Αραμαΐκής από την οποία προήλθε το ελεύσομαι και θα μπορούσε να ταυτιστεί εδώ με το πορεύομαι.<br /><br />«Ευ» είναι σαφές ότι πρόκειται για το αρχαίο ευ= καλό<br /><br />«Θ» είναι η σύντμηση του άρθρου<br /><br />Και τέλος «έρως» είναι η αγάπη καθώς στην αρχαιότητα η λέξη χρησιμοποιήθηκε με αναφορά ΠΑΝΤΑ στην υπέρτατη μορφή αγάπης και όχι όπως νομίζουν σήμερα μερικοί αναλυτές που διαλύουν στην αρχαία Ελληνική γλώσσα δημιουργώντας ερμηνείες τόσο φτωχές, όση φτώχεια διαθέτει ο νους τους για μία γλώσσα ΠΑΝΑΞΙΑ η οποία ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να μπει σε καλούπια και όπως προσπαθούν να πράξουν ορισμένοι.<br /><br />Είναι σαφές ότι θα μπορούσε να ερμηνευτεί η λέξη ελευθερία είτε ως «πορεία προς την αγάπη» σε ελεύθερη μετάφραση, είτε ως κατάσταση που «ελεύσεται ή ελεύθεται της αγάπης». Η ερμηνεία αυτή μπορεί να θεωρηθεί ως η πλήρη απόδοση των συνθετικών που ορίζουν την έννοια ελευθερία.<br /><br />Καθιστώ σαφές ότι κάποιος με περισσότερες γνώσεις ετυμολογίας θα μπορούσε να ορίσει πληρέστερα την έννοια και σύμφωνα με όσα ήδη παρέθεσα εδώ συμπληρώνοντας τα τυχόν κενά που αφήνω καθώς δεν ενδιαφέρομαι για δημιουργία εντυπωσιασμού διαμέσω της ανάλυσης της ετυμολογίας μιας λέξεως, αλλά για την φιλοσοφία που προκύπτει από την αναζήτηση της ελευθερίας την οποία πολλοί ζητούν καθώς συχνά γίνονται δέσμιοι μικρών καταστάσεων που ορίζουν μεγάλες σκλαβιές και αναζητούν ελευθερίας σε μεγάλες φυλακές στις οποίες ζητούν να εγκλειστούν νομίζοντας ότι έτσι θα βρουν το ΚΑΚΩΣ ορισμένο ως θεμιτό, ένα θεμιτό στο οποίο οι σοφιστές(όπως ο Καντ ή ο Καμύ) τους οδήγησαν με την θόλωση που προκαλούν στις έννοιες ως γνωστόν।<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Οι «τρίχες» ελευθερίας τις οποίες άγγιξε ο Καντ με μία μόνο του φράση</span><br /><br />Η επίμαχη φράση του Καντ είναι αυτή την οποία χρησιμοποιεί σήμερα πολύς κόσμος για να εκφράσει μία κατάσταση η οποία ΣΕ ΚΑΜΙΑ περίπτωση δεν είναι αυτή που οριοθετεί στοιχείο μίας ελευθερίας αλλά αντιθέτως ορίζει κατά βάθος μία ΤΕΡΑΣΤΙΑ ανελευθερία. Η φράση στην οποία αναφέρομαι είναι η εξής:<br /><br /><span style="font-style: italic;">«Η ελευθερία του ενός σταματά εκεί που αρχίζουν να θίγονται τα όρια της ελευθερίας των άλλων»</span><br /><br />Είναι δύσκολο κάποιος να προσδιορίσει την φράση αυτή φιλοσοφικά σε βαθμό που να ορίζει όντως μία πραγματική ελευθερία καθώς ουσιαστικά ορίζει την ανελευθερία του ανθρώπου από την παρουσία των άλλων χωρίς να αναλύει τις κοινωνικότητες και τις καταστάσεις που διέπονται εντός κοινωνικού συνόλου.<br /><br />Θα γίνω παρακάτω περισσότερο σαφής καθώς θέλω να προσδιορίσω αρχικά αυτά που επάγονται της φράσης αυτής καθώς ορίζεται η ΣΚΛΑΒΙΑ στην έννοια ελευθερία στην οποία ουσιαστικά μπαίνουν φραγμοί καθώς ορίζεται η παύση της ελευθερίας. Αν ορίσει κάποιος περιορισμό της ελευθερίας τότε δεν ομιλεί για ελευθερία αλλά για μία σκλαβιά. Είναι σαν να προσδιορίζεται φραγμός στο άπειρο καθώς ορίζεται το όριο αυτού και προσδιορίζει κάποιος ως υπαρκτό το τελικό σημείο. Αν κάτι τείνει στο άπειρο ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ να προσδιορίσει κάποιος το τελικό σημείο και έτσι ορίζεται και στο σύμπαν που είναι αχανές και δεν μπορεί φιλοσοφικά παρά να είναι πεπερασμένο εξ ορισμού του καθώς πρόκειται για το σύνολο των πάντων. Είναι διαφορετικά λοιπόν να μιλάει κάποιος για το όριο από το να ομιλεί για το τέλος του απείρου στο οποίο πνίγονται χιλιάδες στοχαστές, από την ανοησία της κεφαλής των σοφιστών που διασκεδάζουν υποβάλλοντας σπαζοκεφαλιές στους συνομιλητές τους. Οι μαθηματικοί όρισαν με το όριο, εκείνο το σημείο του απείρου το οποίο δεν μπορούν να προσδιορίσουν και έτσι με μαθηματικές πράξεις μπορούν και δεν χάνονται στο άπειρο καθώς ορίζουν το σύνολο των σημείων μιας συντεταγμένης τα οποία υπάρχουν μέχρι το σημείο εκείνο που προσδιορίζεται ως όριο.<br /><br />Είναι σαφές λοιπόν ότι ο Καντ υπέβαλλε σε σκλαβιά την έννοια ελευθερία ορίζοντας το τέλος αυτής. Αν υπάρχει τέλος της ελευθερίας τότε αυτό που προκύπτει ΜΟΝΟ ΣΚΛΑΒΙΑ μπορεί να θεωρηθεί. Αν οριστεί το τέλος της ελευθερίας τότε αυτόματα αυτή παύει να υπάρχει ως έννοια και προφανώς δεν ομιλούμε πλέον για ελευθερία αλλά για ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.<br /><br />Είναι προφανές λοιπόν ότι για να έχει υπόσταση η ελευθερία κατά πως την ορίζει ο Καντ στην διατριβή του «Αγωγή και ελευθερία» πρέπει ο μελετητής να προσδιορίσει πολλά από τα απροσδιόριστα του Καντ τα οποία μένουν μετέωρα καθώς πολύ απλά αντέγραψε και παράφρασε τον Αριστοτέλη και κατ’ επέκταση τον Επίκουρο, μη όντας ικανός να συλλάβει την έννοια ελευθερία στην πραγματιστική της προσέγγιση και στη συνέχεια όρισε διάσπαρτες σκέψεις εντάσσοντας διάφορες ασυναρτησίες σοφιστικής προέλευσης εκμεταλλευόμενος τις έννοιες ηθική και αγωγή. Η μελέτη του ΟΥΔΕΜΙΑ αναφορά έχει στην ολοκλήρωση της ψυχής κατά πως δίδαξε ο Αριστοτέλης, η οποία σε μία πλήρη αγωγή που προωθεί «το ηθικόν» είναι σαφές ότι ορίζει ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ ενεργειών και πράξεων και φυσικά αρετών καθώς ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΑΓΩΓΗ δεν γίνεται να μην καλλιεργηθούν πλήρως οι αρετές. Αν δεν διδαχθεί η ολοκλήρωση της ψυχής τότε είναι φανερό ότι πολλές από τις ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ αρετές θα μείνουν έξω από την διαδικασία, καθώς αυτές οι αρετές δεν είναι αρεστές σε άτομα σαν τον Καντ ή τον Λιαντίνη που προανέφερα. Αναφέρομαι στις αρετές που επάγονται της ταπεινοφροσύνης φυσικά.<br />Η καπηλεία της διδασκαλίας της αρετής ήταν χαρακτηριστικό το οποίο έφεραν οι σοφιστές. Η παρουσία έπαρσης δηλαδή η απουσία ταπεινότητας την οποία θεωρούσε μιαρό χαρακτηριστικό ο Λιαντίνης όπως και ο κάθε σοφιστής είναι επόμενο να καλλιεργήσουν την ιδιοτέλεια και ο αλτρουισμός που δίδαξε ο Επίκουρος παύει να έχει υπόσταση ακόμη και στην περίπτωση της παραμικρής έπαρσης. Είναι σαφές λοιπόν ότι άνθρωποι που δεν διδάσκουν ταπεινότητα είναι ΠΛΗΡΩΣ ΑΔΥΝΑΤΟ να φτάσουν στην ολοκλήρωση της ψυχής καθώς θα είναι δέσμιοι των ιδιοτελειών τους.<br /><br />Πως όμως μπορεί να οριστεί ΑΛΗΘΙΝΑ η ελευθερία;<br /><br />Πως μπορεί κάποιος να απαγκιστρώσει την σκέψη του από το γεγονός ότι ο Καντ έλαβε τιμές όντας εξαιρετικά αδαής στρεβλώνοντας την ελευθερία και επάγοντας αυτήν σε καλούπια;<br />Για να απαντηθεί το παραπάνω ερώτημα θεωρώ ότι πρέπει πρωταρχικά να οριστούν μερικές σημαντικές ανελευθερίες. Η αναφορά μου στις ιδιοτέλειες προσδιορίζει και το επόμενο κεφάλαιο καθώς πολλές ανελευθερίες έχουν αφετηρία από αυτές.<br /><br />Εδώ κάπου θέλω να αναφέρω τον φτηνό ισχυρισμό ορισμένων που σε συζητήσεις που είχα και έχω μου αφαιρούν το δικαίωμα να αμφισβητήσω τον Καντ επειδή έλαβε τιμές. Τις τιμές έκριναν ότι έπρεπε να του αποδοθούν άνθρωποι που ήταν κατά πολύ κατώτεροι σε επίπεδο γνώσης από αυτόν και θαμπώθηκαν από την χρήση των σοφιστιών καθώς δεν ήταν σε θέση να κατανοήσουν τις κυκλικές λογικές που στην περίπτωση της επίμαχης φράσης του Καντ ο ίδιος ορίζει μία μικρή ανελευθερία να εμποδίζει την πλήρη ελευθερία. Είναι κρίμα λοιπόν να θεωρούνται σοφοί οι σοφιστές οι οποίοι με σωρεία από μπούρδες θάμπωσαν τους αδαής και έλαβαν τίτλους τους οποίους ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΑΞΙΖΑΝ να λάβουν.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Παραδείγματα ελευθεριών και ανελευθεριών και η σχετικότητα που προκύπτει στην έννοια ελευθερία.</span><br /><br />Στην ενότητα αυτή θα προσδιορίσουμε την σχετικότητα της ελευθερίας για να πετύχουμε στην συνέχεια να αφαιρέσουμε από αυτήν κάθε καλούπι στην οποία υποβάλλουν την έννοια όσοι θεωρούν ως ουτοπία την απόκτηση κατάστασης η οποία δεν θα προσδιορίζεται από όρια στα οποία θα εγκλειστεί αυτή. Με τον τρόπο αυτό της αποκρυπτογράφησης των τεχνασμάτων πειθούς σοφιστικής χρήσεως θα οριστεί η έννοια ελευθερία ως μία κατάσταση στην οποία δεν θα αποδέχεται ΚΑΝΕΝΑ περιορισμό και θα αποτελεί μία κατάσταση η οποία όχι μόνο δεν θα είναι ουτοπία, αλλά θα είναι μία κατάσταση ΠΛΗΡΩΣ εφικτή, τόσο για αυτούς που πιστεύουν στην αιώνιο ζωή όσο και για όσους δεν θέλουν να πιστέψουν στην αθανασία της ΥΛΙΚΗΣ ψυχής και την αιωνιότητα που απορρέει από την πίστη αυτής.<br /><br />Θυμίζω ότι στην φιλοσοφία των πραγματιστών ως άυλο μπορεί να χαρακτηριστεί ΜΟΝΟ ΤΟ ΚΕΝΟ, όπως κενός είναι ο νους όσων στηρίζουν τις απόψεις περί άυλου της ψυχής. Εφόσον ο νους είναι τμήμα της ψυχής είναι φανερό ότι απουσία ύλης καθιστά κενό όποιον θεωρεί ότι είναι άυλος ο νους όπως και η ψυχή. Η αναφορά μου είναι για τους μηδενιστές, ενώ όσοι θεωρούν ότι ο νους είναι στις κυψελίδες του εγκεφάλου ΝΑΙ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΙΟ, αλλά πρόκειται για ύλη η οποία είναι διαφορετικής υφής και δεν έχει σχέση με τα γνωστά κύτταρα και επομένως δεν είναι εφικτό να ανιχνευτεί αυτή με τα όργανα που χρησιμοποιούνται από την Ιατρική, αν και το πείραμα ζύγισης ετοιμοθάνατου ανθρώπου και ζώου έδειξε ότι μετά θάνατον το ζώο δεν είχε απώλεια βάρους, ενώ ο άνθρωπος ΝΑΙ γεγονός το οποίο μόνο κενοί εγκεφάλου άνθρωποι μπορούν να αμφισβητήσουν και όπως συμβαίνει από τους μηδενιστικούς σοφιστικούς κύκλους και τους ψευτοάθεους. Η διαφορά του βάρους οριοθετεί το ταξίδι της ψυχής στον χώρο αναπαύσεως των ψυχών που είναι ανατολικά κατά την ώρα της Θείας Λειτουργίας, δηλαδή σε ευθεία γραμμή (ένα νεφέλωμα κάπου στο σύμπαν) κοιτώντας το Ιερό κατά πως διδάσκει η Ορθόδοξη ΙΕΡΑ παράδοση.<br /><br />Ας προχωρήσουμε λοιπόν σε ανάλυση των ελευθεριών και ανελευθεριών με στόχο την ανάδειξη του σοφιστικού λόγου που οδηγεί χιλιάδες νέους στην αναρχία και στην αντιεξουσιαστική βία και τελικά σε μία ανώτερη σκλαβιά οδηγώντας αυτούς σε φυλακές ή σε αυτοκτονίες και τέλος σε τύψεις οι οποίες ορίζουν μία συνεχή δυστυχία για τα άτομα τα οποία επιλέγουν την αλλαγή πορείας από το μίσος των αντιεξουσιαστών στην αγάπη και σε καταστάσεις μεγαλύτερης ελευθερίας.<br /><br /><span style="font-style: italic;">Η γονική νουθεσία και η ψεύτικη ανελευθερία που συχνά υφίσταται</span><br /><br />Είναι πολλές οι περιπτώσεις λοιπόν που τα παιδιά αισθάνονται ανελεύθερα λόγω της γονικής νουθεσίας. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για ανελευθερία σε κάθε περίπτωση καθώς συχνά οι προτροπές για συνετή ζωή δεν ορίζουν απαγορευτική πορεία των παιδιών στην ζωή τους, αλλά απλά συμβουλές. Εδώ οφείλω να τονίσω το ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΛΑΘΟΣ που εκφράζεται από ορισμένους νέους που τυφλά αποδέχονται τον σοφιστικό λόγο ανεύθυνων ανθρώπων που όρισαν ως ανελευθερία ακόμη και την νουθεσία των γονέων. Η έκφραση που ακούγεται σε αυτές τις περιπτώσεις είναι «αφήστε με να κάνω το λάθος» και εδώ είναι το ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΛΑΘΟΣ των νέων που ζητούν από τους γονείς τους να εγκληματήσουν εις βάρος τους αφήνοντας αυτούς να πέσουν στον γκρεμό μην δίνοντας μια χείρα βοηθείας δείχνοντας τον ίδιο τον γκρεμό.<br /><br />Η φράση αυτή των νέων ορίστηκε από ΑΝΕΥΘΥΝΑ ΑΤΟΜΑ τα οποία επέλεξαν ή πείστηκαν με την χρήση της φράσης αυτής, να ορίσουν πορεία προς πράξεις τις οποίες ο Αριστοτέλης ονόμαζε «κακίες» δηλαδή προς πράξεις αντίθετες των αρετών. Πείθονται λοιπόν οι νέοι και εισάγουν την σκέψη τους προτρέποντας τους γονείς να τους αφήσουν να βαδίζουν στα μονοπάτια τα οποία δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν, μονοπάτια από τα οποία οι γονείς πέρασαν και βίωσαν την οδυνηρότητα αυτών. Με τον τρόπο αυτό καραδοκούν στην γωνιά αυτοί που πείθουν τους νέους να δοκιμάζουν τις ανήθικες πράξεις, είτε ηδονών είτε άλλες πράξεις, και εκμεταλλεύονται αυτούς τους ανεύθυνους όσοι θέλουν να ωφεληθούν αδιαφορώντας για την κατάπτωση της κοινωνίας της οποία προάγουν.<br /><br />Είναι συνετό λοιπόν οι νέοι να δέχονται τις συμβουλές των γονέων και με σύνεση αλλά και σωφροσύνη να προχωρούν την πορεία της ζωής τους με κατεύθυνση αρετών. Με την αναζήτηση της αρετής οδηγούνται σε πράξεις από τις οποίες θα αποδώσουν και θα λάβουν αγάπη και με τον τρόπο αυτό θα οριοθετήσουν ΑΝΩΤΕΡΕΣ ελευθερίες και όπως θα εξηγήσω σε επόμενο κεφάλαιο.<br /><br />Φυσικά η πιεστική γονική νουθεσία είναι όντος ανελευθερία και καλό είναι οι γονείς να νουθετούν με συμβουλές και να επιτρέπουν στο παιδί την κακοτοπιά ελπίζοντας ότι θα μάθει από το «πέσιμο». Όταν το παιδί τους σκοντάψει και πέσει, αντί να το μαλώσουν γιατί έπεσε είναι καλό να είναι εκεί για να το βοηθήσουν να σηκωθεί και να συνεχίζουν να δίνουν συμβουλές οι οποίες θα προάγουν την σύνεση στο παιδί τους.<br /><br />Όταν ο γονέας απαγορέψει το διάβα του παιδιού από ένα μονοπάτι είναι μαθηματικά βέβαιο ότι το παιδί μην γνωρίζοντας το γιατί δεν πρέπει να διαβεί αυτήν την πορεία, θα το διαβεί και θα οδηγηθεί στην κατάπτωση τελικά καθώς δεν θα επιλέξει την σύνεση στην πορεία του. Αν το παιδί διδαχθεί από τα λάθη των άλλων μελών της τοπική ή μακρύτερης κοινωνίας, τότε είναι πολλές οι πιθανότητες να μην επιλέξει την καταστροφική πορεία δοκιμάζοντας, καθώς θα έχει γνωρίσει τα παθήματα των άλλων και δεν θα θέλει να πάθει τα ίδια. Αν βέβαια δεν διαθέτει σύνεση τότε ελπίζουμε απλά να μάθει μόνο του το παιδί από τα μαθήματα και φροντίζουμε να του δείξουμε πως να ατσαλωθεί σαν χαρακτήρας από αυτά. Είναι προτιμότερο λοιπόν να του δείξουμε τον δρόμο της σκληραγώγησης και όταν το παιδί ορίσει ανυπακοή, αντί να το μαλώνουμε ή να γκρινιάζουμε για ότι έπραξε ήδη, δηλαδή για γεγονός το οποίο είναι ήδη τετελεσμένο και επομένως μη αναστρέψιμο.<br /><br /><span style="font-style: italic;">Η περίπτωση του γάμου και οι διάφορες μορφές κοινωνικότητας</span><br /><br />Ο γάμος θεωρείται από πολλούς ανελευθερία και εμμέσως όντος ναι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί έτσι, αλλά στην πραγματικότητα τα πράγματα δεν έχουν έτσι ακριβώς, καθώς ο άνθρωπος έχει μέσα του έμφυτα ένστικτα τα οποία του δόθηκαν από τον Θεό για να φτάσει τελικά σε απογόνους και την συνέχιση των γεννήσεων μέχρι τα ύστατα χρόνια του ανθρώπου στην Γη και όταν ο ίδιος ο άνθρωπος θα ορίσει το τέλος του θνητού κόσμου.<br /><br />Οι εσώτερες ανάγκες του ανθρώπου για σύζευξη έχουν να κάνουν με την ψυχική αναζήτηση του τμήματος της ψυχής το οποίο κατά την ψυχική ένωση διαμέσω ενός γάμου θα ορίσει μία ολοκλήρωση σαν αυτή που νιώθουν οι πραγματικά ερωτευμένοι οι οποίοι έχουν χτίσει μια σχέση στα πλαίσια της τέλειας ένωσης η οποία ορίζεται από την ΑΠΟΛΥΤΗ αγάπη.<br /><br />Το κενό του ανθρώπου στην ψυχή για όσο καιρό μένει αυτή αζευγάρωτη, ορίζει μία σκλαβιά την οποία πολλοί πετυχαίνουν και δεν επιτρέπουν την εμφάνισή της. Η σκλαβιά αυτή είναι άτυπη και με την ολοκλήρωση της ψυχής η οποία θα φτάσει στο στάδιο της απάθειας παύει να ισχύει γιατί τότε και μόνο τότε, η απελευθέρωση του ανθρώπου ορίζεται από την ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΓΑΠΗ η οποία έχει εισέλθει στην ψυχή του ανθρώπου. Θα γίνω περισσότερο κατανοητός στην συνέχεια και όταν θα αναλύσω τα σχετικά στο ειδικό κεφάλαιο το οποίο θα ορίσει την σύνδεση αγάπης και ελευθερίας.<br /><br />Ο γάμος λοιπόν περιλαμβάνει ουσιαστικά μεγάλες δεσμεύσεις οι οποίες μοιάζουν να είναι ανελευθερίες, αλλά στην πραγματικότητα είναι ιδιάζουσες συνθήκες που προάγονται από την συμβίωση και ορίζουν ανελευθερίες στα πρότυπα που όρισε ο Καντ. Ουσιαστικά όμως η κοινωνικότητα είναι ανάγκη του ανθρώπου και στα πλαίσια αυτής πρέπει να οριστεί μία συνθήκη η οποία δεν θα ορίζει ανελευθερίες και αυτή οριοθετείται με την ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΓΑΠΗ η οποία εκδηλώνεται με την παρουσία της ανιδιοτέλειας εντός του ζεύγους ή του κοινωνικού συνόλου.<br /><br />Το ζεύγος αποτελεί την μικρότερη έκφανση κοινωνικότητας, η οικογένεια μία μεγαλύτερη και η κοινωνία μέσα στην οποία συμβιώνει το άτομο, ορίζει την μέγιστη κοινωνικότητα. Η κρατική κοινωνία αποτελεί μία απομακρυσμένη κοινωνικότητα και οι διεθνής διακρατικές σχέσεις ορίζουν ακόμη μακρύτερες κοινωνικότητες οι οποίες ορίζονται από τις ορισμένες συνθήκες που έχουν υπογραφεί μεταξύ των κρατών.<br /><br /><span style="font-style: italic;">Η κρατική εξουσία και οι φαινομενικές ανελευθερίες τις οποίες εκμεταλλεύεται ο σοφιστικός λόγος</span><br /><br />Η κρατική εξουσία είναι μια εξουσία που αναπτύχθηκε από την ιδιοτέλεια ορισμένων πατριαρχών της αρχαιότητας που δεν ήθελαν να είναι αρχηγοί μόνο της οικογενείας τους, αλλά ήθελαν να κυριαρχούν στο πλήθος που περιτριγύριζε την περιοχή όπου αναπτύχθηκαν οι πρώτες μορφές κοινωνικότητας οι οποίες εξελίχθηκαν σε μικρές πόλεις και αργότερα σε πόλεις-κράτη ειδικά στην Ελλάδα, αν και σε πολλές περιοχές του κόσμου βλέπει ιστορικά ο μελετητής ότι έχουν αναπτυχθεί πόλεις-κράτη και φυσικά δεν ήταν Ελληνική κατάσταση μόνο. Σύνολο πόλεων αρχικά όρισαν τα μικρά κράτη και η κυριαρχία του ενός σε πολλούς λαούς και σε μεγάλες εκτάσεις όρισε την δημιουργία των αυτοκρατοριών και όπου η αυτοϊκανοποίηση της εξουσίας ενός μόνο ατόμου ελάμβανε χώρα. Η πρώτη αυτοκρατορία ιστορικά ήταν αυτή των Περσών η οποία φυσικά αναπτύχθηκε μετά που έφυγαν οι περισσότερες από τις μεγάλες Ελληνικές φυλές από την περιοχή της Μεσοποταμίας καθώς ήταν το μεγαλύτερο εμπόδιο στον επεκτατισμό των Περσών. Είναι γνωστό ότι οι Έλληνες ήταν ΠΑΝΤΑ φιλειρηνικός λαός και έτσι επέλεξαν ως γνωστόν να αναζητήσουν τους μακρινούς συγγενείς που πρώτοι είχαν φύγει για την χώρα που σήμερα ονομάζεται Ελλάδα. Τα παραπάνω είναι γνωστά αν και διάφορες μπούρδες μυθιστορηματικής γραφής έχουν γραφεί για την προέλευση του Ελληνικού έθνους οι οποίες αγνοούν τις ιστορικότητες που αναφέρονται από τους αρχαίους γνωστούς ιστορικούς όπως ο Ηρόδοτος και ο Θουκυδίδης αλλά και ο Παυσανίας στον οποίο αποδόθηκαν ΠΟΛΛΑ που δεν έχει πει με την γνωστή τεχνική της κοπτοραπτικής κειμένων που οδηγεί σε παράνοια γνώσης και τελικά σε ψεύδη στην εκάστοτε αναφορά και όπως ΜΥΡΙΑΔΕΣ αιρετικών έχουν πράξει στρεβλώνοντας τόσο της ιστορία όσο και την θρησκευτική παράδοση και ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΘΕΟΥ.<br /><br />Η εξουσία στο παρελθόν όρισε την συσσώρευση πλούτου και η απουσία αυτού όριζε σημαντική ανελευθερία με κορύφωση την δουλεία στην αρχαία Ελλάδα. Σήμερα ο πλούτος εξακολουθεί να είναι στοιχείο ανελευθερίας καθώς αποτελεί στοιχείο επιβίωσης των οικογενειών με εξαίρεση τους μοναχούς οι οποίοι με άδειες τις τσέπες και με ΚΑΜΙΑ ακίνητη περιουσία επιβιώνουν μοιραζόμενοι ΤΑ ΠΑΝΤΑ στην μικροκοινωνία που οι ίδιοι δημιουργούν με όπλο ΤΗΝ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Σπάνια σε ελάχιστα μοναστήρια η αναζήτηση μεγαλύτερης εξουσίας από τους ηγούμενους ορίζει την αύξηση του πλούτου και την ανάπτυξη σοφιστικού λόγου που σήμερα αποτυπώνεται με πόλεμο ενάντια στον οικουμενισμό και στην κυριαρχία του Οικουμενικού Πατριάρχου. Θέλουν να απαγκιστρωθούν από πράξεις ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ οι οποίες ορίζουν μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ προς τους Καθολικούς και ΒΕΒΑΙΟΤΑΤΑ την ίδια αγκαλιά βλέπει κανείς να ανοίγεται από τον σημερινό Πάπα της Ρώμης ο οποίος ακολουθεί τα βήματα των δύο προκατόχων του. Οι θρησκευτικοί πατριάρχες αυτοί ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΝ για την αύξηση της δικής τους εξουσίας και ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΝ ανάγκες και υποχρεώσεις στα πλαίσια της δημιουργίας μιας μακροκοινωνίας αγάπης που προκύπτει από το Χριστιανικό ιδεώδες. Φυσικά για να υφίσταται αυτή η κοινωνία πρέπει ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΛΗ να λειτουργούν με γνώμονα την αγάπη. Το γεγονός ότι υπάρχουν μέλη ανυπάκουα έχει ορίσει κατακριτές τους ανθρώπους που ενώ οι ίδιοι είναι κατάπτυστοι κρίνουν την Χριστιανική διδασκαλία, επειδή μερικά μέλη της κοινωνίας των Χριστιανών επέλεξαν με την ΠΛΗΡΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΒΟΥΛΙΑ την οποία διαθέτουν να μην αγαπούν, αλλά να υπηρετούν το μίσος. Δεν φταίει η θεωρία ή καλύτερα διδασκαλία αγάπης επειδή κάποιοι δεν την επιλέγουν, αλλά ΜΟΝΟ ΤΑ ΜΕΜΟΝΟΜΕΝΑ ΑΤΟΜΑ που επιλέγουν εκφάνσεις μίσους. Σήμερα κατακρίνονται Ιερείς επειδή υπάρχουν ελάχιστοι διεφθαρμένοι και ενώ στο δάσος υπάρχουν λίγα διάσπαρτα ξερά δέντρα, οι κατακριτές της Χριστιανικής διδασκαλίας αγάπης διαδίδουν ότι ολόκληρο το δάσος είναι ξερό, όσο ξερή είναι η κεφαλή τους από τις παρωπίδες τις οποίες οι ίδιοι φρόντισαν να έχουν για να εμποδίζεται στην όρασή τους.<br />Η Ειρήνη και η αγάπη αποτελούν τους θεμέλιους λίθους πάνω στους οποίους ορίζονται ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ελευθερίες που προκύπτουν από την αυταπάρνηση της εξουσίας του ατόμου τόσο την ενεργητική όσο και την παθητική.<br /><br />Η βάση του σοφιστικού λόγου όπως στα παραδείγματα που προανέφερα βασίζεται στην μεγαλοποίηση μικρών ανελευθεριών και η χρήση του λόγου αυτού έχει ορίσει σήμερα να μας κυβερνούν άνθρωποι ΑΝΑΞΙΟΙ. Εκμεταλλεύονται ιδιάζουσες συνθήκες οι οποίες ορίζουν απειροελάχιστες ανελευθερίες όπως στην περίπτωση του γάμου η πραγματική ελευθερία προάγεται από την αγάπη και όπως θα εξηγήσω στο κεφάλαιο ανακεφαλαίωσης και συμπερασματοποίησης και όπου θα ορίσω πως γίνεται η ολοκλήρωση της ψυχής και κατ’ επέκταση η αγάπη να ορίζει τελικά μεγάλες ελευθερίες.<br /><br /><span style="font-style: italic;">Οι αντιεξουσιαστές και η απομάκρυνση αυτών από ΚΑΘΑΡΕΣ ελευθερίες</span><br /><br />Οι αντιεξουσιαστές έχουν εισάγει στην σκέψη τους διάφορες σοφιστείες που προέκυψαν από την αντικοινωνικότητα που σχολίασα ήδη του Καντ συνδυάζοντας την μηδενιστική φιλοσοφία. Αυτό όρισε μία κατάσταση κατά την οποία δρουν ως μία κοινωνική ομάδα κατά την οποία ορίζονται ως λάτρεις της απόλυτης ελευθερίας όταν στην πραγματικότητα ακολουθούν τυφλά τον εκάστοτε αρχηγό τους ο οποίος διαμέσω του ελέγχου των μαζών τους έπεισε για την ορθότητα της αντικοινωνικής τους δράσης. Δηλαδή έχουμε μία κοινωνικότητα η οποία δρα αντικοινωνικά με τρόπο και φιλοσοφία η οποία στους κύκλους των πραγματιστών είναι για γέλια. Αυτό γιατί αρχικά έχει εισαχθεί στην σκέψη των ΝΕΑΡΩΝ κυρίως η επαναστατικότητα και η απελευθέρωση από ανελευθερίες που ορίζονται από την εργασία και την οικονομική ανάγκη γενικότερα. Δρουν όμως και εργάζονται εντός ενός κοινωνικού συνόλου το οποίο καπηλεύεται την έννοια ελευθερία και ενώ εντός του συνόλου οι άνθρωποι αυτοί νιώθουν ελεύθεροι, ουσιαστικά είναι οι ίδιο οι ΣΚΛΑΒΟΙ της κοινωνικότητας που ορίζεται από τους αντιεξουσιαστές και αγωνίζονται ουτοπικά για την απόκτηση μιας ελευθερίας την οποία ΑΠΑΡΝΗΘΗΚΑΝ εντασσόμενοι στις διάφορες φασιστικές ομάδες αντιεξουσιαστών.<br /><br />Οι αντιεξουσιαστές λοιπόν ενέταξαν τον μηδενισμό στην φιλοσοφία τους για τον εξής απλό λόγο. Ο μηδενισμός είναι η κορυφαία φιλοσοφία άρνησης Θεού η οποία ορίζει τελικά και την άρνηση προς την αγάπη και αφού ορίζει συμπεριφορές τελικά οι οποίες διακατέχονται από εκφάνσεις μίσους. Η άρνηση του Θεού ορίζεται με στόχο την αποβολή κάθε ενδοιασμού ο οποίος θα εμποδίσει τελικά την ανασταλτικότητα της δράσης κατά της κοινωνίας.<br /><br />Η ένθεη κατάσταση και ο φόβος Θεού ή η διδασκαλία της αγάπης έχει ως αποτέλεσμα και οι νέοι ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ να μην βλάπτουν. Η απουσία του φόβου Θεού ορίζει και εξαφανίζεται κάθε ανασταλτικότητα. Παράδειγμα της δράσης του Θεού στους αρχαίους χρόνους ήταν ο κατακλυσμός του οποίου το μέσο σωτηρία του ανθρώπου έχει βρεθεί στο όρος Αραράτ και ΑΠΟΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να το πλησιάσουν οι ερευνητικές ομάδες ακόμη και σήμερα αν και οι διαστάσεις αυτούς είναι ΟΙ ΙΔΙΕΣ με αυτές που αναγράφονται στο αρχαία κείμενα των χρόνων της Παλαιάς Διαθήκης και όπως έχει ήδη αναφερθεί σε ένα τουλάχιστον δημοσίευμα στο παρελθόν από τον ερευνητή που βρήκε το απολίθωμα εκεί όπου έλιωσαν οι πάγοι οι οποίοι σκέπαζαν το ΤΕΡΑΣΤΙΟ εύρημα αυτό το οποίο αποτελεί ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΥΠΑΡΞΗΣ ΘΕΟΥ. Κανείς δεν θα είχε λόγους εκείνους τους χρόνους να κατασκευάσει ένα πλοίο του μεγέθους αυτού, το οποίο βρέθηκε σε οροσειρά μεγάλου υψομέτρου και όπου ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΑΣΗ για να έχει κατασκευαστεί εκεί. Πως λοιπόν βρέθηκε εκεί ένα απολίθωμα που οι επιστήμονες ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΑΝ ότι προήλθε από πρώτη ύλη το ξύλο, μία απολίθωση η οποία για να συμβεί χρειάζεται ιδιάζουσες συνθήκες οι οποίες είναι προφανές ότι στην εκεί κατάσταση ΗΤΑΝ ΑΔΥΝΑΤΟ να υπάρξουν. Είναι προφανές λοιπόν ότι έδρασε κάτι το υπερφυσικό για να βρεθεί εκεί το κατασκεύασμα αυτό το οποίο οι Γραφές αναφέρουν ως κιβωτό.<br />Ο μηδενισμός λοιπόν ορίζει μία κατάσταση κατά την οποία ο δράστης είναι το μηδέν και στηρίζουν μία ολόκληρη φιλοσοφία η οποία βασίζεται στο μηδέν η οποία φυσικά εξέρχεται από το μηδέν το οποίο κυριαρχεί στην κεφαλή τους.<br /><br />Οι αρχαίοι Έλληνες έλυσαν το Θεοσοφικό ερώτημα πολύ απλά με την ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ ότι ΤΙΠΟΤΑ δεν υπάρχει αντιληπτό το οποίο να μην έχει ουσιαστικά μια αφετηρία. Έτσι το σύμπαν έχει αφετηρία την ύλη αυτού η οποία είναι ΑΦΘΑΡΤΗ και απλά ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΖΟΜΕΝΗ αιώνια. Εξηγώ λοιπόν ότι αν παρατηρήσει κανείς τις φθορές που είναι γνωστές στις ύλες αυτές οδηγούν σε απλούστερες μορφές υλικών τα οποία καταλήγουν να είναι πλέον άφθαρτα όπως είναι τα υλικά του μικρόκοσμου της κβαντικής φιλοσοφίας την οποία επίσης εκμεταλλεύονται σοφιστικά οι ΑΝΟΗΤΟΙ φυσικοί οι οποίοι μην έχοντας γνώσεις φιλοσοφίας προσπαθούν να παρουσιαστούν ως φιλόσοφοι σε ένα χώρο που η ΚΑΘΑΡΗ ΣΚΕΨΗ τους αναιρεί ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ με την χρήση της βάσης στην οποία στηρίχθηκαν οι αρχαίοι Έλληνες για να λύσουν το Θεοσοφικό ερώτημα.<br /><br />Η ζωή στο σύμπαν δεν μπορεί παρά να έχει επίσης μία αφετηρία ΑΦΘΑΡΤΗ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΣΑ η οποία δεν θα έχει γεννηθεί αλλά θα αποτελεί την απαρχή πάντων. Αν θεωρηθεί αυτή ότι είχε κάποια άλλη αρχή τότε η απαρχή πάντων τίθεται το μηδέν και αυτό ΕΙΝΑΙ ΑΤΟΠΟ γιατί από το τίποτα ΜΟΝΟ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ μπορεί να γεννηθεί όπως και από το μηδέν ΤΟ ΜΟΝΟ που μπορεί να γεννηθεί είναι ο μηδενικός δηλαδή ανύπαρκτος νους των μηδενιστών στον οποίο στηρίζουν την μηδενική και όχι μηδενιστική θεωρία τους. Αυτή η άφθαρτη και αιώνια ζώσα αρχή δεν μπορεί παρά να είναι ένα ΟΝ το οποίο είναι αγέννητο, Τον οποίο όλοι οι ένθεοι αποκαλούν ανάλογα με την γνώση και την πίστη στην οποία βρίσκονται ως Θεό Αλλάχ κλπ που στην πραγματικότητα είναι ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΠΑΝΤΩΝ ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ της γνωστής φύσης ή καλύτερα ο ΑΡΜΟΣΤΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ καθώς αυτό χωρίς την εξωγενή επέμβαση κάποιου ΟΝΤΟΣ θα οδηγούνταν και όπως είναι γνωστό ότι οδηγείται στην ΠΛΗΡΗ ΕΝΤΡΟΠΙΑ δηλαδή αταξία. Η αταξία και οι ΥΠΑΡΚΤΕΣ ισορροπίες των γαλαξιών ΣΤΑΘΕΡΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΗΣ μεταξύ τους δεν ορίζουν κατάσταση η οποία μπορεί να προκληθεί τυχαία, αλλά αποτελούν δημιουργήματα του ΥΠΕΡΤΑΤΟΥ ΑΡΜΟΣΤΗ ΠΑΝΤΩΝ που είναι ο ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ για εμάς του Ορθοδόξους αλλά και τους Καθολικούς Χριστιανούς πλέον.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Η σχέση της αγάπης με την ελευθερία και πως προωθείται αυτή</span><br /><br />Από την ετυμολογία που δόθηκε ήδη στην έννοια ελευθερία είναι προφανές ότι η ερμηνεία της που αφορά την μη παρουσία κατάστασης που να ορίζει σημαντική δέσμευση δεν χάνεται, αλλά δείχνεται και ο δρόμος απελευθέρωσης κάθε σημαντικού δεσμού που αφορά την θνητή ετούτη και ΑΧΑΡΗ ζωή. Η παρουσία του περιορισμού των ετών δύναμης στο σώμα του ανθρώπου ορίζει την ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ καθώς περιορίζεται στο ελάχιστο ο βίος ενός ανθρώπου στον πλανήτη που ονομάστηκε Γη από τους ανθρώπους. Γη στην αρχαιότητα ονομάζονταν απλά το χώμα και η ονοματολογία των πλανητών όρισε ένα όνομα το οποίο δεν αντιπροσωπεύει ένα πλανήτη πλέον απλά, αλλά το χώμα στο οποίο υπάρχει Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ μορφή θνητής ζωής στο σύμπαν κατά πως έχει λεχθεί από τους Αγγέλους στους Μοναχούς σε Σκήτες Μοναστηριών οι οποίοι έλαβαν την Θεία Φώτιση και γνώσεις, τόσο συμπαντικής φιλοσοφίας όσο και επιστημονικές γνώσεις τις οποίες θα ζήλευε και ο πιο καταρτισμένος επιστήμονας.<br /><br />Η πορεία προς την αγάπη οριοθετεί μία πορεία κοινωνικότητας σε πρότυπα κατά τα οποία ΔΕΝ ΠΡΟΚΑΛΕΙΤΑΙ ΒΛΑΒΗ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ από την κοινή παρουσία στον ίδιο χώρο και φυσικά εδώ η θεωρία του Καντ δείχνει ότι αναπτύχθηκε από άνθρωπο ο οποίος έχει πολύ ισχυρό το εγώ του καθώς κάθε περιορισμός του ατόμου εντός ενός υγιούς κοινωνικού συνόλου θα είναι ΜΟΝΟ περιορισμός υπέρμετρης συσσώρευσης ΥΛΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟ αγαθών. Αν υπάρχει μοιρασιά και δίκαιη κατανομή τότε η μη ελευθερία υπέρμετρης συσσώρευσης πχ πλούτου εις βάρος των άλλων μελών της κοινωνίας ορίζεται αυτόματα ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗ ΘΕΛΗΣΗ του κάθε μέλους να λάβει από κάτι το οποίο δεν θα δικαιούται καθώς θα αποτελεί πλεονασμός για τον ίδιο και περιορισμός για άλλα μέλη τα οποία θα πρέπει να αδικούνται. Για όσους κατάλαβαν λοιπόν ο αλτρουισμός ορίζει μία κατάσταση κατά την οποία ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΚΛΑΒΙΑ, ενώ η ιδιοτέλεια ορίζει εσώτερες ψυχικές δεσμεύσεις οι οποίες ορίζουν τελικά την υπόσταση στην φράση του Καντ την οποία πολλοί θαυμάζουν, αλλά ΔΕΝ ΚΑΤΑΝΟΟΥΝ το μέγεθος της ανοησίας που λέχθηκε από τον άνθρωπο αυτό ο οποίος οριοθέτησε την ελευθερία εντός μίας σκλαβιάς από την οποία ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΤΕ δεν θα μπορούσε να την βγάλει και αν βέβαια δεν προβληματιστεί πολύ βαθιά στην φιλοσοφία του Επίκουρου ο οποίος δίδαξε την ανιδιοτέλεια ως στοιχείο ελευθερίας.<br /><br />Ο Θεός για όσους γνωρίζουν τον ορισμό της Παλαιάς Διαθήκης όρισε ως όρο επιστροφής του Αδάμ στον παράδεισο δηλαδή στην αιωνιότητα και την αθανασία την Μετάνοια. Με την ΑΛΗΘΙΝΗ μετάνοια για κάθε ηθική βλάβη προς τον συνάνθρωπο ορίζονται οι προϋποθέσεις κατά την οποία ΔΕΝ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΒΕΤΑΙ η αμαρτία= σφάλμα ΟΥΔΕΠΟΤΕ και αυτό επιτυγχάνεται δια της ολοκλήρωσης της ψυχής κατά πως διδάσκει η Ορθοδοξία και δίδαξε η αρχαία Ελλάδα και οι Έλληνες βεβαίως, η οποία είχε την ΤΙΜΗ να λάβει την Κλίμακα ανόδου ή ολοκλήρωσης της ψυχής. Το πρόσωπο που τιμήθηκε είναι ο ΠΑΣΙΓΝΩΣΤΟΣ ως αρχαιότερος φιλόσοφος Ερμής ο Τρισμέγιστος ο οποίος πολεμήθηκε όσο κανείς άλλος από τους Βουδιστές ψευδοφιλόσοφους αλλά και κάποιους ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ Άγγλους αρχαιολόγους που στρέβλωσαν κάθε γνωστή ΑΛΗΘΕΙΑ σχετικά με το όνομα αυτού που διδάχθηκε στην Ελλάδα και στο εξωτερικό προ της δεκαετίας του ’80. Σήμερα ΛΙΓΟΙ ΞΕΡΟΥΝ διδάσκοντες σε κάποια πανεπιστήμια να συσχετίζουν τους πάπυρους και να αποκαλύπτουν το μέγεθος της πλάνης στην οποία υπέπεσαν οι ΑΜΑΘΕΙΣ αρχαιολόγοι που απέδωσαν πάπυρο στον Ερμή τον Τρισμέγιστο και λόγους τους με τους ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΙΧΕ ΣΧΕΣΗ.<br /><br />Νομίζω ότι κάθε φράση μου επιπλέον θα είναι πλεονασμός καθώς ήδη ανέλυσα Λακωνικά κάθε πτυχή της ελευθερίας. Απλά θα πρέπει να αναλύσω κάποιες παράμετρες σημαντικές επίσης που ορίζουν την απόκτηση της ελευθερίας με τρόπο ΜΗ ΟΥΤΟΠΙΚΟ σε μια κοινωνία η οποία έχει θεσπιστεί με σκλαβιές οι οποίες ορίζονται από τις ανάγκες του οικονομικού κατεστημένου. Ο ψυχισμός και πως η ολοκλήρωση της ψυχής ορίζει κατάσταση ελευθερίας θα αποτελέσουν τις τελικές λεκτικές αναφορές με τις οποίες θα ολοκληρώσω ένα ήδη πλήρες κείμενο και αυτό θα συμβεί για να γίνει περισσότερο κατανοητή η Λακωνικότητα με την οποία ήδη οριοθέτησα την ελευθερία. Γνωρίζω ότι ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ είναι ικανοί να αντιληφθούν την φιλοσοφία που αναπτύχθηκε στην πραγματεία αυτή, καθώς η αμάθεια και η έπαρση των αγνοούντων που θέλουν να εμφανίζονται γνώστες ορίζουν την μη ικανότητα νόησης σημαντικών εννοιών. Η σοφιστικές τεχνικές που αναπτύσσονται όπως αυτή του Καντ ορίζει ως φιλοσοφίες ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ανοησίες και όπως τελικά κατέληξε η φιλοσοφία σε κατάπτωση από την δράση του Καντ αλλά και του Καμύ ή άλλων νεοσοφιστών οι οποίοι έδρασαν δημιουργώντας σχολές στρέβλωσης της φιλοσοφίας καθώς δεν στάθηκαν ικανοί οι ΑΛΗΘΙΝΟΙ φιλόσοφοι της εποχής αυτής να αναχαιτίσουν το κλίμα ΑΜΑΘΕΙΑΣ που προωθήθηκε για λόγους πολιτικούς ή θρησκευτικούς ή για λόγους ανηθικότητας η οποία έπρεπε να αποκρυφτεί για να ελκυσθεί λαός στην οικονομική, σεξουαλική ή πολιτική εκμετάλλευση.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Ο ρόλος της ψυχολογίας στην απόκτηση της ελευθερίας</span><br /><br />Είναι σαφές ότι η ψυχολογία ορίζει ΑΠΟΛΥΤΑ την σκλαβιά ή την ελευθερία καθώς μπορεί κάποιος να είναι έγκλειστος σε ένα κελί της φυλακής εκτίοντας ποινή φυλάκισης, αλλά να είναι και να αισθάνεται ΑΠΟΛΥΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ψυχικά. Συ αυτήν την περίπτωση είναι φυλακισμένος εξαιτίας των δημίων που του όρισαν ποινή φυλάκισης, αλλά έχοντας ασκηθεί στην υπομονή ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ για όσα δεσμεύουν το ΦΘΑΡΤΟ του σώμα και ελευθερώνει κάθε μόριο της ψυχής του (η ψυχή ΕΙΝΑΙ ΥΛΙΚΗ και όπως οριοθετήθηκε ήδη με το πείραμα ζύγισης που αναφέρθηκε ήδη) η οποία δια της σκέψης (νους) μπορεί και ταξιδεύει καθώς ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να οριοθετήσει σκλαβιά της σκέψης ΕΚΤΟΣ αν ο άνθρωπος έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου και όπως συμβαίνει δια των μεθόδων ελέγχου των μαζών από τους σοφιστικούς ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΥΣ κύκλους που αυτονομάστηκαν φιλόσοφοι για να αποκτήσουν σεβασμό ο ποίος ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΞΙΖΕΙ καθώς διαπραγματεύονται κάθε έννοια προσδίδοντας σε αυτήν ΨΕΥΔΗ ασκώντας πειθώ.<br />Η ολοκλήρωση της ψυχής η οποία επιτυγχάνεται δια της Κλίμακας που διδάσκει ο Ορθοδοξία και ΔΙΔΑΞΑΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ επίσης και όπως πολλάκις έχω αναφέρει ήδη γνωστοποιώντας κάτι το οποίο κρύβουν επιμελώς οι ΑΡΝΗΤΕΣ ΓΝΩΣΗΣ σοφιστές. Οι αρχαίοι Έλληνες ΔΙΔΑΞΑΝ ΤΕΛΕΙΑ ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ γεγονός το οποίο ΟΥΔΕΠΟΤΕ δίδαξε ο Λιαντίνης ο οποίος ονομάστηκε φιλόσοφος αν και δίδαξε σοφιστική και όπως ονομάζονται οι διδάκτορες φιλοσοφίας σήμερα, όταν η επιστημονική κοινότητα ΠΑΡΑΔΟΞΩΣ αδιαφορεί για τον τίτλο που δίνει σε ανθρώπους που ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΞΙΖΟΥΝ.<br /><br />Ο Λιαντίνης λοιπόν ΠΕΤΥΧΕ και οριοθέτησε σοφιστικά μία ελευθερία της ψυχής που ορίστηκε από τον ψυχολογικό παράγοντα, αλλά με την αυτοκτονία του όρισε τον εαυτό του ΜΑΚΡΙΑ από την αιώνια ζωή (τουλάχιστον σε πρώτη φάση). Είναι ήδη γνωστό σε πολύ κόσμο και σε Σκήτες μοναστηριών ΒΕΒΑΙΟΤΑΤΑ ότι οι αυτοκτονούντες θα έχουν δεύτερη ευκαιρία αλλά θα βιώσουν πτώσεις καθώς ΠΑΡΑΚΟΥΣΑΝ ΕΝΤΟΛΗ ΘΕΟΥ προς τον ΜΗ ΦΟΝΟ του εαυτού τους. Πως είναι δυνατόν λοιπόν να μην καπηλεύτηκε την αρετή ο άνθρωπος που έπραξε ΦΟΝΟ του εαυτού του όπως ο Λιαντίνης όταν οριοθέτησε μία πράξη ΜΑΚΡΑΝ των αρετών;;; ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΕΣ ότι ο κάπηλος της αρετής Λιαντίνης ΕΧΑΣΕ την έννοια της ελευθερίας από το σοφιστικό του ταμπεραμέντο το όπως τεκμηριώθηκε εδώ ΜΕ ΔΥΟ ΤΡΟΠΟΥΣ. Αναφέρομαι συνέχεια στον Λιαντίνη γιατί οριοθέτησε την ελευθερία σε ΕΝΤΕΛΩΣ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥΣ δρόμους και όπου χάνεται αυτή στην πραγματικότητα αν και ορίζεται από τον ψυχισμό ενός ανθρώπου ο οποίος νιώθει ελεύθερος ψυχικά αν και ουσιαστικά η ψυχή του έχει σκλαβωθεί από την κατάθλιψη η οποία αυτή και μόνο αυτή μπορεί να τον οδηγήσει στην αυτοχειρία και όπως έπραξε ο Λιαντίνης.<br /><br />Στην πραγματικότητα ο ψυχισμός στην πορεία της ζωής του ανθρώπου και κατά την άνοδο στην Κλίμακα ορίζει μία κατάσταση κατά την οποία ο άνθρωπος απελευθερώνεται από ΤΑ ΠΑΝΤΑ που τον δεσμεύουν σε μια πορεία προς την αγάπη με τρόπο που θα οριοθετήσω στο κεφάλαιο που ακολουθεί.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Η ολοκλήρωση της ψυχής και η ελευθερία που προάγει τελικά τόσο για αυτούς που επιλέγουν την άθεη όσο και για όσους έχουν ορίσει βαθιά πίστη στον Δημιουργό ΠΑΝΤΩΝ</span><br /><br />Όσοι γνωρίζουν την Κλίμακα της Ορθοδοξίας θα ξέρουν ότι αυτή αποτελείται από 11 ΜΟΝΟ στάδια κατά τα οποία ο άνθρωπος είναι αναγκασμένος να υπερνικήσει όλα εκείνα τα εμπόδια που τον κρατούν δέσμιο μίας διαφορετικής κατά περίσταση κατάστασης. Θεωρώ αναγκαίο να αναφέρω τα 11 στάδια και να αναδείξω εδώ και πάλι, παρά το γεγονός ότι έχω παρουσιάσει ήδη μία ολόκληρη πραγματεία σχετική με την ΠΟΡΕΙΑ ΑΓΑΠΗΣ που οριοθετείται από την ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΚΛΙΜΑΚΑ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ και όπως αυτή διδάχθηκε από τον Ερμή τον Τρισμέγιστο και την βρίσκουμε επίσης σε κείμενα του Κέβη του μαθητή του Σωκράτη η οποία αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΘΕΟΥ στην Ορθοδοξία καθώς πρόκειται για ΤΕΛΕΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΑΡΕΤΩΝ και κατ’ επέκταση αγάπης βεβαίως.<br /><br />Τα 11 λοιπόν στάδια είναι τα παρακάτω:<br /><br /><span style="color: rgb(204, 0, 0);">Η αοργησία , η οκνηρία, η μνησικακία, το ψεύδος, η ακηδία, η γαστριμαργία, η κενοδοξία, η περηφάνια, η ταπεινοφροσύνη, η διάκριση και τέλος η απάθεια.</span><br /><br />Είναι φανερό λοιπόν για όποιον μελετήσει λίγο τις αρετές ότι δεν είναι δυνατόν να αποκτηθεί ΚΑΜΙΑ χωρίς την αοργησία ως αφετηρία την οκνηρία ως απαρχή ολοκλήρωσης των αγώνων και γενικά κάθε στάδιο ορίζει μία πορεία ηθικής την οποία ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ συνετός να αναζητήσει εντός των γραπτών του Καντ τα οποία απορρίπτουν χλευάζοντας συχνά πυκνά την πορεία αρετών την οποία δίδαξε ο Αριστοτέλης με τρόπο περίτεχνο και πονηρό, ο οποίος είναι ορατός από τους ΓΝΗΣΙΟΥΣ στοχαστές ενώ γίνεται αρεστός από τους σοφιστές οι οποίοι βρίσκουν δικαιολογίες για να κρυφτούν πίσω από μία τρίχα ενός φρεσκοξυρισμένου ΤΕΛΕΙΑ κεφαλιού. Έτσι δικαιολογούν πολλές από τις ορισμένες ως ανηθικότητες από τον Αριστοτέλη επειδή απλά συμπίπτουν οι απόψεις τους με την ψευτοηθική του Καντ.<br />Η αοργησία λοιπόν είναι στάδιο το οποίο δεν επιτρέπει την εκδήλωση ακόμη και των ηπιότερων μορφών μίσους. Η οκνηρία όταν νικηθεί ο αγώνας για την αρετή ορίζεται ως πορεία ζωής. Η μνησικακία όταν νικηθεί εξαλείφει ακόμη και τα βαθιά εσώτερα ένστικτα τα οποία θα ορίσουν πράξεις κακίας και γενικότερα μίσους. Το ψεύδος όταν νικηθεί ορίζει καταστάσεις οι οποίες δεν θα ορίσουν ΚΑΜΙΑ αντίδραση μίσους προς τον αγωνιζόμενο απόκτησης αρετών ενώ η ακηδία παρομοίως δεν θα ορίσει αντιδράσεις δυσαρέσκειας από την ασκούμενη κριτική προς τους άλλους. Η γαστριμαργία όταν νικηθεί ορίζει συνθήκες παρουσίας ανιδιοτέλειας και εξάλειψης βεβαίως του εγωισμού και πορείας ΠΑΝΔΙΚΑΙΗΣ ΜΟΙΡΑΣΙΑΣ αλλά ακόμη και αυτοθυσίας όπως αυτή που ορίζει την μάνα να μένει νηστικιά για να ζήσει το μωρό της. Η κενοδοξία και η περηφάνια ορίζουν συνθήκες εξάλειψης της αλαζονείας η οποία θα ορίσει συνθήκες επιστροφής της μνησικακίας. Τέλος η ταπεινοφροσύνη είναι η κατάσταση εκείνη που ορίζει την ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ αρετών και πορείας ηθικής ζωής καθώς η έπαρση σε κάθε περίπτωση θα ορίσει τον ασκούμενο ιδιοτελή κάποια στιγμή και θα τον οδηγήσει σε λάθη τα οποία η ταπεινότητα ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ να εκδηλωθούν. Η διάκριση ορίζει τις συνθήκες εκείνες που η φρόνηση γίνεται σωφροσύνη κατά πως περιγράφει ΤΕΛΕΙΑ ο Αριστοτέλης και τέλος η απάθεια είναι το στάδιο κατά το οποίο εξέρχεται ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ ΑΓΑΠΗ καθώς ο άνθρωπος δεν εγγίζεται ΑΠΟ ΚΑΜΙΑ ΕΚΦΑΝΣΗ ΜΙΣΟΥΣ το οποίο μίσος προκαλεί βλάβες είτε από είτε προς τον ασκούμενο.<br />Η απάθεια είναι ουσιαστικά το στάδιο το οποίο ορίζει την ΠΛΗΡΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ του ατόμου ψυχικά, καθώς είναι σε θέση αυτός πλέον να έχει τον ΠΛΗΡΗ ΕΛΕΓΧΟ της σκέψης και της θέλησης επιλέγοντας πράξεις ΜΟΝΟ ΑΓΑΠΗΣ πια και δεν επιτρέπει ούτε ίχνος εμφάνισης μίσους.<br /><br />Όταν ο άνθρωπος ολοκληρωθεί ψυχικά και αποκτήσει την ταπεινοφροσύνη, τότε είναι σε θέση πλέον να έχει απαγκιστρωθεί από κάθε σκλαβιά η οποία ορίζεται από τις ανιδιοτέλειες και να ορίσει μία πορεία η οποία ΔΕΝ ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΚΛΑΒΙΑ εντός κάθε κοινωνικότητας είναι αυτή λέγεται μικροκοινωνικότητα οικογενειακού τύπου είτε είναι μεγαλύτερη κοινωνικότητα εντός κλειστών ή ανοιχτών κοινωνιών. Ο άνθρωπος που δεν φέρει αγάπη προς τον συνάνθρωπό του σεβόμενος τα θέλω αυτού ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ νιώθει σκλαβιά από την παρουσία του διπλανού του κατά πως όρισε ο Καντ και ελπίζω τώρα πλέον να έχω γίνει κατανοητός ακόμη και από τον πιο δύσπιστο αναγνώστη ο οποίος δυσανασχέτησε διαβάζοντας τις απόψεις μου περί του ΑΣΟΦΟΥ του ανθρώπου που αποδέχεται την Καντιανή σοφιστικότητα και ΠΟΤΕ φιλοσοφία.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Επίλογος</span><br /><br />Ολοκληρώνοντας λοιπόν την πραγματεία μου ελπίζω να έγινα κατανοητός σχετικά με την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ελευθερία η οποία επάγεται από την ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΓΑΠΗ είτε αυτή προσωποποιηθεί στο ΑΓΝΩΣΤΟ ΟΝΟΜΑ του Θεού, είτε θεωρηθεί απρόσωπη αίσθηση ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ καθώς η αγάπη ελευθερώνει από κάθε δέσμια κατάσταση τελικά και όταν αυτή γίνει τέλεια δηλαδή χαρακτηρίζεται από πλήρη ανιδιοτέλεια.<br /><br />Είναι μυριάδες σήμερα οι άνθρωποι που θεωρούν ότι δεν πρέπει ή δεν χρειάζεται να αναλύσει κανείς την έννοια αγάπη και με την απερισκεψία τους αυτή μένους μακριά από την κατανόηση της ΑΛΗΘΟΥΣ και ΠΛΗΡΟΥΣ αγάπης την οποία περιέγραψε ΤΕΛΕΙΑ ο Επίκουρος αλλά και ο Σωκράτης και φυσικά αργότερα έμμεσα ο Αριστοτέλης.<br /><br />Θεωρώ λοιπόν ότι δεν έχω να προσθέσω ούτε λέξη πλέον καθώς ΔΕΝ ΔΥΝΑΜΑΙ να συνοψίσω επιπλέον όσα παρουσιάστηκαν στην πραγματεία αυτή τα οποία θα μπορούσαν να αποτελέσουν υλικό αφετηρίας για συγγραφή ενός ή και περισσοτέρων βιβλίων από κάποιον ο οποίος έχει την έφεση στην συγγραφική δράση και την πρόσβαση σε βιβλιοθήκες από τις οποίες θα μπορούσε να αντλήσει επιπλέον υλικό για να τεκμηριώσει όσα παρατέθηκαν εδώ και περιγράφονται σε χιλιάδες βιβλία αγίων της εκκλησίας μας ανάμεικτα με διάφορα άλλα θέματα κοινωνικής υφής και φυσικά διδασκαλίας αγάπης καθώς τα πρόσωπα αυτά φρόντισαν και ΕΓΙΝΑΝ ΑΓΑΠΗ οι ίδιοι κατά πως πχ ο Άγιος Νεκτάριος δεν προσευχήθηκε για να σωθεί ο εαυτός του, αλλά ο γέροντας που έπασχε δίπλα του στο νοσοκομείο που άφησε την τελευταία του πνοή για την θνητή του ζωή και φυσικά πέρασε στην αιώνιο. Μπορείτε να φανταστείτε πόση ελευθερία ένιωσε ο Άγιος Νεκτάριος όταν ΑΔΙΑΦΟΡΗΣΕ για τα πάθη του και ζήτησε την θεραπεία του συνανθρώπου του ο οποίος ήταν ο τελευταίος που ωφελήθηκε από τον θνητό τότε άγιο Νεκτάριο και σήμερα άγιο άγγελο του Θεού κατά πως μας περιγράφει σε πολλά σημεία του το Ευαγγέλιο για την πορεία όσων φτάνουν στην αγιότητα.ΓΙΩΡΓΗΣhttp://www.blogger.com/profile/03063122288838834335noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5258792922897995106.post-28527948402573513462010-04-03T10:56:00.003+03:002010-09-07T06:37:27.122+03:00Ο θάνατος σαν φαινόμενο. Πως αντιμετωπίζεται από τον λαό και την Ασκητική φιλοσοφία.<span style=""><o:p></o:p></span><b style=""><span style="">Εισαγωγή στην έννοια του θανάτου<o:p></o:p></span></b> <p class="MsoNormal"><span style="">Μελετώντας τις σύγχρονες γραφές και αναφορές στην έννοια του θανάτου δεν έχω παρά να εκφράσω την λύπη μου για την κατάπτωση στην οποία έχει επέλθει η φιλοσοφία των οποίων οι εκπρόσωποι σήμερα παρουσιάζουν γραφές με μία σύγχυση επί της έννοιας του θανάτου, τον οποίο τον αντιμετωπίζουν συχνά ως ένα φαινόμενο το οποίο είναι δυνατόν να υπερνικηθεί δια της απόκτησης της υστεροφημίας। Οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν βλέψεις υστεροφημίας αλλά το μόνο που τους φόβιζε ήταν ο χαρακτηρισμός του άνανδρου τον οποίο δεν ήθελαν να τους αποδοθεί για όσο ζούσαν αλλά και μετά το θάνατο βεβαίως και αυτό δεν αφορά της υστεροφημία τους ακριβώς,αφού το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να μην γράφονται και λέγονται αρνητικά για αυτούς και οχι αν θα λάβουν μετά θάνατον τιμές. Απλά λοιπόν ήθελαν την εφήμερη δόξα η οποία μπορούσε να αποκτηθεί με διαρκής αγώνες δια του πολιτικού βίου και ειδικά στην νεότητά τους με την απόκτηση του τίτλου του Ολυμπιονίκη। Η εφήμερη δόξα του ολυμπιονίκη εκείνα τα χρόνια ήταν η υπέρτατη ηδονή για τον πολίτη της χώρας που σήμερα ονομάζεται Ελλάδα। Αναφέρομαι βέβαια στους απανταχού Ελληνόφωνους οι οποίοι είχαν δικαίωμα συμμετοχής στους Ολυμπιακούς αγώνες και αν βέβαια δεν είχαν χαρακτηριστεί βάρβαροι και όπως συνέβη ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΟΝΟ ΦΟΡΑ με τον Αλέξανδρο τον Μέγα ο οποίος όταν ήταν 15 ετών και πριν αναλάβει την εκπαίδευσή του ο Αριστοτέλης είχε εμφανιστεί «βαρβαρίζων» δηλαδή φωνασκώντας σε ένα φιλοσοφικό συμπόσιο। Τότε έχασε το δικαίωμα συμμετοχής το οποίο απέκτησε μετά από τέσσερα χρόνια και όταν τελικά πέτυχε και νίκησε στο αγώνισμα του Παγκρατίου το οποίο είχε διδαχθεί ΤΕΛΕΙΑ από τα παιδικά του χρόνια। <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="">Η ηδονή αυτή βιώνεται ακόμη και σήμερα από τους αθλητές που νικούν σε τελικούς αγωνισμάτων που αποτελούν μεγάλους τίτλους σε τοπικούς ή διεθνής αγώνες.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="">Στην αρχαία Ελλάδα από την παιδική ηλικία διδάσκονταν η ανδρεία. Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι δεν είχαν καθόλου υψηλοφροσύνη και έτσι είναι αδιανόητο να σκεφτεί κανείς ότι θα μελετούσαν την αλληγορική έννοια του θανάτου και όπως αντιμετωπίζεται σήμερα η έννοια αυτή. Όλοι οι αρχαίοι Έλληνες<span style=""> </span>ανέλυαν το φαινόμενο του θανάτου υπό κυριολεκτική οπτική. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="">Οι αρχαίοι λοιπόν ΗΞΕΡΑΝ για την υπόσχεση Θεού που είναι η αιώνιος ζωή και είχαν αναπτύξει δικές τους θεωρίες περί της ζωής μετά θάνατον και αφού είναι γνωστοί οι διάφοροι μύθοι. Πίστευαν στην «εις Άδου Πολιτεία» και θεωρούσαν πως αυτή ήταν συνέχεια της θνητής και αφού ΓΝΩΡΙΖΑΝ ότι επέστρεψαν πολλοί στην ζωή, για την ακρίβεια γνώριζαν την Αγιότητα πολλών ανθρώπων με κορυφαία αυτήν του Άδωνη τον οποί</span><span lang="EN-US">o</span><span style=""> διέβαλλε ο εωσφόρος και ο Δίας. Τρεις συνολικά φορές θανατώθηκε ο Άδωνης και τρεις αναστήθηκε από τον Ένα Θεό και αφού είχε ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΔΑΚΡΥΩΝ για προστασία από τον Πατέρα ΠΑΝΤΩΝ. Με την Τέταρτη φορά που θανατώθηκε, την τελευταία από τον Δία, ο Θεός όρισε και έλαβε το υπέρτατο Αξίωμα και αφού ο Άδωνης αρνήθηκε επίμονα να προχωρήσει σε μοιχείες και άλλες κακές ηδονές και όπως είχε διδαχθεί από τον πατέρα του Θεαγένη τον Θηβαίο. Έγινε Άγιος και μετά από αυτό ο Δίας και ο Εωσφόρος έπλασαν διάφορες ιστορίες για να σπιλώσουν την μνήμη του ανθρώπου που διακρίθηκε στις αρετές την εποχή εκείνη.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="">Το γεγονός της ανάστασης του Άδωνη σοκάρισε πολλούς εκείνη την εποχή και γράφηκαν σωρεία μύθων για το πρόσωπο αυτό που έμελλε να<span style=""> </span>μείνει στην ιστορία με διφορούμενες γραφές οι οποίες αλλού τον παρουσιάζουν ως υπέρμαχο των αρετών και αλλού ως κατάπτυστο, γεγονός το οποίο φυσικά είναι απλά μία μυθολογία και αφού ο Άδωνης είχε μιλήσει με πολλούς από τους ανθρώπους που τον αγάπησαν όντας στην αιώνιο ζωή και αφού επιτράπηκε αυτό από τον Πατέρα Πάντων τον ΕΝΑ και Τριαδικό ΘΕΟ . Υπάρχει μάλιστα μία γραφή που αναφέρει τον Άδωνη να προσκυνά τον Τριαδικό Θεό την οποία πολλοί γνωρίζουν αλλά αμφισβητούν την γνησιότητα της και κατηγορούν τους Χριστιανούς ότι έχουν εφεύρει ιστορίες για να ελκύσουν πιστούς, κάτι που φυσικά είναι ΕΚΤΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ καθώς στην Ορθοδοξία κυριαρχεί<span style=""> </span>ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ η φράση<span style=""> </span>«ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ» η οποία ορίζει την ελευθεροβουλία του ανθρώπου να ακολουθήσει την πίστη του Κυρίου μας του ΕΝΟΣ ΚΑΙ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="">Δεν θα ήθελα λοιπόν να επεκταθώ πολύ στις διάφορες θεωρίες που αναπτύσσονται σχετικά με τον θάνατο και αφού η ζωή είναι η ύπαρξη και ο θάνατος η ανυπαρξία. Θα έλεγε λοιπόν κανείς ότι εφόσον επέρχεται η ανυπαρξία δεν έχει νόημα να συζητήσει κανείς για το φαινόμενο και ότι ο μόνος τρόπος για να αποκτήσει κάποιος αθανασία είναι η υστεροφημία του.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="">Με δεδομένο όμως την ύπαρξη Θεού η οποία ύπαρξη ΤΕΚΜΗΡΙΩΘΗΚΕ με ποικίλους τρόπους σε άλλη πραγματεία μου, οφείλουμε να επεκτείνουμε την σκέψη μας στην Θεοσοφία η οποία έχει να μας δώσει ποικίλες απαντήσεις σχετικά με τον φαινόμενο του θανάτου και το πώς επέρχεται αυτό. Πριν από αυτή την ανάλυση θα έπρεπε να μιλήσουμε για την απλότητα με την οποία αντιμετωπίζει ο απλός λαός το φαινόμενο του θανάτου.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="">Θα συνεχίσω λοιπόν στο επόμενο κεφάλαιο με τον τρόπο που θεωρεί ο απλός λαός φιλοσοφώντας την ζωή, την νίκη επί του θανάτου. Είναι μία νίκη την οποία στηρίζουν ΑΠΑΝΤΕΣ ΟΙ ΜΙΚΡΟΙ φιλόσοφοι που είναι ο απλός κοσμάκης ο οποίος δεν θα αναλωθεί σε βαρύγδουπες εκφράσεις και σε ακατανόητο λόγο του τίποτα, αλλά θα αναζητήσει μία ΑΛΗΘΙΝΗ ΝΙΚΗ του θανάτου και όχι την αλληγορική της υστεροφημίας του. Η νίκη αυτή θα είναι η συνέχεια της ζωής και όχι η ανυπαρξία του ανθρώπου που δεν θα απολαμβάνει την υστεροφημίας του.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style="">Πως φιλοσοφεί ο απλός λαός την έννοια του θανάτου.<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal"><span style="">Μεγαλώνοντας λοιπόν ο καθένας από εμάς ακούει τους περισσότερους μεγαλύτερους και όχι μόνο τους γονείς να λένε για την τεκνοποίηση ότι αποτελεί στοιχείο το οποίο κάποιος αφήνει κάτι πίσω του. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="">Ενώ λοιπόν οι περισσότεροι φιλόσοφοι, καλλιτέχνες, αθλητές αγωνίζονται για να αφήσουν πίσω τους γραφές ή αποτελέσματα για τα οποία θα μιλούν οι επόμενες γενεές, ο απλός λαός αναζητεί μία ομοιότητα στα παιδιά του ή στα εγγόνια του για να μείνει κάτι που να θυμίζει στους μεταγενέστερους την παρουσία του. Για άλλους και αφού είναι δεδομένο το φαινόμενο του θανάτου, η ύπαρξη μίας συνέχειας στην οικογένεια είναι και η συνέχεια στην ζωή που οι ίδιοι φέρουν και αφού θεωρούν ότι διαμέσω των τέκνων τους μένει ένα κομμάτι πίσω από αυτούς.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="">Στην πραγματικότητα<span style=""> </span>βέβαια ο θάνατος και σε αυτήν την περίπτωση δεν υπερνικείται και αφού πρόκειται για άλλη μία ψευδαίσθηση νίκης και όπως ορίζεται από αυτήν της νίκης επί του θανάτου δια της υστεροφημίας.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="">Οι αρχαίοι λοιπόν αντιμετώπιζαν διαφορετικά τον θάνατο σε συνδυασμό με την ανδρεία και όπως θα αναλύσω στο επόμενο κεφάλαιο. <o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style="">Ο ρόλος της ανδρείας στην αντιμετώπιση του θανάτου και πως αντιμετώπιζαν τον θάνατο στην αρχαία Ελλάδα<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal"><span style="">Ο θάνατος είναι η μεγαλύτερη φοβία για έναν άνθρωπο. Αν αυτός έπρεπε να γίνει πολεμιστής ο οποίος θα προστατέψει την πατρίδα που στην περίπτωση της αρχαίας Ελλάδας λέγεται πόλεις- κράτος, τότε θα έπρεπε ο πολίτης να έχει νικήσει κάθε φόβο και ειδικά αυτόν του θανάτου για να μην παρουσιάσει δειλεία και εγκατάλειψη του πεδίου των μαχών.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="">Η ανδρεία λοιπόν ήταν στοιχείο τιμής και θεωρούνταν η υπέρτατη τιμή। Βλέπουμε τον Σωκράτη να μην δραπετεύει για να μην χαρακτηριστεί δειλός και αναγκάζεται να πιεί το κώνειο και να αυτοκτονήσει τελικά। Στην αρχαία Ελλάδα όλοι νοιάζονταν για την υστεροφημία τους(για όσο ζούσαν βέβαια) στην οποία απέβλεπαν μέσα από την νίκη στους ολυμπιακούς αγώνες η οποία θεωρούνταν η υπέρτατη ηδονή και τους απέφερε την υπέρτατη τιμή। Είναι η τιμή κατά την οποία γκρεμίζονταν τα τείχη της πόλης κράτος για να υποδεχθεί τον ολυμπιονίκη <span style=""> </span>και αυτό το έθιμο το συναντούμε ΣΕ ΟΛΕΣ τις Ελληνικές πόλεις γεγονός που δείχνει ότι η συγγένειες μεταξύ των Ελληνικών φύλων, τόσο των αρχαιότερων φύλων όπως οι Έλληνες, οι Πελασγοί, οι Φρύγες και οι Σκύθες, όσο και των νεωτέρων όπως οι Αιολείς, οι Αχαιοί, οι Ίωνες και οι Δωριείς έφεραν συγγένειες τόσο εξ αίματος όσο και των ηθών και εθίμων μιας εποχής η οποία δίδαξε την αρετή όσο ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ ΛΑΟΣ ποτέ στον κόσμο. Η αρετή αυτή κυριάρχησε να διδάσκεται και τα μετέπειτα χρόνια του Μεγάλου Αλεξάνδρου και αφού ιδρύθηκαν οι γνωστές σχολές των μαθητών Αριστοτέλη σε διάφορες περιοχές της Ελληνιστικής πλέον περιόδου και μέχρι τον τελευταίο των μεγάλων φιλοσόφων που είναι ο Επίκτητος.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="">Ο Επίκτητος παρουσίασε ακόμη πιο σπουδαία περίπτωση αρετής και ανδρείας και αφού συγχώρεσε τον βασανιστή του τον οποίο θερμοπαρακαλούσε να μην αγωνίζεται να τον κάνει να πονέσει και αφού θα του σπάσει τελικά το πόδι και όπως έγινε. Ο έλεγχος του νου είχε επιτευχθεί σε τέτοιο βαθμό που η ανδρεία του Επίκτητου όριζε και ΔΕΝ ΕΒΓΑΛΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΚΡΑΥΓΗ όπως και το παιδάκι της Σπάρτης το οποίο είχε κρύψει την αλεπού στον κόρφο του και τελικά πέθανε από αιμορραγία χωρίς να βγάλει κραυγές πόνου και αφού οι Έλληνες διδάχθηκαν την αντοχή στον πόνο με τον ορισμό της ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΥΠΟΜΟΝΗΣ ως στοιχείο ανδρείας αδιαφορώντας για τον πόνο. Στις σύγχρονες κοινωνίες η υπομονή δεν υπάρχει και η ανδρεία έχει αντικατασταθεί από την γκρίνια στο παραμικρό με αποτέλεσμα οι πολίτες της κάθε χώρας και ειδικά της Ελλάδος να μην νοιάζονται πλέον για το καλό της πόλης ή της χώρας αλλά μόνο για το καλό το δικό τους.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="">Ο αλτρουισμός λοιπόν στην αρχαία Ελλάδα όριζε την αυτοθυσία με την επιλογή του θανάτου αντί της ντροπής μιας εμφανισθείσας μορφής δειλίας. Στα πλαίσια της ανδρείας λοιπόν ο αρχαίος Έλληνας διδάσκονταν τον αλτρουισμό για να μπορέσει μέσω αυτού και να νικήσει ακόμη και τον φόβο του θανάτου και αφού η ιδιοτέλεια της σωτηρίας της ζωής του ατόμου τελικά, θα όριζε συνθήκες δειλίας και εγκατάλειψης του πεδίου των μαχών.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="">Είναι προφανές λοιπόν ότι η όλη διδασκαλία των αρχαίων της ανδρείας στόχο είχε αρχικά την νίκη της φοβίας του θανάτου και στους κύκλους των φιλοσόφων θεωρήθηκε ματαιοδοξία ο φόβος αυτός καθώς και όπως ο Επίκουρος όρισε, δεν έχει νόημα να φοβάσαι αυτό που ούτως ή άλλως θα έρθει η ώρα να βιώσεις, καθώς ΚΑΝΕΙΣ δεν κατάφερε ποτέ να μην ζήσει την θνητότητα.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="">Εδώ λοιπόν έρχεται η Ασκητική φιλοσοφία να θεωρεί ότι ΝΙΚΑΕΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ με την ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΙΣΤΗ στον Θεό και όπως θα περιγράψω στο επόμενο κεφάλαιο.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style="">Ο ρόλος του θανάτου και πως αντιμετωπίζεται αυτός στην ΑΛΗΘΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ.<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal"><span style="">Σε αυτό το κεφάλαιο θα είμαι ιδιαίτερα σκληρός απέναντι στους Ορθοδόξους οι οποίοι αν και φέρουν ΠΙΣΤΗ ΘΕΟΥ εμφανίζονται να δειλιάζουν στην θέα του θανάτου. Ο Ορθόδοξος λοιπόν που φέρει ΑΛΗΘΗ ΠΙΣΤΗ ΘΕΟΥ είναι αδιανόητο να αμφιβάλλει για την αιώνιο ζωή η οποία είναι ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΘΕΟΥ. Αν αμφιβάλλει για την ΤΕΛΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ που θα επέλθει μετά την Δευτέρα Παρουσία τότε είναι σαν να χαρακτηρίζει ψεύτη τον Θεό και είναι επόμενο η πίστη αυτού να είναι πολύ αδύναμη για να χαρακτηριστεί ως αυτή η ΑΛΗΘΗΣ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΗ πίστη. Είναι προφανές λοιπόν ότι ο άνθρωπος αυτός ο οποίος φοβάται τον θάνατο και λέει ότι είναι πιστός να είναι ψεύτης ολκής όταν λέει ότι πιστεύει στον ΕΝΑ ΚΑΙ ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ και αφού φέρει άγνοια, περί της κυριότερης σημασίας της ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΚΥΡΙΟΥ η οποία έχει επιτευχθεί πριν από 1977 χρόνια και αφού αυτό έχει συμβεί κατά το έτος 33 μ. Χ. κατά την ημέρα του Εβραϊκού<span style=""> </span>Πάσχα. Αυτός είναι ο λόγος που συνεχίζεται και εορτάζεται μία εορτή η οποία έχει ρίζες Εβραϊκές και είναι κινητή καθώς συμβολίζει απλά την ημέρα και όχι τον ακριβή χρόνο της ημερομηνίας και όπως θα ήταν πιο ακριβές.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="">Ο Ορθόδοξος λοιπόν γνωρίζοντας ότι φέρει ψυχή η οποία είναι αθάνατη είναι προφανές ότι γνωρίζει ότι η θνητότητα είναι απλά μία επίπτωση του προπατορικού αμαρτήματος την οποία βιώνουν όλοι οι άνθρωποι για να ξέρουν μετά την Δευτέρα Παρουσία ότι ο Θεός μπορεί ανά πάσα στιγμή να τους ορίσει στην κατάσταση ύπνου και στην εξαφάνιση τελικά αν και όλοι θα γνωρίζουν ότι δεν θα υπάρχει μετά την ημέρα της Κρίσεως τόσο ανώδυνη κατάσταση όσο ο αρχικός αιώνιος ύπνος του σημερινού βιώματος θανάτου των θνητών. Θα υπάρχει ο Τριγμός των Οδόντων η οποία ΤΙΜΩΡΙΑ ΘΕΟΥ θα είναι η ύστατη αλλά και η ΥΠΕΡΤΑΤΗ καθώς όλοι οι άνθρωποι αλλά και όλα τα πλάσματα Αυτού θα γνωρίζουν ότι έχουν καταστεί ολοκληρωμένες ψυχές πλέον και κάθε αποστασία δεν θα φέρει πλέον την συγχώρεση Θεού όπως ορίστηκε αρχικά από το Θεϊκό Σχέδιο του οποίου μία μικρή περίληψη παρουσίασα καθώς ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ να γνωρίζει ο καθένας από εμάς την κάθε πτυχή στου Σχεδίου αυτού το οποίο στόχο έχει την ΣΩΤΗΡΙΑ όσο το δυνατόν πιο πολλών με στόχο την σωτηρία πάντων γεγονός το οποίο είναι γνωστό ήδη ότι δεν θα καταστεί δυνατό.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="">Η κατάσταση αυτή που περιέγραψα λοιπόν είναι ο ΑΛΗΘΗΣ ΦΟΒΟΣ ΘΕΟΥ ο οποίος ουσιαστικά είναι φόβος των συνεπειών των σφαλμάτων μας τα οποία στην αιώνιο ζωή ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να είναι ακούσια καθώς η ολοκλήρωση της ψυχής η οποία επιτυγχάνεται ΜΟΝΟ διαμέσω της Κλίμακας θα έχει επιτευχθεί ΣΕ ΠΑΝΤΕΣ με ΕΝΤΟΛΗ ΘΕΟΥ από τους Αγγέλους Αυτού οι οποίοι θα διδάξουν ότι ο άνθρωπος επέλεξε να μην διδαχθεί αυτοβούλως επειδή κάποιοι ανεγκέφαλοι τους έπεισαν ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει ή ότι δεν γίνεται να αλλάξουν αυτοί όταν η παραβολή του Ασώτου διδάσκει ότι είναι δυνατό να αλλάξει ακόμη και ο πιο αμαρτωλός. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η Μετάνοια όρισε τελικά την αγιότητα ΧΙΛΙΑΔΩΝ ανθρώπων οι οποίοι είναι πλέον Άγγελοι Θεού και πέρασαν ήδη στην αιώνιο ζωή αλλά ΜΟΝΟ ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥΣ ΕΠΕΛΕΞΕ καθώς ο άνθρωπος δεν είναι ικανός να αγιοποιήσει ΚΑΝΕΝΑ, ενώ είναι ικανός να ονομάσει απλά ψευδώς αγίους που δεν έγιναν ποτέ άγιοι όπως είναι η γνωστή Ιωάννα της Λωρραίνης η οποία ήταν μία επαναστάτρια εκδικήτρια και δεν παρουσίασε ΚΑΝΕΝΑ στοιχείο Μετανοίας και δεν είναι τυχαίο που το όνομα της αφαιρέθηκε από τα πρώτα στην σχετική λίστα των Καθολικών η οποία καθαρίστηκε πριν μερικά χρόνια και ολοκληρώθηκε ο καθαρισμός το έτος 2002.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="">Είναι φανερό λοιπόν και εφόσον ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΥΧΕΣ που δίνονται από τους Ορθοδόξους είναι υπέρ κεκοιμημένων να γνωρίζει ο κάθε πιστός ότι πρόκειται για μια παροδική κατάσταση ύπνου και απλά να περιμένει την αιώνιο ζωή. Έτσι λοιπόν είναι προφανές ότι όλοι οι πιστοί πρέπει να αντιμετωπίζουν τον θάνατο όπως οι Ασκητές μοναχοί και όπως θα περιγράψω παρακάτω. Το γεγονός απλά πρέπει να αντιμετωπίζεται ως κατάσταση κατά την οποία λαμβάνει χώρα ένας απλός αποχαιρετισμός και αυτό που ΠΡΕΠΕΙ να λέγεται πάνω από τον τάφο των αγαπημένων μας προσώπων είναι απλά η δύο λέξεις <b style="">ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ.<o:p></o:p></b></span></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style="">Ο ρόλος του θανάτου και πως αντιμετωπίζεται αυτός στην Ασκητική φιλοσοφία.<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal"><span style="">Εδώ κάπου θέλω να θυμίσω σε όσους από εσάς έχετε έρθει επαφή με ασκητές Μοναχούς την επίκληση αυτών προς τον Θεό να<span style=""> </span>τους πάρει κοντά Του. Μερικοί νομίζουν ότι οι άνθρωποι αυτοί βαρέθηκαν την ζωή απλά αν και στην πραγματικότητα ΞΕΡΟΥΝ και έχουν ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΙΣΤΗ στον Θεό από τον οποίο περιμένουν εναγωνίως να λάβουν το ΝΕΟ ΣΩΜΑ το οποίο θα είναι ΑΘΑΝΑΤΟ αποτελούμενο από Λευκό Φως<span style=""> </span>και όπως μετουσιώνεται<span style=""> </span>η ψυχή τελικά η οποία ΑΔΥΝΑΤΕΙ να ορίσει από μόνη της ζωή χωρίς την παρουσία θνητού ή αθανάτου σώματος και όπως περιέγραψα στο παρελθόν. Όλοι οι άνθρωποι λοιπόν που ανέρχονται «στους ουρανούς» λαμβάνουν ΝΕΟ ΣΩΜΑ και με αυτό κοιμούνται.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="">Ποιος λοιπόν μπορεί να έχει τόση πίστη ώστε να αποδέχεται την θνητότητα ως μία παροδική κατάσταση εκτός από τους μοναχούς;<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="">Ποιος μπορεί να έχει ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΙΣΤΗ στον Θεό, γνωρίζοντας ότι έχει κάνει τον υπέρτατο αγώνα για την ολοκλήρωση της ψυχής αλλά και τον καθαρισμό αυτής από την αμαρτία εκτός από τους μοναχούς;<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="">Φυσικά είναι πολλοί οι πιστοί που κάνουν αγώνες για τον καθαρισμό της ψυχής τους και μπορούν και καθαρίζονται από την αμαρτία όντας απλοί λαϊκοί και όχι μοναχοί και μπορούν και έχουν νικήσει τον φόβο του θανάτου ακόμη και από τα παιδικά τους χρόνια με τον ορθό ή τον λανθασμένο τρόπο. Ο λανθασμένος τρόπος είναι ουσιαστικά μία πειθώ που αναπτύχθηκε στον άνθρωπο κατά πως ο Επίκουρος δίδαξε την αφοβία του θανάτου, ορίζοντας αυτήν την κατάσταση ως μία κατάσταση η οποία είναι αναπόφευκτη. Απλά ο Επίκουρος με τον τρόπο αυτό έδειχνε τον δρόμο από τον οποίο φτάνει κάποιος στην αφοβία του θανάτου ο οποίος αν και είναι ουσιαστικά αντιπερισπασμός της σκέψης, ορίζει τελικά το θεμιτό αποτέλεσμα καθώς στην απαρχή των αγώνων ενάντια στον φόβο του θανάτου είναι βασικό να κατανοεί ο ασκούμενος ότι ο θάνατος είναι μία κατάσταση κατά την οποία ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙΣ όπως και στην κατάσταση ύπνου ουσιαστικά δεν έχεις καμία αίσθηση της πραγματικότητας, αν και συχνά βιώνεις τις καταστάσεις που ονομάζονται όνειρα, τα οποία είναι ουσιαστικά ψευδαισθήσεις μιας υποθετικής ζωής δημιούργημα του ανθρώπου εκτός βέβαια από μερικά όνειρα τα οποία δίνονται από τους Αγγέλους δια της τεχνικής που ονομάζεται αρπαγή του ονείρου και είναι αυτή που εμείς την γνωρίζουμε ως επίσκεψη αγγέλου στα όνειρά μας.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><b style=""><span style="">Επίλογος<o:p></o:p></span></b></p> <p class="MsoNormal"><span style="">Κλείνω λοιπόν την πραγματεία μου αυτή η οποία είναι και η τελευταία που θα δημοσιεύσω μην γνωρίζοντας αν ποτέ θα αποφασίσω επαναφορά στην ενεργό συγγραφική δράση στο διαδίκτυο, μία κατάσταση η οποία δεν μου είναι επιθυμητή πλέον καθώς θεωρώ ότι παρουσίασα ΛΑΚΩΝΙΚΟΤΑΤΑ τα σημαντικότερα θέματα τα οποία είναι πηγή προβληματισμών και οδηγούν ανθρώπους στην πλάνη περί της ΑΛΗΘΟΥΣ πίστεως ή της ΑΛΗΘΟΥΣ φιλοσοφίας την οποία στρέβλωσαν πολλοί σοφιστικοί κύκλοι παρελθόντων ετών αλλά και οι νεοσοφιστικοί κύκλοι οι οποίοι δρουν στο διαδίκτυο. Δεν θα ήθελα ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ να ασπαστεί άβουλα και χωρίς την απαραίτητη μελέτη όσα σας παρουσίασα καθώς ουδέποτε θα ήθελα να παράγω μιμητές μου. Μιμητές είναι μόνο όσοι αρέσκονται στης διδασκαλία της σοφιστικής τέχνης ενώ ο φιλόσοφος ΛΑΜΠΕΙ και όπως αναφέρει ο Πλάτωνας στον διάλογό του «Σοφιστής».<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style="">Ο θάνατος λοιπόν είναι ένα φαινόμενο το οποίο πρέπει να αντιμετωπίζεται απλά με υγιή θλίψη καθώς είναι μία κατάσταση στην οποία βιώνει ο καθένας από εμάς τον αποχαιρετισμό της κοινωνικότητας μιας θνητής και άχαρης ζωής και ορίζει ουσιαστικά τον ερχομό μιας ΝΕΑΣ και ΚΑΘΑΡΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ πορεία μιας κοινωνίας, η οποία θα χαρακτηριστεί ως η ύστατη ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ που θα ορίσει ο Θεός.<o:p></o:p></span></p> <p class="MsoNormal"><span style=""><o:p> </o:p></span></p>ΓΙΩΡΓΗΣhttp://www.blogger.com/profile/03063122288838834335noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5258792922897995106.post-56641367291971961822010-01-03T14:00:00.007+02:002012-05-25T18:03:43.942+03:00Η Αρετή ως διδασκαλία στην αρχαία Ελλάδα και η σύνδεση της με την διδασκαλία της αγάπης στην Ορθοδοξία και στις ανατολικές διδασκαλίες.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<strong>Εισαγωγή </strong><br />
<br />
Η πραγματεία αυτή θα αναδείξει τον δρόμο προς την αρετή με τρόπο σύνθετο ο οποίος θα περιλαμβάνει την αρχαία Ελληνική διδασκαλία, θα περιλαμβάνει μικρά δείγματα από τις μέθοδες που εφαρμόζουν οι ανατολικές διδασκαλίες και τέλος την ΑΠΛΟΤΗΤΑ με την οποία διδάσκεται από την Ορθοδοξία διαμέσω της Κλίμακας η οποία αποτελεί ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ σε όλο τον κόσμο και την έφεραν ως γνώση ΠΡΩΤΟΙ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ.<br />
<br />
Ο λόγος που συνθέτω την πραγματεία αυτή είναι για να αναδείξω τις διαφορές από την ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ ολοκλήρωσης της ψυχής που διδάσκει ο Ορθοδοξία καθώς ορισμένοι ΣΤΥΓΝΟΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΣ ορίζουν τον Χριστιανισμό ως κλέφτη της γνώσης, θεωρώντας ότι η γνώση έχει ιδιοκτήτη. Αν συμβαίνει αυτό, τότε Ο ΜΟΝΟΣ που μπορεί να οριστεί ως κάτοχος και ιδιοκτήτης της γνώσης, είναι ο Δημιουργός ΠΑΝΤΩΝ, ο Ένας και Μοναδικός Θεός. Οι ίδιοι στυγνοί συκοφάντες ξεχνούν ότι οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι ΔΙΔΑΞΑΝ ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ, σε αντίθεση με τους σοφιστές οι οποίοι πουλούσαν την τέχνη παρουσίασης του ψεύδους ως αλήθεια, διδάσκοντας τις κακίες οι οποίες είναι οι αντίθετες των αρετών. Συχνά πυκνά υπήρχαν άξιοι ανάμεσα στους σοφιστές οι οποίοι σταδιακά ξεχώριζαν και εγκατέλειπαν τις ομάδες αυτές όπως ήταν και ο κατήγορος του Σωκράτη Μέλητος ο οποίος μετά τον θάνατο του Σωκράτη καταλήφθηκε από τις τύψεις και όπως αναφέρουν κάποια από τα αρχαία κείμενα, τα οποία φυσικά δεν θα παρουσιάσω και έχω εξηγήσει ήδη το γιατί, αλλά θα εξηγήσω και πάλι παρακάτω.<br />
<br />
Ο πρώτος που μετέφερε την Κλίμακα στους ανθρώπους ήταν ο Ερμής ο Τρισμέγιστος. Στους Ερμητικούς διαλόγους περιλαμβάνεται η ομιλία του με τον Ποιμάνδρη (τον ΕΝΑ και ΑΓΝΩΣΤΟ ΘΕΟ ο οποίος ΠΟΤΕ δεν είπε το όνομά Του και ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ). Σε αυτήν την ομιλία ο Ποιμάνδρης δείχνει στον Ερμή τον Τρισμέγιστο τον τρόπο ολοκλήρωσης της ψυχής και του περιγράφει την ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΗ οδό που είναι τα 11 στάδια τα οποία ανέφερα στην πραγματεία μου που αφορά την Κλίμακα της Ορθοδοξίας. Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος έδωσε την σχετική γνώση στους Αιγύπτιους και όταν βρέθηκε εκεί αιχμάλωτος αρχικά, όπου κέρδισε με την σοφία του την ελευθερία του. Δίδαξε τους αρχαίους Αιγυπτίους και έτσι η γνώση έφτασε μέχρι τον Μωυσή και τους Εβραίους. Ο Θεός από τα πανάρχαια χρόνια είχε δείξει την αγάπη τους στους Έλληνες καθώς τους οδήγησε στην σημερινή χώρα. Αρχικά λοιπόν ξεκίνησαν μερικοί πατριάρχες των Ελλήνων όπως ο Πελασγέας, ο Φρυγέας και ο Έλλην ο Πρώτος καθώς και ο Σκυθέας και άλλοι Πατριάρχες που έφυγαν από την Μεσοποταμία γιατί πολύ απλά δεν ήθελαν να μάχονται και να σκοτώνουν αυτοαμυνόμενοι τους Πέρσες που τότε αλλά και τα μετέπειτα χρόνια, έτρεφαν μεγάλο μίσος προς τον Ελληνικό λαό.<br />
<br />
Η ολοκλήρωση της ψυχής ως διαδικασία ήταν γνωστή και στους νεώτερους της αρχαίας Ελλάδας όπως ο Αριστοτέλης, ο οποίος έχει μια αναφορά στην ολοκλήρωση της ψυχής στην πραγματεία του περί αρετών και κακιών. Γνώριζε από τον Πλάτωνα τα σχετικά τα οποία μας έμειναν εμάς ως γνωστά από τις γραφές του Κέβη του Αθηναίου. Αναφέρομαι ΒΕΒΑΙΩΣ στην Κλίμακα του Κέβηντα του μαθητή του Σωκράτη και φίλου ΒΕΒΑΙΟΤΑΤΑ του Πλάτωνα.<br />
Εδώ κάπου θέλω να τονίσω ότι δεν θα δώσω ακριβής παραπομπές στα αρχαία κείμενα γιατί η πραγματεία δημοσιεύεται με αποκλειστικότητα στο διαδίκτυο και όποιος θελήσει να την εκμεταλλευτεί θα πρέπει να ψάξει ο ίδιος και να βρει το υλικό και τις παραπομπές από τις οποίες αργότερα θα μπορέσει να συνθέσει την δική του εργασία η οποία μπορεί να του αποφέρει οικονομικά οφέλη αν το θελήσει, αλλά θα έχει ήδη δουλέψει ΠΟΛΛΕΣ ΩΡΕΣ και έτσι θα αξίζει να αμειφτεί .<br />
<br />
Η δική μου εργασία δεν γίνεται με στόχο οικονομικά οφέλη και έτσι απλά γράφω τις σκέψεις μου και τις συνθέσεις μου για να προβληματίσω τους αναγνώστες περί των δυνατοτήτων που έχουν σαν άνθρωποι να βρουν τους δρόμους εκείνους οι οποίοι θα τους κάνουν ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟΥΣ και θα φέρουν την ρώμη και την ανδρεία, αλλά και την αρετή που καλλιεργούνταν στην αρχαία Ελλάδα με τρόπους που περιέγραψαν τόσο ο Αριστοτέλης και ο Πλάτωνας μεταφέροντας τους λόγους του Σωκράτη, όσο και άλλοι γνωστοί και άγνωστοι με κορυφαίο τον Αριστοφάνη ο οποίος δεν ήταν μόνο κωμωδιογράφος όπως νομίζουν μερικοί αλλά και εξαιρετικός φιλόσοφος. Ο τελευταίος των μεγάλων Ελλήνων φιλοσόφων, ο Επίκτητος, έτυχε να απολαμβάνει τα «καλά» της δουλείας από τους Ρωμαίους κατακτητές, η οποία τον έκανε εξαιρετικά δυνατό και τον οδήγησε τελικά να αποκτήσει εσώτερη δύναμη που θα την ζήλευαν οι Κινέζοι εσωτεριστές, καθώς ελάχιστοι από αυτούς πετυχαίνουν να φτάσουν στο σημείο ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΟΥΝ τον βασανιστή τους, ο οποίος προσπαθώντας να τον κάνει να βογκήξει του έσπασε το πόδι τελικά και όπως είναι γνωστό στους περισσότερους.<br />
<br />
<strong>Η σημασία της αρετής στην αρχαία Ελλάδα. </strong><br />
<strong>Πως συσχετίζεται με την διδασκαλία της στην Ορθοδοξία.</strong><br />
<br />
Την αρετή στην αρχαία Ελλάδα την βλέπουμε να διδάσκεται με ποικίλους τρόπους οι οποίοι είναι πραγματικά αξιοπρόσεκτοι. Οι αναφορές μου δεν θα έχουν χρονική σειρά αλλά θα ξεκινήσω με την αρχαιότερη διδασκαλία αρετής που αναφέρεται σε κείμενο και είναι αυτή που δόθηκε από τον Ποιμάνδρη στον Ερμή τον Τρισμέγιστο το 9100 περίπου Π.Χ. Βρίσκεται στους Ερμητικούς διαλόγους και συγκεκριμένα στον διάλογο ΕΝΟΣ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΑ ΠΑΝΤΩΝ με τον Ερμή τον Τρισμέγιστο που του παρουσιάστηκε με το Όνομα Ποιμάνδρης, καθώς το Όνομά Του δεν το είπε ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ. Αυτό συμβαίνει γιατί στην ίδια δοκιμασία που υποβλήθηκε ο Ίδιος θα υποβληθούμε ΟΛΟΙ μετά την Δευτέρα Παρουσία και κατά την διάρκεια της αιωνίου ζωής. Θα μας δοθεί ένα Όνομα ΞΕΧΩΡΟ από το ένα ή περισσότερα που ΟΛΟΙ διαθέτουμε και θα πρέπει εμείς αυτό ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΠΟΥΜΕ ΠΟΤΕ. Είναι μια δοκιμασία στην οποία θα υποβληθούν ΟΛΟΙ για να διατηρήσουν τα κεκτημένα ολοκλήρωσης της ψυχής τα οποία αν δεν απέκτησαν στην θνητή θα τα αποκτήσουν στην αιώνιο και όπως περιέγραψα τα σχετικά στην προηγούμενη πραγματεία μου που αφορά την αυτοσυγκέντρωση και την αυτοκυριαρχία.<br />
<br />
Αργότερα λοιπόν βλέπουμε να διδάσκεται η αρετή με διάφορους μύθους και όπως συνέβαινε ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ με κορυφαία περίπτωση στην Ελλάδα αυτήν των μύθων του Αισώπου, μέσα στους οποίους μύθους συγκαταλέγονται και πολλές από τις παραβολές του κυρίου που είχαν διδαχθεί ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ από τον Ίδιο τον Πατέρα από αρχαιοτάτων χρόνων και δεν είναι τυχαίο που συναντάμε ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΠΑΡΑΒΟΛΕΣ ακόμη και στις ιστορίες των Ινδιάνων οι οποίοι ουδέποτε είχαν επαφή με την αρχαία Ελλάδα. ΒΕΒΑΙΟΤΑΤΑ υπήρξαν Ελληνικά πλοία που έφτασαν στην Αμερική αλλά ΟΥΔΕΠΟΤΕ επέστρεψαν για να υπάρχει μετάδοση των σχετικών και ελάχιστοι έζησαν και είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν είχαν επαφή με όλους τους Ινδιάνικους λαούς στους οποίους συναντάμε τις ίδιες παραβολές. Είναι ΟΛΟΦΑΝΕΡΟ λοιπόν ότι οι παραβολές διδάχθηκαν ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΝΑ ΘΕΟ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΑ ΠΑΝΤΩΝ που είναι ο Τριαδικός Θεός.<br />
<br />
Οι αρχαίοι φιλόσοφοι επέλεξαν πέραν των μύθων μία διδασκαλία ΠΑΝΑΞΙΑ η οποία προήλθε βέβαια από την διδασκαλία της Κλίμακας που ΗΞΕΡΑΝ ΟΛΟΙ αλλά μελετήθηκε και ολοκληρώθηκε με διαφορετικό τρόπο από τον ΠΑΝΑΞΙΟ φιλόσοφο που ακούει στο όνομα Αριστοτέλης στην οποία θα αναφερθώ στο επόμενο κεφάλαιο.<br />
<br />
<strong>Οι αρετές σύμφωνα με τον Αριστοτέλη και η σύνδεση των αρετών αυτών με την Κλίμακα της Ορθοδοξίας. Οι αρετές σε ανατολικές σχολές. </strong><br />
<br />
Ο Αριστοτέλης θεωρεί ως βασικές αρετές την φρόνηση, την πραότητα, την ανδρεία, την σωφροσύνη, την εγκράτεια , την δικαιοσύνη , την γενναιοδωρία και την μεγαλοψυχία. Από αυτές πηγάζουν και άλλες αρετές τις οποίες δεν θεωρώ σκόπιμο να αναφέρω εδώ γιατί πολύ απλά πρόκειται για μία πραγματεία σύγκρισης θεωριών και όχι αποκλειστικά ανάλυσης μίας έννοιας. Η δικαιοσύνη, η γενναιοδωρία και η μεγαλοψυχία αναφέρονται ως αρετές ολοκλήρωσης της ψυχής.<br />
<br />
Η Ορθοδοξία φυσικά περιλαμβάνει ΟΛΕΣ τις αρετές που αναφέρθηκαν, αλλά δεν δίνει την δέουσα σημασία στις περισσότερες από αυτές γιατί αν υπερνικηθούν η αλαζονεία και ο εγωισμός αλλά και η περηφάνια που ανήκουν στις κακίες τότε η γενναιοδωρία και η μεγαλοψυχία εμφανίζονται ΜΟΝΕΣ ΤΟΥΣ. Φυσικά καλλιεργούνται οι αρετές αυτές με την νίκη στο στάδιο της αοργησίας και της μνησικακίας και όπως ακριβώς δίδαξε και ο Αριστοτέλης αφού δεν θα μπορούσε να αγνοήσει την σχετική διδασκαλία του Κέβη του Αθηναίου και του Ερμή του Τρισμέγιστου οι οποίες θεωρώ ότι του ήταν γνωστές καθώς αποφέρουν πολύ μεγάλες εκφάνσεις αγάπης προς τον συνάνθρωπο.<br />
<br />
Η ταπεινοφροσύνη είναι Η ΚΟΡΥΦΑΙΑ από τις αρετές στην Ορθοδοξία, και διδάχθηκε έμμεσα στην αρχαία Ελλάδα. Κορυφαίοι στην διδασκαλία της ταπεινοφροσύνης ήταν ο Σόλων και ο Σωκράτης με τις δύο ΚΟΡΥΦΑΙΕΣ ρήσεις τους που είναι και οι κορυφαίες εκφάνσεις ταπεινότητας. Αναφέρομαι βεβαίως στο «γηράσκω αεί διδασκόμενος» και στο εν «οίδα ότι ουδέν οίδα».<br />
<br />
Σε μία τουλάχιστον ανατολική διδασκαλία υπάρχουν οι εξής αρετές. Θα τις παραθέσω για να σας δείξω την επιφανειακότητα με την οποία εγγίζουν την αρετή αυτές οι διδασκαλίες καθώς σε όλες τις Ανατολικές διδασκαλίες οι αρετές είναι παραπλήσιες και ΜΑΚΡΙΑ από τα βαθύτερα κέντρα τα οποία ορίζουν την ολοκλήρωση της ψυχής και τον αυτοέλεγχο, στον οποίο φτάνουν ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ και αυτό γιατί δεν πολεμούν το μίσος όπως δίδαξαν οι αρχαίοι Έλληνες και ο Αριστοτέλης, αλλά το καλλιεργούν αυτό και διδάσκουν απλά τον αυτοέλεγχο στο μίσος, γεγονός που δεν καθαρίζει εντελώς την καρδιά από την μιαρότητα αυτού.<br />
<br />
Το Reiki λοιπόν που είναι μία διδασκαλία κοινωνικότητας και αγάπης υπερέχει ΟΛΩΝ των ανατολικών διδασκαλιών και θα αναφέρω τις αρετές σε αυτό. Αυτές είναι η Ομορφιά, η Φαντασία, η Πίστη, η Συμπόνια, η Χαρά, η Δύναμη, το Θάρρος, η Αγνότητα, η Περιέργεια, η Αγάπη η Θέληση και η Δικαιοσύνη. Τις αναφέρω όπως τις βρήκα σε ένα φόρουμ και φυσικά μέσα σε αυτές περιλαμβάνεται μία ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΚΙΑ η οποία είναι η περιέργεια. Η περιέργεια ορίζει ενοχλητικότητα προς τους άλλους ενώ σε κάποιες περιπτώσεις ορίζει συνθήκες μάθησης και αυτό είναι που όρισε και κατατάχθηκε ΠΟΛΥ ΚΑΚΩΣ στις αρετές μία από τις κακίες.<br />
<br />
Αν τις προσέξουμε λοιπόν μία προς μία θα δούμε ότι από αυτές ΜΟΝΟ η δικαιοσύνη είναι πραγματική αρετή ενώ όλες οι άλλες είναι διάφορες έννοιες που πηγάζουν από την αγάπη. Η δύναμη θα μπορούσε να συσχετιστεί με την ανδρεία και να οριστεί ως αρετή. Το θάρρος είναι ουσιαστικά μία έκφανση ανδρείας και η αγνότητα είναι η κορυφαία έκφανση αγάπης ενώ οι υπόλοιπες είναι απλά συναισθήματα που πηγάζουν της αγάπης.<br />
<br />
Στην διδασκαλία του Reiki λοιπόν έχουμε ΜΙΑ ΑΡΕΤΗ ΜΟΝΟ και έμμεσα άλλη μία, δείγμα της επιφανειακότητας της σχετικής διδασκαλίας. Ωστόσο η διδασκαλία αυτή περιλαμβάνει πολύ σπουδαίες κοινωνικότητες που ορίζουν την αγάπη και έμμεσα επιτυγχάνεται και πάλι η αγάπη, αφού καλλιεργούν τις αρετές ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ και αφού δεν είναι εντρυφημένοι τόσο βαθιά στην φιλοσοφία και όσο ήταν οι αρχαίοι Έλληνες.<br />
<br />
<strong>Η αοργησία ως αρετή και τα οφέλη αυτής.</strong><br />
<br />
Μελετώντας λοιπόν τον Αριστοτέλη βλέπουμε ότι αναφέρει την πραότητα που είναι ουσιαστικά η αοργησία ως μία από τις αρετές καθώς και τα οφέλη αυτής.<br />
Πως όμως μπορεί κάποιος να νικήσει και να εξαλείψει την οργή του;<br />
Στην αρχαία Ελλάδα λοιπόν θεωρούσαν την οργή ως βαρβαρότητα και δεν επέτρεπαν ποτέ σε φιλοσοφικές συζητήσεις τους εκνευρισμούς. Αν υπέπιπτε το άτομο σε εκδηλώσεις οργής τότε έχανε το δικαίωμα συμμετοχής στους ολυμπιακούς αγώνες όπου και η συμμετοχή ακόμη ήταν ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΤΙΜΗ. Ενδεικτικά θα αναφέρω την απώλεια συμμετοχής σε μία ολυμπιάδα μόνο του Αλέξανδρου και όταν ήταν 15 ετών, επειδή εμφανίστηκε εκνευρισμένος σε μία φιλοσοφική συζήτηση πριν αναλάβει την διοίκηση της Μακεδονίας. Το γεγονός αυτό ήταν που ανάγκασε τον πατέρα του Αλέξανδρου Φίλιππο Β’ και κάλεσε τον Αριστοτέλη για να διδάξει τον γιο του. Ο Αριστοτέλης φυσικά δίδαξε ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ όπως και όλοι οι φιλόσοφοι δεχόμενος μόνο τροφή για όσο δίδασκε, σε αντίθεση με τους σοφιστές οι οποίοι ΠΑΝΤΑ ελάμβαναν αμοιβή.<br />
<br />
Η αποβολή λοιπόν από τις φιλοσοφικές συζητήσεις και η ΤΙΜΗ συμμετοχής σε μια ολυμπιάδα όριζαν από μόνες τους τον εσώτερο αγώνα ελέγχου του νου και οι Έλληνες όριζαν ως απαρχή της αρετής την αοργησία την οποία πολεμούσαν για να μην εμφανιστεί ποτέ και για να είναι σεβαστοί σαν πολίτες από τους φιλοσόφους της εποχής εκείνης καθώς και για να μπορούν να εκφραστούν στην εκκλησία του Δήμου αν επρόκειτο για πολίτες της αρχαίας Αθήνας.<br />
Οι ανατολικοί λαοί από την άλλη, μαθαίνουν στους ασκούμενους την αοργησία διαμέσω των πολεμικών τεχνών από τα πρώτα στάδια εκπαίδευσης, υποβάλλοντάς τους σε οργή την οποία πρέπει να νικήσουν για να αποκτήσουν την νηφαλιότητα του νου η οποία θα τους οδηγήσει σε ταχύτητα κινήσεων και επιλογών νίκης τελικά στις μάχες που θα δώσουν. Κατά την διαδικασία οι ασκούμενοι αν δεν νικήσουν θα δεχθούν ισχυρό ξυλοκόπημα και μέχρι να αποκτήσουν τελικά την ηρεμία και να διώξουν κάθε οργή η οποία αν υπάρχει θα τους οδηγήσει σε λανθασμένες κινήσεις.<br />
<br />
Στους ανατολικούς λαούς και στην Ορθοδοξία στο πρώτο αυτό στάδιο διδασκαλίας, διδάσκεται η υπακοή όπως συνέβαινε και στην αρχαία Ελλάδα και όπου η ανυπακοή σε ανωτέρους ήταν πολύ μεγάλο παράπτωμα.<br />
<br />
Στην Ορθοδοξία η υπακοή διδάσκεται ευθύς εξαρχής και η υπομονή επίσης ορίζεται από την αοργησία με τρόπους όμοιους των ανατολικών διδασκαλιών αφού σε πολλά μοναστήρια οι Γέροντες επιλέγουν να οργίζουν αρχικά τους νεαρούς τους οποίους τους δείχνουν τον δρόμο της επιστροφής στα εγκόσμια για να δείξουν την μεγάλη επιθυμία τους παραμονής στον ασκητισμό και με την υπομονή που θα αποκτήσουν τελικά, να επιβιώσουν στις ΔΥΣΚΟΛΕΣ συνθήκες της μοναξιάς. ΤΟ ΜΟΝΟ ΟΠΛΟ των Ορθοδόξων μοναχών είναι η προσευχή η οποία συμβαδίζει με την νηστεία. Νηστεία ορίζουν και στις ανατολικές διδασκαλίες γιατί πολύ απλά η θέληση ελέγχου της τροφής αποτελεί το πρώτο στάδιο ελέγχου του νου. Η νίκη στον έλεγχο των επιλογών τροφών ορίζει νίκες και σε άλλες αδυναμίες που ορίζονται από την δύναμη της συνήθειας όπως μάστιγα υγείας σήμερα είναι το κάπνισμα το οποίο ΕΥΚΟΛΑ μπορεί να νικήσει αυτός που θα το επιθυμήσει και αν έχει πετύχει έστω και μια φορά να ολοκληρώσει μία ολόκληρη σαρακοστή στην νηστεία χωρίς λάθη διατροφής ΜΕ ΥΠΑΚΟΗ στον Πνευματικό του.<br />
<br />
Ο ορισμός της αδυναμίας ελέγχου του νου γίνεται από ανθρώπους που δεν έχουν ιδέα από εσωτερισμό και συχνά αυτοί έχουν λάβει τον τίτλο του εσωτεριστή, γιατί πολύ απλά ασκήθηκαν σε τεχνικές αναπνοής, οι οποίες αποτελούν έναν αποπροσανατολισμό της σκέψης που οδηγεί τελικά στην επικέντρωση στον στόχο, δηλαδή στην αυτοσυγκέντρωση και στην αύξηση των ικανοτήτων προς την επίτευξη της νίκης στον δοθέντα αγώνα. Είναι θεμιτό οι τεχνικές αυτές να οδηγήσουν στον έλεγχο του νου, αλλά Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ επιτυγχάνεται όταν ελέγχεται αρχικά η εμφάνιση της σκέψης και αργότερα οι αγώνες οδηγούν στον έλεγχο του πνεύματος των σκέψεων που εξέρχονται. Εδώ η Ορθοδοξία ορίζει την επίκληση του Αγίου Πνεύματος το οποίο καλείται να κατασκηνώσει ΜΟΝΙΜΑ δια της προσευχής για να εξέρχονται σκέψεις με πνεύμα ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ, γεγονός που θα ορίσει πράξεις αρετής τελικά. Το πνεύμα το άγιο θα κατασκηνώσει όταν επιτευχθεί απόλυτα η ταπεινότητα και η απαρχή της εισόδου ορίζεται από την νίκη στο στάδιο της μνησικακίας.<br />
Ο Αριστοτέλης όριζε την φρόνηση ως αρετή η οποία χρειάζεται την αοργησία για να επιτευχθεί και πραγματικά είχε ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ. Όριζε δε την Πραότητα ως αρετή που πηγάζει επίσης από την αοργησία και εδώ υπερέβαλλε λίγο γιατί ουσιαστικά η πραότητα και η αοργησία είναι δύο έννοιες ταυτόσημες.<br />
<br />
Ο Αριστοτέλης επίσης και όλοι οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι την νίκη προς την μνησικακία την όριζαν με τον θυμό ενάντια στις κακές πράξεις και με την καλλιέργεια εκείνων των στοιχείων που θα ορίσουν την εμφάνιση των καλών. Για να συμβεί αυτό πρέπει να μην υπάρχει εκδικητικότητα και να υπάρχει αγάπη προς τους οικείους μας και όπως δίδαξε ο Αριστοτέλης ΤΕΛΕΙΑ βεβαίως. Το μόνο στο οποίο ελέγχεται ως προς την διδασκαλία του είναι η καλλιέργεια του μίσους προς τις κακές πράξεις καθώς αυτό είναι υπερβολή και οδηγεί σε δύσκολα μονοπάτια. Ωστόσο τα υπόλοιπα που δίδαξε τον διορθώνουν και αφού ορίζουν εκείνες τις συνθήκες οι οποίες σβήνουν ΠΑΝΤΕΛΩΣ το μίσος από την καρδιά του ανθρώπου.<br />
<br />
<strong>Η θεοσέβεια ως κατάσταση και γιατί θεωρούνταν από τα κορυφαία στοιχεία τα οποία οδηγούν τον άνθρωπο στον δρόμο της αρετής.</strong><br />
Στην αρχαία Ελλάδα λοιπόν βλέπουμε να διδάσκεται η θεοσέβεια και όπως είναι ΣΑΦΕΣΤΑΤΟΣ ο Αριστοτέλης στα σχετικά. Η θεοσέβεια θεωρήθηκε ως αυτονόητη εκείνη την εποχή γιατί πολύ απλά από τα πρώτα του χρόνια το παιδί διδάσκονταν την υπακοή στους γονείς και στους ανωτέρους του. Η υπακοή στους Θεούς και επειδή ήταν πολυθεϊστές ήταν φυσικά να θεωρείται από τις κορυφαίες αρετές που πηγάζουν από την φρόνηση. Θα έλεγε κανείς ότι υπερβάλλει ο Αριστοτέλης ορίζοντας ως αρετές την φρόνηση και την σωφροσύνη αλλά τα πράγματα δεν έχουν έτσι, γιατί ο άνθρωπος ο οποίος έφερε την αρετή της σωφροσύνης έπρεπε αρχικά να διδαχθεί την φρόνηση στην οποία διδάσκονταν η υπακοή. Η σωφροσύνη είναι η αρετή που για να αποκτηθεί χρειάζεται τόσο την φρόνηση όσο και την μάθηση ως εργαλείο και αφού η φρόνηση είναι ουσιαστικά η σύνεση και η ικανότητα κρίσεως ενώ η σωφροσύνη είναι η γνώση η οποία θα προκύψει μέσα από την διαρκή μάθηση η οποία θα οδηγήσει στον ορισμό των συνετών επιλογών.<br />
<br />
Έχουμε λοιπόν δύο αρετές οι οποίες χρησιμοποιούν την σύνεση και ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΥΠΕΡΒΟΛΗ για δύο λόγους. Πρώτον γιατί ο διαχωρισμός των δύο αρετών οφείλεται στον διαχωρισμό της ψυχής κατά τον Πλάτωνα καθώς η φρόνηση είναι η αρετή του θυμικού ενώ η σωφροσύνη του επιθυμητικού, και δεύτερον γιατί ο ορισμός της κρίσης που θα οριστεί με σύνεση είναι πολύ εύκολος, ενώ η ενέργειες εκείνες που θα ορίσουν τις συνετές πράξεις είναι δύσκολο να επιτευχθούν. Αυτός είναι ο λόγος που υπάρχει αυτή η φαινομενική υπερβολή, καθώς για να εμφανιστεί η σωφροσύνη χρειάζεται πληθώρα πνευματικών αγώνων που έχουν να κάνουν ακόμη και με την δύναμη της συνήθειας. Συχνά κακές διδασκαλίες ή κακές επιλογές από τα παιδικά μας χρόνια χρειάζονται την φρόνηση για να οριστεί εκείνη η κρίση που θα τις ορίσει μη επιθυμητές ενώ η σωφροσύνη θα ορίσει την μη εκδήλωση των επιθυμιών αυτών.<br />
<br />
<strong>Η ανδρεία ως αρετή και η σημασία αυτής στην ολοκλήρωση της ψυχής.</strong><br />
<br />
Η ανδρεία αποτελούσε πρωταρχικό στοιχείο διδασκαλίας στην αρχαιότητα και η διδασκαλία αυτής άρχιζε από τα πολύ μικρά χρόνια να καλλιεργείται στους νέους.<br />
<br />
Από τα παιδικά τους χρόνια λοιπόν οι αρχαίοι Έλληνες διδάσκονταν την ανδρεία γιατί θεωρούνταν στοιχείο το οποίο θα όριζε τελικά την καλή πολιτεία και όπως πολύ παραστατικά μας αναφέρει ο Αριστοτέλης.<br />
<br />
Στα παιδικά χρόνια λοιπόν το παιδί διδάσκονταν στην αντοχή στον σωματικό πόνο. Ασκούνταν στην γυμναστική μέσα από τις διάφορες αθλοπαιδίες των οποίων η άσκηση θα τους οδηγούσε στην ύψιστη ΤΙΜΗ για τον αρχαίο Έλληνα που ήταν η συμμετοχή και μόνο στους Ολυμπιακούς αγώνες. Το πιο γνωστό άθλημα εκείνης της αποχής είναι μία μορφή πάλης το Παγκράτιο, η οποία ήταν μάλιστα μια μορφή πολεμικής τέχνης η οποία ήταν πολύ χρήσιμη για τους πολέμους και αφού τότε ήταν συνεχής οι μάχες σώμα με σώμα στις εχθροπραξίες που θα ελάμβαναν χώρα.<br />
<br />
Πριν προχωρήσω στην ανάλυση της αρετής της ανδρείας θα ήθελα να αναφέρω ότι εάν κάποιος είχε χαρακτηριστεί βάρβαρος σε μία φιλοσοφική συζήτηση τότε δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής στους Ολυμπιακούς αγώνες και όπως απαγορεύτηκε στον Αλέξανδρο η συμμετοχή όταν ήταν 15 ετών και όπως είναι γνωστό καθώς έχω αναφερθεί και άλλη φορά σε αυτό το γεγονός.<br />
<br />
Η άσκηση λοιπόν στον πόνο γίνονταν μέσα από τις σωματικές ασκήσεις ειδικά του Παγκρατίου και όπου το παιδί μάθαινε να μην φωνάζει και να μην βγάζει ούτε μία άχνα στον πόνο και αφού αυτό θεωρούνταν μεγάλη ντροπή. Χαρακτηριστική είναι η ιστορία με το 13χρονο παιδί της Σπάρτης το οποίο έπιασε μια αλεπού και την έκρυψε στον κόρφο του. Το παιδί αυτό πέθανε από αιμορραγία χωρίς να ακουστεί ούτε ένα βογκητό κατά πως είχε εκπαιδευτεί.<br />
<br />
Με τον τρόπο αντοχής στον πόνο αλλά και με την αφοβία στον θάνατο διδάσκονταν άπαντες οι νέοι στην αρχαία Ελλάδα την ανδρεία καθώς κάθε ίχνος φόβου θεωρούνται δειλία. Έτσι ΠΟΤΕ δεν δυσανασχετούσαν ότι και αν τους συνέβαινε από ντροπή να μην χαρακτηριστούν άνανδροι και όπως εξηγεί πολύ παραστατικά ο Σωκράτης την σχετική ντροπή της ανανδρίας στον Κρίτωνα.<br />
<br />
Στην Ορθοδοξία όλοι οι πιστοί διδάσκονται ότι πρέπει να αντέχουν αγόγγυστα κάθε δοκιμασία που μας δίνει ο Θεός (εδώ έχω μία ένσταση και θα αναφερθώ παρακάτω) με στόχο να σκληραγωγηθεί η ψυχή σε κείνο το στάδιο που θα αναπτυχθεί η υπομονή στο ύψιστό της σημείο και τελικά με την δύναμη που θα αποκτήσει ο άνθρωπος θα φτάσει πλησιέστερα στην ολοκλήρωση της ψυχής μαθαίνοντας πρώτα να συγχωρεί τον Θεό για όσα του συμβαίνουν και μετά να αντέχει σε αυτά ζητώντας δύναμη από τον ύψιστο για να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες.<br />
<br />
Η ένστασή μου έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο Θεός ΔΕΝ ΔΙΝΕΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ άμεσα αλλά έμμεσα. Αυτές είναι τυχαίες καταστάσεις που προκύπτουν από την πτώση του ανθρώπου και ο άνθρωπος απλά ΠΡΕΠΕΙ να συγχωρέσει τον ύψιστο για την θνητότητα, για να βρει εκείνη την εσώτερη δύναμη η οποία θα εμφανιστεί με την εξάλειψη του εγωισμού η οποία θα τον οδηγήσει στην ταπείνωση και στην αναζήτηση της συγχώρεσης από τον Θεό για τα λάθη στα οποία θα υποπέσει αδικώντας τους συνανθρώπους του καθώς ΚΑΝΕΙΣ δεν είναι αναμάρτητος.<br />
<br />
Με όμοιο τρόπο λοιπόν διδάσκονται σε όλες τις ανατολικές σχολές οι ασκούμενοι και με την αντοχή στον πόνο διδάσκονται την σκληραγώγηση της ψυχής και την ανδρεία ως χαρακτηριστικό εκείνο που θα τους ορίσει ικανούς να μάχονται μέχρις εσχάτων. Επίσης η προσευχή διδάσκεται από ορισμένους Μοναχούς τύπου Σαολίν ή Δαλάι Λάμα ή όπως και αν ονομάζονται οι δάσκαλοι ανατολικών διδασκαλιών και πολεμικών τεχνών.<br />
<br />
<strong>Η ψυχολογική σκλήρυνση.<br />Πως επιτυγχάνεται και ποια η σημασία της στην απόδοση της αγάπης.<br /></strong>Οι ασκήσεις των νεαρών στην αρχαία Ελλάδα και στις ανατολικές διδασκαλίες ορίζουν μια εσώτερη δύναμη που επιτυγχάνεται με ψυχική σκλήρυνση. Με δεδομένο ότι ο Κύριος ζητούσε να ορίσουμε την καρδιά μας σαν αυτή ενός μικρού παιδιού είναι δύσκολο να κατανοήσει ο καθένας πως γίνεται η Ορθοδοξία να καλλιεργεί την σκλήρυνση και την ευαισθησία ψυχής ταυτόχρονα. Πριν προχωρήσω σε λεπτομέρειες σχετικά με την ψυχική σκλήρυνση και πως επιτυγχάνεται θα εξηγήσω πως γίνεται να συνυπάρχουν οι δύο αυτές φαινομενικά αντίθετες καταστάσεις, αλλά που στην ουσία η μία ορίζει την άλλη με χαρακτηριστικό την απουσία σκληροκαρδίας. Αν καλλιεργεί η σκληροκαρδία δεν υπάρχουν εσώτερες ευαισθησίες και αυτό το αντίθετο είναι αδιανόητο να οριστεί σε συνύπαρξη ενώ στην προηγούμενη περίπτωση δεν ισχύει αυτό ΣΕ ΚΑΜΙΑ περίπτωση.<br />
<br />
Η εσώτερη ευαισθησία ορίζει καταστάσεις ψυχικού πόνου και αφού δεν υπάρχει αποστροφή προς αυτόν. Με την σωματική σκληραγώγηση επιτυγχάνεται και η ψυχική σκληραγώγηση συχνά με πόνους και μάλιστα οδυνηρούς και όπως εξήγησα ήδη στο κεφάλαιο που αφορά την ανδρεία.<br />
<br />
Για να γίνω πιο κατανοητός λοιπόν θα θυμίσω σε όσους πέρασαν καταστάσεις ψυχικού πόνου που αφορά τον θάνατο ενός αγαπημένου. Ο πόνος είναι ιδιαίτερα έντονος στην αρχή μέχρι αβάσταχτος, ενώ με την πάροδο του χρόνου αρχίζει και γίνεται υποφερτός και σταδιακά φθίνει όλο και πιο πολύ. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία που έχουν βιώσει καταστάσεις πόνου μπορούν να προσέξουν πόσο πιο εύκολα ξεπερνούν τις δύσκολες καταστάσεις και πόσο πιο ανώδυνα τις αποδέχονται. Ο ψυχικός πόνος λοιπόν είναι ένα φρούτο, το οποίο ωριμάζει και σταδιακά σαπίζει μέσα μας, εκτός αν φροντίζουμε εμείς να καλλιεργούμε τον πόνο ξύνοντας τις πληγές οπότε η θεραπεία αργεί και μερικές φορές δεν έρχεται ποτέ.<br />
<br />
Οι ευαισθησίες της ψυχής λοιπόν ορίζουν τον ψυχικό πόνο και αν δεν υπάρχει αποστροφή προς αυτόν και καλλιέργεια της σκλήρυνσης οδηγεί σε εσώτερη δύναμη που με τα χρόνια ολοένα αυξάνει και περισσότερο. Στην περίπτωση της επιλογής σκληροκαρδίας ορίζει μία κατάσταση στην οποία υπάρχει αποστροφή προς τον πόνο με οδυνηρές συνέπειες συχνά και αφού ο άνθρωπος δεν ασκείται ποτέ στην εσώτερη σκλήρυνση θέλοντας να βρίσκεται συνεχώς μέσα σε μια ασπίδα στην οποία θα διαμένει αλώβητος. Αυτό όμως δεν είναι δυνατό να συμβεί και συχνά στα γεράματά τους αυτοί οι άνθρωποι συναισθάνονται την ταπεινότητά τους εμπρός στον θάνατο και βιώνουν οδυνηρές καταστάσεις που συνήθως είναι φοβίες με διάφορα επακόλουθα ψυχικών ασθενειών.<br />
<br />
Ο Θεός λοιπόν θέλοντας η ψυχή να ολοκληρωθεί όρισε παραμέτρους οι οποίες θα ορίσουν τελικά μεγάλες ψυχικές δυνάμεις που δεν ορίζονται από τεχνικές αυτοσυγκέντρωσης αλλά από εσώτερες σκληρύνσεις τις οποίες βεβαιότατα καλλιεργούν στις ανατολικές διδασκαλίες και όπως περιγράφηκε στην πραγματεία μου που αφορά την αυτοσυγκέντρωση και την αυτοκυριαρχία στην Αρχαία Ελλάδα και στις ανατολικές διδασκαλίες σε σχέση με την ΑΠΛΟΤΗΤΑ η οποία διδάσκεται από την Ορθοδοξία.<br />
<br />
Οι παράμετροι αυτές λοιπόν ορίζουν την ψυχική ευαισθησία από την οποία απορρέει ΠΑΝΤΑ ΚΑΘΑΡΙΑ ΑΓΑΠΗ, όταν αυτή έχει υπερνικήσει τα στάδια εκείνα της Κλίμακας στα οποία αναφέρθηκε ο Αριστοτέλης που είναι η αοργησία και η μνησικακία.<br />
<br />
<strong>H ψυχολογική σκλήρυνση στην παιδική ηλικία και οι υπερβολές τις σημερινής εποχής.</strong><br />
Σήμερα οι γονείς δημιουργούν μία υπερπροστατευτική γυάλα για το παιδί με οδυνηρές συνέπειες για αυτό, καθώς δεν σκληραγωγείτε όσο πρέπει. Η νομοθεσία που ΚΑΛΩΣ απαγορεύει την παιδική κακοποίηση γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από γονείς αντίδικους σε διαλυμένες οικογένειες και στερείται το παιδί της αγάπης του ενός γονέα. Άλλες φορές από φόβο οι γονείς δεν εισάγουν τα παιδιά σε επαγγελματικές δραστηριότητες λόγω της υπερβολής της νομοθεσίας και πάλι ή του υπερπροστατευτισμού, με αποτέλεσμα να καλλιεργείται στα παιδιά μία οκνηρία και να μην μαθαίνουν την εργατικότητα και την τέχνη του πατέρα τους, εάν αυτός επαγγέλλεται μία από αυτές για να έχουν ένα επαγγελματικό πάτημα στην ζωή τους, εάν αποτύχουν στις σπουδές τους ή αν δεν πετύχουν την επαγγελματική καταξίωση στον κλάδο που διάλεξαν, ο οποίος μπορεί να μαστίζεται από την ανεργία.<br />
<br />
Θεωρώ λοιπόν ότι το παιδί πέρα από την εργατικότητα στην μάθηση στην οποία ΠΡΕΠΕΙ να ωθείται, πρέπει επίσης να βρίσκεται χρόνος για να ασκηθεί είτε διαμέσω των αθλημάτων και όπου πρέπει να μάθει να εντείνει τους αγώνες του ακόμη και πέρα από το σημείο αντοχής του. Πρέπει επίσης αν υπάρχει η δυνατότητα να πλησιάζει στην εργασία για ελάχιστες ώρες και όπου δεν θα προχωρήσει σε εργασίες δύσκολες, αλλά με επιλογή των απλών δραστηριοτήτων θα ασκηθεί σωματικά και θα μάθει τον δρόμο της αμοιβής δια μέσω της εργασίας, γεγονός που θα το ορίσει να γνωρίζει τι θα επακολουθήσει στην υπόλοιπη ζωή του από πολύ μικρό.<br />
Η γυμναστική επιτυγχάνει την σωματική και την ψυχική σκλήρυνση και όπως προανέφερα όταν το παιδί συνεχίζει την άσκηση ακόμη και όταν κονεύει να γονατίσει από την υπερπροσπάθεια. Φυσικά πρέπει να αποφεύγονται οι υπερβολές, αλλά η λίγη ακόμη προσπάθεια, ακόμη και όταν ο ασκούμενος φτάνει στην κατάρρευση ορίζει την εσώτερη δύναμη εκείνη την οποία αποκτούσαν τα παιδιά στην αρχαία εποχή, αλλά το ίδιο πράττουν και στις ανατολικές διδασκαλίες και όπου η σωματική άσκηση ορίζεται από την μάθηση των πολεμικών τεχνών.<br />
<br />
Όταν ο ασκούμενος έχει εκπαιδευτεί στην ανδρεία μαθαίνει να αντιμετωπίζει τις μάχες με αγωνιστικότητα και αν έχει ασκηθεί στην σωματική και ψυχική σκλήρυνση τότε οι αγώνες γίνονται κάτω από προϋποθέσεις οι οποίες ορίζουν και την τελική νίκη. Αν δεν έρθει η νίκη τότε ο ασκούμενος πρέπει να έχει μάθει από την εξάσκησή του ακόμη ότι δεν γίνεται να κερδίζει πάντα και έτσι με οδηγό την ήττα θα μάθει να γίνεται ολοένα πιο ανταγωνιστικός εντείνοντας την άσκηση που θα του αποφέρει κάποια στιγμή της ποθούμενες νίκες.<br />
Σε αυτό το σημείο λοιπόν είναι που στις ανατολικές διδασκαλίες οι περισσότεροι διδάσκαλοι αποτυγχάνουν, καθώς δεν είναι σε θέση να διδάξουν στον ασκούμενο να σβήσει την αλαζονεία από την ψυχή του καθώς τον έχουν μάθει να κερδίζει ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ. Οι άξιοι διδάσκαλοι ΠΑΝΤΑ διδάσκουν την ταπεινότητα από τα αρχικά στάδια διδασκαλίας και έτσι προετοιμάζουν το έδαφος για να υπερνικηθεί η εμφανισθείσα αλαζονεία. Οι ασκούμενοι στις ανατολικές διδασκαλίες διδάσκονται την αυτοσυγκέντρωση και την υπομονή η οποία τεχνική ηρεμίας μαζί με την υπομονή τους οδηγεί τελικά στην επικέντρωση του στόχου προς την νίκη.<br />
Η αλαζονεία στις ανατολικές διδασκαλίες αλλά και στην Ορθόδοξη εκκλησία ορίζεται με την απομάκρυνση από τον διδάσκαλο ή Πνευματικό πατέρα πολύ νωρίς και πριν αυτός τους δώσει την άδεια. Έτσι εξέρχονται ΑΤΕΛΗΣ πνευματικά άνθρωποι και διδάσκουν με αποτέλεσμα πολύ λίγοι πλέον να είναι σε θέση να φτάσουν στην ολοκλήρωση της ψυχής τόσο στις ανατολικές διδασκαλίες όσο και στην ορθοδοξία. Εξαίρεση αποτελούν οι Μοναχοί του Αγίου όρους οι οποίοι δεν εξέρχονται από αυτό έχοντας θέληση παραμονής η οποία είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ δική τους και έτσι συνεχίζουν να διδάσκονται μέχρι τα βαθιά τους γεράματα καθώς αναζητούν ΠΑΝΤΑ Πνευματικό Γέροντα μεγαλύτερο από αυτούς σε ηλικία. Εδώ θέλω να τονίσω ότι είναι ΠΑΝΑΘΛΙΟ το φαινόμενο όσων κατηγορούν τους ηγουμένους ότι κρατούν με το ζόρι τους νεοεισερχόμενους ασκούμενους καθώς και όπως έχω προαναφερθεί από τα πρώτα στάδια προσπαθούν να τους εκδιώξουν με έμμεσο τρόπο για να δείξουν την ΑΠΟΛΥΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥΣ στον Μοναχισμό ο οποίος είναι μία πολύ δύσκολη πορεία και όχι δειλία ζωής όπως παρουσιάζεται από ορισμένους. Η μοναξιά δεν είναι εύκολη ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ και όσοι κατηγορούν τους μοναχούς δεν ξέρουν πόσο δύσκολη και επώδυνη είναι η πορεία ζωής που έχουν επιλέξει, συχνά γιατί έχουν αποστροφή προς την κακία του κόσμου την οποία βλέπουν αρχικά στις μικροκοινωνίες από τις οποίες προέρχονται.<br />
<br />
Στην αρχαία Ελλάδα τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Εκεί η αλαζονεία συγκαταλέγονταν στις κακίες και ΚΑΝΕΙΣ δεν ήθελε να την φέρει, καθώς θα εξήγαγε συμπεριφορές βαρβαρότητας και δεν θα γίνονταν αποδεκτός στους φιλοσοφικούς κύκλους από τους οποίους θα αποβάλλονταν. Αυτό θα είχε ως συνέπεια να απέχει από τα φιλοσοφικά συμπόσια και αυτό ΚΑΝΕΙΣ δεν το ήθελε καθώς τα συμπόσια αυτά ήταν μεγάλες κοινωνικότητες για την εποχή εκείνη και όλοι ασκούσαν το πνεύμα δια του στοχασμού και απολαμβάνοντας την ηδονή του πνεύματος, έφταναν σε μεγάλη ψυχική ευδαιμονία. Η αλαζονεία εμφανίζονταν πολύ σπάνια στους αρχαίους Έλληνες γιατί πολύ απλά είχαν διδαχθεί ΤΕΛΕΙΑ την υπακοή στους νόμους και στους ανωτέρους , που είναι μία μορφή διδασκαλίας της ταπεινοφροσύνης, όπως διδάσκει και η Ορθοδοξία επίσης.<br />
<br />
Στην Ορθοδοξία η αλαζονεία αποτελεί πρωταρχικό στοιχείο το οποίο πρέπει να εξαλειφθεί. Η υπακοή στον Λόγο του Θεού, και η διδασκαλία της ταπεινοφροσύνης ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ ορίζει την εξάλειψη της αλαζονείας καθώς ο ασκούμενος δια μέσω της Κλίμακας μαθαίνει να αντιμετωπίζει με αγάπη τόσο την νίκη όσο και την ήττα στην ζωή. Δέχεται τις δοκιμασίες ΑΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΤΑ καθώς γνωρίζει ότι τις επιτρέπει ο Θεός για να οριστεί η ψυχική σκλήρυνση του ανθρώπου και προσεύχεται μόνο για να βρει δυνάμεις να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες της ζωής, γεγονός που επιτυγχάνεται τελικά, καθώς με όπλο την υπομονή στην οποία φρόντισε να ασκηθεί απλά περιμένοντας καλύτερες μέρες και έχοντας την ελπίδα στην καρδιά του, φτάνει τελικά στην εσώτερη ηρεμία η οποία ορίζεται από ΤΕΡΑΣΤΙΑ ψυχική ΔΥΝΑΜΗ, καθώς έχει αντέξει ΤΑ ΠΑΝΤΑ.<br />
<br />
Η αντιμετώπιση του πόνου με διαμαρτυρίες και γκρίνιες έχει ως αποτέλεσμα να εξαφανίζεται η υπομονή και ο πόνος γίνεται οδυνηρός. Αν ο άνθρωπος δέχεται αδιαμαρτύρητα όσα του συμβαίνουν επιτυγχάνει να επικεντρώσει την σκέψη του στην προσπάθεια να βρει δρόμους να επιλύσει κάθε του πρόβλημα και έτσι δεν εμφανίζεται το άγχος και η πίεση καθώς η υπομονή έχει διδαχθεί από πολύ νωρίς και αποτελεί το όπλο το οποίο τελικά θα αποφέρει τις νίκες στις δυσκολίες.<br />
<br />
<strong>Με ποιο τρόπο δίδαξαν οι αρχαίοι Έλληνες την ταπεινοφροσύνη η οποία οδηγεί στην ταπεινότητα.</strong><br />
Η Αρχαίοι Έλληνες όπως και οι ανατολικές διδασκαλίες αλλά και η Ορθοδοξία όρισαν ως διδασκαλία της ταπεινοφροσύνης με την ΜΟΝΑΔΙΚΗ μέθοδο που υπάρχει. Αυτή είναι η υπακοή για την οποία ο Αριστοτέλης λέει ότι πρέπει να υπακούμε στους ανωτέρους μας ακόμη και αν διαφωνούμε, αλλά ακόμη και αν λανθάνουν αυτοί.<br />
<br />
Στην σημερινή πανάθλια κοινωνία που ζούμε ο άνθρωπος έχει αρχίσει να αμφισβητεί τον Δημιουργό του, φροντίζοντας να είναι ανυπάκουος προς πάντες τους διδάσκοντες και στους νόμους, με μία αυθάδεια η οποία στην αρχαία Ελλάδα θεωρούνταν πρόδρομος της βαρβαρότητας. Στην νέα Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο βλέπουμε να οδηγεί στην τρομοκρατία. Δεν είναι τυχαίο ότι οι τρομοκρατικές οργανώσεις ορίζουν ταύτιση με τις μηδενιστικές φιλοσοφίες και αφού μόνο σε αυτές υπάρχει ευστάθεια θεωριών ανυπαρξίας Θεού, αλλά με την αυθαίρετη παραδοχή ότι η ζωή προήλθε εκ του μηδενός όπως εκφράζουν πολλοί επιστήμονες αστρολόγοι τις υποθέσεις αυτές, ΞΕΧΝΩΝΤΑΣ τους γενετιστές που λένε ΑΛΛΑ και φυσικά ότι είναι στατιστικά αδύνατο να οριστεί γενετική αλυσίδα DNA από χημικά στοιχεία και όπως είναι η σύνθεση του DNA των ζωντανών οργανισμών που να φέρει ζωή. Ήδη απέτυχαν ΠΟΛΛΑ πειράματα παρασκευής αλυσίδας DNA με αδρανή υλικά από τα οποία δημιουργήθηκαν οι χημικές ενώσεις που αποτελούν την γενετική αλυσίδα, αλλά ζωή σε αυτή ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ και ούτε θα υπάρξει ΠΟΤΕ και αυτό γιατί οι σχετικές συζεύξεις των αρσενικών και θηλυκών και όπου αυτές υπάρχουν για να δράσουν υπόκεινται σε ΔΡΑΣΗ ΑΣΩΜΑΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ η οποία πηγάζει από τον Λόγο του θεού ο οποίος είναι ΑΣΥΠΗΠΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ και αφού μπορεί και δημιουργεί ζωή σε ΥΠΑΡΚΤΗ ύλη αλλά ΠΟΤΕ ΣΤΟ ΚΕΝΟ. Ακόμη και ο Θεός ΟΥΔΕΠΟΤΕ δημιούργησε εκ του μηδενός, αλλά ΠΑΝΤΑ είχε ως αφετηρία των δημιουργιών Του τα υλικά του σύμπαντος πολλά από τα οποία ακόμη δεν γνωρίζουν οι άνθρωποι και ούτε θα είναι σε θέση ποτέ να μάθουν, καθώς δεν είναι δυνατόν ΠΟΤΕ να φτάσουν σε πλήρη γνώση και αφού το χάος κυριαρχεί στο σύμπαν και ΚΑΝΕΙΣ δεν ξέρει τι γίνεται μερικά έτη φωτός μακριά. Η ζωή του ανθρώπου είναι μερικά έτη μόνο εμπρός στα εκατομμύρια έτη που χρειάζεται να ταξιδέψει κάποιος με την ταχύτητα του φωτός για να φτάσει στις άκρες του σύμπαντος.<br />
<br />
Ο Θεός λοιπόν είναι Ο ΜΟΝΟΣ ο οποίος δημιούργησε ζωή και η ζωή προήλθε αρχικά από το ΑΘΑΝΑΤΟ υλικό το οποίο φέρει μαζί Του που είναι το γνωστό υλικό που ονομάζεται «νέφες» στην αρχαία Αραμαϊκή. Οι θνητές μορφές ζωής δημιουργήθηκαν και πάλι από τον ΕΝΑ ΘΕΟ με δράση των ΑΣΥΛΗΠΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ που φέρει και τέτοια δύναμη ΔΕΝ ΦΕΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ από τα δημιουργήματά Του. Ο άνθρωπος ΜΟΝΟ μπορεί να δημιουργεί ζωή μέσα από την σύζευξη ανδρός και γυναικός και η νέα ζωή είναι ο καρπός της αγάπης τους εμπρός στον οποίο πρέπει ΤΑΠΕΙΝΑ και με ευσέβεια να φροντίζουν το παιδί τους να εντρυφήσει στην αγάπη καλλιεργώντας σε αυτό την υπακοή από πολύ μικρό και μάλιστα ΧΩΡΙΣ ΚΑΥΓΑΔΕΣ, αλλά με παρακλήσεις και μικρά παιχνίδια και την ταπεινοφροσύνη βεβαίως η οποία θα τον ορίσει αναζητητή του καλού και της αληθινής αγάπης, καθώς και την γνώση ότι η αγάπη φέρει πόνο στον οποίο πόνο δεν πρέπει να δειλιάσει, αλλά να τον αντιμετωπίσει με υπομονή γνωρίζοντας ότι ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ η επίδραση αυτού και θα έρθει η ώρα της εσώτερης εκείνης ΔΥΝΑΜΗΣ, η οποία αν έχει ως αφετηρία την συγχώρεση, τότε δεν θα υπάρχουν ανοιχτές πληγές οι οποίες θα αποφέρουν συνεχή πόνο.<br />
<br />
<strong>Επίλογος</strong><br />
<br />
Ελπίζω λοιπόν με την σύγκριση στην πραγματεία αυτή να οδηγήσω την σκέψη σας στην σημασία επίτευξης της αρετής στην σύγχρονη κοινωνία. Αυτή δεν είναι άλλη από την ολοκλήρωση της ψυχής ο οποίος αγώνας είναι διαχρονικός και δεν γνωρίζει θρησκείες ή άλλα πιστεύω. Ακόμη και αν κάποιος συγκαταλέγεται στους μηδενιστές φιλόσοφους ή στους άθεους καλό θα είναι να μην επιτρέψει στους επιτήδειους να τον χειραγωγήσουν και να τον οδηγήσουν στον δρόμο της βίας. Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν την βία ως έσχατη λύση και φυσικά ήταν στοιχείο βαρβαρότητας και αγωνίζονταν ΣΕ ΟΛΗ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΖΩΗ πνευματικά με στόχο να μην επιτρέψουν τον εκνευρισμό ο οποίος θα τους οδηγήσει στην εκδήλωση βαρβαρότητας και σε κάθε μορφή βίας. Έτσι αναζητούσαν τις καλές ηδονές, μέσα από δρόμους οι οποίοι οδηγούσαν στην ευτυχία η οποία φυσικά δεν γίνεται να επιτευχθεί δίχως την καλλιέργεια της αγάπης στην καρδιά του κάθε ανθρώπου. Έτσι βλέπουμε τον Σωκράτη να αναλύει ΤΕΛΕΙΑ την έννοια αγάπη δείχνοντας έτσι στους κατηγόρους του ότι ξέφυγαν από την πορεία αρετής κατηγορώντας κάποιον ΕΝΤΕΛΩΣ αθώο. Αυτό βέβαια δεν στάθηκε ικανό να τους πείσει και τελικά καταδικάστηκε δεχόμενος ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΤΙΜΙΟΤΗΤΑ η οποία πήγαζε από τον σεβασμό του προς τους ανωτέρους και τους νόμους, την ΑΔΙΚΗ τιμωρία που τον όριζε να γίνει αυτόχειρας καθώς ακόμη και εκείνα τα χρόνια δεν ήταν εύκολο στον καθένα να δολοφονήσει εν ψυχρώ κάποιον. Έτσι είχαν θεσπίσει τον θεσμό της αυτοκτονίας του ενόχου με την πόση του δηλητηρίου με το όνομα κώνειο το οποίο δέχθηκε τελικά να λάβει τελικά ο Σωκράτης.</div>ΓΙΩΡΓΗΣhttp://www.blogger.com/profile/03063122288838834335noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5258792922897995106.post-59635580516096419832009-10-13T09:01:00.006+03:002010-01-01T08:18:55.997+02:00Η αυτοσυγκέντρωση, η αυτοκυριαρχία και η αυτογνωσία στην αρχαία Ελλάδα και στις Ανατολικές διδασκαλίες και φιλοσοφίες.Το αντικείμενο που σήμερα θα διαπραγματευτώ είναι δύσκολο να γίνει κατανοητό από τους πολλούς και αυτό γιατί οι περισσότεροι έχουν μαύρα μεσάνυχτα από πνευματικούς αγώνες και από ασκήσεις του νου.<br /><br /><strong>Οι δυνάμεις που έχει η σκέψη και λίγα λόγια για τις μαγείες</strong><br /><br />Μερικοί νομίζουν ότι μπορούν με μια σκέψη μόνο να κινήσουν βουνά αλλά το μόνο που θα κινήσουν με την σκέψη τους είναι η ανοησία τους την οποία θα γιγαντώσουν. Φυσικά υπάρχουν δυνάμεις που μπορούν να κινήσουν βουνά αλλά αυτές πρέπει να ελευθερωθούν από ειδικές ευχές τις οποίες για να τις γνωρίζει κάποιος πρέπει να έχουν δοθεί από τον ίδιο τον ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΘΕΟ. Αυτές τις ευχές, ο μόνος που τις γνώριζε και θα μπορούσε να τις διαδώσει ήταν ο Εωσφόρος ο οποίος αν τις χρησιμοποιούσε ή αν τις χρησιμοποιήσει ή αν τις δώσει σε κάποιον άλλο, γνωρίζει ότι θα οδηγηθεί απευθείας στον Τριγμό των Οδόντων όπου θα είναι για αιώνες αιώνων μόνος και μέχρι να διαπράξει κάποιος άλλος εξίσου σοβαρό παράπτωμα. Εκεί η ψυχή σκίζεται στα δύο και όπως πολύ παραστατικά μας περιγράφει ο Άγιος Ιωάννης στην Αποκάλυψη. Αυτό το γεγονός καθιστά την Τιμωρία εξαιρετικά επώδυνη και ο Θεός ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ την ελευθεροβουλία ΠΑΡΑΚΑΛΑΕΙ και ΘΑ ΠΑΡΑΚΑΛΑΕΙ ΑΙΩΝΙΑ κάποιους να μην διαπράξουν αυτό που ΠΡΟΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι θα διαπράξουν. Δεν εμποδίζει ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ και για να μην εμποδίσει ΠΟΤΕ την ελευθεροβουλία που είναι η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΑΞΙΑ ανάμεσα στις διάφορες μορφές ελευθερίας.<br /><br />Τα υπόλοιπα πλάσματα που αποστάτησαν γνωρίζουν και διέδωσαν μόνο μικρές ευχές οι οποίες είναι ικανές να μετακινούν μικρά αντικείμενα, ή να πετυχαίνουν να ίπτανται ή να εξαφανίσουν για λίγη ώρα από τα μάτια μας αντικείμενα δια μέσω μίας ειδικής ευχής. Η ευχή αυτή θα έχει συγκεκριμένη ώρα δράσης γιατί έτσι δόθηκε από τον Θεό γιατί ΠΡΟΓΝΩΡΙΖΕ ότι θα διαδοθεί στους ανθρώπους παρά την θέλησή του και ότι θα χρησιμοποιηθεί για ιδιοτελούς σκοπούς όπως και άλλες ευχές. Επίσης θέλησε να εκμεταλλευτεί την αισχυντοσύνη των ανθρώπων αυτών που αναμεταδίδουν τις ευχές σε λάθος ανθρώπους μελλοντικά, για να δείξει στον κόσμο ότι ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΥΝΑΜΕΙΣ οι οποίες είναι ΑΣΥΛΗΠΤΕΣ σε μέγεθος από τον ανθρώπινο νου γιατί διαμέσω αυτής της κατάστασης πολλοί είναι αυτοί που τελικά πιστεύουν ότι η ζωή δεν είναι μόνο στον θνητό τούτο κόσμο. Βλέπουν ότι υπάρχουν δυνάμεις ακόμη και διαμέσω των Βουδιστών ιατρών που εφαρμόζουν έλεγχο του πόνου διαμέσω ευχών που γνωρίζουν γιατί πέρασαν από στόμα σε στόμα με αφετηρία που υπάρχει εδώ και πολλούς αιώνες και μάλιστα οι πρώτοι που τις γνώρισαν ήταν μεγάλοι Δάσκαλοι αγάπης στην αρχαιότητα με κορυφαίο τον Φου- Χι στον γνωστό Κινέζο φιλόσοφο. Τα δαιμόνια προσπαθώντας να τον μεταπείσουν για να απομακρυνθεί από την αγάπη του έδωσαν τις ευχές αυτές όπως και σε άλλους εκπληρώνοντας μια υπόσχεση δύναμης την οποία κατείχε τελικά. Ο Φου- Χι όπως και πολλοί άλλοι αρνήθηκαν να κάνουν χρήση των δυνάμεων αυτών μετά από ενημέρωση που είχαν από τους Αρχαγγέλους και ΠΑΝΑΞΙΑ απέκτησαν το δικαίωμα στην αιώνιο ζωή και έγιναν Άγιο Άγγελοι του ενός Θεού.<br /><br />Η όλη κατάσταση των ΥΠΑΡΚΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ είναι αυτή που οδηγεί πολλούς στην πεποίθηση ότι τελικά υπάρχει κάτι ανώτερο, το οποίο ονομάζουν ανώτερη δύναμη και είναι πολλοί από τους ανθρώπους οι οποίοι ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ (ερευνάτε τας Γραφάς), φτάνουν στην ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ του Πατέρα ΠΑΝΤΩΝ.<br /><br />Υπήρχαν όμως πάμπολλοι άλλοι που δεν αρνήθηκαν την χρήση των δυνάμεων αυτών και τις διέδιδαν σε λίγους και έμπιστους και αυτό για να μην κινδυνέψουν οι ίδιοι από την χρήση αυτών, με αποτέλεσμα σήμερα να υπάρχουν οι γνωστοί μάγοι και φακίρηδες οι οποίοι βλέπουμε να κόβεται το σώμα τους ή να κόβουν στα δύο το σώμα βοηθών τους και να μην παθαίνουν τίποτα για λίγα λεπτά της ώρας. Αν δεν φροντίσουν στο διάστημα που πρέπει να εφάπτονται τα δύο κομμάτια του σώματος ή να εξέλθει το σπαθί που έχει βυθιστεί στο σώμα, τότε είναι επόμενο να αφαιρεθεί η ζωή του ανθρώπου που βοηθά ή των ιδίων αν δεν τους έχει ενημερώσει σχετικά αυτός που τους διέδωσε τις ευχές= ΔΥΝΑΜΕΙΣ αυτές. Οι δυνάμεις αυτές όπως έχω αναφέρει ήδη έχουν μικρό χρόνο δράσης και προστασίας στα πρόσωπα που χρησιμοποιούνται. Αυτός είναι ο λόγος που ο Κινέζος γιατρός που βρήκε άσυλο στην Αργεντινή και όπου κάνει εγχειρίσεις σε ανθρώπους που στέκονται όρθιοι, βιάζεται και εγχειρίζει με τεράστια ταχύτητα για να προλάβει πόνους που θα επέλθουν όταν πάψει να έχει δύναμη ευχή που έχει πει προκαταρκτικά. Η περίπτωση αυτή του γιατρού ο οποίος εφαρμόζει την επιστήμη του την οποία κατέχει πλήρως θέλοντας και πιστεύοντας ότι έτσι πετυχαίνει με λιγότερο επώδυνο τρόπο να θεραπεύει, αναφέρθηκε τηλεοπτικά και ο γιατρός αυτός παρουσιάστηκε θαυματουργός από όσους θεραπεύτηκαν, αλλά η εξαιρετική έρευνα που έκανε η δημοσιογραφική ομάδα αποκάλυψε ότι είναι πολλά τα άτομα που πέθαναν γρήγορα τα οποία με την εφαρμογή χημειοθεραπειών θα μπορούσαν να ζήσουν μερικά χρόνια ακόμη ή και μέχρι τα βαθιά γεράματα σε κάποιες περιπτώσεις που η έρευνα φέρνει ανακαλύψεις νέων φαρμάκων που ΘΕΡΑΠΕΟΥΝ τελικά περιπτώσεις καρκίνου οι οποίες μέχρι πριν λίγους μήνες ήταν αθεράπευτες. Προσωπικά βλέπω κάθε χρόνο να ανακοινώνονται αρκετές ΝΕΕΣ θεραπείες οι οποίες έχουν περάσει από πολύ αυστηρούς ελέγχους και πειράματα μέχρι να εφαρμοστούν στους ανθρώπους και τα αποτελέσματα είναι εκπληκτικά. Είναι επόμενο οι νεκροί να μην έχουν φωνή για να ακουστούν και οι οικείου τους θέλοντας να ξεχάσουν τον πόνο του χαμού τους απλά αδιαφορούν να διαδώσουν κάτι για το οποίο δεν είναι βέβαιοι και αυτό είναι η μη ίαση μίας ούτως ή άλλως θανατηφόρας ασθένειας όπως του καρκίνου. Αγνοώντας ότι μπορεί να υπάρχει θεραπεία ή ότι θα εφευρεθεί σύντομα θεωρούν ότι δεν έγινε κανένα έγκλημα από τον άνθρωπο που του αφαιρέθηκε η ιατρική άδεια γιατί ήδη είχε κάνει πολλές εγχειρήσεις στην Κίνα οι οποίες ήταν περιττές.<br /><br /><strong>Άσκηση του νου και ολοκλήρωση της ψυχής σε σύγκριση των κυριότερων σχετικών διδασκαλιών με την χρήση δυνάμεων</strong><br /><br />Κλείνω την αναφορά μου στις δυνάμεις τύπου μαγείας και αφού υπάρχουν δυνάμεις αρπαγής του νου ή του ονείρου(ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΕΙΕΣ) τις οποίες γνωρίζουν μερικοί ΑΓΥΡΤΕΣ ΚΑΙ ΑΛΗΤΕΣ και είναι πολύ λίγοι οι χαρακτηρισμοί μου αυτοί για να περιγράψουν το αίσχος των ανθρώπων αυτών και αυτό γιατί πείθουν τους αδαής ότι ζουν πολλές ζωές (μετενσάρκωση)περνώντας από σώμα σε σώμα. Έτσι πείθουν τον ναύτη ότι στην υποτιθέμενη προηγούμενή του ζωή ήταν ναυτικός πειρατής ή διώκτης πειρατών και αυτό το αποφασίζουν μετά από μια σύντομη συνέντευξη που παίρνουν με το πρόσχημα της πρώτης γνωριμίας. Πολύ απλά λοιπόν αντλούν πληροφορίες από το ίδιο το άτομο και σύμφωνα με αυτά που θα τους λεχθούν ανάγουν τους επισκέπτες σε επιστήμονες που έζησαν στα βάθη της Σαχάρας η οποία ονομάστηκε έτσι γιατί πριν την σκεπάσει η άμμος ήταν γεμάτη από ζάχαρη που είχαν παράγει οι ίδιοι με τις ικανότητες που είχαν. Φυσικά αστειεύομαι για να σας δείξω το μέγεθος των ψεμάτων που λέγονται για να πεισθούν όσοι έχουν επηρεαστεί από τα διαδιδόμενα ψεύδη και ελπίζουν σε μια νέα ζωή ότι ξαναζούν, όταν ο Θεός ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ στην αιώνια ζωή και όχι πέρασμα από διάφορες θνητές ζωές μέχρι να ολοκληρωθούν οι ψυχές ή μέχρι να βρουν όλες το άλλο τους μισό που έχουν χαμένο και άλλες ΑΗΔΙΕΣ οι οποίες προέρχονται από την αρχαιότητα και από ψεύδη που διαδόθηκαν από τα αποστατημένα πλάσματα για να πικάρουν τον ΕΝΑ ΘΕΟ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΑ ΠΑΝΤΩΝ επειδή υπέκυψαν στην ζήλεια βλέποντας την ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΓΑΠΗ που έδειξε στους Πρωτόπλαστους Αγγέλους και ειδικά στους Αρχαγγέλους , αλλά και στον άνθρωπο αργότερα.<br /><br />Η ολοκλήρωση της ψυχής λοιπόν πρέπει να λάβει χώρα ΣΕ ΜΙΑ ΜΟΝΟ ΖΩΗ και επειδή πολλοί φεύγουν νέοι ή επειδή άλλοι δεν ασκούνται επαρκώς, φροντίζει ή θα φροντίσει ο Θεός να επιτευχθεί αυτό μέσα από μία διαδικασία που ο Άγιος Νεκτάριος ονόμασε Άγιο ξυλοκόπημα. Η διαδικασία αυτή θα λάβει χώρα σε όσους δεν έχουν φροντίσει να ασκηθούν επαρκώς από την θνητή ζωή αμέσως μετά την Δευτέρα Παρουσία. Κατά την διαδικασία αυτή θα δίνεται ζήλεια πολύ έντονη στους ζηλιάρηδες και θα πρέπει να την πολεμούν μέχρι να πάψουν να ζηλεύουν. Ανάλογα θα τους δίνεται εγωισμός και περηφάνια ή αλαζονεία ή ότι άλλο υπάρχει το οποίο δεν έχει πολεμηθεί αρκετά ΜΕ ΕΝΤΟΛΗ ΘΕΟΥ για να αποκτήσουν ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ένα επίπεδο άσκησης στο οποίο θα ανέλθουν στο στάδιο της ταπεινότητας τουλάχιστον και από εκεί οι άξιοι θα πετύχουν την περαιτέρω άνοδο στο στάδιο της διάκρισης και της απάθειας ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ και θα αμειφθούν από τον Ένα Θεό ανάλογα με τις νίκες τους. Ανάλογα αμοιβές έχουν οριστεί ΠΑΝΔΙΚΑΙΑ σε όσους επιτυγχάνουν την επίτευξη της ταπεινοφροσύνης που θα οδηγήσει στην εσώτερη ταπεινότητα. Όσοι φτάνουν στο στάδιο της απάθειας, και αυτό το πετυχαίνουν ΜΟΝΟ ΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ διαφόρων θρησκειών, οι οποίοι μέσα από τον Μοναχισμό και την προσευχή πετυχαίνουν την διάκριση την αυτοσυγκέντρωση και τελικά την απάθεια, αυτοί δεν αμαρτάνουν πλέον και αφού δεν βλάπτουν ΠΟΤΕ πλέον τον συνάνθρωπο και τον εαυτό τους όπως έχω περιγράψει στην πραγματεία μου περί της Κλίμακας.<br /><br />Αν κάποιος μόνος του οδηγηθεί στην έρημο και αποφασίσει να ζήσει μόνος και πετύχει την άνοδο εκείνη της προσευχής και της νηστείας που θα ορίσει τελικά το στάδιο της απάθειας, τότε επίσης αυτός θα λάβει τις σχετικές Τιμές μη όντας Μοναχός όπως εξήγησα παραπάνω. Οι σχετικές Τιμές είναι η Αγιότητα και στα άτομα αυτά αποδίδεται το Αξίωμα της αιωνίου ζωής ΑΜΕΣΩΣ και όπως συνέβαινε όλα τα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης με τους γνωστούς Εβραίους Προφήτες οι οποίοι ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ να υποκύψουν στα δαιμόνια που τότε με έλεγχο του νου τους οδηγούσαν στα πρόθυρα παραπτωμάτων τα οποία ΠΑΝΤΑ την τελευταία στιγμή αρνούνταν. Ορισμένοι δεν αρνούνταν αλλά είχαν προσευχές Μετανοίας ΣΥΝΕΧΗΣ και ζητούσαν ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΑ βοήθεια από τον Πατέρα Πάντων ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ ΨΥΧΗΣ και τελικά ο Θεός ΟΡΚΙΖΟΝΤΑΝ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ότι αν κάποιος εμποδίσει την ελευθεροβουλία των ατόμων αυτών, τότε η τιμωρία θα είναι ο τριγμός των οδόντων και έτσι τελικά ΚΑΝΕΙΣ δεν ενοχλούσε τα άτομα αυτά που είχαν τις τεράστιες προσευχές δακρύων.<br /><br /><strong>Οι διαβολές κατά Των Προφητών και ο τρόπος με τον οποίο έφτασαν αυτοί στην ολοκλήρωση της ψυχής</strong><br /><br />Ένας από αυτούς που γλίτωσαν δια της προσευχής δακρύων από την δαιμονική επιρροή ήταν ο Ερμής ο Τρισμέγιστος και η σύζυγός του Ανδρονίκη τους οποίους ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ο Δίας οδήγησε στα πρόθυρα μοιχείας την οποία ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΔΙΕΠΡΑΞΑΝ και αυτό γιατί ο Θεός δεν επέτρεπε περισσότερο έλεγχο και αυτό για να δοκιμαστούν οι μετέπειτα Άγιοι οι οποίοι ΝΙΚΗΣΑΝ ΣΕ ΟΛΕΣ τις δοκιμασίες που επιτράπηκαν και μέχρι να φτάσουν στο ύψος εκείνο της προσευχής που θα όριζε την ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΘΕΟΥ ότι ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΞΕΙ ΠΛΕΟΝ.<br /><br />Επειδή λοιπόν οι Προφήτες γίνονταν ΟΛΟΙ διδάσκαλοι ΤΗΣ ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ τα δαιμόνια φρόντισαν να τους διαβάλλουν με ποικίλους τρόπους που μερικοί είναι η προσθήκη ΨΕΥΔΩΝ ότι διέπραξαν τεράστια αδικήματα σε μετέπειτα Γραφές οι οποίες μερικές ακόμη σώζονται στα Κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης. Τον Ερμή τον Τρισμέγιστο φρόντισαν να τον παρουσιάζουν σαν Αλχημιστή για να μην μπορούν να παράγουν ΠΟΤΕ τα επόμενα χρόνια χρυσάφι από τις κοπριές οι άνθρωποι και έτσι στόχος ήταν σταδιακά η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΦΗΜΗ που απέκτησε να σβήσει και να τον θεωρούν οι άνθρωποι ψεύτη και πλανολόγο από ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΟΣ και όχι απλά Τρισμέγιστος φιλόσοφος που ήταν. Αυτό δεν επιτεύχθηκε στην αρχαιότητα, αλλά σήμερα με την διάδοση των ψευδών περί Ερμή τρισμέγιστου και με την ΑΝΟΗΣΙΑ που διακρίνει ορισμένους οι οποίοι συσχέτισαν το συγκεκριμένο πρόσωπο με τον ψευτοθεό φτερωτό Ερμή ο οποίος ήταν ένα από τα αποστατημένα πλάσματα που έδρασαν ΑΠΕΙΡΟΕΛΑΧΙΣΤΑ στην αρχαιότητα, ή με το κριαρόμορφο δαιμόνιο Θωτ και έτσι πέτυχαν και διαβάλλεται ΣΥΝΕΧΩΣ ο μεγαλύτερος των Ελλήνων φιλοσόφων που επηρέασε πολλούς μεταγενέστερους στην Ελλάδα και στην Αίγυπτο στις χώρες στις οποίες έζησε και έγινε γνωστός από τις γραφές που φρόντισε ο ίδιος να αφήσει, πολλές από τις οποίες σώζονται ακόμη και σήμερα διαμέσω των ερευνητών οι οποίοι τις συγκέντρωσαν.<br /><br />Ένας από αυτούς που μάζεψαν τις γραφές του Ερμή ήταν και ο Στοβαίος ο οποίος επειδή ήταν κατά πολύ μεταγενέστερος, συμψήφισε ακόμη και γραφές που ΔΕΝ ΓΡΑΦΗΚΑΝ από τον Ερμή και αφορούσαν τα περί Αλχημείας τα οποία έμελλε να αποτελούν το στοιχείο με το οποίο διαβάλλεται συνεχώς ο μεγάλος αυτός φιλόσοφος. Μία προσεκτική μελέτη των Γραφών και επιλογή των κειμένων στην Ελληνική δείχνει ότι οι Αλχημείες προστέθηκαν στα υπάρχοντα κείμενα ΜΟΝΟ στις Γραφές τα που βρέθηκαν στην Αίγυπτο και έτσι πολύ απλά μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει το ψεύδος και αφού εκεί φρόντισε το Κριαρόμορφο δαιμόνιο Θωτ ΑΠΟ ΖΗΛΕΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ να διαβάλλει τον Ερμή με τα περί Αλχημείας, γεγονός που δεν έγινε στην Ελλάδα γιατί πολύ απλά ο Δίας δεν επέτρεπε στο πλάσμα αυτό να έρθει στην Ελλάδα, αλλά να δρα στους ανθρώπους της Αιγύπτου.<br /><br />Ο λόγος που έγινε η αναφορά μου στους πειρασμούς που έδιναν τα δαιμόνια είναι για να σας δείξω με ποιον τρόπο πετύχαιναν έλεγχο του νου οι άνθρωποι της αρχαιότητας αφού ΕΠΙΒΑΛΛΟΝΤΑΝ έστω την τελευταία στιγμή στην ΠΟΛΥ ΙΣΧΥΡΗ ΘΕΛΗΣΗ που τους δίνονταν από τον Εωσφόρο και τα δαιμόνια, για να διαπράξουν κάποιο έγκλημα. Αυτό είχε συμβεί με τον Αβραάμ που κλήθηκε από τον ΨΕΥΔΩΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΜΕΝΟ ως θεό Εωσφόρο να διαπράξει ανθρωποθυσία την οποία ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΔΙΕΠΡΑΞΕ. Οι σύγχρονοι επιλέγουν και κατανοούν ότι η εντολή σφαγής δόθηκε από τον Θεό και όχι από τον Εωσφόρο όπως ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ αναφέρεται στις Γραφές σε μια προσεγμένη στρέβλωση που με λίγη προσοχή δείχνει το μέγεθος του ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ ψεύδους που χρησιμοποιούν οι σύγχρονοι Αντισημιτιστές και Χριστιανοκατήγοροι.<br /><br /><strong>Αυτοσυγκέντρωση και πολεμικές τέχνες<br /></strong><br />Στις περιπτώσεις των Ανατολικών διδασκαλιών είναι συχνές οι διδασκαλίες των τεχνών πολεμικής τέχνης οι οποίες στόχο έχουν στις περισσότερες των περιπτώσεων την αυτοάμυνα. Αυτές οι διδασκαλίες ορίζουν μία κατάσταση κατά την οποία συχνά οι ασκούμενοι αντί να φτάσουν στην ταπεινότητα και στην αγάπη επιλέγουν τελικά να υπηρετούν το μίσος και να διεκδικούν εξουσία μέσα από την δύναμη που κατέχουν. Έτσι βλέπουμε στην Κίνα να ανθίζουν οι περισσότερες των εγκληματικών οργανώσεων οι οποίες έχουν διασυνδέσεις σε όλο τον κόσμο και αυτό γιατί παράγεται η μεγαλύτερη πηγή πλούτου από εγκληματική μορφή μέσα από τον θάνατο που σπέρνεται στους ανθρώπους από τα ναρκωτικά. Φυσικά είναι και άλλες πολλές χώρες που υπάγονται στην ίδια κατηγορία και έχουν αφετηρία δύναμης άλλους παράγοντες που δεν έχουν ΚΑΜΙΑ σχέση με τις διδασκαλίες πολεμικών τεχνών και αυτοσυγκέντρωσης και έτσι θέλω να διευκρινίσω ότι η αναφορά μου στην Κίνα ήταν ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΥΧΑΙΑ μια που οι Κινέζοι αποτελούν έναν λαό τον οποίο θαυμάζω για διάφορους λόγους που έχουν να κάνουν ΑΚΡΙΒΩΣ με τις διδασκαλίες ελέγχου του νου αλλά και ταπεινότητας μέσα από τον ΔΥΣΚΟΛΟ επαναλαμβάνω και πάλι δρόμο των πολεμικών τεχνών. Έχοντας περιγράψει πολλά από τα αρνητικά των τεχνικών αυτοσυγκέντρωσης δημιουργώντας μία σύνδεση με άλλα παράπλευρα θέματα τα οποία περιληπτικά σχολίασα και έχουν ΑΠΟΛΥΤΗ ταύτιση και πηγή προέλευσης την αυτοσυγκέντρωση, θα αναλύσω λίγο στη συνέχεια την απλότητα με την οποία διδάσκεται η αυτοσυγκέντρωση και ο εσωτερισμός στην Ορθοδοξία και την ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ η οποία ορίστηκε από τον ίδιο τον Κύριο ΕΙΔΙΚΑ για την απόκτηση ηρεμίας και ΔΥΝΑΜΗΣ των πάμπολλων Αγίων της εκκλησίας μας οι οποίοι μαρτύρησαν τα πρώτα Ρωμαϊκά χρόνια αλλά και πολύ αργότερα γεγονός που πολλοί το ξεχνούν και κατηγορούν το Πατριαρχείο για τις διαθέσεις ΕΙΡΗΝΙΚΗΣ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗΣ στα χρόνια τους τουρκοκρατίας αλλά ακόμη και σήμερα. Τα χρόνια της Τουρκοκρατίας διατηρήθηκε η Ελληνική γλώσσα και η Ορθοδοξία και διδάχθηκε από τα κρυφά σχολειά από Ιερείς οι οποίοι βρέθηκαν να απολογούνται στους γνωστούς Πασάδες και τον Σουλτάνο για τον λόγο αυτό. Αυτό έγινε γιατί ΠΑΝΤΑ ΥΠΗΡΧΑΝ προδότες οι οποίοι για απόκτηση εξουσίας επέλεγαν να διαβάλλουν ή να καταδίδουν τους συμπολίτες τους ή τους Ιερείς στους κατέχοντες της εξουσίας οι οποίοι αν ήθελαν να είναι αγαπητοί θα έπρεπε πρώτα να καταδικάσουν τον σπιούνο ή απλά ρουφιάνο και μετά τους απλούς πολίτες. Αλλά όπως είναι γνωστό την προδοσία πολλοί αγάπησαν και τον προδότη ουδείς. Έτσι για να μην εκλείψει η προδοσία ΠΑΝΤΑ απολάμβαναν τιμές με χρήμα και εξουσία οι προδότες και πεινούσε ο απλός λαός στα χρόνια της αρχαιότητας αλλά και σύγχρονες μορφές φασισμού με κορυφαίο παράδειγμα για εμάς στην Ελλάδα την Χούντα των συνταγματαρχών η οποία έθρεψε μία γενιά σπιούνων οι οποίοι έγιναν προδότες από φόβο όπως και στα χρόνια της κατοχής και επειδή ήθελαν να ζήσουν. Αν αυτοί οι άνθρωποι είχαν αναπτύξει το αίσθημα του δικαίου και ήξεραν ότι ο Θεός ΘΕΛΕΙ ΑΓΑΠΗ και ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ συμμετοχή σε φόνους και άλλα εγκλήματα που ακολουθούσαν της προδοσίας, τότε ΣΙΓΟΥΡΑ θα επέλεγαν να μην προδώσουν πχ τον φονιά του αδερφού τους όπως ο Άγιος Γεράσιμος ή του πατέρα τους όπως ο Άγιος Διονύσιος ο Ζακυνθινός. Με την αναφορά μου στο φασισμό θέλω να τονίσω ότι στον στρατό διδάσκεται ένα είδος αυτοσυγκέντρωσης με το οποίο οι στρατιωτικοί αναπτύσσουν ικανότητες αντοχής στις κακουχίες και σε περίπτωση που θα πιαστούν αιχμάλωτοι. Έτσι με μια τεχνική ελέγχου του νου πετυχαίνουν και τελικά δεν μαρτυρούν ΟΥΤΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ. <br /><br /><strong>Η απλότητα άσκησης του νου που διδάσκει η Ορθοδοξία.</strong><br /><br />Μετά από όλα αυτά τα εισαγωγικά τα οποία θεωρώ ότι έπρεπε να αναφερθούν και θα γίνει κατανοητό το γιατί στη συνέχεια, θα μπω στο κυρίως θέμα που είναι οι συγκρίσεις των μεθόδων αυτοσυγκέντρωσης που εφαρμόζονται ανά τον κόσμο με την ΑΠΛΟΤΗΤΑ η οποία διδάσκεται από την Ορθοδοξία η οποία είναι ΜΙΑ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ η οποία πηγάζει από τον θεό και αυτό γιατί στην πρώτη περίπτωση χρειάζεται να περάσει ο ασκούμενος από χίλιες παγίδες για να φτάσει στην ολοκλήρωση και τελικά στην αγάπη, ενώ στην δεύτερη απλά καλλιεργεί την αγάπη και πετυχαίνει να απολαμβάνει μία ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΗΡΕΜΙΑ της ψυχής η οποία λαμβάνει ΔΥΝΑΜΗ μέσα από τις θλίψεις της ζωής.<br /><br />Επιστρέφω λοιπόν στην διδασκαλία της Ορθοδοξίας για να δείξω την ΑΠΛΟΤΗΤΑ της διδασκαλίας ελέγχου του νου που πηγάζει μέσα από μία διαδικασία η οποία βάλλεται και διαβάλλεται από ΑΝΟΗΤΟΥΣ οι οποίοι δεν μπορούν να κατανοήσουν την σπουδαιότητά της και την προσφορά της συνολικά στον άνθρωπο.<br /><br />Η απλούστατη αυτή διαδικασία ελέγχου του νου είναι η άσκηση που ακούει στο όνομα της νηστείας. Η εφαρμογή αυτής έχει πολλά αποτελέσματα που αφορούν την υγεία αλλά όπως συνηθίζεται οι περισσότεροι βλέπουν το δέντρο και ξεχνούν να κοιτάξουν το δάσος.<br />Η νηστεία αποτελεί τον μεγαλύτερο Πνευματικό αγώνα ο οποίος έχει πολύπλευρη εσωτερική δράση η οποία καθαρίζει τον νου δηλαδή την ψυχή και το σώμα μέσα από την απλή δραστηριότητα ελέγχου του νου που είναι η μη λήψη ορισμένων τροφών. Με τον τρόπο αυτό επικεντρώνεται η σκέψη στον θεό και όταν ο αγώνας είναι συνετός και συνεχής, όταν επίσης συμβαδίζει με την προσευχή και την ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΙΣΤΗ στον θεό, ακολουθεί ΜΟΝΗ ΤΗΣ η ταπείνωση. Η ταπείνωση αυξάνει όσο μεγαλύτερη είναι η Μετάνοια και έτσι όταν ο πιστός και ΑΣΚΟΥΜΕΝΟΣ δεχθεί την ΧΑΡΗ του Θεού και την Ευλογία Αυτού, τότε ακολουθεί μία εσώτερη ηρεμία που είναι το αποτέλεσμα ΤΩΝ ΝΙΚΩΝ ΤΟΥ στην νηστεία, η οποία είναι σωματική (λήψη τροφής) και ψυχική(αγώνας κατά του αμαρτάνειν). Για να κατανοήσει κάποιος την σημασία των νικών πρέπει να έχει φτάσει ΕΣΤΩ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ στην Θεία Μετάληψη «ΜΕ ΣΥΝΤΕΤΡΙΜΕΝΗ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ». Τα αποτελέσματα δεν μπορεί να τα κατανοήσει κάποιος που δεν έχει μελετήσει σωστά την διαδικασία και επίσης ΚΑΝΕΙΣ που δεν έχει το λάθε βιώσας της διαδικασίας, δηλαδή τον βιωματικό χαρακτήρα του ενεργού ή του αδρανούς παρατηρητή.<br /><br />Εδώ κάπου θέλω να τονίσω ότι νηστεία εφαρμόζουν ΟΛΕΣ ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΚΑΙ ΑΙΡΕΣΕΙΣ οι οποίες έχουν διδασκαλίες ελέγχου του νου γιατί ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ότι ο έλεγχος του νου στην λήψη τροφής αποτελεί την πρωταρχική ενέργεια που πρέπει να κάνει ο ασκούμενος για να πετύχει να φτάσει σε πλήρη έλεγχο της σκέψης. Αυτό συμβαίνει γιατί η λήψη τροφής επάγεται στα εσώτερα ένστικτα απόλαυσης και επιβίωσης και ο αυθορμητισμός αναζήτησης τροφής είναι ο πρώτος ο οποίος πρέπει να νικηθεί.<br /><br />Ο Κύριος δίδαξε την νηστεία την οποία εφάρμοσε ΣΕ ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΥΣΤΗΡΑ ΠΡΟΤΥΠΑ τα οποία ορίστηκαν από την Εβραϊκή θρησκεία την οποία θέλησε να διορθώσει ορίζοντας μία πολύ πιο εφικτή επιλογή τροφών ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΗ υγιεινή η οποία ορίζει την αποτοξίνωση και ζήτησε να συνοδεύεται η νηστεία με την αποτοξίνωση η οποία προκαλείται με την δράση κατά της αμαρτίας. Η αμαρτία ΛΕΡΩΝΕΙ και είναι καλό να καθαρίζεται και η ψυχή αλλά ΜΕ ΣΤΟΧΟ την διαρκή κατάσταση του μη αμαρτάνειν η οποία θα επιτευχθεί ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΝΟΥ ο οποίος ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ εκδηλώσεις μίσους και ιδιοτέλειες οι οποίες μπορεί να βλάψουν τον συνάνθρωπο. Έτσι θα πολεμηθεί αρχικά η οκνηρία και στη συνέχεια η οργή και η μνησικακία είναι οποίες είναι πηγές μίσους. Στη συνέχεια ο ασκούμενος πρέπει να πολεμήσει την αλαζονεία και την έπαρση, μία διαδικασία η οποία ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ ΤΑΥΤΟΣΙΜΗ με την διδασκαλία που εφαρμόζεται ΣΕ ΟΛΕΣ τις ανατολικές διδασκαλίες οι οποίες είχαν αφετηρία αρχαίους διδάσκαλους ΑΓΑΠΗΣ οι οποίοι είχαν ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΕΠΑΦΗ με τον Ένα Θεό όπως ο Κομφούκιος και ο Βούδας ή ο Φου Χι και καθώς και πάμπολλοι μεταγενέστεροι.<br /><br />Βλέπουμε λοιπόν λαούς οι οποίοι ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΚΑΜΙΑ ΕΠΑΦΗ με την Ελλάδα ή την Αίγυπτο στις οποίες χώρες εφαρμόστηκαν ανάλογες μέθοδες ελέγχου του νου σε ασκούμενους κυρίως πολεμιστές γεγονός που τους έκανε ατρόμητους εκείνα τα χρόνια. Αυτό φυσικά είχε ξεκινήσει πριν από την μεγάλη μετανάστευση η οποία έφερε τα Ελληνικά φύλα να πατούν ΠΡΩΤΑ το έδαφος την Ευρώπης και να καταλαμβάνουν κατοικώντας από τα νότια του Δούναβη μέχρι την Κρήτη και ΟΛΑ τα παράλια του Εύξεινου Πόντου. Τα παράλια της Μικράς Ασίας κατοικήθηκαν μετά τις αποικήσεις και πολύ αργότερα από Ελληνικά φύλα και όπως είναι γνωστό.<br /><br />Στην Μεσοποταμία ο λαός που μιλούσε την Ελληνική γλώσσα ακόμη και πολύ αργότερα δίδασκε ανάλογες μέθοδες με κορυφαίο των Δωριέα ο οποίος ήταν Πατριάρχης των Δωριέων οι οποίοι έφυγαν από την Μεσοποταμία επειδή ο πατριάρχης Δωριέας δεν ήθελε να είναι αναγκασμένος να σκοτώνει του Πέρσες οι οποίοι έτρεφαν τα χρόνια εκείνα μεγάλο μίσος για τους Έλληνες όπως και αργότερα όταν ταξίδεψαν χιλιάδες χιλιόμετρα για να ξαναβρούν τον παλιό μισητό εχθρό. Έτσι φτάσαμε στους Περσικούς πολέμους και αργότερα στην εκστρατεία εκδίκησης του Αλέξανδρου ο οποίος στην διαδρομή ΣΙΧΑΘΗΚΕ τον πόλεμο και όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος σε μία του γραφή. Κατηγορείται σήμερα ΨΕΥΔΩΣ ως ο σκληρός και πολεμοχαρής Μακεδόνας βασιλέας όταν απλά ταξίδευε μετά την νίκη κατά των Περσών για να γνωρίσει νέους λαούς. ΜΟΝΟ στην Ινδία δεν δέχθηκε πόλεμο, όταν θέλησε να γνωρίσει την περιοχή εκείνη και όπου έγινε δεκτός από τον Ινδό Πατριάρχη Βασιλέα ΜΕ ΜΕΓΑΛΕΣ ΤΙΜΕΣ.<br /><br />Οι νίκες αυτές των Ελλήνων επιτεύχθηκαν γιατί ΟΛΟΙ οι στρατιώτες είχαν εκπαίδευση η οποία όριζε ΑΠΟΛΥΤΟ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΝΟΥ και δράση ΣΑΝ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ με οδηγό τον εκάστοτε ηγέτη.<br /><br />Τα παραπάνω αποτελούν μία πλευρά της ιστορίας η οποία δεν διδάσκεται πλέον γιατί ορισμένοι νομίζουν ότι οι Έλληνες έπεσαν ουρανοκατέβατοι στην Ελλάδα όπου και ανδρώθηκαν σαν αυτόχθονες λαοί. Άλλοι πιστεύουν ότι οι Έλληνες προέκυψαν εκ του μηδενός και έτσι ορίζουν ως αυτόχθονες λαούς τα Ελληνικά φύλα αρνούμενοι ΑΥΘΕΡΕΤΑ να δεχθούν την ιστορικότητα της μετανάστευσης των λαών μετά την πτώση του πύργου της Βαβέλ(Βαβυλώνας). ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ ΝΑ ΑΡΟΥΝ λοιπόν τις φυλετικές και γλωσσικές διαφορές οι άνθρωποι, υποκύπτοντας στις διάφορες μορφές μίσους και αρνούμενοι να δημιουργήσουν υγιείς κοινωνίες μοιρασιάς της τροφής με γνώμονα ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ και όπως ζητήθηκε από τον Θεό ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ για να εφαρμοστεί.<br /><br />Αν προσέξατε ΟΛΟΙ ΣΑΣ είναι δύσκολο να συγχωρεθούν τα παραπτώματα των οικείων μας και ΟΛΟΙ επιλέγουν τον εύκολο δρόμο του μίσους που αρχίζει από μικρούς καυγάδες οι οποίοι αρχική αφετηρία έχουν την έπαρση ή την ιδιοτέλεια. ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να μην ανάγει τον καυγά σε ένα από τα δύο παραπάνω αίτια και αφού αν υπάρχει ο αλτρουισμός και η ταπεινότητα ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΤΕ δεν θα μαλώσει με πρόσωπο το οποίο αγαπά.<br /><br />Για να φτάσει κάποιος στον αλτρουισμό και στην ταπεινότητα χρειάζονται χρόνιοι αγώνες και ΧΤΙΣΙΜΟ μικροκοινωνιών μιας οικογένειας με θεμέλιο ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ. Αν δεν φτάσει κάποιος στην οικογένεια, ΜΟΝΟ ΔΡΟΜΟΣ είναι ο μοναχισμός για να φτάσει κάποιος στην απόλυτη ταπείνωση και έτσι ο Θεός ΔΕΝ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ για το ποιον δρόμο θα επιλέξει ο άνθρωπος και όπως ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΑΦΗΝΕΙΑ μας αναφέρει ο Ιερός Χρυσόστομος. Η οικογένεια και ο Μοναχισμός με γνώμονα την ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ της ψυχής είναι δύο δρόμοι οι οποίο ευαρεστούν τον Θεό ΕΞΙΣΟΥ.<br /><br /><strong>Επίλογος</strong><br /><br />Είναι προφανές λοιπόν ότι ο Θεός ΘΕΛΕΙ την σκληραγώγηση και την ηρεμία της ψυχής του ανθρώπου η οποία θα επέλθει ΜΟΝΟ από τον δρόμο της περηφάνιας της καθαρής καρδιάς. Κατά την διάρκεια των εσωτερικών αγώνων για ψυχική ηρεμία, ταυτόχρονα ΠΡΕΠΕΙ να γίνεται η άσκηση στις αρετές και όπως ΜΕ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΑΙ ΛΑΚΩΝΙΚΟ τρόπο δίδαξαν οι αρχαίοι Έλληνες. Η άσκηση αυτή θα αποφέρει την ηρεμία της ψυχής η οποία ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΤΥΨΕΙΣ για εγκλήματα που έπραξε και αυτό γιατί ΣΥΝΕΧΩΣ αγωνίστηκε ο ασκούμενος να ανεβάσει πολύ ψηλά την αγάπη δια μέσω των αρετών που καλλιεργούσε.<br /><br />Οι Ανατολικές διδασκαλίες αγάπης καλλιεργούν μία εσώτερη ηρεμία η οποία θα αποκτηθεί δια μέσω του ελέγχου του νου και αυτό είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ΘΕΜΙΤΟ αν και ο δρόμος είναι ιδιαίτερα δύσκολος και αυτό γιατί το άτομο μπορεί ποτέ να μην δεχθεί την ταπεινότητα και έτσι να οδηγηθεί στον δρόμο του μίσους μέσα από τις πολεμικές τέχνες που διδάσκονται εκεί.<br />Ο δρόμος της αγάπης που επιλέγεται μέσα από την διδασκαλία των πολεμικών τεχνών όταν έρθει η ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΟΣΤΡΟΦΗ προς την βία, τότε έρχεται και μία βαθιά ταπείνωση η οποία είναι εξίσου σημαντική με αυτήν που ΑΘΟΡΥΒΑ καλλιεργεί η ορθοδοξία μέσα από την μέθοδο διδασκαλίας της υπακοής στον Πνευματικό και τον Θεό που είναι η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ όταν ο ασκούμενος οδηγηθεί στο να μην αμαρτάνει.<br /><br />Έγινε λοιπόν μία σύγκριση των Ανατολικών διδασκαλιών με την ΑΠΛΟΤΗΤΑ με την οποία διδάσκεται η αυτοσυγκέντρωση και ο έλεγχος του νου δια μέσω ΜΟΝΟ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ σώματος και ψυχής η οποία αποτελεί την διδασκαλία της Ορθοδοξίας. Αν ο ασκούμενος έχει πετύχει στην αυτοσυγκέντρωση της τήρησης της νηστείας ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ τους πνευματικούς αγώνες και η ηρεμία της ψυχής ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΜΟΝΗ ΤΗΣ χωρίς το άτομο να χρειάζεται χρόνο μοναξιάς και σιωπής για να πετύχει την ξεκούραση του νου και την επικέντρωση της σκέψης στον στόχο. Η επικέντρωση της σκέψης στον στόχο ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΗ και δεν χρειάζεται χρόνια εξάσκηση αυτοσυγκέντρωσης αλλά απλά ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΝΟΥ ο οποίος ορίζει ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΣΚΕΨΗ τον στόχο.<br /><br />Κλείνω λέγοντας πως ΓΝΩΡΙΖΩ πόσο δύσκολα θα γίνω κατανοητός και αυτό γιατί ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΕΛΕΤΑ σε βάθος τις διάφορες τεχνικές και τον στόχο τους, γεγονός που ορίστηκε από πολλά χρόνια μελέτης από εμένα πάνω στο αντικείμενο αυτό. Όταν ακολούθησα ΠΙΣΤΑ ότι όριζε ο Κύριος έμεινα ΕΚΘΑΜΠΟΣ με την απλότητα με την οποία έρχονταν οι νίκες… αν και είναι ιδιαίτερα δύσκολο να κρατηθούν τα κεκτημένα. Εκεί βρίσκομαι πλέον και αγωνιζόμενος να μην πισωγυρίζω με στόχο να φτάσω στην τελειοποίηση της ψυχής δια μέσω της Κλίμακας και γνωρίζοντας ότι στην διάκριση ΔΕΝ ΘΑ ΦΤΑΣΩ ΠΟΤΕ. Η απάθεια τέλος είναι όνειρο απατηλό για εμένα και για οποιοδήποτε άλλο άτομο που δεν θα επιλέξει τον δρόμο του μοναχισμού.ΓΙΩΡΓΗΣhttp://www.blogger.com/profile/03063122288838834335noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5258792922897995106.post-61522646163349955722009-10-06T17:58:00.003+03:002009-10-07T22:01:23.531+03:00H τύχη και η μοίραΕίναι γνωστές οι αναφορές των αρχαίων στις τρεις μοίρες που όριζαν υποτίθεται την ζωή των ανθρώπων. Δεν θα τις αναφέρω καθόλου γιατί αποτελούν ουσιαστικά ψεύδη και ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΣΒΗΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΜΟΥ ΟΛΑ ΤΑ ΨΕΥΔΗ που τα σχετικά διαδόθηκαν από τον ίδιο τον Δία και θα θυμηθώ ΧΩΡΙΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ μερικά από όσα έχουν λεχθεί σχετικά στην αρχαιότητα.<br /><br />Οι αρχαίοι λοιπόν πίστευαν ότι δεν πρέπει ΠΟΤΕ ο άνθρωπος να περιμένει τα πάντα από τους θεούς και έλεγαν την γνωστή ρήση "Συν Αθηνά και χείρα κινεί". Η φράση αυτή λέχθηκε για πρώτη φορά από το ΑΘΑΝΑΤΟ πλάσμα με μορφή κουκουβάγιας που ονομάζεται Αθηνά την εποχή που βίωνε την Μετάνοια και πριν επιστρέψει στο πλευρό του Θεού. Την εποχή εκείνη η Αθηνά προσπαθούσε για αιώνες να βοηθήσει και να προστατέψει τους Αθηναίους από τον Δία για να ευαρεστήσει τον Θεό και οι προσευχές της όρισαν το γνωστό θαύμα στον Ιερό βράχο της Ακροπόλεως. Είναι το θαύμα το οποίο ορίστηκε από την παρουσία του ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΘΕΟΥ ο οποίος διέταξε τον Δία να ορίσει την επιστροφή των υδάτων στον βράχο, νερά τα οποία όδευαν για να πλημυρίσουν την πόλη της Αθήνας. Φυσικά ο Δίας ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΔΥΝΑΜΕΙΣ για να διαπράξει ένα θαύμα παρόμοιο με το οποίο έχει γίνει από τον Αρχάγγελο Μιχαήλ ο οποίος διέταξε να νερά να σταματήσουν. Τότε ο Θεός «διέταξε τα ύδατα όπως επιστρέψουσιν» και σώθηκε η Αθήνα και έπαψε τότε να πιστεύεται ως θεός ο Δίας. Τότε επίσης χτίστηκε και ο Βωμός υπέρ του Αγνώστου Θεού ο οποίος μετονομάστηκε αργότερα των αγνώστων θεών και αυτό για να τιμηθούν τα αποστατημένα δαιμόνια τα οποία ΠΟΤΕ δεν έρχονταν στην Ελλάδα και αφού είχαν μοιραστεί τους λαούς σύμφωνα με τις οδηγίες του Δία ο οποίος ήταν ο άτυπος αρχηγός τους και αφού ο Δίας είχε αφήσει τα ηνία στον κατά πολύ ισχυρότερο από αυτόν Εωσφόρο.<br /><br />Την εποχή εκείνη οδηγούνταν παρθένες σε ανθρωποθυσίες οι οποίες ανθρωποθυσίες είναι γνωστές τόσο για την αρχαία Αθήνα όσο και σε άλλους λαούς από άλλα αποστατημένα πλάσματα με διαφορετικές μορφές μερικές από τις οποίες μας είναι γνωστές από κάποια Τοτέμ με ζωική μορφή και αναφέρεται μάλιστα και το όνομα του ψευτοθεού στον οποίο γίνονταν παρόμοιες θυσίες παρθένων γυναικών. Αυτός ο φόνος γίνονταν με μια μορφή τελετών και ύμνων που ΔΕΝ ΦΕΡΟΥΝ ΔΥΝΑΜΕΙΣ σατανιστικής προέλευσης αλλά απλά έχουν γραφεί από τα ίδια τα δαιμόνια και υμνούν τους ιδίους ψευτοθεούς.<br /><br />Ανάλογα στην αρχαία Αθήνα υπήρχαν μερικοί παιάνες αφιερωμένοι στον Δία που γράφηκαν από τον ίδιο τον Δία και αναφέρονται στην ανθρωποθυσία που θα γίνονταν. Όσοι έχουν μελετήσει τυχαία θα έχουν δει ότι υμνείται ο Δίας στον οποίο θυσιάζεται η ΑΓΝΗ γυναίκα η οποία ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΥΠΟΚΥΨΕΙ στις ορέξεις του Δία ο οποίος συνήθως τις έδιδε ερωτική επιθυμία την οποία αυτές ΑΡΝΟΥΝΤΑΝ γιατί ΗΞΕΡΑΝ ότι πρέπει να φτάσουν αγνές στην πρώτη νύχτα του γάμου με τον σύντροφο που θα επέλεγαν ή θα φρόντιζε ο πατέρας τους να τους βρει. Στις περισσότερες των περιπτώσεων υπήρχε η συναίνεση σε γάμο αλλά συχνά ήταν τα φαινόμενα ενώσεων οικογενειών για απόκτηση μεγαλύτερης δύναμης.<br /><br />Άλλες φορές τα δαιμόνια οδηγούσαν ανθρώπους και βίαζαν τις παρθένες αυτές που δεν υπέκυπταν στην δαιμονική επίδραση η οποία σήμερα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ και αυτό γιατί πολύ απλά οι δαίμονες ΟΛΟΙ είναι εξόριστοι και απλά υπάρχουν δυνάμεις ευχών που προωθούν το κακό οι οποίες στέλνονται από εκεί τις οποίες ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΠΟΤΕ ο φύλακας Άγγελος να εισέλθουν σε ψυχές και αυτός είναι ο κυριότερος λόγος για τον οποίο έχει οριστεί η συνεχή παρουσία του δίπλα ΣΕ ΚΑΘΕ ΨΥΧΗ την επομένη της στιγμής που είπε ο κύριος "Τετέλεσται". Με την παρουσία του Φύλακα Αγγέλου προσδιορίζεται ΠΛΗΡΩΣ η ελευθεροβουλία και φυσικά οι Ιερείς και πιστοί που λένε ότι ο πονηρός τους ώθησε να πράξουν ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΛΕΝΕ αφού Ο ΠΟΝΗΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΣ είναι ο αίτιος των λαθών και εγκλημάτων τους ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ.<br /><br />Οι δυνάμεις αυτές που προανέφερα προέρχονται από τις Ασώματες Δυνάμεις που δόθηκαν από τον Θεό στα πλάσματα που έπλασε για να βοηθήσουν στην Δημιουργία και αργότερα για να βοηθούν τους ανθρώπους. Χρησιμοποιήθηκαν για κακούς σκοπούς μετά την αποστασία η οποία ορίστηκε όπως είναι ήδη γνωστό σε πολλούς κύκλους από μία ομάδα δαιμονίων που αρχηγός τους ήταν ο Δίας. Ο Δίας παρέσυρε περίπου 70 χιλιάδες πλάσματα από τις τέσσερις κατηγορίες. Τα περισσότερα ήταν της ίδια κατηγορίας με τον Δία, δηλαδή Μετάρσια και επίσης μεγάλος ήταν ο αριθμός των Πτηνών που αποστάτησαν. Πολύ μικρότερος ήταν ο αριθμός των πολυομμάτων και τα ελάχιστα από τα Εξαπτέρυγα επέστρεψαν όλα μαζί σαν άσωτοι υιοί όταν είδαν τα υπόλοιπα αδέρφια τους ΟΛΑ ΜΑΖΙ να προσεύχονται ΣΑΝ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ και να τους ζητούν την Μετάνοια και την επιστροφή πλησίον του θεού. Αυτή η προσευχή και η Μετάνοια και το γεγονός της μικρής αποστασίας από την ομάδα αυτή όρισε μεγαλύτερη αγάπη για τα πλάσματα αυτά από τον Θεό που αποτυπώθηκε με μία ΤΙΜΗ η οποία τα έβαλε να στέκουν ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΑ Του στον Τόπο αναπαύσεως ψυχών και όπου βρίσκεται ΠΑΝΤΑ και ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΠΑΝΤΕΣ η Αγία Τριάδα, χωρία αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχει η απανταχότητα του θεού.<br /><br />Η προσευχή αυτή των Εξαπτέρυγων που έγινε υπό μορφή μιας τεράστιας ομάδας όρισε και υπήρχε μία ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΥΠΟΚΙΝΗΣΗ ΑΣΩΜΑΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ για να επιτευχθεί ο στόχος.<br /><br />Έτσι λοιπόν η προσευχή κάθε ανθρώπου αποτελεί μία μικρή υποκίνηση Ασωμάτων Δυνάμεων και αυτός είναι ο λόγος που ζητείται από τον Θεό. Όταν περισσότερες ψυχές ενώνουν ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ τις προσευχές τους τότε η υποκίνηση είναι ακόμη μεγαλύτερη και ανάλογα βέβαια με τον αριθμό των ατόμων.<br /><br />Η προσευχή κατά την ώρα του φαγητού ορίστηκε και γίνεται για να μην μας βλάψουν οι τροφές οι οποίες εκ των πραγμάτων από την αρχαιότητα είχαν ουσίες που προκαλούν καρκινογενέσεις και ασθένειες και σήμερα υπάρχει η επιβάρυνση από ουσίες που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος και μολύνει τις τροφές τόσο κατά την καλλιέργεια όσο και δια μέσω της ίδιας της ατμόσφαιρας η οποία φυσικά δεν είναι πλέον απόλυτα καθαρή. Τα επόμενα χρόνια πιστεύω ότι οι πολιτικές μείωσης των ρύπων και ειδικά το ενεργειακό το οποίο θα απαγκιστρωθεί από το πετρέλαιο θα ορίσει και θα έχουμε πολύ καθαρότερη ατμόσφαιρα. Έτσι θέλω να πω ότι δεν χρειάζεται τόση απαισιοδοξία όση προσπαθούν να μας προσκολλήσουν πολλοί και ειδικά οι οικολογικές οργανώσεις οι οποίες συχνά μολύνουν ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ με τρόπους που οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν όπως πχ η χρόνια χρήση του χαλκού και του θειαφιού η οποία αφήνει υπολείμματα τα οποία ΔΕΝ ΦΕΥΓΟΥΝ. Καταστρέφεται το έδαφος με τρόπο που γίνεται ΑΔΥΝΑΤΗ η μετέπειτα καλλιέργεια. Θα προτιμούσα προσωπικά έλεγχο τροφών και μία πιστοποίηση διαφορετική από την προώθηση βιολογικής Γεωργίας με την μορφή που είναι σήμερα και που είναι ουσιαστικά ΑΚΡΙΒΟΠΛΗΡΩΜΕΝΗ ΤΡΟΦΗ αμφιβόλου καθαρότητας και αφού δεν ελέγχονται πολλές ουσίες που ελέγχουν οι γνωστές υπηρεσίες του κράτους παίρνοντας τυχαία δείγματα, αλλά ΟΧΙ ΑΠΟ ΟΛΕΣ τις εταιρίες με αποτέλεσμα τυχαία να διαπιστώνονται πολλές από τις νοθείες και όταν θα έρθει η σειρά των νοθευτών να ελεγχθούν.<br /><br />Περιέγραψα λοιπόν την δράση των Ασωμάτων δυνάμεων που άλλες φορές είναι προς το κακό και άλλες προς το καλό. Ώθηση προς το κακό είναι και η κάθε κακογλωσσιά και κατηγορία που προωθείται προς ανθρώπους και ειδικά οι κατάρες. Οι ψευδοκατηγορίες επίσης αποτελούν ώθηση προς το κακό και τελικά αποφέρουν κακοτυχίες. μερικοί θα έχουν παρατηρήσει πόσο άτυχοι είναι όσοι διαβάλλονται και κατηγορούνται από πολλούς ανθρώπους με αποτέλεσμα η ζωή τους να γίνεται ιδιαίτερα δύσκολη. Η προσευχή σε αυτές τις περιπτώσεις έχει αναιρετικό χαρακτήρα και ουσιαστικά αποτελεί μεγάλη συγκέντρωση Αγγέλων προς όσους ζητούν την βοήθεια των Αγίων μας και η ένωση των προσευχών συχνά ορίζουν την αναίρεση της κακοτυχίας σε κάποιο βαθμό. Σπάνια και όταν οι προσευχές είναι με δάκρυα ψυχής υπάρχει επέμβαση Θεού η οποία εμποδίζει μία κακοτυχία με τρόπο ΜΟΝΑΔΙΚΟ και αφού ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΡΑΤΗ σε πολλούς η επέμβαση Αυτού. Συχνά βέβαια την καλοτυχία την αποδίδουν πολλοί στον Θεό που ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΠΕΜΒΕΙ αλλά αυτή τους η πίστη τους αποδίδει ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΥΛΟΓΙΑ και αφού ο Θεός ΘΕΛΕΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ.<br /><br />Φυσικά ακόμη και στην ερημιά των μοναχών δεν λείπουν οι ΤΥΧΑΙΕΣ κακοτυχίες που βρίσκουν τους Μοναχούς όση προσευχή και αν έχουν αυτοί. Αυτό συμβαίνει γιατί η προσευχή δεν είναι αυτή που θα φέρει την ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ, αλλά εκτός αυτού οι Μοναχοί προσεύχονται ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ξεχνώντας ή ΑΔΙΑΦΟΡΩΝΤΑΣ για τον εαυτό τους έχοντας φτάσει σε μια κατάσταση πλήρους ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑΣ.<br /><br />Περιέγραψα λοιπόν τις συνθήκες που ορίζουν την καλοτυχία και την κακοτυχία.<br /><br />Ο Σωκράτης και ο Επίκουρος μίλησαν πολύ για τον παράγοντα τύχη. Σε κάθε περίπτωση είδαν με αποστροφή το φαινόμενο που θεωρούνταν η μοίρα ως γεγραμμένο και σε κάθε περίπτωση έλεγαν ότι δεν υπάρχει τίποτα το προκαθορισμένο στην ζωή των ανθρώπων την οποία ΟΛΟΙ πρέπει να την ορίζουν ΜΕ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΘΥΣΙΕΣ με στόχο την ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ του ανθρώπου. Τα σχετικά τα περιέγραψε καλύτερα από όλους ο Κέβης ο μαθητής του Σωκράτη με την γνωστή Κλίμακα την οποία παρέδωσε ΓΡΑΠΤΗ στους ανθρώπους η οποία ουσιαστικά ήταν Η ΙΔΙΑ που αναγράφεται στους Ερμητικούς διαλόγους και φυσικά είναι ΑΥΤΟΥΣΙΑ αυτή που αναφέρεται από τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή. Είναι η Κλίμακα του ΕΝΟΣ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΑ ΠΑΝΤΩΝ που δόθηκε ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ. ΣΥΝΕΧΩΣ βρίσκω τμήματα της Κλίμακας ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ που μελετώ και φυσικά βλέπω την ΣΥΝΕΧΗ ΣΤΡΕΒΛΩΣΗ που επέρχεται στους αρχαίους διδασκάλους με κορυφαίους τους Βούδα και Κομφούκιο.<br /><br />Στις Ανατολικές διδασκαλίες συχνά βλέπει κανείς την φράση «Όταν θέλεις κάτι τότε το σύμπαν συνωμοτεί για να το πετύχεις». Ουσιαστικά αυτή η φράση είναι η υποκίνηση των Ασωμάτων Δυνάμεων που υποκινείται από την εσωτερική παράκληση η οποία μπορεί να είναι εσώτερη προσευχή άτυπη ή και πραγματική με την φράση που ΟΛΟΙ ΛΕΜΕ έστω και χωρίς πρόθεση, έστω και αν λέμε ότι είμαστε άθεοι «ΒΟΗΘΗΣΕ ΜΕ ΘΕΕ ΜΟΥ ΝΑ ΠΕΤΥΧΩ». Αυτό εννοούν οι ΨΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΛΩΠΟΔΥΤΕΣ που εκμεταλλεύονται τους ζωδιακούς κύκλους και δρουν πίσω από Βουδιστικές αιρέσεις. Στις ανατολικές διδασκαλίες διδάσκεται η αυτοσυγκέντρωση η οποία συμβαδίζει με την προσευχή ή είναι απλά μία διδασκαλία ξεκούρασης του νου η οποία χρησιμοποιείται αναλόγως. Υπάρχουν Βουδιστές δάσκαλοι που προσεύχονται σε στάση αυτοσυγκέντρωσης ακόμη και τρία μερόνυχτα ΔΙΧΩΣ ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΤΡΟΦΗ και αναλόγως οι Μοναχοί της Ορθοδοξίας συχνά αντί να μένουν καθιστοί σταυροπόδι επιλέγουν την προσευχή ΟΛΗ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ γονατισμένοι πάνω σε χαλίκια τα οποία τρυπούν τα γόνατα. Τόσο στις Ανατολικές διδασκαλίες όσο και στην Ορθοδοξία αλλά και σε άλλες Χριστιανικές αιρέσεις υπάρχει πολύ μεγάλη προσευχή η οποία υποκινεί τις Ασώματες δυνάμεις ορίζοντας κατά κάποιο τρόπο τον παράγοντα τύχη.<br /><br />Στους κύκλους αυτούς πέρασαν ΚΑΚΩΣ θεωρίες οι οποίες ορίζουν ως το μέλλον προγεγραμμένο ενώ στην ουσία του μπορεί σε μερικές περιπτώσεις απλά να είναι προειπωμένο και όπως συχνά ο Θεός προείπε απλά και ΔΕΝ ΠΡΟΚΑΘΟΡΙΣΕ. Αυτό είναι που μπέρδεψε πολλούς καθώς και το γεγονός ότι υπάρχει το Θεϊκό Σχέδιο το οποίο ορίζει την ΑΠΕΙΡΟΕΛΑΧΙΣΤΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ Αυτού για την σωτηρία ει δυνατόν πάντων, κάτι που φυσικά είναι ανέφικτο.<br /><br />Έτσι λοιπόν υπάρχει η Προφητεία έλευσης του Αντίχριστου και μερικοί θεωρούν ότι ο Θεός προκαθόρισε ως το τέλος του κόσμου τότε αν και ουσιαστικά με τους πολέμους που θα οριστούν από τον Αντίχριστο ουσιαστικά ο άνθρωπος ορίζει την ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ κάθε θνητής μορφής στη Γη και φυσικά ζωή στο διάστημα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ και αυτό θα ορίσει την εξαφάνιση κάθε θνητής μορφής στο σύμπαν ολόκληρο. Τότε ορίστηκε η έλευση του Κυρίου ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ και ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ το κακό ορίζοντας την ώρα της αιωνίου ζωής Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ την ύστατη ώρα του τέλους της θνητής.<br /><br />Θα μπορούσα να γράφω για εβδομάδες περνώντας από το ένα θέμα στο άλλο τα οποία συμβαδίζουν προσπαθώντας να σας δώσω να καταλάβετε την σημασία της έννοιας ΕΛΕΥΘΕΡΟΒΟΥΛΙΑ η οποία δόθηκε ο Θεός καθώς και την ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΑΓΑΠΗ που είναι ο Θεός. Αυτό προσπάθησα να επιτευχθεί με περιληπτικότατο τρόπο στην πραγματεία μου περί Θεϊκού Σχεδίου.<br /><br />Θα κλείσω μόνο με την αναφορά μία ακόμη Προφητείας η οποία υπάρχει και αναφέρει την παρουσία τριών ζευγών ανθρώπων επιστημόνων στο διαστημικό ταξίδι προς τον Σείριο που όλοι νομίζουν ότι είναι κατοικήσιμος επηρεαζόμενοι από τα ΨΕΥΔΗ του κριαρόμορφου δαιμονίου Σείριος που έδρασε στην αρχαία Αίγυπτο. Αυτός είναι που ονομάτισε έναν πλανήτη κάπου τυχαίο στο σύμπαν για τον οποίο έδωσε ΜΕ ΑΚΡΙΒΕΙΑ συντεταγμένες τις οποίες ήδη γνωρίζουν και τον έχουν βρει οι επιστήμονες. Είναι τόσο μακριά όμως που ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ να μελετηθεί ο πλανήτης αυτός με τηλεσκόπια και μία διαστημική αποστολή θα ήθελε μερικούς αιώνες για να φτάσει εκεί με αποτέλεσμα ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ να μην μάθει την απόλυτη αλήθεια σύμφωνα με την οποία ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΛΑΝΗΤΗΣ που να είναι κατοικήσιμος στο σύμπαν και αυτό γιατί η Δημιουργία όρισε ζωή ΜΟΝΟ ΣΤΗ ΓΗ γεγονός που ήταν επώδυνο για τον Θεό και πατέρα Πάντων γιατί ΠΡΟΓΝΩΡΙΖΕ πόσο κακό θα γεννηθεί εδώ στη Γη, εξαιτίας της ελευθεροβουλίας που δόθηκε στους αποστάτες και στους ανθρώπους. Επειδή ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΠΟΤΕ να εμποδίσει την ελευθεροβουλία όρισε για το μέλλον ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΔΙΚΙΩΝ και συνθήκες λειτουργίας μίας ΤΕΛΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ στην οποία κάθε αποστασία θα οδηγεί στην ΥΣΤΑΤΗ ΤΙΜΩΡΙΑ που αναφέρεται στην Αποκάλυψη η οποία είναι ο Τριγμός των οδόντων κατά την οποία οι ψυχές σκίζονται στα δύο και ζουν αιώνια ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ. Αυτό ισχύει ακόμη και για τα αθάνατα πλάσματα τα οποία σε περίπτωση που αποστατήσουν εκ νέου ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΘΟΥΝ και αφού ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΠΟΣΤΑΤΕΣ έχουν βιώσει μία στιγμιαία κατάσταση της ΥΣΤΑΤΗΣ ΚΟΛΑΣΕΩΣ και την οδυνηρότητα αυτής.<br /><br />ΚΑΝΕΝΟΣ λοιπόν η μοίρα δεν είναι προκαθορισμένη από τον Θεό να τιμωρείται ή να δοκιμάζεται με ασθένειες και κακουχίες όπως λένε πολλοί πατέρες της εκκλησίας μας. Απλά ο Θεός θέλει ΜΕ ΥΠΟΜΟΝΗ να αντέχουμε τις ψυχικές δοκιμασίες που ορίζονται ΤΥΧΑΙΑ και ανάλογα με συνθήκες στις οποίες ΔΕΝ ΕΠΕΜΒΑΙΝΕΙ Ο ΘΕΟΣ παρά ΜΟΝΟ για να αναιρέσει τυχόν κακό και ΜΟΝΟ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΙΤΗΣΗ δια μέσω ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΔΑΚΡΥΩΝ.<br /><br />ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ο Θεός δεν όρισε να οδηγηθεί σε κόλαση και όποιος το πιστέψει αυτό θεωρεί ότι ο Θεός δεν είναι αγάπη κάτι που είναι ΑΤΟΠΟ γιατί απλά σε μία τέτοια περίπτωση θα ήταν άδικος.<br /><br />Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΔΙΚΑΙΟΣ και απλά εμείς ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ και φυσικά ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ με τον ατελή νου που διαθέτουμε να αντιληφθούμε την δικαιοσύνη Αυτού, κάτι που θα το κατανοήσουμε ΜΟΝΟ την ύστατη ώρα της θνητής μας ζωής ή καλύτερα κατά το πέρασμα στην αιώνιο ζωή το οποίο για τους περισσότερους θα γίνει μετά την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου στην Γη.<br /><br />Έρχονται λοιπόν οι ΑΓΥΡΤΕΣ και ΛΩΠΟΔΥΤΕΣ που διαπραγματεύονται το ΑΙΣΧΟΣ της αστρολογίας και μας λένε ότι η θέση των άστρων και άλλες αηδίες επηρεάζουν την ζωή μας. ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ άψυχα υλικά τα οποία οι περισσότεροι δεν είδαν και ΔΕΝ ΘΑ ΔΟΥΝ ΠΟΤΕ να επηρεάζουν την τύχη και να ορίζουν την μοίρα τον ανθρώπων.<br /><br />Αν η ζωή του ανθρώπου ήταν προκαθορισμένη τότε ο Θεός δεν θα είχε λόγο να ορίσει την Μετάνοια για κάτι που ο ίδιος όρισε να πράξουν κατά τα λεγόμενα ορισμένων και αυτό γιατί ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΔΙΑΣΤΡΟΦΙΚΟΣ ώστε να ζητεί αγάπη και να ορίζει ανθρώπους να φέρονται με μίσος. Αυτός είναι ένας ΨΕΥΤΗΣ ΘΕΟΣ και φυσικά τέτοιοι ψευτοθεοί ήταν ΟΛΑ ΤΑ ΑΠΟΣΤΑΤΗΜΕΝΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ που υπόσχονταν ότι θα βοηθήσουν και οδηγούσαν τους ανθρώπους σε τεράστια απογοήτευση αποδίδοντας τις πράξεις τους στον Θεό.<br /><br />Ο Θεός έδωσε ΕΛΕΥΘΕΡΟΒΟΥΛΙΑ στους ανθρώπους και εδώ φαίνεται πόσο άσχετοι και αστόχαστοι μα ΚΥΡΙΩΣ ΑΝΟΗΤΟΙ είναι αυτοί που κατηγορούν τον Θεό για τα εγκλήματα των ανθρώπων που γίνονται στο όνομα των θρησκειών και τελικά στο όνομα του Θεού.<br /><br />Εγκλήματα αυτής της μορφής γίνονται και από τους μουσουλμάνους οι οποίοι φέρουν τεράστιες προσευχές οι οποίες είναι προς το κακό και υποκινούν με τον ίδιο τρόπο τις Ασώματες Δυνάμεις για την πραγμάτωση του κακού σκοπού τους ζητώντας από τον Θεό να τους βοηθήσει να πράξουν το κακό. Βέβαια ο Θεός άμεσα ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ την ελευθεροβουλία τους αν και κάποιες στιγμές συγγενικά πρόσωπα ζητούν ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΑ να βοηθήσει ο Θεός να σταματήσουν τα εγκλήματα, και έτσι πότε-πότε δίνεται μετάνοια σε αυτούς και ακολουθεί αγγελική επικοινωνία κατά την οποία οδηγούνται ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ και γίνονται κρυφοχριστιανοί. Σήμερα ανεπίσημες πληροφορίες λένε ότι το 10 % του πληθυσμού της Τουρκίας είναι κρυφοχριστιανοί που ΒΑΠΤΙΣΤΗΚΑΝ ΚΡΥΦΑ Ορθόδοξοι ή Καθολικοί όπως και οι τρεις δημοσιογράφοι που δολοφονήθηκαν στην Τραπεζούντα από τους Γκρίζους Λύκους πριν λίγα χρόνια.<br /><br />Επίλογος<br /><br />Κλείνω λοιπόν συνοψίζοντας και λέγοντας ότι η τύχη ΥΠΑΡΧΕΙ. Είναι ένα σύνολο συμπτώσεων που όταν ευνοούν λέγονται τύχη ενώ όταν γίνεται το αντίθετο τότε λέγεται κακοτυχία. Οι προλήψεις και οι προκαταλήψεις είναι στοιχείο που ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΟΡΙΖΕΙ την τύχη και ως Γιώργης εγώ θεωρώ ότι είναι ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΟΗΤΟΥΣ. Δεν μπορεί λογικός άνθρωπος να πιστεύει ότι επειδή το βράδυ θα κοιμηθεί στην δεξιά του πλευρά τότε στις εκλογές θα κερδίσει η δεξιά ή αν κοιμηθεί αριστερά θα κερδίσει η αριστερά. Ανάλογα ΟΛΑ ΤΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ που πωλούνται ως τυχερά είναι από ΑΓΥΡΤΕΣ και αναφέρομαι σε διάφορα κοσμήματα και άλλες αηδίες οι οποίες πείθουν τους προληπτικούς να τις αγοράσουν και έτσι ξοδεύουν ΑΣΚΟΠΑ ΧΡΗΜΑΤΑ σε αντικείμενα που ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ.<br /><br />Ανάλογα μοίρα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΠΡΟΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΟ που να αφορά την ζωή του ανθρώπου και κάθε επέμβαση Θεού η οποία ενδεχόμενα θα αλλάξει την λεγόμενη μοίρα του ανθρώπου θα οριστεί από προσευχή του ανθρώπου και άρα θα είναι γεγονός που επιτελείται ΠΑΝΤΑ με γνώμονα την ελευθεροβουλία και την θέληση του ανθρώπου αφού το θέλημα Θεού είναι ΜΟΝΟ Η ΑΓΝΗ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΙΑ ΑΓΑΠΗ στην οποία για να φτάσει κάποιος συχνά απαιτείται η Μετάνοια την οποία ζήτησε από την πρώτη στιγμή που αποστάτησε πλάσμα και ορίστηκε ως μέσο ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ στην αθανασία για τον άνθρωπο μετά την τιμωρία του Προπατορικού αμαρτήματος ή καλύτερα την προκαταβολική τιμωρία του ανθρώπου για αμαρτήματα που ούτως ή άλλως θα διέπραττε και αφού ο Θεό ΠΡΟΓΝΩΡΙΖΕ τι θα συμβεί.<br /><br />Οι επεμβάσεις Θεού που προανακοινώθηκαν όπως και η έλευση Κυρίου ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΑΝ προκαθορισμό του μέλλοντος αλλά όρισαν συνθήκες κατά τις οποίες καλλιεργήθηκε ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΓΑΠΗ από πολλούς στους χρόνους που ακολούθησαν της Σταύρωσης και αφού αντίθετα με ότι κατηγορούν οι άθεοι και οι ΑΝΙΔΕΟΙ ο Χριστιανισμός καλλιέργησε την αγάπη όσο ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ γεγονός που φαίνεται ακόμη πιο πολύ στην Ελλάδα που αν και έχει μειωθεί το φαινόμενο, καλλιεργήθηκε όσο ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΛΛΟΥ το φιλότιμο και η φιλοξενία, αξίες και αρετές που είχαν καλλιεργηθεί από την αρχαία Ελλάδα σε πολύ μεγάλο βαθμό.<br /><br />Άρα λοιπόν ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ τίποτα το προκαθορισμένο που να ορίζει την μοίρα του ανθρώπου αν και συχνά υπάρχει προειπωμένο το οποίο απλά προλέγει το μέλλον ορισμένων ανθρώπων με μορφή ονείρων αλλά και λόγων κυρίως Αγίων. Αυτό έχει επιτραπεί από τον Θεό σε αγνές ψυχούλες ή σε ψυχές εξαιρετικά αμαρτωλές που έχουν μετάνοια για να οδηγήσει τους οικείους του ο Κύριος επίσης σε Μετάνοια και για να επιτευχθεί μία πολύ μεγαλύτερη αγάπη από και προς τον ΕΝΑ ΘΕΟ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΑ ΠΑΝΤΩΝ δηλαδή την Αγία Τριάδα.ΓΙΩΡΓΗΣhttp://www.blogger.com/profile/03063122288838834335noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5258792922897995106.post-34697585627276570272009-08-03T18:00:00.011+03:002009-12-12T20:31:43.156+02:00Το ψεύδος και οι επιπτώσεις αυτού στην δομή της κοινωνίας.<p><strong>Εισαγωγή<br /></strong><br />Η χρήση του ψεύδους ανάγεται από την αρχαιότητα ακόμη. Αποτέλεσε το μέσο το οποίο όρισε τον έλεγχο των μαζών καθώς και το μέσο το οποίο χρησιμοποιήθηκε για την παραπλάνηση των ανθρώπων από άτομα που θέλησαν να νομιμοποιήσουν διάφορα από τα εγκλήματά τους.<br /><br />Το ψεύδος διακρίνεται στα μικρά και αθώα ψεματάκια αλλά και στα μεγάλα με τραγικές συνέπειες ψεύδη καθώς και στα αστεία ψεύδη. Σε κάθε περίπτωση έχει σημασία ο σκοπός της χρήσης του ψεύδους και ειδικά εάν η χρήση διακρίνεται από ιδιοτέλεια τότε έχουμε αναγωγή του μικρού ελαττώματος σε μικρό ή μεγάλο έγκλημα. Η χρήση του ψεύδους ως στοιχείο χιούμορ αποτελεί την υγιή μορφή χρήσης ψεύδους και αποτελεί ουσιαστικά μία μέθοδο διδασκαλίας στους νέους οι οποίοι μαθαίνουν αρχικά να ξεχωρίζουν τα μικρά ψεύδη και στο μέλλον καταφέρνουν και παρουσιάζουν το στοιχείο της διάκρισης σε ακόμη μεγαλύτερα επίπεδα και ανάλογα με το ύψος μάθησης και την φιλοσοφικότητα που τους διακρίνει.<br /><br />Το ψεύδος μερικές φορές δεν είναι εκούσιο αλλά λέγεται από κεκτημένη ταχύτητα και αυθαίρετη θεώρηση της αλήθειας θεωριών και γεγονότων τα οποία συνήθως δεν είναι σε θέση ο άνθρωπος να γνωρίσει. Μέσα σε αυτά τα ακούσια ψεύδη εντάσσονται διάφορες υποθετικές θεωρίες επιστημονικής φύσεως οι οποίες αν και ανυπόστατες πείθουν με την χρήση σοφιστιών πλέον και αυτό γιατί κάποιοι θέλουν να τις αναπαραγάγουν αγνοώντας το ύψος της τεκμηρίωσης που υφίσταται.<br /><br />Στην συνέχεια θα προσπαθήσω να αναλύσω διάφορες πτυχές που προκύπτουν από την χρήση του ψεύδους και θα προσπαθήσω να επικεντρωθώ στην επίπτωση που έχει στην όλη δομή της σημερινής αλλά και των μελλοντικών κοινωνιών.<br /><br /><strong>Περιπτώσεις χρήσεων ψεύδους</strong><br /><br />Το ψεύδος συνηθίζει να έχει σκοπούς στην χρήση του. Ενδεικτικά θα αναφέρω τις κυριότερες χρήσεις ψεύδους καθώς και τους σκοπούς που το διακρίνουν:<br /><br /><em><strong>1. Χρήση του ψεύδους που ορίζει εκφράσεις που βγάζουν άπλετο γέλιο, ανάλογα με το μέγεθος του ψεύδους που θα χρησιμοποιηθεί.<br /></strong></em><br />Ενδεικτικά θα αναφέρω ένα μεγάλο ψεύδος που ορίζει χιουμοριστικότητα.<br /><br />«Η Νέα Δημοκρατία θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές με ποσοστό που θα ξεπεράσει το 97%»<br /><br /><strong><em>2. Ψευδομαρτυρία.</em><br /></strong><br />Η περίπτωση αυτή χρήσεως ορίζει κάθε ψευδή μαρτυρία που αφορά ιστορικό γεγονός, μαρτυρία σε δικαστική διαμάχη, καθώς και κάθε ψεύδος το οποίο καταγράφεται και αναμεταδίδεται στη συνέχεια με αποτέλεσμα να έχει επιπτώσεις συνολικά στην δομή της κοινωνίας αλλά και στην πορεία ορισμένων ομάδων ανθρώπων μέσα στις κοινωνικές δομές που αναπτύσσουν οι άνθρωποι. Θα επεκταθώ σχετικά σε άλλο κεφάλαιο συνολικά για το ψεύδος και όχι ειδικά για την κατηγορία αυτή.<br /><br /><em><strong>3. Ψευδοκατηγορία.</strong></em><br /><br />Η περίπτωση αυτή αποτελεί την κάθε διαβολή που χρησιμοποιείται για ιδιοτελής σκοπούς και εδώ υπάρχουν επιπτώσεις τόσο στην δομή των κοινωνιών όσο και στα ίδια τα άτομα τα οποία συχνά από το γεγονός μίας άδικης ή και δίκαιης κατηγορίας δεν είναι δυνατό να ορθοποδήσουν. Ένα λάθος του ανθρώπου το οποίο ΔΙΟΡΘΩΘΗΚΕ μπορεί να ορίσει μία κατηγορία η οποία να είναι μεν αληθής αλλά να αφορά κατάσταση η οποία ήταν υφισταμένη στο παρελθόν και σήμερα αποτελεί ΨΕΥΔΟΣ το οποίο με την χρήση της αληθοφάνειας επηρεάζει την ομαλή ένταξη στην κοινωνία ενός ατόμου ή μίας εταιρίας η οποία επαγγελματικά προσπαθεί να ορθοποδήσει.<br /><br /><strong><em>4. Χρήση που ορίζει την έπαρση.</em><br /></strong><br />Εδώ έχουμε ψεύδη έπαρσης και τέτοια είναι τα ψεύδη των κυνηγών και των ψαράδων οι οποίοι για να δείξουν ότι κατέχουν το άθλημα διηγούνται ψευδής ιστορίες από τις οποίες αποκτούν τον θαυμασμό του ακροατή. Είναι αυτά μικρά ή μεγάλα ψεύδη που σπάνια διακρίνονται από ιδιοτελής σκοπούς πέρα από την περίπτωση της θέλησης ανάπτυξης υστεροφημίας του ατόμου.<br /><br />Φυσικά υπάρχουν και άλλες χρήσεις του ψεύδους οι οποίες αποτελούν υποκατηγορίες των παραπάνω κατηγοριών στις οποίες μπορούν κάλλιστα να ενταχθούν.<br /><strong><br />Η χρήση του ψεύδους με την μέθοδο της διαβολής</strong><br /><br />Πριν προχωρήσω σε περαιτέρω ανάλυση θα ήθελα να διευκρινίσω ότι η διαβολή αθώων από ανθρώπους δεν έχει οριοθετηθεί ιστορικά και λογικό είναι να ανάγεται ακόμη και στα πρώτα χρόνια του ανθρώπου. Είναι η συνήθης τακτική που παρατηρείται στα παιδιά που όταν πιάνονται να έχουν κάνει μία ζημιά, λένε δεν το έκανα εγώ, αλλά ο τάδε και οι συνέπειες του ψεύδους ορίζουν την διαβολή και την ενοχοποίηση αθώων. Αυτή είναι η πιο απλή περίπτωση ψεύδους και υπάρχουν πιο σύνθετες και πιο ύπουλες που ορίζουν ακόμη σοβαρότερα εγκλήματα με διαβολή ολόκληρων κοινωνικών ομάδων και τελικά την καλλιέργεια ενός φαινομένου ρατσισμού.<br /><br />Οι κυριότερες περιπτώσεις ψεύδους διαβολής ανάγονται στην προσπάθεια ελέγχου των μαζών και έτσι θεωρώ ότι πρέπει να επεκταθώ περισσότερο στο επόμενο κεφάλαιο.<br /><br /><strong>Ο έλεγχος των μαζών με την χρήση του ψεύδους</strong><br /><br />Αν προχωρούσα σε ανάλυση της χρήσεων ψευδών για έλεγχο των μαζών θα έπρεπε να γράφω για εβδομάδες προκειμένου να δείξω τις μέθοδες που αναπτύσσονται από τους επιτήδειους που η δράση τους ανάγεται στην αρχαία Ελλάδα και όπου άνθισε η ελευθερία του λόγου που είναι το κορυφαίο των δικαιωμάτων των ανθρώπων.<br /><br />Το κορυφαίο λοιπόν δημοκρατικό δικαίωμα του ανθρώπου όρισε καταστάσεις ελέγχου των μαζών προκειμένου να αναδειχθούν στην εξουσία άνθρωποι που συνήθως δεν είναι ικανοί να εξουσιάσουν ούτε τον ίδιο τους τον εαυτό.<br /><br />Πριν προχωρήσω στην ανάλυση των σοφιστικών μεθόδων που προέκυψαν από το δημοκρατικό δικαίωμα του ανθρώπου θα ήθελα να αναλύσω ορισμένες υποκατηγορίες ελέγχου των μαζών με την χρήση ψεύδους.<br /><br /><em><strong>Ψεύδη που στόχο έχουν την ιδιοτέλεια</strong><br /></em><br />Συνηθίζεται από ανταγωνιστές να ορίζουν κακή ποιότητα προϊόντων ΨΕΥΔΩΣ των ανταγωνιστών προκειμένου να πουλήσουν κι έτσι έχουμε μία περίπτωση ελέγχου των μαζών για ιδιοτελής σκοπούς οικονομικών συμφερόντων.<br /><br />Πέρα από την ιδιοτέλεια οικονομικών συμφερόντων υπάρχει η ιδιοτέλεια υστεροφημίας και εδώ κατατάσσονται τα ψεύδη που ορίζουν την έπαρση.<br /><br /><strong><em>Ψεύδη που χρησιμοποιούνται για διασκέδαση</em></strong><br /><br />Οικονομικών συμφερόντων είναι και τα μικρής σημασίας ψεύδη που αποτελούν τις συγγραφές μυθιστορημάτων όπως και των κινηματογραφικών και τηλεοπτικών ταινιών και σειρών. Αυτά τα ψεύδη ουσιαστικά αποφέρουν διασκέδαση και είναι αμελητέα ή μάλλον θα ήταν αμελητέα η επίδρασή τους στην κοινωνία, εάν δεν είχε εισβάλλει μέσα σε αυτά και οι ΨΕΥΔΗΣ μεταφορά ιστορικότητας από ανθρώπους που ΜΗ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ πως είχαν τελεστεί τα ιστορικά γεγονότα, όρισαν την ροή των τότε πραγμάτων με μυθιστορηματικό τρόπο και τα παρουσιάζουν με περισσή αληθοφάνεια. Ενδεικτικά θα αναφέρω τις Αμερικάνικες φαντασίες με τις τηλεοπτικές σειρές της Ζήνας και του Ηρακλή, αλλά και τον κώδικα Ντα Βίντσι αλλά και το μυθιστόρημα του Καζαντζάκη τα οποία ορίστηκαν από την διαβολή του κυρίου και της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής η οποία έγινε τα πρώτα χρόνια της Χριστιανοσύνης.<br /><br />Η μεταφορά του ΨΕΥΔΟΥΣ ανά τους αιώνες όρισε την σημερινή διαβολή ανθρώπων ΚΑΙ ΘΕΟΥ και τελικά απομάκρυνση από την πίστη στον Θεό ΜΥΡΙΑΔΩΝ αδερφών μας και τελικά την καθοδήγηση της κοινωνίας στην απομάκρυνση από τις αρετές που δίδαξε ο Κύριος με ΤΕΛΕΙΟ ΤΡΟΠΟ.<br /><br />Ταυτόχρονα η διαβολή του Σωκράτη και άλλων αρχαίων φιλοσόφων με ΨΕΥΔΗΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΙΕΣ στον λόγο των ΜΕΓΑΛΩΝ αρχαίων φιλοσόφων όρισε την απομάκρυνση από την αρετή με την δόλια μέθοδο χρήσεων ψεύδους. Η περίπτωση του Σωκράτη είναι μία από τις περιπτώσεις που ορίστηκαν και πέρασαν στον κόσμο την πεποίθηση ότι οι αρχαίο Έλληνες είχαν ομοφυλοφιλικές δράσεις όταν ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ υπήρχαν αυτές οι παραφύσιν επιλογές ηδονών της σαρκός. Οι αρχαίοι Έλληνες όμως όριζαν ως υπέρτατη ηδονή την ηδονή του πνεύματος και ΣΠΑΝΙΑ κάποιος αναφέρονταν στην ηδονή της σαρκός και αφού ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ να την αγνοήσει. ΠΑΝΤΑ όμως στην αρχαία Ελλάδα ορίζονταν ως παρά φύσιν επιλογή αν και οι σύγχρονοι προσπαθούν να παρουσιάσουν την ατέρμονη επιλογή τους ως μία από τις προβλεπόμενες επιλογές τους την οποία φυσικά έχουν αλλά ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να προσπαθούν να πείσουν εμάς και άλλους για την ορθότητα των επιλογών τους και αφού το φαινόμενο απομακρύνει από την τεκνοποίηση που είναι η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΗΔΟΝΗ που προκύπτει από την ΑΓΑΠΗ και ορίζεται από την προκύπτουσα μητρότητα και πατρότητα η οποία ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ σε περιπτώσεις ομοφυλοφιλικού ζευγαρώματος και έτσι απλά ορίζεται η παρά φύση επιλογή των ανθρώπων αυτών.<br /><br /><em><strong>Η ύπουλη και κρυφή μορφή φασισμού που πηγάζει μέσα από την ΑΡΧΗ της δημοκρατίας που είναι η ελευθερία του λόγου</strong></em><br /><br />Η ελευθερία του λόγου είναι αναφαίρετο δικαίωμα του ανθρώπου. Ορίζεται δε νομικά και ο νόμος προβλέπει κυρώσεις εναντίων όσων θα χρησιμοποιήσουν τον λόγο τους ελεύθερα για να βλάψουν συνανθρώπους τους.<br /><br />Ο Καντ έγραψε: " Η ελευθερία του ενός σταματά εκεί που αρχίζουν να θίγονται τα όρια της ελευθερίας των άλλων".<br /><br />Η φράση αυτή είναι φράση ψευδοσοφίας και αυτό γιατί η παρουσία μας μόνο που θα διαβεί από κάποιο δρόμο μπορεί να εμποδίσει την ελευθερία του άλλου ο οποίος απλά μπορεί να μην θέλει να μας βλέπει. Η μη παρουσία μας όμως στο διάβα που περιγράφηκε είναι στέρηση της δικής μας ελευθερίας. Θα μπορούσε απλά να μην είχε οριστεί με μία αποστροφή του βλέμματος του θιγόμενου συνανθρώπου μας που ενοχλήθηκε.<br /><br />Με λίγα λόγια η ελευθερία θα μπορούσε να είχε οριστεί με τρόπο ο οποίος δεν θα στερούσε ΚΑΝΕΝΟΣ την ελευθερία αν οι σχέσεις των ανθρώπων διέπονταν από αγάπη και αν η κοινωνικότητα ορίζονταν ως αμοιβαίο γεγονός.<br /><br />Με λίγα λόγια ο Καντ έγραψε μία φράση την οποία χρησιμοποιούν πολλοί σήμερα σε όλο τον κόσμο η οποία είναι φράση που αποκτά υπόσταση ΜΟΝΟ ΣΕ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ομάδες και όχι στους κύκλους των φιλοσόφων και όπου οι συζητήσεις ορίζονται με ΠΛΗΡΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ και με υπομονή στο άκουσμα του ομιλητή ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΧΡΟΝΟΥ και όπως ορίζονταν οι συζητήσεις στην αρχαία Ελλάδα και όπου ένας φιλοσοφικός διάλογος μπορούσε να κρατήσει μερικές εβδομάδες με διακοπές ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΦΑΓΗΤΟ.<br /><br />Στην σημερινή Βουλή που είναι το άντρο της Δημοκρατίας ουσιαστικά έχουμε περιορισμό των ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΦΛΥΑΡΩΝ πολιτικών οι οποίοι μη έχοντας κάτι να προσθέσουν επί του θέματος αναπαραγάγουν την κομματική θέση ΑΒΟΥΛΩΣ και χρησιμοποιούν ΣΥΝΕΧΩΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΨΕΥΔΗ δημιουργώντας συνθήκες πλύσεως εγκεφάλου και αφού είναι γνωστό ότι υπάρχει τηλεοπτική κάλυψη η οποία θα αποφέρει ψήφους στην επόμενη βουλή.<br /><br />Η ελευθερία γενικώς διέπεται από ορισμένου κανόνες οι οποίοι ΠΡΕΠΕΙ να διέπονται από πνεύμα δικαιοσύνης.<br /><br />Φράσεις σαν αυτή του Καντ χρησιμοποιήθηκαν για να πείσουν περί του ουσιώδους μίας θέσης κάτω από το δημοκρατικό δικαίωμα και με την εισαγωγή λίγων από τα γνωστά ή άγνωστα ψεύδη έχουν πείσει και έχουν οριστεί πολλές κακοδικίες και έχουν καταδικαστεί ΑΘΩΟΙ την ίδια ώρα που τελέστηκαν εγκλήματα τα οποία όρισαν την καταδίκη τελικά ΑΘΩΩΝ συμπολιτών μας.<br /><br />Με την χρήση ανάλογης μορφής ψευδών ανέρχονται στην εξουσία διάφοροι πλανολόγοι πολιτικοί και έρχονται πολλοί από τους συμπολίτες μας να προπηλακίζουν όσους αγωνίζονται με νύχια και με δόντια όπως και εγώ, να δείξουν στον κόσμο τις μέθοδες πλάνης των πολιτικών και ΑΓΥΡΤΩΝ που λυμαίνονται τους χώρους της θρησκείας, της πολιτικής, της δημοσιογραφίας και τέλος της ΨΕΥΤΟΕΠΙΣΤΗΜΗΣ της αστρολογίας.<br /><br />Ο έλεγχος των μαζών ορίζεται από την αμάθεια του λαού και από την αδυναμία επικέντρωσης της σκέψης στην υπό διαπραγμάτευση έννοια. Συχνά υπάρχουν πολλοί που αναπαράγουν θεωρίες οι οποίες στηρίζονται στο ψεύδος ή σε μικρές αλήθειες τις οποίες χρησιμοποιούν εκεί όπου έχουν μερικώς εφαρμογή για να πείσουν περί του ορθού των πράξεών του αν και ουσιαστικά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ σε αυτό που προάγουν. Ενδεικτικά θα αναφέρω την περίπτωση ΚΑΚΟΔΙΚΙΑΣ που ορίστηκε από το δικαστήριο του Στρασβούργου το οποίο μονιμοποίησε τον προσηλυτισμό και επειδή δεν αρθρώθηκε ορθός λόγος με επιχειρήματα που να αναδεικνύουν την προσπάθεια προσηλυτισμού δια της χρήσης ψεύδους και δια των αμφιβόλου αλήθειας θεωριών των Μαρτύρων του Ιεχωβά.<br /><br />Θα έλεγε κανείς ότι δεν έχω δικαίωμα να κρίνω αποφάσεις δικαστηρίων αλλά όταν αυτές έρχονται και ΚΑΤΑΡΓΟΥΝ βασικές αρχές ελευθερίας της σκέψης και επιτρέπουν την νομιμοποίηση του προσηλυτισμού τότε ΝΑΙ ΕΧΩ ΚΑΘΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να επικαλούμαι το άρθρο 13 του Ελληνικού Συντάγματος το οποίο θεωρώ ότι ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΙΑ ο ορισμός της κατάργησης αυτού. Φυσικά η υπόθεση Κοκκινάκη ορίστηκε από νόμο της δικτατορίας, αλλά ΚΑΙ ΠΑΛΙ ο προσηλυτισμός υπήρχε υφιστάμενος και ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ έπρεπε η νομική στήριξη της Ελλάδος να προσέξει να μην καταδικαστεί το Ελληνικό κράτος επειδή δεν επέτρεψε τον προσηλυτισμό και όπως ΝΟΜΙΜΩΣ έπραξε. Το δικαστήριο του Στρασβούργου όρισε την καταδίκη της Ελλάδος για ΑΛΛΟ ΑΙΤΙΟ το οποίο δεν είχε σχέση με τον προσηλυτισμό για τον οποίο καταδικάστηκε στην Ελλάδα ο κύριος Κοκκινάκης και έτσι ενώ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΕΓΚΛΗΜΑ από την Ελλάδα σε βάρος του κυρίου αυτού, καταδικάστηκε η Ελλάδα επειδή απλά δεν είχε νομιμοποιήσει ακόμη την αίρεση των Μαρτύρων του Ιεχωβά οι οποίοι είχαν ήδη μία μάζωξη το έτος 1976 και περίμεναν να πέσει ο ουρανός στο κεφάλι τους (Χιούμορ Γαλατών στα κινούμενα σχέδια Αστέριξ και Οβελίξ) αλλά ΠΑΡΑΔΟΞΩΣ για αυτούς δεν έπεσε.<br /><br />Το γεγονός της καταδίκης της Ελλάδος στην υπόθεση Κοκκινάκη πλέον χρησιμοποιείται για τον έλεγχο των μαζών νομιμοποιώντας ΚΑΚΩΣ πλέον το δικαίωμα προσηλυτισμού. Ταυτόχρονα κατηγορούνται ως προσηλυτιστές οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν την φράση του κυρίου «ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΑΣ ΠΡΟΣΕΛΘΕΙ». Στην Ορθοδοξία δεν χρησιμοποιούνται και ούτε είναι αποδεκτή η χρήση μεθόδων ελέγχου των μαζών, αν και ορισμένοι Ιερείς με τον φανατισμό που ΚΑΚΩΣ καλλιεργούν, δημιουργούν κάποιο υποτυπώδη έλεγχο των μαζών από φόβο μην κυλήσουν οι πιστοί στην πλάνη των αιρέσεων και όπου ο παραπλανητικός λόγος ελκύει προσηλυτιστικά με ψεύδη τα οποία είναι κατηγορίες κατά των Ιερέων συνήθως.<br /><br /><em><strong>Η χρήση του ψεύδους στην Ιστορία</strong></em><br /><br />Η εισαγωγή του ψεύδους στην Ιστορία ανάγεται από το παρελθόν και τις πρώτη μορφή της περιγραφής της ιστορικότητας που ορίστηκε με την προφορική διάδοση διαφόρων γεγονότων. Όσοι έχουν παρακολουθήσει την μορφή που λαμβάνει το γεγονός όταν αποκτά φήμη θα διαπίστωσαν πόσο εύκολα μεγαλοποιούνται τα πάντα στην περιγραφή. Θυμίζω την περίπτωση της Ελληνικής ταινίας κατά την διάρκεια της οποίας ένας τραυματίας σε κάποιο ατύχημα έφτασε να γίνουν οι νεκροί μερικές δεκάδες. Ανάλογα έχουμε παρατηρήσει και τηλεοπτικά να γίνονται στα δελτία των ειδήσεων παρόμοιες υπερβολές στην αναζήτηση της δημοσιότητας που συχνά είναι και αυτή μία πηγή ψεύδους.<br /><br />Οι προφορικές λοιπόν ιστορίες = μύθοι όρισαν στοιχεία που ανάχθηκαν ως πραγματικά αν και εισήλθαν σε αυτά πολλά φανταστικά γεγονότα από ανθρώπους που ήθελαν να κάνουν πιο γλαφυρή την περιγραφή τους. Αργότερα εντάχθηκαν αυτά μέσα στις γραφές και μένουν σήμερα αποτυπωμένα ως ιστορικότητες ορίζοντάς αυτά μερικοί ως αντικειμενικότητες όταν υπάρχουν παραπλήσιες αναιρετικές ιστορίες σε άλλες γραφές.<br /><br />Συχνά λοιπόν ο ιστορικός έχει να επιλέξει ανάμεσα στον αφηγητή ενός γεγονότος ο οποίος ανήκε στην ομάδα ανθρώπων που έδρασαν ιδιοτελώς με την χρήση του ψεύδους όπως η περίπτωση του Κωνσταντίνου του Μέγα του αυτοκράτορα και μεγάλου αγίου της εκκλησίας μας. Αν λοιπόν ο ιστορικός ορίσει ως αξιόπιστο τον κατήγορο και σφετεριστή της εξουσίας του αυτοκράτορα θα αναχθεί αντί της αντιθέτου απόψεως που ορίζεται από ΑΔΙΑΣΕΙΣΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ αντικειμενικότητες τότε θα εισαχθεί το ψεύδος και θα συναντήσουμε την ιδιοτελή χρήση του από αιρετικούς και κατηγόρους του Μέγα αγίου της εκκλησίας μας ο οποίος απλά προστάτεψε τις συζύγους και τα ανίψια για όσο καιρό του ήταν δυνατό αυτό από τους ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ ΣΦΕΤΕΡΙΣΤΕΣ οι οποίοι προσπάθησαν να αναρριχηθούν στην εξουσία.<br /><br />Ανάλογα ψεύδη υπάρχουν χιλιάδες με κορυφαία αυτά που γράφηκαν στην σύγχρονη ιστορία και όπου υπάρχουν αλληλοαντικρουόμενες συγγραφές για γεγονότα τις δικτατορίας από άτομα που βίωσαν διωγμούς να εμφανίζονται ως ένοχοι των διωγμών που υπέστησαν από τους διώκτες τους σε μια προσπάθεια να αθωωθούν οι ίδιοι από το ή τα εγκλήματα που τέλεσαν.<br /><br />Έτσι απλά λοιπόν μεταγενέστερα έχουμε την αναπαραγωγή του ψεύδους από όσους έρχονται σε επαφή με την ιστορική πηγή η οποία αποτελεί ουσιαστικά απολογία κατηγορουμένου με την υφιστάμενη ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ την οποία ανάγουν σε αξιόπιστη και συνεχίζουν να σπιλώνουν ΑΘΩΟΥΣ που έδωσαν το αίμα της ζωής τους για την δημιουργία μίας κοινωνίας δικαίου και έχουν μερίδιο στην σημερινή σχετικά ικανοποιητική ελευθερία που βιώνουμε όλοι μας.<br /><br /><em><strong>Η χρήση του ψεύδους και η εισαγωγή του στις επιστήμες</strong></em><br /><br />Στην περίπτωση εισαγωγής ψεύδους των επιστημών υπάρχουν κυρίως ψεύδη που εισάγονται ΑΒΟΥΛΩΣ και επειδή πολύ απλά υπάρχει ΑΓΝΟΙΑ ΓΝΩΣΗΣ η οποία άγνοια συνεχώς μειώνεται και όσο η επιστήμη εξελίσσεται και τεκμηριώνει τις ανακαλύψεις της. Το πρόβλημα στα ψεύδη που συναντούμε στην επιστήμη δεν είναι στα αβούλως χρησιμοποιούμενα ψεύδη, αλλά στην με βούληση χρήση του ψεύδους που αναπαράγει θεωρίες που έχουν καταργηθεί γιατί έτσι συμφέρει ορισμένους οι οποίοι θέλουν να αναπαράγουν την άγνοια ή καλύτερα θέλουν να πουλήσουν τα κείμενα που γράφηκαν με το όνομα που είναι παγκοσμίως γνωστό όπως είναι αυτό του Αϊνστάιν αλλά και των φιλοσόφων και ψευδοφιλοσόφων του παρελθόντος οι οποίοι χρησιμοποίησαν τα ψεύδη των ΑΤΕΛΩΝ επιστημονικών θεωριών που γράφηκαν δεκαετίες ή και αιώνες νωρίτερα.<br /><br />Μία από τις ατελής επιστημονικές θεωρίες που ορίστηκαν και ανέπτυξαν ΧΙΛΙΑΔΕΣ φαντασίες και όχι επιστημονικές θεωρίες είναι η θεωρία εξέλιξης του Δαρβίνου. Η μελέτη σκελετών και άλλων ευρημάτων όρισαν μία ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ιστορικότητα η οποία ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΤΕΚΜΗΡΙΩΘΕΙ και εφόσον έχει ορίσει τον άνθρωπο ως απόγονο του πιθήκου, που ο μεν άνθρωπος ΦΕΡΕΙ ΨΥΧΗ, ενώ ο πίθηκος ΔΕΝ ΦΕΡΕΙ και αυτό θα αποδειχθεί όταν τελεστεί το γνωστό πείραμα ζύγισης ετοιμοθάνατου πιθήκου οπότε και το βάρος ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΤΑΒΛΗΘΕΙ. Αν μεταβληθεί, ΑΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ γιατί ΘΑ ΚΑΤΕΡΡΕΕ ο Λόγος του Θεού που αναφέρει την δημιουργία του ανθρώπου ΑΠΟ ΠΗΛΟ και με ΨΥΧΗ που δημιουργήθηκε από την ΠΝΟΗ ΘΕΟΥ, τότε λοιπόν η μεταβολή αυτή θα τεκμηρίωνε την θεωρία ότι ο άνθρωπος προήλθε από τον πίθηκο. ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΠΟΤΕ ότι ο άνθρωπος προήλθε από τον πίθηκο.<br /><br />Ανάλογα λοιπόν ορίστηκαν ιστορικές περιόδους όπως νεολιθική και παλαιολιθική και άλλες με ιστορικότητα η οποία βασίστηκε στην μέθοδο χρονολόγησης με την χρήση άνθρακα η οποία ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΕ ΟΤΙ ΛΑΝΘΑΝΕΙ και έτσι απλά και γρήγορα θα πρέπει να οδεύσουν οι σχετικές θεωρίες =ΨΕΥΔΗ στον κάλαθο των αχρήστων γιατί ΕΚΕΙ ΑΝΗΚΟΥΝ και αφού απλά αποτελούν την ΦΑΝΤΑΣΙΑ των συγγραφέων μελετητών που ορίστηκαν από ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ οι οποίες ΕΜΕΙΝΑΝ γιατί απλά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΝΕΩΤΕΡΟ για να τις καταργήσει. Ποιος θα μπορούσε να ξέρει πως και τι έχει συμβεί μερικές χιλιάδες χρόνια πριν ή και εκατομμύρια όπως υποθέτουν οι φαντασιόπληκτοι που όρισαν την συγγραφή της φαντασίας τους ως επιστημονικές θεωρίες.<br /><br /><em><strong>Η χρήση του ψεύδους στην φιλοσοφία που ορίστηκε από σοφιστικούς κύκλους και τα αποτελέσματα αυτής στον έλεγχο των μαζών<br /></strong></em><br />Όπως είναι γνωστό, οι Έλληνες φιλόσοφοι δεν άφησαν έννοια χωρίς να την αναλύσουν τόσο διεξοδικά ώστε μόνο λεπτομέρειες να έχουν να προσθέσουν οι νεώτεροι με εξαίρεση τους τομείς όπου η ελάχιστη επιστημονική γνώση της εποχής δεν τους άφηνε περιθώρια να αναπτυχθούν περισσότερο. Αν γνώριζαν όσα έχει σήμερα ανακαλύψει η επιστήμη τότε θα έφτυναν κατάμουτρα όποιον χρησιμοποιούσε το ψεύδος και όπως είναι γνωστό ότι δια της ροχάλας έκαναν μπάνιο οι ψευδοκατήγοροι. Φανταστείτε πόσο μπάνιο θα έκαναν στην ροχάλα όσοι διαστρέβλωσαν τον Σωκράτη και τον όρισαν ομοφυλόφιλο όταν από ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΟΡΙΣΜΟΥ ΑΞΙΟΠΙΣΤΗΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗΣ όταν ο μεγάλο φιλόσοφος προσπαθούσε να φέρει τον φίλο του Αλκιβιάδη στην απόλαυση της μορφής έρωτος που δεν είναι ενάντια στην φύση του ανθρώπου και του αρσενικού ειδικότερα.<br /><br />Εδώ θέλω να κάνω μία παρένθεση και επειδή ΠΡΟΓΝΩΡΙΖΩ ότι το χιούμορ μου(περί ροχάλας) δεν θα είναι αποδεκτό στους κύκλους των νεομελετητών φιλοσοφίας οι οποίοι δεν αποδέχονται και την απλότητα του λόγου μου, η οποία απλότητα είναι αυτή που επιλέγεται ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΩ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟΣ, όταν άλλοι απλά θέλουν να θαμπώνουν με το ακατανόητο και τον πλουραλισμό χρήσης λέξεων οι οποίες δεν αποφέρουν νόημα, γιατί ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΙ ΟΥΣΙΩΔΕΣ που να στέκει φιλοσοφικά για να μας πουν.<br /><br />Οι αρχαίοι Έλληνες λοιπόν έλεγαν ότι «ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΠΟΙΟΣ ΛΕΕΙ ΚΑΤΙ αλλά ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ». Έτσι και εγώ λέω ότι δεν έχει σημασία ο τρόπος που λες κάτι ΑΡΚΕΙ να είναι κατανοητό το πνεύμα με το οποίο λέγεται αυτό και να μην παρανοεί ο ακροατής ή αναγνώστης ορίζοντας την δική του νόηση.<br /><br />Η παραπάνω αναφορά μου έγινε για να σας δείξω πως εισάγονται επίσης τα ψεύδη στην βιβλιογραφία που άλλες φορές είναι βούληση πλάνησης των μαζών περί του υγιούς ή του νομιμόφρονου των επιλογών τους και άλλες φορές ΠΑΡΑΝΟΗΣΕΙΣ από έλλειψη φιλοσοφικού πνεύματος ή από ΚΑΚΙΣΤΕΣ και ΑΥΘΕΡΕΤΕΣ μεταφράσεις κειμένων με την εισαγωγή της ερμηνείας που προκύπτει από την πρώτη λέξη που θα βρεθεί στο λεξικό, ΑΔΙΑΦΟΡΩΝΤΑΣ για το αλλοπρόσαλλο κείμενο που αποδίδεται σε ανθρώπους που ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΠΑΝ ή δεν έγραψαν τα σχετικά όπως τους αποδίδονται.<br /><br />Οι μελέτες Αγγλόφωνων κυρίως μελετητών αλλά και Γαλλόφωνων και Γερμανόφωνων επίσης όρισε την σοφιστεία ως ισότιμη έννοια με την σοφία στα πανεπιστήμια των χωρών αυτών λόγω της ΦΤΩΧΕΙΑΣ των γλωσσών που χρησιμοποιούν και επειδή δεν κατάφεραν να κατανοήσουν την σημασία και την διαφορετικότητα του κύκλου των σοφιστών οι οποίοι ΞΕΧΩΡΙΖΑΝ στην αρχαία Αθήνα από τους φιλοσόφους και αυτό γιατί είχαν ως στοιχείο την έπαρση ενώ αντίθετα οι φιλόσοφοι ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΧΟΝΤΑΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΟΦΟΙ και με την ταπεινοφροσύνη της αγνοίας τους αναζητούσαν την ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ μία αντικειμενικότητα την οποία ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΑΝΑΖΗΤΟΥΝ στο εξωτερικό οι νεοεισαγώμενοι φιλόσοφοι που θαυμάζονται από μερικούς όταν ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΙ ΝΕΟ ΝΑ ΜΑΣ ΠΟΥΝ που να στέκει φιλοσοφικά αλλά απλά αναπαράγουν τις σοφιστείες όπως έπραξαν οι Βολταίρος Καντ και Καμύ αλλά και χιλιάδες άλλοι γνωστοί και άγνωστοι ψευδοφιλόσοφοι. Παρατηρήθηκε μάλιστα να στρεβλώνονται οι ικανοί στοχαστές του εξωτερικού από ΑΝΙΔΕΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ που όρισαν μια έννοια που ΠΟΤΕ ΔΕ ΕΝΝΟΗΣΕ ο Μακιαβέλι με αποτέλεσμα να του αποδίδεται μία θεωρία η οποία ήταν από τις επιλογές που θα είχε να επιλέξει ο ηγεμόνας τον οποίο συμβούλεψε με την οποία επιλογή ΗΤΑΝ ΑΝΤΙΘΕΤΟΣ και όπως ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΕΡΟ από τις γραφές που ΠΑΝΑΞΙΟΥ ΣΤΟΧΑΣΤΗ Μακιαβέλι.<br /><br />Κλείνω λοιπόν το κεφάλαιο περί ελέγχου των μαζών αφού ανέδειξα σχεδόν κάθε μέσο που χρησιμοποιείται με την εισαγωγή ψεύδους για να πλανήσει τις μάζες τις οποίες οδηγούν ορισμένοι από την ιδιοτέλεια της ψηφοθηρίας, της οικονομικής εκμετάλλευσης, του προσηλυτισμού αλλά και της έπαρσης που αναδύεται από το ύφος του σοφού που θέλουν να φέρουν ορισμένοι. Επίσης υπάρχουν πολλές μικρότερης σημασίας ιδιοτέλειας που προκύπτουν από την χρήση του ψεύδους για τον έλεγχο των μαζών.<br /><br /><strong>Η επίδραση του ψεύδους στην δομή της κοινωνίας μας αλλά και των μελλοντικών κοινωνιών</strong><br /><br />Μετά από όλα όσα ανέφερα που σας είναι γνωστά βεβαίως θέλω να αναρωτηθείτε πως θα προκύψει μία κοινωνία η οποία θα βελτιωθεί όταν η χρήση του ψεύδους την οδηγεί σε συνεχή κατάπτωση.<br /><br />Στην δημοσιογραφία καλλιεργείται η άγνοια με την αναμετάδοση των ψευδών ειδήσεων.<br /><br />Στην κοινωνία έχουμε καταδίκες αθώων για εγκλήματα που δεν έπραξαν και αθωώσεις εγκληματιών που ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ και ΑΥΞΑΝΟΥΝ τα εγκλήματά τους με την χρήση του ψεύδους.<br /><br />Στην επιστήμη έχουμε πλημμελή ανάπτυξη αυτής αφού είναι δύσκολο να αφαιρεθούν τα σκουπίδια =ψεύδη που εισήγαγαν κάποιοι απλά για να θαμπώσουν με την ψευδοσοφία τους.<br /><br />Στην επιστήμη επίσης έχουμε εισαγωγή ψευτοεπιστημών όπως αυτές της παραψυχολογίας και της αστρολογίας. Η πρώτη είναι αυτή που καλλιεργεί το ψεύδος χιλιάδων αιρέσεων και η δεύτερη αποτελεί ένα ψυχικό έγκλημα στις ψυχούλες νεαρών γυναικών κυρίως και αφού ορίζουν κακοψυχία (δηλητήριο σκορπιού) σε ψυχούλες που ΔΕΝ ΤΟΛΜΟΥΝ ΝΑ ΑΓΓΙΞΟΥΝ ΜΥΓΑ για να μην την βλάψουν.<br /><br />Στην ιστορία και στις θρησκείες έχουμε εισαγωγή ψευδών που ορίζουν διδαχές οι οποίες προκύπτουν στους νεώτερους οδηγώντας τους σε συνεχή κατάπτωση.<br /><br />Μπορείτε άραγε να φανταστείτε ποια θα ήταν η δομή της κοινωνίας να επέλεγε ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ για πορεία ζωής και ποια θα ήταν η πορεία αυτής αν δεν υπήρχε το ψεύδος;<br /><br /><strong>Επίλογος</strong><br /><br />Μετά από όλα αυτά το μόνο που θα ήθελα είναι να αναδειχθεί η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ.<br /><br />Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ και δεν μπορεί παρά να συμπληρώνεται. Συχνά αν υπάρχει απόκρυψη μέρους αυτής μπορεί να οδηγηθούν οι μελετητές ή ακόμη και τα δικαστήρια σε καταδίκες ΑΘΩΩΝ. Αν για το ίδιο θέμα υπάρχουν αλληλοαναιρούμενες απόψεις τότε είναι προφανές ότι η μία ή και όλες μπορεί να είναι ψεύδη. Έτσι με διάκριση και με ΣΥΝΕΧΗ ΑΓΩΝΑ ΜΑΘΗΣΗΣ μπορεί ο εκάστοτε φιλοσοφικός αναζητητής να πλησιάζει όσο το δυνατόν πιο κοντά στην απομάκρυνση κάθε ψεύδους.<br /><br />Για να φτάσει κάποιος στην μία αλήθεια πρέπει σταδιακά ΝΑ ΠΕΤΑΕΙ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΚΑΘΕ ΨΕΥΔΟΣ και όπως έπραξαν οι δύο αυτοκράτορες που κατηγορήθηκαν με ΠΑΣΙΦΑΝΕΣΤΑΤΑ ΨΕΥΔΗ οι οποίοι έκαψαν τα αιρετικά κείμενα που υπέπεσαν στην αντίληψή τους. Αλλά πάραυτα βρέθηκαν αντίτυπα και σήμερα έχουμε αναβίωση των ΨΕΥΔΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΩΝ που ήταν το ευαγγέλιο του Ιούδα και της Μαγδαληνής.<br /></p>ΓΙΩΡΓΗΣhttp://www.blogger.com/profile/03063122288838834335noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5258792922897995106.post-81396727033152600032009-07-09T22:44:00.007+03:002009-08-13T18:24:34.889+03:00Τα λάθη του Αiνστάιν<strong>Εισαγωγή</strong><br /><br />Με λύπη διαπιστώνω ότι πολλοί από εσάς ασπάζεστε στα τυφλά επιστημονικές ή άλλες θεωρίες χωρίς τον στοιχειώδη προβληματισμό. Ορίζοντας ως ευαγγέλιο την επιστημονική γνώση θα καταλήξετε να μη βγάζετε άκρη από τις αλληλοσυγκρούσεις των θεωριών. Αλλά αν αναζητήσετε μια λογική θα κρίνετε κάποια στιγμή και φτάνοντας στην γνώση σταδιακά, την ευστάθεια διαφόρων θεωριών. Εγώ απλώς παρουσιάζω την λογική και αφήνω σε εσάς να κρίνετε αν στέκουν τα πράγματα επιστημονικά ή όχι αφού η λογική που πηγάζει από την φιλοσοφία και ΓΕΝΝΗΣΕ τα μαθηματικά ΟΡΘΩΝΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ.<br /><br /><strong>Η Θεωρία της σχετικότητας<br /></strong><br />Όταν διδάχθηκα για πρώτη φορά τον τύπο στης θεωρίας του αιώνα που για εμένα είναι πλέον Η ΑΝΟΗΣΙΑ του αιώνα είχα τις εξής απορίες.<br /><br />Μπορεί να καταστραφεί η ύλη;<br />Όταν καταστρέφεται δεν μετατρέπεται σε άλλες μορφές;<br />Πως είναι δυνατόν να χάνεται ποσότητα μάζας και να μετατρέπεται αυτή σε ενέργεια;<br />Γιατί η ενέργεια στον τύπο της θεωρίας της σχετικότητας δεν είναι στα υποπροϊόντα μιας αντίδρασης και είναι απλά ένας μαθηματικός τύπος;<br /><br />Διδασκόμενος με τα χρόνια έμαθα για την αρχή διατήρησης της ενέργειας. Σε αυτόν τον τύπο ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ αυτή, γεγονός που ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ, αφού οι επιστημονικές αρχές είναι ακατάρριπτες. Το ίδιο ισχύει και με την αρχή αφθαρσίας της ύλης. Οι δύο αυτές αρχές είναι αλληλένδετες αφού κάθε πηγή ενέργειας στο σύμπαν ορίζεται από μετατροπές της ύλης.<br /><br />Δεν χρειάζεται να εξηγήσω περισσότερο ότι ο τύπος ΧΩΡΙΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ έχει ήδη ΚΑΤΑΡΕΥΣΕΙ αφού ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ να αλλάξουν ή να καταργηθούν οι αρχές που περιέγραψα.<br /><br />Βέβαια κάποιοι θα μπορούσαν να πουν ότι δεν κατανόησα τους επιστήμονες. Εγώ πάλι λέω ότι μερικοί επιστήμονες μπροστά στον φόρτο εργασίας χάνονται στις έννοιες και μηχανεύονται αποδείξεις που χρειάζονται επιστημονικά μυαλά για να διορθώσουν τα λάθη τους. Ποιος από εσάς που ασχοληθήκατε με τα μαθηματικά δεν αναζητούσε επί ώρες ένα Λάθος του σε κάποια από τις ασκήσεις που κλήθηκε να επιλύσει.<br /><br />Επιστημονικά έχω αποδείξει ότι η θεωρία της σχετικότητας ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΠΟΥΘΕΝΑ.<br /><br />Πριν προχωρήσω σε περαιτέρω ανάλυση θα ήθελα να κάνω μία εισαγωγή σε όσα θα επακολουθήσουν και ενώ θα ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΩ επί των ΑΝΟΗΣΙΩΝ που προέκυψαν πάνω σε μια θεωρία που Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ επιστήμονας είχε καταργήσει ΜΕ ΜΙΑ ΜΟΝΟ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ. Αναφέρομαι στην μελέτη του επί της καμπύλωσης του φωτός του έτους 1937.<br /><br />Απορώ πως είναι δυνατόν να διδάσκονται ακόμη τα σχετικά της θεωρίας της σχετικότητας αφού είναι τόσο απλή η περίπτωση απόρριψης αυτών. Θα αρχίσω από την κατάρριψη των δύο αρχών στις οποίες στηρίχθηκε ο Αϊνστάιν οι οποίες είναι γνωστές από το 1905 έτος που δεν ήταν γνωστές πολλές από τις σημερινές ανακαλύψεις οι οποίες αν ευσταθούσαν αυτά που ειπώθηκαν τότε, σήμερα ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ.<br /><br />Στον παρακάτω δεσμό <a href="http://www.physics4u.gr/faq/special.html#special3" target="_blank">http://www.physics4u.gr/faq/special.html#special3</a> αναφέρονται αυτά που θα περιγράψω και θα καταρρίψω.<br /><br /><em>α. Οι νόμοι της φύσης είναι ίδιοι για όλα τα αδρανειακά συστήματα αναφοράς. </em><br /><em></em><br /><em>β. Η ταχύτητα του φωτός είναι ίδια σε όλα τα αδρανειακά συστήματα αναφοράς. </em><br /><em></em><br />Ως αδρανειακό σύστημα αναφοράς ποιο είναι αυτό που μπορεί να καλεστεί;<br /><br />Το σύστημα που βρίσκεται σε αδράνεια;<br />ή το σύστημα που βρίσκεται σε σταθερό σημείο;<br /><br />Είναι σημαντικός ο ορισμός αφού τα μεγέθη που προσμετρούνται με τα μαθηματικά αν δεν υπάρχει σημείο αναφοράς δεν είναι δυνατόν να μετρηθούν. Αν δεν ίσχυε το α) σήμερα δεν θα υπήρχε φυσική. Μέχρι εδώ έχει καλά η θεωρία η οποία στην ουσία της μελετά ένα σύστημα οφθαλμαπάτης. Αυτήν την οφθαλμαπάτη προσπάθησε προσδιορίσει ο Αϊνστάιν και παρήγαγε μια θεωρία η οποία χάνεται στο άπειρο όταν την στοχαστεί κάποιος που έχει στοιχειωδώς απλές γνώσεις Φυσικής.<br /><br />Σχετικά με το β) τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Εισαγωγικά σας παρουσιάζω τα παρακάτω:<br /><br />Στην σελίδα στην οποία αναγράφονται τα σχετικά υπάρχει παραπομπή για την καμπύλωση του φωτός και πως προκύπτει. Εκεί υπάρχουν οι δύο παρακάτω παράγραφοι:<br /><br /><em>Η Ειδική θεωρία της Σχετικότητας βασίζεται, στη σταθερότητα της ταχύτητας του φωτός ανεξάρτητα από το σύστημα αναφοράς, θεωρεί ότι αυτή είναι η μεγαλύτερη στη φύση και τέλος στηρίζεται στην έννοια της ισοδυναμίας των αδρανειακών συστημάτων αναφοράς για την περιγραφή των νόμων της μηχανικής και του Ηλεκτρομαγνητισμού. Ένα από τα θέματα που ενοχλούσε τον Αϊνστάιν ήταν η ισότητα της αδρανειακής με την βαρυτική μάζα. Η ισότητα αυτή που μετρήθηκε από επιστήμονες όπως ο R. Eotvos, με ακρίβεια 5 προς 109 , ενώ στην Νευτώνεια φυσική θεωρείται ως σύμπτωση, ενοχλούσε τον Αϊνστάιν διότι δεν ερμηνευόταν ως απόρροια ενός γενικότερου νόμου της φυσικής. </em><br /><br />Ο Αϊνστάιν ενοχλήθηκε από την ισότητα της αδρανειακής μάζας με την βαρυτική μάζα. Αυτή η φράση, μου δείχνει ότι είχε ξεχάσει ότι ως μάζα ορίζεται η ποσότητα της ύλης η οποία μετρήθηκε με την χρήση της θεωρίας της βαρύτητας από τον Νεύτωνα και ενώ αλλάζει το βάρος αν αλλάξει η βαρύτητα αλλαγή της μάζας (δηλαδή της ύλης) ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΟΡΙΣΤΕΙ. Παραδειγματικά αναφέρω την μεταφορά ενός αντικειμένου ΧΩΡΙΣ ΦΘΟΡΑ σε υψόμετρο. Με την αλλαγή της βαρύτητας άλλαξε το μετρήσιμο μέγεθος και πολλά που απορρέουν από την βαρύτητα, αλλά η μάζα ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ Η ΙΔΙΑ. Εδώ έχουμε μια προσπάθεια να αποδειχθεί κάτι που είναι ΠΑΣΙΦΑΝΕΣ. Είναι η διατήρηση της ποσότητας της ύλης η οποία ορίστηκε ως μάζα και για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις ορίστηκε η μονάδα αυτής, συσχετιζόμενη με την βαρύτητα στην επιφάνεια της θάλασσας. Έπρεπε να δοθεί ένα σταθερό σημείο αναφοράς. Ο Αϊνστάιν ενοχλήθηκε και προσπάθησε να αποδείξει το ΑΝΑΠΟΔΕΙΚΤΟ με την σχετικότητα που προκύπτει από οφθαλμαπάτες τις οποίες αποδείχνει μαθηματικά το παράδειγμα της αρχικής σελίδας παραπομπής.<br /><br />Μελετώντας ο Αϊνστάιν το φως, έβλεπε ότι χάνεται ύλη φωτός την οποία δεν μπορούσε να προσδιορίσει και σήμερα έχει αποδειχθεί ότι είναι τα σταματημένα σωματίδια του φωτός από την Αστρική σκόνη ή τα μεγαλύτερα άστρα και πλανήτες ή μετεωρίτες και ότι άλλο έχει οριστεί ως αντικείμενο του σύμπαντος.<br /><br />Προχωρώντας παρακάτω θα δείξω ότι σχεδόν είχε φτάσει στην ανακάλυψη που σήμερα δεν έχει συμψηφιστεί. Ο Αϊνστάιν αν έφτανε εδώ θα είχε διορθώσει ΟΛΑ τα αρχικά του λάθη. Παρακάτω θα εξηγήσω τα σχετικά. Επιστρέφω στην αρχή β) :<br /><br />Στην αναφορά περί καμπύλωσης του φωτός θα την βρείτε στον παρακάτω δεσμό <a href="http://www.physics4u.gr/articles/bendinglight.html" target="_blank">http://www.physics4u.gr/articles/bendinglight.html</a> , υπάρχουν αποδείξεις ότι το φως είναι κινούμενα σωματίδια τα οποία έλκονται και κατά συνέπεια επηρεάζονται από την βαρύτητα.<br /><br />Αν ισχύουν όλα αυτά ΠΟΥ ΙΣΧΥΟΥΝ αφού έχουν αποδειχθεί και από άλλους επιστήμονες, τότε έχουμε να κάνουμε με μια αρχή β η οποία πάει περίπατο στα άστρα και θα εξηγήσω γιατί. Τα σωματίδια του φωτός ξεκινούν από τις εκρήξεις των άστρων και με κίνηση η οποία προϋποθέτει ενέργεια φτάνουν σε μας και μας προκαλούν το φαινόμενο της ορατότητας. Κάθε σωματίδιο έχει ενέργεια η οποία κατά την κίνηση μετατρέπεται σε κινητική ενέργεια η οποία προκαλεί την κίνηση. Υπάρχουν πολλές θεωρίες που έχουν αποδείξει ότι αυτή η κινητική ενέργεια είναι ουσιαστικά μια αφαίρεση ενέργειας από την αρχική και συνολική ενέργεια η οποία ήταν η ενέργεια του ενός ΜΟΝΟ σωματιδίου φωτός. Κατά την κίνηση υπάρχει κατανάλωση ενέργειας και οι φυσικοί ξέρουν ότι αυτή στο κενό και εφόσον δεν υπάρχει τριβή προκαλεί μια ταχύτητα η οποία ΔΕΝ ΜΕΙΩΝΕΤΑΙ ΠΟΤΕ. Είναι γνωστό όμως ότι στο σύμπαν υπάρχει η αστρική σκόνη και έτσι συχνά το κενό είναι τοπικό φαινόμενο. Πολλά σωματίδια Φωτός συγκρούονται με την Αστρική σκόνη και σταματούν εκεί όπου και συσσωματώνονται ενώ άλλα συσσωματώνονται με τους Πλανήτες και τα άστρα. Έτσι έχουμε προσθαφαιρέσεις ύλης αλλά και αλλαγή της ταχύτητας των σωματιδίων φωτός. Η καμπυλότητα και ο ορισμός της βαρυτικής έλξης στο φως αποτελούν ουσιαστικά κατάργηση της θεώρησης ότι η ταχύτητα του φωτός είναι σταθερή. Είναι γνωστό ότι κατά την βαρυτική έλξη έχουμε άσκηση δύναμης (φυγόκεντρος) η οποία αλλάζει την ταχύτητα του κινούμενου σωματιδίου. Τα σχετικά περιγράφονται στην φυσική Α' δέσμης μαθημάτων και το βιβλίο που διδάχθηκα το έτος 1986. Δεν χρειάζομαι περισσότερες αποδείξεις για να αποδείξω την ΚΑΚΗ ΧΡΗΣΗ της αρχής β) Ο Αϊνστάιν ο ίδιος απέδειξε με την καμπύλωση του φωτός που επεξεργάστηκε ότι η αρχή που ο ίδιος όρισε ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ.<br /><br />Γενικά τώρα για την θεωρία έχω να πω ότι αυτή ορίζει ένα διανυσματικό μέγεθος του χωροχρόνου. Ως χωροχρόνος μπορεί να οριστεί η θέση ενός αντικειμένου και ο όγκος που καταλαμβάνει κατά την χρονική στιγμή την οποία ορίζουμε t . Την επόμενη στιγμή αν ένα αντικείμενο κινηθεί θα αλλάξει και ο χωροχρόνος. Μπορεί να οριστεί ως μέγεθος αλλά η θεώρηση αντιστροφής του χρόνου ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΗ από τον ορισμό του διανύσματος χρόνου. Ποτέ δεν υπάρχει κίνηση προς τα πίσω του χρόνου ΑΠΟ ΟΡΙΣΜΟΥ ΑΥΤΟΥ και έτσι όποια θεωρία προκύψει είναι της επιστημονικής φαντασίας. Στην περίπτωση του χωροχρόνου ΠΟΤΕ δεν ορίστηκε σημείο αναφοράς και πως θα μπορούσε άλλωστε αφού η αρχή του χρόνου είναι το άπειρο πριν και αυτό δεν αποτελεί σταθερό σημείο. Ποιο θα μπορούσε να θεωρηθεί λοιπόν ως αδρανειακό σύστημα αναφοράς στην περίπτωση του χωροχρόνου; Οι άνθρωποι όρισαν ως μηδέν την Γέννηση του Χριστού και από τότε ο χρόνος κυλάει ΜΟΝΟ προς τα εμπρός. Ποιο σύστημα συντεταγμένων μπορεί να προκύψει με την μία συντεταγμένη μονόδρομη και την άλλη αμφίδρομη; Θα είναι ή δεν θα είναι τελικά το όλο σύστημα μονόδρομο; ΦΥΣΙΚΑ ΝΑΙ και έτσι είναι αυτονόητο ότι ο χωροχρόνος είναι σχετικό μέγεθος. Οι άλλες διαστάσεις όμως που ορίζονται ως συντεταγμένες ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΤΙΚΕΣ και έτσι προκύπτει μια σύγχυση πάνω στις ατελείωτες θεωρίες του Αϊνστάιν τις οποίες χρησιμοποιούν ΚΑΚΙΣΤΑ οι σημερινοί επιστήμονες και ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΑΝΟΗΣΙΕΣ. ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Υπάρχουν επιστημονικές ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ του Αϊνστάιν και ΚΑΚΗ ΧΡΗΣΗ ακόμη και λαθών αυτού. Υπάρχουν οφθαλμαπάτες τόσο φυσικές όσο και τεχνητές, Είμαι πεπεισμένος ότι η ανολοκλήρωτη έρευνα του Αϊνστάιν χρησιμοποιήθηκε λάθος από τους σύγχρονους επιστήμονες αφού ξέχασαν ότι ο Αϊνστάιν κατέρριψε κάτι που ο ίδιος είχε πει αρχικά. Έτσι προκύπτουν τεχνητές οφθαλμαπάτες μιας θεωρίας που ονομάστηκε ως θεωρία της σχετικότητας.<br /><br />Έχουμε λοιπόν αλληλοαναιρούμενες ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ του Αϊνστάιν και τον ΟΡΙΣΜΟ της ΑΝΟΗΣΙΑΣ του αιώνα αφού συμψηφίστηκε έρευνα του ίδιου του Επιστήμονα από άτομα ΠΟΥ ΠΟΤΕ δεν μελέτησαν σχολαστικά και προέκυψαν ΤΕΡΑΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ τα οποία ορίζονται με την λανθασμένη ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ θεώρηση του αμφίδρομου διανύσματος του χρόνου. Ο χρόνος είναι διάσταση όπως ορίστηκε από τον άνθρωπο, αλλά ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ να θεωρηθεί ότι μπορεί να υπάρχει επιστροφή σε αυτόν. Σε κάθε περίπτωση ΟΛΟΙ μιλούν για διαφορά χρόνου και ΠΟΤΕ για κίνηση στον χρόνο αφού είναι διάσταση η οποία ορίζει στοιχεία των τριών γνωστών διαστάσεων σε συμψηφισμό. Είναι διάσταση βοηθητική και ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ουσιαστικά. Η ύλη ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ αλλά ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΖΕΤΑΙ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΙΩΝΙΑ και αλλάζει η μορφή της ΜΟΝΟ ανά τους αιώνες. Το μικρότερο σωματίδιο που όρισαν οι επιστήμονες έχει ΣΤΑΘΕΡΗ ύλη και για αυτό ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ έχει ο χρόνος αφού στην αιωνιότητα θα έχει την ίδια και αρχικά ορισμένη ύλη, όπως αυτή ορίζεται από τους επιστήμονες. Παρακαλώ να μου δείξετε που λανθάνω και προσκαλέστε φυσικούς να μου ορίσουν το λάθος μου για να μάθω επιτέλους που έχω άδικο, αν αυτό το βρίσκω λίγο δύσκολο να συμβεί.<br /><br />Τεκμηριώνοντας ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ πάνω στα λάθη του μεγάλου επιστήμονα, θα αρχίσω με μια φράση το Αϊνστάιν την οποία βρήκα στην εγκυκλοπαίδεια πολλών σκουπιδιών η οποία παρόλα αυτά αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο μελέτης. Σας ομιλώ για την ηλεκτρονική εγκυκλοπαδεια Βικιπαιδεία.<br /><br /><em>"Δεν υπάρχει αριθμός πειραμάτων που να μπορεί να δείξει ότι η θεωρία μου είναι σωστή, αλλά ένα και μόνο πείραμα μπορεί να αποδείξει ότι είναι λάθος" . </em><br /><em><strong>Άλμπερτ Αϊνστάιν</strong></em><br /><br /><br />Το 2005 και το 2006 δόθηκαν βραβεία Νόμπελ σε δύο επιστήμονες που απέδειξαν ότι το φως είναι σωματίδια ύλης.<br /><br />Ένας δεσμός προς μια περίληψη του Νόμπελ 2005 είναι ο παρακάτω:<br /><br /><a href="http://users.sch.gr/kassetas/scr0Nobel05.htm" target="_blank">http://users.sch.gr/kassetas/scr0Nobel05.htm</a><br /><br />Δεν θα αναλύσω περισσότερο αφού οι δύο αυτές θεωρίες αν μελετηθούν λίγο θα δείξουν τα λάθη του Αϊνστάιν και θυμάμαι ότι είχε ειπωθεί τότε ότι άνοιξε ο δρόμος για να διορθωθούν τα λάθη του Αϊνστάιν. Είναι λοιπόν πολλοί οι επιστήμονες που έχουν το υπόβαθρο εκείνο του στοχασμού και κατανοούν ότι υπάρχουν αρκετά λάθη τόσο στην ειδική όσο και στην γενική θεωρία της σχετικότητας. Η κατάργηση λοιπόν της αρχής την οποία επικαλέστηκε ο Αϊνστάιν περί σταθερότητας της ταχύτητας του φωτός ορίστηκε ήδη και η ταχύτητα μετρήθηκε και υπολογίστηκε ΑΚΡΙΒΩΣ αλλά με την προσθήκη στο κενό για το φως που προήλθε από το άστρο του ηλίου ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Αυτό γιατί αν προέρχονταν από άστρα με μικρότερη ή μεγαλύτερη βαρυτική ή έλξη, τότε θα ήταν διαφορετική και αυτό γιατί η αρχική ελκτική δύναμη θα όριζε διαφορετική αρχική μείωση αυτής.<br /><br /> Εντός αερίων υπάρχουν μεταξύ των στοιχείων που τα αποτελούν ηλεκτρομαγνητικοί δεσμοί που αλλάζουν την ταχύτητα του φωτός και υπάρχουν κάποια πειράματα από ότι γνωρίζω από λεκτικές συζητήσεις που είχα που αποδείχνουν ότι η ταχύτητα του φωτός μεταβάλλεται. Είναι φανερό λοιπόν ότι πολλοί επιστήμονες διέκριναν τα λάθη του Αϊνστάιν και φυσικά πολλοί είναι αυτοί που απέδειξαν πειραματικά τα λάθη σε διάφορα σημεία της θεωρίας της ειδικής αλλά και γενικής σχετικότητας.<br /><br />Είναι φανερό λοιπόν ότι στην Ελλάδα συνεχίζει η διδασκαλία στα πανεπιστήμια ψευδών ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ θεωριών και αυτό προκύπτει από την σταματημένη κατάρτιση καθηγητών που πήραν μια έδρα και έδεσαν τον γάιδαρο (για να μην χρησιμοποιήσω μια πιο βαριά έκφραση.<br /><br />Στην Ελλάδα υπάρχει απουσία γνώσης αποτελεσμάτων πολλών πειραμάτων τα οποία ΔΕΝ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΙ, ενώ σε άλλες χώρες ξεκινούν την διδασκαλία κάθε θεωρίας ορίζοντας τα γνωστά λάθη του Αϊνστάιν για να διδάξουν Φυσική και όχι επιστημονική φαντασία.<br /><br />Μια που μίλησα για επιστημονική φαντασία θα αναφέρω τις θεωρίες πιθανότητας ταξιδιού στον χρόνο που προέκυψαν από το σύστημα συντεταγμένων το οποίο από ορισμού του χρόνου είναι μονόδρομο με κύλιση του χρόνου προς τα εμπρός αφού αποτελεί βοηθητική συντεταγμένη. Η επιστροφή στον χρόνο είναι παράδοξη προς τον ορισμό του χρόνου ο οποίος ορίστηκε ως το διάστημα που μεσολάβησε για την κίνηση ενός σωματιδίου από ένα σημείο στο άλλο. Αυτός ο αρχικός ορισμός όρισε την κύλιση του χρόνου προς τα εμπρός και προς τα πίσω μπορεί να κυλήσει ο χρόνος ΜΟΝΟ στις ταινίες τύπου βίντεο, όπου με ένα γύρισμα προς τα πίσω έχουμε επανάληψη. Επανάληψη μια χρονικής στιγμής στην πραγματικότητα ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΗ και αυτό δεν τεκμηριώνεται, αλλά τα πάντα στην φύση δείχνουν ότι οι κυκλικές ισορροπίες βασίζονται σε ένα σύστημα αναπαραγωγής το οποίο διατηρεί την ζωή στον Πλανήτη. Υπάρχει επιστροφή των υλικών στην αρχική τους δομή και γενικά μια κυκλικότητα η οποία σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να συσχετιστεί να αναστροφή του χρόνου αν και υπάρχουν πολλές ομοιότητες. Ο χωροχρόνος και η καμπύλωση αυτού είναι άλλη μια ανοησία που ελέχθη από τον Αϊνστάιν ο οποίος θεώρησε ότι η απόδειξη που ο ίδιος παρουσίασε περί καμπύλωσης της πορείας του φωτός μπορεί να οριστεί ως καμπύλωση του χωροχρόνου. Σκέφτηκε ότι η θάλασσα και η εικόνα της καμπυλώνεται υπό την επήρεια του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου αλλά και της σχετικής στρογγυλότητας της Γης και έτσι κατέληξε ότι το σύμπαν είναι σφαιρικό και μπορεί να υπάρχει καμπύλωση του χώρου κατά πως παρουσιάζεται σε ένα κάτοπτρο που παραμορφώνει την εικόνα με την μορφή της καμπύλωσης.<br /><br />Ξέρω ότι έχω προχωρήσει σε ακατανόητα μονοπάτια και έτσι θα θυμίσω παλιότερες δημοσιεύσεις μου περί σύμπαντος και του μεγέθους των ανοησιών(θα βρείτε τα σχετικά <a href="http://xigiorge2.blogspot.com/2009/07/blog-post_328.html">εδώ</a>) θεωριών περί παράλληλων συμπάντων και συστολής διαστολής αυτού. Το σύμπαν κατά την θεωρία περί καμπύλωσης του χωροχρόνου μπορεί να αποτελέσει ως εφαλτήριο ορισμού η καμπύλωση του σύμπαντος που θα μοιάζει με την εικόνα που βλέπουμε μέσα από ένα κάτοπτρο το οποίο καμπυλώνει την εικόνα. Μιλάμε δηλαδή και πάλι για υποθετική εικόνα γιατί αν υπάρχει καμπύλωση του χωροχρόνου του σύμπαντος στην καμπύλωση θα υπάρχει χώρος έξω από αυτό και έτσι θα καταργηθεί ο ορισμός του σύμπαντος ως συνόλου των πάντων. Αν πάλι θεωρήσουμε ένα κομμάτι χωροχρόνου το οποίο α καμπυλωθεί τότε προκύπτει αλλαγή των συντεταγμένων που ορίζουν τον χωροχρόνο ως διαστατικό μέγεθος και έτσι θα μιλάμε για διαφορετικό χωροχρόνο και όχι για τον αρχικό. Μιλάμε δηλαδή για φανταστική κίνηση του χώρου ο οποίος από ορισμού τους ως κομμάτι του σύμπαντος ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΙΝΗΘΕΙ.<br /><br />Με λίγα λόγια ο Αϊνστάιν σε μια σύγχυση νου και ξεχνώντας ή αγνοώντας(δεν ξέρω τι προηγήθηκε πρώτο χρονικά) την απόδειξη περί καμπύλωσης κατήργησε το σύστημα συντεταγμένων το οποίο καμπύλωσε και μέσα σε αυτό όρισε την ευθεία πορεία του φωτός και την καμπύλωση αυτού. Μιλάμε δηλαδή για καμπύλωση της θεωρίας του ΣΥΝΟΛΙΚΑ την οποία δεν πρόλαβε να διορθώσει. Μιλάμε για μια σειρά υποθέσεων οι οποίες είναι ανοησίες και είναι μέρος σκέψεων τις οποίες όλοι μας καθαρίζουμε κάποια στιγμή. Όταν έχουν γραφεί αν δεν προληφθεί η πιθανότητα χρήσης αυτών από άλλους μπορεί τα σκουπίδια μας να τα βρουν άλλοι και επειδή προέρχονται από το ΠΡΩΤΟ ΟΝΟΜΑ του Αϊνστάιν να τα θεωρήσουν θεωρίες αλάνθαστες και να οδηγούνται σε συνεχή λάθη.<br /><br />Εδώ κάπου θέλω να τονίσω ότι δεν είμαι Φυσικός και έχω εμπιστοσύνη στους σημερινούς επιστήμονες αφού ΣΥΝΕΧΩΣ διορθώνουν λάθη του παρελθόντος τα οποία ορισμένοι θέλουν να συντηρούνται και πολέμησαν την δική μου αναφορά και τον ορισμό αυτών ως ΑΝΟΗΣΙΕΣ=ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ που ΕΙΝΑΙ.<br /><br /><a href="http://www.sync.gr/claim/XjbclxnOAgOW" rel="sync"></a>ΓΙΩΡΓΗΣhttp://www.blogger.com/profile/03063122288838834335noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-5258792922897995106.post-76705028921240895852009-07-05T14:49:00.006+03:002011-06-05T22:55:06.057+03:00Απόδειξη ύπαρξης Θεού (συμπαντική φιλοσοφία)<strong>Εισαγωγή</strong><br /><br />Στην πραγματεία αυτή θα διαπραγματευτώ θέματα που άπτονται της επιστήμης της φυσικής και για να γίνουν κατανοητά θα πρέπει ο μελετητής να έχει στοιχειώδης γνώσης Φυσικής και ειδικά ηλεκτρομαγνητικών πεδίων. Θα πρέπει επίσης να έχει στον νου του τον τρόπο με τον οποίο εκσφενδονίζονται τα υλικά αμέσως μετά την έκρηξη και μετά να αναρωτηθεί πως είναι δυνατόν να υπάρχουν ισορροπίες σε ένα ΧΑΩΔΕΣ ΣΥΜΠΑΝ το οποίο ρέει προς ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΗ ΑΤΑΞΙΑ και σύμφωνα με την αρχή της Εντροπίας, αρχή επίσης επιστημονικά ορισμένη από την επιστήμη της Φυσικής η οποία φιλοσοφικά αποτυπώθηκε από την γνωστή φράση του Ηράκλειτου « τα πάντα ρει».<br /><br />Στη συνέχεια θα καταρρίψω μερικές από τις επιστημονικές ανοησίες με την χρήση του λόγου που ορίζει ΜΕ ΣΑΦΗΝΕΙΑ τις έννοιες.<br /><br />Η Φυσική είναι επιστήμη που γεννήθηκε από την φιλοσοφία. Έτσι η φιλοσοφία σαν ανώτερη επιστήμη που ΕΙΝΑΙ, μπορεί να την παρακάμψει και να τεκμηριώσει για αυτήν.<br /><br /><strong>Θεωρία πρώτη: Παράλληλα σύμπαντα </strong><br /><br />Εδώ μιλούν επιστήμονες για παράλληλο σύμπαν. Αλλά αν οριστεί όπως ΟΡΘΑ ΟΡΙΖΕΤΑΙ το σύμπαν ως σύνολο των πάντων δεύτερο σύμπαν δεν είναι παρά ένα φανταστικό σύνολο των πάντων. Δηλαδή ορισμένοι φαντάζονται ότι υπάρχουν καθρέπτες μέσα στο σύμπαν μέσα στους οποίους μπορεί κανείς να δει ένα άλλο παράλληλο σύμπαν το οποίο θα είναι το είδωλο του πρώτου. Η θεωρία έχει αστάθεια λογικής.<br /><br /><strong>Θεωρία δεύτερη: Η ύλη και η αντιύλη </strong><br /><br />Αν η ύλη είναι η γνωστή που αποτελείται από σωματίδια η αντιύλη τι μπορεί να είναι; μήπως ο καθρέπτης της ύλης;<br />Αν περιέχει σωματίδια δεν θα είναι και αυτή μια άλλη ύλη; Δηλαδή η αντιύλη είναι το αντίστροφο της ύλης το οποίο μπορεί να οριστεί ΜΟΝΟ ως κενό. Είναι αυτονόητο ότι οι επιστήμονες με ΚΕΝΕΣ νοημοσύνης θεωρίες έγραψαν βιβλία τα οποία μπορούν να είναι παραπομπές μελετητών αλλά ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΕΙΣ ΟΧΙ.<br /><br /><strong>Θεωρία τρίτη: Η συστολή και διαστολή του σύμπαντος</strong><br /><br />Σαν σύμπαν ορίζουμε το σύνολο των πάντων. Εφόσον ορίστηκε ως σύνολο των πάντων είναι ΑΤΟΠΟ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΟΥ ΜΕΓΕΘΟΥΣ να ισχυριστεί κάποιος ότι διαστέλλεται ή συστέλλεται. Αν διαστέλλονταν θα διαστέλλονταν προς κάτι έξω από αυτό και επομένως ΔΕΝ ΘΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ. Αν συστέλλονταν θα άφηνε χώρο που κάλυπτε νωρίτερα άρα και πάλι δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η αναφορά μας ήταν περί του συνόλου των πάντων ή σύμπαν.<br /><br /><strong>Τι είναι αυτό που μπερδεύει τους επιστήμονες; </strong><br /><br />Τι καλύπτουν οι σχετικές θεωρίες που απλά δεν είναι εκφρασμένες σωστά;<br /><br />Απλά όπως έχουν ήδη ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΕΙ οι επιστήμονες, υπήρξε η αρχική έκρηξη. Η έκρηξη η οποία στην Θεοσοφία (παρακλάδι φιλοσοφίας), αναφέρεται και παρουσιάζεται ως η φράση του Θεού "γεννηθήτω φως".<br /><br />Η έκρηξη αυτή λοιπόν έχει ως αποτέλεσμα την συνεχή απομάκρυνση της ύλης που ήταν ΟΛΗ Η ΥΛΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ. Τα σωματίδια μικρά και μεγάλα άστρα συνεχώς απομακρύνονται. Αυτό είναι που όρισαν σαν διαστολή τους σύμπαντος αν και πολύ απλά μπορούσαν να το αποφύγουν.<br /><br />Οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα μετά από έρευνες ότι μεταξύ των πλανητών υπάρχει ελάχιστη ύλη την οποία ονόμασαν αστρική σκόνη. Μεταξύ των σωματιδίων παρεμβάλλεται το λεγόμενο κενό το οποίο χαρακτηρίζεται από απουσία ύλης. Αυτό το κενό είναι ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ αφού αν θεωρούνταν εκτός, τότε τα σωματίδια ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΚΙΝΗΘΟΥΝ. Η νόηση των σχετικών απαιτεί στοχασμό βεβαίως.<br /><br />Είναι επόμενο λοιπόν, οι επιστήμονες αγνοώντας την απλότητα με την οποία σκέφτεται ένας φιλόσοφος, αφού συνηθίζουν να χάνονται ανάμεσα σε μαθηματικές πράξεις, να έχουν κάνει ένα μικρό σφαλματάκι έκφρασης των θεωριών τους που τις οδηγεί σε ένα συμπαντικό περίπατο στο κενό, στο οποίο ανήκουν θεωρίες του τύπου παράλληλο σύμπαν και συστολή-διαστολή του σύμπαντος.<br /><br />Είναι ορθό λοιπόν να ομιλούν για συνεχή απομάκρυνση των σωματιδίων και να προσπαθήσουν να εξηγήσουν τις συμπαντικές ισορροπίες που τεκμηριώνουν την ύπαρξη ΥΠΕΡΤΑΤΟΥ Οντος αφού η ύπαρξη τους διαφορετικά ΔΕΝ ΕΞΗΓΕΙΤΑΙ. Αυτοί βέβαια μπορούν να αρνηθούν την ύπαρξη του θεού και να ορίσουν το ανεξήγητο. Μόνο που για τον φιλόσοφο ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ. Υπάρχει κάτι που το αγνοεί και ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ως το τέλος της ζωής του να το εξηγήσει αλλά με ΑΚΑΤΑΡΡΙΠΤΟ ΛΟΓΟ και όχι με σοφιστικές τεχνικές που οδηγούν στην θόλωση του νου ενός συζητητή για να πείσουν τελικά.<br /><br /><strong>Απόδειξη ΥΠΑΡΞΗΣ ΘΕΟΥ</strong><br /><br />Αν και ο Θεός θέλει την πίστη καθάρια και αυτούσια θα αντιπαρέλθει ο Λόγος του Θεού στις εμφανέστατες αποδείξεις της ΥΠΑΡΞΕΩΣ Αυτού.<br /><br /><strong>1η Θεώρηση: Η μεγάλη έκρηξη και οι συνέπειες αυτής. </strong><br /><br />Μετά από μια τεράστια έκρηξη προήλθε ένα σύμπαν αποτελούμενο από γαλαξίες και άλλους συσχετισμούς τα οποία βρίσκονται σε αρμονία και ισορροπία που είναι ΑΔΥΝΑΤΟ να προέλθει τυχαία.<br />Σε τυχαία ροή των γεγονότων θα σχηματιστούν κάποια ελάχιστα ηλιακά ή γαλαξιακά συστήματα τα οποία θα έχουν ΠΑΝΤΑ κυκλικές τροχιές εξαιτίας των φαινομένων μαγνητικής ροής. Ανάλογα θα υπάρχουν πολλά όμοια φαινόμενα ακόμη και με κυκλικές τροχιές.<br /><br /><strong>ΑΛΛΑ </strong><br /><br />Αν έχουν σχηματιστεί όλοι αυτοί οι σχηματισμοί από την αρχική έκρηξη ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΠΟΤΕ σταθερή απόσταση μεταξύ τους. Τα υλικά λοιπόν μιας έκρηξης θα εκσφενδονιστούν σε σφαιρικά ορισμένες κατευθύνσεις προς τις τρεις διαστάσεις και είναι επόμενο να απομακρύνονται μεταξύ τους οι σχηματισμοί οι οποίοι τυχαία θα οριστούν από τις ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις.<br /><br />Οι επιστήμονες εδώ έχουν αναρωτηθεί πως είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό και θεώρησαν ότι ίσως να μην υπήρξε ποτέ η μεγάλη έκρηξη. Υπάρχει ΑΠΟΔΕΙΞΗ η οποία έχει οριστεί επιστημονικά που ορίζει ως ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΗ την αρχική έκρηξη, αλλά εγώ θα τεκμηριώσω και φιλοσοφικά. Φυσικά το γνωστό πείραμα στο CERN δεν θα είχε νόημα να πραγματοποιηθεί. Οι χρηματοδότες του πειράματος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΗΤΟΙ για να χρηματοδοτήσουν κάτι το οποίο δεν θα ήταν ορισμένο ως ΥΠΑΡΚΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ. Ωστόσο θεωρώ ότι δεν θα έπρεπε να δαπανηθεί το ΤΕΡΑΣΤΙΟ ποσό για να μελετηθούν συνθήκες οι οποίες θα μας δείξουν κάτι το οποίο ΠΟΥΘΕΝΑ δεν θα βοηθήσει τον άνθρωπο αλλά θα λύσει μόνο απορίες περιέργειας των επιστημόνων.<br /><br />Φιλοσοφικά λοιπόν αν δεν είχε γίνει η αρχική έκρηξη τότε ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ να υπήρχε ενέργεια στο σύμπαν αφού θα έπρεπε να θεωρηθεί δεδομένο ότι υπάρχει πηγή ενέργειας που να προέρχεται εκ του μηδενός. Κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί πιθανό και με αυτήν την υπόθεση δηλαδή ότι από το τίποτα γεννιέται κάτι, η φιλοσοφία πάει περίπατο στο τίποτα. Για να γεννηθεί κάτι πρέπει να υπάρχει ο γεννήτορας και ο γεννημένος και από το τίποτα ΜΟΝΟ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ μπορεί να προκύψει αφού γεννήτορας και γεννημένος θα είναι ένα και το αυτό, δηλαδή ΤΙΠΟΤΑ.<br /><br /><strong>Συνδυασμός επιστήμης και πίστης</strong><br /><br />Συνδυάζοντας πίστη και επιστήμη μπορεί άνετα να συνδυαστεί το γεγονός της μεγάλης έκρηξης με την φράση του ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΥ Όντος “γενηθήτω φως”.<br /><br />Αν υποθέσουμε ότι δεν υπάρχει Θεός τότε αναγκαστικά εκ των πραγμάτων πρέπει να αρνηθούμε την μεγάλη έκρηξη. Εμφανίστηκε όμως ζωή κάποια στιγμή και από το τίποτε μόνο το τίποτε μπορεί να προέλθει.<br /><br />Ανάλογα μπορεί κάποιος να προχωρήσει και να θέσει το άτοπο ερώτημα ‘’τον Θεό ποιος τον έφτιαξε’’ και να αναζητήσει κάτι ανώτερο από το ανώτερο ΟΝ. Έτσι αν ορίσουμε ως ΘΕΟ τον ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΟΝ, που είναι, σταματούμε το άτοπο προς την κατεύθυνση αυτή αφού δεν υπάρχει κάτι πιο πάνω από το υπέρτατο. Είναι γνωστό από το βιβλίο της Γεννέσεως ότι πριν την Δημιουργία ο Θεός ήταν ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΣ και έτσι εφόσον διαθέτουμε πίστη ΔΕΝ ΘΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ τον Λέκτορα των σχετικών που είναι ο ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ ο οποίος ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΠΕ ΨΕΜΑ.<br /><br />Με βάση όλα τα παραπάνω δίνονται οι εξηγήσεις ότι η τοποθέτηση των γαλαξιών και των αστρικών συστημάτων έγιναν από τον Θεό με την Εντολή Αυτού στους Αγγέλους να θέσουν τις τροχιές εκείνες που είχε προκαθορίσει.<br /><br />Αυτή είναι η εξήγηση για την ΣΤΑΘΕΡΗ απόσταση των αστρικών συστημάτων αφού αν προήλθαν από έκρηξη και με κατεύθυνση σφαιρική η απομάκρυνση του ενός από το άλλο είναι δεδομένη.<br /><br />Εδώ θέλω να τονίσω ότι υπάρχει προστασία της Γης που έχει ανατεθεί στους Αρχαγγέλους.<br /><br />Πριν από λίγα χρόνια υπήρξαν ταινίες καταστροφής της γης από κομήτη ο οποίος μαθηματικά κατευθύνονταν στην Γη. Λίγες χιλιάδες χιλιόμετρα, περίπου 80 χιλιάδες για την ακρίβεια υπήρξε ανεξήγητη εκτροπή κατεύθυνσης του κομήτη Χάλλευ και απομακρύνεται σήμερα χωρίς κίνδυνο για την Γη. Υπήρχε απόσπασμα στις εφημερίδες που αναφέρονταν στην απορία των επιστημόνων τι είναι αυτό που άλλαξε την πορεία αφού δεν πίστευαν ότι είχαν κάνει λάθος υπολογισμούς.<br /><br />Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ότι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ έδωσε την ελάχιστη ώθηση και άλλαξε πορεία ο γνωστός κομήτης. Για εμένα που απόρησα τότε η εξήγηση αυτή είναι και η απόδειξη των ΑΝΩΤΕΡΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ καθώς και του ΥΠΕΡΤΑΤΟΥ ΟΝΤΟΣ και ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΝΗΜΑ ΘΡΕΜΑ του δικού μου νου αλλά το έμαθα από τον Πνευματικό μου Γέροντα.<br /><br /><strong>Θεώρηση 2η: Τα θαύματα </strong><br /><br />Τι να πρωτοπεί κανείς για τα αναρίθμητα θαύματα που έχουν γίνει αφού γνωματεύσεις Ιατρών έχουν πεταχτεί στα σκουπίδια όταν έχουν αναιρεθεί ΑΝΙΑΤΕΣ μορφές ασθενειών καθώς και τα ΜΕΓΙΣΤΑ θαύματα των αναστάσεων νεκρών με πιο γνωστή την ανάσταση του Λαζάρου.<br /><br />Επειδή τα παραπάνω αμφισβητούνται θυμίζω το θαύμα της Θείας Μετάληψης όπου υπάρχουν προϊόντα διαφορετικής σύστασης από το νερό και το κρασί που είναι οι πρώτες ύλες και μάλιστα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΠΟΤΕ να προέλθουν αυτά από νερό και κρασί.<br />Η Σχετική έρευνα ανάλυσης της Θείας μετάληψης που έγινε από επιστήμονες βρήκε ως υλικά Ψωμί και νερό γεγονός που έδειξε ότι το κρασί ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ και το προϊόν έχει μια ιδιαίτερη γεύση και οσμή η οποία ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΗ από τα συστατικά που ανακαλύφθηκαν από τους επιστήμονες που ερεύνησαν τα σχετικά.<br /><br />Εδώ έχουμε κατάρρευση της γνωστής χημείας και των νόμων της με μόνο μια ευχή που δίνεται από τους Ιερείς και το θαύμα πραγματοποιείται με την επέμβαση των Αγγέλων που έχουν την δυνατότητα αυτή αφού δόθηκε Εντολή από την Αγία Τριάδα .Σπάνια σε εξαιρετικές καταστάσεις η Μετουσίωση σε Αίμα και Σώμα Κυρίου γίνεται από τον ίδιο τον Κύριο όταν θέλει να προσφέρει την Αγάπη Του ο ίδιος προσωπικά.<br /><br />Δεν θα προχωρήσω παραπάνω αφού θα επαναλαμβάνω τα ίδια περίπου επιχειρήματα. Έτσι κλείνω λέγοντας πως ο Λόγος του Θεού ΔΕΝ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ. Έτσι έχω εξηγήσει δυσνόητα και ανεξήγητα φαινόμενα για τους επιστήμονες που καταλήγουν σε άτοπα με ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ ΑΝΩΤΕΡΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ και ΑΝΩΤΑΤΗΣ φυσικά, δείγμα ότι είναι ΥΠΑΡΚΤΟΣ ο Θεός. Δεν είναι δυνατόν αυτές οι δυνάμεις να προέρχονται από το τίποτα αφού το τίποτα μόνο ΤΙΠΟΤΑ μπορεί να γεννήσει.<br /><br />Κορυφαίο σημάδι Θεού είναι το άναμμα των κεριών από τον ίδιο τον Κύριο στην Ιερουσαλήμ την ώρα που δίνεται το Άγιο Φως. Πολλοί έχουν πάει και έχουν ΔΕΙ το φαινόμενο, να ανάβει η λαμπάδα που έχει δοθεί από τα χέρια ένοπλων φρουρών στο χέρι του Ορθόδοξου Πατριάρχη. Θυμίζω ότι η φύλαξη των λαμπάδων και τα των κεριών έχει ανατεθεί στην Ισραηλινή αστυνομία και είναι ΑΝΟΗΣΙΑ να αμφισβητήσει κανείς την φύλαξη, αφού προσβάλει την αστυνομία της χώρας.<br /><br />Η περίπτωση του κου Καλόπουλου που έχει παρουσιάσει την χημική μορφή του ανάματος των κεριών δεν ευσταθεί στην περίπτωση αυτή, αφού θα πρέπει να συνεργήσει η αστυνομία της χώρας αυτής.<br /><br /><strong>3η θεώρηση</strong><br /><br />Στην αρχική τοποθέτηση έθεσα το δίλλημα αν έγινε ή δεν έγινε τελικά η μεγάλη έκρηξη.<br />Απαντώ λοιπόν:<br /><br />Η ενέργεια των άστρων που έχουν είναι ΑΔΥΝΑΤΟ να προήλθε από το πουθενά. Με δεδομένο το γεγονός ότι τα άστρα σβήνουν είναι δεδομένο ότι υπάρχει ενέργεια που χάνεται σιγά-σιγά.<br /><br />Πως είναι δυνατόν να υπάρχει φωτιά στα άστρα χωρίς την αρχική δράση;<br /><br />Πως είναι δυνατόν να κινούνται προς κατευθύνσεις άστρα χωρίς την αρχική ώθηση;<br /><br />Είναι φανερό ότι αφού υπάρχει αντίδραση πρέπει ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ να υπήρξε αρχική δράση.<br /><br />Συνοψίζω λοιπόν και κλείνω το Θεώρημα με απλή λογική κόντρα στον άκρατο Ορθολογισμό των ανορθολογιστών της αθεΐας που δεν έχουν να απαντήσουν στο απλό ερώτημα τι προξένησε την αρχική έκρηξη της δημιουργίας των σημερινών άστρων.<br /><br />Πιστεύουν στο ΤΙΠΟΤΑ άρα ένα ΤΙΠΟΤΑ έδωσε την ώθηση και αποκτήσαμε το σημερινό ΤΙΠΟΤΑ. Επομένως είμαστε ένα ΤΙΠΟΤΑ.<br /><br />Εδώ κάπου έρχονται οι μηδενιστές και στηρίζουν την ανυπαρξία Θεού στην θεώρηση ότι από το τίποτα μπορεί να προέλθει κάτι.<br /><br /><strong>4η θεώρηση </strong><br /><br />Ψάχνοντας την Αλήθεια σκέφτηκα πως είναι αδύνατον να γεννήθηκε ζωή από το πουθενά. Στη συνέχεια και αφού θεώρησα ότι ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ τον αναζήτησα μέσα στις θρησκείες ψάχνοντας κοινά. Έτσι βρήκα την ΑΓΑΠΗ και πίστεψα σε αυτήν.<br /><br />Μετά την εισαγωγή προχωρώ στο τέταρτο μέρος που είναι η ολοκλήρωση της φιλοσοφίας που αναπτύσσει ένας ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΑΝΑΖΗΤΗΤΗΣ της γνώσης και ειδικά του Θεού.<br /><br />Αρχικά είχα αποδεχθεί ότι πράγματι υπάρχει ψυχή, η θεώρηση αυτή αποδείχθηκε με το γνωστό πείραμα που έχω αναφέρει της ζύγισης των ετοιμοθάνατων ανθρώπου και ζώου. Τα σχετικά αναλύονται σε άλλη πραγματεία. Με το πείραμα αυτό ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΕ όχι μόνο η ύπαρξη της ψυχής του ανθρώπου, ούτε μόνο η ανυπαρξία στα ζώα αλλά και το γεγονός ότι αποτελείται από ΥΛΗ.<br /><br />Με δεδομένο την υλική υπόσταση της ψυχής, αμέσως αποκτά υπόσταση η θεωρία που είναι γνωστή ως γέννηση του ανθρώπου από την Πνοή του Θεού.<br /><br />Έτσι αποκτά ΟΝΤΟΤΗΤΑ η αναφορά του Λόγου του Θεού περί Δημιουργίας και η αρχική αναφορά της θεωρίας του Δαρβίνου αρχίζει κάπου χάνει την υπόστασή της αφού υπάρχει η ύπαρξη της ψυχής αλλά και του γενεσιουργού αιτίου της ζωής (ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ότι από το τίποτα ΜΟΝΟ τίποτα θα προκύψει).<br /><br /><strong>Περί της θεωρίας του Δαρβίνου</strong><br /><br />Σε μελλοντικό πείραμα θα ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ πιστεύω ότι ο πίθηκος ΔΕΝ ΦΕΡΕΙ ΨΥΧΗ και τότε είναι που θα ταρακουνηθεί συθέμελα μια ΠΑΝΑΞΙΑ ΘΕΩΡΙΑ. Είναι το σημείο εκείνο το οποίο η ευστάθεια της θεωρίας παύει να ισχύει και είναι η ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ θεώρηση προέλευσης του ανθρώπου από τον Πίθηκο ΜΟΝΟ. Εξελικτικά η γενετική ορίζει την ευστάθεια της θεωρίας του Δαρβίνου και φυσικά ΠΟΤΕ δεν αποδείχθηκε η προέλευση του ανθρώπου από τον Πίθηκο την οποία παραδοχή έχουν περάσει ΠΟΛΥ ΚΑΚΩΣ στις επιστημονικές τους μελέτες εξαιρετικά βιαστικοί επιστήμονες. Αυτοί είναι που εγκατέλειψαν την σχετική υπόθεση.<br /><br />Η Θεωρία έχει ισχύ από την κιβωτό του Νώε και μετά όταν τα μετέπειτα είδη είναι επιλεγμένα ήδη και η συνέχιση αυτών γίνεται με τις φυσικές αλλά πλέον και τις τεχνιτές επιλογές.<br /><br />ΜΟΝΑΔΙΚΗ εξαίρεση αποτελούν τα θαλάσσια είδη τα οποία εξελίσσονται ΣΥΝΕΧΩΣ και η Θεωρία του Δαρβίνου έχει ισχύ από την στιγμή της δημιουργίας των ειδών αυτών δηλαδή 10 εκατομμύρια χρόνια περίπου.<br /><br /><strong>5η θεώρηση</strong><br /><br />Ήρθε η ώρα να παρουσιάσω και την πέμπτη απόδειξη.<br /><br />Η θεωρία προέλευσης ζωής από έναν μονοκύτταρο οργανισμό είναι αυτή που θα χρησιμοποιήσω. Σύμφωνα με την θεωρία αυτή οι νέοι οργανισμοί από μονοκύτταροι έγιναν πολυκύτταροι ακολουθώντας μια διαδικασία διπλασιασμού των κυττάρων. Αυτός ο διπλασιασμός θα οδηγούσε σε ΥΠΕΡΜΕΤΡΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ και έτσι είναι ΟΛΟΦΑΝΕΡΟ ότι η μεταπήδηση από μονοκύτταρους σε πολυκύτταρους οργανισμούς ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ τυχαία αφού θα ακολουθούσε την μαγική συνταγή του διπλασιασμού κυττάρων και μεγέθους αλλά ταυτόχρονα σύμφωνα με την λογική θα υπήρχε ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΕΙΔΟΣ και μάλιστα ΣΥΝΕΧΩΣ ΑΥΞΑΝΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟ. Με ποιο τρόπο θα μπορούσε να εξηγηθεί ότι η ζωή γεννήθηκε από το πουθενά και μάλιστα θνητή; Έχουμε δύο αλληλοαναιρούμενες έννοιες που είναι ζωή και θνητότητα. Είναι ΠΡΟΦΑΝΕΣ ότι η ισορροπία στην φύση που ορίζετε από την γέννηση και την θνητότητα δεν είναι τυχαία.<br /><br /><strong>6η Θεώρηση</strong><br /><br />Η ισορροπία στην φύση ορίζεται και από άλλους παράγοντες που είναι η ηλιακή ακτινοβολία. Η ζωή στη φύση καθορίζεται από μια λογική αλληλουχία των εποχών οι οποίες διέπονται από μία πραγματικά ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ τροχιά η οποία είναι ελλειπτική γύρω από τον ήλιο. Η τροχιά αυτή αν και ελλειπτική έχει ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΚΕΝΤΡΟ το οποίο προσδίδει φυγόκεντρο Δύναμη και ένα σύνολο ελκτικών δυνάμεων που ορίζονται από τους πλανήτες ορίζουν μία ισορροπία ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΤΕΛΕΙΑ που αν σκεφτεί ότι αυτή είναι τυχαία κάποιος, αγγίζει τα όρια του παραλογισμού.<br /><br /><strong>7η θεώρηση</strong><br /><br />Αυτός ο παραλογισμός εντείνεται όταν είναι γνωστές οι ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ότι η πτώση του κομήτη που όρισε την εξαφάνιση των δεινοσαύρων ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ να μην είχε εκτροχιάσει την Γη. Ναι αλλά αν είχε εκτροχιαστεί τότε θα έπρεπε να μπει σε νέα τροχιά και αυτό θα είχε ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ συνέπειες αφού ΘΑ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΝΤΑΝ η ζωή στη γη. Οι επιστήμονες που ανέλυσαν τα σχετικά ΑΠΕΔΕΙΞΑΝ ότι ο κρατήρας που δημιουργήθηκε ήταν αίτιος μιας δύναμης η οποία θα μπορούσε όχι μόνο να αλλάξει τροχιά αλλά είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ΒΕΒΑΙΟ ότι η γη θα εξέρχονταν από το Ηλιακό σύστημα. Παρόλα αυτά στη Γη διατηρήθηκε η ζωή και δεν άρχισε νέα εξέλιξη οργανισμών, αλλά διατηρήθηκε και μια ισορροπία η οποία είναι ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΟ πως. Δεν είναι τόσο απλό μετά από μια τυχαία έκρηξη να οριστούν όλες αυτές οι ισορροπίες κατά πως ανέλυσα στην πρώτη θεώρηση.<br />Αν η υπήρχε ζωή στην Γη προ της πτώσης που ΥΠΗΡΧΕ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ τότε η Γη και αν ήρθε τυχαία ήρθε από το πουθενά φέροντας ζωή μαζί της η οποία ΧΡΗΖΕΙ ΗΛΙΑΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ τότε επέλεξε η ίδια την τροχιά η οποία ορίζει της ισορροπίες της φύσης κάτι που αγγίζει τα όρια του παραλογισμού.<br /><br />Είναι ΠΡΟΦΑΝΕΣ ότι υπήρξε εξωγενής ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΔΥΝΑΜΗ που όρισε το σύνολο των ισορροπιών που περιέγραψα και που όρισαν την γέννηση η οποία εκ του μηδενός ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ποτέ λογικός άνθρωπος να θεωρήσει ότι έχει προέλθει.<br /><br /><strong>Επίλογος</strong><br /><br />Η ισορροπία που έχει παρουσιαστεί στη φύση έχει ΟΡΙΣΤΕΙ από τον Λόγο του Θεού είναι ΠΑΣΙΦΑΝΕΣ ότι δεν αποδίδω τα ακατανόητα στην Θεϊκή Ύπαρξη αλλά ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΩ με ΑΠΟΛΥΤΗ ΛΟΓΙΚΗ και ΤΕΛΕΙΟ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟ.<br /><br />Στην παρουσίαση του Θεϊκού Σχεδίου εξήγησα τα αίτια εξαφάνισης των δεινοσαύρων γεγονός που ορίστηκε από τον Θεό στα πλαίσια της Δημιουργίας στο απώτερο μέλλον την ΤΕΛΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.<br /><br />Στο ΔΕΝ ΞΕΡΩ των ΑΘΕΩΝ απαντώ με ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΑΚΑΤΑΡΡΙΠΤΗ αφού ΚΑΘΕ ΑΛΛΗ ΘΕΩΡΙΑ θα καταρρεύσει ΕΚΤΟΣ από το εγωιστικό και ΑΤΕΚΜΗΡΙΩΤΟ ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ.<br /><br />Τώρα πλέον ΔΕΝ ΠΡΟΚΑΛΩ τους άθεους, αφού είναι ΟΛΟΦΑΝΕΡΗ η άγνοια που τους διακατέχει. Δεν είχα πρόθεση να αποδείξω ΤΙΠΟΤΑ αφού γνωρίζω ότι η πίστη είναι επιθυμητή και όχι ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΗ από τον Ύψιστο αλλά στις ΣΥΝΕΧΕΙΣ προκλήσεις θέλησα να σας μεταφέρω όση γνώση έλαβα με την επιθυμία απλά ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΣΕΤΕ και ΝΑ ΣΤΟΧΑΣΤΕΙΤΕ.ΓΙΩΡΓΗΣhttp://www.blogger.com/profile/03063122288838834335noreply@blogger.com34tag:blogger.com,1999:blog-5258792922897995106.post-28504757983361084782009-07-05T12:59:00.004+03:002009-08-15T00:26:45.510+03:00Γενικά περί ψυχής<strong>Εισαγωγή<br /></strong><br />Στην πραγματεία αυτή θα αναλύσω την ύπαρξη ψυχής παρουσιάζοντας ΑΠΟΔΕΙΞΗ ύπαρξης αυτής καθώς και συνολικά ανάλυση της έννοιας η οποία είναι ουσιαστικά TΟ ΕΙΝΑΙ ΜΑΣ κατά πως δίδαξε ο Σωκράτης και κατ’ επέκταση ο Πλάτωνας και στη συνέχεια ο Αριστοτέλης καθώς και άλλοι αρχαίοι φιλόσοφοι. Δεν θα παρουσιάσω τα αρχαία κείμενα των φιλοσόφων που τεκμηριώνουν την αναφορά μου γιατί απλά θεωρώ ότι είναι απώλεια χρόνου τόσο εμού όσο και των αναγνωστών μου που συνήθως ενοχλούνται από την απουσία ΚΑΘΑΡΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ το οποίο αποτελεί τον γνήσιο στοχασμό του γράφοντα. Ως ψυχή αναφέρεται και από τον Φρόυντ το “είναι”, ο οποίος σήμερα διαβάλλεται ως ο τρελός του χωριού από σύγχρονους μελετητές που παρουσιάζουν τα αμελέτητά τους ξεκινώντας από την αθεΐα τους η οποία ουσιαστικά αποτελεί ΠΑΡΑΔΟΧΗ ανυπαρξίας ψυχής και επομένως ΑΤΟΠΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ ΜΕΓΕΘΟΥΣ, αφού όντας ψυχολόγοι αμφισβητούν την αναγκαιότητα ύπαρξης μιας ολόκληρης επιστήμης, τον τίτλο της οποίας συνήθως φέρουν.<br /><br />Σε άλλη πραγματεία θα διαπραγματευτώ την Δημιουργία του σύμπαντος από φιλοσοφική άποψη, η οποία ουσιαστικά είναι η ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ ΥΠΑΡΞΗΣ ΘΕΟΥ αλλά και ψυχής βεβαίως.<br /><br /><br /><strong>Απόδειξη ύπαρξης ψυχής </strong><br /><br />Θα αποδείξω λοιπόν Θεολογικά την ύπαρξη της ψυχής, η οποία έχει πειραματικά αποδειχθεί με την ζύγιση ετοιμοθάνατου ανθρώπου εγκλεισμένου σε ειδικό κλίβανο, από τον οποίο δεν ήταν δυνατό να εξέλθει ΚΑΝΕΝΑ στερεό υγρό και αέριο όπως μας είναι γνωστά και ορατά. Σε άλλη περίπτωση ζυγίστηκε σκύλος και με τον θάνατο δεν υπήρξε μεταβολή στην ζύγιση ενώ στην περίπτωση του ανθρώπου υπήρξε μεταβολή 16 γραμμαρίων σε μία περίπτωση και στην επανάληψη του πειράματος μεταβολή 20 γραμμαρίων. Μένει να ζυγιστεί ετοιμοθάνατος Πίθηκος για να ολοκληρωθεί η έρευνα που θα αποδείξει αυτό που ισχυρίζονται οι Ιερείς πολλών θρησκειών ότι ο Άνθρωπος ΔΕ ΠΡΟΗΛΘΕ από τον Πίθηκο.<br /><br />Η ψυχή και το σώμα των Αγγέλων όπως και του Θεού είναι από ύλη διαφορετικής υφής η οποία δεν είναι ορατή με το μάτι του θνητού μας σαρκίου. Θα εξηγήσω παρακάτω τα σχετικά.<br />Αν η ψυχή δεν ήταν ύλη, τότε τι από εμάς θα μεταφέρονταν στον χώρο αναπαύσεως;<br />Σε τι θα δίνονταν νέα ζωή που θα ήταν συνέχεια της προηγούμενης;<br /><br />Πως θα δίνονταν συνέχεια στην ΥΠΑΡΚΤΗ Αυτή ζωή;<br /><br />Αν η ψυχή δεν είναι ύλη τότε είναι ολοφάνερο ότι ομιλούμε για μια αθάνατη ιδέα ΚΑΙ ΟΧΙ για ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.<br /><br />Παραδέχονται λοιπόν πολλοί ότι η ψυχή είναι η Πνοή του Θεού αλλά δεν παραδέχονται ότι αυτή είναι ύλη.<br /><br />Όταν εκπνέει κάποιος από εσάς δεν βγαίνει αέρας; Ο αέρας αυτός δεν είναι υλικός;<br />Γιατί λοιπόν δέχονται ότι από τον ΥΠΑΡΚΤΟ Θεό εξάγεται η "ανύπαρκτη" Πνοή Του; ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ;;;;<br /><br />Αν δεχθούμε ότι η Πνοή του Θεού είναι ανύπαρκτη αρνούμαστε την Ύπαρξη Αυτού. Γεγονός που οδηγεί σε ΑΤΟΠΟ.<br /><br />Το κενό ορίζεται από απουσία ύλης στον χώρο των φιλοσόφων γεγονός που οδηγεί αυτούς στην αθεΐα αφού παρατηρούν ότι η διδασκαλία των Ιερέων τους οδηγεί σε άτοπα.<br />Θυμίζω εδώ κάπου το "κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωσιν". Αφού είμαστε η εικόνα Του και ΥΠΑΡΚΤΟΙ άρα και Αυτός είναι ΥΠΑΡΚΤΟΣ με Πνοή που βγαίνει από ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ η οποία αποτελεί την ΥΛΗ Ύπαρξης Του το νεφελώδες υλικό (νέφες) που τον περιβάλλει και ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΗΤΑΝ ΟΡΑΤΟΣ ΠΟΤΕ από ΚΑΝΕΝΑ. Αν οι νέφες δεν είναι Ύλη τότε και ο Θεός είναι άυλος και ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ. ΑΤΟΠΟ αφού έχω τεκμηριώσει εδώ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ την ύπαρξη αυτού.<br /><br />Ως λογισμός ορίζεται ένα ΕΝΙΑΙΟ ΣΥΝΟΛΟ σκέψεων που δίνει νόηση στις επισημασμένες έννοιες ή μπορεί να αποτελεί περιγραφή υλικών, ιδεών, εικόνων και κάθε άλλου είδους περιγραφή.<br /><br />Η αναφορά μου στον λογισμό έγινε για να εξηγήσω ότι τα ζώα δεν έχουν ικανότητα εξαγωγής λογισμών και απλά αισθάνονται διαμέσω της καρδιάς τους η οποία μοιάζει με ψυχή αλλά δεν φέρει αθανασία στα ζώα.<br /><br />Για να γίνουν κατανοητά θα επεξηγήσω ένα σημείο από το βιβλίο της Γεννέσεως.<br />....«Και είπεν ο Θεός: Ας γεμίσωσι τα ύδατα εν αφθονία, νηκτά έμψυχα, και πετεινά πετώμενα επάνωθεν της γης κατά το στερέωμα του ουρανού. Και εποίησεν ο Θεός παν έμψυχον κινούμενον, και είπεν ο Θεός: Ας γεμίσει η γη ζώα έμψυχα, κατά το είδος αυτών, κτήνη και ερπετά και ζώα της γης, κατά το είδος αυτών. Και έγινεν ούτω».<br /><br />Απλά και κατανοητά: "Ας γεμίσει η γη ζώα έμψυχα, κατά το είδος αυτών" Αυτή η φράση αφορά την Δημιουργία των ζωόμορφων ΑΘΑΝΑΤΩΝ μορφών ζωής και ακολούθως λέει το κείμενο "κτήνη και ερπετά και ζώα της γης, κατά το είδος αυτών" και αυτό είναι το κομμάτι που αφορά τα ΕΜΒΙΑ αλλά ΑΨΥΧΑ ΖΩΑ. Τα κτήνη είναι τα ζώα που βλέπουμε εμείς στην Γη κατά τον τρόπο που χρησιμοποιούνταν η λέξη "κτήνη" στην αρχαιότητα γιατί σήμερα είναι λίγο διαφορετική η έννοια αυτής.<br /><br />Επιστρέφω στην αρχή του ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΟΤΑΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ για να εξηγήσω περί των πλασμάτων που είναι έμψυχα και ΑΘΑΝΑΤΑ μέχρι την Δευτέρα Παρουσία ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΡΑΤΑ από τον άνθρωπο αφού έχουν σώμα με ύλη όμοια με αυτή των αγγέλων που είναι λευκό φως και συγκεκριμένα αποτελείται από την ύλη που στην αρχαία Αραμαϊκή ονομάστηκε "νέφες".<br /><br />"Ας γεμίσωσι τα ύδατα εν αφθονία"<br /><br />Είναι η φάση της Δημιουργίας που αφορά την παρουσία νερού στη Γη.<br /><br />"νηκτά έμψυχα, και πετεινά πετώμενα επάνωθεν της γης κατά το στερέωμα του ουρανού"<br />Αφορά την Δημιουργία των Μεταρσίων, Πολυόμματων, Εξαπτερύγων, Πτερωτών που είναι οι ζωόμορφες ΕΜΨΥΧΕΣ μορφές ζωής. "νηκτά έμψυχα" είναι τα Μετάρσια και τα Πτερωτά και "πετεινά πετώμενα" είναι τα Εξαπτέρυγα και τα Πτερωτά. Αυτά έχουν την ικανότητα να ίπτανται όπως και οι άγγελοι και τα φτερά που τους αποδίδονται σε όσες περιπτώσεις τα πλάσματα δεν φέρουν φτερά, είναι αλληγορική αναφορά.<br /><br />Αν οι Άγγελοι έφεραν φτερά τότε αυτοί δεν θα είχαν δημιουργηθεί κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού όπως είναι γενικά παραδεκτό και κατά συνέπεια και ο άνθρωπος θα έφερε φτερά υπαρκτά τα οποία βεβαίως δεν έχει. Είναι κατανοητό λοιπόν ότι στις Ιερές Γραφές υπάρχουν ΠΑΜΠΟΛΕΣ αλληγορικές χρήσεις λέξεων που συχνά δεν είναι σε θέση να εξηγήσουν πληθώρα Ιερέων και Θεολόγων της Ορθοδοξίας μας.<br /><br />Τα ζώα (κτήνη) έχουν ένα υποτυπώδες είδος ψυχής, που ορίζεται με την παρουσία καρδιάς στα ζώα, η οποία λειτουργεί όπως στον άνθρωπο ως ΚΕΝΤΡΟ ΑΙΣΘΗΣΗΣ της αγάπης και του μίσους των δύο αυτών αισθήσεων ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ότι υπάρχουν αλλά αρνούνται να τις παραδεχθούν ως υπαρκτές αισθήσεις. Σε επόμενο κεφάλαιο θα παρουσιάσω τον ΟΡΘΟ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟ της ψυχής την έννοια της οποίας έχουν συντρίψει οι ψυχολόγοι αρνούμενοι να δεχθούν ότι η Θεοσοφία μπορεί να έχει ορθή γνώση σχετικά.<br /><br />Τέλος θέλω να κλείσω αυτό το κεφάλαιο με την ενημέρωση ότι οι Ασώματες Δυνάμεις είναι οι Δυνάμεις του σύμπαντος και όπως ελευθερώθηκαν με τον Λόγο του Θεού για να επιτευχθεί η Δημιουργία. Αυτές είναι ΑΥΛΕΣ και μέσα σε αυτές υπάγονται ακόμη και οι ευχές που δίνουμε κάθε μέρα με την ευχή της καλημέρας. Με την ευχή αυτή γίνεται μία απειροελάχιστη υποκίνηση Ασώματων Δυνάμεων για να επιτευχθεί αυτό που ορίσαμε με τον λόγο μας, ενώ οι κατάρες υποκινούν δυνάμεις προς το κακό και καλό είναι να αποφεύγονται. Ενημερώνω σχετικά γιατί υπάρχει μεγάλη παρανόηση σχετικά με το άυλο και το υλικό στους Ιερείς και τους Θεολόγους μας που παρασύρονται από Γραφές Αγίων οι οποίοι δεν είχαν λάβει γνώση ακόμη των σχετικών κατά τον χρόνο που ολοκλήρωσαν την συγγραφή τους. Μερικοί ενδέχεται να έχουν μεταγενέστερες Γραφές που διορθώνουν πρότερα λάθη τους, αλλά οι αναγνώστες του παλαιότερου συγγράμματος συχνά οδηγούνται στις σχετικές παρανοήσεις.<br />Θυμίζω ότι το πληρέστερο Κείμενο που υπάρχει είναι η Καινή Διαθήκη και όπως αυτή έχει εγκριθεί από την Ιερά Σύνοδο. ΜΗΝ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΠΟΤΕ Κείμενο που δεν φέρει την έγκριση αυτή και να είστε προσεκτικοί στα αναγνώσματα των χρόνων ΚΑΙ ΟΧΙ της Παλαιάς απλά Διαθήκης μου έλεγε ο Γέροντας και Πνευματικός μου ο οποίος εδώ και ένα χρόνο μετακόμισε στην Γειτονιά των Αγγέλων και είναι ΚΟΙΝΗ η πεποίθηση ΟΛΩΝ ΟΣΩΝ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΑΝ ότι είναι Άγιος πλέον.<br /><br /><br /><strong>Διαχωρισμός της ψυχής</strong><br /><br />Επειδή διάφορα λέγονται για την ψυχή οφείλω να σας παρουσιάσω την γνώση που πρωτοέλαβα στα χρόνια μου στο Δημοτικό. Τότε ο Δάσκαλος μας είχε πει ότι η ψυχή διαχωρίζεται στον νου και την καρδιά. Ο νους είναι αυτός που ορίζει τους λογισμούς του ανθρώπου και η καρδιά είναι αυτή που αισθάνεται την αγάπη και το μίσος. Τότε μάλιστα θυμάμαι κατά λέξη τα λόγια του, μας είπε ότι οι δύο αυτές αισθήσεις δεν είναι γενικώς παραδεκτές αν και είναι ΠΑΣΙΦΑΝΕΣ ότι ΥΠΑΡΧΟΥΝ.<br /><br />Οι ψυχολόγοι λοιπόν μην έχοντας μελετήσει επαρκώς τον άνθρωπο αδιαφορούν για το γεγονός ότι η καρδιά αισθάνεται την αγάπη, γεγονός που αποτυπώνεται με το πετάρισμα της καρδιάς στον πρώτο έρωτα, αλλά και με τον ΒΑΘΥ ΠΟΝΟ ΚΑΡΔΙΑΣ όταν χάνεται ένας άνθρωπος που έχουμε αγαπήσει. Είναι ένας πόνος που όσοι τον έχουν νιώσει ξέρουν ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΟΣ αφού έχουν κάνει εξετάσεις που έδειξαν την καρδιά να χαίρει ΑΚΡΑΣ ΥΓΕΙΑΣ. Τα παραπάνω αποτελούν φυσικά άλλη μια απόδειξη ύπαρξης ψυχής θεωρητική αυτήν την φορά.<br /><br />Είναι ΠΑΜΠΟΛΑ τα Θεολογικά βιβλία που αναφέρουν τον διαχωρισμό αυτό και που αναλύουν τον νου εξηγώντας τα περί λογισμών τα οποία είναι δυσνόητα στους περισσότερους. Η περιορισμένη σκέψη είναι η αιτία για την κατάντια όσων δεν κατανοούν τα σχετικά, η οποία ορίστηκε από την παρωπιδιασμένη σκέψη στην οποία τους υπέβαλλαν ΚΑΚΙΣΤΟΙ διδάσκαλοι.<br /><br /><br /><strong>Πως και πότε δημιουργείται η ψυχή.</strong><br /><br />Ο Θεός και ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ μας όρισε και η ψυχή σχηματίζεται στην μήτρα της μητέρας με την ολοκλήρωση του πρώτου μήνα κύησης ΑΚΡΙΒΩΣ. Ο δορυφόρος της γης Σελήνη ορίστηκε και ολοκληρώνει τον κύκλο της ΑΚΡΙΒΩΣ όπως ορίστηκε από τον Θεό η ολοκλήρωση της γνωστής περιόδου της γυναικός και μάλιστα με ΑΚΡΙΒΙΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΩΝ, γεγονός που έχει αφήσει ΕΚΠΛΗΚΤΟΥΣ τους επιστήμονες όταν ανακάλυψαν την ομοιότητα αυτή. Είναι φυσικά ορισμοί Θεού όλα αυτά που ορίστηκαν δια του Λόγου ΚΑΙ ΜΟΝΟ για όσο αφορά την γυναίκα και με ΕΝΤΟΛΗ στους Αρχαγγέλους σχετικά με την τροχιά της Σελήνης η οποία φυσικά ορίστηκε με ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ακόμη και μετά τον εκτροχιασμό της γης από τον κομήτη που όρισε την εξαφάνιση των δεινοσαύρων. Στην πραγματεία περί σύμπαντος θα αναλυθούν περισσότερο τα σχετικά.<br /><br />Κάθε αγέννητο μωρό που έχει αποβληθεί ή δολοφονηθεί δια της έκτρωσης μετά την πρώτη περίοδο, έχει οριστεί και ΑΞΙΖΕΙ ΣΩΤΗΡΙΑ και ΑΝΤΑΠΟΔΩΣΗ ΤΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ με τρόπο που ΜΟΝΟ η σοφία του Θεού μπορεί να ορίσει. Κάθε μωρό που θα γεννηθεί αλλά δεν θα ζήσει την ζωή όπως όλοι μας φυσικά σώζεται και ανέρχεται εις τους ουρανούς και ορίζετε η θέση του στην γειτονιά των Αγγέλων και εκεί όπου κοιμούνται ΟΛΕΣ οι θανούσες ψυχές. Παρακάτω θα παρουσιάσω την γειτονιά των Αγγέλων.<br /><br /><br /><strong>Τι γίνεται με τις ψυχές που φεύγουν από την Γη </strong><br /><br />Οι ψυχές που βιώνουν την θνητότητα ομοίως με όσα περιέγραψα για τα μωρά παραλαμβάνονται από τον Φύλακα Άγγελο ο οποίος τοποθετείτε ΕΙΔΙΚΑ για αυτόν τον σκοπό και μας προστατεύει από τους δαιμόνιους (πονηρούς) λογισμούς που αποστέλλουν τα αποστατημένα πλάσματα από τον Τόπο Εξορίας και όπου βρίσκονται. Ο Φύλακας Άγγελος ανάλογα με τις Εντολές που του έχει μεταφέρει ο Άγιος Πέτρος οδηγεί την ψυχή στην κατάσταση ύπνου. Αν έχει οριστεί πρότερο “πέρασμα” στην αιώνιο ζωή τότε οι ψυχές παρουσιάζονται ενώπιον της Αγίας Τριάδας η οποία ΑΜΕΣΩΣ Μετουσιώνει την ψυχή σε νέο σώμα και εκεί απολογούνται αν δεν έχουν απολογηθεί στην θνητή ζωή. Τότε ο Κύριος είναι ιδιαίτερα αυστηρός αρχικά για το γεγονός της ανυπακοής που επέδειξαν οι ψυχές σε όσα Αυτός όρισε και αυτό αφορά τους Ορθόδοξους και όσους αιρετικούς έχουν την Εξομολόγηση στα τελετουργικά τους, ενώ τους υπόλοιπους τους αντιμετωπίζει απλά με αυστηρότητα για ορισμένα από τα σοβαρά αμαρτήματα που διέπραξαν. Μετά το πέρας της διαδικασίας και αφού η Αγία Τριάδα τους ανακοινώνει όσα πρέπει να ξέρουν οδηγούνται στον χώρο αναπαύσεως όπου βλέπουν τους οικείους τους.<br /><br />Οι ψυχές που δεν θα περάσουν στην αιώνιο ζωή αμέσως μετουσιώνονται σε νέο σώμα εκεί όπου θα κοιμούνται από την Αγία Τριάδα κατά τον χρόνο που έχει οριστεί. Κατά το διάστημα αυτό ο Φύλακας Άγγελος προστατεύει τις ψυχές αυτές και μέχρι να ολοκληρωθεί η μετουσίωση αφού η ψυχή δίχως σώμα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ. Διευκρινίζω ότι το σώμα είναι σάρκα για την θνητή ζωή ενώ για την αιώνιο είναι Ύλη από τις γνωστές “νέφες” της αρχαίας Αραμαϊκής που αποτελούν το Λευκό Φως που περιβάλλει τον Ένα Θεό και ΠΑΤΕΡΑ ΠΑΝΤΩΝ.<br /><br /><br /><strong>Η γειτονιά των Αγγέλων</strong><br /><br />Η Γειτονιά των Αγγέλων είναι ο χώρος αναπαύσεως των ψυχών ή αλλιώς η τοποθεσία την οποία εννοούσε ο Κύριος όταν έλεγε "εις τους ουρανούς".<br />Η φράση "εις τους ουρανούς" προέκυψε από την άγνοια του κόσμου τότε που ο Κύριος έζησε με την θνητή μορφή, περί σύμπαντος και την δομή που είναι σήμερα γνωστή. Ο Κύριος είχε τον τρόπο Του και μιλούσε με τρόπο ο οποίος έπρεπε να γίνει κατανοητός από τους τότε ακροατές Του και έτσι δόθηκε μία επιμέρους ορολογία η οποία πλέον δεν χρησιμοποιείται, με αποτέλεσμα να παρανοούν τις έννοιες όσοι έχουν την σχετική άγνοια.<br />Μερικοί ψάχνουν να βρουν ουρανούς, κάποιοι ψάχνουν δίδυμα φεγγάρια και άλλα ανόητα που έχουν λεχθεί και έχουν ορίσει ως τοποθεσία αναπαύσεως των ψυχών, με κορύφωση τον κάτω κόσμο των Αρχαίων Ελλήνων. Ο Άδης, το μορφής Κενταύρου αυτό πλάσμα, από αντίδραση προς τον Πατέρα όλων που έλεγε στους ανθρώπους ότι θα οδηγηθούν "εις τους ουρανούς", βάφτισε ως κάτω κόσμο τον κόσμο των νεκρών και αυτοορίστηκε ως ο Θεός και ως το πρόσωπο που έχει τα κλειδιά του κάτω κόσμου.<br /><br />Ο Θεός από αγάπη προς αυτό το πλάσμα του το επέτρεψε και ονόμαζε συχνά τον χώρο αναπαύσεως των νεκρών με την φράση "εις Άδου" για να ικανοποιήσει την επιθυμία του Άδη, αλλά και για να τον οδηγήσει σε Μετάνοια. Μετά την Σταύρωση ο Κύριος του επέτρεψε να παραλαμβάνει αυτός τις ψυχές που δεν αξίζουν σωτηρία και να τις οδηγεί στον Τόπο Εξορίας. Αυτή η αγάπη του Θεού θα έχει αποτέλεσμα και κάποια στιγμή θα Μετανοήσει το εξαιρετικά κακόψυχο πλάσμα της αρχαιότητας, αφού σκότωσε υπεράριθμους ανθρώπους που αντισταθήκαν στο θέλημά του. Ο εγωισμός του από την Αγάπη που δέχθηκε από την Αγία Τριάδα έχει μετριαστεί εδώ και αιώνες και σήμερα ήδη ζει μερικώς "εν Μετανοία". Όταν ωριμάσει αυτή, θα ζητήσει ως Άσωτος Υιός να επιστρέψει κοντά στις ΑΓΚΑΛΕΣ του Πατέρα όλων μας. Τότε που θα επιστρέψει θα αναλάβει ΓΙΑ ΟΛΕΣ τις ψυχές και όχι για τις ψυχές που αξίζουν σωτηρία όπως ισχύει σήμερα, ο Άγιος Πέτρος κατά πως έχει υποσχεθεί ο Κύριος και κατά πως οδηγεί τον Φύλακα Άγγελο του κάθε ένα από εμάς όταν φεύγουμε από την ζωή, να μας τοποθετεί εκεί που η Αγία Τριάδα όρισε και δίπλα στους οικείους μας που έχουν φύγει πρότερα. Ο Άγιος Πέτρος πρώτος μαθαίνει ΑΚΡΙΒΩΣ την θέση κάθε νεκρού που θα ανέλθει εις τους ουρανούς και ενημερώνει ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΑ ΑΓΓΕΛΟ για να οδηγηθεί κάθε ψυχή, εκεί που έχει ορίσει ο Θεός. Στη συνέχεια θα προσθέσω περισσότερες λεπτομέρειες για τον ορισμό της θέσης.<br /><br />Ο χώρος αναπαύσεως των ψυχών είναι ένα νεφέλωμα στο σύμπαν στο οποίο έχει ορίσει ο Θεός να προστατεύει ΟΛΕΣ τις ψυχές που ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ μέχρι να τις ξαναδώσει και πάλι ζωή. Το νεφέλωμα αυτό το συγκεκριμένο ορίστηκε και έχει ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ προς τον Ήλιο (φως) την ώρα της Θείας Λειτουργίας. Θυμίζω την φράση του Κυρίου "εγώ ειμί το Φως..." και κάθε ερμηνεία που θα αποδοθεί σε αυτή μπορεί να είναι σωστή. Φως είναι ο Κύριος γιατί η ύλη η οποία αποτελεί το Σώμα της Αγίας Τριάδος είναι από Λευκό Φως, αλλά Φως είναι ο Κύριος γιατί Φωτίζει τον νου των Μοναχών και των πιστών για να κατανοήσουν τον Λόγο Αυτού. Φως είναι επίσης και αυτό που βλέπουμε προς τον Ήλιο, ο οποίος Θεοποιήθηκε επειδή είναι φως κατά πως έλεγε ο Πατέρας όλων πριν την έλευση του Υιού Του, Κύριο Ιησού Χριστό.<br /><br />Δηλαδή το τρίωρο της Θείας Λειτουργίας κοιτώντας την Ανατολή στην ίδια ευθεία που είναι το βλέμμα μας κοιτάζοντας το τέμπλο του ναού, είναι και το νεφέλωμα που αποτελεί την Γειτονιά των Αγγέλων.<br /><br />Είναι προφανές ότι όλοι οι Ιερείς θέλουν την καθορισμένη ώρα να γίνεται η Θεία Λειτουργία για να μπορούμε κοιτάζοντας το Ιερό να απευθύνουμε τις πολύ μεγάλες ευχές με τις οποίες ενωνόμαστε προς τον Θεό και Πατέρα μας ή καλύτερα προς την Αγία Τριάδα.<br />Όταν μία ψυχή φεύγει από την ζωή ο Φύλακας Άγγελος την οδηγεί στο νεφέλωμα που προανέφερα. Αν η ψυχή αυτή αποτελούσε μία από τους ανθρώπους της αγάπης οδηγείται απευθείας ενώπιον της Αγίας Τριάδος και αναλαμβάνει εκείνη την στιγμή το νέο και Μετουσιωμένο σώμα. Το γεγονός αυτό ονομάζεται πέρασμα στην αιώνιο ζωή και αυτή την εμπειρία την βιώνουν οι αγνές ψυχές όπως προείπα ή οι ψυχές που είχαν μεγάλη Μετάνοια. Το ύψος Μετανοίας που απαιτείται αυξάνεται ανάλογα με την ποιότητα και την ποσότητα των Αμαρτημάτων, κατά πως ορίζει ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΚΡΙΤΗΣ ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Για να περάσει κάποιος στην αιώνιο ζωή φεύγοντας από αυτήν την θνητή αμέσως, χρειάζεται να έχει ακολουθήσει τον ΟΡΘΟ ΔΡΟΜΟ όπως ο Κύριος ολοκλήρωσε ορίζοντας τα σχετικά με τον Μυστικό Δείπνο. Είναι το γνωστό τρίπτυχο Μετάνοια- Εξομολόγηση- Θεία Μετάληψη. Έχω ήδη αναφέρει ότι ο Κύριος ορίζει ΠΑΝΔΙΚΑΙΑ και το πέρασμα το βιώνουν ακόμη και αγνές ψυχές που δεν έχουν λάβει την Θεία Μετάληψη αν είναι άνθρωποι της αγάπης. Αυτό ορίστηκε γιατί πολλοί πίστεψαν σε καταρρεύσεις του Λόγου του Θεού που ορίστηκαν από ανθρώπους που θέλησαν να εκμεταλλευτούν οικονομικά τις μάζες, με εράνους όπως έπραττε από τα πρώτα χρόνια ο Απόστολος Παύλος για να στείλει βοήθεια όπου πεινούσε ο κόσμος. Σήμερα η Αποστολική Διακονία της Ελλάδος έχει αναλάβει και παραδίνει άπειρα στον αριθμό συσσίτια ανά τον κόσμο και αντί οι περισσότεροι να βοηθήσουμε το έργο αυτό, κατηγορούμε ασύστολα όλους του Ιερείς ότι κερδοσκοπούν. Οι άνθρωποι αυτοί διδαχθήκαν να μην γνωρίζει η αριστερά τους τι ποιεί η δεξιά τους και δεν διαφημίζουν το πολυδιάστατο έργο που επιτελούν. Σήμερα στο λυπηρό φαινόμενο που συναντούμε ενός διεφθαρμένου Ιερέα, εμείς ισοπεδώνουμε ολόκληρη την Ιεροσύνη και αυτοοριζόμαστε ως κατακριτές των ανθρώπων που αγωνιούν στην πλειοψηφία τους για την δική μας σωτηρία ξεχνώντας να ασχοληθούν με την δική τους σωτηρία.<br /><br />Ξέρω ότι ξέφυγα, αλλά νομίζω ότι έπρεπε να κάνω αυτήν την αναφορά.<br /><br />Η ψυχές αυτές όταν λάβουν την ΑΓΑΠΗ του Θεού οδηγούνται εκεί που θα κοιμηθούν και αφού δουν όλους τους οικείους τους κοιμούνται δίπλα στον σύντροφο της ζωής τους. Αν δεν έχουν ζευγαρώσει στην θνητή ζωή τους προτείνεται σύντροφος από την Αγία Τριάδα τον οποίο αποδέχονται και ο οποίος τους αποδέχεται επίσης. Αν ζει και δεν τον έχουν συναντήσει στην θνητή ζωή, τότε τον βλέπουν με τα μάτια των Αγγέλων και κοιμούνται. Αν έχει κοιμηθεί πριν από αυτούς, τότε τον βλέπουν λίγο πριν κοιμηθούν από κοντά, αφού σε κάθε περίπτωση που προανέφερα τον έχουν δει την ώρα που προτείνεται αυτός από την Αγία Τριάδα. Οι Άγγελοι δείχνουν κάποιες λεπτομέρειες της ζωής του συντρόφου, ενώ η Αγία Τριάδα δείχνει την εικόνα αυτού ΜΟΝΟ.<br /><br />Αν κατά την διάρκεια της ζωής υπάρχουν περισσότεροι από ένας σύντροφος, τότε η Αγία Τριάδα ρωτά και επιλέγεται το πιο αγαπητό πρόσωπο. Σε περιπτώσεις που δυσκολεύονται να αποφασίσουν το πρόσωπο ορίζεται από την Αγία Τριάδα η οποία ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΤΡΙΣΒΑΘΑ ΚΑΘΕ ΨΥΧΗΣ και ΞΕΡΕΙ ποιος είναι ο ιδανικός σύντροφος αλλά και συνδυάζοντας την αποδοχή αυτού, γιατί συχνά το πρόσωπο που αγαπούν ορισμένοι έχει επιλέξει άλλο σύντροφο και έτσι δεν είναι διαθέσιμο.<br /><br />ΟΛΟΙ δικαιούνται ΜΟΝΟ ένα σύντροφο στην ζωή και στις περιπτώσεις διαζυγίων ορίζεται συχνά και είναι το ίδιο πρόσωπο με το οποίο έχουν ζήσει μεγάλο χρονικό διάστημα οι δύο σύντροφοι γιατί συχνά κάποια καπρίτσια χωρίζουν ανθρώπους που κατά βάθος ΥΠΕΡΑΓΑΠΙΟΥΝΤΑΙ.<br /><br />Εδώ έχει μεγάλη σημασία η διδασκαλία της Κλίμακας για την οποία ήδη παρουσίασα μια πραγματεία, γιατί αν κάποιος έχει ανέβει υψηλά σε αυτήν έχει την δυνατότητα και ΧΤΙΖΕΙ την ζωή του με τον σύντροφό του σε θεμέλια ΑΔΙΑΣΕΙΣΤΑ. Αν αυτό γίνεται από τους δύο συντρόφους τότε διαζύγια ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.<br /><br />Ο Θεός ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΤΑ ΔΙΑΖΥΓΙΑ. ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ την δυστυχία των ανθρώπων αλλά δεν μπορεί να παραβιάζει την ελευθεροβουλία που ο Ίδιος μας έχει δώσει γιατί έτσι θα ήταν άτομο που θα ΔΕΝ ΘΑ ΑΓΑΠΟΥΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ αφού θα ήμασταν υποχείρια όργανα Αυτού και αυτό ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΙΤΟ από την ΑΓΑΠΗ που είναι ο Θεός.<br /><br />Η Ελευθεροβουλία είναι η πιο σημαντική έννοια που πρέπει να έχει στον νου του κάποιος που μελετά τα Θεολογικά για να κατανοήσει τις ΑΛΗΘΕΙΕΣ του Λόγου Του Θεού. Η αγάπη επίσης είναι εξίσου σημαντική έννοια την οποία αν αφαιρέσεις οδηγήθηκες με μαθηματική ακρίβεια σε πλάνες όπως υπεράριθμος αριθμός πιστών, αλλά και πολλοί από τους Ιερείς και Μοναχούς της Ορθοδόξου εκκλησίας μας.<br /><br />Κλείνω την αναφορά στον Τόπο Κοίμησης, λέγοντας πως κάθε ψυχή που φεύγει από την Γη και αξίζει σωτηρία οδηγείται και κοιμάται ΔΙΠΛΑ στον σύντροφο και στους γονείς, δίπλα στα αδέρφια και στους προγόνους του και εκεί είναι που θα ξυπνήσουμε κάποια στιγμή ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. Εγώ θα είμαι σε κάποιο σημείο και λίγο παραπέρα θα είσαστε και εσείς.<br /><br />Στις περιπτώσεις εγκλημάτων αν δεν συγχωρέσουν τους εγκληματίες τα θύματα, τότε ορίζει ο Θεός και ΠΟΤΕ δεν θα συναντηθούν ακόμη και αν είναι αδέρφια μεταξύ τους. Έτσι καλά είναι όλοι να ζητούμε συγνώμη και να γίνεται αποδεκτή αυτή, για να μπορέσουμε να συμβιώσουμε στην αιώνιο ζωή.<br /><br />Στον ίδιο χώρο που ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΚΑΘΕ ΨΥΧΗ ο Θεός μένουν οι μυριάδες Αγγέλων αλλά και τα πλάσματα που έπλασε ο Θεός ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ. Οι άγγελοι και τα πλάσματα αυτά είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ και έχουν υποταχθεί ΜΕ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥΣ στο ΘΕΛΗΜΑ του Θεού. Οι Άγγελοι Ευλογούν ΚΑΘΕ ψυχή στην Γη και τα πλάσματα απλά προσεύχονται από αγάπη για πολλές ψυχές και το μεγαλύτερο μέρος της προσευχής τους αναλώνεται για την Μετάνοια των συντρόφων τους που έχουν αποστατήσει. Έρχονται συχνά κοντά μας και προσεύχονται για εμάς, όταν δουν πόνο στην ψυχή μας. Αυτό λαμβάνει χώρα από τους Αγγέλους αλλά και από τα πλάσματα που προανέφερα που είναι τα γνωστά Μετάρσια, Εξαπτέρυγα, Πτερωτά, Πολυόμματα. Ανέφερα για αυτά στην πραγματεία περί Θεϊκού Σχεδίου.<br /><br />Πολλοί Άγγελοι όταν έχουν προστατεύσει ψυχές που έχουν αυτοκτονήσει, έχουν τόσο μεγάλη θλίψη που ζητούν την ελευθερία τους και μένουν στην Γειτονιά των Αγγέλων μέχρι να συνέλθουν από την πολύ μεγάλη Θλίψη. Το διάστημα αυτό προσεύχονται ΜΟΝΟ για την σωτηρία της ψυχής που προστάτευαν και ΔΕΝ ΕΥΛΟΓΟΥΝ παρά μόνο όσες ψυχές βρίσκονται στον Χώρο αναπαύσεως. Όταν συνέλθουν επαναθέτουν τον εαυτό τους στην διάθεση της Αγίας Τριάδος και Ευλογούν του Πάντες. Ο Θεός ορίζει έπειτα πως θα επανέλθουν και θα υπηρετήσουν τον άνθρωπο και τους τοποθετεί συχνά ανάμεσα στους απογόνους των οικογενειών τους ή σε οικογένειες που αγαπούν ή θα αγαπήσουν αφού ο βίος τους θα έχει πολλά κοινά. Αυτό λαμβάνει χώρα ΣΕ ΟΛΟΥΣ τους Αγγέλους.<br /><br />Οι Άγιοι ΥΠΕΡΑΓΑΠΟΥΝ τον άνθρωπο παρά το γεγονός ότι πολλοί είναι αυτοί που τους υβρίζουν και αμφισβητούν την Μετάνοιά τους ή την ΠΑΝΑΓΝΗ πορεία τους με ΚΟΡΥΦΑΙΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ τον Άγιο Νεκτάριο αλλά και τον Άγιο Βησσαρίωνα της Μονής Αγάθωνος.<br />Ενημερώνω όπως μου έγινε γνωστό από τον Πνευματικό μου ότι το σκήνωμα του Αγίου Βησσαρίωνα της Μονής Αγάθωνος μετατράπηκε σε μούμια από σκήνωμα, από τον ίδιο τον Κύριο ο οποίος θύμωσε με την “δυσωδία” που παρουσιάστηκε την εποχή εκείνη με τους κριτές που ΟΛΟΙ έκριναν ότι δεν έπρεπε να γίνει αυτό που όρισε ο Κύριος δηλαδή η Αγιοποίηση του τότε Γέροντα Βησσαρίωνα. Έτσι επέτρεψε να λειώσει και να αναδύει μία ευωδία την οποία ΠΟΤΕ δεν μπορούν α παράγουν αρωματοποιοί αλλά και ΠΟΤΕ να προσδιορίσουν.<br />ΠΡΟΚΑΛΩ να βρεθεί ο άνθρωπος που θα παράγει αυτό που κατηγορούν τους Μοναχούς ότι παράγουν και διαχέουν στους χώρους όπου η Αγία Τριάδα όρισε να αποτελεί Τόπος Προσκυνήματος για να ανέλθει η Προσευχή των Πιστών στο επίπεδο εκείνο που θα ορίσει την ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΙΣΤΗ και τελικά την θαυματοποίηση με ΕΝΤΟΛΗ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ.<br />Τα θαύματα γίνονται φανερά ΜΟΝΟ αν υπάρχουν ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΔΑΚΡΥΩΝ και σε πιστούς οι οποίοι διαθέτουν μεγάλη πίστη. Στους υπόλοιπους όταν δεν είναι δυνατή η πίστη ο Κύριος φροντίζει και θαυματοποιεί με τρόπο που δεν είναι τόσο φανερό το θαύμα. Αυτό λαμβάνει χώρα όταν κάποιος από τους συγγενείς απευθύνεται σε Γέροντα Μοναχό και πνευματικό του ο οποίος μπορεί και έχει προσευχές δακρύων κατά πως περιγράφονται και οι προσευχές του Αγίου Νεκταρίου στο βιβλίο που τον παρουσιάζει ως Άγιο του αιώνα μας.<br /><br />Συχνά πρέπει πιστοί να αδράξουν την ευκαιρία και να οδηγηθούν στην Μετάνοια για να γλυτώσουν από την επερχόμενη "πτώση" η οποία προδιαγράφεται αν συνεχίσουν και μείνουν απομακρυσμένοι του Θεού.<br /><br />Αυτοί που δεν αξίζουν σωτηρία μεταφέρονται στον Τόπο Εξορίας ο οποίος βρίσκεται Δυτικά κατά την ώρα της Βάπτισης που ορθό είναι να γίνεται ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ την Θεία λειτουργία. Αυτός είναι ο λόγος που ο Ιερέας δείχνει στον ανάδοχο και φτύνει κατά την Δύση απεταξάμενος τον Σατανά εκ μέρους του μωρού και όπως ΟΡΘΟ ΕΙΝΑΙ η βάπτιση να γίνεται λίγους μήνες μετά την γέννηση αν και ο Θεός ορίζει για όσους αξίζουν σωτηρία και οι ειδικές ευχές δίνονται κατά την γέννηση ή κατά την αποβολή ή έκτρωση, τα οποία μωρά ΒΕΒΑΙΟΤΑΤΑ ΣΩΖΟΝΤΑΙ αφού ο Θεός ορίζει την αποκατάσταση ΚΑΘΕ ΑΔΙΚΙΑΣ.<br /><br /><br /><strong>Επίλογος</strong><br /><br />Μετά από όλα αυτά μπορείτε να καταλάβετε πόσο επιφανιακά εξετάζουν την ψυχή οι περισσότεροι από τους ψυχολόγους ψυχιάτρους. Η επιστήμη την οποία φέρουν απομακρύνθηκε από την ΑΛΗΘΕΙΑ περί ψυχής τόσο όπως αυτή διδάχθηκε από τους Έλληνες φιλοσόφους και ειδικά από τον Πλάτωνα, αλλά και από τον μεγάλο δάσκαλο τον Φροϋντ ο οποίος είχε προσεγγίσει την έννοια της ψυχής με παρόμοιο με αυτόν που μας αναφέρει η Θεολογία τρόπο. Για να μειωθούν οι απόψεις του εξαιρετικού αυτού δασκάλου περί ψυχής κατηγορήθηκε ως ψυχικά άρωστος και σήμερα η σχετική διαβολή μένει και οδηγεί στο σκοτάδι πολλούς μελετητές οι οποίοι διδάσκονται μεροληπτικά την γνώση την οποάι φέρουν. Οστόσο η έρευνα έχει προχωρήσει και θα προχωρήσει σε ακόμη μεγαλύτερο επίπεδο αφού θα υποβοηθούνται οι ουσίες που παράγονται από το σώμα και υποκινούνται από την ψυχή. Είναι η γνωστή αναφορά των αρχαίων Ελλήνων "Νους υγιείς εν σώματι υγειές" που λαμβάνει χώρα βεβαίως αφού ψυχή και σώμα ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΧΩΡΙΣΤΑ και κάθε μελέτη προς τον ένα μόνο παράγοντα θα αποτελέσει έρευνα η οποία ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ να ορίσει τελικά ορθά τεκμηριωμένο αποτέλεσμα.ΓΙΩΡΓΗΣhttp://www.blogger.com/profile/03063122288838834335noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-5258792922897995106.post-36835146839374140342009-07-05T07:22:00.004+03:002010-04-05T23:36:08.252+03:00Οι σαρκικές ηδονές<strong>Εισαγωγή</strong><br /><br />Ξεκινώντας την πραγματεία μου αυτή, θέλω να διευκρινίσω ότι οι απόψεις που παρουσιάζω δεν είναι της επίσημης Ορθοδοξίας η οποία συχνά πυκνά παρουσιάζει διαφωνούντες Ιερείς επί των σχετικών. Είναι όμως στο πνεύμα της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΘΕΟΥ και τα περισσότερα που παρουσιάζω είναι αυτά που διδάσκουν Γέροντες σε πολλά μοναστήρια της Ορθοδοξίας. Εμπεριέχονται οι δικές μου απόψεις οι οποίες είναι υποκειμενική εκτίμηση για την ορθότητα των ενεργειών που ενδείκνυνται ως οι πιο πλησιέστερες στο ΜΗ ΑΜΑΡΤΑΝΕΙΝ αλλά και στις ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΘΕΟΥ περί των ηδονών.<br /><br />Οι ηδονές δόθηκαν ως απόλαυση στον άνθρωπο και αν ήταν αμαρτωλές τότε απλά ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΝΟΝΤΑΝ. Δεν δόθηκαν μόνο για αναπαραγωγή όπως νομίζουν ορισμένοι και σε αυτό συναινεί το γεγονός της τιμητικής περιτομής του Αβραάμ ο οποίος ΝΙΚΗΣΕ τον Εωσφόρο στην σχετική δοκιμασία που επεβλήθη από τον ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΠΟΝΗΡΟ ΑΠΟΣΤΑΤΗ ΑΡΧΟΝΤΑ.<br /><br /><br /><strong>Γιατί ζητήθηκε η αγνότητα</strong><br /><br />Η αγνότητα είναι ζητούμενη και ΤΗΡΕΙΤΑΙ τόσο στα Ορθόδοξα όσο και στα Καθολικού τύπου Μοναστήρια. Είναι όμως ΑΠΕΙΡΩΣ πιο σημαντική στα Βουδιστικά και ΣΕ ΟΛΑ τα Μοναστήρια τύπου Παγόδας. Έτσι βλέπω σήμερα να εξέρχονται ψευτοδιδάσκαλοι από τα Μοναστήρια αυτά και ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΟΥΝ την αγνότητα να προσπαθούν να διδάξουν. Βεβαιότατα υπάρχει άπειρος αριθμός που τηρεί την σχετική εντολή και φέρει το δικαίωμα διδασκαλίας το οποίο διαφορετικά ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ. Αναφέρομαι στις ανατολικές διδασκαλίες.<br /><br />Εδώ κάπου θέλω να διευκρινίσω ότι αν δεν υπάρχει η αγνότητα κατά την είσοδο στα Μοναστήρια αυτό ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ αρκεί να δοθεί ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΡΚΟΣ ότι αυτή θα τηρηθεί από την μέρα εισαγωγής και μετά. Στη συνέχεια η κατάσταση αυτή λέγεται κατάσταση αγνότητας και ορίζει την ΑΠΟΥΣΙΑ σαρκικής επαφής.<br /><br />Τα αίτια που ζητείται αυτή είναι πολλά και θα παρουσιάσω την θέση της Ορθοδοξίας και το αίτιο ζήτησης της αγνότητας προ του γάμου το οποίο εξιτάρει πολλούς πιστούς και διώχνει ακόμη πιο πολλούς από την εκκλησία χωρίς ουσιαστικά να υπάρχει λόγος. Απλά αποτελεί μια φτηνή δικαιολογία.<br /><br />Η αγνότητα στα Μοναστήρια ζητείται γιατί εκεί όλοι αφιερώνουν την ζωή τους στον Θεό. Στόχος τους είναι η τελείωση(τελειοποίηση της ψυχής) και έτσι πρέπει να μείνουν απερίσπαστοι εκεί όπου έχουν ορίσει την ζωή τους, στην μοναξιά και στην προσευχή στους χώρους ενός Μοναστηριού αλλά και έξω από αυτό αφιερώνοντας την ζωή τους στον άνθρωπο. Αυτό ισχύει τόσο στην Ορθοδοξία όσο και στις άλλες θρησκείες ή αιρέσεις.<br /><br />Από την αρχαιότητα ο Θεός όρισε ότι όταν κάποιος θελήσει να φτάσει στην τελείωση πρέπει να εγκαταλείψει την οικογένεια. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να εγκαταλείψει την οικογένεια τόσο των γονέων όσο και την πιθανότητα να χτίσει ο ίδιος μια οικογένεια. Αν κάποιος δεν θελήσει οικογένεια τότε πρέπει να φροντίσει να μην παντρευτεί και να διατηρήσει την αγνότητα μέχρι το τέλος της ζωής του. Ταυτόχρονα να αφιερωθεί στην προσευχή και να ενταχθεί σε ένα μοναστήρι στο οποίο θα παραμείνει μόνιμα.<br /><br />Στην περίπτωση των γάμων για να επιτευχθεί η τέλεια ένωση για την οποία θα μιλήσω παρακάτω, ο Θεός από τα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης ζήτησε τα ζευγάρια που φτάνουν σε σαρκική επαφή να μην χωρίζουν. Ο Θεός ΠΟΤΕ δεν ήθελε τα διαζύγια αφού αυτά ορίζουν καταστάσεις δυστυχίας.<br /><br />Η αγνότητα των Ιερέων καθώς και των Μοναχών ΟΛΩΝ των θρησκειών ζητείται γιατί έτσι αυτοί θα ορίσουν εκείνη την θέση στην θνητή τους ζωή που οικογένειά τους θα είναι ΟΛΟ το κοινωνικό σύνολο που τους περιβάλλει. Έτσι θα έχουν την δυνατότητα να μην εμφανίζουν ιδιοτέλεια προς τα μέλη της οικογένειας και θα μοιραστούν αφιερώνοντας ΟΛΗ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ στον συνάνθρωπο και ΑΠΟΔΙΔΟΝΤΑΣ ΑΓΑΠΗ.<br /><br />Αυτή ήταν η διδασκαλία περιληπτικά του Θεού περί του δρόμου του Μοναχισμού και σε κάθε περίπτωση που ρωτήθηκε απάντησε ότι τον ευαρεστεί τόσο ο δρόμος του Μοναχισμού όσο και της οικογένειας αρκεί ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ να είναι ΔΡΟΜΟΣ ΑΓΑΠΗΣ. Θυμίζω εδώ τα λόγια του ιερού Χρυσόστομου που είναι ΑΚΡΙΒΩΣ τα ίδια.<br /><br />Τον Θεό δεν τον ενδιαφέρει μέσα από ποια θρησκεία θα φτάσει κάποιος στον Μοναχισμό και στην Αγιότητα και ορίζει αυτήν ΠΑΝΔΙΚΑΙΑ τόσο για τους Ορθοδόξους όσο και για τους Μοναχούς των άλλων θρησκειών και αιρέσεων. ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ όλοι οι Μοναχοί που θα γίνουν Άγιοι, δηλαδή Άγγελοι Κυρίου μαθαίνουν αν δεν βρίσκονται στην Ορθοδοξία, ότι ο Ορθός Δρόμος βρίσκεται σε αυτή και τους δίνεται η ευκαιρία να αποφασίσουν αν θα μείνουν στην πίστη που βρίσκονται ή αν θα προχωρήσουν στην πίστη την Ορθόδοξη. Αν επιλέξουν την Ορθοδοξία δεν τους ζητείται να βαπτιστούν, αλλά να χειροτονηθούν Ιερείς της Ορθοδοξίας ή Καθολικοί Ιερείς αν δεν υπάρχει κοντά Ορθόδοξος Ιερέας που να έχει τουλάχιστον τον βαθμό του Αρχιμανδρίτη. Οι Αρχιμανδρίτες βρίσκονται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση αφού καλούνται να χειροτονήσουν αν και δεν έχουν τέτοιο δικαίωμα και συχνά αναγκάζονται μετά από Αγγελική επικοινωνία που επιτρέπεται ειδικά για αυτό το σκοπό και χειροτονούν Ιερείς. Αν κοντά βρίσκεται κάποιος που φέρει τον βαθμό του Δεσπότη τότε χειροτονεί σε τρεις ημέρες τους αλλόπιστους Μοναχούς σε Δεσπότες κατά πως έγινε σε πολλές περιπτώσεις Αγίων από τα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού. Σε κάθε περίπτωση αρχικά τελείται η βάπτιση παρά το γεγονός ότι τους έχει ειπωθεί από τους Αγγέλους ότι είναι περιττό αυτό. Οι Αρχιμανδρίτες ή Δέσποτες που χειροτονούν λαμβάνουν τα εύσημα γιατί πράττουν ΟΡΘΑ αν και ουσιαστικά η βάπτιση καθώς και η χειροτονία έχουν ήδη επιτευχθεί από τους Αγγέλους. Έτσι οι Ορθόδοξοι Ιερείς δοκιμάζονται και πρέπει όχι μόνο να δεχθούν τον αλλόπιστο, αλλά να τον χειροτονήσουν και να του φερθούν με αγάπη. Έτσι κερδίζουν με το σπαθί τους και οι ίδιοι την Αγιότητα και φυσικά η Αγγελική επικοινωνία έχει επιτραπεί γιατί ήδη είναι γνωστό ότι και αυτοί έχουν φτάσει σε κατάσταση Αγιότητας.<br /><br />Εδώ κάπου θέλω να τονίσω ότι η αγνότητα δεν είναι προαπαιτούμενη για να φτάσει κάποιος στην Αγιότητα, αλλά πρέπει να τηρείται από την μέρα που θα μπει κάποιος σε Μοναστήρι. Βέβαια στην Ορθοδοξία δεν έχει δικαίωμα να χειροτονηθεί αυτό το άτομο σε Αρχιμανδρίτη και συχνά πολλοί χάνουν την Αγιότητα γιατί παρουσίασαν υποκρύπτουσα ιδιοτέλεια και έκρυψαν το γεγονός ότι δεν διέθεταν την αγνότητα. Η ιδιοτέλεια της εξύψωσης ιεραρχικά αποτελεί το γεγονός που τους υποβιβάζει στα μάτια του θεού.<br /><br />Σχετικά με την περίπτωση της παρθενίας προ του γάμου ισχύουν και άλλα που έχει ορίσει ο Θεός και έχουν σχέση με τον Μισθό αιωνίου ζωής. Η διατήρηση της αγνότητας αλλά και η συζυγική πίστη ορίζουν το 100% του Μισθού της αγνότητας. Αν τηρηθεί η συζυγική πίστη μετά τον γάμο τότε το κάθε άτομο που τήρησε αυτή λαμβάνει το 70% και αν έχει κάποια πίστη λαμβάνει Μισθό ανάλογα με τα έτη συζυγικής πίστης ή τα έτη που ζει χωρίς σαρκική επαφή.<br /><br />Οι Ιερείς συχνά πιέζουν για την διατήρηση της αγνότητας χωρίς να ξέρουν τα σχετικά αλλά γνωρίζοντας ότι είναι Προτροπή ΚΑΙ ΟΧΙ Εντολή Θεού για την διατήρηση της αγνότητας.<br /><br />Όταν αυτή συνδεθεί με την συζυγική πίστη και διατηρώντας τα σχετικά δεν υπάρχουν εγκλήματα που θα προκύψουν από ζηλοτυπίες και μοιχείες καθώς και κάθε απιστία που θα παρουσιαστεί. Ο Θεός θέλει το ΤΕΛΕΙΟ και να οδηγηθούμε ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ σε συνθήκες ΤΕΛΕΙΑΣ ΕΝΩΣΗΣ. Αν δεν μπορεί κάποιος να διατηρήσει την αγνότητα καλό θα είναι να διατηρεί την συζυγική πίστη και αυτό είναι το ιδανικό.<br /><br />Οι συνθήκες τέλειας ένωσης επιτυγχάνονται με την διατήρηση της αγνότητας οπότε είναι και πιο εύκολο να επιτευχθεί αυτή, αφού υπάρχει η αποκλειστικότητα του συντρόφου. Σε αυτήν την περίπτωση δεν υπάρχει φόβος ότι το ταίρι θα αναζητήσει την πρώτη αγάπη που ΟΛΟΙ αποδέχονται ως την ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ. Αυτό είναι που θέλει ο Θεός. Θέλει την ΜΙΑ και ΔΥΝΑΤΗ ΑΓΑΠΗ που θα ορίσει ΜΙΑ ΤΕΛΕΙΑ ΕΝΩΣΗ κατά την οποία τα θέλω του ενός συντρόφου είναι θέλω και του άλλου. Αν δεν τηρηθεί η αγνότητα τότε το ζευγάρι πρέπει να δημιουργήσει και πάλι τις συνθήκες τέλειας ένωσης ορίζοντας την συζυγική πίστη στο επίπεδο που ΚΑΝΕΙΣ από τους δύο συντρόφους δεν θα γυρίσει να κοιτάξει άλλο ταίρι. Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται και η αγάπη ανέρχεται σε ακόμη υψηλότερα επίπεδα και όταν συγχωρούνται τα μικρά και μεγάλα λάθη ΑΜΟΙΒΑΙΑ και από τους δύο συντρόφους, τότε ορίζεται η άτυπη συνθήκη εκείνη που ορίζει να γίνει η αγάπη αιώνια. Φυσικά η αγνότητα από μόνη της δεν αρκεί για να οριστεί η τέλεια ένωση, αφού και πάλι οι δύο σύντροφοι πρέπει να συγχωρούν αμοιβαία ο ένας τα λάθη του άλλου.<br /><br />Η Α' Προς Κορινθίους Επιστολή αναλύει ΤΕΛΕΙΑ την περίπτωση του γάμου αλλά ΔΕΝ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΟΥΝ ΕΠΑΡΚΩΣ οι Ιερείς και διαστρεβλώνουν πολλά περί σαρκικής επαφής τα οποία ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΛΕΧΘΗΚΑΝ και δεν είναι γραμμένα ΠΟΥΘΕΝΑ στα Ευαγγέλια και φυσικά ούτε στις Επιστολές των Αποστόλων. Αυτό έχει συνέπεια να διδάσκουν διάφορες ανοησίες περί νηστείας που αφορά εγκράτεια στην σαρκική επαφή κλπ. Η εγκράτεια βέβαια αν εφαρμοστεί αποφέρει μεγαλύτερες ηδονές αλλά την εποχή της νηστείας είναι υπερβολή να δοκιμάζεται η συντροφικότητα από την μη επιθυμία του ενός να ασκηθεί στην εγκράτεια. Έτσι θα ήταν ορθό οι Ιερείς να συμβουλεύουν σχετικά με την εγκράτεια ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ και ΣΕ ΚΟΙΝΗ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ και τους δύο συντρόφους για να μην γίνονται συμμέτοχοι σε αμαρτήματα που θα προκύψουν από τους συζυγικούς καυγάδες στους οποίους ώθησαν τα ζευγάρια ζητώντας από την κυρία συνήθως να ασκηθεί στην εγκράτεια. Συχνά οδηγούν με τον τρόπο αυτό τις μεν συζύγους σε θλίψεις ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ και τους συζύγους σε μοιχείες αφού δεν επιθυμούν την σχετική άσκηση. Σπάνια βέβαια συναντά κανείς και το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας που ορίζεται από βιασμό της συντρόφου επειδή δεν ενδίδει στις ορέξεις του συντρόφου της θέλοντας να κάνει υπακοή στον Γέροντά της.<br /><br />Ο Απόστολος Παύλος αναφέρει ΜΕ ΣΑΦΗΝΕΙΑ ότι οι σύντροφοι πρέπει να απολαμβάνουν από κοινού τον έρωτά τους.<br /><br /><br /><strong>Μερικές βασικές επεξηγήσεις για να γίνουν κατανοητά τα επόμενα κεφάλαια</strong><br /><strong></strong><br />Στη συνέχεια θα θέσω ορισμένα ερωτήματα τα οποία θα απαντήσω προσπαθώντας να επεξηγήσω όσο το δυνατόν περισσότερο την ανάλυση επί των ηδονών. Θα δείτε ότι θα σας παρουσιάσω μια διαφορετική άποψη από αυτήν που συνηθίζουν οι Ιερείς η οποία ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ δεν θα οδηγεί σε κατάρρευση του Λόγου του Θεού, αλλά ούτε και σε κατάργηση της Ελευθεροβουλίας όπως προκύπτει από διάφορες θεωρίες της Καθολικής αλλά και Ορθοδόξου διδασκαλίας που η τελευταία διαστρεβλώνεται από την άγνοια στην οποία προσκολλώνται ΠΟΛΛΟΙ από τους Ιερείς μας.<br /><br />Πριν ξεκινήσω θα θυμίσω ότι ο Θεός συμβούλεψε τους ανθρώπους και τους άφησε ελεύθερους να αποφασίσουν πως θα κινηθούν στο θέμα της οικογένειας. Όρισε την συζυγική πίστη ως αυτονόητη με τον ορισμό της Αμαρτίας της μοιχείας και ζήτησε από τους ανθρώπους ΝΑ ΑΓΑΠΟΥΝ ΜΟΝΟ. Οι άνθρωποι θέλησαν και όρισαν την ανυπακοή τους, που σε πολλές περιπτώσεις των ετών της Παλαιάς Διαθήκης ΜΟΝΟ ήταν δαιμονική επιρροή. Θα επαναλάβω για άλλη μια φορά ότι λανθάνουν οικτρά οι Μοναχοί και Ιερείς που νομίζουν ότι μπορεί να δαιμονιστούν. Μιας μορφής μόνο δαιμονισμός είναι δυνατόν να λάβει χώρα και αυτή δεν είναι της μορφής που καθορίζεται από την είσοδο δαιμονίου με άλλο σώμα, που είναι δυνατό να μας ταρακουνάει όπως έχουμε παρατηρήσει σε ταινίες που δείχνουν τους εξορκισμούς των Καθολικών και άλλων αιρέσεων. Είναι η είσοδος ενός κακού πνεύματος(πονηρές σκέψεις) το οποίο είναι ευχές ΜΟΝΟ και ΔΕΝ ΟΡΙΖΕΤΑΙ ως παρουσία πλάσματος που κακώς ονομάστηκε δαιμόνιο. Οι ευχές αυτές για τις οποίες θα σας μιλήσω παρακάτω είναι δυνάμεις οι γνωστές ως επονομαζόμενες δυνάμεις του σκότους. Διαφορετικά για να γίνω κατανοητός είναι οι διάφορες μορφές που ΚΑΚΩΣ ονομάζονται μαγείες και δεν εξαιρούνται αυτές που χρησιμοποιούν πολλοί ταχυδακτυλουργοί που είναι σε θέση πράγματι να εξαφανίσουν και να εξαφανιστούν από την όραση των ακροατών τους ΜΟΝΟ. Δεν μπορούν να εξαϋλωθούν ή να εξαϋλώσουν, αλλά μπορούν να ίπτανται και να μεταφέρονται ή να μεταφέρουν με απειροελάχιστες ταχύτητες σε σχέση με αυτές των Αγγέλων αλλά και των ζωόμορφων πλασμάτων μερικά από τα οποία είναι τα γνωστά δαιμόνια.<br /><br />Στις περιπτώσεις που φαίνεται να εκδιώχθηκε δαιμόνιο υπάρχει κάτι παράδοξο για πολλούς. Επειδή πολλοί Ιερείς πιστεύουν σε δαιμονισμούς και επειδή συχνά η προσευχή μας δεν είναι τόσο δυνατή ώστε να πείσει τον Θεό ότι διαθέτουμε την πίστη και την αγάπη με την οποία έχει ορίσει να θαυματοποιεί, συχνά οι Άγγελοι ταρακουνούν ασθενείς και τους παρουσιάζουν ως δαιμονισμένους για να αναγκαστούν οι πιστοί και να οδηγηθούν σε κάποιο Γέροντα ο οποίος θα έχει την δυνατή προσευχή που απαιτείται. Κατά την διαδικασία του ταρακουνήματος λαμβάνει χώρα ο καθαρισμός του ατόμου από τον Μισθό της Αμαρτίας και το ταρακούνημα αυτό είναι απαραίτητο κατά την διαδικασία που αλληγορικά ονομάζεται «κοσκίνισμα της ψυχής». Με το «κοσκίνισμα» αυτό απομακρύνονται τα οξέα που λερώνουν την ψυχή τα οποία ΑΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΝ επιτραπεί από τον Θεό θα ορίσουν το κάψιμο των αισθήσεων της ψυχής το οποίο είναι ιδιαίτερα οδυνηρό και αποτελεί την γνωστή μας κόλαση.<br />Το πιο γνωστό παράδειγμα σε εμένα είναι μίας κυρίας η οποία οδήγησε την κόρη της στον τάφο του "Νυχά" δηλαδή του Αγίου Νεκταρίου και ο ίδιος ο Άγιος Νεκτάριος διαμέσω της αρπαγή του νου, έβαζε στο στόμα της μικρής και ψυχικά ασθενούς τον φόβο του ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΥ δαιμονίου." Όχι, όχι στον νυχά... μην με πάτε εκεί" έλεγε η μικρή για να αναγκαστούν να πάνε να διώξουν το δαιμόνιο που πίστευαν ότι την είχε κυριεύσει. Η πίστη στον Άγιο αλλά και κάποια Μοναχή εκεί, η οποία θα προσεύχονταν ΜΕ ΟΛΗ την δύναμη της ψυχής της, όρισαν και ο Θεός επέτρεψε να γίνουν τα σχετικά για να θεραπεύσει μία ψυχούλα που έπασχε από κάποιο ψυχικό νόσημα. Θα επαναλάβω ότι ο Θεός θέλει κάποιο ελάχιστο ύψος προσευχής το οποίο συχνά καλύπτεται από τους Αγγέλους και την Παναγία μας, της οποίας οι δεήσεις είναι πολύ ισχυρές. Μερικές φορές δεν αρκεί αυτό και υπάρχουν λίγοι Γέροντες και Μοναχές που έχουν την ψυχική αντοχή και δακρύζουν επί ώρες και μέχρι να πείσουν τον Θεό να θεραπεύσει, κατά πως μας είναι γνωστό από τον Άγιο Νεκτάριο ο οποίος ξημερώνονταν κλαίγοντας εμπρός στην εικόνα της Παναγίας μας την οποία παρακαλούσε να μεσολαβήσει.<br /><br />Οι σχετικές ευχές των εξορκισμών με ΚΟΡΥΦΑΙΑ αυτή του Μέγα Βασιλείου είναι ευχές που διώχνουν δυνάμεις του "σκότους", δηλαδή χρήση του Λόγου του Θεού για κακούς σκοπούς όπως προήλθε από την αποστασία των πλασμάτων που έδρασαν μέχρι την Σταύρωση του Κυρίου, αφού έκτοτε ζουν εξόριστοι. Διέδωσαν τις ευχές που προωθούσαν το κακό και έδωσαν δυνάμεις, παρά την σχετική απαγόρευση του Θεού στον άνθρωπο και ο Θεός το επέτρεψε γιατί έπρεπε να επιλέξουν τα άτομα που έχουν τις Δυνάμεις αυτές να μην πράττουν κακό. Είναι πολλές οι περιπτώσεις που τους μίλησε ο ίδιος ο Θεός και τους ζήτησε να μην κάνουν καμία χρήση των Δυνάμεων αυτών. Αν είχαν σκοπό να τις χρησιμοποιήσουν για κακό τους προειδοποιούσε ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ ότι ΔΕΝ ΘΑ ΣΩΘΟΥΝ. Τόσο στα χρόνια της Παλαιάς όσο και της Καινής Διαθήκης οι προειδοποιήσεις γίνονται με όνειρα ή με αρπαγή του νου από Αγγέλους ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ και αυτό λαμβάνει χώρα ΣΕ ΚΑΘΕ ΨΥΧΗ που επέλεξε δρόμο ο οποίος οδηγεί στην κακοψυχία και μακριά από την τελική Σωτηρία που την ορίζει ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΚΡΙΤΗΣ που είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός.<br />Ξεκινώ λοιπόν τις ερωταπαντήσεις:<br /><br /><br /><strong>Μα πως είναι δυνατόν να καταλαβαίνει κάποιος ότι η σαρκική επαφή των ανθρώπων είναι μόνο για αναπαραγωγή;</strong><br /><br />Αν ήταν έτσι, η γυναίκα θα ελκούσε πλήθος από άντρες για μια συνέζευξη στην οποία θα έμενε έγκυος όπως συμβαίνει στα ζώα. Οι φυσικές έλξεις δόθηκαν με ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΣΗ από τον Θεό σε ΟΛΑ τα θνητά πλάσματα δηλαδή ανθρώπους και κτήνη(ζώα). Θυμίζω ότι υπάρχουν ζωόμορφα πλάσματα των οποίων το σώμα αποτελείται από την Ύλη που ονομάζεται νέφες και είναι όμοια με την Ύλη από την οποία αποτελείται το Σώμα του θεού και των Αγγέλων.<br /><br />Εδώ κάπου, θα μου πείτε... ναι, αλλά γίνονται τα λεγόμενα όργια, όπου λαμβάνει χώρα αχαλίνωτο σεξ με πολλούς συντρόφους.<br /><br />Μα, σε αυτήν την περίπτωση, χάνεται ο Λόγος του Θεού που μιλάει για ΕΝΑ σύντροφο ΜΟΝΟ. Υπάρχει φυσικά η ελευθεροβουλία που δόθηκε και ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ την ανυπακοή αφού ο Θεός ΘΕΛΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ και στην περίπτωση των πολλών συντρόφων θα υπάρξουν εγκλήματα από όσους θελήσουν την αποκλειστικότητα κάποια στιγμή του συντρόφου που μοιράζονται.<br /><br /><span style="font-weight: bold;">Γιατί ο Θεός ζήτησε από τους ανθρώπους, να έχουν ΕΝΑ ΜΟΝΟ σύντροφο στη ζωή τους;</span><br /><br />Στα παλαιότερα χρόνια, που γίνονταν σωρεία εγκλημάτων για λόγους τιμής , φυσικά πρόκειται για φαινόμενο ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ, υπήρχαν οι περιπτώσεις που μικρά παιδιά στην ηλικία των 14 ετών παντρεύονταν και ζούσαν μια ζωή με ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΓΑΠΗ. Αυτά τα ζευγάρια είναι τα ζευγάρια που έχουν φτάσει στην τέλεια ένωση γιατί επέλεξαν να ζήσουν με πίστη και αγάπη όλη τους την ζωή με τον ένα σύντροφο. Σήμερα φυσικά όλο και λιγότερα είναι τα ζευγάρια που διατηρούν την αποκλειστικότητα του συντρόφου τους τόσο από την πλευρά της γυναίκας όσο και του άντρα.<br /><br />Τα εγκλήματα για λόγους τιμής είναι εγκλήματα που έγιναν εμποδίζοντας κατά κάποιο τρόπο την ελευθεροβουλία που έδωσε ο Θεός αφού προδιέθεταν εκτέλεση και αφαίρεση ζωής π.χ. για την παρθενία που χάθηκε από ένα κορίτσι από τον πατέρα του κοριτσιού. Το έγκλημα και κάθε έγκλημα δεν είναι επιτρεπτό, φυσικά αφού καταργεί άλλη μια Εντολή αγάπης που είναι το "ου φονεύσεις".<br /><br />Από την υπερβολή λοιπόν των εγκλημάτων για διατήρηση της αγνότητας περάσαμε σε πλήρη απελευθέρωση των ηθών και σε ανυπακοή της Συμβουλής και όχι Εντολής Θεού για διατήρησης της αγνότητας πριν το γάμο. Ας αφήνουν τα παιδιά να επιλέξουν ελεύθερα την διατήρηση ή όχι της αγνότητας και ας τα ενημερώνουν για τις συνέπειες αυτού του γεγονότος οι οποίες δεν είναι καταστροφικές αλλά αποτελούν απώλεια μεγάλης ποσότητας από τα Πνευματικά αγαθά τα οποία ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΡΗΣΙΜΑ και αποτελούν ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΘΕΟΥ.<br /><br />Σήμερα λοιπόν, πέρασε κοινή πεποίθηση στον κόσμο ότι πρέπει να δοκιμάζουν τους συντρόφους και όταν κατασταλάξουν κάποια στιγμή να φτάνουν σε γάμο. Αυτό είναι έγκλημα ΤΕΡΑΣΤΙΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ γιατί απλά χάνεται η ομορφιά της πρώτης αγκαλιάς, του πρώτου φιλιού, αλλά και της πρώτης σύζευξης μεταξύ δύο ανθρώπων. Προωθούν τηλεοπτικά και όχι μόνο τις αντιλήψεις τους και χάνεται η αγάπη και η συντροφικότητα που συνοδεύει τους πρώτους έρωτες, με αποτέλεσμα να νοιάζονται οι νέοι όλο και περισσότερο για τις σαρκικές ηδονές και να ξεχνούν την ομορφιά της ψυχικής ένωσης.<br /><br />Ποιος από εσάς δεν θυμάται την πρώτη του φορά;<br />Ποιος δεν θα ήθελε αυτή η εμπειρία να τον ακολουθεί σε όλη του την ζωή;<br /><br />Εδώ κάπου θέλω να σας δείξω πως τηρείται η αγνότητα, ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ οι σύντροφοι την ικανότητα ικανοποίησης ερωτικών διαθέσεων και πως πάει περίπατο η λογική των δοκιμών.<br />Το ζευγάρι μπορεί πολύ απλά μετά την λεκτική ένωση και τα φιλιά να έχει ερωτικά αγγίγματα από τα οποία θα γίνει γνωστή ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ η ερωτική διέγερση. Έτσι η δοκιμή δεν έχει νόημα γιατί απλά κατά την διαδικασία των ερωτικών συνευρέσεων ορίζουν οι σύντροφοι ΚΟΙΝΩΣ πως θέλουν να απολαμβάνουν τις ηδονές. Έτσι δεν υπάρχει κάτι άξιο δοκιμής εκτός από την σαρκική ένωση η οποία αν γίνει μετά την τελετή γάμου τότε έχουν ασκηθεί οι σύντροφοι στην εγκράτεια και αν έχουν νικήσει τότε μπορούν ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΝ ΠΟΤΕ μοιχείες, ακόμη και αν επαγγελματικοί λόγοι ορίσουν χωρισμούς λόγω απόστασης. Πάντα έλεγα ότι οι σχέσεις που δοκιμάζονται όταν η απόσταση χωρίζει δύο ανθρώπους ορίζουν ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΓΑΠΗΣ αν φροντίσουν οι σύντροφοι και διατηρούν την σκέψη και την αγάπη με τον απόντα σύντροφο με τον οποίο συνεχίζουν επί καθημερινής βάσης τηλεφωνική επικοινωνία.<br /><br />Εδώ κάπου θέλω να τονίσω ότι και η μικρή σχετικά αμαρτία του αυνανισμού ΔΕΝ ΟΡΙΖΕΤΑΙ αν ο αυνανισμός οριστεί διαμέσω των χεριών του ή της συντρόφου, και έτσι οι μικρές αυτές ηδονές μπορούν να ορίσουν την εγκράτεια των συντρόφων που προανέφερα η οποία θα ορίσει ΔΥΝΑΜΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ στην περίπτωση ερωτικής έλξης από τρίτο άτομο το οποίο ενδεχόμενα θα προσπαθήσει να χωρίσει το ζευγάρι.<br /><br />Έτσι μένει για όσους αναζητούν την αγάπη ως αξία ζωής, να αγωνίζονται με νύχια και με δόντια για να δημιουργήσουν συνθήκες τέλειας ένωσης, που στην σημερινή δομή των κοινωνιών είναι τρομερά δύσκολο με τον απειροελάχιστο ελεύθερο χρόνο τόσο του εργαζόμενου άντρα όσο και της εργαζόμενης γυναίκας- μητέρας, με όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι σύγχρονες ηρωίδες της οικογένειας αφού αναγκάζονται να εργάζονται ακόμη και 18 ώρες το 24ωρο για να στηρίξουν την οικογένεια.<br /><br />Φυσικά οι συνθήκες τέλειας ένωσης για να δημιουργηθούν πρέπει να έχουν κατανοήσει οι σύντροφοι πολύ σωστά την έννοια της αγάπης και να έχουν μεγάλους Πνευματικούς αγώνες ανόδου στην Κλίμακα της αγάπης που διδάσκεται στην Ορθοδοξία.<br /><br /><br /><strong>Γιατί λοιπόν θεωρούνται αμαρτωλές οι ηδονές;</strong><br /><br />Πριν συνεχίσω την ανάλυση, θα ήθελα να σας θυμίσω ότι το μήλο ήταν ο καρπός την γνώσης και η σχετική ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ που το αναφέρει ως αλληγορικό των ηδονών, είναι ΕΚΤΟΣ ΤΟΠΟΥ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΥ.<br /><br />Τεκμηριώνω θυμίζοντας ότι το αυξάνεστε και πληθύνεστε ειπώθηκε από τον Θεό και Πατέρα μας με την Δημιουργία της Εύας. Τότε είχε οριστεί ήδη η σαρκική επαφή και είναι άτοπος κάθε ισχυρισμός περί της αμαρτωλότητας των ηδονών. Ταυτόχρονα είχε οριστεί το μήλο ως απαγορευτικό και είναι ΑΝΟΗΣΙΑ να πιστεύει κάποιος ότι μπορεί να επέτρεψε (ΔΙΝΟΝΤΑΣ ουσιαστικά) την ηδονή και ταυτόχρονα να την όριζε ως απαγορευμένη. Αυτό ΜΟΝΟ ένας αρρωστημένος νους θα μπορούσε να το ορίσει.<br /><br />Οι ηδονές δόθηκαν από τον Παντοδύναμο τόσο στον ΕΜΨΥΧΟ άνθρωπο όσο και στα ΕΜΒΙΑ, όχι άψυχα, αν και δεν φέρουν ψυχή, ζώα. Τα ζώα φέρουν καρδιά διαμέσω της οποίας αισθάνονται την αγάπη και το μίσος. Η καρδιά διαθέτει ένα εσώτερο κέντρο όπως και η καρδιά του ανθρώπου. Αυτό το εσώτερο κέντρο αποτελεί ένα είδος υποτυπώδους και ΑΤΕΛΟΥΣ ψυχής η οποία ΔΕΝ ΦΕΡΕΙ ΑΘΑΝΑΣΙΑ και έτσι τα ζώα ορίζονται ΜΗ ΦΕΡΟΝΤΑ ΨΥΧΗ αλλά ΟΧΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ άψυχα.<br /><br />Αν ήταν αμαρτωλή η ηδονή τότε ο Θεός δε θα ήταν ΠΑΝΔΙΚΑΙΟΣ και ΠΑΝΣΟΦΟΣ αλλά θα ήταν ένα πλάσμα που περιπαίζει τις ψυχές και ΔΕΝ ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΓΑΠΗ. Αλλά είναι τόσο μεγάλη η αγάπη του Θεού για ΚΑΘΕ ΠΛΑΣΜΑ, που φρόντισε και έδωσε τις χαρές της ζωής για να ζουν με ευχαρίστηση και όχι με πόνο. Ο πόνος προήλθε ως τιμωρία για τον άνθρωπο, ενώ στα ζώα (κτήνη) δόθηκε ως ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΜΕΣΟ για τα υπόλοιπα πλάσματα. Τα ζώα δεν φέρουν ψυχή και συνεπώς αθανασία και έτσι ορίστηκε η κατάσταση του Αιωνίου Ύπνου για τα έμψυχα και ΑΘΑΝΑΤΑ όντα, τα οποία είδαν ότι η ΑΓΑΠΗ που είναι ο Θεός, μπορεί να γίνει ΣΚΛΗΡΟΣ ΤΙΜΩΡΟΣ. Αυτό βέβαια αφορά τις ΑΝΥΠΑΚΟΕΣ ΑΓΑΠΗΣ που εμφανίστηκαν και εμφανίζονται ακόμη και σήμερα στα αθάνατα πλάσματα που δεν έχουν παρουσιάσει Μετάνοια. Ήδη έχω κάνει αναφορές σε παλαιότερες δημοσιεύσεις και τα σχετικά τα έχω αναφέρει περιληπτικά όταν παρουσίασα το Θεϊκό Σχέδιο.<br /><br />Οι ηδονές δόθηκαν για ευχαρίστηση λοιπόν και ο Θεός ζήτησε να έχουμε ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ για να αποδίδουμε αγάπη στον ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΒΑΘΜΟ και ταυτόχρονα να αποφεύγονται τα ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ που επισύρονται από τις απιστίες, τις ζηλοφθονίες και τα άλλα σκουλήκια που κατατρώνε την αγάπη.<br /><br />Η Αμαρτωλότητα των ηδονών περιορίζεται στα Αμαρτήματα που άπτονται των μοιχειών καθώς και στους παρά φύσιν έρωτες. Οι παραφύσιν έρωτες θα είναι θέμα άλλης ερώτησης, η οποία θα περιλαμβάνει και τις ζωικές συμπεριφορές κατά την σεξουαλική επαφή.<br /><br /><br /><strong>Τι γίνεται τελικά με τους παρά φύσιν έρωτες; Ποιοι είναι αυτοί και τι συνέπειες επιφέρουν όταν παρασυρόμαστε σε αυτούς; Γιατί ορίζονται ως Αμαρτίες από τον Θεό;<br /></strong> <br />Παρά φύσιν έρωτες ονομάστηκαν από την αρχαιότητα ακόμη ΟΛΕΣ οι ηδονές της σαρκός που δεν συντελούνται με την φυσιολογική σύζευξη ανδρός και γυναικός. Εδώ παρουσιάζεται το φαινόμενο να ορίζουν μερικοί Ιερείς ακόμη και την ορθή στάση σεξουαλικής επαφής και αυτό άπτεται τα όρια της τρέλας, αφού ο Θεός ΠΟΤΕ δεν μίλησε για την στάση με την οποία θα απολαύσουν οι σύντροφοι την αγάπη τους. Ορθές λοιπόν είναι ΟΛΕΣ οι στάσεις αρκεί να αποτελούν φυσιολογική σύζευξη ανδρός και γυναικός. Στην περίπτωση του πρωκτικού έρωτος, είτε γίνεται μεταξύ ανδρών, είτε μεταξύ ανδρός και γυναικός η Αμαρτωλότητα που ορίστηκε από τον Θεό είναι Η ΙΔΙΑ και επιφέρει τον σχετικό Μισθό της Αμαρτίας που έχει οριστεί από τον Λόγο του θεού, για την περίπτωση αυτή. Η χρήση ομοιωμάτων από άνδρα ή γυναίκα ορίζεται και αυτή ως Αμαρτωλή κατάσταση γιατί πρόκειται για ψευδαίσθηση έρωτος με ψυχολογικές συνέπειες. Αποτελεί μια ψευδαίσθηση ικανοποίησης η οποία μερικές φορές είναι εμπόδιο στην ανεύρεση του ΕΝΟΣ συντρόφου της θνητής ζωής με προοπτικές να γίνει ΑΙΩΝΙΑ ΑΓΑΠΗ. Ο παραφύσιν αυτής της μορφής έρωτας επιφέρει μικρότερο Μισθό ποσοτικά, αλλά υπάρχει διαφορά ποιοτική αφού εισέρχονται στην ψυχή των ανθρώπων που Αμαρτάνουν καταυτόν τον τρόπο διαφορετικά και πιο δυνατά οξέα που ΑΝ ΑΦΕΘΟΥΝ στην περίπτωση που διαταχθεί ο Φύλακας Άγγελος να εγκαταλείψει μια ψυχή, τότε συνολικά θα κατακάψουν τις αισθήσεις της ψυχής, σε μια κατάσταση που έχω πει παλαιότερα ότι αποτελεί την μορφή της κόλασης που αποτελεί ΤΙΜΩΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΝ ΔΕΝ ΑΓΑΠΟΥΝ μέχρι την Δευτέρα Παρουσία.<br /><br />Ανάλογα λοιπόν ο Θεός ορίζει για κάθε περίπτωση την ποσότητα και την ποιότητα του Μισθού της Αμαρτίας, που για να απαλλαχθούμε από αυτόν έχει οριστεί το τρίπτυχο ΑΛΗΘΙΝΗ Μετάνοια-Εξομολόγηση- Θεία Μετάληψη. Η Μετάνοια ανάλογα με την ευχαρίστηση(θέληση) με την οποία αποδεχόμαστε την αμαρτωλή κατάσταση που επιλέγουμε και την ποσότητα των Αμαρτημάτων που έχουμε διαπράξει, πρέπει να είναι μεγαλύτερη για να "συγχωρεθούν" κατά την Εξομολόγηση οι Αμαρτίες μας. Φυσικά η αληθινή Μετάνοια ορίζει ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ της πρότερης κατάστασης και την πορεία ενός συνετού βίου χωρίς τις Αμαρτωλές καταστάσεις αυτές.<br /><br />Οι πιο απλές περιπτώσεις που επιφέρουν ελάχιστο Μισθό είναι οι περιπτώσεις των αυνανισμών. Σε αυτές όταν ο αυνανισμός γίνεται από σύντροφο του άλλου φύλου για εμάς ΔΕΝ ΑΠΟΦΕΡΕΙ ΑΜΑΡΤΙΑ και δεν χάνεται Μισθός αγνότητας όπως έχω προαναφέρει ήδη. Οι Μισθοί αγνότητας και οι καταστάσεις που ορίζουν την μείωση αυτών θα περιγραφούν σε άλλη ερωταπάντηση. Όταν το άτομο αυτοϊκανοποιείται χειρονακτικά τότε είναι μια μικρής σημασίας Αμαρτωλή κατάσταση η οποία ορίστηκε για δύο λόγους. Πρώτον γιατί μπορεί να αποτελεί εμπόδιο ανεύρεσης συντρόφου αφού το άτομο επιλέγει την αυτοϊκανοποίηση και την ψευδαίσθηση ικανοποίησης και δεύτερον γιατί υπάρχουν συνέπειες ψυχολογικού παράγοντα όπως προείπα και για τις άλλες περιπτώσεις.<br /><br />Φυσικά οι ισχυρισμοί ορισμένων ότι αν δεν αυνανιστούν ή αν δεν έχουν σαρκική επαφή θα υπάρξουν οργανικά προβλήματα είναι ΕΚΤΟΣ ΤΟΠΟΥ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΥ. Υπάρχουν βέβαια επιπτώσεις ψυχολογικού παράγοντα οι οποίες είναι ΑΝΥΠΑΡΚΤΕΣ αν υπάρχει ορισμός μιας δυνατής θέλησης ΓΙΑ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΗΔΟΝΕΣ. Όταν κάποιος είναι εγκρατής και έρθει η ώρα της σαρκικής επαφής απολαμβάνει πολύ μεγαλύτερη ηδονή και αυτό ΟΛΟΙ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ, αφού σας έχει συμβεί να έχετε αποχή για κάποιο διάστημα. Γιατί λοιπόν να μην είστε εγκρατείς μέχρι να οριστούν εκείνες οι καταστάσεις που θα σας αποφέρουν ηδονές; Δεν θέλετε μεγαλύτερη ηδονή; Γιατί να καταφύγετε σε ψευδαισθήσεις; Και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΑΨΤΕ να κατηγορείτε τους Ιερείς που θέλουν το καλό σας. Νοιαστείτε και εσείς λίγο για ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΚΑΛΟ.<br /><br />Για να βοηθήσω λίγο την κατανόηση της Αμαρτίας σας ενημερώνω ότι ως Αμαρτία καλείται ΚΑΘΕ ΣΦΑΛΜΑ που δημιουργεί κακό, τόσο στον συνάνθρωπο όσο και στον ίδιο μας τον εαυτό. Ενώ λοιπόν στην Ορθοδοξία δεν διδάσκεται η αγάπη του εαυτού, ο Θεός ΟΡΙΖΕΙ ότι ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΛΑΠΤΕΤΑΙ ΑΥΤΟΣ. Θεωρείται λοιπόν ΑΥΤΟΝΟΗΤΗ η αγάπη του εαυτού και διδάσκεται η ΥΠΕΡΒΟΛΗ ΑΓΑΠΗΣ που είναι η αυτοθυσία. Ανάλογα διδάσκεται η συγχώρεση του εχθρού που είναι άλλη μια μορφή ΥΠΕΡΒΟΛΗΣ ΑΓΑΠΗΣ. Το χέρι του καταπιεσμένου δούλου που δεν θα σηκωθεί να χτυπήσει τον αφέντη είναι άλλη μια μορφή ΥΠΕΡΒΟΛΗΣ ΑΓΑΠΗΣ αφού ορίζει την ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΜΗ ΒΛΑΒΗΣ σε συνάνθρωπο και ουσιαστικά είναι μια μορφή αυτοθυσίας που διδάχθηκε από τον ίδιο μας τον Κύριο.<br /><br /><br /><strong>Τι γίνεται με την ζωοφιλία;<br /></strong><br />Η ζωοφιλία είναι επίσης σοβαρή κατάσταση παρά φύσιν έρωτος που επιφέρει ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ Μισθό.<br /><br />Οι συμπεριφορές των ζώων παραδειγματίζουν ανθρώπους που αδράχνουν την ευκαιρία ορίζοντας τον άνθρωπο ως ζώο και ικανό να φτάνει ομοίως στις ηδονές. Ο άνθρωπος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΖΩΟ, αφού τα ζώα ΔΕΝ ΦΕΡΟΥΝ ΨΥΧΗ και δεν είναι ικανά να συνθέτουν λογισμούς. Γιατί λοιπόν θεωρούν ορισμένοι πιο έξυπνα τα ζώα; Γιατί μιμούνται τις συμπεριφορές αυτών.<br /><br />Φυσικά η επιλογή του τρόπου με τον οποίο φτάνει ο καθένας στις ηδονές είναι προσωπική του επιλογή και απόφαση και ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ οι επιλογές σας. Απλά σας ενημέρωσα περιληπτικά για τις σχετικές απαγορεύσεις ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΘΕΟ και από τα ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΑΚΟΜΗ ΧΡΟΝΙΑ.<br /><br />Οι ηδονές μεταξύ συντρόφων είναι αποδεκτές με την συχνότητα που οι ίδιοι επιθυμούν σύμφωνα με τις εξηγήσεις του Αποστόλου Παύλου στην Προς Κορινθίους Επιστολή, αρκεί βέβαια να γίνονται με την θέληση και συγκατάθεση και των δύο συντρόφων. Δεν αποτελούν αυτές κατάσταση μόνο αναπαραγωγής όπως λένε μερικοί Ιερείς. Αποτελούν ευχαρίστηση ΑΓΑΠΗΣ που αποφέρει ΑΚΟΜΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΑΓΑΠΕΣ αφού μέσω των ηδονών ορισμένες φορές προκύπτουν οι γονική αγάπη και άλλες ψυχικές ικανοποιήσεις στις οποίες γινόμαστε αποδέκτες διαμέσω της αναπαραγωγής. Η αναπαραγωγή λοιπόν είναι το αποτέλεσμα και ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΥΤΟΣΚΟΠΟΣ όπως συμβαίνει στα ζώα τα οποία νιώθουν την ανάγκη εξεύρεσης συντρόφου την εποχή που είναι κατάλληλες οι καιρικές συνθήκες για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους.<br /><br /><br /><strong>Τι γίνεται με την πορνογραφία; Ποιες οι επιπτώσεις αυτής;<br /></strong><br />Αρχίζω με την περίπτωση του στοματικού έρωτα η οποία είναι Αμαρτία βεβαίως μικρής σημασίας και επιφέρει Μισθό όμοιο με του αυνανισμού προσαυξημένο βεβαίως αναλόγως με την συγκατάβαση του συντρόφου. Αν υπάρχει συγκατάβαση διπλασιάζετε ο Μισθός της Αμαρτίας και αν δεν υπάρχει συγκατάβαση μειώνεται στο απειροελάχιστο κατά περίπτωση.<br /><br />Στην περίπτωση της δια βίας οποιασδήποτε μορφής παρά φύσιν έρωτος η αναγκαστική μας συμμετοχή λαμβάνει το ένα εκατομμυριοστό της Αμαρτίας που έχει οριστεί και υπάρχει μισθός αγάπης που δίνεται για να αποκαταστήσει την ΑΔΙΚΙΑ στην οποία υφίσταται το άτομο επειδή ΔΕΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕ ως όφειλε ο Θεός.<br /><br />Η προστασία μας παρέχεται ΜΟΝΟ με μεγάλες προσευχές και ΔΕΝ ΔΙΝΕΤΑΙ για να μην εμποδίσει την ελευθεροβουλία, αφού ΘΕΛΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΤΗΝ ΟΙΚΕΙΟΘΕΛΗ ΑΠΟΔΩΣΗ ΑΓΑΠΗΣ και την οικειοθελή απέχθεια προς την αδικία. Σπάνια προστατεύονται αγνές ψυχούλες από βιασμούς και ταυτόχρονα οδηγούνται σε μετάνοια κάποιοι βιαστές κυρίως αλλά και άτομα παραφύσιν επιλογών. Ενδέχεται να δουν όραμα το οποίο θα εμποδίσει την πράξη τους και αυτό το όραμα θα ορίσει την ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ της αμαρτωλούς δράσης αφού ο Θεός έχει άλλα σχέδια για αυτούς τους οποίους θέλει να τους έχει κοντά του, ακόμη και αν έχουν βλάψει μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει υποτυπώδης μετάνοια η οποία ωριμάζει μετά το όραμα που θα επιτραπεί να δοθεί από Αγγέλους ή από τον ίδιο τον Κύριο και την Παναγιά μας αν πρόκειται για θέληση Αυτών να αποδώσουν οι Ίδιοι την αγάπη τους.<br /><br />Κατά την ώρα της Κρίσης ο Κύριος θα είναι πολύ αυστηρός σε όσους έβλαψαν τους συνανθρώπους τους οποίους είναι καλό εμείς ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΚΡΙΝΟΥΜΕ αλλά να προσευχόμαστε για την Μετάνοιά τους η οποία θα σταματήσει την εγκληματικότητα στην οποία βρίσκονται.<br /><br />Οι περίπτωση των οργίων είναι άλλη μια περίπτωση στην οποία αρέσκονται οι σύγχρονοι νέοι, επηρεαζόμενοι από την πορνογραφία που αποφέρει ουσιαστικά και διδασκαλία. Αυτό είναι το απειροελάχιστο καλό, αλλά η βία και η σκληρότητα που παρουσιάζονται δεν έχουν σχέση με την αγάπη και έχουν αποτέλεσμα την μικρή απόλαυση ορισμένες φορές του έρωτα από ευαίσθητες ψυχούλες που υποκύπτουν στις ορέξεις των συντρόφων τους.<br /><br />Στοιχεία όπως η τρυφερότητα, το αληθινό φιλί αγάπης, χάθηκαν στην ολοένα αυξανόμενη παρουσίαση του χυδαίου γυμνού και κατάντησαν να χαθεί η ομορφιά του γυμνού που δημιουργούσε εκστασιάσεις στα πρώτα χρόνια της πορνογραφίας.<br />Ας επιστρέψω στην περίπτωση των οργίων. Η συμμετοχή σε ομαδικό σεξ με τους αληθινούς συντρόφους δεν επιφέρει καμιά Αμαρτία. Η αλλαγή συντρόφων και οι παραφύσιν επιλογές βεβαιότατα ΝΑΙ.<br /><br />Στο σημείο αυτό ήθελα να αναλύσω την περίπτωση της αλλαγής των συντρόφων και να αναδείξω την απιστία και την μοιχεία που λαμβάνει χώρα με αποτέλεσμα να χάνονται οι συνθήκες που θα ορίσουν μια τέλεια ένωση.<br /><br />Σε περίπτωση που έχει δοθεί υπόσχεση δεσμού με κάποιον σύντροφο η απιστία επιφέρει το 100% του Μισθού που ορίζεται για την Αμαρτία της Μοιχείας προσαυξημένο κατά το 100% αν το ταίρι μας το γνωρίζει για αυτό. Υπάρχουν και άλλες προσαυξήσεις αν συντελούνται και άλλα Αμαρτήματα και είναι δύσκολο να καθοριστεί ακριβώς η ποσότητα προσαύξησης. Ο ΘΕΟΣ ΠΑΝΤΑ ΞΕΡΕΙ. Αν ο ένας δεν γνωρίζει την ύπαρξη του γεγονότος της μοιχείας η άγνοια ορίζει τα ελαφρυντικά και ο Μισθός της αμαρτίας μειώνεται για το άτομο αυτό στο 1 εκατομμυριοστό του μισθού της αμαρτίας της μοιχείας και αυτό για κάθε φορά που λαμβάνει πράξη η σαρκική επαφή.<br /><br />Στην περίπτωση των οργίων ακόμη και αν δεν υπάρχει περίπτωση υπόσχεσης δεσμού η αλλαγή συντρόφου ορίζεται ως μοιχεία και επιφέρει αναλόγως Μισθούς. Δεν θα σχολιάσω περισσότερα γιατί στην περίπτωση των ταινιών υπάρχει και η πορνεία αλλά και κάποιος απειροελάχιστος Μισθός αγάπης προς τους συντελεστές των ταινιών για το διδακτικό μέρος που παρέχουν αλλά και για τις ηδονές στις οποίες θα οδηγήσουν κάποιους που έχουν προβλήματα σεξουαλικής διέγερσης και όχι μόνο.<br /><br />Εδώ θέλω να τονίσω ότι ως μοιχεία ορίζετε κάθε απιστία αν υπάρχει δεσμός δηλαδή ο Θεός δεν δίνει σημασία στο γεγονός τέλεσης του μυστηρίου για λόγους δικαιοσύνης που αφορούν την μη ύπαρξης της τελετής στα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης. Δεν εφαρμόζει διαφορετικά κριτήρια αλλά έχει ορίσει ΠΑΝΔΙΚΑΙΑ για κάθε περίπτωση όσα ισχύουν τόσο για όσους έχουν τελέσει το μυστήριο όσο και για τους λαούς που εφαρμόζουν άλλου είδους γάμους.<br /><br />Καλό θα είναι λοιπόν οι νέοι να καθορίζουν ΜΕ ΑΛΗΘΕΙΑ τις σχέσεις τους και να ζητούν την σαρκική επαφή ορίζοντας ότι δεν θα υπάρχει δεσμός. Η ντομπροσύνη και η αλήθεια των προθέσεων δεν επιφέρουν Αμαρτίες αλλά αν υπάρχουν ψεύτικες υποσχέσεις τότε υπάρχουν και μάλιστα μεγάλες όπως έχω περιγράψει. Αν έχει χαθεί η αγνότητα δηλαδή η παρθενία μετά με την αντιμετώπιση που προανέφερα με την αλήθεια των προθέσεων δεν χάνονται ούτε Μισθοί αγάπης αφού ουσιαστικά έχει χαθεί ένα ποσοστό του Μισθού της αγνότητας. Θα περιγράψω τα σχετικά και θα καταλάβετε πόση σημασία δίνει ο Θεός στην συζυγική πίστη η οποία επίσης ΣΩΖΕΙ. Η πίστη σε κάθε περίπτωση σώζει..<br /><br /><br /><strong>Ποιοι είναι λοιπόν οι Μισθοί αγάπης του Θεού και τι γίνεται με τον Μισθό της αγνότητας που αναφέρθηκε;<br /></strong><br />Όπως έχω ήδη πει οι Μισθοί αγάπης του Θεού είναι τα Πνευματικά αγαθά που υποσχέθηκε. Θα αναφερθώ και εκτός σαρκικών ηδονών γιατί απλά όλοι οι Μισθοί αναφέρονται ως ποσοστό του μισθού της αγνότητας και όπως έχουν οριστεί από τον ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΘΕΟ και τυχόν αμφισβήτηση αυτών είναι αμφισβήτηση του ίδιου του Λόγου του Θεού. Έτσι σας προτρέπω να αναζητήσετε Γέροντες στις Σκήτες του όρους όπου θα μπορείτε να ρωτήσετε και ΑΝ ΕΙΣΤΕ ΤΥΧΕΡΟΙ θα βρείτε κάποιον Πεφωτισμένο, ο οποίος θα σας ενημερώσει με περισσότερες λεπτομέρειες. Οι Μοναχοί δεν συνηθίζουν να διδάσκουν τα σχετικά από φόβο μήπως παρουσιαστούν φαινόμενα ιδιοτέλειας και οδηγήσουν ψυχές σε Πτώσεις. Σε κάθε περίπτωση η διδασκαλία της Κλίμακας ορίζει τον Πνευματικό αγώνα προς ανιδιοτέλεια και αν το άτομο δεν ασκηθεί ικανοποιητικά, θα φταίει αυτό και όχι η διδασκαλία των σχετικών.<br /><br />Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΙΠΟΤΑ και ΠΟΛΥ ΚΑΚΩΣ αποκρύπτονται πληροφορίες από τους πιστούς. Το γεγονός αυτό έχει ορίσει μία ΑΔΙΚΗ κατηγορία από τους αυθάδεις κατήγορους μυστικοπάθειας των Ιερέων που οι περισσότεροι απλά μένουν γαντζωμένοι στην άγνοια τους φοβούμενοι αιρετική διδασκαλία. Καλώς φοβούνται αλλά ΠΟΛΥ ΚΑΚΩΣ δεν αναζητούν Γέροντες ΠΕΦΩΤΙΣΜΕΝΟΥΣ για να διασταυρώσουν πληροφορίες. Οι διδασκαλίες περί μισθών ήταν αυτές που όρισαν το κάψιμο συγγραμμάτων του Αγίου Νεκταρίου, ο οποίος κυνηγήθηκε και αρχικά είχε αποκαλεστεί και αυτός αιρετικός. Η φιλία του επίσης με Καθολικούς Ιερείς και πιστούς όρισε μια άλλη μορφή κυνηγητού.<br /><br />Είναι απαράδεκτο το φαινόμενο να κριτικάρουν Ιερείς ανωτέρους τους, αφού έχουν ξεχάσει το στάδιο της ακηδίας και δεν επιδεικνύουν την απαραίτητη ταπεινότητα στους ανωτέρους και ειδικά στον Οικουμενικό Πατριάρχη τον οποίο ΚΑΚΩΣ βάλλουν για την ένωση. Κάποια στιγμή πρέπει να επιστρέψουν στον Πνευματικό τους και να σταματήσουν να διδάσκουν την άγνοιά τους.<br /><br />Όλοι οι Μισθοί αυτής της μορφής αναφέρονται ως ποσοστό του Μισθού της αγνότητας. Για να κατανοήσετε πόσο σημαντικές, αλλά μικρής απόδοσης Μισθού αιωνίου ζωής είναι οι χρηματικές προσφορές θα σας ορίσω μια ισοτιμία που ισχύει (στο περίπου) με την σημερινή αξία του χρήματος. Το 1% του Μισθού αγνότητας για να δοθεί από τον Θεό πρέπει να δοθούν δώρα στους συνανθρώπους αξίας 300.000 EURO με σημερινές ισοτιμίες. Αν τα χρήματα δοθούν στην εκκλησία η οποία θα τα διαχειρίσει για το κοινό καλό τότε διπλασιάζεται ο Μισθός αγάπης.<br /><br />Φυσικά υπάρχουν ιδιάζουσες περιπτώσεις αφού η προσφορά ενός πιάτου φαγητού σε ετοιμοθάνατο από την πείνα, θα του αποδοθεί ως Μισθός σωτηρίας ζωής που φτάνει στο 20% του Μισθού αγνότητας. Ο θεός ΠΑΝΤΑ ΞΕΡΕΙ αν σώθηκε μια ζωή και ΘΑ ΑΠΟΔΩΣΕΙ αναλόγως σε κάθε περίπτωση. Αν δοθεί χρήμα σε άτομο που ζητιανεύει επαγγελματικά θεωρείται κλοπή και διπλασιάζεται ο Μισθός προς ανταπόδοση της αδικίας. Ανάλογα συμβαίνει και στις χρηματικές κλοπές και τα άτομα που κλέβουν χρεώνονται τον Μισθό της Αμαρτίας της κλοπής αναλόγως. Αν υπάρχει παιδί που το οδηγούν σε επαιτεία τότε διπλασιάζεται ο Μισθός της Αμαρτίας για τον οδηγό και το παιδί που επαιτεί θα λάβει το 1 εκατομμυριοστό της Αμαρτίας και Μισθό αγάπης για όσα χρήματα αποδώσει στον ηθικό αυτουργό της επαιτείας.<br /><br />Υπάρχουν επαγγέλματα τα οποία λόγω της κοινωνικής προσφοράς τους ορίζουν τον ΜΕΓΙΣΤΟ ΜΙΣΘΟ ο οποίος φτάνει στο 3.000% του Μισθού της αγνότητας. Δηλαδή μιλούμε για 300 Μισθούς αγνότητας. Επαγγέλματα αυτής της μορφής είναι οι γιατροί ΟΧΙ ΟΛΟΙ οι οποίοι διαμέσω της προσφοράς φτάνουν συχνά στον μέγιστο Μισθό.<br /><br />Ο Μισθός της αγνότητας ορίζεται ως ο Μισθός που θα αποδοθεί αν διατηρηθεί η αγνότητα μέχρι την τέλεση του μυστηρίου του γάμου. Για τους λαούς που ορίζουν τον πολιτικό γάμο ισχύουν τα ίδια και ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ αν δεν τελεστεί ΠΟΤΕ μυστήριο και το ζευγάρι που θα φτάσει σε σαρκική επαφή ΔΕΝ ΑΠΙΣΤΗΣΕΙ και ζήσει με προϋποθέσεις γάμου, ορίζεται το 100% του Μισθού της αγνότητας.<br /><br />Σε περίπτωση που κάποιος δεν διατήρησε την αγνότητα, διαμέσω της συζυγικής πίστης θα λάβει το 70% του Μισθού. Αν υπάρχει απιστία πριν το μυστήριο, τότε ο απιστών θα λάβει το 50% διαμέσω της συζυγικής πίστης και αν απιστήσει μετά τον γάμο τότε για κάθε έτος πίστης μέχρι τα 80 του χρόνια θα λάβει το 1%.<br /><br />Παρατηρούμε λοιπόν ότι ο Θεός θα ανταμείψει όσους αρκέστηκαν στην ένωση με τον σύντροφο και διατήρησαν την συζυγική πίστη.<br /><br />Κάθε απιστία αν έχει δοθεί υπόσχεση γάμου επιφέρει την ανάλογη μείωση των Μισθών εφόσον υπάρχει προγαμιαία σαρκική επαφή. Αν δεν υπάρχει αυτή, τότε ορίζονται διάφορα κατά περίπτωση που μπορεί να αφαιρέσουν μόνο το 1% και μέχρι το 30% του Μισθού κατά πως έχει περιγραφεί. Στα μάτια του Θεού αποτελεί γάμος η υπόσχεση γάμου, φυσικά κι ο αρραβώνας (=υπόσχεση γάμου) αν υπάρχει προγαμιαία σαρκική επαφή. Αν δεν υπάρχει αυτή τότε γάμος ορίζεται το μυστήριο αλλά και η σαρκική επαφή που θα ακολουθήσει. Αν δεν υπάρξει αυτή τότε ο γάμος είναι άκυρος ΕΚΤΟΣ αν υπάρχουν οργανικά προβλήματα που θα αποφέρουν αδυναμίες εκπλήρωσης συζυγικών υποχρεώσεων. Σε αυτήν την περίπτωση αν το ζευγάρι ζήσει με αγάπη τότε θα λάβει ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ για την αγάπη που διατήρησαν τα άτομα ΧΩΡΙΣ ΗΔΟΝΕΣ. Φυσικά αν υπάρχει σαρκική επαφή με άλλο άτομο τότε χάνονται ΟΛΟΙ οι σχετικοί Μισθοί ΕΚΤΟΣ του Μισθού της ατεκνίας που είναι ξέχωρος. Ο τεράστιος αυτός Μισθός ισοδυναμεί με το 500% ΤΟΥ Μισθού της αγνότητας.<br /><br />Γνωρίζω μια περίπτωση στην Γερμανία όπου θεραπεύτηκε η ανάπηρη σύζυγος και ο σεξουαλικά ανάπηρος σύζυγος την ίδια μέρα και ώρα από τον Κύριο Ιησού Χριστό. Άκουσαν και οι δύο ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ "μπορείς να τεκνοποιήσεις" ο σύζυγος και "μπορείς να περπατήσεις" η σύζυγος, γεγονός που έφερε τους δύο συντρόφους να μαλώνουν σχετικά με το τι έχει ειπωθεί από το πρόσωπο που κρύφτηκε πίσω από το εκτυφλωτικό Φως που είδαν. Στην περίπτωση αυτή ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΘΑΥΜΑΤΟΣ οι Μισθοί ορίζονται ΧΩΡΙΣ ΜΕΙΩΣΕΙΣ. Αν η προσευχή του ενός έχει ορίσει την θεραπεία του άλλου τότε λαμβάνονται οι Μισθοί της θεραπείας ΕΠΙΠΛΕΟΝ και οι διπλοί Μισθοί των συζύγων ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ακόμη και αν έρθουν τέκνα. Δηλαδή ο Μισθός της ατεκνίας δεν θα χαθεί μετά το θαύμα. Αν υπάρχει Ιατρική θεραπεία τότε ΝΑΙ δεν δικαιούνται τα άτομα ορισμένους από τους Μισθούς και οι γιατροί λαμβάνουν αναλόγως με το αίτιο που θεράπευσαν.<br /><br />Μπορεί κανείς να διανοηθεί το μέγεθος της αγάπης του θεού;<br /><br />Αν το ζευγάρι ζήσει με αγάπη και χωρίς επαφή όπως παραδειγματικά ανέφερα τότε θα λάβει ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΔΙΠΛΟΥΣ που αφορούν την συζυγική πίστη βέβαια ΑΚΟΜΗ και της ατεκνίας.<br /><br />Σε περίπτωση διαζυγίου αν υπάρχει η αγνότητα προ του γάμου για να λάβει τον πλήρη Μισθό το άτομο πρέπει να μείνει χωρίς σαρκική επαφή και μετά, και αν υπάρξει δεύτερος σύζυγος πρέπει να μην φτάσουν τα άτομα σε σαρκική επαφή μέχρι την υπόσχεση γάμου. Αν οι σύντροφοι δώσουν την σχετική υπόσχεση πονηρά σκεπτόμενοι και με ιδιοτέλεια για να λάβουν τον Μισθό, τότε θα χάσουν θέση στην αιώνια ζωή και θα εκπέσουν μία ή περισσότερες θέσεις κατώτερα. Αν χωρίσουν πριν την τέλεση του μυστηρίου έχουν χάσει το 30 % και διεκδικούν πλέον το 70 % διαμέσω της συζυγικής πίστης. Η απώλεια αυτή του Μισθού αγάπης είναι η τιμωρία στην περίπτωση αθετήσεως υποσχέσεως γάμου με πρότερη σαρκική επαφή η οποία ορίστηκε με υπόσχεση γάμου. Αν ξεγελάστηκε η γυναίκα τότε με την συζυγική πίστη ΜΟΝΟ ορίζει ο Θεός τον Μισθό αγνότητας ΟΛΟΚΛΗΡΟ για την ανταπόδοση της αδικίας στην παραπλανημένη διά της υποσχέσεως αιωνίου αγάπης γυναίκα.<br /><br />Οι περιπτώσεις των Μισθών αγάπης είναι ελάχιστες στο σύνολο και ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ να αναφερθούν όλες αλλά ο Θεός ΠΑΝΤΑ ΞΕΡΕΙ τι πρέπει να λάβει ο καθένας.<br /><br />Έχει οριστεί μια διαβάθμιση στην οποία κατατάσσονται ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΡΙΤΗ όσοι αξίζουν σωτηρία η οποία αποτελεί την Ιεραρχία της αιωνίου ζωής. Η διαβάθμιση αυτή ορίζεται από τις πτώσεις που επέρχεται το άτομο όχι λόγω αμαρτωλότητας αλλά λόγω της κακοψυχίας και του μίσους που καλλιεργεί και τρέφει στην ψυχή του. Η απουσία Μετανοίας για τα μεγάλα αμαρτήματα ορίζει επίσης κατάσταση πτώσης. Η προαναφερόμενη διαβάθμιση έχει 7 βαθμίδες εκ των οποίων οι οδυνηρές είναι οι τελευταίες πέντε τάξεις των Λαϊκών. Οι πρώτες δύο βαθμίδες είναι αξιώματα στα οποία κατατάσσονται άξιο άνθρωποι που επέλεξαν την αγάπη προς τον συνάνθρωπο αλλά και την ΠΙΣΤΗ ΘΕΟΥ. Η πίστη στον θεό ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΣΩΖΕΙ.<br /><br />Ενδέχεται κάποιος να πράξει κάτι αργότερα και κατά την διάρκεια της αιωνίου ζωής. Αναφέρομαι σε απόδοση αγάπης την οποία ΠΡΟΓΝΩΡΙΖΕΙ ο Θεός και αποδίδει ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΙΚΑ τον Μισθό αυτό την ώρα του αιωνίου ύπνου ή κατά το πέρασμα στην αιώνιο ζωή. Ομοίως αποδίδει την πτώση αν αυτή οριστεί αμέσως μετά την Δευτέρα Παρουσία και το γεγονός αυτό θα το μάθει το άτομο αμέσως μόλις πράξει κάτι το οποίο θα αποτελέσει το αίτιο της πτώσης του και αυτό θα ορίζεται από απουσία ώριμης μετάνοιας.<br /><br /><br /><strong>Τι γίνεται με τις περιπτώσεις βιασμών;</strong><br /><strong></strong><br />Σε αυτό το κεφάλαιο θα αναλύσω την περίπτωση του πρωκτικού έρωτα και τις συνέπειες αυτού καθώς και τις περιπτώσεις των βιασμών. Η επιλογή ανάλυσης του πρωκτικού έρωτα και ο συσχετισμός με τους βιασμούς γίνεται γιατί είναι συχνό το φαινόμενο του βιασμού των αντρών ή των γυναικών με την παραφύσιν αυτή επιλογή.<br /><br />Η περίπτωση του παραφύσιν αυτού έρωτος αποτελεί το πιο απλό αμάρτημα και σαν αμάρτημα πρέπει να αντιμετωπίζεται. Υπάρχει αμαρτωλότητα στην οποία προσαυξάνεται ο Μισθός της αμαρτίας ανάλογα με το ποιος παρακινεί την παραφύσιν αυτή επιλογή.<br />Όταν αποτελεί αυτός επιλογή ομοφυλοφιλίας τότε υπάρχουν και άλλες συνέπειες οι οποίες θα περιγραφούν σε επόμενο κεφάλαιο.<br /><br />Στις περιπτώσεις βιασμού ανδρών έχει οριστεί Μισθός αγάπης, ο οποίος είναι τριπλός ο Μισθός αγνότητας και δεν μειώνεται με την απιστία.<br /><br />Η περιπτώσεις βιασμού γυναικών αποτελούν ειδικές περιπτώσεις και ορίζεται το διπλάσιο του Μισθού που δικαιούται η γυναίκα ανάλογα αν έχει διατηρήσει την αγνότητα πριν τον γάμο ή αν είναι αγνή πριν την περίπτωση του βιασμού. Έτσι έπειτα τον βιασμό αν συνεχίσει και μείνει πιστή στον σύντροφο θα λάβει τον διπλό μισθό ενώ αν έχει την ατυχία και βιαστεί για δεύτερη φορά ο Μισθός ΤΕΤΡΑΠΛΑΣΙΑΖΕΤΑΙ ακόμη και αν είναι από τον ίδιο βιαστή ΑΚΟΜΗ και αν ο βιασμός προήλθε από τον σύζυγο. Ο Θεός δεν αγαπά την αδικία και ορίζει επιβράβευση όσων ΣΥΓΧΩΡΟΥΝ αλλά και όσους μένουν πιστοί στον σύντροφο.<br />Αν η γυναίκα δικαιούται το 70 ή το 50 % του Μισθού τότε διπλασιάζεται αυτό στην περίπτωση του βιασμού και τετραπλασιάζεται σε επανάληψη αυτού, ενώ αν έχει απιστήσει τότε για κάθε έτος πίστης θα διπλασιάζεται ή θα τετραπλασιάζεται το 1 % που δικαιούται για την πίστη την οποία τηρεί. Υπάρχουν και άλλες υποπεριπτώσεις και δεν είναι δυνατόν να αναλυθούν και βέβαια δεν χρειάζεται όπως δεν χρειάζεται να δείξει κάποιος ιδιοτέλεια προς τον μισθό που θα λάβει αφού η ιδιοτέλεια είναι στοιχείο μειωμένης αγάπης και μπορεί να ορίσει ακόμη και πτώση σε κάποιες ειδικές επιλογές που δείχνουν κακοψυχία.<br /><br />Η περίπτωση του πρωκτικού βιασμού των γυναικών ορίζει τον Μισθό αγάπης για την αδικία αυτή του βιασμού να ορίζεται στο 300 % ομοίως με τις περιπτώσεις του βιασμού των αντρών.<br />Είναι φανερό ότι η πίστη ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ σώζει και ορίζει πτώσεις ή άνοδο στα μάτια του Θεού κατά την ημέρα που θα ανακοινωθεί η κρίση Του σε ΠΑΝΤΕΣ.<br /><br />Σε περιπτώσεις ζευγαριών καλά θα είναι να αποφεύγεται ο πρωκτικός έρωτας και απλά αν έχει ήδη τελεστεί καλά είναι να σταματήσει. Αν δεν υπάρχει η σχετική επιθυμία και θέλουν να απολαμβάνουν ορισμένοι την μορφή έρωτα αυτού ας είναι γνώστες της αμαρτωλότητας που επισύρει και ας γνωρίζουν ότι χρειάζεται να ακολουθεί το τρίπτυχο μετάνοια- Εξομολόγηση και Θεία Μετάληψη για να καθαριστεί ο Μισθός της αμαρτίας που θα εισέλθει στην ψυχή τους.<br /><br /><br /><strong>Τι γίνεται με την κατάσταση της ομοφυλοφιλίας; </strong><br /><br />Σήμερα θα αναλύσω το δύσκολο θέμα ενός παρά φύσιν έρωτος που είναι οι περιπτώσεις της ομοφυλοφιλίας. Ήδη έχω αναφέρει ότι το συγκεκριμένο αμάρτημα πρέπει απλά να αντιμετωπίζεται σαν αμάρτημα και είναι έγκλημα η αναγωγή του σε μορφή ρατσισμού όπως συχνά αντιλαμβάνομαι να συμβαίνει από ιερείς που στην προσπάθεια να προστατέψουν τους πιστούς ακολουθούν μέθοδες τις οποίες δεν εγκρίνει ο Κύριος όπως είναι η αποπομπή από τους ναούς ή η άρνηση να τους επιτραπεί η τέλεση μυστηρίων.<br /><br />Φυσικά εξαίρεση αποτελεί ο γάμος ομοφυλοφίλων ο οποίος είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΣ σαν γεγονός αφού τελικό στόχο έχει ο γάμος την ολοκληρωτική ένωση των ψυχών και μεταξύ ανδρών ή μεταξύ γυναικών υπάρχει μία ασυμβατότητα που ορίζεται από το τελικό αποτέλεσμα της τεκνοποίησης στην οποία πρέπει να μετέχουν και οι δύο σύντροφοι.<br /><br />Σε περιπτώσεις που αδυνατούν τα κανονικά ζευγάρια να αποκτήσουν παιδιά ο Θεός έχει ορίσει ανταπόδοση σε Μισθό αιωνίου ζωής ο οποίος είναι τα Πνευματικά αγαθά που έχει Προαναγγείλει.<br /><br />Στις περιπτώσεις των ζευγαριών ομοφυλοφίλων που θα τελέσουν γάμο ή κάποιο συμβόλαιο νομικής φύσεως που ορίστηκε ή θα οριστεί ανάλογα με την χώρα διαμονής, υπάρχει μια μεγάλη τιμωρία που έχει ορίσει ο Κύριος και είναι η απουσία συντρόφου για τα άτομα αυτά τα οποία θα χωρίσουν προσωρινά. Μετά την πάροδο μερικών αιώνων και αφού ερωτηθούν για το φύλο που θα θέλουν να έχουν μόνιμα, θα παρθεί μια τελεσίδικη απόφαση στην οποία θα μετέχουν όλοι οι ομοφυλόφιλοι και θα είναι με ΠΑΝΔΙΚΑΙΟ τρόπο και όπως θα οριστεί από τον Θεό. Το διάστημα που θα μεσολαβήσει θα υπάρχουν πολλά τραγικά φαινόμενα και θα υπάρχει μία δυστυχία στα άτομα αυτά που θα οριστεί από τον αναγκαστικό χωρισμό αλλά και την τελική επιθυμία ο σύντροφος που επέλεξαν να έχει αποφασίσει και να θέλει να έχει το ίδιο φύλο και στην αιώνιο ζωή και έτσι αναγκαστικά θα πρέπει να χωρίσουν. Στο διάστημα που θα μεσολαβήσει μέχρι την τελικά απόφαση θα αποφασιστεί το φύλο όλων και θα υπάρχουν πτώσεις από ανυπακοές ορισμένων ατόμων οι οποίοι θα είναι μερικοί από αυτούς που στην θνητή ζωή αντιμετωπίζουν με αναίδεια τον Θεό και τον σχετικό ορισμό του παρά φύσιν έρωτος αυτού. Η αναίδεια αυτή θα παρουσιαστεί ενώπιων των Αγγέλων και της Αγίας Τριάδος με τον ίδιο τρόπο που παρουσιάζεται και σήμερα. Ταυτόχρονα θα υπάρχει ένα νέο ζευγάρωμα στο οποίο οι περισσότεροι θα ανταλλάξουν συντρόφους ανάλογα με το τελικό φύλο που θα επιλέξουν και τις προτάσεις Θεού ο οποίος θα τους φέρει σε επαφή γνωρίζοντας συμβατότητες των ψυχών μέχρι να ζευγαρώσουν τελικά ΟΛΟΙ.<br /><br />Όσοι αρνηθούν με τεράστια αναίδεια και θα συνεχίζουν μέχρι τέλους να δεχθούν σύντροφο από το άλλο φύλο τελικά θα μείνουν μόνοι τους ΑΙΩΝΙΑ και είναι άγνωστο αν ο Θεός ορίσει μια ευκαιρία ζευγαρώματος και σε αυτούς, μια που θέλει να ζευγαρώνουν ΟΛΟΙ εκτός από όσους φτάνουν στην ΠΛΗΡΗ Αγιότητα που είναι ο ορισμός του Αξιώματος του Αγίου Αγγέλου του Θεού. Φυσικά οι ομοφυλόφιλοι για να φτάσουν σε αυτό το Αξίωμα θα πρέπει να παρουσιάσουν Μετάνοια στην θνητή ζωή και να Μονάσουν για αρκετά χρόνια όπου θα εκλιπαρούν τον Θεό να τους λυπηθεί.<br /><br />Η Μετάνοια στην αιώνιο ζωή είναι ακόμη επιθυμητή αλλά πλέον θα έχουν χαθεί πολλά ελαφρυντικά που έχουν οριστεί από τη αδύνατη πίστη που οφείλεται στην διαστρέβλωση της Αλήθειας και στις καταστάσεις ακόμη αθεΐας που οδηγούνται πολλοί από άγνοια.<br /><br /><br /><strong>Ανάλυση του υποτιθέμενου γάμου και του συμβολαίου συμβίωσης σαν φαινόμενο.</strong><br /><br />Αρχικά θα ήθελα να τονίσω ότι δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ρατσιστικά οι άνθρωποι που επέλεξαν παρά φύσιν την επιλογή του συντρόφου τους. Είναι μια επιλογή που ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΕΙ ο Θεός αφού καταργεί την ένωση του αρσενικού και του θηλυκού κατά την οποία λαμβάνει μία αλληλοσυμπλήρωση των ψυχών.<br /><br />Αλλά υπάρχουν πολλά προβλήματα που προκύπτουν και θα προκύψουν κατά την διάρκεια της ζωής αφού συχνά παρατηρείται το φαινόμενο και δρουν τα ένστικτα τα οποία ορίζουν την φυσιολογική σύζευξη τελικά.<br /><br />Συχνά λοιπόν ζευγάρια μεταγενέστερα του γάμου μαθαίνουν τις παρά φύσιν επιλογές του συντρόφου τους και αυτό έχει ως αποτέλεσμα μια συνεχή δυστυχία για τα άτομα που έκαναν ένα ΤΡΑΓΙΚΟ λάθος στη ζωή τους.<br /><br />Τις περιπτώσεις των γάμων ομοφυλοφίλων τις έχω σχολιάσει κατά το παρελθόν αλλά εδώ θα αναπτυχθώ λίγο περισσότερο.<br /><br />Αν λοιπόν και όταν τελικά η επιστήμη θα καταφέρει και η αλλαγή φύλου επιτευχθεί με τρόπο που δεν θα είναι ορατή η αλλαγή και στη συνέχεια κάποιος ερωτευτεί ένα άτομο το οποίο άλλαξε φύλο ενδέχεται να μην μάθει ΠΟΤΕ ότι το άτομο αυτό δεν θα είναι σε θέση να αποκτήσει απογόνους αν πρόκειται για άντρα που έγινε γυναίκα. Στην περίπτωση αλλαγής από γυναίκα σε άντρα ισχύουν τα ίδια βεβαίως αλλά ενδέχεται να μην έχει γίνει μεγάλη ζημιά με την αλλαγή φύλου και να μπορεί στο μέλλον με νέα αλλαγή η γυναίκα να επιστρέψει στο αρχικό της φύλο και να αποκτήσει τελικά απογόνους.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση λοιπόν η αλλαγή φύλου ενδέχεται να γίνει μετά τον γάμο γνωστή και ο ένας σύντροφος να έχει χάσει την ευκαιρία μιας ευτυχισμένης ζωής.<br />Αν δεν προστατέψει η πολιτεία από την περίπτωση αυτή ΑΠΑΤΗΣ ποιος θα μας προστατέψει;;;;;;<br /><br />Αν δεν μας προστατέψει η εκκλησία από την περίπτωση αυτής της απάτης ποιος θα μας προστατέψει;;;;;;<br /><br />Καλούμαστε λοιπόν να αντιμετωπίσουμε μια νομιμοποίηση μελλοντικής απάτης και για αυτόν τον λόγο θεωρώ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ το γεγονός τέλεσης του γάμου όπως και του συμφώνου συμβίωσης το οποίο είναι φαινόμενο ΙΔΙΟΤΕΛΟΥΣ ΑΓΑΠΗΣ. Παρακάτω θα εξηγήσω τα σχετικά.<br /><br />Δεν έχω να προσθέσω ΤΙΠΟΤΑ άλλα παρά ότι ΖΗΤΩ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ από το κράτος για την περίπτωση απάτης που μπορεί να εμφανιστεί στο μέλλον. Η ελευθεροβουλία τους ΠΟΤΕ δεν πρέπει να εμποδιστεί και είναι ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ των πράξεών τους όσοι αλλάζουν φύλο, αλλά ΠΟΤΕ να μην αποτελέσει η αλλαγή αυτή πιθανότητα ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ στο μέλλον είναι το ζητούμενο από εμένα. Αν η ταυτότητα τους αναγράφει την αλλαγή φύλου τότε κάθε ενέργεια που θα απορρέει δεν θα με ενοχλεί αφού θα υπάρχει ένα επίσημο έγγραφο το οποίο θα πληροφορεί τον καθένα σύντροφο κατά την απόκτηση της σχετικής άδειας γάμου ή κατά την σύναψη συμβολαίου ακόμη. Αν η αλλαγή νομιμοποιηθεί και φαίνεται πλέον ως φύλο το αποκτηθέν τότε θα έχουμε να κάνουμε με μια απάτη στην οποία θα προσυπογράφει το κράτος.<br /><br />Το σύμφωνο συμβίωσης ουσιαστικά ορίζει καταστάσεις μοιρασιάς οι οποίες ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΕΣ σε μια συμβίωση. Αν δεν υπάρχει ΑΜΟΙΒΑΙΑ εμπιστοσύνη τότε είναι μαθηματικά βέβαιο ότι ΕΧΕΙ ΧΑΘΕΙ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΡΟΣ ΑΓΑΠΗΣ ή δεν έχει αναπτυχθεί ΠΟΤΕ αυτή.<br /><br />Υπάρχουν ζευγάρια που ζουν ΜΙΑ ΖΩΗ χωρίς γάμο και χωρίς σύμφωνο συμβίωσης και ορίζουν συνθήκες ΤΕΛΕΙΑΣ ΕΝΩΣΗΣ. Αυτοί ορίζουν διαμέσω διαθηκών την νομή των ΜΗ ΚΟΙΝΩΝ περιουσιακών στοιχείων ΣΥΧΝΑ ΑΠΟΚΡΥΦΕΣ με μόνη γνώση την ύπαρξη αυτών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα και έχουν οριστεί ΤΑ ΠΑΝΤΑ αφού σε περίπτωση χωρισμού η διαθήκες περιλαμβάνουν ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ νομή της περιουσίας. Αυτές οι διαθήκες αποτελούν ουσιαστικά τα σύμφωνα συμβίωσης τα οποία ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΧΡΗΣΤΑ.<br /><br />Το σύμφωνο συμβίωσης στην περίπτωση των ομοφυλοφίλων ουσιαστικά είναι ο ΥΠΟΥΛΟΣ ΤΡΟΠΟΣ νομιμοποίησης ενός γάμου. Την συμβίωση των ομοφυλόφιλων ΟΥΔΕΙΣ ΑΠΟΓΟΡΕΨΕ και έτσι υπάρχουν ασύστολες και ΑΣΤΗΡΙΚΤΕΣ κατηγορίες από τις ομάδες κυρίως γυναικών που θέλουν να συμβιώνουν μεταξύ τους. Υπάρχει μία αγένεια η οποία έχει γίνει ήδη αντιληπτή. Κατά την δράση των συλλογικών δράσεων έχει οριστεί η αθεΐα για να αποκτήσει υπόσταση η νομιμότητα της σχέσης τους και υπάρχουν ΑΣΥΣΤΟΛΕΣ ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ προς του πιστούς που δεν θεωρούν αρμοστό να οριστεί η νομιμοποίηση της συμβίωσης των ομοφυλοφίλων. Το αισχρό αυτό φαινόμενο επίσης καταγγέλλω ζητώντας απλά να πράξουν κατά πως επιθυμούν ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ να παρασύρουν και άλλους κοντά τους και ΕΙΔΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ τα οποία θεωρώ ότι ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να μεγαλώνουν στερώντας τους τον ένα φυσικό γονέα που θα είναι του άλλου φύλου. Είναι ΕΓΚΛΗΜΑ προς το παιδί το οποίο ενδεχόμενα θα παρασυρθεί στις παραφύσιν επιλογές των γονέων τους.<br /><br /><br /><strong>Πως μπορεί κάποιος να μείνει στις επιλογές που ζητούνται από τον θεό απολαμβάνοντας τις χαρές των ηδονών;</strong><br /><br />Αρχικά το πρώτο που πρέπει να προσέχει το άτομο είναι η διατήρηση της πίστης στον εκάστοτε σύντροφο. Αυτό βέβαια αν δεν μπορεί να διατηρήσει την αγνότητα. Αν καταφέρει και ελέγξει τις ερωτικές επιθυμίες του το άτομο διαμέσω της εγκράτειας, τότε θα είναι σε θέση να απολαμβάνει πολύ υψηλές ηδονές οι οποίες ορίζονται από την ελεγχόμενη στέρηση και την αύξηση της επιθυμίας. Αν η επιλογή είναι των ηδονών με βάση την εκάστοτε φύση τους ατόμου η οποία καθορίζεται από το φύλο, τότε οι ηδονές που ορίζονται με τον ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ τότε αυξάνουν την αγάπη στον υπέρτατο βαθμό και οι ηδονές αποκτούν και αυτές υπέρτατη απόλαυση, αφοί οι αισθήσεις της ψυχής και του σώματος δημιουργούν καταστάσεις εκστασιασμού.<br /><br />Η αποφυγή των παραφύσιν επιλογών δεν είναι μόνο το ζητούμενο αλλά αποφέρει και άλλα καλά που είναι η αύξηση της πίστης στον Θεό του οποίου οι Εντολές τηρούνται όταν αποφεύγονται λόγω της πίστης. Η υπακοή στον Θεό ορίζει ακόμη περισσότερα οφέλη και όπως περιγράφονται τα σχετικά από τον Άγιο Ιωάννη τον επονομαζόμενο Ιερό Χρυσόστομο. Η άνοδος την πίστης και η αγάπη προς τον Θεό ορίζουν ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΜΗ ΕΥΛΟΓΙΑ από την ίδια την Αγία τριάδα η οποία είναι κοντά ΣΕ ΠΑΝΤΕΣ που τον αγαπούν ορίζοντας ψυχικές ηρεμίες κατά την ώρα της Θείας λειτουργίας και αγαλλίαση την ώρα του τέλους της με την απόδοση του Αντίδωρου. Αυτό το έχουν νιώσει ΟΛΟΙ οι αληθινοί πιστοί και μερικοί το έχουν προσδιορίσει, ενώ άλλη απολαμβάνουν την χαρά αυτή χωρίς τον σχετικό προσδιορισμό.<br /><br /><br /><strong>Επίλογος</strong><br /><br />Η παρουσίαση της σχετικής πραγματείας έγινε για δυο λόγους. Ο ένας αφορά την ενημέρωση ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ και όχι μόνο, περί του ορθοπρεπούς των ηδονών και ο δεύτερος για την ώθηση των ανθρώπων στην ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ η οποία αυξάνεται διαμέσω της συζυγικής πίστης.<br /><br />Επιθυμία μου είναι οι άνθρωποι να έχουν όσο το δυνατόν λιγότερα διαζύγια, τα περισσότερα από τα οποία ορίζονται από την απιστία του ενός ή και των δύο συντρόφων.<br />Η κοινωνίας μας βιώνει συνεχώς αυξανόμενο αριθμό διαζυγίων γιατί οι διδάσκοντες της αρετής έχουν ελαχιστοποιηθεί τα τελευταία χρόνια και αυτό γιατί οι σχολική αγωγή έχει πάρει την οδό της αποστήθισης και την διδασκαλία ανωφελών μαθημάτων όπως πχ τα φανταστικά μαθηματικά ή η φανταστική ιστορία που ορίστηκε μέσα από τις μυθοπλασίες των ανθρώπων που θέλουν να αποκαλούνται ιστορικοί. Αναφέρομαι στα γνωστά προβλήματα με τα βιβλία και ειδικά με στο βιβλίο της ιστορίας που παρουσίασε αυτοκτονούντες τους κατοίκους της Σμύρνης.<br /><br />Σας εύχομαι ΜΟΝΟ να έχετε την αγάπη που σας αξίζει, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ έχετε επιλέξει τον δρόμο των παρά φύσιν επιλογών των ηδονών. Εσείς θα καθορίσετε την επιλογή σας και θα ορίσετε την απόλαυση κατά πως νομίζεται ότι αρμόζει και φυσικά η πραγματεία αυτή αποτελεί ΜΟΝΟ ενημέρωση η οποία ορίστηκε από συγκέντρωση υλικού που διδάσκεται σε ΠΑΜΠΟΛΛΑ μοναστήρια για τα λίγα έτη που οι μοναχοί έχουν Αγγελική επικοινωνία. Στο διάστημα αυτό λίγοι πετυχαίνουν και μαθαίνουν τα σχετικά αφού δεν είναι μόνιμοι κάτοικοι των Μοναστηριών και επίσης γιατί η γνώση δεν εμφυτεύεται σε λίγες στιγμές, αλλά γιατί ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ από τους ΤΕΛΕΙΟΥΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥΣ που είναι οι Άγιοι Άγγελοι του Θεού, στους μοναχούς και τις μοναχές.<br /><br />Κλείνοντας διευκρινίζω ότι προσπάθησα να σας ενημερώσω σε γενικές γραμμές και εκτός του θέματος της πραγματείας για να γίνει κατανοητή η ΑΓΑΠΗ που είναι ο Θεός.ΓΙΩΡΓΗΣhttp://www.blogger.com/profile/03063122288838834335noreply@blogger.com39tag:blogger.com,1999:blog-5258792922897995106.post-50322640172307140682009-07-04T18:31:00.005+03:002011-06-05T23:00:14.189+03:00Δημιουργία και Θεϊκό σχέδιο<strong>Περίληψη της Δημιουργίας</strong><br /><br />Κατά την δημιουργία ο Θεός αποφάσισε όλα όσα είχαν να κάνουν με την ΑΡΝΗΣΗ των πλασμάτων να αποδεχθούν τις εντολές αγάπης που έθεσε. Πριν ξεκινήσω θα αναφέρω περιληπτικά το σύνολο της Δημιουργίας μέχρι την δημιουργία του ανθρώπου καθώς και να προσδιορίσω χρονικά τα γεγονότα.<br /><br />Περίπου 10 εκατομμύρια πριν ξεκίνησε η Δημιουργία με τον Λόγο του Θεού να λέει γενηθήτω φως και να γίνεται. Στη συνέχεια έπλασε τους τρεις Αρχαγγέλους και ακολούθησαν οι 12 Πρωτοπρεσβύτεροι και οι 24 Πρεσβύτεροι. Ακολούθησε η πλάση των πλασμάτων που ονομάζονται Πτερωτά και έπειτα στη σειρά ακολούθησαν τα Μετάρσια, τα Πολυόμματα και τα Εξαπτέρυγα. Συνολικά τα πλάσματα αυτά αριθμούν 112 χιλιάδες από κάθε κατηγορία.<br /><br />Συνολικά δηλαδή 448.000 άτομα εκτός των αγγέλων τα οποία είναι αθάνατα αφού η ύλη που συνθέτει το σώμα τους πηγάζει από το Φως που περιβάλει τον Θεό και είναι ορατό σαν φωτεινή ομίχλη από όσους έχουν συναντηθεί με Αυτόν. Μερικοί νομίζουν ότι είναι το Άγιο Πνεύμα αλλά δεν είναι αυτό αφού το Άγιο Πνεύμα είναι ο ΝΟΥΣ του Ενός Θεού πλέον αφού Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα συνθέτουν την ΜΙΑ ΘΕΟΤΗΤΑ την Αγία Τριάδα. Σκέφτονται και λειτουργούν ΕΝΙΑΙΑ με ΕΝΑ ΝΟΥ δηλαδή ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ και ΜΙΑ ΑΥΤΟΝΟΜΗ ενέργεια από όποιον από τους δύο ενεργεί κάθε φορά. Δηλαδή συμβασιλεύουν και ΔΕΝ ΔΙΑΦΩΝΟΥΝ ΠΟΤΕ.<br /><br />Στη συνέχεια είχε σκοπό ο Θεός να χρησιμοποιήσει τους πάντες για να ολοκληρώσει το σχέδιό Του αλλά περίπου 70 χιλιάδες των πλασμάτων εκτός των Αγγέλων αποστάτησαν καθώς και ο ένας Αρχάγγελος ο γνωστός Εωσφόρος. Από αυτά αμέσως μετά την σταύρωση και αφού είδαν την ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΑΓΑΠΗ του Κυρίου επέστρεψαν κοντά στον Θεό οι 65.000 περίπου και σήμερα είναι αποστατημένα περίπου τρεις χιλιάδες άτομα. Κάθε 28 ημέρες του ανθρώπου η Αγία Τριάδα επισκέπτεται τον Τόπο Εξορίας όπου τοποθετήθηκαν ΟΛΟΙ αμέσως μετά την Σταύρωση του Κυρίου όταν ο Εωσφόρος του "άγγιξε την πτέρνα" ενώ Εκείνος τον ΣΥΝΕΤΡΙΨΕ και τον εξόρισε μαζί με όσους τον ακολουθούσαν. Συνεχώς επιστρέφουν Μετανοημένα όντα και έτσι ο αριθμός συνεχώς μικραίνει και αυτός είναι και ο σκοπός της επίσκεψης αυτής. Η Αγία Τριάδα παρακαλεί και ΔΕΝ ΔΙΑΤΑΖΕΙ την επιστροφή και Μετάνοια όλων στα πλαίσια της ελευθεροβουλίας που έχει ορίσει ότι πρέπει να υπάρχει. Όσο πλησιάζει η ώρα του αιωνίου ύπνου τόσο περισσότεροι θα επιστρέφουν.<br /><br />Τα δαιμόνια όσο πλησιάζει η ώρα της Δευτέρας Παρουσίας την οποία γνωρίζουν ΑΚΡΙΒΩΣ χρονικά πότε θα συμβεί, όλο και περισσότερα θα Μετανοήσουν και τελικά θα μείνουν ΜΟΝΟ 73 άτομα από τις τέσσερις κατηγορίες πλασμάτων που κακώς ονομάζονται δαιμόνια. Αυτά τα 73 άτομα θα κοιμηθούν ΑΙΩΝΙΩΣ και ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ και ανά αιώνες αιώνων θα τους ξυπνά ο Θεός προσπαθώντας να τους πείσει να έχουν Μετάνοια κάποια στιγμή. Έχει ήδη λεχθεί από τον Πατέρα όλων ότι από τα 73 άτομα κάποιοι θα έχουν την πολυπόθητη Μετάνοια κάποια στιγμή αιώνες αιώνων αργότερα αφού η ζωή είναι γλυκιά. Ο Θεός ΔΕΝ ΕΙΠΕ ακόμη πόσοι είναι αυτοί που θα μείνουν τελικά σε κατάσταση ύπνου αλλά είπε ότι ΔΕΝ ΘΑ ΣΩΘΟΥΝ όλοι αν και είναι αυτή η επιθυμία Του.<br /><br />Αυτοί οι άνθρωποι που δεν αξίζουν σωτηρία ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΝΤΑΙ από τον ΕΝΑ Άγγελο από τους δύο που αποστάτησαν και δεν προσμετράτε και δεν περιπαίζονται από τους κακόψυχους που έχουν αποστατήσει και έχουν αρνηθεί την ΑΓΑΠΗ που είναι ο Πατέρας και Δημιουργός τους. Σε εκατό χρόνια περίπου ο Άγιος Βενιαμίν θα επιστρέψει αφού από ντροπή αλλά και εξύψωση εαυτού όπως έχουμε περιγράψει ήδη μένει εκεί και προστατεύει.<br /><br />Οι ψυχές αυτές έζησαν την κόλαση και θα ζήσουν ακόμη εντονότερη κατάσταση όταν επιστρέψει ο Άγιος Βενιαμίν και πάψει να προστατεύει αναγκαστικά.<br /><br />Τα αίτια που ζουν αυτήν την κόλαση τα άτομα αυτά θα περιγραφούν σε άλλο κεφάλαιο στη συνέχεια.<br /><br />Με όσους απέμειναν συνέχισε την δημιουργία ορίζοντας Αυτός και εκτελούσαν οι υπόλοιποι με αρχηγούς πλέον τους δύο Αρχαγγέλους. Όρισε τις αποστάσεις μεταξύ των γαλαξιών και το ηλιακό σύστημα στο οποίο θα γεννιόνταν οι κατώτερες μορφές ζωής.<br /><br />Στη συνέχεια ανέλαβε ο ίδιος και έπλασε τις πρώτες μορφές ζωής με τα ζώα τεραστίων διαστάσεων καθώς και τους μικροοργανισμούς στους οποίους έδωσε την δυνατότητα να προσβάλλουν τους ανώτερους Οργανισμούς. Τελευταία πήρε τον πηλό και έπλασε τον άνθρωπο όπως νωρίτερα είχε πλάσει τα ζώα στα οποία έδωσε ζωή ΜΟΝΟ με τον Λόγο Του.<br />Στον άνθρωπο ήθελε να δώσει αθανασία και έτσι του έδωσε ζωή με την Πνοή Του η οποία αποτελεί την ψυχή του ανθρώπου και ΔΕΝ ΕΠΕΤΡΕΨΕ να τον προσβάλουν οι μικροοργανισμοί.<br /><br />Τα παραπάνω έχουν τελεστεί σε διάστημα έξι ημερών αλληγορικά αφού σε έξι στάδια ολοκληρώθηκε η Δημιουργία τα οποία είναι αυτά που περιγράφονται στο βιβλίο της Γεννήσεως.<br /><br /><strong>Η εξαφάνιση των δεινοσαύρων</strong><br /><br />Επειδή πολλά έχουν γραφεί για την χρονολόγηση της εξαφάνισης εδώ θα προσδιορίσω ΑΚΡΙΒΩΣ την χρονολόγηση της εξαφάνισης καθώς και τα αίτια που επιτράπηκε η τεράστια καταστροφή από τον κομήτη που επιτράπηκε να συγκρουστεί με την ΓΗ.<br /><br />Πριν από 4.117.114 χρόνια του ανθρώπου ΑΚΡΙΒΩΣ (η χρονολόγηση αναφέρεται για το έτος 2009) έγινε η περιβόητη σύγκρουση της Γης με τον κομήτη. Επιτράπηκε για να εξαφανιστούν τα τεράστια ζώα που ο άνθρωπος ονόμασε δεινόσαυρους για να αποκατασταθεί μια νέα ισορροπία στον πλανήτη μέχρι να έρθει η ώρα να πλαστεί ο άνθρωπος.<br /><br />Η εξαφάνιση των ζώων αυτών γεννάει μια απορία.<br /><br />Γιατί τα έπλασε ο Θεός αφού ΠΡΟΓΝΩΡΙΖΕ ότι θα επιτρέψει την εξαφάνιση αυτών;<br /><br />Η απάντηση είναι απλή και έχει να κάνει με τις παρεξηγήσεις που θα προέκυπταν στο μέλλον από τον άνθρωπο με αφετηρία την νηστεία και τις υπερβολές αυτής καθώς και τις ΑΝΟΗΤΕΣ θεωρήσεις ότι τα ζώα έχουν ψυχή όταν έχει λεχθεί κατά κόρον ότι αυτό δεν συμβαίνει.<br /><br />Τόσο οι υπερβολές στην νηστεία όσο και η θεώρηση ότι τα ζώα έχουν ψυχή έχουν αφετηρία στα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης και προέρχονται από ψεύδη που δόθηκαν στον άνθρωπο από τα πλάσματα που αποστάτησαν.<br /><br />Τα περισσότερα από αυτά έχουν ζωικές μορφές και έτσι δείχνοντας αγάπη στις κατώτερες αυτές μορφές ζωής θέλησαν να τα αθανατοποιήσουν κοντράροντας και πειράζοντας τον δημιουργό και φυσικά αγνοώντας τις ΔΥΟ ΕΝΤΟΛΕΣ που αρχικά είχε δώσει και που είναι και οι δύο που αναγράφονται και στην Καινή Διαθήκη.<br /><br />Αυτές είναι:<br /><br /><span style="color:#cc0000;">"Αγάπα τον Δημιουργό σου και Θεό σου όπως τον εαυτό σου"</span><br /><br />και<br /><br /><span style="color:#cc0000;"> "Αγαπάτε αλλήλους".</span><br /><br />Έτσι σηματοδότησε και ΕΠΕΤΡΕΨΕ την θανάτωση των ζώων για λόγους τροφής και όχι μόνο, αφού και ο ίδιος δεν λυπήθηκε να εξαφανίσει τα τεραστίων διαστάσεων είδη τα οποία έπλασε ευθύς εξαρχής θνητά.<br /><br />Ομοίως και στην νηστεία όρισε ότι δεν είναι δυνατόν να αμαρτάνει ένα μωρό όταν πρέπει να τραφεί για να ζήσει.<br /><br />(Είναι αυτονόητο ότι τα παραπάνω εύκολα παρερμηνεύονται από όσους δεν έχουν σχετική γνώση και έτσι είναι προτιμότερο να ρωτά ο καθένας τον Πνευματικό του για θέματα νηστείας κυρίως).<br /><br /><br /><strong>Το θεϊκό σχέδιο</strong><br /><strong></strong><br />Πολλοί είναι αυτοί που αναρωτιούνται για ποιους λόγους ο Θεός κατέστρεψε πόλεις δημιούργησε σεισμούς και καταποντισμούς με κορύφωση τον κατακλυσμό. Ταυτόχρονα τίθεται η ερώτηση πως είναι ΑΓΑΠΗ ο Θεός όταν σκοτώνει ανθρώπους.Η απάντηση είναι απλή.<br /><br />Ο Θεός είναι ζωοδότης. Έχει ορίσει την πτώση του ανθρώπου στην θνητή κατάσταση όταν τον δημιούργησε ΑΘΑΝΑΤΟ. Αν δεν τον ήθελε αθάνατο θα τον δημιουργούσε από την αρχή θνητό και στην κατηγορία των ζώων. Έτσι και επειδή υπάκουσε σε αποστατηθέντα άτομα αλλά και γιατί επέλεξε πολλές φορές το μίσος από την αγάπη όρισε την θνητότητα αρχικά για να δείξει την σοβαρότητα μιας ανυπακοής αλλά και την ΥΣΤΑΤΗ ΤΙΜΩΡΙΑ για την ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ που θα υπάρχει μετά την Δευτέρα Παρουσία. Τότε όρισε να δώσει την αιώνιο ζωή σε όσους έχουν δείξει σημάδια αγάπης και Μετανοίας σύμφωνα με όσα έχουν οριστεί με τις δύο Διαθήκες και ειδικά με την Καινή που συμπλήρωσε και ολοκλήρωσε την συμφωνία ΑΓΑΠΗΣ και ΑΙΩΝΙΟΥ ΖΩΗΣ.<br /><br /><strong>Οι αποστασίες</strong><br /><br />Ο Θεός προγνώριζε ότι θα γίνουν αποστασίες. Έτσι για αιώνες αιώνων δεν προχωρούσε στην δημιουργία και σκέφτονταν πόσο σκληρός θα αναγκαστεί να γίνει για να καταφέρει τελικά και να δημιουργήσει μια ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΓΑΠΗΣ ανάμεσα σε άτομα διαφορετικών ειδών και δυνάμεων που αναγκάστηκε να αποφασίσει αν και ήθελε ευθύς εξαρχής να πλάσει άτομα ΙΣΟΤΙΜΑ και ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΙΣΑ.<br /><br />Έτσι επέλεξε να αποδώσει τιμές και δυνάμεις ανάλογα με το ύψος αγάπης και ταπεινότητας των πλασμάτων που δημιουργούσε τα οποία από την αρχή έπλασε με συγκεκριμένες δυνάμεις σε κατηγορίες και ΟΡΙΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ την άνοδο όσων αγαπούν ΑΛΗΘΙΝΑ και δεν πράττουν ΚΑΝΕΝΑ κακό. Η ανισότητα αυτή και η άνοδος με την επιλογή της αγάπης έδειχνε τον δρόμο ΑΝΟΔΟΥ προς όλους ακόμη και αυτούς που δεν φρόντιζαν να αποβάλλουν κάθε ιδιοτέλεια.<br /><br /><strong>Η ελευθεροβουλία και η ελευθερία</strong><br /><br />Ο Θεός όρισε από την αρχή ότι θα υπάρχει ελευθεροβουλία. Δεν ήθελε υποχείρια όντα που να τα διατάζει αλλά όντα να είναι ταγμένα στο καλό του κοινωνικού συνόλου που αποτελούν και να αποδώσουν αγάπη ΜΕ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥΣ και ΟΧΙ όντας σε διατεταγμένη υπηρεσία. Όπως έχω ήδη αναλύσει στο κεφάλαιο της Ιεραρχίας οι Άγγελοι που λαμβάνουν την ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΤΙΜΗ ανακοινώνουν ότι τίθενται ΜΕ ΤΗΝ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟΥΣ στην υπηρεσία του Θεού και αναλαμβάνουν τις αποστολές αγάπης.<br /><br />Η ελευθεροβουλία παραβιάστηκε ΚΑΤΑ ΚΟΡΟΝ από τα αποστατηθέντα πλάσματα κατά τα χρόνια της Παλαιάς ΚΑΙ ΜΟΝΟ Διαθήκης. Επειδή οι άνθρωποι δεν ήθελαν να πράξουν κακό τους δίνονταν έντονη θέληση προς την κατεύθυνση αυτή καθώς και άμεση ενέργεια σε πολλές των περιπτώσεων. Στις περιπτώσεις που οι άνθρωποι δεν λειτουργούσαν αυτοβούλως χρεώθηκαν τον ελάχιστο Μισθό Αμαρτίας που ήταν ανάλογα με την περίπτωση το 10% ή το ένα εκατομμυριοστό σε περιπτώσεις πλήρους ελέγχου επειδή απλά δεν είχαν όση προσευχή απαιτούνταν για να τους προστατέψει.<br /><br />Κάπου εδώ θέλω να τονίσω ότι στα χρόνια που ακολούθησαν της Σταύρωσης ΟΥΔΕΜΙΑ δαιμονική επιρροή υπάρχει αφού έχει τοποθετηθεί Φύλακας Άγγελος αλλά και έχει οριστεί η εξορία από την οποία ΚΑΝΕΙΣ δεν φεύγει αφού αν το πράξει θα οδηγηθεί στον Τριγμό των Οδόντων. Από φόβο ΚΑΝΕΙΣ δεν φεύγει από εκεί.<br /><br />Πολλοί Ιερείς ξεχνούν τον ορισμό του Φύλακα Άγγελου και καταφεύγουν σε εξορκισμούς καθώς και σε ΑΔΙΚΗ κατηγορία των δαιμόνων για Αμαρτήματα που πράττουν ΑΥΤΟΒΟΥΛΩΣ. Ορθό είναι να εντείνουν τους αγώνες κατά της Αμαρτίας με ΜΟΝΟ ΟΠΛΟ την ΠΡΟΣΕΥΧΗ. Η συνοδεία με την Νηστεία της προσευχής ΑΠΟΔΙΔΕΙ τα μέγιστα στους σχετικούς Πνευματικούς αγώνες.<br /><br />Ελευθερία πλήρης ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.<br /><br />Προγνωρίζοντας ο Θεός ότι θα πλάσει άτομα που θα επιλέξουν να υπηρετούν το μίσος το οποίο συνυπάρχει στις αισθήσεις ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΛΑΣΜΑΤΩΝ όρισε κάποιους ελάχιστους περιορισμούς με τους οποίους θα ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΟΝΤΑΝ οι ψυχές επιλέγοντας αρχικά την ΥΠΑΚΟΗ. Ταυτόχρονα δίδαξε ΣΕ ΟΛΟΥΣ με πιο τρόπο θα πολεμήσουν τις αδυναμίες της ψυχής τους τις οποίες έπρεπε να πολεμήσει και ο ίδιος και να επιλέξει ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ και να μην καταστρέψει όποιον του αντιστέκονταν. Στα πλαίσια αυτά παρουσίασε πολλές φορές στα χρόνια της Παλαιάς διαθήκης ενδείξεις μίσους αφού εκτέλεσε εν ψυχρό ανθρώπους για παραδειγματισμό.<br /><br />Όταν έπαιρνε μια ζωή ανθρώπου ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΑΘΑΝΑΤΟΥ ΠΛΑΣΜΑΤΟΣ φρόντιζε και οδηγούσε ο ίδιος τις ψυχές στον χώρο όπου θα έμεναν μέχρι την Σταύρωση αρχικά και μέχρι την Δευτέρα Παρουσία τελικά οπότε και θα τους δώσει και πάλι την αθανασία δηλαδή την αιώνιο ζωή.<br /><br />Στα πλάσματα που έπλασε ευθύς εξαρχής αθάνατα ζήτησε από αυτά να Μετανοήσουν όσα αποστάτησαν και όρισε ότι ΠΟΤΕ δεν θα έχουν δεύτερη ευκαιρία. Είναι ιδιαίτερα αυστηρός με αυτά γιατί τα έδωσε ευθύς εξαρχής την ΦΩΤΙΣΗ και τις δυνάμεις να επιλέξουν την αγάπη και όσοι επέλεξαν να χλευάζουν τον Δημιουργό και να αυτοεξυψωθούν ως θεοί θα ΚΟΙΝΗΘΟΥΝ ΑΙΩΝΙΩΣ και αιώνιος ύπνος σημαίνει ΘΑΝΑΤΟΣ. Η ψυχή είναι ΑΘΑΝΑΤΗ και έτσι ο Θεός θα κλαίει αιωνίως όσους επιλέξουν να μην έχουν Μετάνοια αφού είναι αναγκασμένος να ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕΙ όλους τους άλλους.<br /><br /><strong>Η Τιμωρία των ανθρώπων</strong><br /><br />Η δεύτερη ευκαιρία θα δοθεί σε όσους έχουν περάσει την κόλαση και έχουν δοκιμάσει το ΠΥΡ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΟΝ αφού μετά την πρώτη Τιμωρία έχουν δείξει σημάδια Μετανοίας στον χώρο εξορίας όπως έχει ήδη εξηγηθεί και αναφερθεί.<br /><br />Ομοίως για λόγους δικαιοσύνης θα δοθεί η δεύτερη ευκαιρία στους αυτοκτονούντες όπως έχει προλεχθεί σε ειδικά αφιερωμένο κεφάλαιο.<br /><br />Ας επιστρέψουμε στην Τιμωρία του ανθρώπου την οποία θα αναλύσουμε διεξοδικά.<br />Αρχικά όρισε την θνητότητα την οποία θα ζήσουμε ΟΛΟΙ ΜΑΣ έτσι ώστε να γνωρίζουμε ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί ο Θεός ΚΑΙ ΜΟΝΟ με τον λόγο Του να μας αφανίσει. Αυτό θα συμβεί ΑΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΝ προκαλέσουμε την Οργή Του.<br /><br />Στη συνέχεια αν και ΣΥΧΝΑ αναγκάζονταν να εκδιώξει τα αποστατηθέντα άτομα που παρουσιάζονταν στον άνθρωπο παρουσιάζονταν φαινόμενα να δηλώνουν ΤΥΦΛΗ υποταγή στην κακοψυχία που τους οδηγούσαν αυτά. Συχνά για να σώσει κάποιους αναγκάζονταν και ΑΦΑΙΡΟΥΣΕ ΖΩΕΣ στα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης και ΟΡΙΖΕ εκτός από ΔΙΠΛΟΥΣ όλους τους Μισθούς που δικαιούνταν τα άτομα που ΑΔΙΚΟΥΝΤΑΝ από την ΑΦΑΙΡΕΣΗ ζωής όριζε και επιπλέον Μισθούς για όσα άτομα Μετανοούσαν από ΦΟΒΟ μην τους πάρει ο Θεός. Παρόμοια φαινόμενα παρουσιάστηκαν στα χρόνια της Καινής Διαθήκης όταν αφαιρέθηκε απότομα ζωή από κάποιους που ΔΕΝ ΑΞΙΖΑΝ σωτηρία αφού είχαν προηγηθεί προσευχές ανθρώπων με δάκρυα ψυχής για την σωτηρία αυτών.<br /><br />Η πιο γνωστή περίπτωση είναι του Αρείου για την Καινή Διαθήκη ενώ για την Παλαιά υπάρχει πληθώρα παραδειγμάτων.<br /><br />Στην περίπτωση καταστροφής πόλεων καθώς και του κατακλυσμού δόθηκαν ΔΙΠΛΟΙ όλοι οι Μισθοί ΑΓΑΠΗΣ του Θεού.<br /><br /><strong>Ο κατακλυσμός</strong><br /><br />Η καταστροφή αυτή επιτελέστηκε για δύο λόγους:<br /><br />Ο πρώτος λόγος ήταν η σωτηρία ΟΛΩΝ των πλανεμένων ψυχών από τα δαιμόνια και ο δεύτερος αφορούσε τις εκ νέου συνθήκες δημιουργίας κοινωνίας της αγάπης από τον Νώε και τους υιούς του που αποτελούσαν ότι πιο αγνό διέθετε η τότε κοινωνία. Επειδή δεν ήταν οι μόνοι οι υπόλοιποι έλαβαν ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΑΝΔΙΚΑΙΑ όπως είχε ορίσει αρχικά ο Θεός αλλά και όπως θα όριζε ο Κύριος αμέσως μετά την Σταύρωση Αυτού. Επίσης ΟΛΕΣ οι ΑΔΙΚΑ αφαιρεθέντες ψυχές έλαβαν τα δέοντα όπως αναφέρθηκε ήδη.<br /><br />ΣυμπερασματικάΕίναι ολοφάνερο λοιπόν ότι ο Θεός όρισε την Τιμωρία για όλους αλλά και την χάρη για όσους δεν παρουσιάζουν Μετάνοια με στόχο αργά ή γρήγορα να τους οδηγήσει σε αυτή για να δημιουργηθούν εκείνες η προϋποθέσεις όπου η ΤΕΛΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ θα έχει τα πιο γερά θεμέλια. Εκεί μάλιστα θα διαφυλάσσει την ηρεμία και αγάπη όλων με την απειλή της ύστατης Τιμωρίας του Τριγμού των Οδόντων όπου όποιος την δεχθεί θα ξέρει ότι εκεί θα παραμείνει για ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΜΕΓΑΛΟ χρονικό διάστημα κατά το οποίο θα πρέπει να ζητά επίμονα και με προσευχή την επιστροφή αλλά έχοντας ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΕΙ η ψυχή του από τα 11 στάδια που πρέπει να περάσει θα είναι ΜΟΝΟ δική του επιλογή η Τιμωρία αφού θα έχει την Φώτιση και την γνώση και δεν θα υπάρχουν πλέον τα ελαφρυντικά της αγνοίας που υπάρχουν σε πολλούς τώρα.<br /><br />Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι οι πρώτοι που θα οδηγηθούν στην ΥΣΤΑΤΗ ΤΙΜΩΡΙΑ θα είναι από το πρώτο Αξίωμα των Λαϊκών το οποίο λαμβάνεται κυρίως με την διατήρηση της αγνότητας τόσο από άντρες όσο και από γυναίκες. Υπάρχουν Ιερείς και Μοναχές αλλά και οι κακώς χειροτονηθείσες Ιέρειες ακόμη και στην ΠΑΝΑΘΛΙΑ περίπτωση του Δωδεκάθεου που υποβιβάζονται σε αυτή το Αξίωμα.<br /><br />Αξίζει να σημειωθεί ότι στην περίπτωση των αλλόθρησκων και των αιρέσεων όσο πιο διαστρεβλωμένη είναι η Αλήθεια τόσο δυσκολότερο είναι να αναλάβει κάποιος ή κάποια τα Αξιώματα που λαμβάνουν δικαιωματικά οι Ιερείς αλλά και τα πρώτα δύο των Λαϊκών.<br />Η έβδομη Τάξη των Λαϊκών επίσης θα παρουσιάσει άτομα που θα παρουσιάσουν ανυπακοή και θα Τιμωρηθούν και θα είναι από όσους μόλις και μετά βίας σώζονται.<br /><br /><strong>Η αναρρίχηση στην Ιεραρχία της αιωνίου ζωής</strong><br /><br />Η αναρρίχηση στην Ιεραρχία της αιωνίου ζωής θα γίνεται ανά διακόσια έτη για όσους δικαιούνται να αναρριχηθούν αφού κάποιες επιλογές τους, τους υποβίβασαν σε Τάξεις Κυρίως λόγω απουσίας Εξομολόγησης αλλά και Θείας Μετάληψης καθώς και πολλοί πολέμαρχοι που διάλεξαν να δολοφονούν για να μας δώσουν εμάς αλλά και άλλους λαούς την ελευθερία. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι ο Μέγας Αλέξανδρος που ΔΕΝ ΗΤΑΝ πολεμοχαρής αλλά ήθελε την εξαφάνιση του κινδύνου από τους Πέρσες της εποχής εκείνης αλλά και ο Κολοκοτρώνης και τέλος ο Τσε Γκεβάρα που χαρακτηρίζεται από πολλούς όχι άδικα ο πατέρας της τρομοκρατίας. Έδρασε τρομοκρατώντας για να επικρατήσει δικαιοσύνη και να εκλείψει η πείνα στις φτωχές μάζες όπως είναι ήδη γνωστό. Οι τρεις αυτοί μεγάλοι ηγέτες υποβιβάστηκαν στην έβδομη τάξη των Λαϊκών με την επιλογή του πολέμου αν και διέθεταν εξαιρετικά δείγματα αρετής και καλοψυχίας. Η επιλογή των φόνων τους υποβιβάζει γιατί πρόκειται για ΗΘΕΛΗΜΕΝΑ πολύ σοβαρά ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ τεραστίου μεγέθους. Η περίπτωση των φόνων εν βρασμό ψυχής επιδέχεται μεγαλύτερη επιείκεια γιατί απλά σε αυτές τις περιπτώσεις ακολουθεί Μετάνοια ενώ στους πολέμαρχους έχει επιλεχτεί η σκληροκαρδία η οποία τους υποβιβάζει τελικά.<br /><br />Εδώ κάπου αξίζει να αναφερθεί ότι υπάρχει κάποια λεγόμενη Τιμή που λαμβάνουν τα Αξιώματα των Λαϊκών. Αυτή είναι τεσσάρων συνολικά κατηγοριών που δείχνει και μεγαλύτερη Τιμή από τον Θεό ακόμη και σε όσους λαμβάνουν το ίδιο Αξίωμα. Είναι η Τιμές Ιερέα, Δεσπότη, Πατριάρχου και οικουμενικού Πατριάρχου της αιωνίου ζωής.Η Τιμή αυτή περιλαμβάνει την θέση που θα φτάσει κάποια στιγμή ο Λαϊκός που λαμβάνει κάποιο από τα Αξιώματα με άνοδο μιας κατηγορίας κάθε διακόσια χρόνια και εφόσον βέβαια δεν έχει πράξει κάτι κακό στο κάθε χρονικό διάστημα. Η Τιμωρία για μικρά παραπτώματα είναι απλά υποβιβασμός που μπορεί να είναι μόνιμος και ανεξάρτητος από προηγούμενες Τιμές αλλά στο απώτερο μέλλον να υπάρχει εκ νέου άνοδος αν υπάρχει βέβαια Μετάνοια για τα Μελλοντικά αυτά παραπτώματα της αιωνίου ζωής. Η Τιμωρία για πολύ μεγάλα παραπτώματα είναι η ΟΔΥΝΗΡΗ κατάσταση του Τριγμού των Οδόντων.<br /><br /><strong>Γιατί ανακοινώθηκαν τόσο μελλοντικές αποφάσεις και δράσεις</strong><br /><br />Η εξήγηση είναι απλή και έχει να κάνει με την ΑΠΑΙΤΗΣΗ πολλών Λαϊκών για ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ που εκφράζεται με μορφή αμφισβήτησης του Πατέρα Όλων.<br /><br />Πρόκειται για την γνωστή ειρωνική ερώτηση από πολλούς:<br /><br /><span style="color:#cc0000;">"Γιατί αφού είναι Παντοδύναμος δεν προστατεύει";</span><br /><br />Έτσι μετά τις δυο γνωστές λέξεις (ελευθεροβουλία και αγάπη) που πρέπει να έχει κάποιος όταν προσπαθεί να κατανοήσει την Καινή Διαθήκη πρέπει να ξέρει και να έχει υπόψη του ότι ο Θεός θα ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕΙ αιώνια στον χρόνο που έχει ορίσει και έχει ανακοινώσει στους Αγγέλους Του από την πρώτη στιγμή που ακούστηκε η Καινή Διαθήκη από το Στόμα του Κυρίου δηλαδή τις τρεις μέρες που δίδαξε το Ευαγγέλιο ΧΩΡΙΣ ΑΛΗΓΟΡΙΕΣ στους ανθρώπους που ξύπνησαν για τον σκοπό αυτό αλλά και για να λάβουν ότι δεν είχαν λάβει και λαμβάνουν οι άνθρωποι που φεύγουν από την θνητή ζωή τα χρόνια που ακολούθησαν της Ανάστασης του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.<br /><br />Κλείνοντας την ενότητα αυτή θέλω να τονίσω ότι η απόφαση κάποιου να Αμαρτάνει είναι ΕΠΙΛΟΓΗ αυτού και δεν έχει να κάνει με την πεποίθηση ότι μπορεί να Αμαρτάνει αφού κάποτε θα σωθεί. Ο Λόγος του Θεού είναι ΛΟΓΟΣ ΑΓΑΠΗΣ και ΖΗΤΑ να μην πράττουμε ΠΟΤΕ κακό. Έτσι αν κάποιος αποφασίσει να εκμεταλλευτεί την χάρη για να δράσει τώρα γνωρίζοντας ότι θα συγχωρεθεί ούτως ή άλλως καλλιεργεί ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ κακοψυχία και η θέση του θα είναι ΠΟΛΥ κατώτερη(επέρχεται Πτώση) από αυτή που θα ήταν αν διέθετε πλήρη άγνοια. Είναι φανερό ότι η άγνοια αποτελεί μεγάλο ελαφρυντικό αλλά έχει οριστεί και το ύψος ελαστικότητας αυτής που ορίζει και την τελική Κρίση του Κυρίου.ΓΙΩΡΓΗΣhttp://www.blogger.com/profile/03063122288838834335noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5258792922897995106.post-77589628690980090792009-07-04T08:26:00.003+03:002009-07-04T08:39:33.645+03:00Υποκειμενικότητα και αντικειμενικότητα<strong>Εισαγωγή</strong><br /><br />Πριν ξεκινήσω την πραγματεία αυτή θέλω να αναφέρω ότι υπάρχει πλούσιο υλικό για τον τρόπο που αναζητούσαν την αντικειμενικότητα οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι. Αυτό το υλικό δεν θα σας το παρουσιάσω, αλλά θα παρουσιάσω μία περίληψη η οποία οδηγεί στην κατανόηση του θέματος. Η ένωση Ελλήνων φιλολόγων Πλάτων είχε πολύ σπουδαίες δημοσιεύσεις σχετικές τις δεκαετίες 1950-70. Δεν έχω πρόθεση να κουράζω με μακροσκελή κείμενα και παραπομπές αφού θέλω να παραθέτω καθαρό και περιεκτικό κείμενο.<br /><br />Υποκειμενικότητα ορίζεται η ίδια άποψη ή οπτική στην αντιμετώπιση μίας έννοιας και μπορεί να είναι επίσης περιγραφή πράγματος, ιδέας, προσώπου και οτιδήποτε μπορεί να διαπραγματευτεί στην καθημερινότητα. Αυτή η οπτική σπάνια είναι αντικειμενική και για να συμβεί αυτό πρέπει να τηρούνται ορισμένες προϋποθέσεις.<br /><br />Αντικειμενικότητα ορίζεται η ΑΚΑΤΑΡΡΙΠΤΗ θέση ενός ατόμου ή συνόλου ατόμων η οποία πληρεί όρους οι οποίοι καθιστούν την περιγραφή η ανάλυση αυτή, πλέον γενικά αποδεκτή θέση. Αν βρεθεί έστω και ένας που θα καταφέρει να αποδείξει με ΣΑΦΕΣΤΑΤΟ προσδιορισμό ότι η θέση αυτή δεν φέρει σταθερότητα τότε μπορεί να συνεχίσει να αποτελεί αντικειμενικότητα, αλλά θα έχει κλονιστεί η βάση της υπό πραγμάτευση άποψης.<br /><br /><strong>Σοφιστικές θέσεις που εμποδίζουν την αντικειμενικότητα</strong><br /><br />Ακούω λοιπόν συχνά να μιλούν για ποτήρι μισογεμάτο και μισοάδειο. Είναι μια φράση που στην ουσία ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΚΑΜΙΑ ΕΝΝΟΙΑ και χρησιμοποιείται για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και να προσδώσει αισιοδοξία εμπρός στις θεωρίες που αναπτύσσονται που συχνά είναι ένα ΤΙΠΟΤΑ. Δεν είναι ούτε μισογεμάτες έννοιες αλλά ούτε και μισοάδειες αφού όπως και να τις κοιτάξεις θα καταρρεύσουν εμπρός στα μάτια ενός στοχαστή.<br /><br />Η φράση αυτή είναι άλλη μια έκφραση της εικονικής πραγματικότητας, έννοια η οποία αναπτύσσεται στους κύκλους των σύγχρονων σοφιστών οι οποίοι προσπαθούν να πείσουν με ένα "μισογεμάτο" τίποτα. Καλά θα εκφραστώ αλλιώς και θα το ορίσω ως ένα "μισοάδειο" τίποτα.<br /><br />Στην ουσία αντί να αναλίσκονται στο τίποτα έπρεπε να αναλύουν την υποκειμενικότητα και την αντικειμενικότητα των πραγμάτων αντί να ορίζουν την εικονική αλήθεια ή την υποκειμενική οπτική γωνία η οποία ορίζεται από την φράση "μην βλέπεις το ποτήρι μισοάδειο αλλά μισογεμάτο". Σε κάθε περίπτωση αυτή η φράση ορίζει τις υποκειμενικές εκτιμήσεις των συζητητών και ΠΟΤΕ την αντικειμενικότητα. Φυσικά η αισιοδοξία και η απαισιοδοξία που προσδίδει το μισοάδειο και το μισογεμάτο ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΕΧΟΥΝ με φιλοσοφία αφού στην φιλοσοφία σημασία έχει η ανάλυση και όχι οι προδιαθέσεις.<br /><br />Η αντικειμενικότητα ορίζεται από λόγο ΟΡΘΟ ΚΑΙ ΑΚΑΤΑΡΡΙΠΤΟ με ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ που να στέκουν και να ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΟΥΝ. Οι φιλόσοφοι της αρχαίας Ελλάδας αναζητούσαν ΤΟΝ ΣΑΦΗ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ ενώ οι σοφιστές έπειθαν με την χρήση του θόλου του νου, μέσα από ένα σύμπλεγμα λόγου που αντί ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΖΕΙ ΒΡΩΜΙΖΕ κάθε αλήθεια.<br /><br />Η πιο συνήθης τακτική πειθώς ήταν ο φαύλος κύκλος στον οποίο εισήγαγαν τον συνομιλητή με ταχύτητα για να μην προλαβαίνει να κατανοήσει την πλεκτάνη που όριζε αυτούς ως γνώστες και τους άλλους ως άσχετους επί του αντικειμένου διαπραγμάτευσης.<br /><br />Οι σοφιστές έχουν στόχο να αναδείξουν την εσώτερη ικανοποίηση του εγώ μέσα από την πειθώ που αναπτύσσουν. Τεχνικές αυτής της μορφής αναπτύσσονται από πολλούς δικηγόρους οι οποίοι όταν βρεθούν εμπρός σε ένα γνήσιο στοχαστή δεν μπορούν να αρθρώσουν λέξη, αφού θα αναζητηθεί ο σαφής προσδιορισμός των εννοιών που αναπτύσσονται.<br /><br />Οι φιλόσοφοι με οδηγό την ταπεινότητα με την οποία αποδέχονταν ότι έχουν μεγάλη άγνοια, έφταναν σε γνώσεις τις οποίες ΣΥΝΕΧΩΣ εμπλούτιζαν. Οι σοφιστές συχνά σταματούσαν την αναζήτηση της γνώσης αφού με την χρήση της ευφυΐας τους έπειθαν και δεν χρειάζονταν γνώσεις για να θαμπώσουν το κοινό τους και έτσι να αποκτήσουν μαθητές από τους οποίους ελάμβαναν χρηματικά ποσά. Οι φιλόσοφοι συχνά δεν ζητούσαν αμοιβές και σπάνια συναντούμε κάποιον φιλόσοφο ο οποίος για να αποκτήσει τις ανάγκες διαβίωσης αναγκάζονταν να δεχθεί χρηματικά ποσά. Μελετώντας φιλοσοφία θα βρείτε αναφορές σχετικά με όσα σας ανέφερα για την διαφορά σοφιστών και φιλοσόφων και θα ήθελα ΠΟΤΕ να μην θεωρείτε φιλόσοφους και σοφιστές ως μία ενιαία κατηγορία στοχαστών. Αυτό το λάθος πράττεται από τους αλλόγλωσσους στοχαστές που έχουν ταυτίσει την σοφία με την σοφιστεία. Στοχαστές ήταν ΟΛΟΙ αλλά οι σοφιστές ΔΕΝ ΞΕΧΩΡΙΖΑΝ την αλήθεια και έπειθαν χωρίς να νοιάζονται για αυτήν. Οι φιλόσοφοι ΟΛΟΙ αναζητούσαν ΤΗΝ ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ για κάθε έννοια ή θέμα το οποίο συζητούνταν στις φιλοσοφικές συζητήσεις μερικές από τις οποίες ήταν τα γνωστά συμπόσια. Στα συμπόσια ελάμβαναν μέρος μόνο φιλικές παρέες φιλοσόφων και σοφιστών ενώ στις δημόσιες φιλοσοφικές συζητήσεις ελάμβαναν μέρος ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΟΙ ΔΟΥΛΟΙ οι οποίοι αν εκφράζονταν και θάμπωναν με την σοφία τους και αποκτούσαν τα χειροκροτήματα του ακροατηρίου ελάμβαναν ως δώρο την ελευθερία τους. Δείγματα αρετής και σοφίας ήταν αίτια της απελευθέρωσης των δούλων στην Αρχαία Αθήνα συχνά και σπανιότερα σε άλλους λαούς.<br /><br /><strong>Η αλήθεια Η ΜΙΑ</strong><br /><br />Η αλήθεια είναι ΠΑΝΤΑ ΜΙΑ. Αν υπάρχουν διαφορετικές αλήθειες που δεν συμπληρώνουν η μία την άλλη τότε μπορεί η μία από τις δύο να είναι η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ή ακόμη και να είναι και οι δύο θεωρίες που ακούγονται, ψευδής. Η αλήθεια ΠΟΤΕ δεν μπορεί να αναιρεθεί αν και μπορεί να συμπληρώνεται λίγο-λίγο.<br /><br />Για να φτάσει κάποιος στην αλήθεια απλά πρέπει να εντοπίζει το ψέμα και το αφαιρεί χειρουργικά και με λεπτότητα χωρίς να επηρεάσει άλλα στοιχεία. Είναι πραγματικά ΤΕΡΑΣΤΙΑ η δυσκολία να καθαριστεί η βρωμιά(ψεύδος) από τις θεωρίες που αναπτύσσονται πολλές από τις οποίες είναι σωστές κατά βάση επιστημονικές θεωρίες.<br /><br />Έτσι εδώ κάπου θα αναδείξω την ΑΝΟΗΣΙΑ σύγχρονων ΨΕΥΔΟΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ να ανάγουν την στατιστική ανάλυση ως απόδειξη και να δημοσιεύουν θεωρίες ειδικά γονιδιακού περιεχομένου, οι οποίες είναι στην ουσία τους ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΨΕΥΔΗ. Η στατιστική αποτελεί ένδειξη στους κύκλους των σοβαρών επιστημόνων και σήμερα παρατηρώ σε ραδιοφωνικές εκπομπές να αναμεταδίδουν τις ανοησίες φοιτητών αλλοεθνών κυρίως πανεπιστημίων που ΔΕΝ ΤΟΛΜΟΥΝ να τις δημοσιεύσουν στα δύο-τρία επιστημονικά περιοδικά παγκοσμίου εμβέλειας κάτι που αν το προσπαθούσαν θα τους είχαν γελοιοποιήσει οι ιθύνοντες των περιοδικών αυτών, αφού ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΛΑ πως τεκμηριώνεται μια απόδειξη. Συνήθως αυτές οι γενετικής επιστήμης θεωρίες καταργούν τους κανόνες επικτητότητας και κληρονομικότητας τους οποίους ξεχνούν οι μαθητές και φοιτητές των κολεγίων της δεκάρας του εξωτερικού μέσα στα οποία συγκαταλέγονται πλέον και τα δύο αρχαιότερα και πασίγνωστα στης Οξφόρδης και του Κέμπριτζ. Τα δύο αυτά παιδαγωγικά ιδρύματα έχουν χάσει την αίγλη του παρελθόντος αφού δεν οι ερευνητικές εργασίες από αυτά πλέον σπάνια δημοσιεύονται στα επίσημα επιστημονικά περιοδικά της κάθε επιστήμης ξεχωριστά με την οποία ασχολούνται. Η παραπάνω άποψη φυσικά αποτελεί υποκειμενικότητα αν και στην πεποίθηση του κόσμου έχει περάσει η αντίθετη άποψη.<br /><br />Με λίγα λόγια οι υποκειμενικές εκτιμήσεις και προδιαθέσεις αποτελούν τις εκφρασμένες υποκειμενικότητες ενώ όταν η τεκμηρίωση αποτελέσει ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΗ υποκειμενικότητα τότε η υποκειμενικότητα αυτή ορίζεται ως αντικειμενικότητα.<br /><br /><strong>Ανάλυση υποκειμενικότητας</strong><br /><br />Υποκειμενικότητα λοιπόν ορίζεται ως η ατομική οπτική στο υπό διαπραγμάτευση θέμα. Αποτελεί στοιχείο που εμπεριέχει το εγώ και όχι το εμείς αλλά αυτό δεν αποτελεί στοιχείο που ορίζει ότι η υποκειμενικότητα αυτή δεν μπορεί να είναι αντικειμενικότητα. Για να γίνει αντικειμενικότητα θα πρέπει να γίνει γενικά αποδεκτή. Στη συνέχεια θα αναλύσω τρόπους με τους οποίους μια υποκειμενικότητα γίνεται αντικειμενικότητα. Ακόμη και αν γίνει γενικά αποδεκτή αυτό δεν ορίζει την αντικειμενικότητα, αλλά μία κατάσταση αντικειμενικότητας η οποία ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ θα επέλθει τελικά.<br /><br />Υπάρχουν πολλές υποκειμενικότητες οι οποίες ΠΟΤΕ δεν μπορούν να γίνουν αντικειμενικότητες και αυτό γιατί εμπεριέχουν το στοιχείο των ατομικών αισθήσεων που ο κάθε ένας από εμάς έχει διαφορετικά ανεπτυγμένο. Βεβαιότατα μπορεί οι υποκειμενικότητες αυτές να είναι συντριπτικά αποδεκτές αλλά και πάλι δεν ορίζεται αντικειμενικότητα και αυτό γιατί δεν υπάρχει το στοιχείο εκείνο που ορίζει το ακατάρριπτο της μεταβολής αυτής της κατάστασης αφού συχνά η αντίληψη μέσω μιας αίσθησης από αποδεκτή γίνεται μη αποδεκτή.<br /><br />Μερικά παραδείγματα υποκειμενικοτήτων είναι η εκτίμηση της ποιότητας του φαγητού, του ποτού, των αρωμάτων, της τέχνης, των πολιτικών πεποιθήσεων.<br /><br />Παραδειγματικά θα επιχειρηματολογήσω πάνω στην υποκειμενικότητα των αισθήσεων και ειδικά της τέχνης. Ακόμη και η βράβευση ενός έργου τέχνης δεν αποτελεί αντικειμενικότητα. Ακόμη και τα μνημεία αρχαιότητας που ανάγονται στα επτά θαύματα δεν αποτελούν αντικειμενικότητες και αυτό γιατί υπάρχει πληθώρα ανθρώπων που τα θεωρούν ως μία μάζα από πέτρες που ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ δεν είναι τίποτα παραπάνω από ερείπια μιας άλλης εποχής. Ενδεχόμενα θα μπορούσε να θεωρήσει κάποιος ότι είναι μία μάζα μπάζα και στην πραγματικότητα ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ η αντικειμενικότητα όσο κι αν δεν αρέσει σε πολλούς και φυσικά και στο άτομό μου.<br /><br />Συχνά λοιπόν τα ερείπια ή τα σκουπίδια παλαιότερων ετών για πολλούς είναι τελείως άχρηστα αφού εμποδίζουν, ενώ για άλλους έχουν μία τεράστια συναισθηματική αξία αφού περικλείουν ένα σύνολο αναμνήσεων. Εδώ έχουμε λοιπόν επίσης μία ανάλυση υποκειμενικότητας των αισθήσεων.<br /><br /><strong>Ανάλυση της αντικειμενικότητας.<br /></strong><br />Παρακολουθώντας διάφορες γραφές και ομιλίες είδα να γίνεται προσπάθεια από τους σύγχρονους ψευδοσοφούς να πείσουν ότι δεν υπάρχει αντικειμενικότητα. Είναι μια απόπειρα αυτή να πείσουν ότι δεν υπάρχει αλήθεια και έτσι με αυτόν τον τρόπο προσπαθούν και προάγουν την εισροή των ψευδών θεωριών οι οποίες κατευθύνουν τις μάζες ή θαμπώνουν το ακροατήριο αν και στην ουσία τους δεν είναι τίποτα άλλο από ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ με τα οποία προσπαθούν να λεκιάσουν την σκέψη μας.<br /><br />Ενδεικτικά θα αναφέρω ορισμένες ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΕΣ αντικειμενικότητες οι οποίες θα σας πείσουν αρχικά ότι ΥΠΑΡΧΕΙ η έννοια αυτή την οποία προσπαθούν να καταργήσουν οι αλήτες της φιλοσοφίας. Στην γνήσια φιλοσοφία ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ κατάργησης της αντικειμενικότητας αλλά ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΑΥΤΗΣ και όπως έχει διδαχθεί από ΠΛΗΘΩΡΑ φιλοσόφων της αρχαίας Ελλάδας.<br /><br />-Τα ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ θεωρήματα των μαθηματικών και τις Φυσικής τα οποία χρησιμοποιούνται στην κατασκευή κτηρίων, μηχανών και γενικά παραγωγικών συνθέσεων είναι ΑΔΙΑΜΦΗΣΒΗΤΗΤΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ.<br /><br />-Η ύπαρξη της ζωής είναι μία πραγματικότητα ΑΔΙΑΜΦΗΣΒΗΤΗΤΗ.<br /><br />Δεν θα αναφέρω άλλη αντικειμενικότητα αφού ΜΟΝΟ με τις δύο αυτές αναφορές έχει οριστεί η αντικειμενικότητα ως ΥΠΑΡΚΤΗ έννοια και ΠΡΟΚΑΛΩ αυτόν που θα έρθει να με διαψεύσει για την τεκμηρίωση αυτή με ΥΠΑΡΚΤΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ και όχι φαφλατολογίες.<br /><br />Στην φιλοσοφία των πραγματιστών κάθε πραγματικότητα αποτελεί και αντικειμενικότητα αλλά μέσα στην ΠΑΝΑΞΙΑ αυτή ομάδα στοχαστών έχουν εισέλθει οι σοφιστές και με τις υποκειμενικές πραγματικότητες που είναι ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ σε κανόνες, προσπαθούν να πείσουν και να οδηγήσουν τις μάζες προς μία πλανητική (από το πλάνη και όχι πλανήτης) διδασκαλία, η οποία θα έχει ως αποτέλεσμα να αποκτήσουν ηθική υπόσταση οι ανηθικότητες στις οποίες προωθούν τα άτομα που τους ακολουθούν, αλλά και την κοινωνία ολόκληρη.<br /><br />Έτσι οι σοφιστές που εισήλθαν στην ομάδα των πραγματιστών ξεκινούν από μία υποκειμενική πραγματικότητα και με αυτή ως οδηγό προσπαθούν να πείσουν για την ορθότητα αυτών που στηρίζουν ακόμη και αν υπάρχουν πάμπολλες περιπτώσεις που τους διαψεύδουν. Μερικές τέτοιες υποκειμενικές πραγματικότητες είναι η αίσθηση του ζεστού και του κρύου, η σαρκική απόλαυση των παρά φύσιν ηδονών και άλλα πολλά.<br /><br />Ανέλυσα την υποκειμενική πραγματικότητα για να σας δείξω ότι η πραγματικότητα δεν είναι πάντα και αντικειμενικότητα και αυτό είναι που εξήγαγε της φιλοσοφίας τους σύγχρονους πραγματιστές αν και στην αρχαία Ελλάδα ΟΛΟΙ ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ήταν πραγματιστές που όμως ασχολήθηκαν ΜΟΝΟ με την αντικειμενική πραγματικότητα.<br /><br /><br /><strong>Πως φτάνει κάποιος στην αντικειμενικότητα</strong><br /><strong></strong><br />Για να φτάσει κάποιος στην αντικειμενικότητα πρέπει να υπάρχει ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΛΗΘΟΥΣ του υπό περιγραφή αντικειμένου και αυτή η τεκμηρίωση ΠΟΤΕ να μην αναιρεθεί και ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ. Αν αναιρεθεί έστω και από ένα, τότε είναι εκ των πραγμάτων μία υποκειμενικότητα η οποία μένει ως αντικειμενικότητα μέχρι να διορθωθεί ακόμη και το παραμικρό λάθος. Αν έχει σαθρές ρίζες τότε είναι καλύτερα να οδεύσει στον οχετό και εκεί που είναι η θέση της θεωρίας ή περιγραφής του υλικού ή της έννοιας που διαπραγματεύτηκε.<br />Στο σύνολο των θεωριών και των σκουπιδιών που υπάρχει στην βιβλιογραφία και στο διαδίκτυο δεν είναι εύκολο να βρει κανείς την ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ αλήθεια και έτσι πρέπει να φροντίσει η αναζήτηση να γίνεται με ιδιαίτερα προσεκτικό τρόπο. Η αφαίρεση των σκουπιδιών πρέπει να γίνεται χειρουργικά και με λεπτότητα, αλλά και να χρησιμοποιούνται τα σκουπίδια ως πηγή στοχασμού. Με τον στοχασμό θα έρθει η ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ του ψευδούς της θεωρίας και αφού διαχωριστεί το υποκειμενικό στοιχείο του υπό διαπραγμάτευση θέματος. Αν δεν είναι σε θέση κάποιος να παρατηρήσει υπό «λάθε βιώσας» δηλαδή υπό ατομικής ουδετερότητας βίωση της ανάλυσης, τότε είναι επόμενο ΠΟΤΕ να μην φτάσει στην αλήθεια. Η ουδέτερη παρατήρηση του φαινομένου και ο βιωματικός χαρακτήρας της έρευνας ο οποίος συνήθως γίνεται δια του στοχασμού, είναι αυτό που δίδασκε ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ φιλόσοφος της αρχαιότητας ο Επίκουρος του οποίου την φράση στρέβλωσαν οι σύγχρονοι μεταφραστές ορίζοντας την κατά λέξη μετάφραση όταν ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΛΑ ότι σε ορισμένες περιπτώσεις έτσι θα οδηγηθούν ΣΕ ΛΑΘΗ και όπως συμβαίνει με πολλές από τις ξένες γλώσσες.<br /><br />Για να οριστεί η αδρανής βίωση της παρατήρησης του φαινομένου πρέπει το άτομο να έχει φροντίσει και να έχει αποβάλλει κάθε τι εγωιστικό. Αν κυριαρχεί ο εγωισμός τότε είναι επόμενο η ανάλυση να οδηγήσει σε μια εγωιστική υποκειμενικότητα και ΠΟΤΕ στην ΖΗΤΟΥΜΕΝΗ αντικειμενικότητα. Αν ο εγωισμός ορίζει δόλο τότε το αποτέλεσμα είναι ΠΟΝΗΡΩΝ ΣΚΟΠΩΝ και έχει εξέλθει του δρόμου της αρετής, αφού έχει εισέλθει το στοιχείο της ιδιοτέλειας και όπως συμβαίνει στους σύγχρονους σοφιστές που νομίζουν ότι η σοφιστεία είναι και σοφία. Είναι μεν ευφυεία, αλλά ΠΟΤΕ σοφία. Η σοφία είναι αυτή που ορίζεται από το στοιχείο της αντικειμενικότητας. Η ηθική ορίζει την ΜΗ ΒΛΑΒΗ συνανθρώπων μας ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΓΝΩΣΤΙΚΑ αφού ορίζεται από ΟΛΟΥΣ τους ηθικούς κανόνες και νόμους Θεού και ανθρώπων οι οποίοι προστατεύουν το κάθε άτομο χωριστά αλλά και τις κοινωνικές ομάδες και την κοινωνία γενικότερα.<br /><br />Εδώ κάπου νομίζω ότι πρέπει να αναφέρω τον ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΟ φιλόσοφο Σωκράτη ο οποίος ανέλυε κατά κόρον την αξία του αλτρουισμού στον αγώνα διατήρησης του δρόμου της αρετής.<br /><br />Συχνά για να οριστεί η αντικειμενικότητα χρειάζεται ο προσδιορισμός ενός σταθερού συστήματος αναφοράς. Μία τέτοια περίπτωση αποτελεί ο προσδιορισμός του μηδενός της θερμοκρασίας ή η κλίμακα Ρίχτερ κάτω από τις ορισμένες προϋποθέσεις καθώς και πολλά φυσικά μεγέθη τα οποία έχουν μεταβλητό χαρακτήρα όπως πχ είναι η βαρύτητα.<br />Το σύστημα αναφοράς ορίζει μία σταθερή η οποία είναι η ίδια για όλους τους παρατηρητές και έτσι ορίζεται μία αντικειμενικότητα επί του φαινομένου που μελετάται.<br /><br /><strong>Η πιο δύσκολη περίπτωση αντικειμενικότητας</strong><br /><br />Η πιο δύσκολη περίπτωση αντικειμενικότητας είναι η περίπτωση αναζήτησης δικαιοσύνης. Σε αυτή την αναζήτηση συγκαταλέγεται και η ικανότητα διαχείρισης κρίσεων των ατόμων. Αν δεν υπάρχει δικαιοσύνη τότε θα υπάρχουν τραγικά επακόλουθα αφού η αδικία οδηγεί σε εκδικητικές συμπεριφορές.<br /><br />Η δικαιοσύνη ορίζεται από ένα σύστημα νόμων οι οποίοι συχνά δεν ορίζονται σωστά και συχνά η απειρία και οι ΚΑΚΙΣΤΟΙ δικαστές έχουν ορίσει κακοδικίες οι οποίες ορίστηκαν από τις σοφιστείες των δικηγόρων δια μέσω των οποίων πείστηκαν οι ελάχιστοι ευτυχώς δικαστές περιορισμένης αντίληψης. Η δικαιοσύνη του δικαστή δεν ορίζεται μόνο από την εφαρμογή των νόμων, αλλά και από την γνώση που διαθέτει αλλά και από την ΣΑΦΗ ερμηνεία των διατάξεων η οποία συχνά επιτρέπει παρερμηνείες επειδή ο νομοθέτης την εποχή θέσπισης των νόμων δεν μπορούσε να προβλέψει όλες τις πτυχές οι οποίες συχνά ορίζονται από την εξέλιξη των πραγμάτων και δεν μπορούν να προβλέψουν την εξέλιξη της τεχνολογίας. Μία τέτοια περίπτωση είναι η διακίνηση ιδεών μέσα από το διαδίκτυο αφού δεν υπάρχουν ΣΑΦΕΣΤΑΤΟΙ νόμοι που να προβλέπουν προστασίες, αλλά υπάρχουν ΠΑΜΠΟΛΕΣ διατάξεις στις οποίες ανάγονται τα φαινόμενα παραβίασης του Συντάγματος το οποίο ΥΠΕΡΙΣΧΥΕΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ και έτσι η δικαιοσύνη προβλέπεται μέσα από αυτό. Δεν θέλω να μπω σε επιπλέον λεπτομέρειες αφού είναι γνωστά σε όλους τα γνωστά παραθυράκια.<br /><br />Η δικαιοσύνη λοιπόν πρέπει να ορίζεται με ΑΠΟΛΥΤΗ αντικειμενικότητα. Είναι εύκολο αυτό; Η απάντηση είναι ΟΧΙ.<br /><br />Ενδεικτικά θα παρουσιάσω μία περίπτωση διαχείρισης κρίσεων στα σχολεία όπου συχνά προκαλούνται διαπληκτισμοί ανάμεσα στους μαθητές.<br /><br />Έχουμε λοιπόν μία περίπτωση χειροδικίας. Ο μαθητής θύμα προκάλεσε τον μαθητή θύτη και μετά από αλλεπάλληλες προκλήσεις κάποια στιγμή ορίστηκε η βιαιοπραγία. Ο διευθυντής καλείται να διαχειριστεί την κρίση και έχει τις εξής επιλογές.<br /><br />1. Να τιμωρήσει τον θύτη.<br />2. Να τιμωρήσει το θύμα.<br />3. Να τιμωρήσει και τους δύο.<br />4. Να επιπλήξει τον ένα ή και τους δύο.<br /><br />Είναι σύνηθες λοιπόν το φαινόμενο να τιμωρούνται ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ για παραδειγματισμό γιατί και οι δύο είχαν συμμετοχή στο συμβάν. Στην περίπτωση αυτή αντικειμενικότητα δικαιοσύνης ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Τιμωρήθηκαν ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΟΙΝΗ θύτης και θύμα όταν ο θύτης προκάλεσε σωματική βλάβη και το θύμα ήταν ο ηθικός αυτουργός του συμβάντος. Αν τιμωρούνταν ο ένας τότε η αδικία και πάλι θα είχε οριστεί. Αν υπήρχε θεσμοθέτηση ποινής για το κάθε αδίκημα ΜΟΝΟ τότε θα ορίζονταν ένα είδους δικαιοσύνης αλλά αυτή η ποινή πρέπει να διέπεται από ΑΠΟΛΥΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ η οποία ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ να οριστεί δίκαια για διαφορετικά συμβάντα και όταν ειδικά το ένα είναι επακόλουθο του άλλου. Αυτό συμβαίνει στα νομικά συστήματα ΟΛΩΝ των χωρών αφού υπάρχουν αδικίες οι οποίες αθωώνουν ενόχους και ενοχοποιούν αθώους, ανάλογα με τον ευτελισμό της δικαιοσύνης που υπάρχει στην κάθε χώρα. ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΟΛΩΝ δικονομικό σύστημα από τα ελάχιστα που γνωρίζω σχετικά ΚΥΡΙΩΣ από της τηλεοπτικές ταινίες είναι το σύστημα της Αμερικής το οποίο επιτρέπει ένα είδους συμβιβασμό με θύτες και θύματα από τα οποίο κερδοσκοπούν κυρίως οι δικηγόροι πίνοντας το αίμα του κόσμου που αναζητεί το δίκαιο. Φυσικά στις περιπτώσεις πολύ μεγάλων εγκλημάτων τότε η δικαιοσύνη είναι αμείλικτη και δεν επιτρέπει συμβιβασμούς σε όλες τις χώρες. Στην Αμερική επιπλέον υπάρχει ένα σύστημα νόμων που αθωώνει σε ορισμένες πολιτείες και ενοχοποιεί σε άλλες μικρά αδικήματα με αποτέλεσμα και πάλι να υπάρχει μία ανισονομία των πολιτών της χώρας των Ηνωμένων πολιτειών της Αμερικής.<br /><br />Τα μουσουλμανικά συστήματα δικαιοσύνης όταν επηρεάζονται από την θρησκεία συχνά ορίζουν ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΑΔΙΚΙΕΣ επίσης στο πρόσωπο των γυναικών αφού συχνά τιμωρούνται οι βιασθείσες και όχι οι βιαστές στις χώρες που υπάρχουν οι άθλιες μορφές αυτές των αιρέσεων που προέκυψαν από τον αρχικό Μωαμεθανισμό.<br /><br />Η αντικειμενικότητα στο παράδειγμα των μαθητών που ανέφερα επιτυγχάνεται με τον ορισμό μετέπειτα ποινής σε επανάληψη του φαινομένου από τα ίδια άτομα. Η σχετική επίπληξη με τον ορισμό της συγνώμης ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ θα ορίσει μία κατάσταση η οποία θα αποτελέσει παιδαγωγική διαδικασία ελέγχου της κατάστασης και καλλιέργεια αρετής στους μαθητές που αυτοταπεινώθηκαν θύτης και θύμα ο ένας στο άλλο. Η σύναψη φιλίας θα οριστεί αν ο διευθυντής προσπαθήσει να γίνει έμπρακτη η συγνώμη με συμμετοχή στην ίδια ομάδα σε ομαδικό άθλημα κατά την ώρα της γυμναστικής και όταν θα απαιτηθεί η συνεργασία.<br /><br />Η αντικειμενικότητα σε αυτήν την περίπτωση δεν ορίζεται από την δικαιοσύνη αλλά από την ΠΡΟΛΗΨΗ του φαινομένου που είναι η καλλιέργεια της αρετής η οποία έπαψε σε πολλά σχολεία να υφίσταται με αποτέλεσμα να προάγονται τα φαινόμενα εγκλημάτων αναρχικού τύπου και άλλα πολλά.<br /><br /><strong>Αντικειμενική αξιολόγηση</strong><br /><br />Στα σχολεία ιδιαίτερα υπάρχει η αδικία του εκάστοτε συστήματος αξιολόγησης. Σε αυτό μεγάλη συμμετοχή έχουν οι άδικοι καθηγητές οι οποίοι ορίζουν συμπάθειες ανάμεσα στους μαθητές και οι αδικία της βαθμολογίας η οποία δεν ορίζεται από απόλυτη δικαιοσύνη. Η εμπειρία μου από τα θρανία και όσα ακούω από τα ανίψια μου, μου δείχνουν ότι τα φαινόμενα κάκιστων διδασκάλων αυξήθηκαν αν και δεν θα έπρεπε να συμβαίνει αυτό.<br />Το σύστημα βαθμολόγησης του κάθε καθηγητή αποτελεί και αυτό τον ορισμό της αδικίας που ορίζεται από την αξιολόγηση της γνώσης. Έτσι στα πρακτικά μαθήματα είναι εύκολη η αντικειμενική βαθμολόγηση αλλά στα θεωρητικού τύπου μαθήματα συχνά είναι πολύ δύσκολη η αντικειμενική βαθμολόγηση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα μαθήματα των νεοελληνικών και αρχαίων που συχνά η αγνωστικότητα ορισμένων καθηγητών ορίζει λανθασμένους τους μελετηρούς μαθητές και η υποκειμενική θεώρηση της υπό ανάλυσης έννοιας ή θέματος του εξεταστή ή ακόμη και του υπουργείου που όρισε τα σχετικά ορίζουν μία ΠΑΣΙΦΑΝΕΣΤΑΤΗ ΑΔΙΚΙΑ.<br /><br />Στο μάθημα της έκθεσης υπήρχαν και υπάρχουν οι ΤΡΑΓΙΚΟΤΕΡΕΣ αδικίες μία από τις οποίες βίωσα και εγώ όταν βαθμολογήθηκα με 10(βάση) σε ένα γραπτό το οποίο είναι ΠΛΗΡΗ ΑΝΑΛΥΣΗ του θέματος με την Λακωνικότητα που συνήθιζα και που συνηθίζω να γράφω. Η υποκειμενικότητα των εξεταστών η οποία ενδεχόμενα είχε ορισμένες κατευθύνσεις από το υπουργείο όρισε την υποκειμενική βαθμολόγηση ενός γραπτού το οποίο αντικειμενικά και με βάση της αναλύσεις στις εφημερίδες εκείνης της εποχής είχε ΠΛΗΡΗ ΚΑΛΥΨΗ.<br /><br />Άλλη περίπτωση υποκειμενικής αξιολόγησης είναι η περίπτωση των έργων τέχνης. Σε αυτά η εκάστοτε αξιολόγηση ορίζεται με βάση την υποκειμενικότητα η οποία ορίζεται τόσο από το γνωστικό επίπεδο του αντικειμένου του αξιολογητή όσο και από την οπτική με την οποία αντιμετωπίζει την τέχνη το άτομο αυτό. Είναι επόμενο λοιπόν να έχουμε ΠΑΝΑΔΙΚΕΣ αξιολογήσεις σε έργα τέχνης τα οποία είναι ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός των καλλιτεχνών που αναγνωρίστηκαν μετά τον θάνατο και αυτό προέκυψε από ένα σύστημα προώθησης καλλιτεχνών το οποίο ΑΝΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΑ συνεχίσει να υφίσταται με διαφορετικές δομές ανά τους αιώνες.<br /><br /><strong>Επίλογος</strong><br /><br />Είναι προφανές ότι παραδείγματα ορισμού αντικειμενικότητας θα μπορούσαν να αναλυθούν χιλιάδες και σε πολλά από αυτά θα είναι δύσκολος ο προσδιορισμός αυτής. Επέλεξα λοιπόν ελάχιστα παραδείγματα για να γίνει κατανοητός ο λόγος μου.<br /><br />Ελπίζοντας ότι ήμουν εξαιρετικά ακριβής στον προσδιορισμό των εννοιών θεωρώ ότι πρέπει να κλείσω εδώ την ανάλυση του δυσκολότατου αυτού θέματος.ΓΙΩΡΓΗΣhttp://www.blogger.com/profile/03063122288838834335noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5258792922897995106.post-31790703445596122722009-07-02T16:22:00.003+03:002010-01-16T14:28:47.515+02:00H Κλίμακα της Ορθοδοξίας (Περιληπτική αναφορά σταδίων)<strong>Εισαγωγή</strong><br /><br />H Κλίμακα, ΚΑΚΩΣ δεν διδάσκεται στα σχολεία και μάλιστα θα έπρεπε να διδάσκεται σε ένα μάθημα αρετής το οποίο λείπει από τα σχολεία μας. Αυτό θα μπορούσε να αποτελείται από ύλη των αρχαίων Ελληνικών που ΚΑΚΩΣ καταργήθηκε και που αφορά διάφορα θέματα τα οποία δεν διδάσκονται πλέον και αφορούν την ΓΝΗΣΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ και όχι την εισαγόμενη από το εξωτερικό Ελληνική φιλοσοφία η οποία ορίζει ως σοφιστές μεγάλους φιλοσόφους όπως ο Αριστοτέλης και άλλοι.<br /><br /><strong>Περιληπτική παρουσίαση των σταδίων της κλίμακας</strong><br /><br />Παραθέτω παρακάτω την Κλίμακα της Ορθοδοξίας όπως έχει παρουσιαστεί από τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή κα μπορείτε πλέον να την βρείτε στα Άπαντα αυτού.<br /><br />Εδώ κάπου θέλω να κεντρίσω τους μελετητές και να τους ωθήσω να μελετήσουν τους Ερμητικούς Διαλόγους τους οποίους μπορούν να τους βρουν στο βιβλίο του κου Παντελή Ιωαννίδη με τίτλο "Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος" και τον παρουσιάζει ΚΑΚΩΣ ως Ιδρυτή της θρησκείας του μονοθεϊσμού. Σε κάποιο εδάφιο παρουσιάζεται η Κλίμακα και ΠΡΟΚΑΛΩ τους αρχαιολάτρες να την βρουν και να δουν ΤΙ ΔΙΔΑΞΕ ο ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΟΣ και όχι μόνο Τρισμέγιστος Ερμής που η άγνοια οδήγησε πολλούς να τον παρομοιάσουν με τον φτερωτό Ερμή ή τον Θωτ, γιατί κάποιοι ανακάλυψαν ένα σκουπίδι κάποτε. Σκεφτείτε ότι βρίσκεστε σε ένα όγκο δικαστικών πεπραγμένων και αποκόπτεται από μία δίκη η απολογία ενός κατηγορουμένου που αρνείται την ενοχή για κάτι που έπραξε. Δεν θα οδηγηθείτε σε πλάνη; ΓΙΑΤΙ πίστεψαν όλοι το σκουπίδι που βρέθηκε από τους Άγγλους που βρήκαν ευκαιρία να γίνουν διάσημοι με κάτι που ανακάλυψαν χωρίς να ερευνήσουν την αξιοπιστία του;<br />Γιατί επιλέγουν οι αρχαιολάτρες και διδάσκουν διάφορα ΕΚΤΟΣ από τις διδασκαλίες αρετής των αρχαίων;<br /><br />Μήπως γιατί είναι κοινές με τις "παροιμίες" της Ορθοδοξίας μας;<br /><br />Η περιβόητη Κλίμακα της Ορθοδοξίας ή πιο ΟΡΘΑ της ΑΓΑΠΗΣ αφορά τα 11 παρακάτω στάδια τα οποία πρέπει να περάσει η ψυχή για να ολοκληρωθεί. Αυτά είναι:<br /><br /><strong>Η αοργησία , η οκνηρία, η μνησικακία, το ψεύδος, η ακηδία, η γαστριμαργία, η κενοδοξία , η περηφάνια, η ταπεινοφροσύνη, η διάκριση και τέλος η απάθεια.</strong><br /><br />Θα αναλύσω με μία μόνο φράση το κάθε στάδιο και θα επεκταθώ μόνο όπου νομίζω ότι πρέπει.<br /><br /><strong>Αοργησία</strong><br /><br />Η ικανότητα ενός ανθρώπου να μην επιτρέπει να οργίζεται αποτελεί μια ΠΗΓΗ ηρεμίας από την οποία δεν θα προκύψουν άσχημα λόγια που θα πληγώσουν ανθρώπους τους οποίους αγαπάει.<br /><br /><strong>Η οκνηρία</strong><br /><br />Επιπτώσεις έχει στο στάδιο των οικονομικών προβλημάτων που θα προκύψουν από αυτή, αλλά και σε άλλα που έχουν να κάνουν με τους πνευματικούς αγώνες που θα πρέπει να γίνουν μέχρι να ολοκληρωθεί η ψυχή.<br /><br /><strong>Η μνησικακία</strong><br /><br />Είναι η πηγή του μίσους και εμποδίζει κάθε εκδήλωση αγάπης, αφού ο μνησίκακος υπηρετεί το κακό που θα προκύψει από το μίσος που υπάρχει στην καρδιά όλων των ανθρώπων, αφού επιλέγουν αν θα το επιτρέψουν να εμφανιστεί ή όχι. Σημαντικότατος παράγων αγάπης αποτελεί η ΠΑΝΤΕΛΗΣ έλλειψη του χαρακτηριστικού αυτού που υπάρχει λίγο ή πολύ σε όλους μας.<br /><br /><strong>Το ψεύδος</strong><br /><br />Το ψέμα ΠΑΝΤΑ αποκαλύπτεται και μας αφήνει έκθετους. Η αλήθεια ΔΕΝ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΙΠΟΤΑ.<br /><br /><strong>Η ακηδία</strong><br /><br />Η ικανότητα να μην κριτικάρουμε τα λάθη των άλλων μας επιτρέπει να μην προκαλούμε το μένος προς τους άλλους αλλά και από τους άλλους προς εμάς. Εδώ αναφέρεται και η περιβόητη φράση του Κυρίου που λέει να βγάλουμε πρώτα το δοκάρι από το δικό μας μάτι και έπειτα να προσπαθήσουμε να βγάλουμε το αγκαθάκι από το μάτι του άλλου.<br /><br /><strong>Η γαστριμαργία</strong><br /><br />Αποτελεί αίτιο θανάτου για όσους δεν επιλέγουν να αποφύγουν τροφές που βλάπτουν αλλά σε συνδυασμό με τον Πνευματικό αγώνα της νηστείας μας παρέχει την δυνατότητα να ανεβάσουμε την προσευχή σε επίπεδα ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΥΨΗΛΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ και επιτρέπει να γίνει προσευχή δακρύων στην οποία ΔΕΝ ΑΡΝΕΙΤΑΙ Ο ΘΕΟΣ, αν και ΔΙΝΕΙ ΠΑΝΤΑ αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε και όχι αυτό που ζητάμε.<br /><br /><strong>Η κενοδοξία</strong><br /><br />Η αλαζονεία αλλά και η ματαιοδοξία δεν επιτρέπουν να ανεβεί σε υψηλά επίπεδα ο πνευματικός αγώνας που θα μας οδηγήσει να πνίξουμε τα σκουλήκια της αγάπης όπως η ζήλεια και ο εγωισμός.<br /><br /><strong>Η περηφάνια</strong><br /><br />Αποτελεί όμοιο με το προηγούμενο γνώρισμα τα οποία πρέπει να εκλείψουν για να φτάσουμε σε υψηλά επίπεδα αυτογνωσίας και στη συνέχεια διαμέσω της ταπείνωσης να φτάσουμε στην ολοκλήρωση.<br /><br /><strong>Η ταπεινοφροσύνη</strong><br /><br />Αποτελεί το ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟ στοιχείο για να φτάσει κανείς στην γνώση και στην ΤΕΛΕΙΟΠΟΙΗΣΗ της ψυχής. Είναι η κορυφή αφού τα επόμενα στάδια περιλαμβάνουν πνευματικούς αγώνες διατήρησης των κεκτημένων και απόλαυσης χαρακτηριστικών ΕΥΤΥΧΙΑΣ.<br /><br /><strong>Η διάκριση</strong><br /><br />Με οδηγό την ταπείνωση φτάνει κανείς στην διάκριση όπου ασκείται ΣΥΝΕΧΩΣ μέχρι να μην λανθάνει.<br /><br /><strong>Η απάθεια</strong><br /><br />Δεν είναι το γνώρισμα όπου δεν αισθάνεται κανείς όπως νομίζουν ορισμένοι αφού η απάθεια είναι το γνώρισμα εκείνο στο οποίο ΔΕΝ ΠΑΘΑΙΝΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ και αφορά τις συνέπειες των σφαλμάτων που καλούνται Αμαρτίες.<br /><br />Όταν φτάσει κανείς στην απάθεια αισθάνεται την αγάπη σε όλο της το μεγαλείο, χωρίς να πονά αλλά με πολλές θλίψεις που προκύπτουν από αγάπη για όσους πάσχουν. ΔΕΝ ΜΙΣΕΙ ούτε στο απειροελάχιστο και γίνεται χαλί να τον πατήσεις για όσους αγαπάει.<br /><br />Η παραπάνω παράθεση έγινε απλά για να γίνει κατανοητή η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΑΣ και όχι για να σας υποδείξω κάποιο δρόμο. Η γνώση μπορεί να αποκτηθεί με μελέτη για όσους το επιθυμούν αυτό, αφού υπάρχουν πάμπολλες σελίδες που αναλύουν ΤΕΛΕΙΑ τα σχετικά. Προσωπικά έχω την ελπίδα ότι σας έδωσα μια απλή ώθηση για να κατανοήσετε την αξία της αγάπης την οποία πρέπει να εκδηλώνετε προς τους συντρόφους, γονείς και παιδιά, αλλά και στους λίγους αλλά εκλεκτούς φίλους που όλοι έχετε έστω και αν δεν μπορείτε να τους ξεχωρίσετε.<br /><br /><br /><strong>Επιμέρους ανάλυση των σταδίων της Κλίμακας</strong><br /><br /><strong>1.Αοργησία</strong><br /><br />Η ικανότητα συγκράτησης του θυμού αποτελεί το πρώτο βήμα στον αγώνα για την τελειοποίηση της ψυχής.<br /><br />Συχνά παρατηρούμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που με το παραμικρό θυμώνουν και μερικοί από αυτούς είμαστε και εμείς. Για να πετύχουμε να μην οργιζόμαστε χρειάζεται ο έλεγχος του νου ο οποίος για να αποκτηθεί χρειάζεται ΜΕΓΑΛΟΥΣ πνευματικούς αγώνες.<br /><br />Στα πλαίσια των αγώνων αυτών ορίζουμε την προσευχή μας να αναζητεί την ηρεμία της<br />ψυχής η οποία προσευχή σε κάθε στιγμή που θα υποπίπτουμε στην οργή θα αρχίζει να γίνεται εσωτερικά (από μέσα μας) όλο και πιο έντονη. Ταυτόχρονα θα πρέπει να είμαστε ενεργοί στα της νηστείας στην οποία θα πρέπει να μην υποπίπτουμε σε λάθη διατροφής. Αν πάραυτα υποπέσουμε σε λάθη θα θυμώνουμε για την ανικανότητα που παρουσιάσαμε και τελικά σταδιακά τα λάθη θα μειώνονται.<br /><br />Έτσι και στην οργή μας θα εντείνουμε τον αγώνα για απόκτηση ηρεμίας με εσωτερική σκέψη η οποία θα μας φωνάζει "ήρεμααααα" και στη συνέχεια θα θυμώνουμε με τον εαυτό μας που απέτυχε να μείνει ήρεμος. Αυτές οι καταστάσεις θυμού προς την αποτυχία μας ορίζουν την άνοδο του αγώνα προς την ηρεμία και με την βοήθεια της προσευχής αλλά και του Θεού βεβαίως κάποια στιγμή θα φτάσουμε στο επίπεδο που δεν θα οργιζόμαστε πια.<br /><br />Είναι φανερό ότι όσα σας γράφω δεν αναφέρονται στα βιβλία της Κλίμακας που υπάρχουν ήδη και από ότι γνωρίζω, τα οποία δεν μπαίνουν τόσο βαθιά σε ζητήματα καθοδήγησης πνευματικά της σκέψης με αποτέλεσμα να είναι δύσκολη η διδασκαλία των σχετικών. Είναι δικά μου λόγια και δράσεις στις οποίες προχώρησα για να αποκτήσω τον αυτοέλεγχο γενικά και όπως θα αναφέρω στα υπόλοιπα στάδια. Είναι οι αγώνες όπως τους όρισα εγώ εκμεταλλευόμενος τις τεχνικές ελέγχου της σκέψης από Ανατολικές διδασκαλίες αγάπης οι οποίες παρουσιάζονται σε ορισμένα βιβλία ψυχολογίας. Εσείς μπορείτε να ορίσετε τους αγώνες σύμφωνα με τα δικά σας πρότυπα αφού συχνά ο καθένας αποδέχεται διαφορετικές μέθοδες και μάλιστα αυτές που του ταιριάζουν καλύτερα.<br /><br />Τέλος τα αποτελέσματα έγιναν ακόμη πιο εμφανή όταν πέτυχα να ελέγχω το νου μερικώς με ένα συνδυασμό Ορθοδόξων και Ανατολικών μεθόδων οι οποίοι αποτελούν εσωτερικούς αγώνες του πνεύματος. Σήμερα συνεχώς αγωνίζομαι για μεγαλύτερο έλεγχο του νου αλλά αυτό φαντάζει δύσκολο. Ωστόσο αν δεν αφήσω ελεύθερη την σκέψη είναι πολλές οι ώρες της ημέρας που καταφέρνω και έχω ΠΛΗΡΗ έλεγχο του νου, γεγονός που ορίζει την ηρεμία και γαλήνη της ψυχής μου. Μόλις καταλάβω ότι έχασα τον έλεγχο της σκέψης θυμώνω με τον εαυτό μου και ανακτώ και πάλι τον έλεγχο. Αυτό για να το πετύχω χρειάστηκαν αρκετά χρόνια επιμονής και στόχος ήταν η ηρεμία και η γαλήνη της ψυχής την οποία ΠΕΤΥΧΑ για να ανταπεξέλθω σε δύσκολες καταστάσεις της ζωής μου.<br /><br /><strong>2.Οκνηρία</strong><br /><br />Η οκνηρία δηλαδή η τεμπελιά είναι ένα φαινόμενο το οποίο έχει μεγάλες συνέπειες συνολικά σε όλα τα υπόλοιπα στάδια. Αν υπάρχει οκνηρία τότε οι πνευματικοί αγώνες είναι άτονοι και το αποτέλεσμα αυτών είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα είναι η αποτυχία. Σε περίπτωση που υπάρχει οικογένεια έχουμε περιπτώσεις πείνας αλλά και άλλων συνεπειών που έχουν συνολικά μια επιβάρυνση του οκνηρού ατόμου στους συνανθρώπους του. Ο οκνηρός δεν πρόκειται να παρουσιάσει καλά έργα και έτσι δεν είναι εύκολο να αναπτυχθεί η εκδήλωση της καλοκαρδίας η οποία μπορεί να υπάρχει βέβαια, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. ο Ιερός Χρυσόστομος έχει παρουσιάσει σειρά συγγραμμάτων σχετικών με την ωφέλεια των καλών έργων και έτσι καλό θα είναι να τα μελετήσει όποιος δεν έχει την οκνηρία στο αίμα του. Εγώ μελέτησα λίγα από τα Κείμενα του Αγίου αλλά έμαθα ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ, που αμφιβάλλω αν θα τα μάθαινα διαφορετικά.<br /><br />Πως όμως μπορεί ο οκνηρός ο άνθρωπος να κινηθεί;;;<br /><br />Αυτό για να συμβεί χρειάζεται από μικρό παιδί οι γονείς του ή οι δάσκαλοι του να εντοπίσουν την οκνηρία και να τον ωθήσουν αρχικά με το καλό στην εργασία. Αν δεν δεχθεί θα πρέπει να μπει με το ζόρι και εκεί θα πρέπει να είναι κοντά του κάποιος να τον ενθαρρύνει μέχρι να αυξήσει την υπομονή του. Με την υπομονή και την επιμονή πετυχαίνει κανείς τα πάντα.<br />Τυχόν δέλεαρ αμοιβής σε οκνηρό άτομο είναι καλό να αποφεύγεται ή να χρησιμοποιείται ΜΟΝΟ στην αρχή γιατί μπορεί να αναπτυχθεί ιδιοτέλεια η οποία θα έχει άλλες συνέπειες οι οποίες θα αναλυθούν περισσότερο σε άλλα στάδια στα οποία πρέπει να πολεμηθεί και αυτή.<br />Αν διαπιστώσετε εσείς ότι η οκνηρία σας ανακόπτει την πορεία, μπορείτε απλά να επιβάλλετε στον εαυτό σας εργασίες στις οποίες θα συνεχίζετε ΜΕΧΡΙΣ ΕΣΧΑΤΩΝ. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα η αρχική δυσφορία που φυσικά ΟΛΟΙ ΝΙΩΘΟΥΜΕ σταδιακά, τις επόμενες μέρες θα εκλείψει και αργότερα θα εξαφανιστεί τελείως κάθε οκνηρό φαινόμενο. Ταυτόχρονα η άσκηση στην υπομονή θα έχει αποτελέσματα εσωτερικής ηρεμίας, η οποία θα επιφέρει γαλήνη του νου και ΚΑΘΑΡΗ σκέψη για επίλυση προβλημάτων αφού το άγχος με την αύξηση της υπομονής είναι ποσά αντιστρόφως ανάλογα και έτσι το άγχος ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ σταδιακά και αν υπάρχει ετοιμότητα αντιμετώπισης κάθε αντιξοότητας η οποία μπορεί να προκύψει.<br />Θυμίζω τον Απόστολο Παύλο στην Προς Ρωμαίους Επιστολή (στίχοι ε 1-6) τους οποίους δεν θα παρουσιάσω για να ανοίξετε την Καινή Διαθήκη. Είναι μια φράση σε αυτούς τους στίχους η οποία έδωσε ΔΥΝΑΜΗ σε κάθε Άγιο, αλλά και σε ΠΑΜΠΟΛΟΥΣ πιστούς οι οποίοι διέκριναν την σημασία αυτών. Αναφέρεται στην δράση της θλίψεως αλλά είναι Η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ του Λόγου του Θεού και έχουν θέση στο στάδιο της οκνηρίας, αφού αυτή προκαλεί ένα είδος θλίψης στο κάθε παιδί, το οποίο ακόμη δεν έχει ασκηθεί στην υπομονή και δεν έχει σκληραγωγηθεί επαρκώς, αν και μερικά παιδιά από πολύ μικρά έχουν βυθιστεί στα βάσανα και έχουν ΑΤΣΑΛΩΣΕΙ την καρδιά τους και ΑΝΤΕΧΟΥΝ σε κάθε θλίψη.<br /><br /><strong>3.μνησικακια</strong><br /><br />Η μνησικακία είναι από τα πιο σημαντικά στάδια της Κλίμακας και ελάχιστοι είναι αυτοί που αγωνίζονται για την εξάλειψη αυτής. Έτσι βλέπουμε ακόμη και Αρχιεπισκόπους ή μερικούς Πατριάρχες και ΠΑΜΠΟΛΟΥΣ Μητροπολίτες να παρουσιάζουν τεράστια μνησικακία η οποία για τον κατώτερο κλήρο μπορεί μερικώς να δικαιολογηθεί αλλά για τον ανώτερο είναι ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ.<br /><br />Εγώ σαν Γιώργης δεν μπορώ να διανοηθώ ακόμη και Ιερέα να παρουσιάζει μνησικακία αφού αυτή είναι εκδήλωσης μίσους και ΠΡΕΠΕΙ οι αντιπρόσωποι της Αγάπης που ΕΙΝΑΙ ο Θεός, να ΥΠΕΡΒΑΛΛΟΥΝ ΕΑΥΤΟΝ και να ξεχνούν κάθε αντιπαλότητα, πολιτικής ή θρησκευτικής χροιάς. Έτσι παρατηρείται το φαινόμενο των διωγμών των Χριστιανών από τους Ναούς με κυριότερες αιτίες, τα φαινόμενα αμφίεσης, τέλεσης πολιτικού γάμου, λήψη ναρκωτικών ουσιών με ΚΥΡΙΟΤΕΡΗ την πρότερη αιρετική διδασκαλία ή συμμετοχή στην αίρεση.<br /><br />Η τελευταία περίπτωση είναι που με εκνευρίζει περισσότερο από όλες γιατί ενώ ΠΟΛΛΟΙ γνωστοί Άγιοι είχαν και ΕΣΩΣΑΝ με τις προσευχές τους αιρετικούς όπως ο Άρειος, οι σημερινοί Ιερείς και Μητροπολίτες διώχνουν από τον Οίκο του Θεού ανθρώπους τους οποίους θα έπρεπε να αγκαλιάζουν. Θυμίζω ότι αφαιρέθηκε η ζωή του Αρείου και η αδικία αυτή ορίζει το δικαίωμα σωτηρίας του η οποία διαφορετικά ΔΕΝ ΘΑ ΗΤΑΝ ΔΥΝΑΤΗ. Η σωτηρία του Αρείου είναι αποτέλεσμα προσευχής του τότε Πατριάρχη.<br /><br />ΜΕ ΠΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ διώχνουν από τον οίκο του Θεού πιστούς;;;;;;;<br />ή και άπιστους ακόμη;;;;;;;;<br /><br />Είναι δικό τους σπίτι τελικά ή ορίζουν ως κτήμα τους τον Ναό;;;;<br /><br />Τέλος ΓΙΑΤΙ ενοχλούνται με το συλλείτουργο με τους Καθολικούς και γιατί δεν θέλουν να συνυπάρχουν σε ένα Ναό με τους Καθολικούς ή άλλους Αιρετικούς;;;;;<br /><br />ΓΙΑΤΙ ενοχλούνται ξεχνώντας την διδασκαλία του Κυρίου με την παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου καθώς και την αντιμετώπιση της Σαμαρείτιδος από τον Κύριο;;;<br /><br />ΓΙΑΤΙ ξεχνούν οι Ιερείς, ότι οι Σαμαρείτες ήταν υπό διωγμό την εποχή εκείνη;;;<br /><br />Και τέλος ΓΙΑΤΙ ξεχνούν την ΕΝΤΟΛΗ ΘΕΟΥ να άρουν ΚΑΘΕ φυλετική διαφορά οι άνθρωποι η οποία προέκυψε από την ΤΙΜΩΡΙΑ ΘΕΟΥ με τις χρωματικές διαφορές και γλώσσες αμέσως μετά την πτώση του Πύργου της Βαβυλώνας;<br /><br />ΓΙΑΤΙ λοιπόν παρουσιάζουν φαινόμενα ρατσισμού τα οποία είναι εκδήλωση μνησικακίας;;;;<br /><br />Ακόμη γιατί υπάρχει πολιτική αγκαλιά προς ορισμένα από τα κόμματα ενώ διώκονται τα άλλα;;<br /><br />Ο διωγμός και σε αυτήν την περίπτωση είναι εκδήλωση μνησικακίας και αποτελεί φαινόμενο επιλογής εκδήλωσης του μίσους και αυτό ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ για αντιπροσώπους Αγάπης, αλλά και για τους πιστούς ακόμη της Ορθοδοξίας οι οποίοι οφείλουν να εντείνουν τους αγώνες τους για τελειοποίηση της ψυχής ΜΗΝ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΣ ΚΑΜΙΑ εκδήλωση μνησικακίας.<br /><br />Εδώ θέλω να τονίσω ότι είμαστε ΑΝΑΞΙΟΙ εμείς να κρίνουμε τα άτομα, αλλά το φαινόμενο συνολικά είναι μία πληγή της Ορθοδοξίας η οποία αν και βαδίζει ΕΞΟΛΟΚΛΗΡΟΥ στην ΑΛΗΘΕΙΑ την παρακάμπτει μερικές φορές κατά το δοκούν του εκάστοτε Ιερέα ο οποίος αντιμετωπίζεται με ιδιαίτερη αυστηρότητα από τον Κύριο.<br /><br />Η νίκη σε αυτό το στάδιο επέρχεται εύκολα αν το άτομο είναι ενεργό στα της νηστείας ταυτόχρονα με τον πόλεμο κατά της μνησικακίας, αφού ο Πνευματικός αυτός αγώνας διατηρεί την εγρήγορση του νου και την επαφή με τον Θεό και όταν συνοδευτεί από την ΔΙΑΡΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ τότε ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ, με την μνησικακία να σβήνει ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΑ και ταυτόχρονα εκδηλώνεται μία ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΚΑΛΟΚΑΡΔΙΑ η οποία δημιουργεί έκπληξη στο άτομο που νίκησε στον αγώνα αυτό.<br /><br />Ο Πνευματικός αγώνας της εξάλειψης της μνησικακίας φυσικά και πάλι προϋποθέτει τον θυμό εναντίων του εαυτού μας σε κάθε αποτυχία ή σε κάθε εμφάνιση της μνησικακίας και αυτό και πάλι θα εντείνει τον αγώνα και όταν θα έρθουν τα αποτελέσματα τότε η χαρά ΔΕΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ αφού συχνά ΕΝΤΟΣ του Ναού(σώμα) ο Κύριος, διαμέσω του Αγίου Πνεύματος θα μας δίνει την αγαλλίαση και την γαλήνη, αλλά και την ανεξήγητη συχνά χαρά στο τέλος κάθε Θείας λειτουργίας στην οποία παραβρισκόμαστε.<br /><br /><strong>4. ψεύδος</strong><br /><br />To ψεύδος είναι το στάδιο εκείνο το οποίο είναι το περισσότερο δύσκολο να νικηθεί. Αποτελεί το αίτιο το οποίο οδηγεί στις Σκήτες πολλούς από τους Μοναχούς αφού είναι μαθηματικά βέβαιο ότι καθημερινά στην πορεία στον έξω κόσμο και σε κάθε συζήτηση θα ειπωθεί ένα ψέμα.<br /><br />Η άγνοια αποτελεί το στοιχείο εκείνο που οριοθετεί τα περισσότερα ψέματα. Σε κάθε τοποθέτηση επί του επιστημονικού σε συζήτηση και επειδή εκ των πραγμάτων θα αναγκαστούμε να πάρουμε θέση το πιθανότερο είναι η θέση που θα πάρουμε και η γνώση που δεν κατέχουμε θα οριοθετήσει πολλά από τα ψεύδη.<br /><br />Στην πορεία της ζωής μου προσπάθησα να νικήσω το ψέμα και είδα ότι με τον έλεγχο του νου είναι πολύ εύκολο να επιτευχθεί αυτό αλλά ...<br /><br />1.Ήμουν αναγκασμένος να σιωπώ συχνά για να μην πως ψέμα.<br /><br />2.Ήμουν αναγκασμένος να κόψω πολλά από τα αστεία που έκανα στους φίλους μου που τα οριοθετούσε ένα ψέμα.<br /><br />3.Ήμουν αναγκασμένος να συζητώ με την φράση δεν ξέρω δεν απαντώ ακόμη και όταν ήξερα κάτι από φόβο η άγνοιά μου να μην εξωτερικευτεί με ψεύδος.<br /><br />Με λίγα λόγια δεν μετείχα σε συζητήσεις και είχα γίνει αντικοινωνικός στην προσπάθεια να νικήσω το ψεύδος. Αποφάσισα λοιπόν ότι πρέπει να αρχίσω και πάλι να κάνω τα αστεία μου γιατί διαφορετικά θα έπρεπε να οδηγηθώ στην απομόνωση ενός κελιού ενός μοναστηριού.<br />Σε μια συνάντηση με τον Πνευματικό μου τον ρώτησα τι πρέπει να κάνω. Αν θα έπρεπε να συνεχίσω την ζωή μου συμβιβαζόμενος με το ψέμα ή αν θα σταματούσα το ψέμα ΕΝΤΕΛΩΣ.<br /><br />Η απάντηση από τον Γέροντα που έλαβα είναι μα "ποιος νομίζεις ότι είσαι;;;;;", "νομίζεις ότι μπορείς να γίνει Θεός;;;;;;"<br /><br />Μετά από αυτό κατέληξα στο συμπέρασμα ότι πρέπει να προσέχω απλά να μην προκαλώ κακό στους συνανθρώπους μου με την χρήση του ψεύδους και άρχισα και πάλι να αστειεύομαι με την χρήση των μικρών ψεμάτων που βγάζουν μερικές φορές πλούσιο γέλιο.<br /><br />Το στάδιο αυτό (το ψεύδος, αποτελεί ουσιαστικά το κυριότερο στάδιο καταπολέμησης της Αμαρτίας και η νίκη σε αυτό το στάδιο μπορεί να αποτελέσει στοιχείο το οποίο θα έχει αποτελέσει την ικανότητα ΠΛΗΡΟΥΣ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΟΥ ΝΟΥ.<br /><br />Ο έλεγχος του νου σε ανατολικές διδασκαλίες διδάσκεται αλλά οι τεχνικές αυτές είναι ΚΥΡΙΩΣ τεχνικές ηρεμίας και αυτοσυγκέντρωσης και δεν αποτελούν διδασκαλίες οι οποίες μπορούν μόνες τους να ελέγξουν συμπεριφορές και αμαρτωλότητα. Στις διδασκαλίες αυτές η αρετή επιτυγχάνεται από άλλους δρόμους που είναι πιο δύσκολο να διδαχθούν με αποτέλεσμα πολλοί από τους διδασκόμενους να χάνονται στην πορεία σε δύσβατα μονοπάτια. Έτσι μόνο όσοι αντέξουν χρόνια διδασκαλία και έχουν την υπομονή μπορούν να φτάσουν στην ολοκλήρωση της ψυχής από ένα δρόμο εξαιρετικά δύσβατο.<br /><br />Η Ορθοδοξία και η Κλίμακα η οποία δόθηκε ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ στον Ερμή τον Τρισμέγιστο ουσιαστικά αποτελούν μία ΑΘΟΡΥΒΗ διδασκαλία ολοκλήρωσης της ψυχής η οποία επιλέγει τον δρόμο της αγάπης. Είναι η ΤΕΛΕΙΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ η οποία ΜΟΝΟ από τον Θεό θα μπορούσε να οριστεί με τόση τελειότητα.<br /><br />Αν λοιπόν ελέγξει ο άνθρωπος την λεκτικότητα του ψεύδους τότε ουσιαστικά έχει πολεμήσει το πιο απλό αλλά και το πιο πολυπληθές από τα αμαρτήματα. Το ψεύδος αποτελεί την μικρότερη Αμαρτία και αν έχει κάποιος νικήσει την πολυπληθέστερη από τις αμαρτίες, τότε είναι πολύ εύκολο να αποφύγει τα σπανιότερα αλλά μεγαλύτερα αμαρτήματα. Για να επιτευχθεί αυτό απλά χρειάζεται η αυτογνωσία και ο ορθός προσδιορισμός των αμαρτημάτων.<br /><br />Αν δεν γνωρίζεις το είδος των αμαρτημάτων δεν μπορείς να τα σταματήσεις.<br />Εδώ κάπου θέλω να αναφέρω την "πλύση" που συχνά ακούμε από τους μοναχούς και να εξηγήσω σχετικά γιατί πολλοί είναι αυτοί που παρανοούν τα σχετικά αν και οι κατευθύνσεις είναι προς την ορθή κατεύθυνση.<br /><br />Η πλύση ουσιαστικά γίνεται από την Θεία Μετάληψη αλλά το μέσο το οποίο αποτελεί το ουσιαστικά το απορρυπαντικό στο πλυντήριο είναι η Εξομολόγηση. Εδώ θέλω να τονίσω την υπερβολή του Αγίου Μάξιμου του Ομολογητού καθώς και άλλων Μοναχών οι οποίοι θέλουν να λεχθούν ΟΛΑ ΤΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ στην Εξομολόγηση.<br /><br />Μα πως είναι δυνατό να συμβεί αυτό, αφού υπάρχουν τα αγνοήματα τα οποία συχνά είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ. Αν δεν ήταν αγνοήματα θα ήταν ΓΝΩΣΤΑ αμαρτήματα και θα μπορούσαν να λεχθούν αλλά τότε ποια είναι αυτά;;;;;;;;<br /><br />Τα αγνοήματα αυτά είναι ουσιαστικά ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΨΕΥΔΗ τα οποία αφορούν την μετάδοση του Λόγου του Θεού και προκύπτουν από Θεολογικές συζητήσεις στις οποίες μερικοί αν και βρίσκονται σε βαθύ σκοτάδι γνώσης παρουσιάζονται ως γνώστες των ορθών ερμηνειών της Καινής Διαθήκης την οποία ΔΕΝ ΚΑΤΕΧΟΥΝ. Πως θα ερμηνεύσει κανείς τον Λόγο όταν συχνά ΑΓΝΟΕΙ την αφετηρία της σκέψης του Κυρίου όταν είπε τα σχετικά;;;;;;;;;<br /><br />Παραδειγματικά αναφέρω μία φράση από την καθομιλουμένη.<br /><br />Λέμε σε κάποιον: "Πήγαινε να πλυθείς" και αυτός το πιθανότερο είναι να πάει για να πλύνει το φθαρτό του σαρκίο. Εμείς όμως εννοούσαμε να πλυθεί από το πλυντήριο της ψυχής που είναι η Εξομολόγηση. Θα μπορούσε ποτέ να γνωρίζει κανείς ΟΛΕΣ τις αφετηρίες του Λόγου του Κυρίου;;;;<br /><br />Η απάντηση είναι ότι αυτό ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ γιατί ο Κύριος συχνά μιλούσε σε ακροατές και ο Λόγος Του είχε αφετηρία τις σκέψεις του ακροατή τις οποίες είχε την ικανότητα να γνωρίζει όπως ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ όλοι οι Άγγελοι που είναι κοντά μας την ώρα που σκεφτόμαστε. Είναι οι ΑΣΥΛΛΗΠΤΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ οι οποίες δίνονται από τον Θεό στους Αγίους που γίνονται Άγγελοι κατά πως είναι γραμμένη στην αποκάλυψη η αναφορά του Αγγέλου που ενώ ο Άγιος Ιωάννης ήταν ακόμη θνητός του λέχθηκε ότι είναι ένας από αυτούς, αφού είχε ΠΡΟΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΙ από τον Κύριο η Αγιότητα Αυτού.<br /><br />Συχνά λοιπόν πολλοί όταν τους λέω τα σχετικά ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ τον Αγγελικό ορισμό των Αγίων της εκκλησίας μας και νομίζουν ότι αυτοί είναι νεκροί πλέον, κάτι που φυσικά ΚΑΤΑΡΓΕΙ τον Λόγο του Θεού ο οποίος υποσχέθηκε την ΑΙΩΝΙΟ ΖΩΗ.<br /><br />Η αμφισβήτηση Αγίου είναι τριπλής μορφής αγνοήματος με ΤΕΡΑΣΤΙΟ Μισθό. Η πρώτη μορφή είναι το ψεύδος, η δεύτερη η αμφισβήτηση Κρίσεως Κυρίου και η Τρίτη και ΚΥΡΙΟΤΕΡΗ η ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ του Λόγου του Θεού που όρισε για τον άνθρωπο ο οποίος αμφισβητείται πως ΑΞΙΖΕΙ να γίνει Άγιος.<br /><br />Ανάλογα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ είναι ο ορισμός της αναξιότητας ενός Ιερέα ή ενός ανώτερου κληρικού όταν λεχθεί από άτομο. ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΑΞΙΟΙ εμείς να Κρίνουμε τους κληρικούς.<br /><br /><strong>5. ακηδία</strong><br /><br />Η ακηδία διακρίνεται σε δύο στάδια. Στο πρώτο είναι η κρίση και στο δεύτερο η παρουσίαση κριτικής.<br /><br />Η πρώτη είναι η περίπτωση που πρέπει ΝΑ ΣΒΗΣΤΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ αφού ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ δεν είναι Αναμάρτητος και αυτό προκύπτει από την φράση του Κυρίου "ο αναμάρτητος τον λίθο πρώτος βαλέτω" .<br /><br />Η δεύτερη περίπτωση είναι η άσκηση κριτικής η οποία καλά είναι να αποφεύγεται γιατί εύκολα ανάγεται σε κρίση.<br /><br />Στην περίπτωση της κριτικής αυτή μπορεί να είναι το μέσο που θα οδηγήσει στην αυτογνωσία το άτομο που είναι κοντά μας, ενώ όταν το άτομο είναι μακριά μπορεί ακόμη και η απειροελάχιστη μνησικακία η οποία απομένει να οδηγήσει σε υποκίνηση Ασωμάτων Δυνάμεων η οποία το λιγότερο που μπορεί να προκαλέσει, είναι ατυχία του ατόμου στον οποίο απευθύνεται.<br /><br />Το Ορθό λοιπόν θα πρέπει να είναι η ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΕΞΑΛΕΙΨΗ τόσο του ψεύδους αλλά ακόμη και της άσκησης κριτικής.<br /><br />Αν όμως η κριτική είναι με πνεύμα παρακλητικό προς το άτομο που απευθύνεται, το οποίο είναι ΠΑΝΤΑ εμπρός μας, τότε αυτή αποτελεί την ΜΟΝΑΔΙΚΗ περίπτωση η οποία δεν αποτελεί αρνητικό χαρακτηριστικό στον αγώνα για την ολοκλήρωση της ψυχής.<br /><br />Συχνά λοιπόν χρησιμοποιώ καυστικό λόγο ο οποίος είναι ουσιαστικά μία παρουσίαση κριτικής προς ορισμένα άτομα. Αυτός ο λόγος ΠΑΝΤΑ ΕΧΕΙ ΣΤΟΧΟ να αναδείξει ένα πρόβλημα και να οδηγήσει στην αυτογνωσία το άτομο στο οποίο απευθύνεται. ΠΑΝΤΑ μου έλεγε ο Πνευματικός μου να προσεύχεσαι στον Κύριο να σε συγχωρέσει για αυτό που κάνεις και μην κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλο λέγοντας πως το κάνεις για καλό σκοπό. Αν το κάνεις με προσοχή και με την ευχή να έχει αποτέλεσμα την αυτογνωσία του συνομιλητή, τότε δεν αποτελεί υποκίνηση Ασώματων Δυνάμεων προς το κακό, αλλά αποτελεί ουσιαστικά υποκίνηση Δυνάμεων προς την ΦΩΤΙΣΗ του νου ατόμου ή ατόμων και ουσιαστικά μία προσευχή.<br /><br />Μου έλεγε λοιπόν και ανέλυε τον τρόπο δράσης μου και ομιλίας, ενώ εγώ δεν του είχα πει ΠΟΤΕ τίποτα και φυσικά ξέρω ότι ΠΡΟΓΝΩΡΙΖΕ από Άγγελο με τον οποίο συνομιλούσε κάθε μου δράση και κάθε μου Αμάρτημα το οποίο ήθελε και ΕΠΕΤΡΕΨΕ ο Κύριος να μάθω αφού συγκαταλέγονταν στα αγνοήματά μου τα οποία ο Κύριος ήθελε να πολεμήσω και έτσι με βοηθούσε να γίνει πράξη αυτό που ζητούσα στις προσευχές μου που ήταν ΝΑ ΜΕ ΦΩΤΙΖΕΙ για να μην αμαρτάνω άλλο.<br /><br />Τέλος αν με ρωτάτε πως μπορεί κάποιος να καταφέρει την εξάλειψη της ακηδίας ΠΑΝΤΕΛΩΣ σας απαντώ ότι Ο ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ είναι ο Μοναχισμός όπου ΘΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ ΚΑΘΕ ΔΡΑΣΗ που αφορά την εγκόσμια ζωή η οποία εκ των πραγμάτων θα περιλαμβάνει την άσκηση κριτικής.<br /><br />Εγώ ακόμη αγωνίζομαι και ΘΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ ΜΕΧΡΙ ΕΣΧΑΤΩΝ να ορίσω την κριτική η οποία θα οδηγεί στην αυτογνωσία η οποία φροντίζω και γίνεται ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ εμπρός στο άτομο στο οποίο απευθύνομαι, ενώ όταν πρόκειται για κοινωνικές ομάδες ή δράσεις επαγγελμάτων τότε ΔΕΝ ΣΤΑΝΑΤΩ ΠΟΤΕ με την ελπίδα να οδηγήσω ΕΣΤΩ ένα άτομο στην αυτογνωσία και στην πορεία αρετής από την οποία έχει φύγει. Αυτό είναι ΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ που μπορώ να κάνω για να βοηθήσω τους φίλους μου κυρίως, αλλά και κάποιους από τους συνανθρώπους μου οι οποίοι ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ πρέπει να αρπάξουν την ευκαιρία να βελτιώσουν τα στοιχεία του χαρακτήρα τους. Το ίδιο επιθυμώ και από τους φίλους μου οι οποίοι έτσι με οδηγούν συχνά στην αυτογνωσία έστω και αν δεν το καταλαβαίνουν ότι συμβαίνει αυτό.<br /><br /><strong>6.γαστριμαργεια</strong><br /><br />Οι νίκες σε αυτό το στάδιο πρέπει να είναι τόσο σε επίπεδο τροφής όσο και σε επίπεδο των ηδονών της σαρκός. Είναι ουσιαστικά το στάδιο κατά το οποίο υπερνικάς και ελέγχεις τις επιθυμίες.<br /><br />Η νηστεία είναι το μεγαλύτερο όπλο για να υπερβεί κάποιος τις ιδιοτέλειες των ηδονών που μπορεί να είναι τροφικές αλλά και ηδονικές. Με την νηστεία υπερνικείται η λαιμαργία η οποία οδηγεί στη συγκέντρωση τοξικών ουσιών οι οποίες συμπεριλαμβάνονται στα λίπη του σώματος. Δεν είναι μόνο το λίπος αυτό που βλάπτει την υγεία αλλά ΚΥΡΙΩΣ η συσσώρευση μερικών ουσιών οι οποίες συχνά προκαλούν καρκινογενέσεις αλλά και άλλες φορές διαμέσω του αίματος μεταφέρουν κοντά στην καρδιά συσσωματώματα τα οποία προκαλούν θρομβώσεις και πολλές από τις γνωστές καρδιοπάθειες. Οι γιατροί είναι πιο κατάλληλοι για να αναλύσουν τις επιπτώσεις υγείας που προκύπτουν από την κακή διατροφή.<br /><br />Αν έχει επιτευχθεί ο έλεγχος των επιθυμιών προς την ηδονή τότε οι αναγκαστικές αποχές δεν θα αποτελέσουν πρόβλημα και ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ δεν θα ωθήσουν σε απιστίες και στη συνέχεια σε διαζύγια μα ΠΑΝΩ ΑΠΟΛΑ υπερνικείται η αμαρτία που προκύπτει από τις ανεπίτρεπτες ηδονές.<br /><br />Ο έλεγχος των επιθυμιών και όπως προκύπτει από την νίκη σε αυτό το στάδιο, διαμέσω της αυτογνωσίας, η οποία ΠΑΝΤΑ ΠΡΕΠΕΙ να είναι ΑΡΙΣΤΗΣ ΜΟΡΦΗΣ, μπορεί να αποτελέσει αίτιο το οποίο οδηγεί στην ευτυχία. Ο ΣΥΝΕΤΟΣ προσδιορισμός των "θέλω" μας τα οποία αν είναι συμβατά με την πραγματικότητα, με όπλο την ελπίδα η οποία ΠΟΤΕ δεν θα επιτρέψουμε να μετατραπεί σε προσδοκία, οδηγεί σε μία κατάσταση η οποία θα αποτελέσει πηγή μεγάλων θλίψεων και τελικά την είσοδο στο πρωταρχικό στάδιο της κατάθλιψης με όσα επακολουθούν.<br /><br />Στην περίπτωση λοιπόν της νίκης στο στάδιο αυτό (εξηγώ την παραπάνω παράγραφο), ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ θλίψεις που προέρχονται από τις ηδονές οι οποίες μπορεί να είναι τροφής ή ερωτικές. Η εγκράτεια έχει ορίσει μία κατάσταση εσωτερικής δύναμης η οποία θα ορίσει ΑΠΟΥΣΙΑ κατάθλιψης. Η ελπίδα ότι θα αναστραφεί η κατάσταση με όπλο την υπομονή και όταν δεν μετατραπεί σε προσδοκία οδηγεί σε κατάσταση κατά την οποία μπορεί να μην ευτυχεί το άτομο αλλά ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΔΥΣΤΥΧΕΙ και δεν έχει ανάγκη ψυχοθεραπειών και γενικά ιατροφαρμακευτικές αγωγές οι οποίες προκαλούν εθισμούς.<br /><br />Οι εθισμοί ΠΡΕΠΕΙ να έχουν υπερνικηθεί σε αυτό το στάδιο για να είναι τελειωτική η νίκη.<br /><br /><strong>7. κενοδοξία</strong><br /><br />Σήμερα θα μπω σε ένα δύσκολο κεφάλαιο το οποίο δεν αρκούν λίγες σελίδες για να περιγραφεί. Θα προσπαθήσω να συμπεριλάβω την περίληψη του Αγίου Μάξιμου και να προσθέσω ορισμένα στοιχεία από τον Άγιο Ιωάννη τον Σιναΐτη σε μια περιληπτική σύμπτυξη με πρόθεση και κατεύθυνση το επίκεντρο της προσοχής που πρέπει να έχει ο αγωνιζόμενος για να πετύχει την νίκη και την άνοδο από το στάδιο αυτό.<br /><br />Η κενοδοξία ορίζεται ως το φαινόμενο εκείνο κατά το οποίο συνυπάρχουν η αλαζονεία και η έπαρση σε μια εκδήλωση υπεροψίας του ατόμου. Πολλοί είναι αυτοί που σε αυτό το στάδιο εμπλέκουν την περηφάνια η οποία θα αναλυθεί παρακάτω και η οποία είναι παρεξηγημένη τόσο στις ανατολικές διδασκαλίες όσο και στην Ορθοδοξία. Θα δείτε ότι πρέπει να επιτευχθεί μια ισορροπία η οποία θα ορίσει και την αγάπη του εαυτού στο επιθυμητό επίπεδο εκείνο που θα ορίσει την ευτυχία του ατόμου. Φυσικά η αγάπη αυτή δεν έχει ΚΑΜΙΑ σχέση με την καλλιεργούμενη σήμερα αγάπη του εαυτού από το Reiki και άλλες διδασκαλίες, αλλά και από ΑΝΙΔΕΟΥΣ ψυχολόγους ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ, οι οποίοι καλλιεργούν τα μιαρά χαρακτηριστικά εκείνα του εγωισμού του οποίου οι εξάρσεις αποτελούν και προκαλούν πληγές στην ψυχή ευαίσθητων ατόμων.<br /><br />Ο Εγωισμός λοιπόν είναι το πρώτο που πρέπει να πολεμηθεί στο στάδιο της Κενοδοξίας. Η εξάλειψη του εγωισμού χρειάζεται την αυτογνωσία η οποία για να επιτευχθεί χρειάζεται μεγάλη μελέτη των αντιδράσεων του ατόμου από το ίδιο το άτομο. Φυσικά η βοήθεια των φίλων αλλά και των ΕΛΑΧΙΣΤΩΝ ειδικών μπορεί να διευκολύνει τα πράγματα και να επιτευχθεί ο αλτρουισμός πολύ πιο εύκολα από το αναμενόμενο. Εγώ παραδειγματικά χρειάστηκα περίπου είκοσι χρόνια για να εξαλείψω τον εγωισμό και όταν έφτασα στην ΠΛΗΡΗ ΕΞΑΛΕΙΨΗ κατάλαβα ότι ο μόνος δρόμος για να διατηρήσω την νίκη μου αυτή είναι ο μοναχισμός.<br /><br />Είδα λοιπόν ότι αναγκαστικά στην πορεία της ζωής στον έξω κόσμο πρέπει να διατηρήσω μια ισορροπία η οποία με ταυτόχρονη οικονομία στον αλτρουισμό, θα ορίσει την δική μου επιβίωση αλλά και των ατόμων της οικογενείας μου. Δεν είναι δυνατόν ένα άτομο να μοιράσει όλα τα υπάρχοντα αφού θα πρέπει να φροντίσει για την δική του επιβίωση σε ένα κόσμο που σήμερα για να τραφείς είναι λίγο δύσκολο. Παλαιότερα η φύση προσέφερε πολλές τροφές οι οποίες συγκεντρώνονταν από αυτή, αλλά σήμερα για να ζήσεις η κοινωνία οικοδομήθηκε πάνω στο χρήμα και έτσι ΠΡΕΠΕΙ αναγκαστικά να φροντίσεις για δημιουργία αποθεματικού αν βέβαια υπάρχει περίσσεια.<br /><br />Αυτή οι οικονομία που θα αναπτυχθεί με μέτρο και θα διατηρήσει τις ανέσεις στην οικογένεια θα ορίσει και την αγάπη μέσα σε αυτή και είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ΒΕΒΑΙΟ ότι ο Θεός δεν θα δυσαρεστηθεί από αυτό το φαινόμενο. Όπου υπάρχει πείνα συνήθως υπάρχει γκρίνια και η γκρίνια είναι ακόμη ένα από τα σκουλήκια που κατατρώνε την αγάπη. Ο ΠΛΗΡΗΣ αλτρουισμός βέβαια θα ευαρεστήσει περισσότερο τον Θεό, αλλά η συνολική αγάπη και ειρήνη μέσα στην οικογένεια αποτελεί την Ευλογία Αυτού.<br /><br />Εδώ κάπου πρέπει να αναφερθεί ο Ιερός Χρυσόστομος ο οποίος μας λέει ότι τον Θεό τον Ευαρεστεί τόσο ο δρόμος της οικογένειας όσο και του Μοναχισμού.<br /><br />Ο άνθρωπος λοιπόν ο οποίος θα επιλέξει τον ΠΛΗΡΗ αλτρουισμό είναι καλό να οδηγηθεί στον δρόμο της προσευχής και να οδηγηθεί σε κάποιο Μοναστήρι σε σκοπό την ΠΛΗΡΗ ολοκλήρωση της ψυχής και να αναμένει να μάθει ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ την Κρίση του Κυρίου σχετικά με το Αγγελικό χρίσμα και αν του δοθεί. Φυσικά εκεί θα ζητηθεί να δοθεί ο όρκος αγνότητας , το ορθό είναι ΝΑ ΜΗΝ ΔΟΘΕΙ όρκος, αφού πολλοί είναι αυτοί που δεν αντέχουν τις κακουχίες του Μοναχισμού και αναζητούν την έξοδο και τελικά την οικογένεια. Έτσι δεν θα αναγκαστούν να γίνουν επίορκοι όταν και αν τυχόν αποχωρήσουν.<br /><br />Η αγνότητα αυτή ζητείται γιατί δεν είναι δυνατόν να έχεις επιλέξει τον Μοναχισμό και να έχεις σαρκικές ηδονές. Σε αυτήν την περίπτωση θα οδηγηθείς ή προς την αμαρτία ή δεν θα προωθήσεις την αγάπη στην οικογένεια όπως ζητείται αυτή από τον Θεό και έτσι εκ των πραγμάτων θα είσαι κάπου ανάμεσα στον Μοναχισμό και στην οικογένεια χωρίς να βρίσκεσαι ούτε στην μία, αλλά ούτε στην άλλη κατάσταση που ευαρεστεί τον Θεό.<br /><br />Παρατήρησα λοιπόν ότι τηλεοπτικά ο γνωστός ΑΓΥΡΤΗΣ πατέρας Μάξιμος που έγραψε το βιβλίο με την ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΕΙΑ περί Αντίχριστου, να χλευάζει το Αγγελικό χρίσμα το οποίο είδε να δίδεται σε εκείνους που το άξιζαν ενώ στον ίδιο ΔΕΝ ΔΟΘΗΚΕ γιατί απλά ο κύριος ΔΕΝ ΕΥΑΡΕΣΤΗΘΗΚΕ ΚΑΘΟΛΟΥ προφανώς από την διάδοση των ψευδών ερμηνειών γνωστών και αγνώστων προφητειών, αληθινών και ψευδοπροφητειών που έμειναν από τα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης αφού είχαν δοθεί από τον Εωσφόρο ο οποίος διαστρέβλωνε τις Προφητείες που έδινε η Αγία Τριάδα. Η Αγία Τριάδα ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.<br />Το άτομο αυτό λοιπόν αν και Ιερέας και σας Ιερέας Άξιος, προκάλεσε μεγάλη σύγχυση και φόβο στους πιστούς ΑΝΑΙΤΙΑ και ειλικρινά δεν θα ήθελα να είμαι στην θέση του την ώρα της απολογίας του ενώπιων του Κυρίου. Ο Κύριος με τους Ιερείς είναι ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ αυστηρότερος από ότι με τους λαϊκούς, τους οποίους συγχωρεί για την άγνοια, ενώ από τους Ιερείς περιμένει την προσευχή τους ΓΙΑ ΦΩΤΙΣΗ και φροντίζει ο ίδιος να δίνεται με την ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ για να μην προκαλούν κακό. Είναι συχνό το φαινόμενο όμως των αλληγορικών οραμάτων που δίνονται να ερμηνεύονται αυτά λανθασμένα και να οδηγούνται και πάλι σε λάθος δρόμου οι Ιερείς με το φαινόμενο να λαμβάνει ΤΡΑΓΙΚΕΣ διαστάσεις σε ανθρώπους που έχουν δράση Ιερέα σε κάποιες αιρέσεις και ενώ είναι ΨΕΥΔΟΙΕΡΕΙΣ, ο Κύριος ΤΟΥΣ ΘΕΛΕΙ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ και τους δίνει κάποια οράματα για να Τον πλησιάσουν.<br /><br />Ένα όραμα αυτής της μορφής δόθηκε στον Απόστολο Πέτρο ο οποίος προωθούσε την ΠΛΗΡΗ νηστεία από το ζωικό κρέας η τροφή από το οποίο είχε επιτραπεί από τον Θεό και από τα πρώτα χρόνια που πέρασαν οι Πρωτόπλαστοι στον παράδεισο που λέγεται Γη. Εδώ κάπου θέλω να τονίσω ότι ο παράδεισος αφορούσε την κατάσταση ΠΡΟ ΤΗΣ ΠΤΩΣΗΣ, αφού μετά από αυτή η ζωή δεν είναι τόσο ευχάριστη στη Γη και την περιβάλλει πολύς πόνος. Τα αίτια της πτώσης τα έχω περιγράψει κατά την παρουσίαση του Θεϊκού Σχεδίου το οποίο ήταν μια ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ενέργεια η οποία έχει στόχο την σωτηρία όσων περισσότερο ατόμων είναι δυνατό να επιτευχθεί έτσι ώστε ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙ η Αγία Τριάδα και να ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ κάποια στιγμή μία ΤΕΛΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.<br /><br />Επιστρέφω και πάλι στον εγωισμό, ο οποίος για να σβήσει χρειάζεται κάθε φορά που θα διαπιστώνει ο καθένας από εμάς ότι ο εγωισμός του είναι τροχοπέδης στην επικοινωνία αρχικά, αλλά και στην αγάπη τελικά, να αντιμετωπίζεται με αλλαγή συμπεριφοράς κατευθυνόμενη στην απόρριψη του εγωιστικού στοιχείου.<br /><br />Στη συνέχεια παράλληλα με τον Εγωισμό πρέπει να πολεμηθεί και η ιδιοτέλεια η οποία πολεμείται με την ανάπτυξη της ικανότητας να μάθει το άτομο να μοιράζεται τα αγαθά που έχει.<br /><br />Αν λοιπόν πολεμηθεί ο εγωισμός και η ιδιοτέλεια τότε έχουν εξαλειφθεί δύο από τα σκουλήκια τα οποία θρέφουν την αλαζονεία και την έπαρση και οδηγούν συνολικά στην κενοδοξία. Η κενοδοξία από μόνη της σαν κατάσταση δεν μπορεί να πολεμηθεί αφού είναι αποτέλεσμα και άλλων παραγόντων οι οποίοι και πάλι προέρχονται από τον εγωισμό και την ιδιοτέλεια. Αυτοί οι παράγοντες είναι που αναλύονται από τον Άγιο Ιωάννη τον Σιναΐτη και αποτελούν προσθήκη πολλών υποκατηγοριών οι οποίες ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ στην Κλίμακα της Ορθοδοξίας αλλά η μελέτη αυτών κρίνεται κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη. Αυτό γιατί η μελέτη αυτή και κάθε σχετική μελέτη συνολικά οδηγούν στην αυτογνωσία η οποία είναι απαραίτητη ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ αγώνα αφού θα ορίσει τις αδυναμίες μας που πρέπει να υπερνικήσουμε στην προσπάθεια να αναπτύξουμε την ικανότητα ΤΕΛΕΙΑΣ αγάπης η οποία είναι αυτή που ΘΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙ κάθε εκδήλωση μίσους.<br /><br />Θυμίζω ότι υπάρχει αναφορά για ύπαρξη ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ σκληροκαρδίας ΣΕ ΟΛΕΣ τις Προφητείες για τα ύστατα χρόνια και μια προσεκτική ματιά δίπλα μας θα μας δείξει ότι ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ άνθρωποι με ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΠΟΘΕΜΑΤΑ ΑΓΑΠΗΣ στην καρδιά τους αλλά και αρκετή σκληροκαρδία η οποία αυξάνεται όσο απομακρυνόμαστε από τον Θεό. Αυτό το γεγονός από μόνο του αποτελεί στοιχείο το οποίο δείχνει ότι είναι πολύ πρόωρη οποιαδήποτε αναφορά για την έλευση του Αντίχριστου η οποία φυσικά είναι σχετικά κοντά αλλά μπορεί να είναι και μετά από αρκετούς αιώνες. Στο χέρι μας λοιπόν είναι να εντείνουμε τους αγώνες για εξάλειψη της σκληροκαρδίας η οποίοι αγώνες εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να επιτευχθούν εάν δεν υπερνικηθεί η κενοδοξία.<br /><br />Την κατάσταση αυτήν της σκληροκαρδίας να αναπτύσσεται την ένιωσα το διάστημα που αρχικά πήγα να απομακρυνθώ από τον Θεό, την οποία πολέμησα μέχρις εσχάτων για να την εξαλείψω για χρόνια και πριν καν επιστρέψω και πάλι σας άσωτος υιός στο πλευρό του Κυρίου. Ήταν η Κυριακή του Ασώτου εκείνη την ημέρα που ο Άγιος Νεκτάριος με ένα όνειρο που μου έδωσε στο οποίο περιλαμβάνονταν η ημερομηνία 9/11, με οδήγησε σε ένα μοναστήρι όπου και τελικά Εξομολογήθηκα μέσα από μια διαδικασία η οποία κράτησε μερικούς μήνες. Από την ημερομηνία κατάλαβα ότι πρόκειται για τον Άγιο Νεκτάριο.<br /><br /><strong>8. περηφάνια</strong><br /><br />Στο στάδιο αυτό λοιπόν θα αναλύσω μια παρεξηγημένη έννοια από την ορθοδοξία αφού οι Ορθόδοξοι Μοναχοί προσπαθούν να σβήσουν κάθε είδους περηφάνιας. Μόνο που με τον τρόπο αυτό δημιουργούν μια ενεργοποίηση της δύναμης της συνήθειας με αποτέλεσμα να χάνονται ικανότητες προσευχής δακρύων και θα εξηγήσω παρακάτω γιατί.<br /><br />Αρχικά θα ήθελα να κάνω μια εισαγωγή για να γίνουν περισσότερο κατανοητά στη συνέχεια τα παραπάνω.<br /><br />Η περηφάνια διαχωρίζεται στην αλαζονική περηφάνια και στην περηφάνια της καθαρής καρδιάς. Είναι αυτή που ο Κύριος θέλει και ΖΗΤΗΣΕ με την φράση "καθαρή τη καρδία". Με την φράση αυτή ο κύριος δεν απέρριψε το τρίπτυχο Μετάνοια- Εξομολόγηση- Θεία Μετάληψη που είναι ο δρόμος της καθαρής καρδιάς από ΚΑΘΕ ΒΡΩΜΙΑ που υπεισέρχεται από την αμαρτία. Η καθαρή καρδιά είναι αυτή που θα επιτευχθεί αλλά για να εξέλθει η ΓΝΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ περηφάνια της καθαρής καρδιάς πρέπει να υπάρχει η βεβαιότητα ότι ευαρεστήσαμε τον κύριο. Το Ορθό είναι να δείχνουμε ταπείνωση και να μην επιτρέψουμε την εκδήλωση αυτής της περηφάνιας αλλά αν την έχουμε βαθιά μέσα μας και ΑΝΕΚΔΗΛΩΤΗ, τότε έχουμε ορίσει μια ψυχική ικανοποίηση με το επιζητούμενο αποτέλεσμα η οποία μας επιτρέπει να εντείνουμε τους αγώνες για να διατηρούμε ΣΥΝΕΧΩΣ καθαρή την καρδιά μας από κάθε βρωμιά της αμαρτίας και αυτό επέρχεται με την νίκη κατά της Αμαρτίας η οποία θα έχει εδραιωθεί με ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΕΣ ΝΙΚΕΣ σε προηγούμενα στάδια.<br />Εδώ κάπου θέλω να προσθέσω ότι τα στάδια αυτά και οι καταστάσεις που περιλαμβάνουν, αποτελούν τους δαίμονες των μοναχών με τους οποίους μάχονται στον αγώνα για ολοκλήρωση της ψυχής. Η αλαζονεία και η έπαρση είναι τα χαρακτηριστικά εκείνα που τρέφουν την κενοδοξία αλλά και την περηφάνια . Σε πρώτο στάδιο νίκης των χαρακτηριστικών αυτών απομακρύνεται η κενοδοξία και η ένταση στους αγώνες να εξαφανιστεί η έπαρση απομακρύνεται και η μιαρή περηφάνια που είναι η αλαζονική περηφάνια. Άλλοι ευρέως γνωστοί δαίμονες των μοναχών είναι η περιέργεια και η καταλαλιά. Υπάρχουν βέβαια και άλλοι μικρότερης σημασίας.<br /><br />Εδώ κάπου θέλω να τονίσω ότι η αλαζονική περηφάνια είναι χαρακτηριστικό το οποίο εμπεριέχεται μέσα στο στάδιο της κενοδοξίας και μπορεί να έχει απομακρυνθεί η κενοδοξία αλλά να μένει η αλαζονεία η οποία θα εκδηλώνει την αλαζονική περηφάνια που ανέφερα.<br />Η περηφάνια της καθαρής καρδιάς είναι αυτή που ορίζει και τους αγώνες που ορίζονται από το άτομο ΚΑΙ ΜΟΝΟ σε πρώτο στάδιο. Η ακαταδεκτικότητα βοήθειας όταν παραστεί ανάγκη είναι μια μορφή αλαζονείας και πρέπει να έχει πολεμηθεί αυτή για να επιτευχθεί η νίκη. Όταν εντείνονται οι αγώνες και τα αδιέξοδα ορίζονται στο τέλος της υπομονής, τότε οι αγώνες έχουν φτάσει σε υπέρτατους βαθμούς και με όπλο την υπομονή επέρχεται εσωτερική δύναμη που είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ κατά τον Μοναχισμό, αλλά και για να ανταπεξέλθει το άτομο στις δύσκολες συνθήκες της ζωής που θα συναντήσει. Με αυτόν τον τρόπο δεν έρχεται η εγκατάλειψη και απομακρύνεται κάθε αδυναμία που θα ορίσει πιθανές συνθήκες αυτοκτονίας που συχνά ορίζονται από αδυναμία αντοχής στις δυσχέρειες που εμφανίζονται.<br />Αν με το παραμικρό οδηγούμαστε να ζητήσουμε την βοήθεια διαμέσω της Προσευχής και εναποθέτουμε την ελπίδα μας στον Θεό ενδέχεται να γίνει αυτή Προσδοκία και να μας απογοητεύσει αφού συχνά ο Θεός ΔΕΝ ΔΙΝΕΙ γιατί απλά θέλει να σκληραγωγηθούμε και να προσπαθήσουμε περισσότερο στηριζόμενοι στις δυνάμεις μας.<br /><br />Έτσι και όταν δούμε το αδιέξοδο και έχοντας ΒΑΘΙΑ ΠΙΣΤΗ με την δύναμη της προσευχής δακρύων θα επέλθει το θαύμα το οποίο η Αγία τριάδα δεν θα το αρνηθεί βλέποντας πόσο πολύ θέλουμε (ας πούμε υποθετικά) να γεννηθεί ΥΓΙΕΣΤΕΤΟ το μωρό που οι γιατροί είδαν ότι στην κοιλιά της μάνας του κινδυνεύει να γεννηθεί ανάπηρο και όπως συχνά έχει παρατηρηθεί να αρθεί αυτό που οι γιατροί είχαν ήδη διαπιστώσει. Η επιμονή μιας μάνας να γεννήσει μη προχωρώντας σε έκτρωση, με ΒΑΘΙΑ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΑ ΨΥΧΗΣ, ΕΝΔΕΧΕΤΑΙ να οριστεί το θαύμα το οποίο εξηγεί ΠΑΜΠΟΛΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ που διαψεύστηκαν ΕΞΑΙΡΕΤΟΙ επιστήμονες.<br /><br />Συχνά ο Κύριος επειδή ΠΡΟΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι θα αμφισβητηθούν κάποια από τα θαύματα, ορίζει και υπάρχει μια φαινομενικότητα αυτοθεραπείας και με τον τρόπο αυτό πειράζει τους αμφισβητίες από τους οποίους ζητάει να είναι περισσότερο προσεκτικοί και να διαθέτουν μεγαλύτερη πίστη.<br /><br />Με τον τρόπο αυτό ο Κύριος ορίζει και εξέρχεται μεγαλύτερο ύψος αγάπης από τους ΑΛΗΘΙΝΑ πιστούς, οι οποίοι ακόμη και αν δεν έχει γίνει θαύμα ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΝ ΤΟΝ ΘΕΟ προσευχόμενοι αλλά και στους αμφισβητίες τους αφήνει με μια περιέργεια, η οποία ορίζει έρευνα σχετικά με το τι έχει συμβεί. Συχνά έρευνες αυτής της μορφής φέρνουν ανακαλύψεις οι οποίες ΣΩΖΟΥΝ ΖΩΕΣ και επιτυγχάνεται ΝΑ ΕΠΕΛΘΕΙ ΚΑΛΟ στην ανθρωπότητα από αμφισβητίες Θεού τους οποίους ΘΑ ΑΝΤΑΜΕΙΨΕΙ ΠΑΝΔΙΚΑΙΑ και θα οριστεί μία εξαιρετικά μεγάλη ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ στην αιώνιο ζωή.<br /><br />Κλείνω με το στάδιο αυτό, ενημερώνοντας ότι ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΘΕΙ ΚΑΘΕ ΛΕΞΗ από την Κλίμακα του Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτη κι ας έχει λάθος ονομασμένα τα στάδια, γιατί ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ θα μπορέσει το άτομο να φτάσει σε ΠΛΗΡΗ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ.<br /><br /><strong>9.Ταπεινότητα</strong><br /><br />Εδώ θα σας παρουσιάσω το πιο απλό αλλά και τόσο δύσκολο να υπερνικηθεί στάδιο. Απλό γιατί αν έχει γίνει συστηματική δουλειά στα πρώτα στάδια τότε η ταπεινότητα έρχεται μόνη της και μάλιστα είναι εξαιρετικά βαθιά στα έγκατα της ψυχής εγκατεστημένη.<br />Πριν από όλα και με την έναρξη των πνευματικών αγώνων πρέπει να καλλιεργείται η σεμνότητα η οποία θα επιφέρει αργότερα την ταπεινοφροσύνη και τελικά την ταπεινότητα.<br />Σκεφτείτε ότι έχει νικηθεί η αλαζονεία και η έπαρση σε συνδυασμό με τα παραπάνω και έχει οριστεί η αγνή περηφάνια της καθαρής καρδιάς. Τότε έχει κρυώσει ο αέρας του αερόστατου που μας τραβάει προς τα πάνω και έτσι είμαστε καθηλωμένοι στο έδαφος. Σε αυτήν την περίπτωση μένει απλά να σκύψουμε το κεφάλι εμπρός στον Κύριο και να προσευχηθούμε με γεμάτη την καρδιά μας από αγάπη προς Αυτόν.<br /><br />Αλλά ποια η σημασία αυτού του σταδίου και γιατί πρέπει να επιτευχθεί η ταπεινότητα;<br />Σε αυτό το ερώτημα θα λάβετε απαντήσεις που δεν περιμένετε αφού όλοι γνωρίζουν απλά την φράση του Λόγου του θεού "Αυτός που εξυψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί και αυτός που ταπεινώνεται θα εξυψωθεί" σε ελεύθερη μετάφραση. Τα σχετικά περιγράφονται από πολλές παραβολές με κορυφαίες την παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου και την παραβολή του Ασώτου.<br /><br />Στην πρώτη περίπτωση η ταπεινότητα ορίζεται από την σεμνή προσευχή και στην δεύτερη ορίζεται από την παρουσία ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ.<br /><br />Η Μετάνοια φέρνει την δύναμη της συγνώμης η οποία είναι αυτή που για να ειπωθεί και για να ζητηθεί χρειάζεται να υπάρχει η απαραίτητη ταπείνωση. Αυτός που θα ζητήσει συγνώμη αν τον έχει κυριεύσει έστω και η ελάχιστη έπαρση δεν ζητάει συγνώμη ή αν ζητήσει θα είναι ΕΞΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ψεύτικη.<br /><br />Θα ήθελα να συνεχίσω με μερικές άλλες μορφές ταπείνωσης. Αυτές είναι οι μορφές ταπείνωσης των αρχαίων φιλοσόφων οι οποίοι την δίδαξαν από αρχαιοτάτων χρόνων με κορυφαίες περιπτώσεις τον Σόλωνα και τον Σωκράτη.<br /><br />"Ένα γνωρίζω πολύ καλά και αυτό είναι η άγνοια που με διακατέχει" έλεγε σε ελεύθερη μετάφραση ο Σωκράτης και "όσο γερνάω όλο και μαθαίνω" έλεγε σε ελεύθερη μετάφραση επίσης και ο Σόλωνας.<br /><br />Υπάρχουν πιο απλές εκφάνσεις ταπεινότητας που να έχουν εκφραστεί;<br />Φυσικά και όχι.<br /><br />Η ταπεινότητα διδάσκονταν και διδάσκεται σε όλες τις σχολές πολέμου και αυτό γίνεται για δυο λόγους. Αρχικά για να υπάρχει υπακοή και ΚΥΡΙΩΣ για να επιτευχθεί η μάθηση.<br />Αν λοιπόν υπάρχει η έπαρση στον μαθητευόμενο ότι κατέχει την γνώση ΠΩΣ ΘΑ ΜΑΘΕΙ:;;<br />Είναι τόσο λεπτές οι ισορροπίες σε αυτό το στάδιο και στο επόμενο που είναι η διάκριση που αν πιστέψεις ότι έφτασες στην διάκριση τότε έχεις χάσει την ταπείνωση και έχεις επιστρέψει στο στάδιο της κενοδοξίας ή της περηφάνιας, την οποία πρέπει να πολεμήσεις και πάλι.<br />Τα παραπάνω καθώς και όσα έχω παρουσιάσει ήδη είναι εισαγωγικά και περιληπτικά της Κλίμακας και ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ η μελέτη αυτών αλλά είναι παραπάνω από επιτακτική η ανάγκη να μελετηθεί ο Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης όπως έχω ήδη αναφέρει και άλλες φορές. Η οκνηρία πρέπει να έχει υπερνικηθεί αν θέλει το άτομο να ασχοληθεί με βαθύτερες έννοιες τις οποίες για να κατανοήσει δεν αρκεί η μάθηση αυτών αλλά χρειάζεται βαθύτερη μελέτη. Υπάρχουν άνθρωποι που αν τους ρωτήσεις την Κλίμακα δεν μπορούν να αναφέρουν τα στάδια με την σειρά, αλλά η μελέτη αυτής όρισε και έχουν ανέλθει σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα στα σκαλιά της τελειοποίησης της ψυχής και αυτό το πέτυχαν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ με αυτήν.<br /><br /><strong>10. Διάκριση</strong><br /><br />Η διάκριση είναι το πιο δύσκολο στάδιο για να επιτευχθεί. Για να φτάσει κάποιος στην διάκριση πρέπει συνεχώς να ασκείται και ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ να μην πιστέψει ότι έχει φτάσει στην διάκριση.<br /><br />Η συνεχής άσκηση θα πρέπει να έχει αρχίσει από τα πρώτα στάδια και να συνεχίζεται ακόμη και όταν έχει φτάσει ο ασκούμενος ακόμη και στην απάθεια. Τα λάθη είναι δεδομένα στην αρχή και με την συνεχή άσκηση θα μειώνονται συνεχώς και τέλος θα έχουν ελαττωθεί τόσο πολύ που θα μπορεί να νομίσει το άτομο ότι έγινε αλάνθαστο. Αν το πιστέψει αυτό, τότε έχει αυτοαναχθεί σε Θεό και αυτή η αυτοεξύψωση είναι αυτή που τον υποβιβάζει στα μάτια του Θεού, αφού η σχετική έπαρση αποτελεί το σημείο το οποίο δείχνει ότι δεν έχει υπερνικηθεί η περηφάνια και δεν έχει επιτευχθεί η απαιτούμενη ταπεινότητα η οποία θα εξυψώσει τελικά το άτομο στην ΑΠΙΑΣΤΗ ΚΟΡΥΦΗ κατά το τέλος της ζωής του.<br /><br /><strong>11. Απάθεια</strong><br /><br />Η απάθεια όπως έχω ήδη αναφέρει νομίζουν μερικοί ότι είναι εκείνο το στάδιο κατά το οποίο το άτομο δεν αισθάνεται τίποτα.<br /><br />ΟΧΙ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ δεν συμβαίνει αυτό αφού κατά το στάδιο αυτό απλά ΔΕΝ ΠΑΘΑΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ το άτομο και αυτό γιατί έχει σταματήσει να αμαρτάνει έχοντας φτάσει στο σημείο εκείνο της τελειοποίησης του Θεού και έχει πλέον το ΘΕΛΗΜΑ ΑΥΤΟΥ στην καρδιά του και στον νου και πράττει αναλόγως.<br /><br /><strong>Επίλογος</strong><br /><br />Κλείνω λοιπόν την αναφορά μου στην Κλίμακα την οποία μελέτησα από διάφορα βιβλία και ειδικά από τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή και ειδικά από την περιληπτική αναφορά του στο βιβλίο "η Ασκητική φιλοσοφία". Σήμερα δεν εκδίδεται πλέον αφού κυκλοφορούν τα Άπαντα του Αγίου Μάξιμου στα οποία εμπεριέχονται διάφορες αναλύσεις διάσπαρτες στις Ιερές Γραφές του μεγάλου αυτού σύγχρονου Αγίου της εκκλησίας μας. Επίσης μελέτησα την Κλίμακα του Αγίου Ιωάννη του Σιναΐτη η οποία αρχικά με μπέρδεψε αλλά σταδιακά και επιστρέφοντας στον Άγιο Μάξιμο κατάλαβα ότι πρόκειται για υποκατηγορίες οι οποίες δεν διαχωρίζουν επακριβώς τα 11 στάδια και όπως αναφέρονται από αυτόν. Οι υποκατηγορίες αυτές δεν μειώνουν την αξία των Ιερών Γραφών του Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου, η μελέτη των οποίων θα υποβοηθούσε το άτομο να φτάσει στην αυτογνωσία και να κατανοήσει σε τεράστιο βαθμό την αξία της Κλίμακας διαμέσω της οποίας τελικά επιτυγχάνεται ο έλεγχος του νου, δια μέσω του οποίου επιτυγχάνεται η ΝΙΚΗ σε ΟΛΑ τα στάδια που πρέπει να περάσει η ψυχή για να τελειοποιηθεί και να νιώθει την αγάπη ΣΕ ΟΛΟ ΤΗΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ.ΓΙΩΡΓΗΣhttp://www.blogger.com/profile/03063122288838834335noreply@blogger.com24